[Unicode]
ဧကရာဇ်လေးဟာ သူ့ရဲ့ အမတော်က ကြင်ယာတော် တွေ အစောကြီး ရွေးပေး လိုက်တာကြောင့် စိတ်ဆိုးနေကာ လက်ရေးလှ လေ့ကျင့်နေရင်း မျက်နှာကြီးမှာ မဲမှောင်နေလေတယ်။ ဒီနေ့က ကြင်ယာတော် တွေ နန်းတွင်း ထဲ ကို ပထမ ဆုံး ဝင်တဲ့ ရက် ဖြစ်တာကြောင့် သေချာပေါက် ကို သူတို့ထဲ က တစ်ယောက် နဲ့ တစ်ည ကုန်ဆုံးပေး ရမှာပဲ ဖြစ်လေတယ်။ သူမသွား ချင်ပါဘူး။ သူ့ရဲ့ ကြင်ယာတော်တွေ က သူ့ကို အဆီရွဲရွဲ အသားတုံးကြီး လိုမျိုး မြင်နေကြတာလေ။ အရမ်း ကိုကြောက်ဖို့ ကောင်းတယ်။ ပြီးတော့ သူက သူမတို့တွေ သုံးတဲ့ အမွှေး အနံ့တွေ ကို ခံနိုင်စွမ်း မရှိလေဘူး။ သူတို့တွေ ဆီ သွားအိပ်မယ့် အစား သူ့အမတော် ရင်ခွင်ထဲ ပဲ ခုန်ဆင်း လိုက်မှာပေါ့။
အချိန်တွေ က တစ်ဖြည်းဖြည်း ကုန်ဆုံး လာတယ်။ ညနေခင်းတောင် ရောက်နေပြီး သူ့ကို ချော့မယ့် သူကလည်း အခုထိ ရောက်မလာသေး ဘူး။
ဟမ့်....ခါတိုင်းဆို ထမင်းစားချိန် ၊ သရေစာ စား ချိန်တိုင်း မှာ အမတော် က အမြဲ လာပြီး ခေါ်တာကို...အခုကျတော့ အရိပ်လေးတောင် မတွေ့ရဘူး။
အပါးတော်မြဲ အထိန်းတော် ကြီး က သူ့ရဲ့ သခင် ဧကရာဇ်လေး ဘာတွေ ဖြစ်နေတာ လဲ ဆိုတာကို သဘောပေါက် တာကြောင့် ဘေး ကနေ တိုးတိုးလေး ကပ်ပြော လိုက်တယ်။
" အရှင် ဧကရာဇ် ဒီနေ့က ၁၅ ရက်နေ့လေ။ ထုံးတမ်း အစဥ်အလာ အရ အရှင်က ဒီနေ့ည ဧကရီ ရဲ့ နန်းဆောင် မှာ သွားပြီး အိပ်စက် ရမှာပါ။ ''
မဲမှောင်နေတဲ့ မျက်နှာက ထိုစကား ကိုကြားတော့ ချက်ချင်း ကို ပန်းတွေ ပွင့်သွားလေတယ်။ ဒါပေမယ့် ခဏနေ ကြတော့ မျက်နှာ ပြန်တည် လိုက်ပြီး ပြောလိုက်တယ်။
" အခုက ညစာ စားမယ့် အချိန်ရောက်ပြီ ဆိုတော့လည်း ကျန်း ကပဲ ဧကရီ နဲ့ အတူ စားလိုက်တော့မယ်။ ဟမ့်...မင်းတို့ပြော လို့ ကျန်းက ဧကရီ အဆောင် ကို သွားတာနော်။ ကျန်း သွား ချင် လို့မဟုတ်ဘူး။... အဟမ်းဟမ်း....သွားကြစို့.....''
ဒီလိုနဲ့ပဲ စိတ်ကောက်နေတဲ့ ဧကရာဇ်လေး ဟာ သူ့အမတော် ရှိရာ ကို စိတ်ကောက်စွာ နဲ့ပဲ ကော့တော့ကော့တော့ သွားနေလေတယ်။
သူ့အမတော်ရဲ့ နန်းတော် လည်း ရောက်ရော အစေခံ ခေါင်းဆောင်က ဒူးထောက်ပြီး အရိုအသေ ပေးကာ ဧကရီ မှာတဲ့ စကား ကိုပြော လိုက်တယ်။
" ဒီနေ့က ကြင်ယာတော်တွေ နန်းတွင်း ထဲ ရောက်တာမို့ သူတို့ ထဲက တစ်ယောက် နဲ့ အရှင် ညကို ကုန်ဆုံး လိုက်ပါ လို့ ဧကရီက မှာထား ပါတယ်အရှင်...''
