Lightless Sunshine

By 4thsid

1.7M 36.1K 14.2K

[Complete] ** Please, please, please, read at your own risk. This story contains very disturbing scenes and... More

Disclaimer
AUTHOR'S NOTE
Prologue
Chapter 1
Chapter 2
Chapter 3
Chapter 4
Chapter 5
Chapter 6
Chapter 7
Chapter 8
Chapter 9
Chapter 10
Chapter 11
Chapter 12
Chapter 13
Chapter 14
Chapter 15
Chapter 16
Chapter 17
Chapter 18
Chapter 19
Chapter 19 (Part 2)
Chapter 20
Chapter 20 (Part 2)
Chapter 20 (Part3)
Chapter 21
Chapter 21 (Part 2)
Chapter 21 (Part 3)
Chapter 22
Chapter 23
Chapter 24
Chapter 24 (Part 2)
Chapter 25
Chapter 26
-sunshine-
Chapter 27
Chapter 28
Chapter 29
Chapter 30
Chapter 31
Chapter 32
Chapter 33
Chapter 34
Chapter 35
Chapter 36
Chapter 37
Chapter 38
Chapter 39
Chapter 40
Epilogue
Note
COVERS

Chapter 25 (Part 2)

58.8K 1K 913
By 4thsid

Chapter 25 (Part 2)

The rain was heavily falling from the dark sky, pouring down on my body. The wind was cold and it was hitting on my face. The weather is just like what I feel today, heavy and gloomy.

I sighed and closed my eyes as I raised my head up, facing the sky—feeling the coldness of the rain. Humangin nang malakas at nilipad nito ang aking mahabang buhok. Ang ilang hibla nito ay tumakip sa aking mukha. Nakangiting itinaas ko nang bahagya ang kamay at dinala ang tubig ulan.

Nanatili ako sa ganoong posisyon sa loob ng ilang minuto. Nakapikit ako at dinadama ang ulan. Wala akong ibang maramdaman kun’di ang pagod. Ang dibdib ko nama’y tila napagod na rin sa pagdadalamhati dahil kusa na lang itong tumigil sa pagkirot. I don’t feel any pain but hollowness. The hole in my chest was killing me.

I slowly opened my eyes and stared at the sky. Humina nang kaunti ang ulan ngunit naroon pa rin ang pagkulog at pagkidlat. Walang liwanag ang kalangitan. Walang buwan, walang bituin, at tanging kadiliman lamang.

I was standing at the edge of the rooftop, silently observing the view of the city. It was so beautiful and lively even though the darkness dominated the whole place. Crowded yet enthusiastic.

And I wondered, aren’t they having problems, too? Why are they so happy? Why are they smiling? Why are they laughing? Wala ba silang kinakaharap na problema ngayon? Wala ba silang mga problema?

Some of the people were amazingly too good to be true to hide their pain. To hide what they’ve been feeling. To hide their problems behind a happy façade. Maybe they’re just all good liars.

How can they do that? How can they act like it was as if everything is fine when the truth is… they’re also struggling?

I smiled stupidly. How I wish I can do the same…

How I wish I am strong as they are. How I wish I could still smile genuinely like them. How I wish I could still pretend that everything is going to be fine. 

“S-Sunshine…”

Just like what I’ve expected, I heard a voice from behind. I turned to them over my shoulders and smiled widely. They were catching their breaths and clutching their chest as sweats formed on their foreheads. Behind him were the people I wanted to see before I die.

“Hi…” I greeted casually and turned around.

They gasped when I almost lost my balance. Natawa ako. “Relax. I’m not yet to die.”

“Sunshine, bumaba ka riyan,” said Travis. Umiling ako.

“Sunny! Please, bumaba ka! Baka mahulog ka!” Quinn exclaimed anxiously.

“Shh…” I put my fingers on my lips as I walked through the edge of the wall.

“Oh, God! Bumaba ka riyan!” Isha cried and looked at me, begging. She and Quinn started crying hard.

Tuluyan nang huminto ang ulan ngunit ang kulog at kidlat ay naroon pa rin. Ngumiti lamang ako sa kanila.

