Zeynepten...
Sibelin evlendiğine inanamıyorduk. Amcam ayağa kalkmıştı. Sibelin saçına yapışmıştı.
"Ne demek evlendin!"
Engel olsaydım amcam beni de iterdi şuan çok öfkeli görünüyordu.
"Ay kız kiminle evlendin!" Halime yenge dizlerine vuruyordu ve ağlıyordu.
"Amca dur bir dinleyelim" dediğimde sibele tokat attı. Tüm cesaretimi topladım ve amcamın karşısına geçtim.
"Amca sakın bir daha sibele el kaldırayım deme. Yoksa kötü olur!"
Bu kız nasıl habersiz evlenirdi.
Amcam durmuştu ama hâlâ öfkeliydi.
Delirmek üzereydim! Sibel dağıtıyordu ben topluyordum
"İtibarımı şerefimi yok ettiniz!" Diye bağırdı. Orada bulunan tüm eşyaları yere fırlatmıştı.
"Biri evlenmeden hamile kalır diğeri gizli bir şekilde evlenir. SIFATINIZA TÜKÜREYİM!"
empati kurdum acaba amcam kendine göre haklı mıydı?
Hayır ne olursa olsun amcam şiddet uygulayamazdı.
"Baba sen neden böylesin. Senden utanıyorum. Keşke sen benim babam olmasaydın. Biz neden ailemizi seçemiyoruz? " Sibelin gözü annesine takıldı ve ağlayarak konuştu.
Ah sibelim ben kıyamam o gözyaşlarına.
"Anne orada susacağına bir şey de. Babam her hatada bize kızınca sen neden susuyorsun! Konuşsana!"
Yerde perişan bir halde duran sibelin yanına gittim. Sıkıca sarıldım.
"Sakinleş her şey yoluna girecek. Ben yanındayım" halime hanım öfkeli bir şekilde sibele bakıyordu.
"Hem suçlu hem güçlü! Ne dememi bekliyorsun? Kocam ne derse O"
Annelik böyle olmamalıydı.
"Babasından utanıyormuş terbiyesiz!"
Bu Eller senin için ne kadar çok çalıştı haberin var mı?"
Amcamın sesi hiç iyi gelmiyordu.
"Amca ailemiz dağılıyor lüften düzgünce düşünelim. Orta bir yol bulalım." Dediğimde halime yengem bana tuhaf bir şekilde bakıyordu.
"Sibel sen kiminle evlendin?" Diye sorduğumda çekinerek bana baktı.
"Hakanla"
Tahmin etmiştim...
"Amca artık olan oldu. Artık kendine gel. Sürekli başkaları ne düşünür diye kafayı yedin. Yeter biraz aileni de düşün. Sana neden dürüst olamıyoruz? Hiç düşündün mü? Korktuk amca, korktuk!"
ayağa kalktım.
"Bizi dinlemeden kızıyorsun. Sibel artık çocuk değil. Millet ne der diye düşün ve kafayı yemeye devam et."
Sibel eşyalarını topluyordu. Bende onu izliyordum.
"Hakan birazdan beni almaya gelir artık kimse umrumda değil"
toplanan eşyalara bakıyordum.
Amcam sessiz bir şekilde evden çıkmıştı. Bende çıkacakken halime yengemin verdiğim para zarfına sarıldığını gördüm.
Cidden yazık! Para bu kadar sevilir mi? Kızı orada acı çekiyordu ama o paraya sarılıyordu.
***
Zeynep ayıcıklı pijamalarını giymişti ve ayağını oturduğu koltuğa uzatmıştı.
Kendimi aç hissediyorum.
Suna hanım yoktu ve Zeynep mutfağa gitmeye üşeniyordu. Zeynebin telefonu çalınca hemen açtı.
"Alo Zeynep, ben emir"
Ay iyi ki emir onu aramıştı. Allah'ım sesimi mi duydun?
"Emir iyi ki aradın!" Diye sevinçli bir şekilde konuştu. Emir hafif gülmüştü.
"Bu kadar mutlu olacağını bilseydim daha önceden arardım"
Zeynep yemekeleri düşünüyordu.
Tatlı ve baharatlı bir şey istiyordu.
Canım bebeklerim siz hayırdır? Biriniz tatlı diğeriniz baharat mı istiyorsunuz?
"Emir şuan öyle açım ki seni bile yiyebilirim. Canım öyle şeyler çekiyor ki..."
"Ne almamı istiyorsun?"
Ağzım sulanmaya başlamıştı...
"Baharatlı bir şey istiyorum... Immm şey Lahmacun al. Tatlı olarak da böyle fıstıklı terayağlı bir baklava al. Meyve olarak çilek al buzdolabında bitmiş çünkü ben bitirdim. Soğuk bir şey istiyorum ama tatlı olsun, Dondurma olabilir ama vanilyalı olsun."
