De soundcheck was voorbij. Ze waren met z'n allen naar een soort kantine geloodst, en zaten nu broodjes bal te eten. Mees had falafel in plaats van gehakt. Maxiem, Mira en Lev zongen een liedje, en Donnie maakte het geluid van een trompet met zijn mond. Dat had Katja ook geleerd van Lev, maar ze kende het nummer niet. Net toen ze een ritme op de tafel wou slaan, deed Boaz dat al, en iets ingewikkelders dan zij zou kunnen doen. 'Zo grappig dat ik in de verste verte niet de muzikaalste van ons ben,' zei Katja grijnzend tegen Bart en Jelte.
Die lachten. 'Ja, dat zijn van Beesten, hè,' zei Bart.
'O laat het hen niet horen,' grijnsde Katja.
Bart en Jelte lachten. 'En Lev en Donnie zijn geen van Beesten.'
'Nee, die zijn gewoon veel beter dan jij,' zei Jelte plagerig.
'Ja maar dat is zo,' zei Katja.
Iedereen stopte met zingen. 'Zit jij weer te zeuren?' vroeg Maxiem.
'Ik zeur nooit,' antwoordde Katja.
Iedereen lachte. 'Wat is dit nou weer?' vroeg Katja grijnzend. 'Ik zei alleen dat ik van ons allemaal het minst muzikaal ben.'
'In de hoop dat wij dan zouden zeggen dat dat onzin is?' vroeg Mira.
'Nee, gewoon om ook maar wat te zeggen, maar het spijt me; ik zal het nooit meer doen.'
Duco grinnikte. Katja was blij dat Duco er was. Hij koos altijd haar kant, behalve een paar enkele keren toen zij elkaar net hadden leren kennen, en hij was altijd lief. Het was fijn om hem erbij te hebben. Als ik naar een onbewoond eiland zou moeten en één ding mee mocht nemen, koos ik Duco, dacht Katja. Ze grinnikte om haar eigen gedachte. 'Waar denk je aan?' vroeg Duco.
Katja haalde haar schouders op. Duco pakte nog een broodje. 'Zeg nou,' zei hij.
'Ik denk nergens aan. Ik ben gewoon een gekkie die soms zomaar zit te lachen. Heel raar. Ik zou opgenomen moeten worden.'
Duco lachte en kneep Katja in haar wang.
Ze glimlachte automatisch, zoals altijd als hij dat deed. 'Katja!' riep de stem van Mira.
Katja keek op. 'Ken jij dat nog?'
'Ken ik nog wat?'
'Si, si, si.'
Mira bedoelde een klapspelletje dat Katja ooit geleerd had toen ze een jaar of acht was. Enthousiast stond ze op en liep naar Mira toe. Ze legde de handen in de haren en ze begonnen te zingen en te klappen. Bart, Jelte en Duco moesten erom lachen en Dimitri zat Katja een beetje uit te lachen. 'Ja wat nou, Dimitri,' zei Katja, en ze sprak zijn naam expres op z'n ultra Nederlands uit.
'Katja Schuurman,' zei Dimitri terug.
Zo noemde hij haar altijd als zij hem niet gewoon bij zijn voornaam noemde of er een grapje van maakte.
'Ik weet eigenlijk niet waarom ik dat zo'n belediging vind,' zei Katja. 'Weet je hoe lekker zij is.'
Duco en Jelte lachten hard. 'Kijk, Jelte lacht mij uit,' zei Katja grijnzend, 'maar Duco lacht omdat hij het ook vindt.'
Nu lachte iedereen. 'Ik lag je niet uit, schatje,' zei Jelte. 'Ik kan toch wel zíén of een vrouw knáp is.'
'Da's waar,' zei Katja.
'Ik lag niet omdat ik het ook vind,' zei Duco. 'Ik lag gewoon om jou.'
'Jij vindt Katja Schuurman niet knap?' vroeg Katja sceptisch en met opgetrokken wenkbrauwen.
'Ik heb een vrouw. Ik let daar niet op,' antwoordde Duco grijnzend.
'O, natuurlijk,' zei Katja cynisch.
Duco lachte en stompte Katja tegen haar schouder. Ze keek naar hem. Hij werd al grijs bij de slapen. Hij werd oud, Duco. Hij was waarschijnlijk ouder dan haar ouders. Katja kon zich een wereld zonder Duco niet voorstellen. Ook niet zonder Bart en Jelte trouwens. Van het hele gezelschap waren alleen Mees en Dimitri jonger dan zij. Voor de rest was iedereen veel ouder. Katja wist niet waarom ze hier opeens aan moest denken, maar het maakte haar wel verdrietig. 'Wat is er?' vroeg Duco opeens.
