Günün ikinci bölümüdür, sabahki bölümü okuyup beğenmeyi unutmayın :)
Tam altı ay olmuştu kalbinden ayrılalı. Nefesi kesiliyordu ara ara. Her gün bıkmadan usanmadan çocuğun evinin önüne gidip saatlerce bekliyordu çocuğu ama o hiç gelmiyordu.
Herkes meczup bellemişti onu iyice ama umrunda bile değildi.
Onun gidişinin ilk haftası geldi birden aklına. Deli divane olup tüm evi alaşağı edişi, ayağının ağrısıyla günlerce inleyişi doldu zihnine.
Ne çok beklemişti eşini. Onun geleceğine dair umuduna sarılmıştı hala. Kendine zarar vermeyişi bundandı.
Etrafına bakındı, ev iyice harabeye dönmüştü. Kokusu bile kalmamıştı çocuğun bu izbe yerde.
Özlemişti. Deli gibi özlemişti. Evi barkı kül olmuştu onun gidişiyle. Onu koynuna alıp öpüp okşamayı özledi. Güzel yüzüne bakıp tombul kollarını sıkmayı. Bebek kokusunu. Ona sanki bir ilaha bakar gibi bakışını. Sevişini, tatlı sesini. Kocam deyişini özlemişti Asaf.
Sadece umut hayatta tutuyordu onu. Eşine kavuşma umudu.
.....
Tam altı ay olmuştu askere gideli bugün terhis olacaktı. Son dakikalarında tuvaletin boşluğu fırsat bilip bir kabine girerek kendini çekiyordu yine. Asaf'ı düşünüp ağlayarak kendini kaçıncı çekişiydi hatırlamıyordu bile. Çok özlemişti kocaoğlanı. Çok özlemişti kocasını.
Bir an önce yanına gidip sarılmak istiyordu. Ona varlığını bilmediği bebeğini anlatmak istiyordu. Çok özlemişti onu. Her nefes alış verişinde Asaf vardı. Onu ilk gördüğü gün geldi aklına.
Arkadaşlarıyla sokaktan geçerken gözü takılmıştı adama o an hiç hissetmediği kadar azgın hissetmişti. Topallayarak yürüyen adamın kendi içinde delice gidip geldiğini düşlemişti.
Arkadaşlarının o gece yaptığı şey her ne kadar yanlış olsada minnettardı onlara, yoksa bir adım atmayı hep erteleyip muradına eremeyecekti.
" Asaff ahhh."
Eline boşaldığında yan kabinden gelen gürültüyle ağzını kapadı.
" Ulan Zahir yavaş lan yavaş. Bıktım senden."
" Nazlanma kevaşe ağzına tükürürüm senin."
Yandan gelen seslerle Zahir ve Neco abilerinin yine kavga ettiğini anladı. Askerde itilip kakılmasını da onlar engellemişti zaten.
Hala bir askeri pinpon topu gibi sektirip diskoya gittikleri anı unutamıyordu. Dehşet derecede manyaktı bunlar, özellikle Zahir abisi.
Sessizce kapıyı kapatıp kapının önünde nöbet tuttu, bir şeylerden şüpheleniyordu ama bunu hiç dile getirmemişti onu ilgilendirmediğini düşündüğü için.
Su sesi duyduğunda oradan ayrıldı.
Yarın kocasının yanında olacaktı. Hiç bir şey umrunda değildi artık.
.....
Asaf'ın saçına ak düşmüştü özlemden. Yine bir gece vakti özlemle kavrulup ölü gibi yatarken kapı deli gibi vurulmaya başladı. Anlamsız bir sevinç dalgası çarpmıştı yüreğine. Bu çocuğun ona ilk geldiği geceyi hatırlatmıştı ona.
Hızla yerinden kalktığında bacağı deli gibi acıdı. Çocuk gittiğinden beri iyice salmıştı kendini. Ayağına hor davranmıştı. Sık sık kramplar giriyordu artık.
Ama bunu umursamayıp kapıyı açtı. Kapıyı açmasıyla saçları asker traşı olan çocuk kollarını dolamıştı ona. Hemen içeriye alıp kapıyı çarptı hızlıca.
" Asaf"
İkisininde kalbi yerinden çıkmak üzereydi. Asaf heyecandan tir tir titriyordu. En sonunda delirmiş miydi yani?
" Akif'in geldi."
Bu onlar için son olmuştu. Birbirinin dudaklarına kapandıklarında Asaf her şeyi boşverip kucağına aldı çoçuğu. Zayıflamıştı. Hatta eline kas bile geldiğini düşündü Asaf. Ama bunları sonra düşünecekti.
Her yer darmadumandı ama duracak zaman yoktu yerdeki kilimin üzerine yatırdı hemen çocuğu.
Üzerini soyundurduğunda nefes alış veriş sesleri sarmıştı dört bir yanı.
