[Unicode]
မနက်ခင်း အိပ်ယာက နိုးတဲ့ အခါ လီယု တစ်ယောက် တစ်ကိုယ်လုံး နာကျင် ကိုက်ခဲ နေပြီပဲ ဖြစ်လေတယ်။ ပြီးတော့ မနေ့ညက သူ့အမတော် က သူ့ကို တကယ်ကြီး အကြမ်းဖက် ပြီး သိမ်းပိုက်ပြစ် ခဲ့တာပဲ။ အတွင်း စိတ်ထဲ မှာတော့ ပျော်လွန်းလို့ ခုန်နေပေမယ့် အပြင် ဘက်မှာတော့ မျက်နှာလေး ညိုးကာ မျက်ရည် လေး တစမ်းစမ်း ဖြစ်အောင် လုပ်လိုက်တယ်။
သူမ ရင်ခွင်ထဲ ကအနွေး လုံးလေး လုပ်နိုး လာတာ ကိုတွေ့ ရှန်းလု က နှဖူးလေး နမ်းကာ မေး လိုက်တယ်။
" ယုယု လေး....... နိုးပြီလား....နာနေသေးလား...''
ခေါင်းလေး ကို ငြိမ့်ပြီး မျက်ရည်လေးတွေ တွဲ ခိုနေတဲ့ သူဟာ မနေ့ညက တော်တော်လေး ကြမ်း ခဲ့မှန်း သိသာနေလောက် အောင် လှပလွန်းနေ ခဲ့တယ်။
သူမ မောင်လေး က တိုးတိုးလေး ကပ်ပြောခဲ့တယ်။
" အမတော်....ကျန်း နာနေတယ်...''
" အုံဖွ လုပ်ပေး မယ်နော် ပြီးတော့ ခါးလေး ကို လည်း နှိပ်ပေး မယ် ဟုတ်ပြီလား....''
ပြောရင်း နဲ့ ခါးသွယ်သွယ်လေး ဘေး လေးတွေ ကို အသာလေး နှိပ်နယ်ပေး နေလေရဲ့။
ဒီနေ့မှာတော့ ဖြင့် ဧကရာဇ်လေး ဟာ ညီလာခံ ကို မသွား ခဲ့ ပါဘူး။ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ သလွန်ပေါ်မှာ ထိုင်မရ လို့ပဲ ဖြစ်ပါတယ်။
မနက်စာ တူတူ စားပြီး တဲ့နောက် ဧကရီ က ဧကရာဇ်လေး ကို နား ချတော့တယ်။ မျိုး ဆက်ရ ရှိဖို့ ကြင်ယာတော်တွေ နဲ့ ပူးပေါင်း သင့်ကြောင်း ၊ တိုင်းပြည်ရဲ့ စီးပွားရေး နဲ့ စစ်ရေး အကြောင်း၊ အမတ်တွေ နဲ့ ဝမ်ရယ်တွေ အကြောင်း ကို ဆွေးနွေး တိုင်ပင် ခဲ့ကြတယ်။
သူမ ကို မနက်ခင်း ဂါရဝ လာပြု ရတဲ့ ကြင်ယာတော် တွေ ကတော့ သူမ ရင်ခွင်ထဲ က ပန်းသွေးကြွ နေတဲ့ ဧကရာဇ်လေး ကို သရေ တမြားမြား နဲ့ ကြည့်နေ ကြလေတယ်။
ဒီလောက် လှပတဲ့ သူကို သူမတို့ မထိတွေ့ ချင်ပဲ နေပါ့မလား။ ထိုစဥ် တဲ့ဖေး (မုမု) က ဧကရာဇ်လေး ကို မေးလေတယ်။
" အရှင်မင်းကြီးကို ချန်ချယ် တစ်ခုလောက် မေး ချင်ပါတယ်....မနေ့ ညက ဘယ်နန်းဆောင် ကို ကြွ ခဲ့ ပါသလဲ ဆိုတာ ကို အတင့်ရဲ ပြီး မေးပါရစေ...ပြီးတော့ ချန်ချယ့် နန်းဆောင် ဆီ ကိုလဲ လာရောက် စက်တော် ခေါ် ဖို့ ဖိတ်ခေါ် ချင်ပါတယ်...''