Katja keek hem aan. 'Niks,' zei ze, en ze sloeg een arm om hem heen.
Hij deed hetzelfde bij haar. Ze liet haar hoofd op zijn schouder rusten. 'Ik hou van jullie,' zei ze zodat iedereen het kon horen.
'Wij ook van jou,' zei Mees snel.
Katja glimlachte naar haar. 'Ik ook van jou, meis,' zei Duco zacht, met zijn grommende stem.
'Weet ik toch,' zei Katja. 'Arme man. Weet jij veel.'
Duco duwde haar van zich af en keek haar aan. Toen lachte hij. Katja grijnsde ook. 'Sorry,' zei ze.
'Bijgoochem kind ben je ook,' grinnikte Duco.
'Je kent me toch.'
Katja's telefoon trilde in haar zak. Ze keek. Het was Paco. *I'll see you tonight💋* stond er.
*yess, can't wait🙃* stuurde Katja terug.
Duco keek overdreven mee op haar telefoon. Katja grinnikte en deed hem snel weg. 'Was dat die Paco?' vroeg Duco.
Katja knikte. 'Ja, sorry,' zei ze.
'Nee, maakt niet uit, lieverd. Wat zei hij?'
'Gewoon dat hij zin had in vanavond.'
'Hij vindt je leu-heuk,' fluisterde Duco plagerig.
'I kno-how,' antwoordde Katja grijnzend.
Duco lachte en sloeg zijn arm weer om haar heen. 'Wil je nou alsjeblieft nooit meer zeggen dat niemand jou leuk vindt,' zei hij opeens serieus. 'Want dat is natuurlijk onzin.'
Katja lachte kort. Weer duwde Duco haar van zich af en hij keek haar aan. 'Ik meen het,' zei hij.
Hij pakte haar bij haar schouders. 'Ik hou ook van jou. Je bent hartstikke leuk.'
Katja lachte, licht ontroerd. 'De pot verwijt de ketel,' grijnsde ze.
Duco schaterde het uit. 'Jij hebt nog nooit gewoon gezegd "ik ook van jou", hè?'
'Dat klopt,' zei Katja. 'Maar het is wel zo, dat weet je toch? Ik weet ook niet waarom ik dat nooit zeg.'
'Dan is het goed,' grijnsde Duco.
Katja giechelde.
Na de lunch liepen ze met z'n allen terug naar de zaal. Katja liep meteen door naar de kleedkamer om zich om te kleden. Toen ze net haar broek dichtknoopte, maar wel nog in haar bh stond, hoorde ze iemand binnenkomen. Een beetje ongemakkelijk draaide ze zich om. Het was Mira. 'Hé,' zei ze opgelucht.
'Hé,' antwoordde Mira. Ook zijn begon zich om te kleden. 'Zin in?' vroeg Katja.
'Hm?'
'Heb je er zin in?' herhaalde Katja, luider dit keer.
Mira lachte. 'Jij stelt soms echt vragen die je stelt op een eerste date. Je hoeft geen stiltes op te vullen bij mij, hè.'
'Jij hebt je lesje beleefdheid nooit gehad, hè?'
Katja trok haar jasje aan en begon naar haar schoenen te zoeken. 'Alsof jij altijd zo beleefd bent,' zei Mira.
Katja dacht even na. 'Dat is waar,' zei ze toen.
Ze grinnikte. 'Wat?' vroeg Mira.
'Ik ben echt fucking onbeschoft, hè?'
Mira haalde haar schouders op. 'Nou ja,' zei ze, op precies de zelfde manier als Maxiem de woorden zou zeggen.
Katja had haar schoenen gevonden. Ze ging op een stoel zitten en begon de veters te strikken. Jelte kwam binnen lopen. 'Hé, Jelt,' zeiden Katja en Mira in koor.
'Hé, schoonheden. Jullie zijn al helemaal klaar zie ik?'
'Bijna,' zei Katja terwijl ze haar veter vast trok. 'Nu,' zei ze, en ze sprong op.
'Goed zo,' zei Jelte.
Hij spreidde zijn armen en Katja liet zich knuffelen. 'Je ziet er mooi uit, de Haen,' zei Jelte.
