មួយសន្ទុះហើយ អ្នកទាំងពីរនៅកាន់ដៃ ច្របាច់ចុះច្របាច់ឡើងមិនព្រមលែងរៀងខ្លួន នៅញញឹមឌឺដងគ្នានៅនឹង ។
" អូយ!!! នេះឯងចង់ធ្វើស្អីនឹង? " សម្រែករបស់ចាសមីននៅពេលថេយ៉ុងប្រើកម្លាំងច្របាច់ដៃគេចង់បាក់ ទើបនាងរហ័សដកដៃចេញមកយ៉ាងលឿន មុននឹងស្រែកសួររាងតូចដោយខឹង ។
" អូ!!..សូមទោសផងអ្នកនាងចាសមីន...មិញនេះដៃខ្ញុំមិនដឹងយ៉ាងមិច...មានកម្លាំងខ្លាំងតែម្តង...បាក់ហើយទេដឹង?..ដៃអ្នកនាង " ថេយ៉ុងលើកដៃខ្ទប់មាត់រប្រៀបភ្ញាក់ផ្អើល ទាំងដែលមិញនេះគេមានបំណងច្របាច់ដៃនាងអោយឈឺ ពូកែដាក់ហេស៎អាដៃនឹង ខំយួរចំណីអាហារមកអោយប្តីដល់កន្លែង កាច់ចោលម្តងមើល ។
" ធ្វើយ៉ាងមិចទៅជុង ឈឺខ្លាំងណាស់...តើដៃខ្ញុំអាចបាក់ទេ? លោកជួយនាំខ្ញុំទៅមន្ទីរពេទ្យបន្តិចទៅណា ឈឺខ្លាំងណាស់ " ចាសមីនចាប់ស្រែករំអួយដើរទៅរករាងក្រាស់ដោយមិនខ្មាសអៀន ថេយ៉ុងអោបដៃចងចិញ្ចើមមើលទៅស្រីស្រស់ដែលទៅរំអួយដាក់ប្តីគេ និងសម្លឹងមុខអ្នកជាប្តីដោយកែវភ្នែកមុតស្រួល ជុងហ្គុកឃើញហើយចង់ខ្លាចតែម្តង ។ ( បុិហ្គុកខ្លាចប្រពន្ធហើយ 😁)
" អឺ..គឺថាអ្នកនាងចាសមីន...អឺ..អោយខ្ញុំសូមទោសផងណា..ខ្ញុំមិនបានជូនអ្នកនាងទៅទេ...ចាំខ្ញុំអោយគីអ៊ូជូនទៅណា...អាអ៊ូ!!!ៗ..ជួយនាំអ្នកនាងចាសមីទៅមន្ទីរពេទ្យបន្តិចទៅ " ជុងហ្គុកឆ្លើយប្រកែកជាប្រញាប់នៅពេលឃើញកែវភ្នែកប្រពន្ធកំពុងសម្លឹងមក មិនប្រកែកងាប់របស់ប្រពន្ធឥលូវនឹង ទើបប្រញាប់ស្រែកហៅអ្នកជាកូនចៅ ។
" នេះលោកចង់បានន័យថាយ៉ាងមិចនឹងជុងហ្គុក? យ៉ាងណាខ្ញុំក៍ជាកូនម្ចាស់ភាគហ៊ុននៅទីនេះដែរ លោកអោយកូនចៅលោកជូនទៅចឹងហេស៎? វាសមទេ? " ចាសមីនឆ្លើយវិញទាំងមិនសុខចិត្ត នាងមកត្អូញចង់អោយនាយជាអ្នកជូនទៅមិនមែនកូនចៅទេ។
" អ្នកនាង..."
