Zawgyi
ေန႔တိုင္းလိုလို အခန္းလာအိပ္တတ္သူေၾကာင့္ စိတ္က်ဥ္းၾကပ္ေနၿပီျဖစ္သည္။ သူကိုယ့္အနားကပ္ၿပီးေနတာက ႐ိုး႐ိုးတန္းတန္းမဟုတ္ အိပ္မေပ်ာ္မခ်င္း သူကနမ္းသည္။ သူ႔အနမ္းေတြက တစ္ျဖည္းျဖည္းဆိုးဝါးလာျပီး လူတစ္ကိုယ္လံုးကို ဝါးစားမတတ္နမ္းတာ။ ညိဳ႕သာ အသက္မဲ့တဲ့အ႐ုပ္ေလးဆိုရင္ သူ႔လက္ခ်က္နဲ႔တင္ တစစီျဖစ္ေနေတာ့မွာေသခ်ာ၏။
" ေတာ္ေတာ့ မင္းလြန္လာၿပီ ငါအိပ္ေရးပ်က္တယ္ "
သူ႔ဆီကဘာစကားသံမွ ထြက္မလာေပ။ ဗိုက္ေတြ ၊ ရင္ဘက္ေတြ ၊ လည္တိုင္ေတြကို ႏွာေခါင္းနစ္ဝင္တဲ့အထိ ဖိနမ္းကာ တစ္ခါတစ္ေလ လ်ွာႀကီးနဲ႔လ်က္ေသးသည္။ တ႐ွဴး႐ွဴးအသံေတြအဆက္မျပတ္ထြက္ေနရၿပီး မၿပီးႏိုင္မစီးႏိုင္ႏွိပ္စက္လာေတာ့ ညိဳ႕ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားတြန္႔ေကြးလာသည္။ သူတမင္တကာ အိပ္မရေအာင္ ေနွာက္ယွက္ေနတာအသိသာႀကီး။
" ငါ့ကိုအိပ္ခြင့္ေပးပါဦး အင့္ ငါပင္ပန္းေနလို႔ပါဆို နားမလည္ဘူးလား "
အင့္ခနဲအသံထြက္လာၿပီး ရင္ဘက္ေတြနိမ့္ခ်ည္ျမင့္ခ်ည္ျဖစ္လာသူေၾကာင့္ တည္ျမဲရပ္လိုက္သည္။ သူအလိုမက်ျဖစ္ေနၿပီး စိတ္ဆိုးတဲ့ပံုစံျပေနတာေၾကာင့္ တည္ျမဲ သူ႔မ်က္ႏွာကိုသေဘာတက်ၾကည့္လိုက္၏၊ သူနမ္းရင္ အျမဲတမ္း အဲ့လို႐ုပ္ျဖစ္သည္။ နမ္းခံထားရတာေၾကာင့္ သူ႔တစ္ကိုယ္လံုးပန္းေရာင္ေျပးေနၿပီး လွေန၏။
" ႏုဖက္ေနတာပဲ ဆြဲေဆာင့္ရင္ တစ္ခ်က္စာေတာင္မ႐ွိဘူး ငါမင္းကိုကိုင္ေပါက္ခ်င္တာသိလား တစ္ေနရာမွကိုအထိမခံတဲ့ေကာင္ ငါနမ္းရင္ ခံလိုက္လို႔ေျပာထားတယ္မလား မင္းငါ့ကိုျပန္အာခံေနတာလား ေဟ့ေကာင္ "
" ေမာင္ေျပာေတာ့ ငါ့အေပၚေကာင္းေပးမွာဆို ေမာင္အခုလုပ္ေနတာေတြက ငါ့ကိုတမင္ႏွိပ္စက္ေနတာ ၊ ေမာင္ အခန္းျပန္လိုက္ေတာ့ ငါေကာင္းေကာင္းအိပ္ခ်င္ၿပီ "
" မျပန္ဘူး ဒီမွာပဲအိပ္မွာ မင္းကငါယူထားတဲ့လူေလ ၿပီးေတာ့ ဒါငါ့အိမ္ ေနခ်င္တဲ့ေနရာေနမွာေပါ့ မင္းအမိန္႔ေပးစရာလား "
" ငါက! ေတာ္ၿပီ မေျပာေတာ့ဘူး "
" ဘာလို႔မေျပာရမွာလဲ ဆက္ေျပာ မင္းေျပာမွာၾကားခ်င္ေသးတယ္ ၊ ေဟ့ေကာင္ ၾကားလား "
တစ္ဖက္လူက သူေျပာတာမတုန္႔ျပန္ေတာ့ တည္ျမဲ သူ႔မ်က္ႏွာကိုဆြဲလွည့္လိုက္သည္။ အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီျဖစ္၍ အသက္႐ူသံပံုမွန္ထြက္ေန၏။ ထိုအခါမွ တည္ျမဲ သူ႔တစ္ကိုယ္လံုးကို ေကာက္ေပြ႔ကာ သူ႔အခန္းေလးထဲမွထြက္လိုက္၏။ ေမြ႔ယာက သူ႔အခန္းေလာက္မက်ယ္သလို ေဒါက္ေတြကလည္းမခိုင္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ တည္ျမဲအတြက္ သူ႔အခန္းကအသံုးမဝင္ေပ။ ႏွစ္ေယာက္အိပ္ရင္ က်ိဳးက်မွာေသခ်ာ၏။
" အဲ့ဒါဘယ္လဲ သားညိဳ႕ကို ဘယ္ေခၚသြားမလို႔လဲ မင္းေနာ္ ေမေမမေျပာခ်င္လို႔ၾကည့္ေနတာ သားညိဳ႕ သူ႔ဘာသူအိပ္ေနတာ ႐ွိပါေစ "
အခန္းထဲကထြက္တာႏွင့္ ဘုရားခန္းထဲမွထြက္လာေသာေမေမက စိုးရိမ္ကာ တည္ျမဲအနားေရာက္လာသည္။ သူ႔သားမက္အိပ္ေပ်ာ္ေနတာလား ၊ ဘာျဖစ္တာလဲဆိုတာ ၾကည့္ၿပီးမွ သက္ျပင္းခ်သည္။ သူ႔သားမက္ကိုေတာ့ အျမဲတမ္း ကဲကဲသဲသဲ။
" ဘုရား႐ွိခိုးၿပီးၿပီလား ေမေမ ၊ ကြၽန္ေတာ္က ေမေမအိပ္ေနတယ္ထင္တာ "
" ဒီေန႔ ဥပုသ္ေန႔ေလ ၊ ဒါေၾကာင့္ ေမေမ ေလးနာရီတရားထိုင္မလို႔လုပ္ေနတာ ေနပါဦး ေမေမေမးတာေျဖ သားညိဳ႕ကိုဘယ္ေခၚသြားမလို႔လဲ မဟုတ္တာလုပ္ဖို႔မႀကိဳးစားနဲ႔ေနာ္ "
" ေျသာ္ သူ႔အိပ္ယာကက်ဥ္းလို႔ေလ ၿပီးေတာ့ အပူေပးစက္ပ်က္ေနတယ္ ၊ အခန္းေခၚသိပ္မလို႔ ေမေမ လုပ္စရာ႐ွိတာလုပ္ေခ်ပါ ေမေမ့သားမက္က အခုဆို ဆင္နင္းေတာင္မႏိုးဘူး စိတ္ခ် "
သားျဖစ္သူ အခန္းထဲဝင္သြားတာကို ေဒၚေလးႏြယ္ေရႊၾကည့္ေနမိသည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အခုတေလာ ရန္သိပ္ျဖစ္တာမေတြ႔ရေတာ့ သူမစိတ္ခ်မ္းသာေနသည္။ အခုျမင္ရသည့္အေျခအေနက ပိုစိတ္ခ်မ္းသာစရာေကာင္းသည္။ ႏွစ္ေယာက္သားက အရင္ကထက္ပိုၿပီးနီးကပ္လာၾကသည္မဟုတ္ပါလား။ ၿပီးေတာ့ သူမ ေဟမာန္စိုးကိုလည္း အနီးကပ္ေစာင့္ၾကည့္ဖို႔လိုလာၿပီ။ သားနဲ႔ ညိဳ႕ေလး အဆင္ေျပေနတာကို သူသိရင္ ေဟမာန္စိုးကၿငိမ္ေနမွာမဟုတ္။ညိဳ႕ေလး အေဖဆီကို သူမဖုန္းဆက္ၿပီးသတိေပးထားတာေကာင္းမယ္နဲ့တူတယ္။ ေဒၚေလးႏြယ္ေရႊ သူ႔အေတြးနဲ႔သူ ေခါင္းၿငိမ့္လိုက္ကာ ဘုရားခန္းထဲသို႔ျပန္ဝင္သြားလိုက္၏။
