THIRD POV.
Pinaglaban pa rin ni Coleen yung dress, kaya wala ng nagawa si Gabb kundi hayaan siyang suotin ito.
But almost 8:30pm nang makalabas ng dressing room si Coleen.
"Oh ba't ngayon ka lang? Kanina pa sila nandoon? Ikaw na lang ang hinihintay." Sabi ni Abby.
Hindi man lang nito sinagot ang tanong ni Abby, at paika ikang lumabas ng kwarto.
"Anong nangyari dun?" Napakamot na lang sa ulo si Abby.
Muling nilingon ni Coleen si Abby para magbilin.
"Ate… Wag mo munang papalabasin diyan yung unggoy na yan. Ayoko muna siyang makita." Nanghihinang sabi ni Coleen at paika ikang naglakad palabas ng kwarto.
GABB's POV.
Nanatili ako sa loob ng dressing room ni Coleen, nakaupo lang ako dito at kanina pa panay buntong hininga.
Hindi ko man lang siyang napigilan at imbis na takpan ko ng foundation yung hickeys niya, dinagdagan ko pa.
Walang gana kong inangat ang tingin sa wallclock, dalawang oras na lang bago ako umalis.
Gusto ko pa sanang makasama siya, pero mas pinili niyang umattend sa dinner na 'yon.
Muling sumagi sa isip ko ang sinabi sakin ni ate Abby.
"Kailangan mo ng magpaalam kay Coleen, Gabb."
Biglang pumasok si ate Abby sa kwarto, at may dala dalang bag. Nanghiram kasi ako sa kaniya ng bag na gagamitin ko sa pag alis ko.
"Hoy? Anong nangyayari sa'yo kanina ka pa buntong nang buntong hininga diyaan?" Tanong niya.
Should I say to her, na yung ideyang iwanan si Coleen ang dahilan ng panay na pagbuntong hininga ko?
Wag na siguro. alam niyang balak ko na talagang umalis at iwanan si Coleen once na mag alas dose. Hahayaan ko na lang siyang maniwala na mangyayari yon.
"Huy? Kanina pa kita tinatanong? Bakit kanina ka pa bumubuntong hininga?" Tanong ulit ni ate abby.
Hindi ko namalayan na nakatulala lang ako kanina, habang kinakausap niya ako.
"Ah? Wala haha." Sagot ko.
Umupo siya sa tabi ko, at siya naman ang bumuntong hininga.
"Sigurado sa mga oras ngayon, pinag uusapan na nila ang fixed marriage ni Coleen." Aniya. Tumango lang ako, kunwari di masakit.
Huminga siya ng malalim at muli siyang bumuntong hininga.
"I'm sorry Gabb..." Biglang saad nito.
"I hope you forgive me,Wala na kasi akong ibang maisip na paraan at Natatakot ako para kay Coleen. "
"Siya na lang ang nag-iisang tinuturing kong pamilya, hindi ko kayang isipin na pati siya aalis sa bahay na ito." sambit nito.
"It's fine ate Abby." I said while staring at the wall clock.
"Actually..."
"..I'm the one who should apologize."
"After this.."
THIRD POV.
Agad na dumating si Coleen sa dining area ng mansion at tulad nga nang inaasahan, nasa mesa na ang lahat.
"I'm here!" Sigaw pa ni Coleen, paos pa ang boses nito. Agad itong naupo sa tabi ng dad niya.
"You're late!" Bulong ng dad niya.
"At least, dumating." Pilosopong sagot nito.
"At anong nangyari sa boses mo? Sa tagal tagal mong nalate, di ka man lang nag ayos?" Tanong nito habang tinitignan siya.
"Really? You're gonna lecture me in front of your son in law's family slash investors?" Palaban na sagot nito.
"Uhm, balae, nasaan na nga pala yung mga alak na ipapakita mo?" Biglang singit ng tatay ni Mikki.
"Ah? Oonga pala, muntik ko ng malimutan." Ngiting sabi nito.
Pasimple siyang lumapit kay Coleen at bumulong. "Wag mong subukan na ipahiya ako ngayong gabi, coleen."
"Excuse us." Pagpapaalam ng daddy ni Coleen, kasama ang daddy ni Mikki. Dumiretso sila sa kwarto na puno ng mamahalin na wine, para makapag usap na rin sa magiging plano nila.
Habang naiwan sa mahabang mesa ang tatlo, si Coleen, si Mikki at ang mom nito.
