Tekrar merhaba bebeklerim..
Yazardan Devam:
-Bakın çocuklar küçük hanım şuan iyi ve içeride uyuyor ama psikolojisinin çok sağlam olduğunu düşünmüyorum. Naif ve kırılgan bir kıza benziyor. Bu yaşadıkları onun için çok fazla korkarım ki . Pskolojik bir yardım almanızı tavsiye ediyorum bu süreçte. Sizin de küçük hanımın her daim yanında olmanızı istiyorum.
Diyip karşısındaki yıkılmış genç adamlara şöyle bir baktı ve yüzündeki tebessümle konuşmasına devam etti
-Sizin zaten küçük hanımla olan o özel bağınız gözlerinizden anlaşılıyor. Eminim ki ben demesem de her daim yanında olacağınız belli.
Elindeki yaraya da gelirsek ciddiyeti gözler önünde. Size vereceğim kremleri saniyesini bile geçirmeden düzenli kullanmaya dikkat edin. Ne yazık ki bu süreç onun için bol acılı ve ağrılı geçicek.
Krem sürerken yeterince hassas olan bünyesinin bu işleme dayanacağını düşünmüyorum. O yüzden size bir de dozunda uyku ilacı yazacağım. Krem sürmeden önce içeceğine vermiş olduğum dozda ilave ederseniz bu süreç onun için daha katlanılabilir bir hal alacaktır.
Egerki gün için de elinin ağrısı artarsa yanıma gelirseniz iyi olur. Ağrı kesici iğne onu bir nebze rahatlatır.
Doktor sözlerini söylediği an Anıl bir adım öne çıkıp sözü devraldı
-Merhaba hocam, ismim Anıl. Eğer uygun görürseniz iğnelerini evde ben yapmak isterim. Benim de mesleğim doktorluk.
Anılın bu sözleriyle hepsi doktora döndü. Eğer kabul ederse minik bebekleri için bu çok iyi olurdu. Zira hastane lafina bile katlanamayan küçük kardeşleri vardı.
Doktor yüzündeki gülümsemeyle Anıla dönüp
-Bu çok iyi olur Anıl. Pskolojik yönden de yıpranmamış olur.
Hepsi içlerine derin nefes çekip bıraktı. En azından bu sorundan kurtulmuşlardı.
Asil bir adım daha öne çıkıp zaten dağılmış olan saçlarını tek eliyle tekrar dağıttı.
Onun kızına ihtiyacı vardı.
Ciğerleri kızının çiçek kokusunu solumadan nefes almış hissetmiyordu.
- Her şey tamamsa kızımı görebilir miyim artık doktor.
Diyen genç adama gülümsedi doktor. Aralarındaki bağ gerçektende çok özel olmalıydı bu küçük hanımla. Yüzündeki gülümsemeyi arttırıp gözlerini gezdirdi karşısındaki çocuklarda.
Hepsi gözlerinin içine umutla bakıp bir an önce kavuşmak istiyordu minikleriyle.
-Elbette. Yalnız dediğim gibi uyuyor şuanda. Yakında uyanır tahminimce. Çok yormayın küçük hanımı. Uyandıktan sonra beni çağırırsanız son kontrollere göre hastayı taburcu ederim. Geçmiş olsun
Diyip giden doktorla tüm kardeşler miniklerinin bulunduğu odanın kapısına döndü.
Hepsi bir an önce o kapıdan içeri girmek istiyor ama görecekleri görüntüden çekiniyorlardı.
Şimdiye kadar eline diken bile batmasın diye uğraştıkları minik kardeşlerini o hasta yatağında görmek kalpleri açısından pek iyi değildi.
Araf birinin kardeşlerine destek olmasını gerektiğini hissedince o işi üstlendi.
- Hadi küçüğümün yanına gidelim. Uykusunda bile varlığımızı hissetsin.
İşte bu sözler tüm kardeşleri harekete geçirmişti.
Kapının kulpuna elini atan kaya son kez derin bir nefes alıp küçüğüyle önünde duran tek engeli yavaşça ortadan kaldırdı.
Kapının açılmasıyla yatakta hastane kıyafetiyle yatan kardeşlerini görünce derince yutkundular.
Küçücük kalmıştı o hastane yatağında..
Belki başka biri için bu davranışları fazla olabilirdi ama bir onlar bilirdi içlerindeki fırtınayı.