"Hepsini yiyecek misin? Bak hamilesin diye üstüne gelmek istemiyorum ama bunların hepsini birgünde yersen miden kötü olur"
Bu çocuk ne demeye çalışıyordu?
"Emir ya! Altarafı bir yemek getireceksin...Uzatın. Bari çabuk gelsen de yesem. Ay çabuk gel! Hem midemi bozmam çünkü midem dengesiz. Bebekler sağolsun, kime çektiyseler! Biri baharat istiyor diğeri tatlı? Sen en çok hangisini seviyorsun?"
Emir galiba dışardaydı tuhaf sesler geliyordu.
"Abi çileklerin en iyisinden koy!"
Bu hâlâ manavda mıydı?
"Ben tatlı severim" emirin sesini duyunca konuştum.
"Bende tatlı severim bu baharat isteyen kim?"
Ciddi ciddi bunu tartışacak mıydı?
"Güzelim şuan kulaklık takıyorum ve ses gelmiyor birazdan evde olurum" emir böyle dediğinde telefonu kapatmıştı.
Zeynep rehbere girdi ve A harfiyle başlayan birini aradı.
Emirin annesini "annem❤️ " olarak kaydetmişti.
Uzun zamandır konuşmuyordu.
Telefon çaldı çaldı ve annesinin sesini duydu.
"Alo gelinim, nasılsın? "
Çok heyecanlıydı telefonu kimseye vermeden Zeynep kendisi aramıştı.
"Anne ben seni aradım. Bu işi galiba başarıyorum. Ben çok iyiyim babam ve sen nasılsın?"
"Buradaki doktorlar iyi. Tedavi güzel ilerliyor birde ikiz torunlarımızın olacağını öğrenince bir sevindik kızım hiç sorma."
"Anne ne zaman geliceksiniz?"
"Az kaldı kızım, bir- iki hafta sonra oradayız... Güzel kızım şimdi doktor geldi kapatmam lazım. "
"Tamam anne Allah'a emanet olun. Babama selam söyle"
"Tamam kızım. Görüşürüz"
Emir elindeki poşetlerle gelmişti. Zeynep hemen ayağa kalktı.
"Dondurma aldın mı?"
"Evet"
"Lahmacun aldın mı?"
"Evet"
"Baklava aldın mı"
"Evet"
Zeynep gidip Emire sarılmıştı.
"Teşekkür ederim."
Zeynep bir güzel lahmacunları midesine indirmişti. Tabii emirde onunla birlikte yiyordu.
"Midem doymak bilmiyor kilo almış mıyım?"
Emir zeynebi süzdü ve gözleri göğüslerine takıldı.
"Oldukça!"
Zeynep yediği yemeği bırakmadı kilo almışsa kimin umrunda!
"Hadi kaldır sen bunları bana şimdi dört dilim baklava getir"
Emir bugün işte çok yorulmuştu ama karısına hizmet etmek onu hiç yormuyordu. Bunu zevkle yapıyordu.
"Dört dilim dokunmasın?" Diye kararsız bir şekilde konuştu.
"Dört dilimi çok mu gördün? Yazıklar olsun emir!"
"Hayır canım, istersen git tepsinin hepsini ye ama biliyorsun her şeyin fazlası zarar."
Zeynep baklavaları dört dilim istemişti ve emirde getirmişti.
"İki sana, iki bana..." Zeynep emirin de yemesini istiyordu ve emir hiç düşünmeden önündekilerini yedi.
Zeynep bıraksaydı emir dört dilimde yerdi.
"Çilek de yiyelim sonra uyuyalım" zeynebin böyle masum bir şekilde konuşması emiri çok zorluyordu.
Emir yıkadığı çilekleri getirmişti ve Zeynep iştahlı bir şekilde çilekleri yiyordu.
Bir tanede emirin ağzına koymuştu.
"Valla güzel çilek almışım..." Emir ilk defa manavdan meyve alıyordu.
"Yalnız tadı tam istediğim gibi" zeynebin beğenmesi emirin çok hoşuna gitmişti.
"Artık uyusak mı?" Diye konuştu emir. Baya geç olmuştu. Zeynebin midesi bulanmıştı.
Yüzünü buruşturarak söylenmeye başladı.
"Kusmaktan bıktım ya! Of keşke bu kadar yemeseydim. Emir sanada aşk olsun. İnsan bir uyarır çok yiyorsun diye! "emir tek kelime etmeye korkuyordu.
Emir zaten ona dememiş miydi? Bu kadar fazla yeme diye
Evet yeni bölüm nasıldı???
Yorumlarınızı bekliyorum♥️♥️♥️