Selam canlarım ❤
Alt köşedeki yıldızı parlatmayı unutmayın canlarım 🌟
Bölüm sizlere güzel okurlarım ❤❤❤
_Zerdalii_
masallerdem
34zerya21
eliferel27
mabdelangel
akdagbahar25
KpraKkErkan
SaraAr0
HiranurSahin8
Rahimemine
__mervexsx__
Aysek28
ElifPoyraz9
mevludeebenn
meryem_ozdmr
Keyifli okumalar ❤
"Vaveyla."Dedim çaresizce
"O kızdan uzak dur,canı acıyacak belki ama ben tesadüf üzerine bu benzerliği inanmıyorum, ve o kızda bize er geç gerçekleri anlatacak."
Salonda ki emiri almış sol kollara baktım.Hepsinin gözünde ve aklında bu emri yerine getirecek eninlik vardı. Derin bir nefes alıp ses çıkmayan salonda seslice nefesimi verdim.Bakışlarım yerdeyken dudaklarımdan çıkan kelimelere ilk Aslan cevap verdi.
"Emir ne peki?"
"İşkence."
Güldüm.
"Ne?"
"Duydun işte Deste."
"Ne demek işkence kafayı mı yediniz siz!?E yuh size!Biz ne zamandır masum insana,özelliklerde bir kadına işkence kararı alıyoruz!?"
"Noluyor burda,bu ses gürültü ne!"
Rıhtımda giren ayak seslerinin ardından abimin gür sesi yayıldı koca izbe duvarlara.
"Abi,Aslan bir şeyler saçmadı se-"
Sert ifadesiyle kelimelerimi bitirmemi beklemeden kesti.
"Benim emirleri ne zaman saçma oldu?Kendine gel."
"Abi.."
Bakışlarını benden çekerek köşede siyah koltukta oturan sol koluna döndü.
"Babayani naptın o işi ?"
"Hallettim,haklısın.Bana getirdiğin şey bir tesadüf olamaz.Bire bir aynı.Şahinin elindeki ile tıpa tıp aynı.Bu kadar benzerlik olmaz."
"Tahmin ettiğim gibi.Kız ne zaman ayrılıyor bu mahalleden?"
Omzunun üstünden bana döndü.Sorusunun muhatabı bendim.
"Bir hafta sonra."
"Tamam planı yapın, sessiz bir şekilde kızı kaldırın."
"Sevda."Dedim elimdeki bardağı masaya bırakıp.
Abim kaşlarını çatarak bana doğru döndü.
"Ne dedin?"
"Sevda diyorum.Sevda.Kiz diye bahsetmeyin onun bir ismi var.Ceyda değil o anlayın artık."
"Bu aklına iyi sahib ol,konunun sonunda gözlerinin işine bakarak gene soracağım."
Serçe ortamın ısısını değiştirmek için lafa girdi.
"Abi bize düşen başka görev var mı?"
"Yok gidin."Dedi buz gibi sesiyle,hayal kırıkları olan gözlerini benden çekti.Serçe grubun en sevgi pıtırcığı bile yanımdan geçerek gitti,herkes emri uygulanacaktı.Yakışıklı yanıma gelerek elimi tuttu.
"Hadi gidelim."Bakışlarımı sevdiğim adama geçirdim,beni tek anlayan oydu galiba.Başımı göğsüne yaslayarak rıhtımdan çıktım.
Arkamda kırık bakışları olan adamı görmek istemedim.
********
DEMİR'DEN
"Ee Kurt son durum ne?Verdiğim son işi hallettin mi?"
"Abi parmak izlerin kalmış bazı yerlerde,sen böyle dikkatsiz iş yapmazdın ne oldu.Allah'tan içerdeki adam parmak izlerini sildi."
"Tamam aferim Kurt.Bana Casper'ı yolla."
"Tamam abi."
Kurt'a bakarak derin bir nefes aldım.Ben nasıl öyle bir hataya düşmüştüm.
Ah Ceyda aklımı başımdan alıyorsun.
Odaya giren Casper'a çevrildi bakışlarımı.
"Abi beni çağırmışsın."
"Gel sol kolum,sana bir görev vereceğim ama bu gizli bir görev."
"Emrin başım üstüne abi."
"Eyvallah,bu gizli görevi ben,sen ve senin adamların bilecek başka bir Allah'ın kulundan duymayacağım."
"Emrin olur abi."
"Beni iyi dinle Casper sana bunu bir kez diyeceğim."
Beni pür dikkat dinleyen adamıma baktım.Bu görevi yerine getirse getirse Casper ve adamları yapardı.
**********
DESTE'DEN..
Aklımdaki fikir ile herkesi 219'a davet ettim.
Abime mesaj atma konusunda çekinince Yakışıklıma baktım.
"Aşkım gelsene yanıma."
Yakışıklı bana gözlerini kısarak şüpheli gözler ile beni süzdü.
"Korkma gel yanıma yiğidim."
Yakışıklım yanıma gelince kollarımı onun omuzlarına koyarak ona tatlılık yapmaya başladım.
*********
"Off bu saçmalık nerden çıktı?"