" ကျန်း သိတယ်လေ။ ဒါပေမယ့် ဒီနေ့ က လတစ်လရဲ့ ၁၅ ရက်မြောက်နေ့ ဟုတ်တယ် မလား...''
" ဟုတ်ပါတယ် အရှင်...''
" နန်းတွင်းရဲ့ ဓလေ့ အရ လတစ်လ ရဲ့ ၁ ရက်မြောက် နေ့နဲ့ ၁၅ ရက်မြောက်နေ့ တွေမှာ ကျန်း က ဧကရီ ဆီ လာ အိပ်ရ မယ်ဆိုတာ မင်းတို့ မသိကြလေ သလား။ ''
ခပ်မာမာ ပြော လိုက်တဲ့ အသံကြောင့် အစေခံ ခေါင်းဆောင်မှာ ဒူးထောက် ထားရင်း တစ်ကိုယ် လုံး တုန်နေလေတယ်။
" သွား....အပြင်မှာ ၅ ချက် သွား အရိုက်ခံ ချည်''
" ကျေးဇူး ကြီး မြတ်လှပါတယ် အရှင်..''
အဆောင်ထဲ ဝင်လာတဲ့ အထိ သူ့အမတော် ကို မတွေ့တာကြောင့် အိပ်ပျော်နေတယ် ထင်ပြီး အိပ်ဆောင် တံခါး ကို ဖွင့်ကာ ပျော်ပျော်ကြီး ဝင်သွားတော့တယ်။ ဒါပေမယ့် ဘယ်သူ သိမှာလဲ သူ့အမအောက် မှာ ယောကျာ်းလေး တစ်ယောက် ရှိနေမယ် ဆိုတာကိုပေါ့။ ဧကရာဇ်လေး က ချက်ချင်းပဲ အော်ခေါ် လိုက်ပြီး ထိန်းထားတဲ့ မျက်ရည်တွေ ကျပြီး မတိတ်တန်း ငိုနေတော့တယ်။
.................................................................
ရှန်းလု မှာတော့ သူမကို ဖက်ကာ ငိုနေတဲ့ ကလေးကြောင့် အောက်က အကောင်ကြီးမှာ ဆက်ပြီး မာန်ဖီ လာခဲ့တယ်။ ဒါကြောင့် ဧကရာဇ်လေး ကို ဆူပူ လိုက်ပြီး တော့ စားပွဲ ပြင် ခိုင်း လိုက်တော့တယ်။
သိပ်မကြာခင်မှာပဲ အိုက်ရင် က အပြင် ကို တုန်တုန်လှုပ်လှုပ်နဲ့ ထွက်လာ ခဲ့တယ်။ သေချာတာပေါ့...ဒါဟာ ဧကရာဇ် ကို ကြောက်လို့ တုန်တာ မဟုတ်ပဲ ဧကရီ က သူ့ကို ၂ နာရီလောက် တက်တိုက် နှိပ်စပ် ထားတာကြောင့် တစ်ကိုယ်လုံး နာကျင် ကိုက်ခဲ နေခဲ့ပြီ။
သူမရဲ့ ကြင်ယာတော် လေး တုန်တုန် ရီရီ နဲ့ လျောက် လာတာ ကိုတွေ့တော့ နေရာကနေ ထကာ စားပွဲ ဘေးက ကူရှင် အပျော့လေး တင်ထားတဲ့ ခုံမှာ ထိုင်ခိုင်း လိုက်တယ်။ ဧကရာဇ် ကတော့ မင်ရည် အရောင်လို မဲမှောင်နေပြီး လူသတ်လို့ ရတဲ့ အကြည့်တွေ နဲ့ ချန်ဖေး ကို စိုက်ကြည့်နေလေတယ်။
သူ့အမတော်က ထိုချန်ဖေး ကို ပဲ ဟင်းတွေ ထည့်ပေး နေတာကြောင့် မနာလို ဖြစ်လာတယ်။ ထိုအချိန် မှာပဲ ချန်ဖေး က ဧကရာဇ် ကို လှောင်ပြုံး ပြုံးပြ လိုက်ပြီး ဧကရီ ကို ပြောလိုက်တယ်။
" အရှင်မ ....ချန်ချယ့် တစ်ကိုယ်လုံး နာကျင်နေပြီ မို့ ဒီနေ့ညတော့ ချန်ချယ့် ကို ပြုစု ခွင့် လေး လွှတ်ပေး ပါနော်...''