Ilang sandali pa ay may dumating nang mga tao na hindi ko kilala. They are wearing uniforms like they’re rescuers. “Ma’am, please, get down here and you’ll be safe. Baka mahulog ka.”

“Nah. Don’t come near me, Sir. I’ll jump if you do so,” I said and smiled sweetly at the man. The man stepped back.

“Oh, God! Oh, God! Sunshine, please, get down there… Please!” humihikbing sabi ni Isha.

Umiiyak na si Dori naman ang tiningnan ko. Walang emosyon kong sinalubong ang kaniyang mga mata. “Sun… Please, bumaba ka na… Please? Please? Please? Please, baba ka na… Huwag mo ‘tong gawin, please? Maawa ka…” I just smiled bitterly at her.

Binalingan ko si Daddy na umiiyak ngayon at nagmamakaawang nakatingin sa akin. “Hi, Dad…” I uttered.

He was crying right now. “Sunshine, come on. B-baba ka na…” malumanay niyang sabi habang nakatingala sa akin. He extended his arms but I shook my head.

“No.” I giggled and wandered my eyes.

I met his hazel brown eyes. Regret, pain, and misery were dancing in it.

His eyes were already puffy from crying. “Baby, come on… Get down here, hmm? Get down, please…” I noticed the dark circles under his eyes, parang nangayayat na rin ang kaniyang katawan na para bang ilang linggo na siyang walang matinong tulog.

His lips trembled as he looked at me helplessly. “I-I’m sorry, baby. I’m sorry. I am such a jerk. I’m sorry, I-I’m sorry… I’m so, so, sorry! S-sorry, baby… I’m sorry…” he cried out loud.

I heaved a deep sigh. “Don’t be sorry. You must be happy right now, Icarus. The baby you wanted to get rid off was finally gone.” I laughed humorlessly.

“No… No. I’m sorry. I d-didn’t mean it all… I was… I-I was just confused. I was just so messed t-that time… I… I didn’t mean it all! Please…” He sobbed. “Please, bumaba ka na. Please…”

Umiling ako at ngumiti nang mapakla.

“Oh, God… Sun, please? Bumaba ka na. Mapag-uusapan naman siguro natin ito, ‘di ba?” Isha said while sobbing hardly. “P-please! Sige na, bumaba ka na… Sunny, please, nasasaktan na si Ate. Bumaba ka na… Huwag mo naman itong gawin…”

“My baby is dead, Isha…” I said and bit my lower lip as it trembled. “I love her so much pero wala na siya… How can we talk about it, huh? How? Kung mag-uusap ba tayo, mabubuhay ang anak kong nawala sa akin? No…” I said and shook my head.

“Sunshine…” she said.

I moistened my lips and averted her eyes to look at my father. “Happy now, Daddy?”

“N-no, Sunshine… No. Why would I be happy—“

“Dahil malapit na akong mamatay?”

“Oh, God… Don’t say that, S-Sunshine.” Pumiyok ang kaniyang boses.

“Why not, Daddy? Hindi ba iyon naman ang gusto mo? Ang mawala ako sa buhay niyo?” I asked.

“N-no. H-hindi, anak…” Tears escaped from his eyes.

“Sinungaling.” I tsk-ed. “Siguro, kung mawawala ako, mag-pa-party ka, ano? Sasaya ka kapag nawala na ako.”

His pained expression got me surprised. Halos matawa ako. That was an act, that’s for sure. Bakit naman siyang masasaktan? Ito naman ang gusto niya, ‘di ba?

“Sunny, come down here, hmm? Come down here,” Travis said as he smiled softly at me. He bit his lower lip as tears streamed down on his cheeks.

Umatras ako. Nanlaki ang kanilang mga mata at napasinghap.

“‘Wag kayong lumapit sa akin!” I exclaimed and threatened them. “‘Wag kayong lumapit, kun’di tatalon ako rito!”