Tahimik lang na kumakain si Mikki habang ang mom nito nanlilisik ang tingin sa dibdib at leeg ni Coleen na puro marka ng labi.
Nakangiti lang si Coleen habang pinapaikot ang daliri sa bibig ng baso na mayroon lamang mamahaling red wine.
Hindi na natiis magtanong ang matandang babae.
"Ija, what are those marks on your skin?"
"Hulaan mo." Pataas taas na kilay na sagot ni Coleen.
Bigla namang napatigil sa pagkain si Mikki kasabay nang pagsalubong ng kilay nito nang mapansin niya ang tinutukoy ng ina.
"Seriously? Those are hickeys, right?" Seryosong tanong ni Mikki.
"Tamaaa." Sagot ni Coleen at mapang asar na tumawa.
"Unbelievable! Sinong may gawa niyan!? Ilang taon kong tiniis na wag kang hawakan? Nagpapahawak ka lang pala sa ib—"
Biglang binuhos ni Coleen ang isang basong wine sa mukha nito, kaya hindi na ni Mikki natuloy ang sasabihin niya.
"Ooopss! May kilala kasi akong lasengera na maraming alam ss pamahiin na nagsabi sakin na..
Ibuhos muna ang unang tagay ng alak sa demonyo.." ngising sambit nito habang nakatitig kay mikki.
"..Para sa lupa." Dagdag niya sabay tingin naman kay mrs. Salvador.
Ikinagalit naman ito ng matandang babae, hindi makapaniwalang tinitigan nito si Coleen. Habang si Coleen, naglalagay lang ng panibagong wine sa baso na parang walang nangyari.
"Mommy." Pagpapaawa ni Mikki habang basang basa ito sa wine.
"What the fuck did you do to my son!? You whore—"
Saktong napuno na ang baso na nilalagyan ni Coleen. She quickly poured the wine on the old woman's face.
"I forgot, Ang sabi pala ni Gabb. Ibuhos muna ang unang tagay ng alak sa lupa..." ngising sabi ni Coleen habang nakatingin sa matandang babae.
Dahan dahan lumipat ang tingin niya kay mikki. "..Para sa demonyo." Dagdag ni Coleen.
Wala siyang pake sa presyo ng alak at mas lalong wala siyang pake kung ang isa sa mga pinakamayaman na tao pa sa buong bansa ang mga pinagbuhusan niya nito.
Patagong nagtatawanan ang mga nakahilerang maid.
"I refuse anyone to disrespect me inside my own house especially when her skin looks like a dry soil." Coleen straightly said while looking at the older woman.
She quickly gave a death glare to Mikki. "And who are you again? I just always forget something unvalue, especially if its belongs to trash." Diing sambit nito, napaiwas na lang ng tingin si Mikki sa kahihiyan.
Muli niyang binalik ang tingin sa ina nito. "And yes, Mrs. Salvador, maybe for you I'm a slut? But how 'bout your precious son?"
Coleen just slammed the pictures on the table, where Mikki's kissing another girl.
"That's not true! It's edited!" Mikki quickly defends himself.
Coleen crossed her arm and gave him a deathly gaze.
"So you want more proof? To prove how shit of a person you are?"
Biglang pumasok ang daddy ni Coleen kasunod ng daddy ni Mikki.
"Anong nangyayari dito!?" Agad na tanong ng mga ito.
Agad na tumakbo si Mrs. Salvador sa asawa niya. "Honey! Umuwi na tayo! Hindi ko alam na ganito pala ang tunay na ugali ng babaeng 'to." Diing sambit nito habang masamang nakatitig kay Coleen.
Habang si Coleen, nakangisi lang habang umiinom ng wine.
"W-wait lang po... Baka pwede po pag usapan muna natin!" Pagpigil ni Mr. Trinidad sa mga Salvador.
"Hindi! Nakita mo ba 'tong ginawa ng anak mo samin? Harap harapang pambabastos!?" Sigaw ni Mrs. Salvador.
"Really? Trying to play victim now huh? Hampas ko sayo 'tong bote e." Bulong ni Coleen.
"Coleen Trinidad!" Sigaw ng kanyang ama.
"What!?" Mabilis na hinawakan nito ang braso ni Coleen ng mahigpit.
"What have you done!?" He asked.
"I'm just protecting myself! From That guy! From them! As far as you know, dad! He's cheating on me!" Coleen explained.
