Pri's POV
Hinawakan ko sa kuwelyo ang lalaking Rio ang pangalan. How dare he? Nanginginig na ang kalamnan ko sa takot dahil sa kaguluhang sila ang may gawa.
"Palabasin mo na ako dito!" nanggagalaiti kong sigaw. I gritted my teeth. Natataranta naman siyang pilit na kinukuha ang kamay kong mahigit na hinahawakan ang damit niya.
"T-Teka lang! Mamaya na nga kasi! Maraming pulis sa baba," sagot niya sa 'kin. Napakamot siya ng ulo.
"Ate, bitawan mo na siya. Tama siya, dito muna tayo sandali," mahinahong sagot ni Phoenix. Huminga ako ng malalim saka siya binitawan. Inayos niya naman kaagad ang gusot.
Napapadyak ako sa inis, "Nasaan na ba kasi si Cholo?! Malilintikan siya sa 'kin!" I crossed my arms. Rio gave me water. Pilit nila akong pinapakalma. I was drag by Phoenix here tapos malalaman kong may trabaho sila dito. Is that old now dead? Hindi ko lubog maisip. Is this how agents work?
"Nakauwi na siya," sagot niya sa 'kin.
"What?!" I exclaimed. I can't believe this, pinapunta niya kami rito para maging safe tapos siya nakauwi na pala. Hindi man lang niya naisipang magpapaalam? My brows knitted and jaw almost drop. Damn it.
"Nando'n na siya sa condo niya," pag-uulit niyang sagot sa 'kin. I smirked mockingly.
He was opening his snack, "Call him! Sabihin mo sunduin niya ako dito," utos ko. His lips parted and eating the curls. Hindi siya makapaniwalang tumingin sa 'kin na tila ay sinusikat ako.
"You can call him yourself. I can't meddle with his business with you," he said, giving Phoenix the curls he is eating. Kumuha naman ang kapatid ko at humiga sa couch.
Padabog kong binuksan ang pouch na hawak ko. I picked up my phone while rolling my eyes. I can hear his murmurs. Sinimangotan ko siya pero lalo siyang tumawa.
I dialled Cholo's number. Humanda siya sa 'kin mamaya. I waited for him to answer it. I flooded him a message earlier pero wala akong natanggap na reply. How dare he ignore me!
"Hello, are you okay? Aw!" he gretted, groaning. Bigla naman akong nataranta.
"W-What happened?" I bite my fingers while waiting his answers. Kinakabahan ako. Is he hurt? My sugat ba siya?
"They punched me, I got many sores!" sumbong niya sa 'kin na parang bata. I slightly smiled. Humalukipkip ako, nahagip ng mga mata ko ang makahulugang ngiti ni Rio kaya sinamaan ko siya ng tingin kaya nag-iwas siya ng tingin. Ang chismoso.
"Did you put cold compress?" nag-aalala kong tanong. Kawawa naman siya. I pouted my lips, "Bakit ba kasi nagpatama ka sa kanila?"
"They are three big mens, Pri. Of course, matatamaan ako. And yeah, I used ice," he answered, lowering his voice, "Ikaw? Okay ka lang ba?" tanong niya pabalik sa 'kin.
Biglang bumalik ang alaalang kanina lang ay nanginginig ako sa takot. I saw how blood dripping and unconscious body.
"You need to fetch me! Akala mo nalilimutan ko ang nangyari kanina? Hell no! Fetch me now, Cholo!" I can't myself but to shout at him. Dinaluhan naman ako Phoenix. He calmed him down.
"P-Pri, I'm sorry. I didn't know you are there, I should have told you not to come," he calmly replied. My forehead furrowed but slowly giving away. His voice seems tired and regretful, "I'll fetch you later, okay? Calm yourself."
I sighed heavily. Napamasahe ako sa ulo ko. Hindi niya naman sinasadya. It's his work. Nagkataon lang talaga na nandito ako. Napapikit ako ng mariin. Ilang ulit akong bumuga ng malakas na hangin.
"Alright, I need you to fetch me here. Your friend is irritating."
He laughed from tbe other line. What's funny?
"Mabait 'yan. I'll call you when I got there, okay? Take care," he said. I slowly nodded my head. I pressed my lips together. Ito ata ang pinakamahabang tawagan naming dalawa, "I'll take out food for us first."
He hanged up the phone leaving me a smile in my face.
"Boy, kinikilig ang ate, o!" turo niya sa 'kin. I glared at him.
"I'm Phoenix, not boy," sagot ng supladong 'to. Hindi na ako nagtaka.
Sumandal ako sa balikat ni Nixnix, "Okay ka lang ba? Hindi ka ba natatakot?" mahina kong tanong. He shook his head.