" តែខ្ញុំថាដៃអ្នកនាងនៀកមិនអីនោះទេ មិនបាច់ទៅមន្ទីរពេទ្យក៍បានចាំខ្ញុំលាបថ្នាំអោយ យ៉ាងមិចដែរ? " មិនអោយអ្នកជាប្តីនិយាយទាន់ទេ ថេយ៉ុងចូលខ្លួនមកភ្លាម មុននឹងទាញដៃរបស់ចាសមីនដែលឈឺនោះមកកាន់ មុននឹងនិយាយដោយញញឹមគំនួត ។
" មិនបាច់ទេ ខ្ញុំទៅខ្លួនឯងក៍បាន មិនបាច់រំខានលោកគីមអោយជួយលាបថ្នាំអោយទេ " ចាសមីនប្រញាប់ប្រលេះដៃចេញពីថេយ៉ុង មុននឹងដើរចេញតម្រង់ទៅទ្វារយ៉ាងប្រញាប់ ។
" ឈប់សិនអ្នកនាងចាសមីន!!! " ថេយ៉ុងស្រែកហៅសព្វនាមរបស់នាង ធ្វើអោយនាងបង្អាក់ដំណើរងាកមកវិញ ។
" នេះប្រអប់បាយអ្នកនាងមិញនេះ សូមទោសជំនួសតានៗផង ស្តាយបាយរបស់អ្នកនាងខ្លាំងណាស់....(ចេញអោយឆ្ងាយពីប្តីខ្ញុំបន្តិចទៅ..នេះវាគ្រាន់ជាការប្រមាន បើថ្ងៃក្រោយខ្ញុំដឹងថានាងមករញ៉េរញ៉ៃជាមួយប្តីខ្ញុំទៀត ដៃរបស់នាងមិនមែនពិននឹងទេ ខ្ញុំនឹងកាច់អោយបាក់តែម្តង...)"ថេយ៉ុងកាន់ប្រអប់បាយអោយនាងហើយ និយាយសូមទោសមុននឹងអោនទៅខ្សឹបដាក់ត្រចៀកនាងបន្តិច ស្រីស្រស់មិនមាត់ តែដើរចេញទៅដោយមុខក្រញូវ ។
" ថេយ៍~~ " ជុងហ្គុកដើរមកអោបអ្នកជាប្រពន្ធបែបចង់លួងចិត្ត ព្រោះដឹងថារាងតូចម្នាក់នេះកំពុងខឹងហើយ ។
" អូយយូយ!!! ថេយ៍បងឈឺណាស់...អូយ!!! " ជុងហ្គុកស្រែកចាចនៅពេលអ្នកជាប្រពន្ធចាប់ញឹងស្លឹកត្រចៀកគេឡើង ។
" ហ៊ានយកចាសមីនស្អីគេនឹងមកធ្វើលេខាផង យ៉ាងមិចបងឯងគិតអី ស្រលាញ់នាងស្រីនឹងហ៎ ? " ថេយ៉ុងចាប់ញឹងស្លឹកត្រចៀកអ្នកជាប្តីដើរមកដល់សាឡុងមុននឹងសួរទៅនាយដោយខឹង ។
" អត់ទេប្រពន្ធសម្លាញ់ ប្តីមិនបានគិតចឹងទេ...អូយ! លែងត្រចៀកបងសិនទៅណា..ចាំបងប្រាប់...ណាអូនណា.. " ជុងហ្គុកធ្វើមុខកំសត់ៗដាក់អ្នកជាប្រពន្ធក្រែងលរប្រពន្ធចិត្តទន់ ព្រមលែងត្រចៀកគេវិញ ។
" ហ្ហឹម..យ៉ាងមិច បងឯងខ្វះលេខាខ្លាំងហេស៎? " ថេយ៉ុងប្រលែងត្រចៀកអ្នកជាប្តីវិញ មុននឹងសម្លក់អ្នកជាប្តីចង់ជ្រុះភ្នែក ។