တည္ျမဲ အိပ္ေပ်ာ္ေနသူကို အိပ္ယာေပၚတင္လိုက္သည္။ အျပာရင့္ေရာင္ညအိပ္ဝမ္းဆက္လက္႐ွည္က ဝက္ဝံ႐ုပ္ပံုႏွင့္ျဖစ္သည္။ သူ႔အသားကနဂိုတည္းက ေဖြးအုေနတာျဖစ္လို႔ တည္ျမဲ၏ အိပ္ယာအနက္ႏွင့္ အိပ္ေနသူက လိုက္ဖက္ေနသည္။ တည္ျမဲ ႏႈတ္ခမ္းတြန္႔ရံုျပံဳးလိုက္ၿပီး အိပ္ေနသူ၏ ပံုေတြကို အမ်ားအျပား႐ိုက္ယူလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ Secret Album ထဲ ထည့္သိမ္းလိုက္၏။ အိပ္ေနသူက လူးလိမ့္ေနၿပီး အေညာင္းဆန္႔သည္။ ၿပီးေနာက္ ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားျပန္သည္။
" အဟက္ သူက ညဝတ္အက်ီေတြနဲ႔ပိုလိုက္တာပဲ ၊ ဘယ္လိုပဲ လူႀကီးလိုစမက္က်က်ဝတ္ထားပါေစ သူငယ္ႏွာမစင္တာက မစင္တာပါပဲ ကေလးလိုလိုဘာလိုလိုနဲ႔ "
အိပ္ေနသူက ေမွာက္လိုက္ေတာ့ တင္ပါးလံုးေလးႏွစ္ခုက ေဖာင္းတတ္လာသည္။ အိပ္ယာေျခရင္းကဆိုဖာတြင္ တည္ျမဲဝိုင္တစ္ခြက္ကို လွည့္ေသာက္ေနရင္း သူအိပ္ေနတာကို အေၾကာင္းအရင္းမ႐ွိ ထိုင္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။ သူက တည္ျမဲအေပၚကို အထိအေတြ႔ႏွင့္ပတ္သတ္၍ စိုးမိုးႏိုင္လြန္းသည္။ လူငယ္ေတြရဲ႕ က်န္းမာသန္စြမ္းမႈက တည္ျမဲတြင္ သူမ်ားထက္ပိုသည္။ အဆက္မျပတ္လႈပ္႐ွားေပးေနေသာ လက္မ်ား။
အခန္းအတြင္းမွာ အသက္႐ႈသံပံုမွန္ေလးႏွင့္ ၊ အသက္႐ႈသံခပ္ျပင္းျပင္းတစ္ခု ၊ သံသယျဖစ္စရာအသံတစ္မ်ိဳးကလည္း လႊမ္းမိုးထားသည္။ နာရီဝက္ေက်ာ္ကုန္လြန္သြားသည့္တိုင္ မၿပီးဆံုးႏိုင္ေသးေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဝိုင္ခြက္ကိုစားပြဲေပၚအသာျပန္တင္ကာ သူ႔ေဘးဝင္လွဲလိုက္သည္။ ဂုတ္ေပၚမွ မွဲ႔နက္ေလးကို ဖိနမ္းလိုက္ၿပီး လက္တစ္ဖက္က သူ႔ရင္ဘက္ေလးေပၚ ကူးလူးသြားလာလ်က္။ စိတ္က အရမ္းေလာေနတာေၾကာင့္ သူ႔ေပါင္လံုးေလးေတြအား အလုပ္ေပးေနမိသည္။
ေပါင္သားေလးမ်ားတြင္ သံသယျဖစ္စရာမ်ားက်န္ေနခဲ့၏။ တည္ျမဲ သူ႔မ်က္ႏွာကိုငံု႔မိုးကာ နမ္းလိုက္သည္။ ၾကည့္ေလ အသဲယားစရာေလးျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ သူ႔ကိုၿမိဳခ်ပစ္ခ်င္သည္။ ခ်စ္လို႔ေတာ့မဟုတ္ေပ ၊ ဂ်စ္ကန္ကန္ႏွင့္ေကာင္ကို အသဲယားတာျဖစ္သည္။ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြကို နမ္းေနတာလည္းႏိုးမလာေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ တည္ျမဲႏႈတ္ခမ္းက ရြဲ႔သြားၿပီး သူ႔ေဘာင္းဘီေလးကို အဆံုးထိဆြဲခြၽတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ ေပါင္ေလးႏွစ္ဖက္ကို ဆြဲခြာလိုက္သည္။
" အဟက္ ခ်စ္စရာေလး "
ေမြးရာပါအသားစိုင္ကေလးက ပန္းေရာင္သမ္းေနကာ အေမႊးအမ်ွင္မ႐ွိပဲ ပံုမွန္အရြယ္အစားေလးျဖစ္သည္။ ခ်က္ကေန ဆီးခံုကိုတန္းေနသည့္ ေမႊးညႇင္းႏုေလးမ်ားေတာ့ ႐ွိေနသည္။ တစ္ကိုယ္လံုးကိုအေပၚစီးကေန ၾကည့္ရတာ အရသာ႐ွိလွသည္။ ေပါင္တံမ်ားဆိုရင္လည္း က်စ္က်စ္လစ္လစ္ႏွင့္ ခပ္သြယ္သြယ္ျဖစ္သည္။ ဒူးဆစ္မ်ား ၊ ေျခဖေနာင့္မ်ားႏွင့္ ေျခသည္းခံြေတြကအစ လွသည္။ လိုခ်င္သည္ ၊ တပ္မက္သည္။ သူ႔ကိုထိေတြ႔ေနရတဲ့အခ်ိန္ေတြကို တည္ျမဲႀကိဳက္သည္။
" ဟင္ အင္း "
တည္ျမဲ စိတ္ေတြလြတ္ထြက္မတတ္ျဖစ္ေနရ၏။ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္၏ ဆနၵမီးေတာက္ေလာင္မႈက အိပ္ေနစဥ္မွာေတာင္ျဖစ္လာႏိုင္သည္။ ဂနၶမာပန္းေလးသည္ကား တည္ျမဲ တစ္ခါမွမထင္ထားသည့္ ပန္းေရာင္ေလးျဖစ္သည္။
" The Hell! ဘယ္ေနရာမဆို ေသြးေရာင္ကိုသမ္းေနတာပဲ မုန္းေတာင္လာၿပီ ၊ ဒီေကာင့္မွာ ငါ့လိုဟာပါလို႔သာ ေယာက်ာ္းမွန္းသိရတာ ႏုဖက္ေနတာပဲ "