“Sunshine, please. Fuck… baby. Please, ‘wag mo ‘tong gawin. Bumaba ka na…” Icarus said, begging. Napatingin ako sa kaniya.

“H-hindi ko sinasadyang masaktan ka… H-hindi ko sinasadyang s-sabihin iyon. H-hindi ko ginustong mawala ang bata. Trust me, I only did that because I l-love you… P-please, don’t…”

Suminghap ako at napailing. “Icarus…”

“P-please, bumaba ka na, hmm? Please, nagmamakaawa ako sa ‘yo…”

“No…” I said as a tear escaped from my eye.

“Please, b-baby… Please, maaawa ka naman sa ‘kin, oh? Please. Maawa ka sa akin, sa amin ng pamilya mo rito. H-hindi ka ba maaawa kung malulungkot kami, ha? P-please, bumaba ka na…”

My lips trembled as I sniffed. Tumingala ako para pigilan ang mga luhang gustong kumalawa sa aking mata.

“My angel is dead, Icarus. My baby is dead…” I said. “Wala na akong rason para manatili… Wala na ang anak ko…”

“How about us?! How about us, huh, Sunny?!” Dori exclaimed loudly as she cried. “You are going to end your life because you are hurt? How about us? Sasaktan mo rin kami kung mawawala ka! Do you think, hindi kami masasaktan kung mawawala ka, ha?”

I cried and looked at them one by one. “M-masasaktan nga ba k-kayo?” Tears were flowing down on their cheeks. “Masasaktan nga ba kayo sa oras na m-mawala ako?” dagdag ko at napangiti nang mapakla.

I pointed at Luna. “You don’t like me. You want me gone.” She looked away and covered her face through her hands.

I pointed at Travis. “You were mad at me for ruining your perfect family.”

He bit his lower lip and shook his head. “T-that was before—“

I pointed at Isha. “Kinakahiya mo ako. You are disgusted with me because we have the same last name now.” She gasped and cried loudly.

I pointed at Quinn. “Ayaw mo sa akin. K-kinamumuhian mo ako…”

She shook her head. “No…”

“Ayaw mo sa ‘kin, Quinn, ‘di ba? Gusto mo naman akong mawala, ‘di ba? You made my life more miserable than before. You bullied me. You hate me to the core. S-sinasaktan mo pa nga ako, ‘di ba? Countless times, Quinn! Countless times…” I said. “You hurt me physically and emotionally… so many times… D-dahil… dahil ayaw mo sa akin. Dahil anak ako ng d-daddy mo. Dahil sinira ko ang perpektong pamilya niyo.”

I looked at Helios. “Ikaw naman, Dad… Hindi ba’t ito ang gusto mo, huh? Hindi ba, Daddy?” sabi ko. “You want me dead, right? Ayaw mo naman sa akin, ‘di ba? You don’t like me… You don’t even consider me as your child. Puro ka na lang Travis, Isha, at Quinn… Puro na lang sila, Dad. Puro na lang sila ang mga anak mo… H-how about me, Daddy? H-how about me? When are you going to recognize me? When are you going to love me?”

“I-I’m sorry…” His voice cracked.

“No, Dad. You’re not really sorry…” I disappointingly shook my head. “You are not sorry for what you did. For what you made me feel… You’re not really sorry. N-nakokonsensya ka lang at naaawa sa ‘kin… Magkaiba iyon… Magkaiba ang pagsisisi sa naaawa, Dad. You are pitying me,” I said.

“Stop it, Dad. Stop it. I don’t need it. I am sick of it. Pinatira mo ako sa bahay niyo dahil naaawa ka sa akin. Pinapakain mo ako dahil naaawa ka sa akin. Binibigyan mo ako ng pera dahil naaawa ka sa akin. When will you stop pitying me, Dad? Hindi naman kasi ‘yan ang kailangan ko, eh… Hindi, Dad. Hindi,” sabi ko. “Ang kailangan ko ay pagmamahal niyo po… Yun lang naman, Dad, eh… M-mahirap bang bigyan ako kahit kapiranggot lang niyon? Hindi ba ako deserving sa pagmamahal ng isang ama?” I asked painfully.