ဘယ်သူမှ ဘာမှ ဆက်မပြော ခင် ဧကရာဇ် က ပြောလိုက်တယ်။
" ဒီနေ့ က ၁၅ ရက်နေ့မှန်း ဧကရီ သိလောက်ပါတယ်နော်...''
ရှန်းလု တစ်ယောက် ဧကရာဇ် ပြောတ ကို ကြားပြီး သူမ သိလိုက်တယ်။ ဒီနေ့က ဒီပေါက်စီလေး သူမ ဆီ မှာ နေမယ့် နေ့ပဲ..... ။
အိုက်ယား.... သူမရဲ့ အချစ်လေး နဲ့ ပျော်ပါး ဖို့တောင် မရတော့ ဘူးတဲ့ ကွာ....အချိန်က တစ်နာရီ ကြီး များတောင် လိုနေသေးတယ်လေ။ အဲ့အတွင်း သူမက တရား ထိုင်နေ ရမှာလား...။ အဲ့လို မှ မဟုတ်ရင် ယုယု လေး ကို သူမ လုပ်မိတော့မယ်။ ဟူး....ဘဝ ကြီးက ခက်ခဲ လိုက်တာ နော်။
ဧကရာဇ်လေး ဟာ ညစာ ကို မြန်မြန် စားပြီးတော့ ချန်ဖေး ကို သူ့အမရဲ့ အဆောင် ကနေ ကန်ထုတ် လိုက်တော့တယ်။ ဒါတောင် မသွား ခင် ဧကရီ ဆီ ကနေ အနမ်းလေးတောင် တောင်းသွားသေးတယ်။
ငါလိုးပဲ....!
ကျန်းတောင် အမတော် ဆီက အဲ့လို အနမ်း မရဘူးကွ.....။
ဉာဏ်များတဲ့ ဧကရာဇ် လေး ဟာ ချန်ဖေး လည်း သွားရော သူ့အမတော် ပေါ်ကို ခုန်တက် လိုက်တော့တယ်။ သူ့အမတော် ကလည်း အောက်ကနေ ပင့်ပြီး ပွေ့ပေး ထားတယ်။ သူက ချန်ဖေး ပြောသလို ညုတုတု အသံလေး နဲ့ ပြောလိုက်တယ်။
" အမတော်....ယုယု ကို အစောက ချန်ဖေး နဲ့ ကစားနေတဲ့ အကြောင်း ကို သင်ပေး ပါလားဟင်...''
သူမကို ချွဲ ပြောနေတဲ့ အသံကြောင့် တော်တော်ကြီး ကို တင်းတောင့်နေပြီပဲ ဖြစ်တယ်။ ဒါပေမယ့် သူ့မ ပါးနဲ့ ဧကရာဇ် လေး ရဲ့ ပါး လေး နဲ့ ပွတ်ပြီး ပြောနေတော့ သူမ အခုချက်ချင်း ကို ဆွဲ ချပြီး -ိုး ပစ်လိုက်ချင်တော့တယ်။
" အမတော်လို့....သူတောင် အမတော် ကိုအဲ့ လို လုပ် နိုင်ရင် ယုယု ကရော......ယုယု လည်း သူ့လို လုပ်နိုင်တယ်။ ''
" သေချာရဲ့လား....ယုယုလေး ''
"အွန်း...ယုယု က အရွယ်ရောက်နေ ပါပြီနော်.... ''
သူမ မောင်လေး က သူမကို အောက်ကပဲ ထင်နေတာ နေမှာပါ။ ဒါကြောင့်သေ ချာအောင် ထပ်မေး လိုက်တယ်။
" သေချာပြီး လား ယုယု...''
" ဒါပေါ့....အဟီ...ဟီး...''