ေျပာရရင္ တည္ျမဲသူ႔ကိုအားမရေပ။ အဝတ္ေတြပါရင္တစ္မ်ိဳး ၊ မပါရင္ တစ္မ်ိဳးျဖစ္သည္။ တကယ္လို႔ဒီေကာင္သာမိန္းမယူခဲ့ရင္ အဲ့ဒီမိန္းမေတာ့ မနာလိုျဖစ္ေနမွာေသခ်ာသည္။ သို႔ေသာ္ထိုအေတြးေၾကာင့္ တည္ျမဲစိတ္တိုလာသည္။ ေတြးသလိုေတာ့ ဒီတစ္သက္ျဖစ္လာမွာမဟုတ္ ၊ သူက အခု တည္ျမဲကမၻာႏွင့္ တရားဝင္လက္ထပ္ထားသည့္လူျဖစ္ေနၿပီ။
" ႁပြတ္စ္ "
တည္ျမဲ ျမင္ေနရသည့္ ခ်စ္စရာေနရာေလးကို တစ္ခ်က္နမ္းလိုက္ၿပီးမွ သူ႔အက်ီေဘာင္းဘီေတြႏွင့္ ေပေနသည့္ေနရာေတြကိုေျပာင္ေအာင္သုတ္ၿပီး သူ႔အက်ီတစ္ထည္ထုတ္ဝတ္ေပးလိုက္သည္။ သူ႔အက်ီဝတ္ထားသည့္လူက ေသးညႇပ္ေနတာေၾကာင့္ တည္ျမဲေခါင္းခါလိုက္သည္။ ဒီေကာင္ေလးက ပိန္လြန္းတယ္။
<<<<<<
>>>>>>
" ေဟ့ေကာင္ တိမ္ယံ မင္းဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ မင္းမွာ မက်ိဳးတဲ့ ေနရာေရာ က်န္ေသးရဲ႕လားကြာ "
တည္ျမဲက ေဆးရံုးခန္းထဲဝင္ဝင္ျခင္းပင္ ပတ္တီးအေဖြးသားနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းကိုေတြ႔လိုက္ရ၍ မေက်မနပ္ေျပာေတာ့သည္။ တိမ္ယံဆိုတာလည္း ေက်ာင္းတည္းက ရန္မျဖစ္ရမေနႏိုင္တဲ့ေကာင္ျဖစ္သည္။ တည္ျမဲဝင္လာေတာ့ ခန္႔နဲ႔ သက္ႏိုင္ဦးက မဲ့ရြဲ႔ေနေသာ္လည္း တည္ျမဲေနာက္မွ ညိဳ႕က ဆန္ျပဳတ္ခ်ိဳင့္ႏွင့္ဝင္လာေတာ့ သူတို႔အံ့ျသသြားၾကသည္။
" ညိဳ႕ မင္းတို႔ မင္းတို႔က ဘာလို႔ေ႐ွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္လဲ "
သက္ႏိုင္ဦးအေမးကို တည္ျမဲက မ်က္ေမွာင္ကုပ္သည္။ ဒီေကာင္ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ၊ ဘာကထူးဆန္းေနလို႔လဲ။
" ဟုတ္တယ္ေလ အတူလာတာပဲ ဘာျဖစ္လို႔လဲ "
" ဒါ ဒါက မင္းေျပာေတာ့ သူ႔ကို မျမင္ခ်င္ေလာက္တဲ့အထိ "
" ေတာ္ၿပီ အခု တိမ္ယံ ဘယ္ေကာင္ေတြနဲ႔ျဖစ္ခဲ့တာလဲေျပာေတာ့ "
တည္ျမဲက မတ္တပ္ရပ္ေနသူကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး စကားလမ္းေၾကာင္းလႊဲလိုက္သည္။ ခန္႔ကေတာ့ ညိဳ႕လက္ထဲက ခ်ိဳင့္ေတြကိုၾကည့္ၿပီး သြားကူေပးေနတာျဖစ္သည္။
" ေအး အျဖစ္ကဒီလို ၊ ဒီေကာင္ ကားၿပိဳင္ပြဲႏိုင္တယ္ဆိုတာက မၿပီးႏိုင္မစီးႏိုင္ျဖစ္ေနတာေလ ၊ ဘိုေတာက္က သေဘာထားႀကီးခ်င္ဟန္ေဆာင္ေနၿပီး ေနာက္ကြယ္မွာ ဒီေကာင့္ကို သမဖို႔ သူ႔လူေတြလႊတ္ထားတာ ၊ မင္းသိတဲ့အတိုင္း ဒီေကာင္က င႐ႈပ္ေလ ၊ အရင္လက ဘိုေတာက္လက္ထဲေရာက္မယ့္ ေစာ္ေလးကို ျဖတ္လုလို႔ဆိုၿပီး ဟိုကၿငိဳးေနတာ ၊ ဒါေပမယ့္ ဟိုက ဟန္ေဆာင္ေကာင္းေတာ့ ဒီေကာင္က ေလ်ာ့တြက္မိသြားတာ ၊ သိန္းတစ္ရာရၿပီး ဒီေကာင္က clubေတြသြားေသးတယ္ ၊ ဟိုကလည္း အဲ့ဒီဂြင္ကိုေစာင့္ေနတာေလ ၊ သူတို႔စားက်က္ထဲေရာက္ေတာ့ ဝိုင္းခုန္အုပ္ေတာ့တာေပါ့ "
တည္ျမဲက အေၾကာင္းဆံုသိၿပီးသြားေတာ့ ေခါင္းတၿငိမ့္ၿငိမ့္။ တိမ္ယံက ၿပိဳင္ကားေမာင္းတာဝါသနာထံုသည္။ အေပ်ာ္တမ္း ၿပိဳင္ပြဲမ်ားမွာလည္း ဆုတံဆိပ္ေတြမၾကာခဏရတတ္သည္။ သူ႔အေဖႀကီးက သူ႔ကို စီးပြားေရးကိုအေျခခ်လုပ္ေစခ်င္ေပမယ့္ သူကစိတ္မဝင္စား ၊ clubသြား barသြားၿပီး ေကာင္မေလးေတြကို ပန္းကုံးစြပ္ရတာေလာက္သာစိတ္ဝင္စားသည့္ေကာင္။
" တိမ္ယံ ၊ ေဟ့ေကာင္ တိမ္ယံ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ဝိညာဥ္ထြက္သြားသလိုပဲ "
" အမ္း အမ္း "
ေမး႐ိုးပါလြဲသြားတာေၾကာင့္ သူစကားေျပာတာ အာဘားဘားျဖစ္ေနသည္။ တည္ျမဲလည္း သူ႔ဘာသာစကားမတတ္တာေၾကာင့္ သက္ႏိုင္ဦးကို ၾကည့္လိုက္သည္။
" အဲ့ေန႔တည္းက သူ႔အေဖက ၿပိဳင္ကားေတြကို သိမ္းလိုက္တယ္ ၊ ဆက္ၿပိဳင္လို႔မရေတာ့ဘူး ဒါေၾကာင့္ ေၾကကြဲေနတာ "
" အမ္း အမ္း "
" ေျသာ္ ေအးပါ ငါလည္းေမးမလို႔ပါပဲ ၊ သူေျပာတာ မင္းနဲ႔ညိဳ႕က ဘာလို႔အတူလာၾကတာလဲ အဆင္ေျပေနၿပီလားတဲ့ "
" မင္းက သူေျပာတာနားလည္တယ္ေပါ့ "