“I-I’m sorry… I’m sorry…” he cried.

I bitterly nodded my head. “Alam mo ba ang rason kung bakit nagpakamatay si Papa, hmm?” tanong ko habang umiiyak. “Because he couldn’t contain the pain anymore… Because he felt tired and betrayed.”

“Papa John committed suicide, Dad. And do you know why? Because Mom betrayed him. She let him think Seth was his biological son. Niloko niya si Papa!” I chided. “Buntis si Mama nang iniwan mo kami. Nagdadalang-tao sa kapatid ko. And then, Papa came. Pinaniwala siya ni Mama na siya ang ama ng batang dinadala niya…”

I chuckled. “It was partly your fault kung bakit ako naulila na naman…”

I looked at Dori and smiled bitterly. “Dori…”

She was crying as she met my eyes. “S-Sun…”

I felt my chest tightened. “T-tinuring kitang totoong kapatid… I treated and I love you as a real sister… Kapatid na ang t-turing ko sa ‘yo simula nang bata pa t-tayo… I love you so much.” I smiled. “P-pero bakit mo yun ginawa, ha? B-bakit…?”

She covered her mouth. Impit siyang napaiyak at napaluhod sa sahig. “Patawad! Patawad, Sunny! Patawad! H-hindi ko sinasadya… Hindi…”

I chuckled. “Hindi mo sinasadya? Geez, nakakasawa ang salitang ‘yan, Dori. Nakakasawa na…”

Suminghot ako at tiningnan siya. “I trusted you the most, D-Dori… Among all, ikaw lang ang pinakapinagkakatiwalaan ko. B-best friends naman kasi tayo, ‘di ba? You know how traumatized I was… Alam mo iyon…” I stopped and took a deep breath. “B-but what did you d-do?”

“I’m sorry, Sunshine. I’m sorry. H-hindi ko sinasadya…”

“Hindi sinasadya? Don’t make me laugh, Dori. Sa lahat-lahat, ‘di ko alam na ikaw rin pala ang aahas sa akin. I knew you since we were young, we knew each other! Pinagkatiwalaan kita! Ni isang beses, hindi kita ipinahamak. Ni isang beses, hindi kita nasaktan. Hindi ko naisip na saktan ka. Kasi magkaibigan tayo, eh…”

“S-sorry! Sorry!” she hysterically said and clutched her chest. “Hindi ko iyon sinasadya. Nagsisisi na ako. I-I was just angry that time. Magulo! Naguguluhan ako. Nagagalit ako. I was mad—“

“Galit ka dahil nalaman mong totoong magkapatid tayo?” I smiled.

She gasped. “H-how…” I heard Dori uttered.

Binalingan ko siya. “Oh, did I surprise you, Dori?” I asked and chuckled. “Of course I knew. I knew it very well. All your filthy secrets, Dad. I know them all now…”

Nilingon ko si Daddy na ngayon ay nakatungo lang habang umiiyak nang malakas. I looked back at Dori. “Wala akong kasalanan sa ‘yo, Dori… Ba’t sa akin mo ibinubuhos ang galit mo kay daddy, huh? H-hindi ko naman kasalanan na naging magkapatid tayo, eh… Hindi ko iyon kasalanan. Wala akong kasalanan ni isa sa inyo pero ako na lang palagi ang lumalabas na masama…”

Sunod kong binalingan si Sinon. Umiiyak din siya kagaya ng iba. “Sin…”

He bit his lower lip as he gulped. Wala na iyong mapagbiro at masayahing itsura niya. “In a short span of time, I already treated you as a friend. Itinuring na kitang kaibigan. Matalik na kaibigan… I even see you as an older brother pa nga, eh.”

“S-Sunny… I didn’t do anything—“

“Shut up!” I hissed and pulled something from my pocket. It was a picture of him and his brothers. “Naiwan mo iyan sa coffee shop na pinagtatrabahuan ko dati. Larawan mo iyan at ng dalawang magkamukhang batang lalaki. Tell me, who are they, huh? I am sure one of them is Preece, my best friend…”

Umiwas siya ng tingin. Pagak akong natawa. “Now I understand who Pier is…” My heart was breaking.

