"Bakit hindi ka pa nakabihis?" Takang tanong ni Camilla habang nagblo- blower.
Pinakatitigan ko naman ang dress ko na nakasabit sa closet.
"Hindi lang ako makapaniwala na, sa dinami-rami ng mga nangyari, naging maayos pa rin lahat. I mean, look, ikakasal na si Jan." Ngumiti ako ng Tipid saka kinuha ang dress.
"Baka naman ipaglaban mo pa yung sainyo ni Jan ah? Baka mamaya sumigaw ka ng itigil ang kasal mamaya?" Natatawang sabi ni Camilla.
"Syempre, hindi noh. I won't do that. Ayaw kong tanggalan ng kasiyahan si Jan, pati na rin si Rose. Ang tagal nilang hinintay 'to." Pagpapakatotoo ko. Hindi ko kayang hindi makitang masaya ang mga taong minahal ko at naging parte ng buhay ko.
"Sigurado ka bang kaya mo silang makita mamaya? Pwede pa naman tayong hindi pumunta." Umiling ako kay Camilla saka inihanda ang sarili Para makapag bihis.
"Sigurado na ako, Camilla." Ngumiti ako sa kaniya saka pumasok sa loob ng banyo para makapag bihis.
Pagkatapos mag bihis ay pina curl ko kay Camilla ang buhok ko. Parehas na silang nakabihis ni Cassandra, nakaayos na rin sila. Samantalang ako, hindi pa nakakapag make up at hindi pa ayos ang buhok.
"Gusto mo ba make up-an na kita, Cedes? Baka kasi mahuli tayo sa kasal nila." Pag-prepresinta ni Cassandra.
"Kaya ko na, paabot nalang nung make up kit ko, nasa kama." Pagtatanggi at pag-utos ko kay Cassandra. Kaagad niya namang iniabot sa'kin ang make up kit ko saka sinimulang ayusin ang sarili.
After an hour ay natapos na rin ang pag-aayos nila sa'kin. Ipinalugay nalang sa'kin ni Camilla ang kulot kong buhok para maganda tignan. Sa totoo lang ay hindi ako komportable na ganito ang hitsura ko, palibhasa ay nasanay na rin na panay Hospital gown ang suot.
"Parang ikaw yung ikakasal, Cedes. Pak!" Tuwang-tuwang sabi ni Cassandra.
"Oh, tara na. Sa simbahan na tayo dumiretso." Pagyaya ni Camilla saka sabay sabay kaming lumabas ng bahay.
Si Cassandra na ang tumawag ng taxi para ihatid kami sa simbahan. Hindi na kami nagpasundo sa mga driver nila Rose dahil ayaw naming abalahin pa sila.
Nadatnan namin ang ibang mga bisita sa simbahan na nasa labas at hinihintay ang bride bago sila tuluyang pumasok. Nakaramdam naman ako ng hiya dahil saktong naroon na rin ang parents ni Jan.
"Si Jihan!" Gulat na sigaw ni Cassandra dahilan Para sabay-sabay kaming mapatingin sa gawing tinuro niya.
"Am I late?" Nagmamadali niyang tanong papalapit sa'min.
"No, kadarating lang din namin." Sagot ko at ngumiti.
"Ayan na si Jan." Dinig naming sabi nung isang bisita. Sabay sabay naman kaming napatingin sa kotseng huminto sa harapan namin at ibinaba niyon si Jan, wearing his white tuxedo.
Pinakatitigan ko siyang maigi. Napakalinis niya. Napaka saya. Gwapo pa rin.
"Cedes" He smiled at me. I gave him a sweet smile.
"Thanks for coming." Tumingin siya sa'min ng mga kaibigan ko. I gasped when he held my hands.
"Thank you." Parang may kung anong kurot ang dinulot niyon sa puso ko.
Para sa'yo, Jan... Magiging masaya ako kung saan o kung anong Makakapag pasaya sa'yo.
"Excuse me." Singit ng wedding organizer. "Jan, pasok ka na. Rose is here." Tumango naman si Jan saka pumasok ng simbahan. Nagsimula na ring pumasok ang mga bisita nila.
"Tara?" Pagyaya ko sa mga kaibigan ko saka sabay-sabay na pumasok.