"Nope, looks cool." Marahan ko siyang kinurot. Cool daw. Puro cellphone ang ginawa niya kanina habang nagsisigawan ang mga tao. Bata pa siya, dapat hindi siya makaranas nang gano'n, "All I know...Don Victor is haciendero who treat his people unwell. Illegal niyang kinukuha ang mga lupa ng tao."
Napataas ako ng tingin sa kaniya, "Paano mo nalaman 'yan? Nagkasama na ba kayo?" nagulat kong tanong. Bigla naman akong kinabahan. In business world, marami kang makikilalang masasamang tao.
"Sinabi lang ng kakilala ko. Alam mo naman na maraming alam 'yon," sagot niya. Umismid ako.
"Mag-ingat ka sa mga gano'n, 'wag kang magtiwala agad. Mahirap na." Paalala ko sa kaniya.
Hindi ko alam kung ilang minuto o umabot ba ng isang oras ang paghihintay namin bago kami pinayagang umalis.
Cholo called me. Nasa parking lot daw siya naghihintay. Phoenix will go different way dahil uuwi siya sa bahay niya. Pagdating namin sa labas ay niyakap ko ang sarili ko. Ang lamig pala. Wala ng mga tao dito. Parang walang nangyari.
"You wanna wear my coat, ate? You are cold," sabi niya sa 'kin. Hinubad niya ito saka ipinatong sa balikat ko. I smiled at him.
"Thank you, Nixnix. Sa kuya Cholo mo ako sasabay, ah? Mag-ingat ka pauwi," sambit ko. Tumango siya sa 'kin.
"Samahan na kita sa kaniya, ate." I wrapped my arms around his waist while walking. Amg swerte naman ng magiging girlfriend ng kapatid ko. He is responsible and sweet, suplado nga lang. Nadaanan namin ang kotse niyang nag-iisa.
I saw Cholo leaning against his car. Napatingin siya sa gawi namin kaya napaayos siya ng tayo. I saw pink bandage on his face. Halatang ang namumulang bahagi nito. Nasaktan yata talaga siya ng todo. Napalabi ako habang hinaharap si Nixnix.
"Umuwi ka ng maayos ha? Call me when you got home," mahina kong sabi sa kaniya. Hinubad ko ang coat na nasa balikat ko at ibinigay sa kaniya, "Puwedi naman na sa bahay ka na lang muna." Pahabol ko.
"Ate, it's okay. I'll go home." Nagkamot siya ng ulo. Ngumisi ako. Ayaw nang magpa-baby ng batang 'to.
"Sige na mag-ingat ka." Tumingin siya kay Cholo. Nagtanguan silang dalawa na parang nagkakaintindihan na. I am still looking at him while he is walking away from us. My baby is getting older now. I smiled sweetly. Naramdaman ko ang pagtabi ni Cholo sa 'kin.
"I got you sweater here," he mumbled. I glanced at him and look at what he is holding. A black sweater that I never saw him wearing it. My side lips lifted, "Suotin mo na. Malalamigan ka," dagdag niyang sambit. I nodded my head.
Pagkatapos ko itong suotin ay nakita kong nakapasok na si Phoenix. Cholo opened the door for me.
"Thanks," I whispered. Umikot siya sa driver seat at nagsuot ako ng seatbelt. Naaamoy ko mula rito ang mabangong pagkain na nasa likuran.
"I bought food for us."
I stared at him intently, "Masakit pa ba?" tanong ko. He looked at me, smiling.
Umiling siya, "Not really. I'm sorry earlier. Dapat hindi mo na nakita 'yon," sabi niya. Kitang-kita sa mga mata niya ang hiya.
"It's fine, that's the nature of your work. Dapat hindi ako naging OA," I answered. I played with my fingers. Nagsimula na siyang mag-drive paalis sa hotel.
Narinig ko ang malakas na buntong-hininga niya, "Are we still going tomorrow? 'Yong sinabi mo," nag-aalangan niyang tanong.
Napangiti ako ng patago. Akala ko nalimutan na niya ang sinabi niya matapos ang ilang putukan. Tinaasan niya ako ng kilay, he is waiting for my answer.
"Oo naman. Pero sa tingin ko kailangan mong magpahinga," ani ko. Sumimangot siya at dumaing. Nabinat ata ang namamaga niyang mukha.
"Sasama nga ako. I have my words, Pri."
Tumawa ako saka tumango, "Oo na. Gustong-gusto mo, e." Agas akong nag-iwas ng tingin.
"Gisingin mo na lang ako bukas." I glanced at him. Mahkasabay na tumaas-baba ang kilay niya. Damn, ang cute niya.
