Μπαίνω μέσα στο αστυνομικό τμήμα και τρέχω στο γραφείο της αδελφής μου της Νικολέτα.
Εκεί έχουν και την Εύα...
"Άγγελε! Άγγελε!" Ακουω ξαφνικά την άλλη μου αδελφή την Αρμονία να φωνάζει καθώς βγαίνει από το γραφείο την Νικολέτα και την πλησιάζω.
"Τι έγινε? Είναι καλά?" Την ρωτάω ανήσυχος και με κοιτάζει ειρωνικά.
"Είναι η Εύα. Ποτε ήταν καλά?" Με ρωταει ειρωνικά σαν απάντηση και αφήνω μια ανάσα.
"Πως είναι ψυχολογικά? Φοβάται?" Την ρωτάω και γνέφει αρνητικά.
"Μην ανησυχείς. Είναι καλά. Απλά έχει πεισμα. Και δεν μιλάει. Το μόνο που λέει είναι ότι δεν φταίει εκείνη." Μου απαντάει εκείνη.
"Εεεε μπορεί να μην φταίει εκείνη. Μπορεί να της έκανε κάτι και αυτός." Της λέω και μου δίνει ένα φάκελο.
"Αυτή είναι μια πρόχειρη δικογραφία. Θέλεις να δεις τι γράφει μέσα? Για τι κατηγορείται?" Με ρωτάει και την κοιτάζω στα μάτια.
"Μπορείς να μου τα πεις και εσυ αυτά. Μην ανησυχείς. Θα σε πιστέψω." Της απαντάω και παίρνει πίσω τον φάκελο της.
"Ξυλοκόπησε άγρια τον καθηγητή της στην χημεία. Ο καθηγητής της τώρα είναι στο νοσοκομειο με σπασμένα πλευρά και ένα σπασμένο χέρι. Επίσης του κατέστρεψε το αμάξι και στην συνέχεια πήγε να κάψει το σπίτι του αλλά ευτυχώς έφτασε η αστυνομια εγκαίρως και την συλλάβανε." Μου εξηγεί εκείνη.
"Τι της έκανε αυτός? Τι της είπε και την προκάλεσε?" Την ρωτάω και με κοιτάζει αυστηρά.
"Οτι και να έκανε δεν δικαιολογεί αυτή την πράξη. Τον εστειλε στο νοσοκομείο. Και αν δεν βρεθεί συμβιβασμός με τον καθηγητή για να αποσύρει την μήνυση θα την στείλουν σε αναμορφωτήριο." Μου απαντάει και μενω έκπληκτος.
"Ρε Μπου η Ευα μου δεν είναι κακό κοριτσάκι. Απλά είναι κάπως ιδιαίτερη. Και δεν είναι εγκληματίας. Είναι... Παιδί." Της λέω αγχωμένος.
"Το ξέρω ότι δεν είναι εγκληματίας. Ξέρω ότι είναι παιδί. Αλλά είναι παιδί με παραβατική συμπεριφορά." Με διορθώνει.
"Και πραγματικά πιστευεις οτι με το να μπει σε αναμορφωτήριο θα φτιάξει η συμπεριφορά της?" Την ρωτάω.
"Δεν ξέρω. Δεν νομίζω αλλά μην ανησυχείς. Η Ευα είναι η μικρή αδελφή του Φανή. Την ξέρω από τότε που εκείνη ήταν μικρό κοριτσάκι. Δεν θα την αφήσω να μπει σε αναμορφωτήριο." Μου απαντάει κοιτάζοντας με με τα πολυχρωμα ματάκια της.
"Θα την βγάλεις με εγγύηση?" Την ρωτάω.
"Όχι. Θα παω μέσα στην εισαγγελέα ανηλίκων. Θα μιλήσω και με εκείνη και με τον δικηγόρο του καθηγητή της. Θα βρουμε έναν συμβιβασμό. Και όλα θα πάνε καλά. Ο δικηγόρος του ήταν συμφοιτητής και φίλος μου. Θα καταφέρουμε να βρουμε μια μέση λυση η οποία θα είναι η καλύτερη για την Εύα." Μου λέει και χαμογελάω.
"Τέλεια σε ευχαριστώ πολύ Μπου μου!" Της φωνάζω καθώς την αγκαλιάζω και εκείνη γελάει λιγάκι.
"Τέλος πάντων πρέπει να πηγαίνω μέσα. Εσυ μόλις βγει η παιδοψυχολόγος να πας στην Εύα. Να της δείξεις ότι είσαι δίπλα της προκειμένου να ηρεμήσει." Μου λέει και αμέσως γνέφω θετικά.