Naupo kami sa bandang harapan kasama ng ibang mga kung tawagin ay Abay. Pinanood namin ang ibang mga bisita na naglalakad pa sa red carpet bilang pag si Simula ng kasal.
"Let's all welcome, the bride."
Sabay sabay kaming tumayo sa pag bukas ng pintuan ng simbahan. Kasabay ng aming pagtayo ay ang pagkanta ng mga choir. Tumambad naman sa'min si Rose na nakasuot ng napaka gandang gown.
Pinanood ko siyang maglakad sa aisle. Napaka ganda niya, napaka saya. Ang swerte swerte ni Rose dahil nakatuluyan niya ang one great love niya.
Iniisip ko, kung hindi kaya ako nakipag hiwalay kay Jan? Ako ang nasa posisyon niya ngayon? Ako kaya ang may suot ng napaka gara niyang wedding gown at naglalakad papuntang altar habang hawak ang magandang bulaklak?
Napailing ako sa naisip.
Kaagad ko namang pinunasan ang luhang kumawala sa mata ko saka humarap na sa altar kung saan ngayon ay hawak na ni Jan ang kamay ni Rose.
"Bago ko simulan ang seremonyang ito... Mayroon bang tutol sa kasalang ito?" Tanong ng pari. Yumuko naman ako saka pumikit.
"If I were you? I'm going to be a wedding crasher." Natatawang bulong ni Jihan.
Napansin ko namang nakatingin sa'kin si Jan na parang may sinasabi, hindi ko nga lang malaman kung ano...
"Kung ganoon, halina't simulan na natin ang kasalan." Muling sabi ng Pari.
Muli ko namang inalala ang lahat ng mga nangyara sa'min ni Jan.
I can still remember the first time I heard his voice. His baritone voice that made my butterflies fly. His voice that I really admire and loved.
I can still remember the first time we started chatting. I can still remember every single poem that he made for me. Only for me. I can still remember how he made me smile and laugh.
I can still remember the first time that I cried because of him. I can still remember every single tears.
He's the reason why my eyes sparkle, and why my smile glistens.
All I want is him, his smile, his eyes, his voice, his laugh, his warmth, his existence, and him. He's the reason why my world is at peace, why my mind is calm.
I love every single thing about him. I loved.
But I guess, we're really not meant for each other. We're destined to meet, but not destined to be together.
Kahit na gaano mo kadalas hilingin na kayo ang magkatuluyan sa huli, if you're not destined, you're not destined. Maybe some things are just never meant to be.
"Juan Arceo, as you place this ring on Rose's finger, please repeat after me. With this ring, I thee wed and pledge you my love now and forever." Paguutos ng pari kay Jan.
"Rose, with this ring, I thee wed and pledge you my love now and forever." Pag-uulit ni Jan saka isinuot sa daliri ni Rose ang singsing.
"Meoni Rose, as you place this ring on Juan Arceo's finger, please repeat after me. With this ring, I thee wed and pledge you my love now and forever." Muling utos ng pari kay Rose.
"Jan, with this the ring, I thee wed and pledge you my love now and forever." Pag-uulit ni Rose saka isinuot ang singsing kay Jan.
Nanatiling magkahawak ang kamay nilang dalawa habang may pinapabasa ang pari sa kanila.
"I, (Juan Arceo/Meoni Rose) take you, (Juan Arceo / Meoni Rose), to be my wife/husband, to have and to hold from this day forward, for better, for worse, for richer, for poorer, in sickness, and in health, to love and to cherish—-and obey, till death do us part, according to God's Holy Law." Sabay nilang sabi.
"You can now vow to each other." Nakangiting sabi ng pari.
"Rose, after all this time, I still can't believe that I'm still into you." Natatawang sabi ni Jan. Nanatili lang akong nakatingin sa kanila.
"I promise to love you in good times and in bad, and to always hold our love for each other. I promise to always thrive and inspire you, to laugh with you, to cry with you, and comfort you in times of sorrow."
Huwag mo siyang hahayaang mapanghinaan ng loob , Jan... Be the reason for her to smile..
"I will love, and will always here by your side.. until the day that our breath stops. I love you."
Tears escaped from my eyes. Be a good husband to Rose, my love...
"Jan, thank you for coming back in my life. Thank you for not giving up on me.." Malambing na sabi ni Rose.