Katja keek hem aan en grinnikte. 'Ben jij Duco met wisseldrank op of zo?'
Jelte lachte. 'Ja echt,' ging Katja door. 'Dat kak-accent van jou was ook opeens weg. Probeer jij opeens een mannelijk karakter te faken of zo?'
Jelte stompte Katja tegen haar schouder. Zij lachte gemeen. 'Vind jij Duco hét voorbeeld van mannelijkheid dan?' vroeg Mira pesterig.
'Dan zou ie er nog wel wat centimetertjes bij mogen,' grijnsde Katja.
Jelte, die zelf bijna even klein als Duco was, keek haar aan. 'Jíj́ hoeft je niet aangesproken te voelen,' zei Katja. 'Jij bent precies mannelijk genoeg voor je lengte.'
Jelte lachte. 'Kleine pestkop ben je ook,' zei hij.
'Maar ik hou van jou, hè,' antwoordde Katja.
Jelte aaide haar over haar hoofd. Opeens begon ze te lachen. Jelte keek haar vragend aan. 'Ik moest denken,' begon ze, 'ik was een keer met Dimitri aan het bellen, en ik probeerde hem te overtuigen dat hij toch echt gay was, en hij had me net overtuigd dat het niet zo was, en toen zei ik dat ik Luca, de zoon van Duco, heel knap vind, en hij dacht even na en zei: "Ik vind hem niet knap, maar ik vind hem wel héél mannelijk," en toen was ie weer even stil en toen zei hij: "Ik doe er ook niet echt iets tegen hè, om jou te laten denken dat ik gay ben."'
Tijdens Katja's verhaal was Dimitri binnengekomen, en die riep nu: 'Je had beloofd dat je dit aan niemand zou vertellen!'
Iedereen schaterde het uit. 'Dat is ook zo. Sorry,' zei Katja serieus.
Ze stak haar armen uit en zij en Dimitri gaven elkaar een knuffel. 'Sorry,' zei Katja nog eens. 'Maar ons gesprek vroeg echt om dit verhaal.'
Dimitri lachte. Bart kwam binnen. 'Katja,' zei hij. 'Ik was het vergeten te zeggen alleen één of ander Spaans programma wilde je interviewen. Ze zijn er nu, of je even hebt.'
'Moet ik nu een interview gaan doen?' vroeg Katja onzeker.
'Ja.'
'In het Engels?'
'Dat kan jij.'
Katja stond op en liep achter Bart aan. Er stonden inderdaad een interviewer, een cameraman en een geluidsvrouw op haar te wachten. Na kort kennis gemaakt te hebben, werden er een paar stoelen neergezet en ging de camera aan. 'First,' begon de man, 'how are you?'
'I'm fine, thank you. How are you?'
'I am good,' antwoordde de interviewer. 'Thank you. So, for the people who don't know you yet: Who are you?'
Katja lachte ongemakkelijk en zei: 'Ehm, hé. My name is Katja. Katja de Haen. I am a Dutch singer from Amsterdam. And I am giving a couple of shows in Spain, 'cause al Dutch people go to Spain for the hollydays. Exept for me by the way. This is my first time in Spain ever.'
'How do you like it?'
'I love it very much. Nice wether, nice people, tasty food.'
'Yeah, nice people. I heard you met a boy here.'
'I did,' antwoordde Katja. 'But it doesn't mean anything yet. I've just seen him two times, and I actually didn't want everyone to know yet, but yeah...'
'Oké, than I won't ask anything more about it.'
'Thank you.'
'So, I heard you actually speak a bit Spanish.'
'I do. But not very well, and I am a bit insecure about it. I couldn't do the whole interview in Spanish. He could tho.'
Katja wees naar Duco die van een afstandje zat te luisteren, zittend op een bankje naast Mees, Lev en Bing.
'He could?' herhaalde de interviewer.
'Yes,' zei Katja. 'He is Spanish.'
'I'm am Dutch,' zei Duco snel. 'I'm part Spanish.'
De interviewer vroeg hem iets in het Spaans. Hij antwoordde en lachte. 'Yeah, you see, so I couldn't understand that,' zei Katja.
De interviewer lachte. 'No digas,' grijnsde Duco.
Dat betekende "niet zeggen". De interviewer lachte. Katja lachte ook. 'O en dat versta je dan wel,' zei Duco.
'Ja, daar kan ik ook niks aan doen hè, Carlos. Als je een geheimtaal voor mij wil moet je iets anders bedenken.'