ရှန်းလုရဲ့ မျက်နှာမှာ အပြုံး တစ်ခု ဖြစ်ပေါ် လာပြီး ဧကရာဇ်လေး ကို အိပ်ဆောင် ဆီပွေ့သွား ကာ အခန်း တံခါး ကို ဆောင့်ပိတ် လိုက်တော့တယ်။
အပြင်က အစေခံ ထဲ က တစ်ယောက် က အပါးတော်မြဲ ကုန်းကုန်း ကို ကပ်ပြော လိုက်တယ်။
" ကုန်းကုန်းကြီး....ဧကရာဇ်လေး အတွက်.... စိတ်မကောင်း လိုက်တာနော် ..ဧကရီ လို လူ လက်ထဲ ဒီနေ့ သေချာပေါက် ရောက်တော့မယ်...''
" မင်း က ဘာကိုပြော ချင်တာလဲ...''
" ကုန်းကုန်း မသိဘူးလား ချန်ဖေး ကို ကျွန်မ တို့ ဧကရီ က ဟိုလို လုပ်လိုက်တာလေ။..''
" ဟမ်.....ဒါဆို.... ငါတို့ ဧကရာဇ် လေးလဲ...''
အပါးတော်မြဲ စကားက ဒီနေရာ မှာတင် ရပ်သွားပြီးတော့ အစေခံ မလေယ ကလည်း ခေါင်း ငြိမ့်ပြ လိုက်တယ်။
ခဏ အကြာမှာတော့ အခန်းထဲကနေ ဧကရာဇ် ရဲ့ အော်သံ ကြီး ထွက်ပေါ်လာပါတော့တယ်။
[ နောက်အပိုင်း ကားခန်း ရေးမလား မရေး ဘူးလား ဆိုတာ မင်းတို့ အပေါ် မူတည်တယ်နော်....].
................................................................
[Zawgyi]
ဧကရာဇ္ေလးဟာ သူ႕ရဲ႕ အမေတာ္က ၾကင္ယာေတာ္ ေတြ အေစာႀကီး ေ႐ြးေပး လိုက္တာေၾကာင့္ စိတ္ဆိုးေနကာ လက္ေရးလွ ေလ့က်င့္ေနရင္း မ်က္ႏွာႀကီးမွာ မဲေမွာင္ေနေလတယ္။ ဒီေန႕က ၾကင္ယာေတာ္ ေတြ နန္းတြင္း ထဲ ကို ပထမ ဆုံး ဝင္တဲ့ ရက္ ျဖစ္တာေၾကာင့္ ေသခ်ာေပါက္ ကို သူတို႔ထဲ က တစ္ေယာက္ နဲ႕ တစ္ည ကုန္ဆုံးေပး ရမွာပဲ ျဖစ္ေလတယ္။ သူမသြား ခ်င္ပါဘူး။ သူ႕ရဲ႕ ၾကင္ယာေတာ္ေတြ က သူ႕ကို အဆီ႐ြဲ႐ြဲ အသားတုံးႀကီး လိုမ်ိဳး ျမင္ေနၾကတာေလ။ အရမ္း ကိုေၾကာက္ဖို႔ ေကာင္းတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူက သူမတို႔ေတြ သုံးတဲ့ အေမႊး အနံ႕ေတြ ကို ခံနိုင္စြမ္း မရွိေလဘူး။ သူတို႔ေတြ ဆီ သြားအိပ္မယ့္ အစား သူ႕အမေတာ္ ရင္ခြင္ထဲ ပဲ ခုန္ဆင္း လိုက္မွာေပါ့။
အခ်ိန္ေတြ က တစ္ျဖည္းျဖည္း ကုန္ဆုံး လာတယ္။ ညေနခင္းေတာင္ ေရာက္ေနၿပီး သူ႕ကို ေခ်ာ့မယ့္ သူကလည္း အခုထိ ေရာက္မလာေသး ဘူး။
ဟမ့္....ခါတိုင္းဆို ထမင္းစားခ်ိန္ ၊ သေရစာ စား ခ်ိန္တိုင္း မွာ အမေတာ္ က အၿမဲ လာၿပီး ေခၚတာကို...အခုက်ေတာ့ အရိပ္ေလးေတာင္ မေတြ႕ရဘူး။
အပါးေတာ္ၿမဲ အထိန္းေတာ္ ႀကီး က သူ႕ရဲ႕ သခင္ ဧကရာဇ္ေလး ဘာေတြ ျဖစ္ေနတာ လဲ ဆိုတာကို သေဘာေပါက္ တာေၾကာင့္ ေဘး ကေန တိုးတိုးေလး ကပ္ေျပာ လိုက္တယ္။
" အရွင္ ဧကရာဇ္ ဒီေန႕က ၁၅ ရက္ေန႕ေလ။ ထုံးတမ္း အစဥ္အလာ အရ အရွင္က ဒီေန႕ည ဧကရီ ရဲ႕ နန္းေဆာင္ မွာ သြားၿပီး အိပ္စက္ ရမွာပါ။ ''
မဲေမွာင္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာက ထိုစကား ကိုၾကားေတာ့ ခ်က္ခ်င္း ကို ပန္းေတြ ပြင့္သြားေလတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခဏေန ၾကေတာ့ မ်က္ႏွာ ျပန္တည္ လိုက္ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္။
" အခုက ညစာ စားမယ့္ အခ်ိန္ေရာက္ၿပီ ဆိုေတာ့လည္း က်န္း ကပဲ ဧကရီ နဲ႕ အတူ စားလိုက္ေတာ့မယ္။ ဟမ့္...မင္းတို႔ေျပာ လို႔ က်န္းက ဧကရီ အေဆာင္ ကို သြားတာေနာ္။ က်န္း သြား ခ်င္ လို႔မဟုတ္ဘူး။... အဟမ္းဟမ္း....သြားၾကစို႔.....''
