Chapter 33
Meeting the ex husband
Zahara Rain's P.O.V
"Schedule please." sabi ni Mr. Pyon, ang boss ko, bago umupo sa swivel chair niya.
"You have a meeting with Mr. Wen at twelve noon, a meeting with Mr. Ern at three in the afternoon and a meeting with Mr. -" napatigil ako at ilang ulit kinusot ang mga mata para tignan kung tama ang nakasulat sa coupon bond na hawak ko.
"Mr.?" tanong ni Mr. Pyon ng hindi ako makapagsalita.
Napaawang ang labi ko habang paulit ulit binasa ang pangalan na 'yon, hindi pa rin makapaniwala.
"Ms. Kingston?" tawag ni Mr. Pyon na siyang dahilan ng pagbalik ng diwa ko mula sa mundo ng mga tao. Napatikhim ako.
"A me-meeting with Mr. Li-Lim at ei-eight in the eve-evening." nauutal na sabi ko at napataas naman ng kilay si Mr. Pyon dahil sa pagkautal ko dahil hindi naman ako gano'n.
"I see you know him." sabi niya. Confident na tama ang sagot. "Mind if you tell me who is he?" tanong niya. Napalabi nalang ako.
"My ex hu-husband, sir." nakayukong sabi ko at napakagat ng labi. Nakita ko namang napa oh ang bibig niya.
"Bakit kayo naghiwalay?" curious na tanong niya. "If you won't mind." dagdag niya pa.
"My company fell, sir. I want to prove myself to be worthy for him and for our child." sagot ko sa kaniya. Kumportable naman ako sa kaniya dahil mabait talaga siya. Mas lalong napaawang ang labi niya dahil sa naging sagot ko.
"You have a company before? No wonder why you act like a professional." comment niya na ikinapula ng pisngi ko. "Are you ready to face him? Pwede namang si Narouje nalang ang isama ko." sabi niya pa. Agad naman akong umiling kahit gusto kong tumango.
"Business is business, sir. Personal things shouldn't affect work." seryosong sabi ko at kita ko naman ang paghanga sa mga mata niya dahil sa naging sagot ko.
"Professional indeed. Alright if that's what you want. You can now go. Thank you." pag dismissed niya. Yumuko naman ako bilang pagsenyas ng paggalang bago lumabas ng opisina niya. Napahinga ako ng malalim at napasandal sa pinto dahil pakiramdam ko ay biglang nanghina ang tuhod ko.
'I'm going to see him! I'm going to see him today! As in today!'
Napasapo ako ng noo ko. Pakiramdam ko ay bigla nalang akong magkakasakit dahil sa nalaman ko. Napahinga ako ng malalim at lutang na bumalik sa opisina ko.
Sumapit ang lunch na nanatili akong lutang. Ni hindi ko alam kung paano ako nakapagtrabaho.
"Hoy! Lunch na!" sigaw ni Narouje sa harap ko na ikinagulat ko. Sinamaan ko siya ng tingin ngunit umupo lang siya sa upuang nasa harap ng table ko.
"Pansin ko kanina ka pa lutang. May problema ba?" curious na tanong niya.
"Pupunta rito si Allistair." wala pa rin sa sariling sagot ko.
"Pupunta lang pala rito si Lu - ano?!" gulat na singhal niya. Sinamaan ko naman siya ng tingin dahil sa lakas ng boses niya.
"Bakit?! Why?! Wae?! Dōshite?! Por qué?! Wèishéme?! Pourquoi?! Perché?!" hindi mapakaniwalang sabi niya. Napasapo nalang ako ng noo ko. Sa lahat ng sinabi niya ay iisa lang naman ang kahulugan no'n at 'yon ay "Bakit?".
"Sabihin mo na lahat ng language nahiya ka pa." nakangiwing sabi ko.
Magsasalita pa sana siya ng itaas ko ang kamay ko para patigilin siya. Masyado siyang masunurin to the point na ang sarap ng patalsikin.
"Pero bakit siya pupunta rito? Susunduin ka na?" nagtatakang tanong niya. "Sabagay ilang taon na rin ang lumipas. Baka namimiss ka na no'n." dugtong niya pa.