"But thats too much, coleen!" He raised his voice.
"Hindi mo alam kung anong ginawa nila sakin! Her mother call me a whore!" Coleen said.
Mr. Trinidad, just let out a sigh. He's trying to control his anger.
"Coleen, you need to say sorry to them." He said, with a calm voice.
"U-unbelievable." She said with a mad tone. "After what I said? You want me to say sorry!? To them? To him?"
"Dad! I caught that guy cheating on me! And his mom just called me a whore!" She repeats but her voice starts shaking.
Pain and anger are mixing together inside her chest. While her tears slowly came out to every corner of her eyes.
"Kakasabi ko lang! Na ginanon nila ako! Hindi mo ba ako narinig?! O hindi mo lang talaga ako pinapakinggan?! Kailan mo ba inisip ang kapakanan ko?"
"D-dad, pakingan mo naman ako... Kahit ngayon lang, pagtangol mo naman ako."
Her tears start to flow down on her cheeks, she keeps this emotion for a very long time from her dad.
And after all the things she said...
"Coleen, you did a wrong thing, and all you need to do is apologize! As simple as that!"
He refused to listen.
Hindi makapaniwalang tumingin si Coleen sa kanyang ama.
" I just realized that you're much worse than them." Diing sambit nito.
Her dad suddenly slapped her face. Her lips started to bleed. She looks at her father again, but this time her face has no longer emotion.
"Ayoko na.."
"I'm really tired of everything that you do..."
"I'm really tired being your daughter..."
"I'm tired of you, dad."
ABBY's POV.
Nandito lang ako sa loob ng kwarto ni Coleen, hinihintay siyang bumalik, wala rin akong kaalam alam kung anong nangyayari na sa dining area.
Bigla na lang bumukas ang pinto at niluwal nito si Coleen, umiiyak.
Agad ko siyang nilapitan.
"Coleen, what happened?"
She looked at me, her lips were bleeding.
"A-ate Gusto kong makita si Gabb. N-nasaan siya?" She asked, while her voice were shaking.
"She's inside the bathroom." I answered, agad siyang tumakbo papasok roon.
Agad akong naglakad palabas ng kwarto para dumiretso sa dining area at para na rin alamin ang nangyari.
Bigla kong nakasalubong si Tito, nakayuko ito at kanina pa palakad lakad.
"Abelaine?" Tawag niya nang makita ako.
"A-ano pong nangyari?"
"N-nagkaroon lang ng problema, how's Coleen?" Balik na tanong nito.
"Her lips were bleeding." Sagot ko.
"Aish! Hindi ko dapat ginawa yon.." Sabi nito, halata ang pagsisi sa boses niya.
"Pwede ko ba siyang puntahan?" Tanong nito.
"Uhm, I think she needs to be alone right now tito."
He let out a long deep sigh. "Magpahinga ka na, thank you for taking care of Coleen."
"Welcome po." Ngiting sambit ko.
Agad akong dumiretso sa aking kwarto.
Napabuntong hininga na lamang ako nang isara ko na ang aking pinto. Agad kong binagsak ang katawan ko sa kama habang nakaharap sa bintana.
Muling bumuhos ang malakas na ulan, na naging dahilan sa paglamig ng gabi.
Unting unting sumara ang aking mga mata dala ng pagod.
GABB's POV.
Nanatili akong nakaupo sa loob ng cr na ito. Nakahanda na ang lahat sa pag alis ko. Nang biglang bumuhos ang malakas na ulan.
Biglang bumukas ang pinto at niluwal nito si Coleen. Mabilis siyang tumakbo papalapit sa akin, punong puno ng luha ang kanyang mga mata.
Mahigpit niya akong niyakap at sinubsob ang mukha sa aking dibdib.
"G-gabb." Nanginginig ang boses niyang binigkas ang pangalan ko.
Marahan kong hinawakan ang magkabila niyang pisngi at inangat ang kanyang mukha.
Bigla akong nakaramdam ng matinding galit nang makita kong nagdurugo ang kanyang labi.
"Who did that to you?" I asked.
"B-bakit ganyan ang suot mo? Bakit may dala kang bag!? Saan ka pupunta!?" Balik na tanong naman niya.
"Sagutin mo muna ako, sinong gumawa niyan sa'yo?"
"S-si Dad." Unti unting siyang humikbi hanggang sa lumakas na ang paghagulgol nito. Wala na akong maisip na paraan kundi yakapin siya ng mahigpit.