Kurt'un sözlerine kaşlarımı çattım.
"Kurt,üzülüyorum ama bu günümde ailem yanımda olsun istedim eğer gitmek istersen git,baksana abim bile gelmedi."
Kurt ile genelde anlaşamazdık çünkü ikimizde abimi severdik.Ve bu beni sinir ederdi Demir'in öz kardeşi benim yahu o değil ama abim her ne kadar dile getirmesede Kurt'a öz kardeşi gibi davranırdı.
Annem ve babamdan sonra biz asla iki kişi kalmamıştık.
Abimin başına bir şey gelse rıhtımın kolları beni korurdu bu konuda hem fikiriz ama Kurt beni canı pahasına korurdu aynı abim gibi.
Gibi demekte hoş olmaz aslında o benim abimdi.
Beni uyuz eden,her şeyime karışan,fikirlerimi dinlememiş gibi yapan aslında iki kulağı bende olan,söz konusu Demir abimi olduğu zaman imkanı yok onu satmayan uyuz Kurt'un küçük bilmiş,onun kadar uyuz olan kız kardeşiyim ben!
Sözlerime üzülüp geri yerine oturdu.
"Tabağımı doldur."
Kurt'un sözlerine Aslan güldü.
Ah bu adamlar kocaman dursalarda bazen çoçuk gibiydiler.
Gülerek ona baktım.Garsona servisi yenilemesini söylerek geniş masaya oturdum.
Herkes çağırdığın gibi burdaydı.Belki yaptığım bu strateji için tepki alacaktım ama elimde bir taşım varsa onuda boşta tutmamak gerekti.
Herkes birbiriyle sohbet içindeyken kolumdaki saate baktım.
Nerde kalmışlardı!
Kafenin açılan kapısı sesi ile bakışlarımız hep beraber o tarafa döndü.
Çoğunluğun bekledi tek kişi vardı.Yer altı Kralı.
Ama benim değil.
Abim 219'a girince masadaki Herkes konuşmayı bırakıp oturma şekillerini düzeltiler.
"İyi geceler."Dedi gene buz gibi sesiyle.Kırgın da olsa gelmişti.
"Hoşgeldin abi."Dedim neşeli sesimle.
Bana bakmadan masadaki adamlara başıyla selam vererek yerine geçip oturmadan kafenin diğer tarafına geçti.
İki dakika sonra ellerini sıkamış bir halde masaya geldi.Ses seda çıkmayınca doğal olarak gözlerini bana çevirdi.Çünkü bu yemek davetini ben yapmıştım.
"Hayırdır."Dedi göz kırparak"Neyin şerefine bu yemek?"
Saate baktım.
"Nerden çıktı durup dururken?"
Bakışlarımı telaşla abime çevirdim.
"Şey abi ya.."
"Ney?Sen söyle Yakışıklı ?"
Yakışıklımın haberi yoktu ki.
"Abi bana da sürpriz."
Kapının açılma sesi ile bütün sesler kesildi.Bakışlar içeri giren Sevday'ı buldu.Sevda kalabalık ailemizi görünce kocaman gözler ile bana baktı.
Onada küçük bir yalan söylemiştim.
Kız kıza yemek yiyeceğiz demiştim canım alt tarafı.
"Eveet,gecenin son aile üyesine aramıza geldiğine göre,yemeğe başlaya biliriz."
Benim sözlerimin ardından masadan gelen öksürük seslerine aldırış etmeden Sevda'nın yanına doğru yürüdüm koluna girerek onu masadaki boş sandalyeye buyur ettim.
"Evet sizi Sevda ile tanıştırayım 219'un yeni ortağı ve bu geceki yemek ziyafeti onun için."Diyerek masadaki parmağımı alarak havaya kaldırdım.
"Rıhtım ailesine hoş geldin Sevda."
Masadan kimseden ses seda çıkmıyordu.Kimse benim böyle bir şey yapacağımı tahmin etmemişti galiba.
Zaten kim edebilirdiki bana sorsanız bende ölüme susamadım derdim.Bu hamlem bana çok şey kaybettirebilirdi.
Sevda ses çıkmayan Rıhtım ailesine bakarak konuştu.
"Hoş buldum."
Üstümdeki hayal kırıkları fazlalaşırken elimdeki vişne kokteyli bardağı kafama diktim zira benim biran önce bu atmosferden kurtulmak gerek.
Herkes abime bakıyordu.
"Sevda'yı size anlatmıştım hani geçen başıma gelen olay,Sevda ile iletişimim çok iyi,benimde 219'u birine emanet etmek gereken konular oluyor.Mesela şehir dışına gitmem gerek,Ona güveniyorum, burda misafirdi ama artık bir sene bizimle."
Panikli panikli ne anlattığımı bende bilmiyordum.
Tekrar konuşacağım sıra üç kelime konuşmama engel oldu.
"Hoş geldin Sevda Karan."
Bakışlarım abime döndü. Sesi sert ama bir o kadarda yumuşaktı. Gözlerini Sevda'dan çekmiyordu.
Sevda abime dönerek hafif tebessüm etti.
.
.
.
.
DEMİR KARA (YER ELTI KRALI)