" နည္းနည္းပါ ေဟ့ေကာင္ ညိဳ႕ မေတြ႔တာၾကာၿပီေနာ္ ၿပီးေတာ့ ငါတို႔ငါးေယာက္ဒီလို ထိပ္တိုက္မဆံုတာၾကာလွၿပီ "
ညိဳ႕က ခပ္ပါးပါးပဲျပံဳးေနကာ ေခါင္းၿငိမ့္သည္။ ၿပီးေတာ့ သက္ႏိုင္ဦးဆီ ဆန္ျပဳတ္ပန္းကန္ ထိုးေပးကာ တိမ္ယ့ံကိုေကြၽးဖို႔ေျပာသည္။
" ပူတုန္းေကြၽးလိုက္ ၾကက္သားဆန္ျပဳတ္လုပ္လာတာ အခု အစားမာစားလို႔မရေတာ့ အား႐ွိေအာင္ ယူလာခဲ့တာ ၊ မင္းအခုအရမ္းနာေနလား "
" အမ္း အမ္း "
" သူေျပာတာ နာတယ္တဲ့ ေခါင္းေတာင္လွည့္မရဘူးတဲ့ "
ညိဳ႕က ရယ္သည္။ သက္ႏိုင္ဦးရဲ႕ ဘာသာျပန္ရ ရယ္ရ၍ျဖစ္သည္။ ေဆးရံုခန္းေလးက နည္းနည္းေတာ့စည္ကားေနသည္။ က်န္တဲ့သူေတြ စကားေျပာေနၾကတာကို တိမ္ယံကအားက်သလိုၾကည့္ေန၏။ ပတ္တီးေတြစည္းထားေတာ့ သူ႔မွာလႈပ္ပင္မလႈပ္ႏိုင္။
" ေျသာ္ လူနာရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြလား "
အခန္းထဲသို႔ ေဒါက္တာေခ်ာေခ်ာေလးတစ္ေယာက္ဝင္လာသည္။ ေဒါက္တာက ဂ်ဴတီကုပ္ေလးႏွင့္ တစ္လွမ္းျခင္းဝင္လာကာ သူတို႔ကိုျပံဳးျပသည္။ မ်က္ခံုးမထူမပါးႏွင့္ အသားခပ္ညိဳညိဳေခ်ာေခ်ာေလးျဖစ္သည္။ ေဒါက္တာ့မ်က္ႏွာက ေအးခ်မ္းေနၿပီး လူနာေတြေရာဂါတစ္ဝက္သက္သာေစမည့္ အျပံဳးတစ္ခုကို မူပိုင္အသြင္ယူထားေလသည္။
" အမ္း အမ္း "
" ဟား ဟား ဟုတ္ပါၿပီ လူနာက အရမ္းတတ္ႂကြတာပဲေနာ္ "
လူနာကုတင္ေပၚကေကာင္ လႈပ္ရြေနေတာ့ တည္ျမဲက စိတ္ပ်က္သလိုၾကည့္သည္။ သက္ႏိုင္ဦးႏွင့္ခန္႔ကေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းျပတ္က်မတတ္မဲ့ေန၏။ ခန္႔က ညိဳ႕အနားကပ္ကာေျပာသည္။
" အဲ့ဒီေကာင္ ေဒါက္တာ့ကိုႀကိဳက္ေနတာ နာမည္က
လြမ္းမူပိုင္လင္း တဲ့ ၊ ေဆးရံုစေရာက္လို႔ သတိလည္တည္းက ေဒါက္တာဝင္လာရင္ အ႐ိုးျမင္တဲ့ေခြးအိုႀကီးလို လုပ္ေနတာေလ ၊ ပတ္တီးေတြ႐ွိေနလို႔သာေပါ့ မ႐ွိရင္ ေဒါက္တာမလြယ္ဘူး "
ညိဳ႕က အံ့ျသသလိုၾကည့္ေနကာ ၿပီးမွ ျပံဳးသည္။ တိမ္ယံက တစ္ခ်ိန္လံုး ရည္းစားေတြထည္လဲတြဲၿပီး႐ႈပ္တတ္တာဆိုေတာ့ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ကိုေတာ့ မႀကိဳက္ေလာက္ဘူးထင္ေနတာ ။ အင္းေလ ေလာကႀကီးကဆန္းၾကယ္မႈေတြနဲ႔ျပည့္ေနတာပဲ ၊ မျဖစ္ႏိုင္တာရယ္လို႔ေတာ့ မ႐ွိပါဘူး။
" လူနာ့ဒဏ္ရာေတြအမ်ားႀကီးမသက္သာေသးဘူး အိမ္ျပန္ခ်င္လဲရတယ္ေနာ္ ေထာက္ခံစာေရးေပးလိုက္မယ္ "
" အမ္း အမ္း "
" ဆက္ေနခ်င္တာလား ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ လူနာ့သေဘာပါပဲ ကဲ ဒါဆို ကြၽန္ေတာ္ Round လွည့္လိုက္ပါဦးမယ္ေနာ္ ခြင့္ျပဳပါဦး "
ေဒါက္တာက သူတို႔အားလံုးကိုႏႈတ္ဆက္ၿပီး အခန္းျပင္ထြက္သြားသည္။ မဆိုးဘူး ေဒါက္တာကလည္း ထူးဆန္းတဲ့ဘာသာစကားကိုနားလည္တာပဲ။ တိမ္ယံကေတာ့ ခုဏက သူမဟုတ္သလိုပင္ ခ်က္ခ်င္းတိတ္ဆိတ္သြားသည္။ ေဒါက္တာထြက္သြားသည့္ဘက္ကို ႏွေျမာတသၾကည့္ေန၏။
" မင္း႐ုပ္ႀကီးၾကည့္ရတာ စိတ္ဆင္းရဲလိုက္တာ ေဒါက္တာျပန္တာနဲ႔ မင္းက ေမ်ာက္အိုႀကီးလိုမိႈင္ေတြေနေတာ့တာပဲ ၊ ေရာ့ ဆန္ျပဳတ္ေသာက္ၿပီး အားယူလိုက္ေတာ့ ဒါမွ ျမန္ျမန္ျပန္ေကာင္းမွာ "
တိမ္ယံက သေဘာတူစြာပင္ ဆန္ျပဳတ္ကိုစားေလသည္။ တည္ျမဲ ေဘးကလူကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခန္႔ႏွင့္နီးနီးကပ္ကပ္စကားေျပာေန၍ မ်က္ေမွာက္ကုပ္သြား၏။
" ထေတာ့ ျပန္မယ္ အလုပ္႐ွိေသးတယ္ "
႐ုတ္တရက္ဆြဲထူလိုက္တာေၾကာင့္ ခန္႔ေရာ ညိဳ႕ပါအံ့ျသသြားသည္။ တည္ျမဲက ခပ္တည္တည္နဲ႔ျဖစ္ေသာ္လည္း စိတ္မၾကည္ေတာ့တာ ညိဳ႕သတိထားမိသည္။
" ျပန္မယ္ "
" အာ ေမာင္အရမ္းမဆြဲနဲ႔ ေဟ့ေကာင္ေတြ ငါသြားၿပီေနာ္ ေနာက္မွေအးေဆးဆံုတာေပါ့ "
ညိဳ႕ႏႈတ္ဆက္လိုက္မွ ေမာင္က လူတစ္ကိုယ္လံုးကို ေပြ့ခ်ီမတတ္ ဆြဲယူေခၚသြားသည္။ အခန္းထဲမွက်န္သည့္လူသံုးေယာက္က ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္က်န္ခဲ့ရ၏။ သက္ႏိုင္ဦးနဲ႔တိမ္ယံ့မ်က္လံုးေတြက ခန္႔ဆီေရာက္လာၾကသည္။ ခန္႔က ႏႈတ္ခမ္းေတြတြန္႔ေကြးေအာင္ျပံဳးၿပီး ေခါင္းယမ္းျပသည္။