"As I stand here in front of you.. I promise to be the great and best wife.. and to be a best mother to our children..."
Yumuko ako nang maramdaman ang pagpatak ng mga luha ko. Jihan held my hand.
"Today, surrounded by our loved ones. I vow to honor, inspire, and respect you for the rest of our lives." Nakita ko namang pinunasan ni Rose ang kaniyang luha.
"I'm yours, Juan Arceo..."
I smiled after hearing Rose's vow. You're always been his, Rose..
"For that, I pronounced you... husband and wife!" Pag-anunsyo ng pari. Nagsitayuan namin kami saka pumalakpak.
"Are you okay?" Bulong ni Cas. Tumango naman ako sa kaniya saka ngumiti.
"Kasal na nga talaga sila." Hindi makapaniwalang sabi ni Camilla habang pumapalakpak.
"You may kiss your bride!" Masiglang sabi ng pari.
Pinanood naman naming alisin ni Jan ang belo sa mukha ni Rose. Ngayon ay kitang kita ang maganda at maamong mukha niya. She deserved to be happy.
I watched Jan kissed Rose. Tears escaped from my eyes, I immediately wiped it and smiled.
"Oh! Lahat ng girls! Pumunta sa harapan dali!" Sigaw ni Rose. Nag-unahan namang pumunta sa harapan ang mga kasama naming mga babae.
"Tara! Sama tayo!" Sabay sabay naman kaming hinila ni Cassandra, wala naman na kaming nagawa kung hindi ang makisama sa mga babaeng nasa harapan nila Rose.
"One! Two! Three!" Bilang ni Rose saka inihagis sa ere ang bulaklak niya.
Pinagmasdan kong lumipad ang bulaklak sa ere hanggang sa mahulog ito. Lucky, si Cassandra ang nakasalo. Kaya ayon, tuwang tuwa.
"Ikakasal na ako!" Natatawang sabi ni Cas dahilan para matawa na rin ako.
Lumipas ang oras sa simbahan na puro picture taking ang nangyari. Sabay sabay din kaming pumunta sa reception ng kasal nila. And as expected, mas bongga pa sa bongga.
Nakapuwesto kami ngayon sa designated table namin. Medyo awkward lang dahil nasa harapan kami. Kung kailan ayaw kong makita nila ako ay ngayon pa nila ako ihaharap.
"To begin our celebration, we prepared a short video clip for the newly weds." Anunsyo ng wedding host nila.
Sabay sabay kaming pumalakpak saka pinanood ang clip na nakalagay sa projector.
Kasalukuyang ipinapakita ang ilang video clip nila Jan at Rose noong sila ay highschool palang. Hindi pa niya ako kilala ng mga panahon na 'to.
Sobrang saya ni Jan. Kitang kita sa hitsura at ngiti niya ang kasiyahan. Sobrang saya nila ni Rose. Mula noon hanggang ngayon ay hindi maikakaila na maganda talaga siya.
"Patingin nga niyang tula mo" Excited na sabi ni Rose sa video. Ibinigay naman ni Jan ang kapiraso ng papel kay Rose.
Young Rose tapped his head.
"Ang galing mo talaga. Nakaka proud." Nakangiting puri ni Rose saka niyakap si Jan.
They look so in love with each other. At hanggang ngayon, hindi mo matatanggi na sobrang mahal na mahal pa rin nila ang isa't isa. Kitang kita sa mga mata nila.
May mga litrato rin silang isinama sa video clip noong sila ay highschool pa. At isinama na rin nila ang photoshoot nila.
Pinagmasdan ko naman silang dalawa na nakaupo sa lamesa nila ngayon at nagtatawanan habang pinapanood ang video clip. Mata palang, alam mo nang mahal nila ang isa't isa.
"Now!" Bukas naman ang gulat ko ng biglang sumigaw ang host. "It's time to giver our message to the newly weds." Bigla naman akong nakaramdam ng kaba, dahil alam ko ng isa ako sa tatawagin para magbigay ng message sa kanilang dalawa.
"First on the list, we have... Miss Jihan Layda." Nakahinga naman ako ng maluwag ng si Jihan ang unang tinawag. Pumalakpak naman kami saka pinanood si Jihan na lumapit kila Jan hawak ang microphone.