တဲ့ဖေး က ဒူးထောက်ပြီး ပြောတာကြောင့် သူမရဲ့ လည်ပင်း အပေါက်ကနေ ပြီးတော့တောင် အထဲ က ရင်သားတွေ ကို မြင်နေ ရလေတယ်။ ဧကရာဇ် တစ်ယောက် မျက်နှာ ကြီးမည်း သွားလေတယ်။ ဘာလဲ ဒီတဲ့ဖေး က ကျန်း ရဲ့ ဧကရီ ရှေ့မှာ သူမရဲ့ ရင်သားတွေ ကို လှစ်ဟ ရဲတယ်။ သူ့တောင် မြင်ရတယ် ဆိုရင် သူ့ကို ပွေ့ ထားတဲ့ ဧကရီ လည်း ထိုမြင်ကွင်း ကို မြင်ရ မှာ အသေ အချာပဲ ။ အနောက် ကို လှည့်ကြည့် တော့ သူ့အမတော် က အရှေ့ က တဲ့ဖေး ကို စိုက်ကြည့်နေတာ ကို တွေ့ လိုက်တယ်။ ချက်ချင်းပဲ စိတ်ထဲ မှာ ပုဝါ ကိုက်ပြီး တဲ့ဖေး ကို လီယု ကျိန်ဆဲနေပြီ ပဲ ဖြစ်တယ်။
ငါ့အမတော် ကို မြူဆွယ် ချင်နေတယ်.... ဟမ့်... နင်က ကျန်း နဲ့ လာပြိုင် ချင်နေတာလား... ။
စိတ်ထဲ မှာ ကျိန်ဆဲ နေပေမယ့် အပြင်မှာတော့ မျက်နှာသေလေး နဲ့ ပြန်ဖြေ လိုက်တယ်။
" အတင့်ရဲ လိုက်တာ.....ကျန်း ဘယ်အဆောင် ကိုပဲ သွားသွား တဲ့ဖေး စိတ်ပူနေစရာ အကြောင်း မရှိသလို.... ကျန်း ကလဲ ဘာကိစ္စ နဲ့ပြော ရမှာလဲ။ ပြီးတော့ တဲ့ဖေး ရဲ့ အိပ်ဆောင် ကို ကျန်း စိတ်ပါ တဲ့အချိန် လာမှာပေါ့....မင်းက ကျန်း ကို ဖိတ်ခေါ် တိုင်း လာရအောင် ကျန်း က ' အနီရောင် အလှ' ဂေဟာ က လူမဟုတ်ဘူး..''