" ဒီေကာင္ သဝန္တိုေနတာ အလကားေကာင္ ၊ သူ မႈိင္းညိဳ႕ကို မုန္းတယ္ဆိုတာ အလိမ္အညာေတြ ၊ သူ႔ႏွလံုးသားသူ လိမ္ညာေနတာ ကိုယ္တိုင္ေတာင္သိပံုမေပၚပါဘူး အဟက္ "
ခန္႔၏မ်က္လံုးေတြက တစ္မ်ိဳးျဖစ္သြားသည္။ သက္ႏိုင္ဦးနဲ႔တိမ္ယံကလည္း တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္မိၾက၏။
TBC~~~
24.9.2021
Unicode
နေ့တိုင်းလိုလို အခန်းလာအိပ်တတ်သူကြောင့် စိတ်ကျဉ်းကြပ်နေပြီဖြစ်သည်။ သူကိုယ့်အနားကပ်ပြီးနေတာက ရိုးရိုးတန်းတန်းမဟုတ် အိပ်မပျော်မချင်း သူကနမ်းသည်။ သူ့အနမ်းတွေက တစ်ဖြည်းဖြည်းဆိုးဝါးလာပြီး လူတစ်ကိုယ်လုံးကို ဝါးစားမတတ်နမ်းတာ။ ညို့သာ အသက်မဲ့တဲ့အရုပ်လေးဆိုရင် သူ့လက်ချက်နဲ့တင် တစစီဖြစ်နေတော့မှာသေချာ၏။
" တော်တော့ မင်းလွန်လာပြီ ငါအိပ်ရေးပျက်တယ် "
သူ့ဆီကဘာစကားသံမှ ထွက်မလာပေ။ ဗိုက်တွေ ၊ ရင်ဘက်တွေ ၊ လည်တိုင်တွေကို နှာခေါင်းနစ်ဝင်တဲ့အထိ ဖိနမ်းကာ တစ်ခါတစ်လေ လျှာကြီးနဲ့လျက်သေးသည်။ တရှူးရှူးအသံတွေအဆက်မပြတ်ထွက်နေရပြီး မပြီးနိုင်မစီးနိုင်နှိပ်စက်လာတော့ ညို့ နှုတ်ခမ်းလေးများတွန့်ကွေးလာသည်။ သူတမင်တကာ အိပ်မရအောင် နှောက်ယှက်နေတာအသိသာကြီး။
" ငါ့ကိုအိပ်ခွင့်ပေးပါဦး အင့် ငါပင်ပန်းနေလို့ပါဆို နားမလည်ဘူးလား "
အင့်ခနဲအသံထွက်လာပြီး ရင်ဘက်တွေနိမ့်ချည်မြင့်ချည်ဖြစ်လာသူကြောင့် တည်မြဲရပ်လိုက်သည်။ သူအလိုမကျဖြစ်နေပြီး စိတ်ဆိုးတဲ့ပုံစံပြနေတာကြောင့် တည်မြဲ သူ့မျက်နှာကိုသဘောတကျကြည့်လိုက်၏၊ သူနမ်းရင် အမြဲတမ်း အဲ့လိုရုပ်ဖြစ်သည်။ နမ်းခံထားရတာကြောင့် သူ့တစ်ကိုယ်လုံးပန်းရောင်ပြေးနေပြီး လွေန၏။
" နုဖက်နေတာပဲ ဆွဲဆောင့်ရင် တစ်ချက်စာတောင်မရှိဘူး ငါမင်းကိုကိုင်ပေါက်ချင်တာသိလား တစ်နေရာမှကိုအထိမခံတဲ့ကောင် ငါနမ်းရင် ခံလိုက်လို့ပြောထားတယ်မလား မင်းငါ့ကိုပြန်အာခံနေတာလား ဟေ့ကောင် "
" မောင်ပြောတော့ ငါ့အပေါ်ကောင်းပေးမှာဆို မောင်အခုလုပ်နေတာတွေက ငါ့ကိုတမင်နှိပ်စက်နေတာ ၊ မောင် အခန်းပြန်လိုက်တော့ ငါကောင်းကောင်းအိပ်ချင်ပြီ "
" မျပန္ဘူး ဒီမှာပဲအိပ်မှာ မင်းကငါယူထားတဲ့လူလေ ပြီးတော့ ဒါငါ့အိမ် နေချင်တဲ့နေရာနေမှာပေါ့ မင်းအမိန့်ပေးစရာလား "
" ငါက! တော်ပြီ မပြောတော့ဘူး "
" ဘာလို့မပြောရမှာလဲ ဆက်ပြော မင်းပြောမှာကြားချင်သေးတယ် ၊ ဟေ့ကောင် ကြားလား "
တစ္ဖက္လူက သူပြောတာမတုန့်ပြန်တော့ တည်မြဲ သူ့မျက်နှာကိုဆွဲလှည့်လိုက်သည်။ အိပ်ပျော်သွားပြီဖြစ်၍ အသက်ရူသံပုံမှန်ထွက်နေ၏။ ထိုအခါမွ တည်မြဲ သူ့တစ်ကိုယ်လုံးကို ကောက်ပွေ့ကာ သူ့အခန်းလေးထဲမှထွက်လိုက်၏။ မွေ့ယာက သူ့အခန်းလောက်မကျယ်သလို ဒေါက်တွေကလည်းမခိုင်ပေ။ ထို့ကြောင့် တည်မြဲအတွက် သူ့အခန်းကအသုံးမဝင်ပေ။ နှစ်ယောက်အိပ်ရင် ကျိုးကျမှာသေချာ၏။
" အဲ့ဒါဘယ်လဲ သားညို့ကို ဘယ်ခေါ်သွားမလို့လဲ မင်းနော် မေမေမပြောချင်လို့ကြည့်နေတာ သားညို့ သူ့ဘာသူအိပ်နေတာ ရှိပါစေ "
အခန်းထဲကထွက်တာနှင့် ဘုရားခန်းထဲမှထွက်လာသောမေမေက စိုးရိမ္ကာ တည်မြဲအနားရောက်လာသည်။ သူ့သားမက်အိပ်ပျော်နေတာလား ၊ ဘာဖြစ်တာလဲဆိုတာ ကြည့်ပြီးမှ သက်ပြင်းချသည်။ သူ့သားမက်ကိုတော့ အမြဲတမ်း ကဲကဲသဲသဲ။
" ဘုရားရှိခိုးပြီးပြီလား မေမေ ၊ ကျွန်တော်က မေမေအိပ်နေတယ်ထင်တာ "
" ဒီနေ့ ဥပုသ်နေ့လေ ၊ ဒါကြောင့် မေမေ လေးနာရီတရားထိုင်မလို့လုပ်နေတာ နေပါဦး မေမေမေးတာဖြေ သားညို့ကိုဘယ်ခေါ်သွားမလို့လဲ မဟုတ်တာလုပ်ဖို့မကြိုးစားနဲ့နော် "
" သြော် သူ့အိပ်ယာကကျဉ်းလို့လေ ပြီးတော့ အပူပေးစက်ပျက်နေတယ် ၊ အခန်းခေါ်သိပ်မလို့ မေမေ လုပ်စရာရှိတာလုပ်ချေပါ မေမေ့သားမက်က အခုဆို ဆင်နင်းတောင်မနိုးဘူး စိတ္ခ် "