" អត់ទេ..ប្តីមិនបានគិតចឹងទេ...គឺអ្នកនាងចាសមីនជាអ្នកមកខ្លួនឯង...ហើយអាអ៊ូក៍ទទួល..បងពិបាកប្រកែកណាស់..ណាមួយប៉ានាងក៍មានភាគហ៊ុននៅទីនេះដែរ.." ជុងហ្គុកអង្គុយរៀបរាប់ប្រាប់អ្នកជាប្រពន្ធកុំអោយគេយល់ច្រឡំ ។
" ចុះបងដឹងទេថានាងចាសមីនស្អីគេនឹង ចាប់អារម្មណ៍ អោយដៃបង ? " ថេយ៉ុងសួរប្តីទាំងសំឡេងខឹងមិនទាន់បាត់ ។
" បងដឹងតាស " ជុងហ្គុកងក់ក្បាលថាគេដឹង ព្រោះគ្រាន់តែកាយវិការរបស់នាងចេញមក ក៍ដឹងថានាងចាប់អារម្មណ៍ខ្លួនគេដែល តែនាយខ្ចិលគិតច្រើន ធ្វើមិចបើកើតមកសង្ហាពេកចឹង ។
" បើដឹងហើយ ហេតុអីក៍បណ្តោយអោយនាងចូលមកជិត ឬបងក៍ចាប់អារម្មណ៍នាងដែលឆាប់ប្រាប់ភ្លាម!! " ថេយ៉ុងងើបឈរច្រត់ចង្កេះសួរទៅអ្នកជាប្តីញែញ ៗ បងប្អូនខ្លាចូលខ្លួន ។
" គឺបងមានប្រពន្ធនៅទីនេះហើយ បងមិនបាច់ចាត់ការទេ ប្រពន្ធបងរៀបចំរួចហើយ ហិហិ មោះកុំខឹងអីណាអូនណា សុឺត ឈប់ខឹងទៅណា" ជុងហ្គុកសើចបន្តិច មិននឹងទាញចង្កេះអ្នកជាប្រពន្ធមកអង្គុយលើភ្លៅ ថើបថ្ពាល់ប្រពន្ធបន្តិច ។
" ចុះបើអូនមិននៅ បងក៍អោយនាងនឹងមកជិតទៅមែនទេ ? " ថេយ៉ុងនៅមិនអស់ចិត្ត ងាកមកសួរអ្នកជាប្តីបន្តទៀត ។
" បងប្រាកដជាមិនអោយនាងចូលមកជិតហើយ កុំបារម្ភអីណា បងស្រលាញ់តែអូនទេ បងឈប់ធ្វើព្រាននារីយូរហើយតាំងពីចាប់ផ្តើមស្រលាញ់អូនមកម្លេះ " ជុងហ្គុកអោបអ្នកជាប្រពន្ធឡើងណែន ពិតមែនហើយគេផ្លាស់ប្តូរលែងជាព្រាននារីយូរហើយ។
" ប្រាកដទេ? "
" បាទ ប្រាកដ ឈប់ខឹងទៅណាអូនណា ខឹងច្រើនពេកប្រយ័ត្នមុខជ្រួញអស់ណា " ជុងហ្គុកងក់ក្បាលបញ្ជាក់ មុននឹងនិយាយលេងសើចជាមួយអ្នកជាប្រពន្ធ ។
" ឈប់ខឹងក៍បាន តែកុំអោយអូនដឹងថានាងមករញ៉េរញ៉ៃជាមួយបងទៀតអោយសោះ " ថេយ៉ុងញញឹមឡើង បញ្ជាក់ថាឈប់ខឹងហើយ មុននឹងនិយាយគម្រាមអ្នកជាប្តីបន្តិចទៀត ។
" បាទ ចឹងអូនអង្គុយលេងទីនេះទៅ បងទៅធ្វើការបន្តសិន ចាំចេញពីធ្វើការបងនាំទៅ shopping យ៉ាងមិចដែរ ដើម្បីរំសាយកំហឹង សុឺត " នាយជុងហ្គុកថើបប្រពន្ធបន្តិច មុននឹងងើបទៅអង្គុយតុធ្វើការខ្លួនវិញ ។