ဧကရာဇ်လေး က ဒေါသ ထွက်သွားမှန်းလည်း သိရော ဒူးထောက်နေ ရာကနေ မြေကြီး ဆီ ကို ငုံ့ ကိုင်း လိုက်ပြီး တောင်းပန် တော့တယ်။
" ချန်ချယ့် အမှားပါ.....ချန်ချယ့်က အမတ်ချုပ်ကြီး ရဲ့မြေးမ ဆိုပေမယ့် ငယ်စဥ် ကတည်းက မိဘတွေ နဲ့ နယ်ဘက်မှာ နေခဲ့တာမို့ ကျင့်ဝတ်တွေ နားမလည်တာပါ....ဒါကြောင့် အရှင့် ကို ခွင့်လွှတ်ပေး ဖို့ တောင်းပန်ပါတယ်.... ''
သနားခံနေ တယ် ထင်ရပေမယ့်လည်း
စကားလုံး တွေ ကို ဖိပြီး ပြောသွားတာ မို့ မာန်မချ မှန်း သိသာလေတယ်။ ထိုအခါ စဲ့ဖေး(ရှုယုလိန်) က ဝင်ပြီး ပြောလေတယ်။
" အို.....ဒီကြင်ယာတော် ကြားဘူးတာ ကတော့ တဲ့ဖေး က အမတ်ချုပ်ကြီး ရဲ့ ပုလဲ လုံး လေး ဖြစ်ပြီးတော့ ငယ်စဥ် ကတည်း က အနုပညာ လေး မျိုး နဲ့ ကျင့်ဝတ်တွေ ကျွမ်းကျင် လှတယ် လို့ နန်းမြို့ မှာ နာမည် ကြီးနေတာပဲလေ... ပြီးတော့ တဲ့ဖေး ပြောတဲ့ နယ်ဘက် ဆိုတာ က ကျန်းနန် ကိုပြောတာ မလား....အို... အဲ့နယ်ဘက်က အမျိုးသမီး လေးတွေက သိမ်မွေ့ ယဥ်ကျေး ပြီး ကျင့်ဝတ်ထုံးတမ်း သိတက်မှု က ကျော်ကြား လှတယ်။ အခု တဲ့ဖေး က နားမလည် ဘူး ဆိုတော့ရာ....အိုင်း....ကောလ ဟာလတွေ ကို မမှန် ဘူးနေ မှာပါလေ...''
လီယု ကတော့ စိတ်ထဲ ကနေ စဲ့ဖေး ကို လက်မ အကြီးကြီး ပေး လိုက်တယ်။ အမတော် ရွေးပေးထားတဲ့ ကျားတွေ မြွေတွေ က အချင်းချင်း ပြန်ကိုက် တက်ကြတာပဲ..။ ကြည့်စမ်း ပါအုံး ပျက်သွားတဲ့ တဲ့ဖေး ရဲ့ မျက်ခွက်ကြီးကို.... ဟားဟားဟား.....စိတ်ကျေနပ် ဖို့ကောင်း လိုက်တာကွာ...။
" နင်....''
" တော်ကြတော့ မင်းတို့တွေက အခု အိမ်တော် က မမလေး တွေ မဟုတ်ကြတော့ ဘူး။ ဧကရာဇ် ရဲ့ ကြင်ယာတော် တွေ ဖြစ်နေ ကြပြီ....ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်း နေကြစမ်း...''
ဧကရီ က ဆူပူ လိုက်ကာမှပဲ တဲ့ဖေး ကော စဲ့ဖေး ပါ ငြိမ်ကြ သွားလေတယ်။
ခဏနေတော့ အသီးသီး ဂါရဝပေးရင်း ထွက်သွား ကြတော့တယ်။ ဒါပေမယ့် ချန်ဖေး (အိုက်ရင်) က ထွက် မသွား သေး ပဲ ဧကရီ နား ကို ကပ် လာခါ ပါးကို အသာလေး နမ်း ပြီး ပြုံးပြ ပြီးမှ ဧကရီ နန်းဆောင် ထဲ ကို ဝင်သွား တော့တယ်။
အစကနေ အဆုံး ထိ ဧကရီ ရင်ခွင် ထဲမှာ ထိုင်နေသော ဧကရာဇ် ''........''
ငါလိုး...!!