ဒီလိုနဲ႕ပဲ စိတ္ေကာက္ေနတဲ့ ဧကရာဇ္ေလး ဟာ သူ႕အမေတာ္ ရွိရာ ကို စိတ္ေကာက္စြာ နဲ႕ပဲ ေကာ့ေတာ့ေကာ့ေတာ့ သြားေနေလတယ္။
သူ႕အမေတာ္ရဲ႕ နန္းေတာ္ လည္း ေရာက္ေရာ အေစခံ ေခါင္းေဆာင္က ဒူးေထာက္ၿပီး အရိုအေသ ေပးကာ ဧကရီ မွာတဲ့ စကား ကိုေျပာ လိုက္တယ္။
" ဒီေန႕က ၾကင္ယာေတာ္ေတြ နန္းတြင္း ထဲ ေရာက္တာမို႔ သူတို႔ ထဲက တစ္ေယာက္ နဲ႕ အရွင္ ညကို ကုန္ဆုံး လိုက္ပါ လို႔ ဧကရီက မွာထား ပါတယ္အရွင္...''
" က်န္း သိတယ္ေလ။ ဒါေပမယ့္ ဒီေန႕ က လတစ္လရဲ႕ ၁၅ ရက္ေျမာက္ေန႕ ဟုတ္တယ္ မလား...''
" ဟုတ္ပါတယ္ အရွင္...''
" နန္းတြင္းရဲ႕ ဓေလ့ အရ လတစ္လ ရဲ႕ ၁ ရက္ေျမာက္ ေန႕နဲ႕ ၁၅ ရက္ေျမာက္ေန႕ ေတြမွာ က်န္း က ဧကရီ ဆီ လာ အိပ္ရ မယ္ဆိုတာ မင္းတို႔ မသိၾကေလ သလား။ ''
ခပ္မာမာ ေျပာ လိုက္တဲ့ အသံေၾကာင့္ အေစခံ ေခါင္းေဆာင္မွာ ဒူးေထာက္ ထားရင္း တစ္ကိုယ္ လုံး တုန္ေနေလတယ္။
" သြား....အျပင္မွာ ၅ ခ်က္ သြား အရိုက္ခံ ခ်ည္''
" ေက်းဇူး ႀကီး ျမတ္လွပါတယ္ အရွင္..''
အေဆာင္ထဲ ဝင္လာတဲ့ အထိ သူ႕အမေတာ္ ကို မေတြ႕တာေၾကာင့္ အိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္ ထင္ၿပီး အိပ္ေဆာင္ တံခါး ကို ဖြင့္ကာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး ဝင္သြားေတာ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူ သိမွာလဲ သူ႕အမေအာက္ မွာ ေယာက်ာ္းေလး တစ္ေယာက္ ရွိေနမယ္ ဆိုတာကိုေပါ့။ ဧကရာဇ္ေလး က ခ်က္ခ်င္းပဲ ေအာ္ေခၚ လိုက္ၿပီး ထိန္းထားတဲ့ မ်က္ရည္ေတြ က်ၿပီး မတိတ္တန္း ငိုေနေတာ့တယ္။
.................................................................