Έτσι και αλλιώς θα πήγαινα δίπλα στο Εύακι μου.
Το αγαπάω αυτό το παιδί..
Την θυμάμαι από τότε που εκείνη ήταν πέντε έξι χρονών...
Ένα μικρό κοριτσάκι με καστανά μακριά κοτσιδάκια ζωηρά ματάκια και που του άρεσε να παίζει μαζί με τα μεγάλα παιδάκια δηλαδή εμένα και τον αδελφό της.
Δεν φταιει εκείνη που έχει τόσα νευρα.
Οι άλλοι... Και κυρίως η κοινωνία της τα δημιουργούν.
Η Εύα είναι ένα παιδί που έχει μεγαλώσει μέσα στην βία και τους τσακωμούς των γονιών της. ;
Έζησε τον αδελφό της να είναι μέσα στο πένθος και συννεφιά κατάθλιψη ενώ ο θάνατος της κοπέλας του Φανή την πλήγωσε και εκείνη.
Έζησε τις επιθέσεις προς τον Φανή...
Είδε τον αδελφό της νεκρό...
Και κανένας εκτός από εμένα δεν ήταν δίπλα της...
Ακόμα και η Αρμονία που την αγαπουσε τόσο πολύ εκείνη την εποχή είχε τα δικά της προβλήματα και τις δικές της υποθέσεις.
Κυρίως είχε να πηγαίνει σε κάτι δικαστήρια επειδή την είχε απαγάγει ένας βιαστής δολοφόνος ο οποίος σκότωσε υπερβολικά πολλές κοπέλες και μια από αυτές ήταν και η Δανάη... Η κοπέλα του Φανή.
Επίσης ήταν και έγκυος.
Μόνο εγώ ήμουν δίπλα στο Ευάκι μου.
Αλλα αυτό δεν ήταν αρκετό...
Χρειαζόταν τους γονείς της... Οι οποίοι εδώ και χρόνια είναι χωρισμένοι μακριά ο ένας από τον άλλο και κάθε φορά που συναντιουνται μαλώνουν και κατηγορουν ο ένας τον άλλο για τον θάνατο του Φανή.
"Εεε Άγγελε..." Ακουω ξαφνικά την αδελφή μου την Νικολέτα να με φωνάζει και εγώ γυρνάω και την κοιτάζω.
"Η Εύα μας είναι μέσα. Η ψυχολόγος πάει να μιλήσει στην εισαγγελέα. Αν θελεις ελα μέσα να της κανεις παρεα." Μου λέει και αμέσως βιαστικά μπαίνω μέσα στο γραφείο και εκεί βλέπω την αγαπημένη μου μικρή μου Εύα.
Κάθεται σε μια καρέκλα με χειροπέδες στα χεράκια της και στεναχωριέμαι.
Αλλά δεν της αξίζει αυτό...
Εντάξει... Έκανε κάτι λάθος.
Αλλά δεν είναι εγκληματίας.
"Ευάκι μου..." Την φωνάζω και τότε γυρνάει και με κοιτάζει με τα μεγάλα γαλαζια ματάκια της.
"Γεια σου Άγγελε." Μου λέει χαλαρά και αφου αφήσω μια ανάσα την πλησιάζω.
"Ρε Ευάκι μου... Αυτό που έκανες... Ήταν λάθος." Αρχίζω να της λέω και καταλαβαίνω ότι εκνευρίζεται.
"Εκείνος έφταιγε! Εκείνος μου μίλησε άσχημα!" Αρχίζει να φωνάζει.
"Εγώ σε καταλαβαίνω Ευάκι μου αλλά η βία δεν είναι λυση." Της λέω και γυρνάει και κοιτάζει αλλού για να μην με κοιτάζει.
"Μου είπε ότι είμαι μια κακομαθημένη και φασαριόζα όπως ήταν ο αδελφός μου ο Φάνης. Μπροστά σε όλη την τάξη." Μου λέει εκνευρισμένη και ναι...
Εγώ μπορώ να πω ότι την καταλαβαίνω.
Όλοι ξέρουν ότι έχει κάποια προβλήματα θυμου.
Για αρκετούς μήνες πήγαινε σε ψυχίατρο αλλά επειδή κάθε έξι μήνες άλλαζε σπίτι σχολείο και πήγαινε από Κατερίνη στην Θεσσαλονίκη και μετά από έξι μήνες από την Θεσσαλονίκη στην Κατερίνη... Σταμάτησε να πηγαίνει.
Οι καθηγητές της οποία και να είναι η συμπεριφορά της θα πρέπει να την σέβονται για μα την βοηθήσουν.