Gözlerinden sakındıkları kardeşlerini öylece o yatakta yatıyor olarak görmenin verdiği onu koruyamamış olmanın vicdanın ağırlığını bir onlar bilirdi.
Asil hızlıca kızına koşarken üçüzlerin elleri yumruk olmuştu durdukları yerde.
Canlarının diğer yarısının acısını kalbinde hissetmenin verdiği acıyı kimse anlayamazdı.
Evin en küçük üyesi Ege bulunduğu noktadan ablasına dolu gözlerle bakarken boğazında bir yumru hissetmişti.
Güya oydu evin en küçüğü ama yatakta küçücük duran kızla durumun inancı düşüyordu.
Hem ruhen hemde fiziksel olarak ablası daha küçüktü.
Bu düşünceler egenin yüzünde buruk bir gülümseme oluştururken Araf elini attı kardeşinin omzuna.
Kardeşinde gördüğü o buruk gülümseme her şeyi anlatıyordu zaten.
Elini egenin omzuna attığı gibi yatakta yatan küçüğüne doğru ilerledi o da.
Tabi yanında sürüklediği Egeyle birlikte.
Odadaki herkesin odak noktası yatakta yatan genç kızdı..
Hepsi çekildikleri köşede pür dikkat kızı izlerken açılmaya başlayan göz kapaklarını da tabiki fark etmişlerdi.
Hepsinin görecekleri bir çift gözle kalp atışları hızlanırken hızla yanına koştular..
Loya'dan Devam:
Başım.. Başım ağrıyordu..
Ne olmuştu en son..
Elimi yavaşça ağrıyan başıma koymak için kaldırıp bir kez daha açmaya çalıştım gözlerimi.
Ama kalkan elimi başka bir sıcak büyük eller engellerken kulağıma da yumuşak sesler işittim.
-Şşş oynatma elini güzelim. Ben yanındayım
Bu ses kime ait algılayamamıştı beynim ama kalbim tanımış olmalı ki bir huzur ve güven kaplamıştı içimi.
Sese uyup elimi geri indirirken gözlerimle bir kez daha savaşa girdim.
Nihayet bu savaşı kazanmamla açılan gözlerimle etrafa baktım.
Yavaş yavaş sesler ve hareketler beynimde anlam kazanırken nihayet kendime gelmiştim.
Hemen sağ yanımda oturmuş gözleri yaşlı babamı görmemle derin bir nefes aldım.
Babam buradaydı, yanımdaydı..
-Baba..
Diye benden çıkan pürüzlü sesimle bir kaç kez öksürdüm.
Babam hemen dikleşip bir bardak suyu ağzıma tüm şefkatiyle dayarken iki yudum aldım sudan.
Boğazım şimdi daha iyiydi.
Yavaşça eğilip alnıma yumuşak bir öpücük kondururken gözlerim kapandı.
Bu hissettirdikleri, hissettiğim şey çok özeldi..
-Burdayım kızım. Burdayız..
Diyen babamla gözlerimi yavaşça geri açıp çevreye bir göz attım.
Hemen diğer yanımda elimden sıkıca tutmuş üçüzlerimi görmemle gülümsedim.
Gözlerinin içi kızarmıştı. Ama buna rağmen dudaklarında muhteşem gülümsemeleriyle bana bakıyorlardı.
&Günaydın güzelim
Diyen Yankı ve Uzayla bir kez daha gülümsedim.
İkisi de aynı anda birer yanağımı incitmekten korkarcasına öptü bir anda.
Hissettiğim huzur yorgun ruhuma çok iyi gelmişti.
-Ablam..
Diyen sesle oraya dönmemle Egeyi gördüm bu seferde.
Ağladı ağlayacak bir ifadesi vardı.
Kollarımı onun için açıp sarılmasını bekledim. Buna hem onun hem de benim çok ihtiyacım var gibiydi.
Hızla açılan kollarıma dikkatlice yerleşen Egeyle derin bir nefes aldım.
Hissettirdikleri duygular çok güzeldi. Onlarla olduğum için bir kez daha çok şanslı hissettim kendimi.
Boynumda oluşan ıslaklıkla yavaşça Egemin kafasını kaldırıp gözlerine baktım.
Ağlamıştı..