ရွန္းလု မွာေတာ့ သူမကို ဖက္ကာ ငိုေနတဲ့ ကေလးေၾကာင့္ ေအာက္က အေကာင္ႀကီးမွာ ဆက္ၿပီး မာန္ဖီ လာခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဧကရာဇ္ေလး ကို ဆူပူ လိုက္ၿပီး ေတာ့ စားပြဲ ျပင္ ခိုင္း လိုက္ေတာ့တယ္။
သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ အိုက္ရင္ က အျပင္ ကို တုန္တုန္လႈပ္လႈပ္နဲ႕ ထြက္လာ ခဲ့တယ္။ ေသခ်ာတာေပါ့...ဒါဟာ ဧကရာဇ္ ကို ေၾကာက္လို႔ တုန္တာ မဟုတ္ပဲ ဧကရီ က သူ႕ကို ၂ နာရီေလာက္ တက္တိုက္ ႏွိပ္စပ္ ထားတာေၾကာင့္ တစ္ကိုယ္လုံး နာက်င္ ကိုက္ခဲ ေနခဲ့ၿပီ။
သူမရဲ႕ ၾကင္ယာေတာ္ ေလး တုန္တုန္ ရီရီ နဲ႕ ေလ်ာက္ လာတာ ကိုေတြ႕ေတာ့ ေနရာကေန ထကာ စားပြဲ ေဘးက ကူရွင္ အေပ်ာ့ေလး တင္ထားတဲ့ ခုံမွာ ထိုင္ခိုင္း လိုက္တယ္။ ဧကရာဇ္ ကေတာ့ မင္ရည္ အေရာင္လို မဲေမွာင္ေနၿပီး လူသတ္လို႔ ရတဲ့ အၾကည့္ေတြ နဲ႕ ခ်န္ေဖး ကို စိုက္ၾကည့္ေနေလတယ္။
သူ႕အမေတာ္က ထိုခ်န္ေဖး ကို ပဲ ဟင္းေတြ ထည့္ေပး ေနတာေၾကာင့္ မနာလို ျဖစ္လာတယ္။ ထိုအခ်ိန္ မွာပဲ ခ်န္ေဖး က ဧကရာဇ္ ကို ေလွာင္ၿပဳံး ၿပဳံးျပ လိုက္ၿပီး ဧကရီ ကို ေျပာလိုက္တယ္။
" အရွင္မ ....ခ်န္ခ်ယ့္ တစ္ကိုယ္လုံး နာက်င္ေနၿပီ မို႔ ဒီေန႕ညေတာ့ ခ်န္ခ်ယ့္ ကို ျပဳစု ခြင့္ ေလး လႊတ္ေပး ပါေနာ္...''
ဘယ္သူမွ ဘာမွ ဆက္မေျပာ ခင္ ဧကရာဇ္ က ေျပာလိုက္တယ္။
" ဒီေန႕ က ၁၅ ရက္ေန႕မွန္း ဧကရီ သိေလာက္ပါတယ္ေနာ္...''
ရွန္းလု တစ္ေယာက္ ဧကရာဇ္ ေျပာတ ကို ၾကားၿပီး သူမ သိလိုက္တယ္။ ဒီေန႕က ဒီေပါက္စီေလး သူမ ဆီ မွာ ေနမယ့္ ေန႕ပဲ..... ။
အိုက္ယား.... သူမရဲ႕ အခ်စ္ေလး နဲ႕ ေပ်ာ္ပါး ဖို႔ေတာင္ မရေတာ့ ဘူးတဲ့ ကြာ....အခ်ိန္က တစ္နာရီ ႀကီး မ်ားေတာင္ လိုေနေသးတယ္ေလ။ အဲ့အတြင္း သူမက တရား ထိုင္ေန ရမွာလား...။ အဲ့လို မွ မဟုတ္ရင္ ယုယု ေလး ကို သူမ လုပ္မိေတာ့မယ္။ ဟူး....ဘဝ ႀကီးက ခက္ခဲ လိုက္တာ ေနာ္။
ဧကရာဇ္ေလး ဟာ ညစာ ကို ျမန္ျမန္ စားၿပီးေတာ့ ခ်န္ေဖး ကို သူ႕အမရဲ႕ အေဆာင္ ကေန ကန္ထုတ္ လိုက္ေတာ့တယ္။ ဒါေတာင္ မသြား ခင္ ဧကရီ ဆီ ကေန အနမ္းေလးေတာင္ ေတာင္းသြားေသးတယ္။
ငါလိုးပဲ....!