Hala çocuğun burada, altında yattığına inanamıyordu.
" Yavrum benim, sensin. Bana geri geldim."
" Geldim Asaf'ım geldim. Daha fazla işkence etme artık bana, içime gir lütfen."
Çocuk değişmemişti hala onu istiyordu. Bu çirkin berduş haline rağmen.
Çocuğun dizlerini büküp deliğini açığa çıkardığında titremesi artmıştı. Deli gibi özlemişti onu. Dayanamayıp eğildi. Tam deliğinin üzerine sulu bir öpücük kondurmuştu.
" Kokunu özledim. Ölüyordum Akif, sensiz ölüyordum."
Kendi üzerini de hızlıca çıkarıp aletini tam deliğine konumlandırdı.
Son anda bir şey hatırlamış gibi geri çekildi hemen, acele ediyordu.
" Seni hazırlamam gerek."
" Hayır , hayır böyle gir. Canımı yak Asaf hadi."
" Hayır canını yaktığım için gittin bir daha yapmam."
Akif bir hamleyle onu sırt üstü yatırıp kocaoğlanın üzerine oturduğunda canhıraş bir çığlık kopardı.
" Akif!"
Canı deli gibi yanıyordu çoçuğun. Deliği altı ayda eski haline geldiği için dapdardı. Ve birden girilmesi deliğini adeta parçalamıştı ama onun istediğide buydu. Bebek istiyordu ve alacaktı.
Dişlerini sıkarak üzerinde zıplamaya a başladığında ikiside kendinden geçmişti.
" Bana bir bebek ver Asaf, lütfen bana bir bebek ver."
Adam onun dediklerini anlamlandıramıyordu. İşleri bitince soracaktı bunu ona. Çoçuğu altına alıp deli gibi gidip gelmeye başladı içinde.
" Ihhhhhh ohhhh orası ahh orası Asafffff."
İkiside dişlerini sıkmıştı. Biri zevkten biri de ağır bazan acıdan. Sert olmalıydı Asaf, çok sert olmalıydı ki bebekleri olsun.
" Bebek istiyorum Asaf, daha hızlı ol daha hızlı ahh."
Eskisi gibi çoçuğun bağırış ve ağlama sesleri doldurmuştu evin içini. Asaf yeniden doğduğunu hissediyordu. Akif'in içine tüm spermlerini akıtırken yeniden var oluyordu.
Deliği deli gibi yansada bacakları birleştirip tek omzuna dayamasına izin verdi Akif.
" Devam mı?"
" Devam et aşkım. Parçala beni. Tüm ayların hıncını al benden."
Kaşladı çatıldı Asaf'ın.
" Hınç yok. Sadece sen ve ben varız."
Tek hamleyle içine girdiğinde avazı çıktığı kadar çığlık attı. Asaf çok özlemişti bunu. Çocuğun bağırışları onun en güzel hediyesiydi.
Çocuğun bacaklarını tek omzuna almış, girdiği yeri iyice daraltırken çocuğun deliğinden akan kan dikkatini çekti ama durmadı. Duramazdı. Özlemi mahvetmişti onu. Çoçuğa doyana kadar durmayacaktı.
" Beni sevdiğini söyle."
" Seni seviyorumm."
"Beni istediğini söyle."
" Senin her zerresini içimde istiyorum. Her gün her saat her dakika kocaoğlan deliğimdeymiş gibi hissettim. Şimdi yırtıyorsun beni.
Dağıt beni aşkımm. Ihhhhh mahvet beni."
Çocuk eskisinden daha geç boşalıyordu artık. Eline miniğinin miniğini aldı. Onu doyasıya öpüp dudaklarıyla ezecekti daha sonra. Onun her zerresine kurban olurdu.
Neden gittin diye hesap sormak bile istemiyordu. Onun gelmesi bile yeterdi ona.
En derinine kendini mıhlayıp boşaldığında çocuğu ters çevirip domalmasını sağladı.
İki elini tek eliyle sırtında birleştirip iyice o güzel pembe kalçasını dışarıya çıkarmasını sağladı.
"Asaf sanki kalbim atmıyordu, sen içime her girdiğinde kan pombalanıyor her yerime."
Çocuğun arsız konuşmalarını ne kadar özlediğini farketti Asaf. Gerçi ona küfretse bile eyvallah derdi ya.
Kan akan deliğine tekrar girdiğinde çocuk altında can çekişiyordu adeta.
Sabah gün ışıyana kadar en derinlerine boşaldı çoçuğun. Kaç defa olduğunu sayamamıştı ama çocuk acıdan bayıldığında bile deli gibi gidip gelmeye devam etmişti Akif'in içinde.
Sonunda eşi gelmişti ya her gün bayramıydı onun artık.
İkili yine bildiğimiz gibi🙈