Kusa na lang tumulo ang mga luha sa mga mata ko. Mukhang hindi lang ito ang isang beses na nasaktan siya ng ganito sa pamamahay na ito.
"Hangang ngayon, naghahangad pa rin ako ng kakaunting atensiyon niya para lamang mapakinggan.."
"Simula bata pa ako, Gustong gusto kong siya ang unang makarinig lahat ng kwento ko.. tungkol sa mga nangyayari sakin sa araw araw malas man ang araw na ito o swerte. gustong gusto ko siya ang unang makarinig."
"Gusto kong ikwento sa kaniya ang mga kaibigan ko, at ang mga kaaway ko. kung pano ko nakilala ang unang babaeng ginusto ko."
"Gusto kong ikwento sa kaniya kung gano ako nasaktan nung iniwan kami ni mama."
"Gusto kong humingi ng advice sa kaniya, gusto kong magalit siya sa mga taong nanakit sa akin. gusto kong icomfort niya ko. Gusto kong yumakap sa kaniya tuwing napapagod na ako."
"I just want him to listen, wala akong pake kahit magalit siya o pagalitan niya ko sa katigasan ng ulo ko. Gusto ko lang na pakingan niya hindi lang ang mga bagay na gusto ko kundi ang nararamdaman ko."
"Yun lang naman ang gusto ko, is that too much to ask?"
.. I want him to know that I'm still a little kid who badly wants attention, happiness and love."
"Siya dapat ang unang nagbibigay sakin ng mga bagay na yon..
..Pero bakit siya pa ang dahilan ng mga paghihirap ko ngayon?"
"He doesnt even know what I'm going through..
..cause it hurts like hell."
Gabb's flashback
"Mom, I can't take this anymore.."
"Gabby, sundin mo lang lagi ang gusto ni daddy para hindi siya magalit sayo, okay?" Mom.
I always complaining to my mom, about my dad behavior..
"Are these medals, still not enough? Do i need to get more, to make him proud?"
Mom.. I'm just a kid, I still made mistakes."
But she can't even do anything..
"I'm expecting him to patted my head but he slapped my face instead, is that normal, mom?"
I always got hurt everytime I did a single mistake..
"Mom, I just want to be a normal kid."
But Dad badly wants a perfect kid.
"I just want him to be proud at me atleast once, Is that too much to ask?"
EOTFB
Tulad ni Coleen, naghahangad rin ako ng pagmamahal kay dad..
Gusto ko rin mapakingan..
Gusto ko rin ng atensiyon at pagmamahal..
Kahit maliit ang tyansa na maibigay niya ang mga bagay na yon..
Umaasa pa rin ako at naghihintay na isang araw na maranasan ko ang pagmamahal niya.
THIRD POV.
"Bakit umiiyak ka rin? Lalo tuloy akong naiiyak." Tanong ni Coleen.
"I'm still here, lagi akong makikinig sayo." Sambit ni Gabb at mahigpit na niyakap si Coleen.
"I know, That's why I can't afford to lose you.." sagot naman ni coleen.
"You're the only person who's willing to listen.."
"Ikaw lang ang nakakaintindi sa nararamdaman ko.."
"Lagi mo kong kinakampihan, lagi mo akong prinoprotektahan..."
..lahat ng bagay na pinapangarap kong maranasan. Ikaw lang ang nagpaparanas sakin ng lahat ng yon."
"Kaya hindi ko maintindihan kung bakit kaylangan pa nilang ilayo ka sakin."
"Hindi ko sila, maintindihan.."
Dahan dahan humiwalay sa yakap si Gabb para harapin si Coleen. Pinunasan niya ang luha sa pisngi nito at malawak na ngumiti.
"Ikaw lang rin ang tanging nagpahalaga sa akin ng ganito."
"Even I don't give my best, you still proud of me."
"Even I made mistakes, you still forgive me."
"You're the reason why I felt loved."
"I can't imagine to lose you again, coleen."
Kinuha niya ang kamay ni Coleen at marahang hinalikan.
"Coleen..." Pagtawag ni Gabb sa pangalan nito.
Agad niyang inangat ang tingin sa akin, namumula na ang mga mata nito dahil sa pag iyak, nanginginig rin ang kanyang labi dahil siguro sa hapdi ng sugat.
"G-gabb?" Pagtugon niya.
"..Let's run away."
Edited by: KathleenCanto