I, then, looked at Icarus. “You…” I pointed at him. Nakayuko siya ngayon habang umiiyak ngunit nang tawagin ko siya ay nagtagpo ang aming mga mata.

“I thought iba ka, Icarus…” mahinang usal ko sa basag na boses.

“My Light…”

“H-how can you easily turn my world upside-down, huh? How…?” sabi ko. “How can you make me feel treasured and loved, huh? How can you make me feel so important and precious? How dare you? How dare you make me feel it all? How dare you…” nanghihina kong sabi. “H-how dare you for making me smile and laugh every day when in the end, you just left me hanging and crying?”

“I’m h-here, baby. I’m here. I’m not gonna leave you again. I’m here… I-I am not going to l-leave you anymore,” aniya.

“Wala na ang baby ko…” I murmured and sobbed painfully. “Wala na ang bata… dahil sa ‘yo, Icarus. Dahil sa ‘yo, nawala na siya… Dahil sa ‘yo nawala na ang baby ko… Dahil sa ‘yo… Dahil sa ‘yo kung bakit wala na siya. Kasalanan mo… Kasalanan mo itong lahat… Kasalanan mo kung bakit ako ngayon nasasaktan…”

“I’m sorry, My Light. I’m sorry! I didn’t mean to kill our baby… I love you, please, believe me. H-hindi ko gustong mangayari i-iyon. I-I was just so messed up t-that time and I-I don’t wanna drag you with m-me… I’m so sorry for abandoning you… Please, get down there… Hindi ko na gagawin iyon… Pangako, hindi na kita iiwan…”

“Our baby? How dare you call my child ours?! You wanted my baby gone! You wanted her dead! You wanted to kill her! You wanted my baby gone!”

“No! No! Hindi, Sunny, hindi. Hindi ko g-gusto… I am regretting it… Hindi ko ginusto… A-ayaw ko. Ayaw ko…”

“Shut up, Icarus! Sinungaling ka!”

“Please, hear me out. I can explain my side why I d-did that—“

“I don’t need the fucking reason you have! I want nothing from you! I don’t need you anymore! I don’t wanna see you! I wanted nothing from anyone of you!” I screamed and met their eyes. “All I want is to get my baby’s life! I want her back! I want her heartbeat back! I want to hear her heartbeat again!”

“Oh, my God… I can’t take this a-anymore,” Quinn uttered as she turned around and ran away from the building.

“Ang gusto ko lang ay marinig ulit ang tunog ng puso niya… Can you make it happen, huh? C-can you? Kaya niyo ba siyang ibalik sa akin?”

I sighed and clutched my chest. “How ironic, right? Nandito kayong lahat sa oras na hindi ko kayo kailangan…” humihikbing sabi ko. “No one stayed with me during my worst state. Sinubukan ko kayong tawagan para humingi ng kaunting tulong at suporta pero wala kayo… Wala ni isang dumating para damayan ako…”

I took a step back. Nagsinghapan sila at ang ilan ay umabante, takot na baka mahulog ako. “And now that I am about to end my life…” Nabasag ang boses ko at napapikit nang mariin. “Y-you’ll suddenly show yourselves up and pretend that you care about me? That you don’t want me to die… That you guys love me?”

I opened my eyes. Tiningnan ko sila. “Bakit kayo nandito ngayong sumusuko na ako? N-nasaan kayo nang mga panahong lumalaban pa ako? Nasaan ba kayo? Nasaan ba kayo nang kailangang-kailangan ko kayo? Bakit ngayon pa kayo nagpakita, hmm? Huli na, eh… Huli na ang lahat. Pagod na ako… Pagod na pagod na ako…” I took another step backward.

“No! No! No! Don’t, baby! No! Please, no! No!”

“Siguro, kung mamawala ako, mawawala rin itong sakit na nararamdaman ko…”

“NO! PLEASE, NO! GOD! PLEASE!” Tumayo si Icarus at akmang hahawakan ako nang pinigil siya ng isang rescuer.