သားဖြစ်သူ အခန်းထဲဝင်သွားတာကို ဒေါ်လေးနွယ်ရွှေကြည့်နေမိသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်အခုတလော ရန်သိပ်ဖြစ်တာမတွေ့ရတော့ သူမစိတ်ချမ်းသာနေသည်။ အခုမြင်ရသည့်အခြေအနေက ပိုစိတ်ချမ်းသာစရာကောင်းသည်။ နှစ်ယောက်သားက အရင်ကထက်ပိုပြီးနီးကပ်လာကြသည်မဟုတ်ပါလား။ ပြီးတော့ သူမ ဟေမာန်စိုးကိုလည်း အနီးကပ်စောင့်ကြည့်ဖို့လိုလာပြီ။ သားနဲ့ ညို့လေး အဆင်ပြေနေတာကို သူသိရင် ဟေမာန်စိုးကငြိမ်နေမှာမဟုတ်။ညို့လေး အေဖဆီကို သူမဖုန်းဆက်ပြီးသတိပေးထားတာကောင်းမယ်နဲ့တူတယ်။ ဒေါ်လေးနွယ်ရွှေ သူ့အတွေးနဲ့သူ ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ကာ ဘုရားခန်းထဲသို့ပြန်ဝင်သွားလိုက်၏။
တည်မြဲ အိပ်ပျော်နေသူကို အိပ်ယာပေါ်တင်လိုက်သည်။ အပြာရင့်ရောင်ညအိပ်ဝမ်းဆက်လက်ရှည်က ဝက်ဝံရုပ်ပုံနှင့်ဖြစ်သည်။ သူ့အသားကနဂိုတည်းက ဖွေးအုနေတာဖြစ်လို့ တည်မြဲ၏ အိပ်ယာအနက်နှင့် အိပ်နေသူက လိုက်ဖက်နေသည်။ တည်မြဲ နှုတ်ခမ်းတွန့်ရုံပြုံးလိုက်ပြီး အိပ်နေသူ၏ ပုံတွေကို အများအပြားရိုက်ယူလိုက်သည်။ ထို့နောက် Secret Album ထဲ ထည့်သိမ်းလိုက်၏။ အိပ်နေသူက လူးလိမ့်နေပြီး အညောင်းဆန့်သည်။ ပြီးနောက် ပြန်အိပ်ပျော်သွားပြန်သည်။
" အဟက် သူက ညဝတ်အကျီတွေနဲ့ပိုလိုက်တာပဲ ၊ ဘယ္လိုပဲ လူကြီးလိုစမက်ကျကျဝတ်ထားပါစေ သူငယ်နှာမစင်တာက မစင်တာပါပဲ ကလေးလိုလိုဘာလိုလိုနဲ့ "
အိပ်နေသူက မှောက်လိုက်တော့ တင်ပါးလုံးလေးနှစ်ခုက ဖောင်းတတ်လာသည်။ အိပ်ယာခြေရင်းကဆိုဖာတွင် တည်မြဲဝိုင်တစ်ခွက်ကို လှည့်သောက်နေရင်း သူအိပ်နေတာကို အကြောင်းအရင်းမရှိ ထိုင်ကြည့်နေလိုက်သည်။ သူက တည်မြဲအပေါ်ကို အထိအတွေ့နှင့်ပတ်သတ်၍ စိုးမိုးနိုင်လွန်းသည်။ လူငယ်တွေရဲ့ ကျန်းမာသန်စွမ်းမှုက တည်မြဲတွင် သူများထက်ပိုသည်။ အဆက်မပြတ်လှုပ်ရှားပေးနေသော လက်များ။
အခန်းအတွင်းမှာ အသက်ရှုသံပုံမှန်လေးနှင့် ၊ အသက်ရှုသံခပ်ပြင်းပြင်းတစ်ခု ၊ သံသယဖြစ်စရာအသံတစ်မျိုးကလည်း လွှမ်းမိုးထားသည်။ နာရီဝက်ကျော်ကုန်လွန်သွားသည့်တိုင် မပြီးဆုံးနိုင်သေးပေ။ ထို့ကြောင့် ဝိုင်ခွက်ကိုစားပွဲပေါ်အသာပြန်တင်ကာ သူ့ဘေးဝင်လှဲလိုက်သည်။ ဂုတ်ပေါ်မှ မှဲ့နက်လေးကို ဖိနမ်းလိုက်ပြီး လက္တစ္ဖက္က သူ့ရင်ဘက်လေးပေါ် ကူးလူးသွားလာလျက်။ စိတ္က အရမ်းလောနေတာကြောင့် သူ့ပေါင်လုံးလေးတွေအား အလုပ်ပေးနေမိသည်။
ပေါင်သားလေးများတွင် သံသယဖြစ်စရာများကျန်နေခဲ့၏။ တည်မြဲ သူ့မျက်နှာကိုငုံ့မိုးကာ နမ်းလိုက်သည်။ ကြည့်လေ အသဲယားစရာလေးဖြစ်နေတာကြောင့် သူ့ကိုမြိုချပစ်ချင်သည်။ ချစ်လို့တော့မဟုတ်ပေ ၊ ဂျစ်ကန်ကန်နှင့်ကောင်ကို အသဲယားတာဖြစ်သည်။ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းနေတာလည်းနိုးမလာပေ။ ထို့ကြောင့် တည်မြဲနှုတ်ခမ်းက ရွဲ့သွားပြီး သူ့ဘောင်းဘီလေးကို အဆုံးထိဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ပေါင်လေးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲခွာလိုက်သည်။
" အဟက် ချစ်စရာလေး "
မွေးရာပါအသားစိုင်ကလေးက ပန်းရောင်သမ်းနေကာ အမွှေးအမျှင်မရှိပဲ ပုံမှန်အရွယ်အစားလေးဖြစ်သည်။ ခ်က္ကေန ဆီးခုံကိုတန်းနေသည့် မွှေးညှင်းနုလေးများတော့ ရှိနေသည်။ တစ်ကိုယ်လုံးကိုအပေါ်စီးကနေ ကြည့်ရတာ အရသာရှိလှသည်။ ပေါင်တံများဆိုရင်လည်း ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်နှင့် ခပ်သွယ်သွယ်ဖြစ်သည်။ ဒူးဆစ္မ်ား ၊ ခြေဖနောင့်များနှင့် ခြေသည်းခံွတွေကအစ လှသည်။ လိုချင်သည် ၊ တပ်မက်သည်။ သူ့ကိုထိတွေ့နေရတဲ့အချိန်တွေကို တည်မြဲကြိုက်သည်။
" ဟင် အင်း "
တည်မြဲ စိတ်တွေလွတ်ထွက်မတတ်ဖြစ်နေရ၏။ ယောကျာ်းတစ်ယောက်၏ ဆန္ဒမီးတောက်လောင်မှုက အိပ်နေစဉ်မှာတောင်ဖြစ်လာနိုင်သည်။ ဂန္ဓမာပန်းလေးသည်ကား တည်မြဲ တစ်ခါမှမထင်ထားသည့် ပန်းရောင်လေးဖြစ်သည်။