'Jij let nooit op in de Duits- en Fransles, hè?'
'Alsof jíj́ Duits of Frans spreekt.'
'Wat is nou weer die nadruk op "jij"?'
Katja lachte. Ze zag de interviewer kijken. 'I'm sorry,' zei ze snel. 'He is annoying, isn't he? We can move on.'
De man en Duco lachten. Katja grijnsde tevreden. De man wou doorgaan maar Katja onderbrak hem. 'O I am sorry,' zei ze. En toen tegen Duco: 'Carlos, ik wil echt om zes uur eten hebben, dus kunnen we op tijd pizza bestellen?'
Duco lachte. 'Jij gaat gewoon door een interview heen omdat je over úren graag wil eten.'
Katja hoorde iemand achter zich lachen. Het was Bart. 'Ja wat?' zei ze grijnzend tegen hem en Duco. 'Niks, ga nou maar door, schatje,' antwoordde Bart. 'Om zes uur heb jij je pizza en anders mag je me ontslaan.'
Katja lachte en keerde zich weer tot de interviewer. 'Hai, sorry,' zei ze. 'I am all yours now.'
'Was that about pizza?'
Katja giechelde en zei: 'Ehm, yeah it was. I am sorry.'
Ze lachte. De interviewer grijnsde en vervolgde: 'So, your first album came out a year ago.'
'A year and a half actually. Almost two.'
'O okey, I am sorry.'
'Don't worry.'
'Your album is called-'
Hij probeerde de Nederlandse woorden uit te spreken, maar met weinig succes. Katja lachte. 'Well... that,' zei de man beschaamd. 'What does it mean?'
Katja vertaalde het voor hem. 'O okay. Nice. Why did you call it like that?'
'I also had a song with the same title, and I kinda liked it. It doesn't have a really interesting reason or something.'
De man lachte. 'But I have other interesting things to say!' riep Katja snel.
De man lachte harder. Katja grijnsde. De man vroeg hoe ze aan de inspiratie van haar albumcover was gekomen. Katja vertelde over de kleuren van Amsterdam. Hoe ze zich meer een Amsterdammer dan een Nederlander voelde, en over dat ze had besloten om kleuren uit te kiezen die haar zouden vertegenwoordigen, en dat ze dus voor de kleuren van Amsterdam gekozen had. 'And also,' zei ze. 'The colour of the Netherlands is orange, and I think that's the most ugly colour so...'
Ze grijnsde. De interviewer lachte. 'What do you wanna tell your listeners with your music?' vroeg hij.
'To be honest,' zei Katja. 'I don't really, ehm... while writing, I wasn't thinking about a particular message I wanted to tell people. I was just writing music because I wanted to, and also about what I wanted to myself. But now people expect something from me, so maybe I will think about it more in that way for my next album.'
'Was there something you wanted to tell yourself with your songs?'
'Actually, my own songs learned me stuff. The second song in the
album-' Katja zei de naam van het nummer, 'was really helpful for me. 'Cause it's about a guy, and a girl and I know she is in love with him, and I warn her for him, 'cause I went trough the same stuff with him, and while I was writing it, the chorus was just finished, I saw him again, and I was like: "O, he was actually really sweet to me, maybe I made a mistake," but when I was home again, I sang the chorus to myself and then I realized that Katja in the song was right.'
Katja's ogen flitsten zenuwachtig naar Bing. Ze was even vergeten dat hij er ook zat, en dat het nummer in zekere mate toch over hem ging. 'But,' ging ze snel verder. 'Even later, I realized that in fact, it wasn't that serious and I was exaggerating, but in the moment it felt like my own song was telling me something.'
Ze grinnikte ongemakkelijk. 'What do you wanna say to Spanish people who are coming to your show and maybe don't know you yet?' vroeg de man.
Katja dacht na. 'Actually I didn't think about it,' zei ze. 'To be honest I didn't think there would be Spanish people but maybe there will. That would be nice, 'cause maybe I can earn listeners in Spain and other countries. But to Spanish people who are coming to my show I wanna apologize for the fact everything is in Dutch.'
De interviewer lachte. 'I heard a few of your musicians were already really famous.'
'O I think you mean Maxiem and Mira and Boaz. Yeah, their father is a famous singer from the eighties.'
'How is it like to work together with them?'
'Well, actually I know them for a very long time, maybe longer than I know who their father is, so I really like it to work with them and we have much fun, but I don't like it in particular because of their dad.'
