ဆရာ..ဆရာမတွေနဲ့အတူအတန်းဖော်ကျောင်းသားကျောင်းသူတွေနဲ့စီနီယာအသိတွေကောပါတာမို့...ခတ်အနေနဲ့အင်တင်တင်နဲ့လိုက်ပါလာရလေသည်...။
ဆရာကိုယ်တိုင်ကလည်းခတ်ကိုလိုက်စေချင်သလိုမင်းလွင်ကလည်းအလှော်ကောင်း..ခခကလည်းအတင်းခေါ်နေတာကြောင့်နောက်ဆုံးတော့ထိုခရီးကိုခတ်လိုက်ရလေသည်..။
"ခတ်ကောပါလာတာလား...အက်ိုကမပါလာ
လောက်ဘူးထင်တာ...အခုလိုလိုက်လာတော့လည်းအားလုံးပျော်ရတာပေါ့...အရှေ့မှာလာထိုင်ပါလားခတ်.."
"နေနေရတယ်အကိုထူးအောင်...ခတ်ကခခနဲ့အတူထိုင်မှာမို့လို့သူပြီးရင်လာတော့မှာ.."
"ဒါဆိုလည်းအကူအညီလိုရင်ပြောနော်ခတ်...
အားမနာနဲ့...အချင်းချင်းတွေဘဲ..."
စီနီယာရဲ့သူငယ်ချင်းဖြစ်သူကိုအားနာနာနဲ့ငြင်းလိုက်ရသလို...စီနီယာနဲ့ဝေးတဲ့ခုံမှာထိုင်ချင်တာမို့မင်းလွင်ကိုအကူအညီတောင်းထားတာမဟုတ်လား....ဒီခရီးမှာတော့ခတ်ရဲ့စိတ်တွေကိုအေးချမ်းသွားအောင်လုပ်နိင်မယ်ထင်ရဲ့..။
@@@@@@@@@@@
"ဦး....ဟိုကျရင်အရမ်းပျော်စရာကောင်းမှာလားဟင်..."
"ဒါပေါ့ကလေးရဲ့...ဟိုကျရင်ကလေးအရမ်းပျော်သွားမှာ...နောက်ကျရင်နိင်ငံခြားထိအပျော်ခရီးထွက်ကြမယ်...အဲ့ကျရင်ကလေးအရမ်းပျော်နေမှာမြင်ယောင်သေး..."
"တကယ်လားဦး...အသက်တွေးကြည့်တာနဲ့တင်အရမ်းပျော်နေပြီ...ဟိုကျရင်မုန့်တွေလည်းအများကြီးစားမှာနော်..."
"စားရမှာပေါ့...ကလေးကမုန့်တွေကိုစား...ဦးက...ကလေးကိုစားမယ်နော်..."
"ဟုတ်ဦးများများစားနော်...ဟီးအသက်လည်းများများစားမှာ..."
ဘာမှမသိနားမလည်ဘဲသူပြောသမျှဖြူစင်စွာပြုံးပြရင်းပြန်ပြောနေတာလေးကိုကချစ်မဝဖြစ်နေတာလေး....။
"Boss...ကျွန်တော်တို့ရောက်ပြီ.."
ရင်ခွင်ထဲမှေးစက်အိပ်ပျော်နေရင်းလိုက်လာတဲ့အသက်ကိုထွေးပိုက်ရင်းမြတ်နိုးစွာနဲ့ကြည့်နေမိရင်းအသက်ကိုယ်လုံးလေးကိုယုယစွာထွေးပွေ့ရင်းကားထဲကထွက်လိုက်လေသည်...။
"Boss...ကျွန်တော်အသက်ကိုပွေ့ပေးရမလား...."
"မလိုဘူး...ငါ့ကလေးကိုငါဘဲထိခွင့်ရှိတယ်...မင်းငါ့တပည့်လုပ်နေပြီးမထိသင့်တာမထိရဘူးဆိုတာအခုထိမသိသေးတာလား..."
"မဟုတ်ပါဘူး..ကျွန်တော်ကBossကားထဲကအသက်ကိုပွေ့ပြီးထွက်လာရတော့ကသိ့ကအောက်ဖြစ်နေမှာစိုးလို့ပါ...တပည့်စကားပြောမှားသွားပါတယ်...ခွင့်လွှတ်ပေးပါ..."
"မင်းကိုဒါနောက်ဆုံးခွင့်လွှတ်လိုက်တာဘဲမင်းနေရာမှာတခြားသူသာဆို...အဲ့လက်ကိုဖြတ်ပစ်လိုက်ပြီ..."