“Ma’am, bumaba na po kayo riyan. Hindi solusyon ang pagpapakamatay para mawala ang sakit na dinarama niyo ngayon.”

“P-pero wala na akong rason para mabuhay…” bulong ko.

“Oh, God! P-please, baby… Don’t do this, alright? Let’s talk about this in a good way… Please—“

“I told you! I need nothing but my baby’s heartbeat! My baby’s life! Gusto kong bumalik siya! Gusto kong buhayin niyo siya! She stayed with me when no one was willing to. Siya lang ang mayroon ako! My life is already dependent on her! Siya! Siya lang ang mayroon ako! Iniwan ako ng lahat pero nanatili siya sa akin! Tanging siya na lang ang mayroon ako pero pinagkaitan niyo pa ako!” Humagulgol ako.

“And it was because of you…” I sharply looked at Icarus. “You killed her! You killed my hope to live. You killed my daughter! You’re heartless… Wala kang puso. Pinatay mo siya! Kasalanan mo ang lahat! Kasalanan mo kung bakit ako ngayon nasasaktan…” sumbat ko.

He fell on his knees and shook his head. “I’m so sorry…”

“A-ano naman ang magagawa niyan? Ano namang magagawa ng sorry na iyan, ha? Maibabalik ba niyan ang mga nawala sa akin? You made me question my worth, Icarus. You made me lose my confidence. You broke me. You already wrecked the shit out of me. Wala na… Wala nang natira sa akin…”

Natawa ako. Tiningnan ko muli sila nang isa-isa. “Now, tell me, masasaktan nga ba kayo kapag nawala na ako?” I asked. They began crying hard.

Binuksan ko ang palad ko kung saan nakalagay ang sonogram photo ng bata. Tumutulo ang luha ko sa larawan at pinaglandas ang daliri doon.

“Hindi pa siya ipinapanganak… napamahal na siya sa a-akin…” Pumiyok ang boses ko. Basag na basag na ngayon ang puso ko.

“Sun…” narinig kong sabi ni Travis.

I looked at him. “Kuya… please, do something… Hindi ko kaya… Hindi ko na kaya, Kuya… Masakit, eh. Sobrang sakit na… Gusto na lang mamatay. Hindi ko na kaya… Please.”

Tumango siya at ngumiti sa akin. “Kuya will do everything to take the pain away, hmm? Please, baba ka na… Malulungkot si Kuya ‘pag nawala ka. Baba ka na…”

Parang nababasag ang puso ko sa sakit. “T-talaga?”

He gulped hard. “Y-yes… Tatanggalin natin iyong sakit, hmm? Gagawa si Kuya ng paraan… Baba ka na, please?”

“Is t-that even possible? I’m already a mess. Hindi na ako maayos pa… Sira na ang buhay ko… Tinalikuran niyo na akong lahat…”

“No…”

I brushed my hair upward and shook my head. Nanginig ang aking labi. “Wala na ang baby ko… G-gusto ko na lang sumunod…”

“N-no… Come on, baba ka na r’yan…” he encouraged.

“A-ayaw…”

“Sige na, please? I’m begging you… Malulungkot ako kung ‘di ka bababa r’yan. Gusto mo bang malungkot si Kuya, hmm?”

“P-pero wala na ang baby ko… Wala na siya…” I gasped for air. “G-gusto ko na ring mawala. Gusto ko nang mamatay…”

“Sa tingin mo ba, magiging masaya ang baby mo kapag nalaman niyang wala na ang mommy niya? No. Malulungkot ang baby mo, Sunny… Hindi niya iyon gugustuhin.”

“No…”

“Come on, come down here… Pag-usapan natin ‘to, hmm?” Dahan-dahan at maingat siyang naglakad papalapit sa akin. Mas lalong napaiyak ang mga tao sa likuran niya.

“Baba ka na, Sunny… Baba na…” He extended his hand.

“Oh, my God…” I heard them murmured.