Οχι να προσβάλουν εκείνη και τον νεκρό της αδελφό.
"Κανένας ποτέ δεν τιμωρεί όλους όσους μου μιλάνε άσχημα η με προσβάλουν. Οπότε το κάνω μόνη μου." Λέει και τότε αφήνω μια ανάσα και φιλάω τα βαμμένα μαύρα μπλε μαλλάκια της.
"Όταν κάποιος σε ξανά πειράξει θα έρθεις να μου το πεις. Σε αγαπάω πολύ και το ξέρεις. Με τον τρόπο που φέρθηκες... Μπορεί να μπεις σε αναμορφωτήριο." Της λέω και εκείνη πεισμώνει.
"Δεν με νοιάζει." Λέει εκνευρισμένη.
"Αν είναι να φυγω απο ολους τους βλάκες που με περιτριγυρίζουν... Ας πάω σε αναμορφωτήριο." Μου λέει εκείνη.
"Δεν θα σε αφήσω να πας σε αναμορφωτήριο. Είσαι δεκαπέντε χρονών. Αυτό θα σε στιγματίσει και δνε θα σε βοηθήσει. Και εγώ αυτό που θέλω είναι μα σε βοηθήσω και να σε κάνω ευτυχισμένη." Της λέω και εκείνη γυρνάει και με κοιτάζει στα μάτια.
"Αν ήθελες όντως να με βοηθήσεις δεν θα σε έβλεπα δυο φορες το εξάμηνο. Θα ήσουν δίπλα μου πιο συχνά." Μου λέει με παράπονο.
"Ρε Ευάκι μου... Αφου και εγώ πριν λίγους μήνες επέστρεψα στην Θεσσαλονίκη. Πριν εμενα στην Αθήνα με... Την Μπέλα τέλος πάντων..." Της λέω και γυρνάει και με κοιτάζει πονηρά.
"Σε παράτησε τελικά ε?" Με κοροϊδεύει και μουτρώνω.
"Χαζό." Της λέω και εκείνη γελάει.
"Ελα ρε βλακα... Κούλαρε λιγάκι... Θα βρεις άλλην. Μην ανησυχείς για εμένα. Το πολυ πολυ να χρειαστει οι γονείς σου να πληρώσουν μερικά χιλιάρικα για την εγγύηση." Μου λέει χαλαρά.
"Εύα... Δεν πάει έτσι η όλη κατάσταση." Της λέω και τότε μπαίνουν μέσα στο γραφείο δυο κυριες μαζί με την Νικολέτα.
"Αγγελε... Πρέπει να πηγαίνεις. Από εδώ η κυρία Τριανταφύλλου και η κυρία Βασιλοπούλο είναι κοινωνικοί λειτουργοί. Και τώρα αυτές οι δυο κυρίες θα πρέπει να μιλήσουν λιγάκι με την Εύα μας." Μου λέει και γυρνάω και κοιτάζω την Ευα.
"Θέλεις να μιλήσεις με αυτές τις κυρίες?" Την ρωτάω και εκείνοι γυρνάει και τις κοιτάζει.
"Όχι. Είναι γριές άσχημες και σίγουρα με ιδέες το δέκατου ογδόου αιώνα. Σίγουρα θα με βρίσουν. Να φυγουν." Λέει εκείνη με πείσμα.
"Ναι... Ευάκι μου... Δεν γίνεται. Πρέπει να τους μιλήσεις. Είναι καλές κυρίες. Και θέλουν να σε βοηθήσουν και να κάνουν ότι καλυτερο μπορούν για να σε βοηθήσουν." Της λέει η Νικολέτα.
"Καλά. Ας μιλήσουμε. Δεν με ενδιαφέρει. Θα τους μιλήσω τόσο πολύ όσο μίλησα και στην ψυχολόγο." Λέει εκείνη ειρωνικά.
"Ρε αγάπη μου... Μιλα τους... Όλα αυτά είναι για το καλό σου." Της λέω ήρεμα καθώς χαιδευω τρυφερά τα μαλλιά της.
"Ρε Ευάκι μου... Μίλησε τους... Όλα αυτά είναι για το καλό σου. Για εσένα. Και σου τα λέω εγώ αυτά. Που σε αγαπάω." Της λέω και αφήνει μια ανάσα.
"Οκέι οκέι... Θα δω. Θα δω." Λέει και εγώ σηκώνομαι από δίπλα της.
"Πάμε Άγγελε... Έχω να σου πω και κάτι." Λέει η Νικολέτα και γυρνάω και την κοιτάζω.
"Είναι κάτι σοβαρό?" Την ρωτάω.