May parte sa'kin ang na disappoint dahil sa sinabi niya. Alam ko sa sarili kong hindi ako ang pinunta niya rito. Baka nga hindi niya alam na nandito ako.
"Trabaho ang pinunta niya rito, Narouje." sabi ko.
"Why do you sound so disappointed?" nakangising sabi niya, nang-aasar.
Hindi ko nalang siya pinansin at tumingin nalang sa labas ng bintana. Makulimlim ngayon at parang uulan.
"Hindi ka kakanin?" tanong ni Narouje. Umiling lang ako at muling tumingin sa lamesa ko kung saan tambak ang mga papeles.
"Hindi naman ako nagugutom at tsaka may aayusin pa 'ko." sabi ko at nagsimulang mag-ayos.
"Sigurado ka?" tanong niya pa at tumango lang ako. Tinawag siya bigla ni Mr. Pyon kaya agad siyang nagpaalam at umalis para puntahan ang boss namin.
Lumipas ang ilang oras na wala akong ginawa kung hindi ang magtrabaho. Nakalimutan ko ng kumain ngunit hindi ko nalang pinansin ang nagrereklamo ko ng tyan at uminom nalang ng tubig.
"You ready?" tanong ni Mr. Pyon habang naglalakad kami papunta sa conference room.
"Para saan yung tanong na 'yan, sir? Syempre handa. I'm always ready, sir. Handang handa." sunod sunod na sabi ko. Napataas naman ang kilay ni Mr. Pyon dahil halata sa'kin ang pagkataranta habang si Narouje naman ay nasa kabilang gilid niya at natatawa sa'kin. Napanguso nalang ako.
Napahinga ako ng malalim ng matapat na kami sa conference room. Binuksan ni Narouje ang pinto at unang pumasok si Mr. Pyon bago ako at panghuli ay siya.
Taas noo akong naglakad at umupo sa upuan ko. Nakita ko sa peripheral vision ko si Naoruje na halatang nagpipigil ng tawa dahil sa kilos ko kaya lihim ko siyang sinamaan ng tingin.
'Mamaya ka sa'kin!'
Napanguso nalang ako ng palihim ng maging si Mr. Pyon ay gusto akong tawanan.
"Sorry, I'm late." sabi ng biglang pasok na si Attorney Kalix.
"It's okay, Attorney. You just arrived in time." pormal na sabi ni Mr. Pyon.
"Let's start." seryosong sabi ni Allistair na ikinatigil ko. Para akong nanigas sa upuan ko dahil hindi ako makagalaw.
'I missed his voice...'
Napahugot ako ng hininga saka dahan dahang tumingin sa kaniya para lang muling matigilan dahil nakatingin din pala siya sa'kin ngunit hindi lang 'yon, kasama si Angeline na nasa tabi niya na naging dahilan ng pag-awang ng mga labi ko.
'Sila na ba?'
Napaiwas nalang ako ng tingin at nakinig nalang buong meeting. Binigay naman nila ang proposal kay Attorney Kalix upang i-review ito. Maayos naman ang daloy ng meeting ng mapapikit ako ng mariin ng tumunog ng malakas ang tyan ko.
Malakas na napahalakhak si Narouje kaya mas lalo akong napayuko sa kahihiyan. Gustong gusto ko siyang bugbugin dahil imbes na isalba niya ako mula sa kahihiyan ay mas lalo niya pa akong hinihiya!
'Taksil ka, Narouje!'
"You're not giving foods to your employees?" napaawang ang labi ko ng marinig ang malamig at seryosong boses ni Allistair na tinatanong ang boss namin. Nababahala akong napatingin sa boss ko ngunit parang hindi naman siya natatakot, para pa nga siyang natutuwa.
'Eh? Abnormal lang?'
"It is my decision not to eat, sir. Mr. Pyon has nothing to do with it." pormal na sabi ko at diretso siyang tinignan sa mata. Napataas naman ang kilay niya, halatang hindi nagustuhan ang sinabi ko. Hindi ko alam kung saan doon ang hindi niya nagustuhan, kung ang desisyon ko ang hindi kumain o ang pagsabat ko sa usapan nila. At nasagot 'yon ng magsalita ulit siya.