“Come on… Baba ka na r’yan, please? Bumaba ka. Tita Flower wouldn’t like to see you like this. Come on…” Travis encouraged.

“M-mama…”

“Halika na, Sunny. Baba na ikaw…”

“Travis…” I murmured and cried hard.

“It’s okay, Sunny. Magiging maayos din ang lahat, hmm? Halika na, baba na ikaw r’yan…”

Tiningnan ko ang kamay niya. “I-I’m tired…”

“Then we’ll let you rest. Come on, hold my hand, baby… Aalisin natin iyang sakit, hmm? Do you want me to take that pain away? Do you want Kuya to erase that?”

I slowly nodded my head as I bit my lower lip. “Y-you’ll do that for me?”

“Of course… I’ll do everything for you, Sunny…”

I met his eyes. “You promise?”

Nakagat niya ang ibabang labi nang dahan-dahan kong inabot ang kaniyang kamay. “I promise…” he whispered and gently pulled me down. He then hugged me tight. “Thank you… thank you… Thank, God… I love you. I love you… Kuya loves you so much, hmm? We love you…”

“Oh, my God! Sunshine!” Isha said loudly and hugged me, too. “Oh, gosh… I’m s-sorry for everything! I’m sorry!

Bago pa man ako makapagsalita o maka-react man lang ay nakaramdam akong tumutusok na bagay sa aking braso. My eyes widened when I realized what it was. “No! Don’t touch me!”

“Anak… calm down. We won’t hurt you…” Dad said and hugged me. “Oh, God, I’m sorry, darling, I’m sorry. Dad is such a jerk… I’m sorry. I’m sorry… Dad loves you, alright? Dad loves you…”

“Dad…” Kay tagal kong hinintay ang mga katagang iyon. I didn’t expect to hear those words coming from his mouth.

“I love you… I love you, anak… Mahal na mahal kita…. B-babawi si Daddy, hmm? Babawi ako. Mahal na mahal kita… Patawad sa lahat ng mga nagawa ko sa ‘yo. Babawi si Daddy… Hindi na kita pababayaan, hmm? I’ll do everything to make you happy. Hindi na kita sasaktan, anak… Mahal na mahal ko kayo…”

Nagsimula nang manlabo ang paningin ko. My body started to get numb. Humiwalay sa akin si Dad at hinawakan ang magkabila kong pisngi.

“I love you, Sunshine. I love you…” He kissed my forehead as he kept on saying his I love you’s.

Niyakap muli ako ni Daddy hanggang sa manghina ang katawan ko, marahil ay dahil sa gamot na itinurok nila sa akin.

They put me on a stretcher. Umiling ako at nakiusap na huwag nila akong iwan. “We won’t leave, Sunny. Nandito lang kami,” saad ni Travis at hinalikan ang noo ko.

Bumuka ang labi ko upang magsalita ngunit walang lumabas na salita sa aking bibig. Nagsimula nang bumigat ang talukap ng mga mata ko. I tried so hard to fight it.

I looked around ‘til I met his hazel brown eyes. Pain, regret, worry, and relief were written on his face. My heart pounded so loud and fast.

Tears were pooling down his cheeks. Mas lalong bumigat ang talukap ng aking mga mata. But before the darkness swallowed my consciousness, I saw how his lips formed into a smile as he mouthed,

“I love you…”

___
A/N: 🤭🤣

Continue Reading

You'll Also Like

306K 7.6K 111
In which Delphi Reynolds, daughter of Ryan Reynolds, decides to start acting again. ACHEIVEMENTS: #2- Walker (1000+ stories) #1- Scobell (53 stories)...
765 74 21
A perfect pair of shoes that fits perfectly on Cinderella's feet. Shoes that are meant for her. Shoes that she was willing to bare the pain as long a...
617K 2.3K 63
lesbian oneshots !! includes smut and fluff, chapters near the beginning are AWFUL. enjoy!
663K 21.9K 39
Taehyung has officially hit rock bottom, that is until he spills coffee on one of the richest and hottest dominants in New York. While Mr. Jeon may s...