"Πάμε σου ειπα." Μου λέει και τότε αφου αφήσω ένα φιλάκι στα μαλλιά της Εύας μου φευγω και ακολουθώ την Νικολέτα.
"Τι έγινε?" Την ρωτάω κάπως αγχωμένος.
"Η Ευα δεν είπε τίποτα απολύτως στην παιδοψυχολόγο. Το μόνο που έκανε ήταν να καθεται νευρική και να κοιτάζει οπουδήποτε αλλού εκτός από εκείνη." Μου απαντάει.
"Εντάξει και όταν ήταν μικρή και πήγε πρώτη φορά στην παιδική ψυχίατρο δεν μιλούσε. Σιγά σιγά θα μιλήσει." Της λέω.
"Ναι δεν είναι μόνο αυτό. Είναι και ότι... Οι γονείς της... Δεν θεωρούνται κατάλληλοι για να έχουν την κηδεμονία της. Μάλλον... Θα χρειαστει... Αν δεν πάει σε αναμορφωτήριο... Να πάει σε μια άλλη οικογένεια. Ανάδοχη." Μου λέει και νιώθω άσχημα για εκείνη.
"Είναι σίγουρο αυτό?" Την ρωτάω λυπημένος.
"Οχι αλλά... Νομίζω ότι όπου και να πάει η Εύα μας... Θα είναι καλυτερο απο το να πηγαίνει έξι μήνες στην Θεσσαλονίκη και έξι στην Κατερίνη. Να έχει επιτέλους ένα μόνιμο περιβάλλον. Έχει αλλάξει δώδεκα σχολεία τόσα χρόνια." Μου λέει και τότε ξαφνικά βλέπω μια μικρή κοπέλα κάπου στην ηλικία της Ευας μου να μας πλησιάζει τρέχοντας ενώ τα ματάκια της είναι γεμάτα δάκρυα.
"Χει όλα καλά?" Την ρωτάω αμέσως βιαστικά και τότε εκείνη με κοιτάζει στα μάτια.
"Μικρή είσαι καλά?" Την ρωτάει και η Νικολέτα και τότε εκείνη κάνει μερικά βήματα προς τα πίσω.
"Συγνώμη... Συγνώμη... Αλλά... Αλλά... Πρέπει... Πρέπει να φύγω..." Λέει και τελικά φεύγει τρέχοντας από το αστυνομικό τμήμα.
"Να την ακολουθήσω?" Ρωτάω βιαστικά την Νικολέτα.
"Όχι μπορεί να την τρομάξεις και να γίνει κάποιο ατυχημα. Ξέρω ποια ειναι αυτη η κοπέλα. Δεν την αναγνώρισες?" Με ρωτάει και την κοιτάζω.
"Όχι. Ποια ειναι?" Την ρωτάω.
"Η μκεκη αδελφή της Δανάης. Μια από τα δίδυμα. Η Εβελίνα." Μου λέει και την κοιτάζω έκπληκτος.
"Η κόρη του υπουργού?" Φωνάζω.
"Ναι... Αλλά δεν είναι η μικρή του υπουργου το θέμα μας αλλά η δική μας η μικρή. Η οποία μάλλον... Αν όλα πάνε καλά... Θα πάει σε κάποια άλλη ανάδοχη οικογένεια." Μου λέει και τότε την κοιτάζω σοβαρά.
"Αν... Αν είναι... Μπορεί... Μπορεί να μείνει μαζί μου το Ευάκι μου... Να την υιοθετήσω εγώ... Η να πάρω την κηδεμονία της." Της λέω και με κοιτάζει έκπληκτη.
Είπα κάτι λάθος?
Γεια σας διαβολάκια 💘😈
Πως σας φάνηκε το κεφάλαιο? 💘😈
Γνωρίσαμε τον Άγγελο και την Εύα... 💘😈
Πως σας φάνηκαν σαν χαρακτήρες? 💘😈
Επίσης πως σας φάνηκε η σχέση τους? 💘😈
Επιπλέον είδαμε και την Εβελίνα την μικρή αδελφή της Δανάης... Της πρώην του Φανή... 💘😈
Τι πιστευετε οτι της συνέβη? 💘😈
Τέλος είδαμε ότι κ Άγγελος θέλει να πάρει την κηδεμονία της Ευας💘😈
Πως θα παει αυτό άραγε? 💘😈
Ερώτηση... 💘😈
Τι θα θελατε να δείτε στην ιστορία? 💘😈
Θα τα πουμε συντομα... 💘😈
Μέχρι τότε... 💘😈
ΆΝΤΕ ΓΕΙΑ! 💘😈
Καταλίνα 💘😈