"Hi, pre!" Bati ni Jihan kay Jan. "Hi, Misis Cruz." Pagbati naman ni Jihan kay Rose.
"I would like to congratulate you both. Gusto ko lang sabihin na masaya ako para sa'yo, Jan. At sana ay makabuo kayo ng maayos at magandang pamilya. Cheers!" Mensahe ni Jihan sa newly weds saka itinaas ang champagne glass niya.
Pinanood ko naman si Jihan na bumalik sa pwesto namin.
"Miss Camilla? Walang apilyedo na nilagay? Miss Camilla O lang." Natawa naman ako dahil sa sinabing iyon ng host. Napapailing naman na tumayo si Camilla saka sumunod na pumunta sa harapan.
"Hi, pre! Hello, Rose! Congratulations sainyo saka, goods na tayo ngayon Jan alam mo na." Natatawang sabi naman ni Camilla kay Jan. "congrats!" Masiglang bati ni Camilla bago itinaas ang champagne glass.
Sumunod namang tinawag si Cassandra.
"Hi, Jan! Hi, Rose! I'm happy for the both of you. Simula palang noong nalaman mo na nagbalikan kayo, I knew that you'll end up getting married. At tama nga ako, heto na kayo ngayon." Napangiti naman si Rose sa sinabing iyon ni Cassandra.
"Ayon, maging masaya kayo hanggat Gusto ninyo. Here's to the newly weds!" Itinaas din ni Cassandra ang champagne glass niya saka ngumiti kila Jan at Rose.
"Miss... Mercedes Taliya Callo." Pagtawag sa pangalan ko.
Pinasadahan ko ng tingin si Jan na ngayon ay nakatingin na sa'kin. I sighed and stood up. Lumapit din ako sa kanila dala ang champagne glass ko.
"Hi" Nahihiya kong bati sa kanila. "Thanks for inviting me, by the way." Tumango naman sa'kin si Rose, she mouthed thank you .
"Ah.. Gusto ko kayong i-congratulate dahil nakarating kayo kung nasaan kayo ngayon." I smiled and sighed.
"After all these years, you proved your love for each other. And I know that. Alam kong mahal na mahal ninyo ang isa't isa... especially, Jan." I smiled and wiped my tears.
Ibinaba ko ang microphone saka lumapit kay Rose Para hawakan ang kamay niya.
"Alagaan mo si Jan... love him more than the way I loved him." I said and cry in front of her. Nakakahiya man pero Hindi ko mapigilan.
Tumayo naman si Rose saka ako niyakap.
"I will, Mercedes.. thank you.. thank you for letting him go.. thank you.." Bulong niya bago kumawala sa yakap. Tumayo rin naman si Jan saka lumapit sa'kin at yumakap.
"Thank you... thank you so much.." Bulong niya. Tuloy tuloy naman ang buhos ng mga luha ko.
"Be a good husband, Jan.. Be with Rose until your last breath..." Bulong ko saka kumawala sa yakap.
Jan wiped my tears and smiled at me.
"I love you..." he mouthed.
Tumalikod na ako at bumalik na sa upuan bago pa tuluyang lumala ang pag-iyak.
"Good job.." Nakangiting bulong sa'kin ni Camilla.
Maybe one day, in another life, we'll meet again and explain to each other what really happened.. Maybe one day, we'll finally understand. Until then, I hope you live your best life. And I hope you really do the things you always wanted to do.
Pagkatapos magbigay ng message ng mga bisita kila Jan at Rose ay tumungo na sila sa dance floor para makapag sayaw. Marami na ring couple ang nakisaling magsayaw. Sila Camilla, Jihan, at Cassandra ay nagpunta sa may pool area para Kumain at makapag kwentuhan. Hindi na ako sumama dahil pakiramdam ko ay iiyak lang ako kapag sumama ako sa kanila.
Pinagmasdan ko si Jan habang kasayaw si Rose.
(Now playing... Visiting Hours by Ed Sheeran)
Dati ay nahihirapan akong intindihin kung bakit mas mahal niya si Rose kaysa sa'kin. Pero, ngayon ay Naiintindihan ko na.