" តានៗហា៎ មកនេះមកនេះ " ថេយ៉ុងញញឹមស្រែកហៅកូនឆ្កែសំណព្វចិត្ត យ៉ុនតានគ្រាន់តែឮថេយ៍ហៅភ្លាមរត់ត្រុយឡើងមកអង្គុយលើភ្លៅរបស់រាងតូចថេយ៉ុងភ្លាម ។
" តានៗធ្វើបានល្អណាស់ថ្ងៃនេះ សុឺតៗៗ ចាំទិញទឹកដោះគោអោយឯងអោយច្រើន ហិហិ ដៃគូល្អ ចាំចាត់ការចាសមីនពីរនាក់ហិហិ " ថេយ៉ុងលើកឆ្កែមកថើបសុឺតៗ ព្រោះតែស្រលាញ់ខ្លាំងណាស់ ឆ្លៀតនិយាយខ្សឹបៗជាមួយឆ្កែទៀត មើលទៅឡើងគួរអោយស្រលាញ់ ខុសពីធ្វើបាបចាសមីនមិញឆ្ងាយណាស់ ។
Skip
___ Evening 🌆 ___
ជុងហ្គុកនៅបន្តធ្វើការរបស់ខ្លួនដល់ល្ងាចដែលជាម៉ោងត្រូវបញ្ចប់ពីការងារហើយ ។
" គេងលក់ស្រួលដល់ហើយ ទាំងម្ចាស់ទាំងឆ្កែ " ជុងហ្គុកងាកទៅមើលអ្នកជាប្រពន្ធ ថេយ៉ុងគេងអោបឆ្កែជាប់នៅលើសាឡុង និយាយពីថាត្រូវរូវគ្នាសម្បើមណាស់ ។
" ថេយ៍ហា៎~~ ថេយ៍...ក្រោកឡើងប្រពន្ធសម្លាញ់..អូនទៅ shopping ទេ? " ជុងហ្គុកដើរមកដាស់អ្នកជាប្រពន្ធតិចៗ ។
" Shopping!!! Shopping...តោះលោកប្តីទៅ Shopping " គ្រាន់តែឮ shopping ភ្លាម រាងតូចម្នាក់នេះស្ទុះងើបឡើងភ្លាម ដោយមិនបាច់បង្ខំ ធ្វើអោយអ្នកជាប្តីរាងហួសចិត្តបន្តិច មើលទៅប្រពន្ធដូចជាចង់ទៅ Shopping ដល់ហើយ ។
" បងសើចអី លឿនឡើង អូនចង់ទៅទិញអ៊ីវ៉ាន់ច្រើនណាស់ " ថេយ៉ុងងាកមកស្តីអោយអ្នកជាប្តីដែលអង្គុយសើច មិនព្រមងើបមករៀបចំខ្លួនលឿនៗប្រញាប់ចេញទៅ ។
" អូនយកយ៉ុនតានទៅដែលទេ? " ជុងហ្គុកទាញអាវក្រៅមកពាក់ មុននឹងសួរទៅអ្នកជាប្រពន្ធ ។
" អត់ទេ ខ្លាចបាត់ណាស់ ព្រោះនៅផ្សារមនុស្សច្រើន" ថេយ៉ុងក្រវីលក្បាលថាមិនយកទៅ ព្រោះមនុស្សច្រើនពេកខ្លាចភ្លេចខ្លួននឹង បាត់សំណព្វចិត្តឥលូវហើយ ។
" វ៉ុសៗ..វ៉ុសៗ " គ្រាន់តែឮមិនបានទៅភ្លាម ឆ្កែកំពូលឆ្លាតដូចជាយ៉ុនតានលោតចុះលោតឡើងបែបមិនសុខចិត្ត ។
" តានៗហា៎ ឯងចង់ទៅមែនទេ? តែយើងខ្លាចបាត់ឯងណាស់ ស្តាប់សម្តីណា ចាំយើងអោយគីអ៊ូនាំទៅផ្ទះវិញ ណាតានៗឆ្លាតទៅផ្ទះទៅណា យើងទិញទឹកដោះគោផ្ញើយ៉ាងមិចដែរ ? " ថេយ៉ុងលើកយ៉ុនតានមកអោបមុននឹងលើកដៃអង្អែលរោមវាតិចៗ យ៉ុនតានស្រួលនិយាយគ្នាក៍នៅស្ងៀម ។