"Sige, kapag tulog ka pa hindi kita isasama." Lumabi ako. I covered my mouth, I keep on smiling when he is around. Hindi ko mapigilan ang sarili ko. Nakakainis.
"Maaga akong gigising kung gano'n." Umirap siya kaagad. Pagdating namin sa bahay ay pinapasok ko siya. Nasa kaniya kasi ang pagkain. Napapansin ko na lagi niya akong dinadalhan ng pagkain kapag alam niyang napapagod ako o busy ako.
"Magbibihis lang ako sandali, ah? Ikaw na muna diyan." Bilin ko sa kaniya. He nodded his head. Dumeretso siya kitchen ko. He is feeling at home.
Hinubad ko ang sweater na pinasuot niya sa 'kin. Napangiti ako habang nakatitig dito. I hugged it while grinning.
After washing ay lumabas na ako. Wearing my pj's and bunny slippers.
Nakita ko siyang inaayos ang pinggan. Diyan lang siya magaling, e. Umupo ako sa upuan. The food smells good.
"Kumain ka na," sambit niya.
Nagsimula na kaming kumain. Ang sarap ng mga binili niya. He has a good taste talaga. Pero sa gitna nang kainan ay bigla kong naalala ang lalaki.
"Is he dead?" I suddenly asked. Napahinto siya sa pagnguya at dahan-dahan na binaba ang hawak niyang kubyertos. He took a deep breathe, nodding his head twice. Nagpatuloy na siya sa ginagawa niya at hindi makatingin sa 'kin, "Bakit niyo kailangang gawin 'yon?" kuryoso kong tanong, "Puwedi niyo naman na dakpin sila at dalhin sa pulis, ipakulong," paliwanag ko. Sumubo ako ng mga gulay.
"There are people that need to be punish, Pri."
Napalunok naman ako ng malaki. I can't utter any word. I just shut myself. Our surface become akward. Pagkatapos naming kumain ay liligpitin niya sana ang pinagkainan namin. I held his wrist.
"Ako na. Doon ka na lang sa couch, kumuha ka ng yelo sa ref para diyan sa pasa mo," sabi ko.
He nodded his head. I sighed heavily. Nabadtrip ata siya, "'Wag mo kasing dalhin sa hapagkinan ang gano'ng usapan, Pri," bulong ko sa sarili
Pagkatapos kong maghugas ng pinggan ay nagtungo ako sa sala. I saw him watching television while pressing the cold compress against his sore. Napahinto ako ng mag-inat-inat siya. He's trying to touch his back them groaned. Meron din ba siyang pasa sa likuran?
Dali-dali akong naglakad patungo sa kaniya. Nanlaki ang mga mata niya ng makitang nasa tabi niya ako. I hold his jacket with the shirt.
"Titingnan ko ang likod mo. Masakit ba?" tanong ko sa kaniya. Ayaw pa sana niya akong hayaan pero bumigay na rin siya sa huli. Napasinghap ako sa haba ng pasa niya, "Pinalo ka ba ng kahoy?"
"Gawa 'yan ng tsako. Ang sakit ng likuran ko," aniya. Napapadaing siya minsan. Binaba ko ang damit niya at kinuha sa kamay niya ang ice bag.
"Dumapa ka," utos ko. Lalagyan ko lang ng yelo. Nakatitig lang siya sa 'kin habang namumula. Kumunot ang noo ko.
"Pri, hindi puwedi," pabulong niyang sabi sa 'kin. Hinawakan niya ang kamay ko, marahan siyang ngumiti na parang okay lang ang sinabi ko.
"Cholo, gagamutin ko lang ang likuran mo. Anong hindi puwedi?" naiinis kong tanong. Hinampas ko ang kamay niya dahil sa inis, "Gusto mo ba talagang lalo 'yang sumakit?" I gritted my teeth.
Napaawang ang mga labi niya matapos ako marinig, "Hindi aano?" nagkamot siya ng ulo at hindi makatingin sa 'kin ng maayos.
"Anong aano ang sinasabi mo? Dapa na kasi! Ang bagal." Minsan hindi ko siya maintindihan. Parang ewan. Sinunod niya ang utos ko. Paghiga niya at binuksan ko ang likuran niya, "Ayys...ang laki. Lagi ka na lang may kung ano-ano sa katawan kapag nagta-trabaho," ani ko.
"Hindi mo talaga maiiwasan 'to, 'no." I pouted my lips. Maingat kong nilagyan ng yelo ang pass niya, "Aw!" he groaned. Napangiwi rin ako. Maliban sa mahapdi ay masakit talaga ang pasa, "Parang magaang naman tingnan ang kamay mo pero sa paghawak ng yelo hindi," angil niya.
Natatawa ako sa nga reklamo niya. Gusto ko talagang masaktan siya.