Iba si Rose. She's extraordinary. Tignan mo lang siya ay mapapaamo ka na niya dahil sa sobrang payapa ng hitsura niya. Kung peace lang ang tao, si Rose na 'yon. She's kind and sweet. No wonder why Jan fell for her.
"Wala kang kasayaw?" I heard a voice from my back. I didn't bother to look at him. Hindi ko rin naman alam kung ako ang Tinatanong niya.
"May I have this dance?" Nanlaki naman ang mata ko ng Bigla siyang pumunta sa harapan ko. Nag-angat ako ng tingin.
"Lesther?" Gulat na tanong ko. Lumuhod naman siya sa harapan ko saka ngumiti.
"A-anong ginagawa mo dito?" Takang tanong ko. Ngumiti lang siya sa'kin saka itinayo ako at dinala sa dance floor malapit kila Jan.
"I came here to dance with you." Natawa naman ako sa Sagot niya.
"Tumakas ka na naman ba?" Tanong ko. Umiling naman siya.
"Nag leave ako para may kasama ka ngayon. Jan invited me." Tumango lang ako sa kaniya saka ipinulupot ang braso sa batok niya. He placed his hands on my waist.
"Nasayaw ka na ba ni Jan?" Tanong niya. Umiling naman ako saka nilingon si Jan na nakangiting kasayaw si Rose.
"Hindi pa. Siguro ay ayaw ko rin." Natatawa kong sagot.
"He wants to dance with you." Bulong niya sa'kin. Napansin ko namang nasa harapan na namin si Jan.
"May I have this dance?" Tanong niya saka inilahad ang kamay.
I looked at Lesther.
"Go, isasayaw ko lang si Rose." Tumango naman ako sa kaniya bago tuluyang umalis.
Tinanggap ko naman ang kamay ni Jan na ngayon ay nasa waist ko na.
"Ang ganda mo talaga." Bigla niyang sabi. Inirapan ko naman siya saka Umiling.
"What? I'm serious!" Natatawa niyang sabi sa'kin.
"Maganda ako, alam ko 'yon." Natatawa ko namang sagot sa kaniya.
"Cedes... thank you." Huminto kami sa pag sayaw. "Sorry for all the things I've done to you. Sorry if I caused too much pain.. sorry" Naramdaman ko naman ang pagsikip ng dibdib ko saka Umiling sa kaniya.
"You don't need to say sorry, Jan. I know you did your best to love me. Alam kong matinding adjustments din ang ginawa mo. Alam ko namang mahirap akong mahalin." Mapait akong ngumiti. Hinawakan niya naman ang magkabilang pisngi ko.
"Hindi ka mahirap mahalin, Cedes... Siguro ay hindi ko lang talaga alam kung paano ka mahalin kagaya ng gusto mo." Pumikit ako saka isinandal ang noo sa dibdib niya. Niyakap niya naman ako.
"I love you, Jan... And I will always love you.... it's your time now to be happy." Pinigilan ko ang sariling humikbi.
"I love you too, Cedes.. I loved you.. You deserve to be happy too.. May mga tao d'yan na may malalim na pagtingin sa'yo. You should give them a chance. I know that you will be happy again." Nag-angat ako ng tingin sa kaniya. Pinunasan niya naman ang luhang pumapatak sa pisngi ko.
"We'll leave soon, Cedes.. I thanked God because he gave me you. Thank you for all the memories, Cedes. Thank you for loving me." Muli niya akong niyakap.
"Thank you.." Bulong ko saka niyakap siya pabalik.
Bumitaw siya sa pagkakayakap sa'kin saka bumalik sa asawa niya. Kay Rose.
Ngumiti ako ng Tipid saka pumunta kay Lesther na ngayon ay nakaupo sa pwesto namin nila Camilla.
"Ayos ka Lang?" Tanong niya saka nag-abot ng tissue.
"Yes. I think I'm more than okay now." Ngumiti ako sa kaniya saka ininom ang wine na nasa champagne glass ko.
"Akala ko ay pinigilan mo ang kasal." Napalingon naman ako kay Lesther na ngayon ay pinagmamasdan si Jan at Rose.
"Why would I do that?" Tanong ko. Mayroon siyang ibinulong ngunit hindi ko na narinig dahil sa lakas ng sound ng tugtog.