" គីអ៊ូ នាំយ៉ុនតានទៅផ្ទះផងណា នៅចាំដាក់ចំណីអោយគេញុាំផង ហើយឯងបើកឡានខ្ញុំទៅវិញទៅ " ថេយ៉ុងលើកឆ្កែអោយទៅគីអ៊ូ មុននឹងនិយាយផ្តែផ្តាំខ្លះៗ ។
" បាទទាន តោះយ៉ុនតាន" គីអ៊ូអោនគោរពបន្តិច ក៍បណ្តើរយ៉ុនតានចេញទៅ ។
" តោះលោកប្តី " ថេយ៉ុងចូលមកអោបដៃអ្នកជាប្តី បណ្តើរគ្នាចុះទៅចំណតឡាន ។
Skip
__ ផ្សារទំនើប ___
មុនដំបូងថេយ៉ុងដើរអោបដៃអ្នកជាប្តីឡើងផ្អែមល្ហែម អ្នកគ្រប់គ្នាសរសើរព្រមព្រាត យូរៗទៅពួកគេដើរចេញពីហាងមួយចូលហាងមួយដោយអ្នកជាប្តីដើរពីក្រោយម្តងជាអ្នកកាន់អ៊ីវ៉ាន់ឡើងពេញដៃទាំងអស់ តែធ្វើយ៉ាងមិចប្រពន្ធយើងអ្នកទិញ ។
" ថេយ៍ហា៎ ទិញពិននឹងបានហើយ បងកាន់លែងអស់ហើយណា " ជុងហ្គុកធ្វើមុខស្អុយៗ ប្រាប់អ្នកជាប្រពន្ធ អគ្គនាយកក្រុមហ៊ុនមួយទាំងមូលមកដើរផ្សារកាន់អ៊ីវ៉ាន់អោយប្រពន្ធឡើងពេញដៃ ខូចក្រឌីតគេអស់ ។
" អូនចូលតែហាងនេះមួយទៀតទេ អូនសន្យាណា កុំធ្វើមុខចឹងមើលលោកប្តី ប្រពន្ធចង់ទិញអ៊ីវ៉ាន់ ប្តីជួយកាន់អោយតិចមិនបានទេហ៎ " ថេយ៉ុងធ្វើមុខគួរអោយស្រលាញ់ដាក់អ្នកជាប្តី សុំចូលតែមួយហាងទៀតទេ ព្រោះមើលទៅប្តីគេក៍កំសត់ណាស់ដែរ ។
" តែមួយនឹងទៀតទេណា ? " ជុងហ្គុកសួរបញ្ជាក់អ្នកជាប្រពន្ធ ថេយ៉ុងងក់ក្បាលទើបដើរចូលទៅខាងក្នុង ។
< រុឺងៗ >
" អូនរើសមើលទៅ បងទៅនិយាយទូរស័ព្ទបន្តិច " ជុងហ្គុកលើកទូរស័ព្ទមកមើល ងាកមកប្រាប់អ្នកជាប្រពន្ធ មុននឹងដើរទៅរកកន្លែងស្ងាត់ដើម្បីងាយស្រួលនិយាយ ។
" អាវនេះសមនឹងជុងណាស់ " ថេយ៉ុងលើកអាវដែលគេនិយាយនោះមកមើល មុននឹងនឹកឃើញដល់អ្នកជាប្តី ។
" គួរតែទិញ ២.៣ ពណ៍ល្អទេ ? ហិហិ " ថេយ៉ុងលូកដៃទៅរកពណ៍ផ្សេងទៀត ក៍ឃើញពណ៍មួយដែលគេពេញចិត្ត ទើបលូកដៃទៅយក ចៃដន្យអីវាឆ្ងាយនឹងខ្ពស់ពេក រាងតូចចង្អើតជើងឈោងទៅយកតែមិនប្រយ័ត្នក៍ជំពប់ជើងដួល ។
" អាយ!!! "