ငါ့အမတော် ကို များ....ဒီ သောက်ကောင်က...... ။
သူ့အမတော် ကျပြန်တော့လဲ သူ့ကို အပါးတော်မြဲ လက်ထဲ ထည့်ကာ အစီရင်ခံ စာတွေ ဖက်ရ မယ် ဆိုတဲ့ သောက် အကြောင်းပြ ချက်ကြီး နဲ့ စာကြည့်ဆောင် ကို ပို့ပစ်ပြီး နန်းဆောင်ထဲ ကို ပျော်ပျော်ကြီး ဝင်သွားတယ်တဲ့...။
အမတော်ရေ....မနေ့က မှ ကျန်း ကို မထိုင်နိုင်အောင် အမတော် လုပ်ထားတာ မလား.....အခုကျတော့ အလှလေး နောက်ပါသွားပြီ....စားပြီး နားမလည်တဲ့ ဟာကြီး...။
စာကြည့်ဆောင်မှာတော့ ဧကရာဇ်လေး တစ်ပါး ဟာ ခါးလေး ကို ပွတ်ရင်း အစီရင်ခံ စာတွေ ကို စိတ်မပါ လက်မပါ ဖက်နေ ရပြီး ဖုန့်ဟွေ နန်းဆောင်မှာတော့ ချန်ဖေး တစ်ယောက် ဧကရီ ကို ပျော်ပါး နေကြတော့တယ်။
( ကားခန်း ကို ရေးပေး ရမလား? !?)
Announcements က ၁ ယောက်က ၁ ရွေး ထားပြီး နောက် ၂ ယောက်က ၂ ရွေး ထားပါတယ်။ 1. က ၁၁၉ ပိုင်း ကျန်ပါတယ်။ (တင်လက်စပါ)
2.က 49 ပိုင်း လောက်ရှိပေမယ့် တစ်ပိုင်း က အရမ်းရှည်တာမို့ တစ်ဝက်ဆီ ခွဲ မှာပါ...
(ကဲ မနက်ဖြန်ထိ စောင့်ပါမယ်နော် များတဲ့ ဟာကို တင်ပေးမှာပါ)
...............................................................
[Zawgyi]
မနက္ခင္း အိပ္ယာက နိုးတဲ့ အခါ လီယု တစ္ေယာက္ တစ္ကိုယ္လုံး နာက်င္ ကိုက္ခဲ ေနၿပီပဲ ျဖစ္ေလတယ္။ ၿပီးေတာ့ မေန႕ညက သူ႕အမေတာ္ က သူ႕ကို တကယ္ႀကီး အၾကမ္းဖက္ ၿပီး သိမ္းပိုက္ျပစ္ ခဲ့တာပဲ။ အတြင္း စိတ္ထဲ မွာေတာ့ ေပ်ာ္လြန္းလို႔ ခုန္ေနေပမယ့္ အျပင္ ဘက္မွာေတာ့ မ်က္ႏွာေလး ညိုးကာ မ်က္ရည္ ေလး တစမ္းစမ္း ျဖစ္ေအာင္ လုပ္လိုက္တယ္။
သူမ ရင္ခြင္ထဲ ကအႏြေး လုံးေလး လုပ္နိုး လာတာ ကိုေတြ႕ ရွန္းလု က ႏွဖူးေလး နမ္းကာ ေမး လိုက္တယ္။
" ယုယု ေလး....... နိုးၿပီလား....နာေနေသးလား...''
ေခါင္းေလး ကို ၿငိမ့္ၿပီး မ်က္ရည္ေလးေတြ တြဲ ခိုေနတဲ့ သူဟာ မေန႕ညက ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကမ္း ခဲ့မွန္း သိသာေနေလာက္ ေအာင္ လွပလြန္းေန ခဲ့တယ္။
သူမ ေမာင္ေလး က တိုးတိုးေလး ကပ္ေျပာခဲ့တယ္။
" အမေတာ္....က်န္း နာေနတယ္...''
" အုံဖြ လုပ္ေပး မယ္ေနာ္ ၿပီးေတာ့ ခါးေလး ကို လည္း ႏွိပ္ေပး မယ္ ဟုတ္ၿပီလား....''