က်န္းေတာင္ အမေတာ္ ဆီက အဲ့လို အနမ္း မရဘူးကြ.....။
ဉာဏ္မ်ားတဲ့ ဧကရာဇ္ ေလး ဟာ ခ်န္ေဖး လည္း သြားေရာ သူ႕အမေတာ္ ေပၚကို ခုန္တက္ လိုက္ေတာ့တယ္။ သူ႕အမေတာ္ ကလည္း ေအာက္ကေန ပင့္ၿပီး ေပြ႕ေပး ထားတယ္။ သူက ခ်န္ေဖး ေျပာသလို ၫုတုတု အသံေလး နဲ႕ ေျပာလိုက္တယ္။
" အမေတာ္....ယုယု ကို အေစာက ခ်န္ေဖး နဲ႕ ကစားေနတဲ့ အေၾကာင္း ကို သင္ေပး ပါလားဟင္...''
သူမကို ခြၽဲ ေျပာေနတဲ့ အသံေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္ႀကီး ကို တင္းေတာင့္ေနၿပီပဲ ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႕မ ပါးနဲ႕ ဧကရာဇ္ ေလး ရဲ႕ ပါး ေလး နဲ႕ ပြတ္ၿပီး ေျပာေနေတာ့ သူမ အခုခ်က္ခ်င္း ကို ဆြဲ ခ်ၿပီး -ိုး ပစ္လိုက္ခ်င္ေတာ့တယ္။
" အမေတာ္လို႔....သူေတာင္ အမေတာ္ ကိုအဲ့ လို လုပ္ နိုင္ရင္ ယုယု ကေရာ......ယုယု လည္း သူ႕လို လုပ္နိုင္တယ္။ ''
" ေသခ်ာရဲ႕လား....ယုယုေလး ''
"အြန္း...ယုယု က အ႐ြယ္ေရာက္ေန ပါၿပီေနာ္.... ''
သူမ ေမာင္ေလး က သူမကို ေအာက္ကပဲ ထင္ေနတာ ေနမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ေသ ခ်ာေအာင္ ထပ္ေမး လိုက္တယ္။
" ေသခ်ာၿပီး လား ယုယု...''
" ဒါေပါ့....အဟီ...ဟီး...''
ရွန္းလုရဲ႕ မ်က္ႏွာမွာ အၿပဳံး တစ္ခု ျဖစ္ေပၚ လာၿပီး ဧကရာဇ္ေလး ကို အိပ္ေဆာင္ ဆီေပြ႕သြား ကာ အခန္း တံခါး ကို ေဆာင့္ပိတ္ လိုက္ေတာ့တယ္။
အျပင္က အေစခံ ထဲ က တစ္ေယာက္ က အပါးေတာ္ၿမဲ ကုန္းကုန္း ကို ကပ္ေျပာ လိုက္တယ္။
" ကုန္းကုန္းႀကီး....ဧကရာဇ္ေလး အတြက္.... စိတ္မေကာင္း လိုက္တာေနာ္ ..ဧကရီ လို လူ လက္ထဲ ဒီေန႕ ေသခ်ာေပါက္ ေရာက္ေတာ့မယ္...''
" မင္း က ဘာကိုေျပာ ခ်င္တာလဲ...''
" ကုန္းကုန္း မသိဘူးလား ခ်န္ေဖး ကို ကြၽန္မ တို႔ ဧကရီ က ဟိုလို လုပ္လိုက္တာေလ။..''
" ဟမ္.....ဒါဆို.... ငါတို႔ ဧကရာဇ္ ေလးလဲ...''
အပါးေတာ္ၿမဲ စကားက ဒီေနရာ မွာတင္ ရပ္သြားၿပီးေတာ့ အေစခံ မေလယ ကလည္း ေခါင္း ၿငိမ့္ျပ လိုက္တယ္။
ခဏ အၾကာမွာေတာ့ အခန္းထဲကေန ဧကရာဇ္ ရဲ႕ ေအာ္သံ ႀကီး ထြက္ေပၚလာပါေတာ့တယ္။
[ ေနာက္အပိုင္း ကားခန္း ေရးမလား မေရး ဘူးလား ဆိုတာ မင္းတို႔ အေပၚ မူတည္တယ္ေနာ္....].
................................................................