"Didn't you also taught your employees to not talk when they haven't been asked for their opinion?" tanong muli ni Allistair na naging dahilan kung bakit nagsalubong ang kilay ko.
'Ano bang problema niya?!'
"I am not a robot who need their owner's approval before they do something, sir." mariing sabi ko na diniinan talaga ang pagbanggit ng 'sir'.
"I didn't said that you are a robot, Ms." mariin ding sabi niya.
"I am just saying that I have my own mouth that can function even without Mr. Pyon's permission." pormal na may pagka mataray na sabi ko.
"Just tell it to me if both of you want to file an annulment." tamad na tamad na sabi ni Attorney Kalix habang nakapangalumbaba.
"There's no need for it because we're are already annulled, Attorney Kalix." pormal na sabi ko saka tumayo at humarap sa boss kong mukhang hindi naman nainis sa pagsagot sagot ko kay Allistair, mukha pa nga siyang na-e-entertain na parang nanonood ng isang palabas.
"Sir, I forgot to do something so can I go back to my office now? It's like Mr. Lim doesn't want my presence here as I don't like his." pormal na sabi ko dahil kaunti nalang at masasapatos ko na talaga si Allistair.
"So you're saying that you don't like my presence, Ms. Kingston?" ayaw talagang magpaawat na sabi ni Allistair. Matapang ko siyang hinarap at tinignan sa mga mata.
"Yes, sir, so, if you will excuse me." prangkang sagot ko saka yumuko kay Mr. Pyon bago lumabas ng conference room.
Hindi ko alam kung ilang beses akong napairap habang naglalakad paalis.
"I'll wait for you even how long it will takes. Days, weeks, months, years even forever. That's how I fucking love you, wife."
Nagngitngit ang mga ngipin ko ng maalala ang sinabi niya noon.
'I'll wait my ass! Tse!'
"Zahara!" tawag ni Flinn kaya napalingon ako sa kaniya.
"Can you help me with this?" tanong niya at pinakita sa'kin ang hawak niyang laptop. "I have a report and it will happen tomorrow. Please, help me. I'm willing to pay!" natatarantang sabi niya talaga kaya napatawa ako dahil ang cute niya.
"No need to pay, Flinn. Tara." yaya ko at umupo kami sa sofa sa tapat ng front desk. Kita na sa pwesto namin ang labas ng building.
"Saan ba?" tanong ko at tinignan ang laptop niya. Maraming mali at may mga salitang mas maganda kung gagamitan ng mas malalim na salita.
Binasa ko muna ang ginagawa niyang report. Nakapatong ang siko ko sa tuhod habang ang isang kamay ay hawak ang mouse. Bakit ba naman kasi napakababa ng table?
"Eto, mas maganda kung gagamitan mo ng mas malalim na salita. Huwag laging basic." sinimulan ko na siyang payuhan habang tinuturo ang mga salitang sa tingin ko ay dapat ibahin.
"Tapos ito. Double p 'yan at single s naman 'yon." patuloy pa rin ako sa pagtuturo ng mga mali.
Napatigil lang ako ng hindi siya nagsalita. Napalingon ako sa kaniya at nakitang nakatitig siya sa'kin habang nakangiti.
"Uy, nakikinig ka ba?" tanong ko at pinitik ang noo niya. Napapikit pikit naman siya na parang binabalik ang sarili niya sa mundo.
"Ah, what is it again?" tanong niya at napakamot pa ng batok.
"Makinig ka, lalayasan kita." nakangiwing pagbabanta ko. Natawa nalang siya bago napailing.
Sinimulan ko siyang i-guide at seryoso naman siyang nakinig. Nagpalitan kami ng opinyon at natapos na namin ang report niya sa loob ng tatlong pung minuto. Tuwang tuwa niya akong niyakap kaya tinapik ko nalang ang braso niya habang natatawa sa reaksyon niya dahil para siyang bata.
"Thank you! Thank you! You saved my life!" masaya talagang sabi niya habang yakap ako.
"Are you sure that your life is already safe?" tanong ng isang pamilyar at malamig na boses na ikinatigil ko.
Para kaming napaso ni Flinn sa isa't isa dahil agad kaming lumayo. Tumayo ako at napatingin kay Allistair na walang emosyon lang na nakatingin sa'kin. Pansin kong mag-isa lang siya.