ေျပာရင္း နဲ႕ ခါးသြယ္သြယ္ေလး ေဘး ေလးေတြ ကို အသာေလး ႏွိပ္နယ္ေပး ေနေလရဲ႕။
ဒီေန႕မွာေတာ့ ျဖင့္ ဧကရာဇ္ေလး ဟာ ညီလာခံ ကို မသြား ခဲ့ ပါဘူး။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ သလြန္ေပၚမွာ ထိုင္မရ လို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
မနက္စာ တူတူ စားၿပီး တဲ့ေနာက္ ဧကရီ က ဧကရာဇ္ေလး ကို နား ခ်ေတာ့တယ္။ မ်ိဳး ဆက္ရ ရွိဖို႔ ၾကင္ယာေတာ္ေတြ နဲ႕ ပူးေပါင္း သင့္ေၾကာင္း ၊ တိုင္းျပည္ရဲ႕ စီးပြားေရး နဲ႕ စစ္ေရး အေၾကာင္း၊ အမတ္ေတြ နဲ႕ ဝမ္ရယ္ေတြ အေၾကာင္း ကို ေဆြးႏြေး တိုင္ပင္ ခဲ့ၾကတယ္။
သူမ ကို မနက္ခင္း ဂါရဝ လာျပဳ ရတဲ့ ၾကင္ယာေတာ္ ေတြ ကေတာ့ သူမ ရင္ခြင္ထဲ က ပန္းေသြးႂကြ ေနတဲ့ ဧကရာဇ္ေလး ကို သေရ တျမားျမား နဲ႕ ၾကည့္ေန ၾကေလတယ္။
ဒီေလာက္ လွပတဲ့ သူကို သူမတို႔ မထိေတြ႕ ခ်င္ပဲ ေနပါ့မလား။ ထိုစဥ္ တဲ့ေဖး (မုမု) က ဧကရာဇ္ေလး ကို ေမးေလတယ္။
" အရွင္မင္းႀကီးကို ခ်န္ခ်ယ္ တစ္ခုေလာက္ ေမး ခ်င္ပါတယ္....မေန႕ ညက ဘယ္နန္းေဆာင္ ကို ႂကြ ခဲ့ ပါသလဲ ဆိုတာ ကို အတင့္ရဲ ၿပီး ေမးပါရေစ...ၿပီးေတာ့ ခ်န္ခ်ယ့္ နန္းေဆာင္ ဆီ ကိုလဲ လာေရာက္ စက္ေတာ္ ေခၚ ဖို႔ ဖိတ္ေခၚ ခ်င္ပါတယ္...''
တဲ့ေဖး က ဒူးေထာက္ၿပီး ေျပာတာေၾကာင့္ သူမရဲ႕ လည္ပင္း အေပါက္ကေန ၿပီးေတာ့ေတာင္ အထဲ က ရင္သားေတြ ကို ျမင္ေန ရေလတယ္။ ဧကရာဇ္ တစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာ ႀကီးမည္း သြားေလတယ္။ ဘာလဲ ဒီတဲ့ေဖး က က်န္း ရဲ႕ ဧကရီ ေရွ႕မွာ သူမရဲ႕ ရင္သားေတြ ကို လွစ္ဟ ရဲတယ္။ သူ႕ေတာင္ ျမင္ရတယ္ ဆိုရင္ သူ႕ကို ေပြ႕ ထားတဲ့ ဧကရီ လည္း ထိုျမင္ကြင္း ကို ျမင္ရ မွာ အေသ အခ်ာပဲ ။ အေနာက္ ကို လွည့္ၾကည့္ ေတာ့ သူ႕အမေတာ္ က အေရွ႕ က တဲ့ေဖး ကို စိုက္ၾကည့္ေနတာ ကို ေတြ႕ လိုက္တယ္။ ခ်က္ခ်င္းပဲ စိတ္ထဲ မွာ ပုဝါ ကိုက္ၿပီး တဲ့ေဖး ကို လီယု က်ိန္ဆဲေနၿပီ ပဲ ျဖစ္တယ္။
ငါ့အမေတာ္ ကို ျမဴဆြယ္ ခ်င္ေနတယ္.... ဟမ့္... နင္က က်န္း နဲ႕ လာၿပိဳင္ ခ်င္ေနတာလား... ။
စိတ္ထဲ မွာ က်ိန္ဆဲ ေနေပမယ့္ အျပင္မွာေတာ့ မ်က္ႏွာေသေလး နဲ႕ ျပန္ေျဖ လိုက္တယ္။
" အတင့္ရဲ လိုက္တာ.....က်န္း ဘယ္အေဆာင္ ကိုပဲ သြားသြား တဲ့ေဖး စိတ္ပူေနစရာ အေၾကာင္း မရွိသလို.... က်န္း ကလဲ ဘာကိစၥ နဲ႕ေျပာ ရမွာလဲ။ ၿပီးေတာ့ တဲ့ေဖး ရဲ႕ အိပ္ေဆာင္ ကို က်န္း စိတ္ပါ တဲ့အခ်ိန္ လာမွာေပါ့....မင္းက က်န္း ကို ဖိတ္ေခၚ တိုင္း လာရေအာင္ က်န္း က ' အနီေရာင္ အလွ' ေဂဟာ က လူမဟုတ္ဘူး..''