" លោកមិនអីទេហេស៎? ស្អាតណាស់!!" តែសំណាងល្អ មាននាយកម្លោះមាឌធំម្នាក់មកជួយទប់គេទាន់ នាយកម្លោះសម្លឹងមុខថេយ៉ុងមិនដាក់ភ្នែកមិននឹកស្មានថាគេស្អាតយ៉ាងនេះសោះ ។
" អរគុណលោកហើ....នែ!!ឯងធ្វើស្អីប្រពន្ធយើង? ឌឹប!! " ថេយ៉ុងរៀបនឹងនិយាយអរគុណទៅហើយ តែជុងហ្គុកមកកាន់មុុុន ជុងហ្គុកចូលទៅដាស់អ្នកខាងនោះមួយដៃ
" ជុង!!! ជុងបងធ្វើអីនឹង? បានហើយ " ថេយ៉ុងប្រញាប់ចូលទៅចាប់ប្តីចេញ ជុងហ្គុកងើបឡើងសម្លឹងមុខប្រពន្ធបន្តិច មុននឹងទាញគេមកនៅខាងក្រោយខ្លួន
" ចន ជុងហ្គុក? " នាយកម្លោះខាងនោះឧទានឈ្មោះជុងហ្គុក បន្តិចមុននឹងងើបឡើងញញឹមចុងមាត់សម្លឹងមើលទៅរាងតូចនៅខាងក្រោយនោះ ។
" សុខសប្បាយដែលទេលោក ចន ជុងហ្គុក?ឮថាឈឺជិតស្លាប់ជិតរស់ ខ្ញុំស្មានតែមិនរស់ហើយ....ហើយចុះម្នាក់នោះជាអ្នកណា...មើលទៅប្រហែលជាប្រពន្ធរបស់លោកហើយត្រូវទេ? " ជីសាន់និយាយទាំងសើចៗតិចបែបឌឺដង សម្លឹងរាងតូចខាងនោះមិនដាក់ភ្នែក មិនបាច់ទាយក៍អាចដឹងថារាងតូចម្នាក់នេះជាអ្នកណាដែរ ព្រោះតែជុងហ្គុកហៅសព្វនាមថាជាប្រពន្ធអប្បាយមិញនេះ ។
" យើងសុខមិនសុខជារឿងរបសយើង....ភ្នែកឯងគួរតែល្មមឈប់សម្លឹងប្រពន្ធយើងបានហើយ...ប្រយ័ត្នយើងចាប់ខ្វេះភ្នែកចេញទៅ លី ជីសាន់ ..តោះថេយ៍ទៅវិញ " ជុងហ្គុកនិយាយហើយ ក៍អូសដៃថេយ៍ដើរចេញទៅបាត់ ទុកអោយនាយកម្លោះខាងនេះតាមមើលមិនដាក់ភ្នែក ស្នាមញញឹមក៍លេចឡើងលើកដៃខ្លួនឯងមកមើល ។
" ហឹម ស្អាតណាស់ ខ្លួនឡើងក្រអូប...ហុឹក..ចន ជុងហ្គុក....ឯងហួងហែងណាស់ហេស៎? ហុឹក..យើងកាន់តែចង់បាន " ជីសាន់លើកដៃជូតឈាមនៅលើមាត់បន្តិច មុននឹងពោលឡើង មើលទៅក៍ដឹងថាមានល្បិច ។
{ Lee Jisun លី ជីសាន់ ជាម្ចាស់ក្រុមហ៊ុនទឹកអប់ធំមួយរូបដែលនៅសេអ៊ូលនេះ ហើយក៍ជាដៃគូប្រជែងរបស់ជុងហ្គុកដែរ។ ពួកគេមានជម្លោះជាមួយគ្នាជាច្រើនដងហើយ អាចថាជាសត្រូវស្លាប់រស់តែម្តង ។}
ហិហិ មកមួយទៀតហើយ 😹
☞︎︎︎𝚃𝚘 𝚋𝚎 𝚌𝚘𝚗𝚝𝚒𝚗𝚞𝚎𝚍
[ 𝚎𝚗𝚢𝚘𝚢 𝚛𝚎𝚊𝚍𝚒𝚗𝚐 ♡︎✌︎]
❀✍︎𝑤𝑟𝑖𝑡𝑒 𝑏𝑦 𝑌𝑢𝑠ℎ𝑖𝑘𝑎 𝐸𝑙𝑖𝑛𝑎 シ︎✌︎