"Wala lang. Akala ko kasi ay pinaglaban mo hanggang sa huli yung love mo para sa kaniya." Humarap siya sa'kin saka ngumiti ng Tipid.
After the wedding, Lesther offered ua to ride us home. Hindi na rin kami tumanggi dahil ayaw na rin naman naming gumastos pa pang taxi.
Nang makauwi ay hinintay ko munang makapasok ang mga kaibigan ko sa loob. Ngayon ay kasalukuyan kong kasama si Lesther sa labas ng apartment namin.
"Hindi ka pa ba uuwi?" Tanong ko kay Lesther. Sana ay hindi niya masamain ang tanong ko.
"I want to be with you pa, Cedes. Matagal na naman bago ako makalabas ng camp namin." Natawa naman ako sa Sinabi niya.
"Kung gusto mo..." Huminto ako sa pagsasalita saka tinitigan siya. "You can call me anytime. Sana lang ay hindi oras ng work ko." Natawa naman siya sa Sinabi ko. Lumapit siya sa'kin saka ako niyakap dahilan Para magulat ako.
Nanatili kaming tahimik habang nakayakap sa'kin si Lesther. Tanging ang paghinga niya lang ang naririnig ko .
"Cedes" Pagtawag niya sa pangalan ko. "Kung... Kung wala ka pang boyfriend three years from now? Pwede bang ako nalang mahalin mo?" Nanigas naman ako sa pagkakayakap niya nang marinig ang tanong. Three years from now? Ilang taon na ba ako n'yon? Twenty-five.
Kumawala siya sa pagkakayakap sa'kin.
"Hahayaan kitang mabuhay ng payapa ngayon, Cedes. Hahayaan kitang maka move on sa lahat lahat hanggang sa pati ang pagmamahal mo para kay Arceo ay mawala."
Kailan ko nga ba maa- unlove si Jan?
"I'm willing to wait, Mercedes." Hinawakan niya ang mga hawak ko.
"Sana Pagkatapos ng tatlong taon, ako na ulit ang gusto mo.. Hihintayin kita" Sa sobrang bilis ng pangyayari ay namalayan ko nalang na nakahalik na pala siya sa noo ko.
Bigla namang tumulo ang luha ko sa Hindi inaasahan. Nakaramdam ako nf guilt at pagkalungkot.
"Don't cry." Ngumiti siya sa'kin saka pinahid ang luhang pumapatak galing sa mga mata ko.
"Hindi mo deserve ang umiyak, mahal ko..." Sa Hindi inaasahan ay Bigla nalang akong napayakap sa kaniya.
"Thank you.. see you after three years." Humarap ako sa kaniya saka ngumiti.
"Bye..." Pagpapaalam niya sa'kin bago sumakay ng kotse niya.
Napatingin naman ako sa phone ko nang Bigla itong mag ring.
Lesther calling....
Kaagad ko naman itong sinagot.
"You're worth fighting for, Mercedes." Napangiti ako sa narinig. "Until we meet again... Wait for me, Cedes.." Ngumiti ako saka pinigilan ang sariling umiyak.
"Lagi mong tatandaan na kung may tao mang iiwanan ka, mayroon ding taong laging handang samahan ka. You're not alone, Mercedes."
Tumango ako sa kawalan bago pinatay ang call namin.
I guess.. Lesther's right.
I'm not alone. Because I have him.
Three years later...
"Nurse Mercedes." Napalingon naman ako sa tumawag sa'kin.
"Jan! Rose!" Gulat na tawag ko sa pangalan nila saka yumakap sa kanila.
"Kailan pa kayo nakabalik?" Nakangiting tanong ko.
"Last week." Si Jan ang sumagot bago ngumiti sa'kin.
"We're here because we have an appointment." Kumunot naman ang noo ko sa narinig.
"Magtatrabaho ka na ulit dito?" Takang tanong ko. Umiling naman siya.
"I'm pregnant, Mercedes." Nanlaki naman ang mata ko sa narinig. Nalipat naman ang paningin ko sa tyan niya na may baby bump na.
"We decided to stay here hanggang sa makapanganak ako. Andito kami para magpa check up." Naiiyak ko namang niyakap si Rose.
"Congrats." Bulong ko sa kaniya saka kumawala sa pagkakayakap.