မနိင်မနင်းဖြစ်မှာစိုးလို့အကူအညီပေးချင်တဲ့သူစိတ်နဲ့Bossစိတ်ကိုသိရက်နဲ့လျှာရှည်မိတဲ့သူ့ပါးစပ်ကိုသာပိတ်ရိုက်လိုက်မိတော့သည်..။
"ခံစမ်း..ခံစမ်း...ဟိုကသတ်မသွားတာကံကောင်း..."
အိပ်ပျော်နေတဲ့အသက်ကိုပွေ့ထားပြီးဟိုတယ်အဝကနေအခန်းထိပွေ့ချီလာပြီးမနိူးရက်ဘဲအိပ်ရာကုတင်ပေါ်အသာချကာ...အိပ်စက်နေသည့်ချစ်မဝလေးကိုအသဲတယားယားကြည့်ရင်းရင်ခွင်ထဲပွေ့ဖက်ကာသူပါအိပ်စက်လိုက်လေသည်...။
အသက်ကတော့ဦးရဲ့ရင်ခွင်ထဲပိုတိုးဝင်၍အိမ်မက်လှလှလေးတွေဆက်မက်နေလေတော့သည်...။
"ရေးးးးးရောက်ပြီကွ...တနှစ်ပတ်လုံးစာသင်ခဲ့ရတာတွေပင်ပန်းခဲ့တာတွေတစ်ဝပျော်ပစ်မယ်ကွ..."
"ဟဲ့မင်းလွင်...ငါ့အိတ်လေးသယ်ပေးပါဦးယောကျ်ားလေးဖြစ်ပြီးအားမကိုးရဘူး.."
"ငပိန်ရိုးမ...ငါဒီမှာပျော်နေသမျှအပျော်တွေပျက်ကုန်ပြီ...နင်တို့မိန်းကလေးတွေဆိုသည်မှာလည်းတစ်နေရာမသွားလိုက်နဲ့အထုပ်အပိုးတွေကအိမ်ပြောင်းလာသလားမှတ်ရတယ်...ပြီးရင်ငါတို့ယောကျ်ားလေးတွေကိုခိုင်းပြီ..."
"အာ့တော့ယောကျ်ားလေးဖြစ်တဲ့နင်တို့အပြစ်ဘဲလေ...နောင်ဘဝကျအားနွဲ့တဲ့မိန်းကလေးအဖြစ်ကိုဆုတောင်းပေါ့...အခုတောင်နွဲ့နေလားမသိဘူး..."
"နင်...နင်ငါနဲ့တွေ့မယ်...မပြေးနဲ့..."
ပင်လယ်ကမ်းခြေသို့ရောက်ရောက်ခြင်းစနောက်ပျော်နေကြတဲ့သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ကိုကြည့်ရင်းခတ်ပါလိုက်ပြုံးမိလေသည်...။
ဇေရတုကတော့ခတ်ရဲ့အပြုံးတွေကိုငေးကြည့်ရင်းသူပါပြုံးမိနေလေရဲ့...။
"ခတ်....ကိုသယ်ပေးရမလား...ခတ်သယ်ရတာလေးနေမှာစိုးလို့..."
"ရတယ်နေပါစေ...ခတ်ဒီလောက်တော့သယ်နိင်တယ်...စီနီယာတို့လည်းအခန်းရှာရဦးမလား..."
"အခန်းကနောက်မှရှာလည်းရတယ်...ထူးအောင်နဲ့တစ်ခန်းထဲဘဲလေ...သူသွားရှာနေတယ်ပြီးရင်သူနောက်လိုက်သွားရုံဘဲ...ပေးပါကိုကူသယ်ပေးပါရစေ.."
"မသယ်နဲ့ခတ်ဘဲသယ်မယ်...ခတ်ကယောကျ်ားလေး...ဒီလောက်တော့သယ်နိင်ပါသေးတယ်...ခတ်ကိုသိမ့်ငယ်အောင်မလုပ်ပါနဲ့လား..."
"မဟုတ်ဘူးခတ်...ကိုရှင်းပြ..."
"စီနီယာစေတနာကိုခတ်လက်ခံနားလည်နိင်ပေမဲ့...အခုခတ်တယောက်တည်းနေပါရစေဦး..ခတ်ကိုသွားခွင့်ပြုပါ..."