ဧကရာဇ္ေလး က ေဒါသ ထြက္သြားမွန္းလည္း သိေရာ ဒူးေထာက္ေန ရာကေန ေျမႀကီး ဆီ ကို ငုံ႕ ကိုင္း လိုက္ၿပီး ေတာင္းပန္ ေတာ့တယ္။
" ခ်န္ခ်ယ့္ အမွားပါ.....ခ်န္ခ်ယ့္က အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီး ရဲ႕ေျမးမ ဆိုေပမယ့္ ငယ္စဥ္ ကတည္းက မိဘေတြ နဲ႕ နယ္ဘက္မွာ ေနခဲ့တာမို႔ က်င့္ဝတ္ေတြ နားမလည္တာပါ....ဒါေၾကာင့္ အရွင့္ ကို ခြင့္လႊတ္ေပး ဖို႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္.... ''
သနားခံေန တယ္ ထင္ရေပမယ့္လည္း
စကားလုံး ေတြ ကို ဖိၿပီး ေျပာသြားတာ မို႔ မာန္မခ် မွန္း သိသာေလတယ္။ ထိုအခါ စဲ့ေဖး(ရႈယုလိန္) က ဝင္ၿပီး ေျပာေလတယ္။
" အို.....ဒီၾကင္ယာေတာ္ ၾကားဘူးတာ ကေတာ့ တဲ့ေဖး က အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီး ရဲ႕ ပုလဲ လုံး ေလး ျဖစ္ၿပီးေတာ့ ငယ္စဥ္ ကတည္း က အႏုပညာ ေလး မ်ိဳး နဲ႕ က်င့္ဝတ္ေတြ ကြၽမ္းက်င္ လွတယ္ လို႔ နန္းၿမိဳ႕ မွာ နာမည္ ႀကီးေနတာပဲေလ... ၿပီးေတာ့ တဲ့ေဖး ေျပာတဲ့ နယ္ဘက္ ဆိုတာ က က်န္းနန္ ကိုေျပာတာ မလား....အို... အဲ့နယ္ဘက္က အမ်ိဳးသမီး ေလးေတြက သိမ္ေမြ႕ ယဥ္ေက်း ၿပီး က်င့္ဝတ္ထုံးတမ္း သိတက္မႈ က ေက်ာ္ၾကား လွတယ္။ အခု တဲ့ေဖး က နားမလည္ ဘူး ဆိုေတာ့ရာ....အိုင္း....ေကာလ ဟာလေတြ ကို မမွန္ ဘူးေန မွာပါေလ...''
လီယု ကေတာ့ စိတ္ထဲ ကေန စဲ့ေဖး ကို လက္မ အႀကီးႀကီး ေပး လိုက္တယ္။ အမေတာ္ ေ႐ြးေပးထားတဲ့ က်ားေတြ ေႁမြေတြ က အခ်င္းခ်င္း ျပန္ကိုက္ တက္ၾကတာပဲ..။ ၾကည့္စမ္း ပါအုံး ပ်က္သြားတဲ့ တဲ့ေဖး ရဲ႕ မ်က္ခြက္ႀကီးကို.... ဟားဟားဟား.....စိတ္ေက်နပ္ ဖို႔ေကာင္း လိုက္တာကြာ...။
" နင္....''