" The Hell! ဘယ်နေရာမဆို သွေးရောင်ကိုသမ်းနေတာပဲ မုန်းတောင်လာပြီ ၊ ဒီကောင့်မှာ ငါ့လိုဟာပါလို့သာ ယောကျာ်းမှန်းသိရတာ နုဖက်နေတာပဲ "
ပြောရရင် တည်မြဲသူ့ကိုအားမရပေ။ အဝတ်တွေပါရင်တစ်မျိုး ၊ မပါရင် တစ်မျိုးဖြစ်သည်။ တကယ်လို့ဒီကောင်သာမိန်းမယူခဲ့ရင် အဲ့ဒီမိန်းမတော့ မနာလိုဖြစ်နေမှာသေချာသည်။ သို့သော်ထိုအတွေးကြောင့် တည်မြဲစိတ်တိုလာသည်။ တွေးသလိုတော့ ဒီတစ်သက်ဖြစ်လာမှာမဟုတ် ၊ သူက အခု တည်မြဲကမ်ဘာနှင့် တရားဝင်လက်ထပ်ထားသည့်လူဖြစ်နေပြီ။
" ပြွတ်စ် "
တည်မြဲ မြင်နေရသည့် ချစ်စရာနေရာလေးကို တစ်ချက်နမ်းလိုက်ပြီးမှ သူ့အကျီဘောင်းဘီတွေနှင့် ပေနေသည့်နေရာတွေကိုပြောင်အောင်သုတ်ပြီး သူ့အကျီတစ်ထည်ထုတ်ဝတ်ပေးလိုက်သည်။ သူ့အကျီဝတ်ထားသည့်လူက သေးညှပ်နေတာကြောင့် တည်မြဲခေါင်းခါလိုက်သည်။ ဒီကောင်လေးက ပိန်လွန်းတယ်။
<<<<<<
>>>>>>
" ဟေ့ကောင် တိမ်ယံ မင်းဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ မင်းမှာ မကျိုးတဲ့ နေရာရော ကျန်သေးရဲ့လားကွာ "
တည်မြဲက ဆေးရုံးခန်းထဲဝင်ဝင်ခြင်းပင် ပတ်တီးအဖွေးသားနဲ့ သူငယ်ချင်းကိုတွေ့လိုက်ရ၍ မကျေမနပ်ပြောတော့သည်။ တိမ်ယံဆိုတာလည်း ကျောင်းတည်းက ရန်မဖြစ်ရမနေနိုင်တဲ့ကောင်ဖြစ်သည်။ တည်မြဲဝင်လာတော့ ခန့်နဲ့ သက်နိုင်ဦးက မဲ့ရွဲ့နေသော်လည်း တည်မြဲနောက်မှ ညို့က ဆန်ပြုတ်ချိုင့်နှင့်ဝင်လာတော့ သူတို့အံ့သြသွားကြသည်။
" ညို့ မင်းတို့ မင်းတို့က ဘာလို့ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်လဲ "
သက်နိုင်ဦးအမေးကို တည်မြဲက မျက်မှောင်ကုပ်သည်။ ဒီကောင် ဘာဖြစ်နေတာလဲ ၊ ဘာကထူးဆန်းနေလို့လဲ။
" ဟုတ်တယ်လေ အတူလာတာပဲ ဘာဖြစ်လို့လဲ "
" ဒါ ဒါက မင်းပြောတော့ သူ့ကို မမြင်ချင်လောက်တဲ့အထိ "
" တော်ပြီ အခု တိမ်ယံ ဘယ်ကောင်တွေနဲ့ဖြစ်ခဲ့တာလဲပြောတော့ "
တည်မြဲက မတ်တပ်ရပ်နေသူကိုတစ်ချက်ကြည့်ပြီး စကားလမ်းကြောင်းလွှဲလိုက်သည်။ ခန့်ကတော့ ညို့လက်ထဲက ချိုင့်တွေကိုကြည့်ပြီး သွားကူပေးနေတာဖြစ်သည်။
" အေး အျဖစ္ကဒီလို ၊ ဒီကောင် ကားပြိုင်ပွဲနိုင်တယ်ဆိုတာက မပြီးနိုင်မစီးနိုင်ဖြစ်နေတာလေ ၊ ဘိုတောက်က သဘောထားကြီးချင်ဟန်ဆောင်နေပြီး နောက်ကွယ်မှာ ဒီကောင့်ကို သမဖို့ သူ့လူတွေလွှတ်ထားတာ ၊ မင်းသိတဲ့အတိုင်း ဒီကောင်က ငရှုပ်လေ ၊ အရင်လက ဘိုတောက်လက်ထဲရောက်မယ့် စော်လေးကို ဖြတ်လုလို့ဆိုပြီး ဟိုကငြိုးနေတာ ၊ ဒါပေမယ့် ဟိုက ဟန်ဆောင်ကောင်းတော့ ဒီကောင်က လျော့တွက်မိသွားတာ ၊ သိန်းတစ်ရာရပြီး ဒီကောင်က clubတွေသွားသေးတယ် ၊ ဟိုကလည်း အဲ့ဒီဂွင်ကိုစောင့်နေတာလေ ၊ သူတို့စားကျက်ထဲရောက်တော့ ဝိုင်းခုန်အုပ်တော့တာပေါ့ "
တည်မြဲက အကြောင်းဆုံသိပြီးသွားတော့ ခေါင်းတငြိမ့်ငြိမ့်။ တိမ်ယံက ပြိုင်ကားမောင်းတာဝါသနာထုံသည်။ အပျော်တမ်း ပြိုင်ပွဲများမှာလည်း ဆုတံဆိပ်တွေမကြာခဏရတတ်သည်။ သူ့အဖေကြီးက သူ့ကို စီးပွားရေးကိုအခြေချလုပ်စေချင်ပေမယ့် သူကစိတ်မဝင်စား ၊ clubသြား barသွားပြီး ကောင်မလေးတွေကို ပန်းကုံးစွပ်ရတာလောက်သာစိတ်ဝင်စားသည့်ကောင်။
" တိမ်ယံ ၊ ဟေ့ကောင် တိမ်ယံ ဘာဖြစ်နေတာလဲ ဝိညာဉ်ထွက်သွားသလိုပဲ "
" အမ်း အမ်း "
မေးရိုးပါလွဲသွားတာကြောင့် သူစကားပြောတာ အာဘားဘားဖြစ်နေသည်။ တည်မြဲလည်း သူ့ဘာသာစကားမတတ်တာကြောင့် သက်နိုင်ဦးကို ကြည့်လိုက်သည်။
" အဲ့နေ့တည်းက သူ့အဖေက ပြိုင်ကားတွေကို သိမ်းလိုက်တယ် ၊ ဆက်ပြိုင်လို့မရတော့ဘူး ဒါကြောင့် ကြေကွဲနေတာ "
" အမ်း အမ်း "
" သြော် အေးပါ ငါလည်းမေးမလို့ပါပဲ ၊ သူပြောတာ မင်းနဲ့ညို့က ဘာလို့အတူလာကြတာလဲ အဆင်ပြေနေပြီလားတဲ့ "
" မင်းက သူပြောတာနားလည်တယ်ပေါ့ "
" နည်းနည်းပါ ဟေ့ကောင် ညို့ မတွေ့တာကြာပြီနော် ပြီးတော့ ငါတို့ငါးယောက်ဒီလို ထိပ်တိုက်မဆုံတာကြာလှပြီ "