"Iba ka talaga, Jan! Nilahat mo noh?" Pambibiro ko. Tumango naman siya dahilan Para matawa kami.
"Hon, mauna ka na. Ka kausapin ko lang si Cedes." Tumango naman si Rose kay Jan bago nagpaalam sa'min.
"Kumusta kayo ni Lesther?" Biglang tanong ni Jan.
"Hmm, friends kami. After noong kasal ninyo ay nag-usap lang kami ng isang linggo. Pagkatapos niyon ay wala na akong balita sa kaniya. Pero I hope he's doing good. Ang dinig ko ay naka base siya sa America." Nakangiting sagot ko kay Jan. Hindi ko na nakausap si Lesther Pagkatapos ng isang linggo.
"He called me last week." Nanlaki naman ang mata ko. "He's coming back here in the Philippines." Para namang nabuhay ang dugo ko.
"Kailan?" Excited na tanong ko.
"I think.. oh wait. Nakabalik na pala siya." Natatawang niyang sabi. Kumunot naman ang noo ko.
"Nurse Mercedes! Tulong! May pasyente sa room 5990!" Kumunot naman ang noo ko.
"Mauna na ako!" Pagpapaalam ko kay Jan saka mabilis na umakyat papunta sa sinabing room number ng kasama kong Nurse.
"Anong nangya—-
Napatigil ako sa pagsasalita pag ka bukas ko ng pintuan ng kwartong sinabi.
Tumambad sa'kin si Rose kasama ang mga kaibigan ko. Kumpleto ang mga kaibigan ko. Kaya pala pinauna na ni Jan si Rose? Bigla namang sumulpot si Jan saka malapad na ngumiti sa'kin.
Hinila naman ako ni Camilla Para makapasok sa kwarto. Doon ay tumambad sa'kin ang mga lobong naka kalat sa sahig at ang mga balloon letters na nakalagay sa dingding.
Will you marry me?
Napatakip naman ako ng bibig sa nabasa.
It could be....
"Hi, Cedes." Automatiko akong napalingon sa tumawag sa pangalan ko.
Lesther...
May dala dala siyang bouquet or rose habang papalapit sa'kin.
"We meet again." Natatawa niyang sabi saka iniabot ang bouquet sa'kin.
Pinunasan ko naman ang luha ko bago kinuha ang bouquet.
"I missed you" Sabi niya saka yumakap sa'kin. Yumakap naman ako sa kaniya pabalik.
"Ghinost mo na naman ako." Natatawa kong sagot sa kaniya bago kumawala sa yakap.
Nabigla naman ako ng Bigla siyang lumuhod at inilabas ang maliit na box.
"Sorry for not reaching out on you... Busy kasi ako mag trabaho para mabili ko 'tong engagement ring. Milyon din 'to, kaya hindi pwedeng humindi ka." Natawa naman ako sa Sinabi niya.
Bigla namang bumukas ang pintuan. Tumambad naman sa'min si Andrei at Ash na may dalawang mga party poppers!
"Nag Yes na ba?" Tanong ni Andrei.
"Yes!" Sigaw ni Ash saka pinaputok ang party poppers na hawak niya. Natawa Naman ako. Ngayon ko nalang ulit sila nakita.
"Mercedes... I hope that you already forget your love for Jan." Natawa naman ako sa sinabi niyang iyon.
"Sobra pa ang taong ibinigay mo sa'kin, Lesther." Natatawa kong sagot sa kaniya.
"Will you marry me?" Tanong niya. Nangilid naman ang luha ko bago yumakap sa kaniya.
"Yes, I will..." Masayang sabi ko saka humarap sa kaniya.
Nagulat naman ako ng Bigla niya akong binuhat at niyakap ng mahigpit.
"Pwede na bang iputok?" Tanong ni Andrei.
"Iputok mo na!" Biglang sigaw naman ni Cassandra. Umalingawngaw naman ang malakas na tawanan sa loob ng kwarto bago pinaputok ni Andrei ang party poppers.
Isinuot naman ni Lesther ang singsing sa daliri ko bago ako niyakap. Lumapit naman sa'min si Jan saka nakipag kamay kay Lesther.
After Lesther's proposal, we immediately went to Batanes to have our engagement party. Our body families and friends are present.