'Katja, niet liegen!' riep Bing vanaf het bankje waar hij zat.
Katja lachte. 'What did he say?' vroeg de interviewer.
'He said that was a lie,' antwoordde Katja.
'And is it?' grijnsde de interviewer.
'No. Maybe a bit- no! Just no!' lachte Katja.
Ze zag dat Mees ook moest lachen. 'Wat lag jij Meesje,' zei ze. 'Geloof jij mij niet?'
Mees trok een gezicht. 'Echt fuck jou!' riep Katja lachend. 'Ga lekker beste vriendjes met Bing en Duco worden.'
'Ben ik al,' grijnsde Mees.
Katja glimlachte en wendde zich weer tot de man. 'I want to thank you for this little interview,' zei hij.
'Thank you,' zei Katja snel.
'How would you say goodbye in Dutch?' vroeg de man.
Katja dacht even na en zei toen: 'Ehm... heel erg bedankt voor het kijken. Jullie zijn lief en ehm, tot snel.'
De camera's gingen uit, de man bedankte haar nogmaals voor het interview en ging toen weer. Katja plofte neer op het bankje tussen Duco en Bing in. 'Hé, schoonheid,' zei Duco en hij aaide haar over haar hoofd.
'Hé, andere schoonheid,' grijnsde Katja. 'Hebben jullie ook altijd dat als jullie Nederlands praten met buitenlanders erbij jullie zo vaak mogelijk de letter G willen zeggen?' vroeg ze een beetje beschaamd.
Duco en Lev schaterden. Mees giechelde. 'Ehm, nee,' zei Bing grinnikend. 'Jij bent echt veel te veel bezig met de mensen om je heen en wat die wel niet zullen denken.'
'In deze context maakt dat toch niet uit,' zei Katja.
'Nee maar het illustreert het wel weer mooi.'
Katja haalde haar schouders op. Duco stootte haar aan. 'Moet je kijken,' zei hij en haalde zijn telefoon uit zijn zak.
Hij liet Katja een foto zien van zijn kleinzoontje Moos. De foto was genomen in de kinderboerderij en Moos had een grote bruine kip op schoot. Hij lachte blij naar de camera. Katja lachte naar Duco. 'Nah,' zei ze. 'Wat fucking schattig.'
'Ja hè. Stuurt Luca mij net. Ze zijn op de kinderboerderij.'
'Wat leuk. Doe Luca de groeten.'
Duco grijnsde. 'Zou jij wel willen hè, mevrouw de Haen.'
'Doe nou maar.'
Duco lachte en typte iets. 'Wat heb je gestuurd?' vroeg Katja.
'"De groetjes van Katja",' zei Duco droog.
Katja grijnsde. 'En wat zegt hij?'
'Nog niks.'
Duco lachte bij het zien van Katja's gezicht. Toen draaide hij zijn telefoon om en liet Katja lezen wat Luca gestuurd had. *Haha groetjes terug en zeg succes van mij*
Katja grijnsde breed en haar wangen werden rood. 'Als Paco nu je gezicht toch eens zou zien,' zei Lev grinnikend.
Katja lachte hard. 'Ach, hou je mond,' zei ze. 'Jij hebt zijn zoon nog nooit gezien.'
'Jawel.'
'Ja, maar niet goed.'
'Ik wil je ook nog even attenderen op het feit dat ik een hetero man ben.'
'Ja, daar moet je in jouw geval de mensen inderdaad van tijd tot tijd even aan herinneren,' zei Katja vals grijnzend, terwijl ze Lev van top tot teen bekeek.
'Hoezo?' vroeg die lichtelijk beledigd.
'Ik heb járen gedacht dat jij homo was. En-' Katja begon te lachen. '-toen ik dat een keer tegen mijn ouders zei, was mijn moeders antwoord: "Wat heeft jou uiteindelijk doen denken dat hij níét gay is?"'
'Jouw ouders kennen mij helemaal niet, en waarom zei je dat tegen je ouders?'
'In de context was dat heel normaal,' grinnikte Katja. 'Ik weet alleen niet meer wat de context was, maar ze kennen jou wel. Van optredens.'
'Ja,' zei Lev op een toon alsof dat niet telde.
'O, want op het podium speel jij altijd een rol omdat je graag wíl dat mensen dénken dat je gay bent?' constateerde Katja cynisch.
Mees giechelde maar probeerde dat te verbergen achter haar hand.