'Nasaan sila Angeline? Si Naoruje? Si Mr. Pyon? Si Attorney Kalix?'
"Office." he mock and lick his lower lip. Inulit ang palusot ko para makaalis ng conference room.
"Excuse me, sir. I'll go to my office." pormal at magalang na sabi ko at aalis na sana ng magsalita siya.
"Do you like to accompany me for dinner?" tanong niya na nagpatigil sa'kin.
"No, thank you, sir. Baka may magselos." seryosong tanggi ko ng maalala si Angeline.
"Who? Your boyfriend?" masungit na tanong niya. Nagsalubong naman ang mga kilay ko.
"Who?" nagtatakang tanong ko.
"Zahara, uwi na tayo! Pinauwi na tayo ni boss! Hanep, naubusan na siguro ng stock ng ibang kulay ang kumpanya at puro pula ang USB niya!" sigaw ni Narouje habang papunta na sa direksyon ko. Nang makita niya si Allistair ay napaawang ang labi niya, hindi makapaniwala. Napansin ko namang napataas ang kilay ni Allistair dahil sa sinabi ni Narouje.
"Lucas, let's go?" napaawang din ang labi ni Angeline ng makita ako. Mukhang nagkakalkal siya sa bag niya kanina at hindi ako napansin.
Hindi ko na pinansin si Allistair at naglakad na papunta kay Narouje saka siya hinila palabas ng kumpanya. Dinig ko pa ang sigaw ni Flinn na nagpapasalamat ngunit hindi ko na siya nagawang pansinin sa pagmamadali.
Naghintay ako ay nagpalinga-linga, hinahanap ang laging sumusundo sa'kin, hinihiling na sana bigla nalang siyang sumulpot katulad ng dati.
"Hi! May sundo ba kayo, Zahara? Pwede kayong sumabay sa'min." nakangiting sabi ni Angeline pagkalabas nila sa kumpanya.
"Ah may sundo kami." agad kong sagot.
"He won't come." dinig kong bulong ni Allistair sa sarili na hindi ko masyadong naintindihan.
"What?" tanong ko sa kaniya para ulitin niya ang sinabi niya. Hindi niya naman ako pinansin kaya mas lalo akong nainis sa kaniya.
"You sure? We will also eat. Uh hindi ka pa kumakain right? My treat." nakangiting sabi ni Angeline.
"Tara! Masarap kapag libre! G kami, master!" masiglang sabi ni Narouje kaya napasapo ako ng noo.
'Hindi niya ba ma gets yung sitwasyon?!'
"Ah kas-"
"Tara na! Huwag ka ng pakipot! Lilibre na nga tayo eh!" pamimilit sa'kin ni Narouje saka ako hinila. Dinig ko pang natawa si Angeline sa likod. "Saan pala yung kotse niyo, master?!" tanong pa ni Narouje ng mapagtantong hindi niya alam kung nasaan ang kotse nila.
Tinuro naman ni Angeline ang kotse nila habang nakangiti. Walang hiyang naunang pumasok doon si Narouje at hinatak pa talaga ako paupo sa tabi niya.
Sumunod naman sila Angeline at Allistair. Sa driver seat umupo si Allistair at sa passenger seat naman si Angeline.
Napatikhim nalang ako at umayos ng upo. Ipinagsiklop ko ang dalawang kamay ko para mapigilan ang sariling sapakin si Narouje.
"So uh Zahara, you're a secretary?" nakangiting tanong ni Angeline.
'Obvious ba?'
"Yeah. How about you?" tanong ko nalang.
"Oh, I'm planning to build my own bar." nakangiting sagot niya.
'Ayos! Pwede akong supplier ng lason. Exclusive only for you.'
"Oh, really? Goodluck with that." pilit akong ngumiti.
Napabuntong hininga nalang ako. Wala naman talagang kasalanan si Angeline rito at hindi ko rin naman masisisi si Allistair kung hindi na siya nakapaghintay. Ako naman ang umalis. This is my decision so I should be prepare for the consequences.
Maghahanap nalang siguro ako ng sugar daddy para naman may daddy na nga ang kambal, may pera pa kami! Oh di'ba? I'm an alpha kid!