Ngayon, pakiramdam ko ay nagkatotoo ang panaginip ko noon na nasa Batanes kami. Dejavu. Posible nga bang? Ang panaginip ko ang sign na magkakatuluyan kami ni Lesther? O nagkataon lang?
Kasalukuyan kaming naka upo sa may bangin habang nakatingin sa dagat. Nakahiga ang ulo ko sa balikat niya habang ang isa niyang braso ay naka akbay sa'kin.
Ang sarap lang sa pakiramdam na nagkaroon ng kapayapaan ang utak ko. Parang I want to spend my life here in Batanes with Lesther.
"Thanks for giving me another chance, Cedes." Bulong ni Lesther. I smiled and looked at him.
"You deserved it, Lesther." Ngumiti ako sa kaniya saka niyakap siya.
Natanaw ko naman si Jan na papalapit sa'min kaya kumawala ako sa pagkakayakap.
"Paistorbo naman." Natatawang Bungad niya sa'min bago umupo sa kanan ko.
"Nasaan si Rose?" Tanong ko saka luminga sa paligid.
"Nakatulog siya, pinagpahinga ko muna." Tumango naman ako saka muling tinanaw ang dagat.
"Gusto sana kita makausap, Cedes. Ayos lang ba, pre?" Pagpapaalam ni Jan kay Lesther. Tumango naman si Lesther saka humalik sa noo ko bago kami iniwan ni Jan.
We stayed quiet and watched the sea. Naramdaman ko naman ang pag-akbay ni Jan sa'kin dahilan para mapahiga ako sa dibdib niya.
"Are you happy now, Cedes?" Tanong niya. I sighed and nodded. "Good. Atleast I know that you will be happy with him. Noong una palang ay alam ko nang siya talaga ang gusto mo." Napaayos naman ako ng upo saka tumingin sa kaniya.
"Kahit sabihin mong mahal mo ako? Alam kong may nararamdaman ka sa kaniya, Hindi nga lang ganoon katindi. Pero may katiting naman." He smiled.
"Noong araw na nakita ko kayong magkayakap sa tapat ng school ninyo, doon palang, alam ko nang magiging maayos ka kahit na iwan kita." Totoo ngang nakita niya kami.
"Bakit hindi mo kami nilapitan? Bakit hindi ka lumapit sa'kin?" I asked. Naramdaman ko naman ang pangingilid ng luha ko.
He grabbed me and hugged me from behind.
"Hindi ko na sinubukan, Cedes. Pumunta ako doon para magpaalam. At.. makipag ayos sana. Kaso, naisip ko rin na iyon nalang ang way para mapalaya natin ang isa't isa." He said. "Tignan mo, maganda ang kinalabasan ng pagpapalaya nating dalawa." Ngumiti ako ng tipid.
"Naging mas mabuti tayong tao. Lalo na ikaw, ang laki ng pinag bago mo. And I'm proud of you, Mercedes. You fought so hard, you overcome your darkest days. Masaya ako dahil nakabangon ka." Humarap ako sa kaniya saka pinakatitigan ang mukha niya.
"Maybe in another life, my love..." Bulong ko saka natawa. "Malay mo by that time mag work na." Natatawa kong dugtong.
Hinawakan niya naman ang pisngi ko saka kinurot iyon.
"I'll find you in another life, Mercedes. At sisiguraduhin kong pwede na tayong dalawa sa susunod na habang buhay." My tears escaped after hearing those words.
"Let's see... let's see, love.." Sagot ko saka niyakap siya.
In life, there are things that we don't want to happen but have to accept. We have to let the things or people go, even if don't want to but we have. Things turn out best for people who make the best out of it.
And lastly...
Falling in love is like a candle. It lightens you up, but when it starts to melt, the light will fade and will darken your life. But you have to move on, and forget the painful things that happened.
Now, I don't have to worry or to be scared about getting hurt. Because I know that I'm not alone, and I will never be alone.
Juan Arceo became my one great love, my pain, and my lesson.
Our world is full of uncertainties. today you're happy, the next time you're not. At some point you'll lose someone you imagined your whole life with. I loved you, really. But I guess being in love is not only what it takes to stay in love.
Since I can't be with you right now I will have to be content just dreaming about when we will be together again.
Until next time, Juan Arceo... Until our next story, my love...
Sa Hindi Pag-Alala