Tek elimi yanağına koyup baş parmaklarımla göz yaşlarını silmeye çalıştım.
Bu hareketlerime gözlerindeki anlam yüklü ifadeyle bana bakan kardeşimle gülümsedim.
Kafasını elime iyice yaslayıp derin bir nefes aldı.
Çok korkmuş olmalıydı.
Göz yaşları durmaksızın devam ederken her birini silmekten asla sıkılmadım.
Ağlamasını bu gözler.
-Ağlama..
Diye fısıltıyla konuşmamla bir kez daha beni kendine hızla çekip sıkıca sarıldı.
Bir yandan da kulağıma ağlamıyorum diye sayıklıyordu.
Birden üstümden çekilmesiyle şokla karşıma dönerken bir adet söylenen Kaya abimle karşılaştım.
- Bu da az yüz verdik diye yapıştı kıza anasını satayım. Az sal da biz de içimize çekelim şu kokuyu
Bu durum kıkırdamama sebep olurken Ege şokla kaya abime bakmaya devam ediyordu.
En azından duygusal ortam dağılmış gibiydi.
- Gel buraya kurban olduğum. Azıcık da ben içime çekeyim şu huzur kokunu
Demesiyle bana sarılıp koklayarak öpmesi bir oldu.
Tabi benim için hava hoştu. Yumuş yumuş yapmıştı içimi kaya abim sözleriyle.
Ben de kollarımı ona dolayıp anın tadını çıkardım.
Ama bende kıskanç abiler biter mi bitmez. Bu kez da Anıl abim Kaya abimi ensesinden tuttuğu gibi benden uzaklastırıp kendisi hapsetti beni kollarına.
Abilerimin kolları benim için güven demekti.
-Ölürüm ki sana benn yavrumm
Diyen Anıl abimle kıkırdadım. Çok komik demişti.
- Ulan sabrediyorum sabrediyorum ama yeter. Biriniz bıraksa diğeri kapıyor. Salın lan kızı artık. Yoksa yemin ederim döverim birinizi.
Diyen Araf abim kaşları çatık bakıyordu diğerlerine.
Sona kalmak canını sıkmış gibiydi.
Anıl abim beni homurdanarak bırakırken yerini bu kez Araf abim aldı.
- Seni alıp kalbimde saklayasım var küçüğüm. Bu dangalaklarla seni paylaşmaktan bıktım. Bir ben seveyim seni
Diyen Araf abimle tekrar kıkırdadım. Adam fazlalığından dert yanıyordu resmen bana.
- Yemin ediyorum seni camdan aşağıya atarım Araf. Ne demek kızımı için de saklayıp da bir kendin sevmek. Bir daha öyle bir şey de bak bakalım noluyor
Diyen de tabiki Asil abimdi.
Araf abim tek elini ensesine götürüp kaşıdı. Sanırım bir adet kıskanç Asil engelini unutmuştu.
Araf abimi kurtarmak adına babama dönüp sağlam elimle elimi çenesine koyup zarifçe bana çevirdim bakışlarını.
Anında yumuşayan bedeniyle birlikte bakışları da yumuşamıştı.
-Babacımm
İşte gözlerinde oluşan o ışık yine ortadaydı. Ona her baba dediğimde gözlerinde bir ışık belirirdi.
-Babacımm
Diyerek kalın ama yumuşak sesiyle bana karşılık vermesiyle hala yanağında bulunan elimle yanağını okşadım bir şey demeden.
Konuşmadan da anlatabilirdim gözlerimdeki ifadeden sevgimi.
Aynı onlar gibi..
Evet bölüm nasıldı bakalım?
Olduk mu sevgi pıtırcığı?
Bundan sonraki günler biraz sıkıntılı geçicek gibi ne dersiniz?
Abilerinin bu kadar üzülüp yıpranmasına laf edenler olmuş. Biraz anlatmaya çalıştım burada onların duygularını. Her şeyden sakındığın kişinin hem ruhsal hem fiziksel yara almalarına bu muhteşem kalpleri dayanamadı yani..
Abilerde en sevdiğiniz karakter hangisi bakalım?
Önceden yazdığım bölümleri koyduğum fotoğraflarla desteklerdim. Tekrar aralara fotoğraf eklememi ister misiniz?
OY VERMEYİ UNUTMAYIN
Sizi seviyorum
Görüşmek üzere
.