" ေတာ္ၾကေတာ့ မင္းတို႔ေတြက အခု အိမ္ေတာ္ က မမေလး ေတြ မဟုတ္ၾကေတာ့ ဘူး။ ဧကရာဇ္ ရဲ႕ ၾကင္ယာေတာ္ ေတြ ျဖစ္ေန ၾကၿပီ....ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္း ေနၾကစမ္း...''
ဧကရီ က ဆူပူ လိုက္ကာမွပဲ တဲ့ေဖး ေကာ စဲ့ေဖး ပါ ၿငိမ္ၾက သြားေလတယ္။
ခဏေနေတာ့ အသီးသီး ဂါရဝေပးရင္း ထြက္သြား ၾကေတာ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ခ်န္ေဖး (အိုက္ရင္) က ထြက္ မသြား ေသး ပဲ ဧကရီ နား ကို ကပ္ လာခါ ပါးကို အသာေလး နမ္း ၿပီး ၿပဳံးျပ ၿပီးမွ ဧကရီ နန္းေဆာင္ ထဲ ကို ဝင္သြား ေတာ့တယ္။
အစကေန အဆုံး ထိ ဧကရီ ရင္ခြင္ ထဲမွာ ထိုင္ေနေသာ ဧကရာဇ္ ''........''
ငါလိုး...!!
ငါ့အမေတာ္ ကို မ်ား....ဒီ ေသာက္ေကာင္က...... ။
သူ႕အမေတာ္ က်ျပန္ေတာ့လဲ သူ႕ကို အပါးေတာ္ၿမဲ လက္ထဲ ထည့္ကာ အစီရင္ခံ စာေတြ ဖက္ရ မယ္ ဆိုတဲ့ ေသာက္ အေၾကာင္းျပ ခ်က္ႀကီး နဲ႕ စာၾကည့္ေဆာင္ ကို ပို႔ပစ္ၿပီး နန္းေဆာင္ထဲ ကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး ဝင္သြားတယ္တဲ့...။
အမေတာ္ေရ....မေန႕က မွ က်န္း ကို မထိုင္နိုင္ေအာင္ အမေတာ္ လုပ္ထားတာ မလား.....အခုက်ေတာ့ အလွေလး ေနာက္ပါသြားၿပီ....စားၿပီး နားမလည္တဲ့ ဟာႀကီး...။
စာၾကည့္ေဆာင္မွာေတာ့ ဧကရာဇ္ေလး တစ္ပါး ဟာ ခါးေလး ကို ပြတ္ရင္း အစီရင္ခံ စာေတြ ကို စိတ္မပါ လက္မပါ ဖက္ေန ရၿပီး ဖုန့္ေဟြ နန္းေဆာင္မွာေတာ့ ခ်န္ေဖး တစ္ေယာက္ ဧကရီ ကို ေပ်ာ္ပါး ေနၾကေတာ့တယ္။
( ကားခန္း ကို ေရးေပး ရမလား? !?)
Announcements က ၁ ေယာက္က ၁ ေ႐ြး ထားၿပီး ေနာက္ ၂ ေယာက္က ၂ ေ႐ြး ထားပါတယ္။ 1. က ၁၁၉ ပိုင္း က်န္ပါတယ္။ (တင္လက္စပါ)
2.က 49 ပိုင္း ေလာက္ရွိေပမယ့္ တစ္ပိုင္း က အရမ္းရွည္တာမို႔ တစ္ဝက္ဆီ ခြဲ မွာပါ...
(ကဲ မနက္ျဖန္ထိ ေစာင့္ပါမယ္ေနာ္ မ်ားတဲ့ ဟာကို တင္ေပးမွာပါ)
...............................................................