ညို့က ခပ်ပါးပါးပဲပြုံးနေကာ ခေါင်းငြိမ့်သည်။ ပြီးတော့ သက်နိုင်ဦးဆီ ဆန်ပြုတ်ပန်းကန် ထိုးပေးကာ တိမ်ယ့ံကိုကျွေးဖို့ပြောသည်။
" ပူတုန်းကျွေးလိုက် ကြက်သားဆန်ပြုတ်လုပ်လာတာ အခု အစားမာစားလို့မရတော့ အားရှိအောင် ယူလာခဲ့တာ ၊ မင်းအခုအရမ်းနာနေလား "
" အမ်း အမ်း "
" သူပြောတာ နာတယ်တဲ့ ခေါင်းတောင်လှည့်မရဘူးတဲ့ "
ညို့က ရယ်သည်။ သက်နိုင်ဦးရဲ့ ဘာသာပြန်ရ ရယ်ရ၍ဖြစ်သည်။ ဆေးရုံခန်းလေးက နည်းနည်းတော့စည်ကားနေသည်။ ကျန်တဲ့သူတွေ စကားပြောနေကြတာကို တိမ်ယံကအားကျသလိုကြည့်နေ၏။ ပတ်တီးတွေစည်းထားတော့ သူ့မှာလှုပ်ပင်မလှုပ်နိုင်။
" သြော် လူနာရဲ့သူငယ်ချင်းတွေလား "
အခန်းထဲသို့ ဒေါက်တာချောချောလေးတစ်ယောက်ဝင်လာသည်။ ဒေါက်တာက ဂျူတီကုပ်လေးနှင့် တစ်လှမ်းခြင်းဝင်လာကာ သူတို့ကိုပြုံးပြသည်။ မျက်ခုံးမထူမပါးနှင့် အသားခပ်ညိုညိုချောချောလေးဖြစ်သည်။ ဒေါက်တာ့မျက်နှာက အေးချမ်းနေပြီး လူနာတွေရောဂါတစ်ဝက်သက်သာစေမည့် အပြုံးတစ်ခုကို မူပိုင်အသွင်ယူထားလေသည်။
" အမ်း အမ်း "
" ဟား ဟား ဟုတ်ပါပြီ လူနာက အရမ်းတတ်ကြွတာပဲနော် "
လူနာကုတင်ပေါ်ကကောင် လှုပ်ရွနေတော့ တည်မြဲက စိတ်ပျက်သလိုကြည့်သည်။ သက်နိုင်ဦးနှင့်ခန့်ကတော့ နှုတ်ခမ်းပြတ်ကျမတတ်မဲ့နေ၏။ ခန့်က ညို့အနားကပ်ကာပြောသည်။
" အဲ့ဒီကောင် ဒေါက်တာ့ကိုကြိုက်နေတာ နာမည်က
လွမ်းမူပိုင်လင်း တဲ့ ၊ ဆေးရုံစရောက်လို့ သတိလည်တည်းက ဒေါက်တာဝင်လာရင် အရိုးမြင်တဲ့ခွေးအိုကြီးလို လုပ်နေတာလေ ၊ ပတ်တီးတွေရှိနေလို့သာပေါ့ မရှိရင် ဒေါက်တာမလွယ်ဘူး "
ညို့က အံ့သြသလိုကြည့်နေကာ ပြီးမှ ပြုံးသည်။ တိမ်ယံက တစ်ချိန်လုံး ရည်းစားတွေထည်လဲတွဲပြီးရှုပ်တတ်တာဆိုတော့ ယောကျာ်းတစ်ယောက်ကိုတော့ မကြိုက်လောက်ဘူးထင်နေတာ ။ အင်းလေ လောကကြီးကဆန်းကြယ်မှုတွေနဲ့ပြည့်နေတာပဲ ၊ မဖြစ်နိုင်တာရယ်လို့တော့ မရှိပါဘူး။
" လူနာ့ဒဏ်ရာတွေအများကြီးမသက်သာသေးဘူး အိမ်ပြန်ချင်လဲရတယ်နော် ထောက်ခံစာရေးပေးလိုက်မယ် "
" အမ်း အမ်း "
" ဆက်နေချင်တာလား ဟုတ်ပါပြီဗျာ လူနာ့သေဘာပါပဲ ကဲ ဒါဆို ကျွန်တော် Round လှည့်လိုက်ပါဦးမယ်နော် ခွင့်ပြုပါဦး "
ဒေါက်တာက သူတို့အားလုံးကိုနှုတ်ဆက်ပြီး အခန်းပြင်ထွက်သွားသည်။ မဆိုးဘူး ဒေါက်တာကလည်း ထူးဆန်းတဲ့ဘာသာစကားကိုနားလည်တာပဲ။ တိမ်ယံကတော့ ခုဏက သူမဟုတ်သလိုပင် ချက်ချင်းတိတ်ဆိတ်သွားသည်။ ဒေါက်တာထွက်သွားသည့်ဘက်ကို နှမြောတသကြည့်နေ၏။
" မင်းရုပ်ကြီးကြည့်ရတာ စိတ်ဆင်းရဲလိုက်တာ ဒေါက်တာပြန်တာနဲ့ မင်းက မျောက်အိုကြီးလိုမှိုင်တွေနေတော့တာပဲ ၊ ရော့ ဆန်ပြုတ်သောက်ပြီး အားယူလိုက်တော့ ဒါမွ မြန်မြန်ပြန်ကောင်းမှာ "
တိမ်ယံက သဘောတူစွာပင် ဆန်ပြုတ်ကိုစားလေသည်။ တည်မြဲ ဘေးကလူကိုကြည့်လိုက်တော့ ခန့်နှင့်နီးနီးကပ်ကပ်စကားပြောနေ၍ မျက်မှောက်ကုပ်သွား၏။
" ထေတာ့ ပြန်မယ် အလုပ်ရှိသေးတယ် "
ရုတ်တရက်ဆွဲထူလိုက်တာကြောင့် ခန့်ရော ညို့ပါအံ့သြသွားသည်။ တည်မြဲက ခပ်တည်တည်နဲ့ဖြစ်သော်လည်း စိတ်မကြည်တော့တာ ညို့သတိထားမိသည်။
" ပြန်မယ် "
" အာ မောင်အရမ်းမဆွဲနဲ့ ဟေ့ကောင်တွေ ငါသွားပြီနော် နောက်မှအေးဆေးဆုံတာပေါ့ "
ညို့နှုတ်ဆက်လိုက်မှ မောင်က လူတစ်ကိုယ်လုံးကို ပွေ့ချီမတတ် ဆွဲယူခေါ်သွားသည်။ အခန်းထဲမှကျန်သည့်လူသုံးယောက်က ကြောင်တောင်တောင်ကျန်ခဲ့ရ၏။ သက်နိုင်ဦးနဲ့တိမ်ယံ့မျက်လုံးတွေက ခန့်ဆီရောက်လာကြသည်။ ခန့်က နှုတ်ခမ်းတွေတွန့်ကွေးအောင်ပြုံးပြီး ခေါင်းယမ်းပြသည်။
" ဒီကောင် သဝန်တိုနေတာ အလကားကောင် ၊ သူ မှိုင်းညို့ကို မုန်းတယ်ဆိုတာ အလိမ်အညာတွေ ၊ သူ့နှလုံးသားသူ လိမ်ညာနေတာ ကိုယ်တိုင်တောင်သိပုံမပေါ်ပါဘူး အဟက် "
ခန့်၏မျက်လုံးတွေက တစ်မျိုးဖြစ်သွားသည်။ သက်နိုင်ဦးနဲ့တိမ်ယံကလည်း တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်မိကြ၏။
TBC~~~
24.9.2021