ဟူးးးးးခတ်ရယ်ဘယ်တော့များမှကိုရဲ့အချစ်တွေမြင်နိင်မှာလဲကွာ.....။
ရင်ခွင်ထဲကလူးလိမ့်နေတဲ့အဆိုးလေးကြောင့်ခမ်းမျက်လုံးကိုဖွင့်ကြည့်လိုက်လေသည်...အသက်လေးကသူ့ရင်ခွင်ထဲဇိမ်ကျနေရင်းဖုန်းနဲ့ဂိမ်းဆော့နေလေရဲ့သူဆော့တဲ့ဂိမ်းလေးတွေကလည်းဖရဲသီးခွဲတာမျိုးကလေးဂိမ်
းလေးတွေ...။
"ငပျင်းလေး...မထသေးဘဲဆော့နေတယ်ပေါ့လေ...ဗိုက်မဆာဘူးလားကလေး...ကြည့်ပါဦးညနေလည်းစောင်းနေပြီ...ထတော့ရေချိုးပြီးထမင်းသွားစားကြမယ်..."
"ဒါဆို...ချီသွား..ဦးချီ..."
"ဟုတ်ပါပြီဗျ...အဆိုးလေးကိုချီလိုက်ပါပြီဗျ.."
ကလေးကိုပွေ့ချီလိုက်ပြီးရေချိုးခန်းထဲဝင်လိုက်လေသည်...ရေချိုးခန်းထဲရေအတူချိုးရင်းကလေးနဲ့အတူချစ်တင်းနှောပြီးအချိန်ကုန်မိကြသေးသည်...မရဘူးအသက်ကအရမ်းလှနေတော့...အမြဲစိတ်မထိန်းနိင်ဘူး...။
"ဦး...အသက်ရှုးရှုးပေါက်ချင်တယ်..."
"ရှူးရှုးပေါက်ချင်တာလား...ဦးလိုက်ပို့ပေးမှာပေါ့...လာ.."
ချစ်တင်းနှောနေတာနည်းနည်းကြာသွားတာမို့ရေအမြန်ချိုးရင်အောက်ဆင်းလာကြကာထမင်းစားနေကြတာဖြစ်လေသည်...။
"ဦးခမ်းပါလား...မတွေ့တာကြာပြီနော်...ဒီမှာလာပျော်ပါးတာလား..."
"Boss...ကျွန်တော်လိုက်သွားပေးရမလား..."
အသက်ကပုံမှန်စိတ်မဟုတ်ပေမဲ့အပေါ့အပါးသွားတာလောက်ကတော့သူ့ဘာသာလုပ်တတ်လေသည်...သူချွဲချင်မှသာခမ်းကိုလိုက်တည်ခိုင်းတာမျိုး...။
"အာ့ဆိုအမြန်သွားပေးလိုက်...ငါ့ကလေးကိုမင်းအသက်ထက်ဂရုစိုက်ဖို့မမေ့နဲ့..."
သူရမှာရင်တမမနဲ့ကူညီရသေးအသက်ပင်ခြိမ်းခြောက်ခံလိုက်ရလေသည်...မတတ်နိင်ဘူးသူ့တပည့်ဆိုတော့လည်းခံပေါ့...။
စီးပွားရေးလုပ်ငန်းရှင်ကြီးနဲ့တွေ့တုန်းလုပ်ငန်းတွေခနတဖြုတ်ပြောပြီးသည်ထိအသက်နဲ့သူရကပြန်မလာကြသေး..စကားကိုအမြန်လက်စသတ်လိုက်ပြီးသန့်စင်ခန်းဆီသို့ဦးတည်သွားလိုက်လေသည်...။
သူရမင်းငါ့ကလေးကိုထိလို့ကတော့သေပြီသာမှတ်ထားပေတော့...လူကလည်းအရက်လေးနည်းနည်းဝင်ထားပြီဖြစ်လေသည်...။
ဟောတွေ့ပြီ...ကလေးကဒီရောက်နေတာကိုး
ကလေးကသူမျက်စီထဲပိုတောင်လှနေသလိုပင်...။
"ကလေး...ဘာလို့ဒီရောက်နေတာလဲ...ရှုးရှူးပေါက်ပြီးပြီလား...သူရကော...ထားလိုက်အဲ့ကောင်ဘယ်နားသေသေ...လာဦးနဲ့လိုက်ခဲ့.."
"ခင်ဗျား...ဘာလုပ်တာလဲ...လွှတ်...ခင်ဗျားဘယ်သူလဲ...လွှတ်ပေးပါ..."
🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂
Part...20မျှော်..
မျှော်နေကြလားတော့မသိဘူးသာသာတော့တင်ပေးလိုက်ပြီနော်...နောက်အပိုင်းတွေလည်းအားပေးပါဦးနော်...😘😘
Zawgyi
ဖုန်းကခပ်ကြောင်ကြောင်မို့zawgyiပြန်ကူးတာပြောင်းပြန်တွေဖြစ်နေလို့Ssနဲ့တင်းပေးရတာပါနော်...