36. Bölüm
__ O her kimse Korhan’ı tanıyor, bir şekilde onun mutsuz olmasını acı çekmesini istiyor ama önceliği ona bedenen zarar vermek değil… Bu yüzden onu değil seni aradı ve…
__ Ondan uzak durmamı istedi.
Selen sonunda sakinleşmişti biraz ama gülmek istiyordu, hem de kahkahalarla gülmek… Onunla birlikte olamama sebebi bu muydu yani?
Gediz Selen’in duyduklarını içine sindirmesini beklerken Selen şüpheli bakışlarını kaldırmıştı ona.
__ Biz aptal mıydık peki, bu saklanılacak şey mi? Korhan güvenlik konusunda uzman, bunun bir şekilde önlemini alabilirdi! Hem tehdit aldığımı neden sana söyledim?
__ Tesadüftü… Telefon geldiğinde yanındaydım ve sen gerçekten çok korkmuştun. B-Bense… Aptal gibi sana bunun önemli olmayacağını söyledim. Çünkü bunlar hepimizin başına geliyordu ama biz hiçbir tehlike atlatmamıştık. Ama sonra…
__ Sonra?
__ Onun dediklerini yapmadın ve bundan dediği gibi haberdar oldu. Sana… Eğer dediklerini yapmazsan ona ilk önce küçük bir bıçak izi hediye edeceğini söylemişti. Ve o akşam… Korhan kolunda küçük bir bıçak iziyle geldi. Bunun bir kaza olduğunu sanıyordu ama değildi! İşte o zaman durumun ciddiyetini anlamıştın.
Selen’in beti benzi giderek atıyordu, akmak üzere olan gözyaşını hızla silerken kendisine üzgün bakışlar atan Gediz’e sordu bir kez daha hırsla…
__ Ve biz yine ona hiçbir şey söylemedik mi?
__ Söylersen… Onu öldüreceğini söylemişti ve sen ilk önce bana danışmak istemiştin. O zaman birlikte onun yeniden aramasını bekledik. Ben… Onun sesini tanıyacağımı ve bir şeyler yapabileceğimi düşünmüştüm ama karşında ki adam her kimse cihazlarla sesini tamamen bozuyordu. O yüzden onu tanıyamadım.
Selen dayanamayarak oturduğu sandalyeyi arkasına doğru gıcırtılar çıkararak itmişti.
__ Selen…
__ Sus! Polise gitmedik, Korhan’a ve ya babasına anlatmadık ve ben öylece itaat ettim ona öyle mi? Bu kadar basit mi, delireceğim!
__ Basit ha… Korhan’ın bıçak yarası almasının ne kadar, ne kadar imkânsıza yakın olduğunu biliyor musun sen? Hem de bir milletvekiline bir gün için korumalık yaparken! O kadar dikkatli olduğu bir an da ona bunu yapabildi!
Selen’in başında davullar çalınıyordu sanki, artık gözyaşlarını da tutamıyordu. Tek bildiği… Tüm bunlar saçmalıktı! Buna göz yumamazdı, yummayacaktı! Ama… Tam o sırada aklına gelenlerle hızla ayağa kalktı Selen.
__ Eğer onun yakınlarındaysa bizim yeniden birlikte olduğumuzu öğrenecek! Benim hemen ona söylemem lazım!
Gediz bıraksa hemen gidecekti Selen ama Gediz hızla yanına gelmiş meraklı bakışlar arasında kollarını yakalamıştı.
__ Kahretsin, sakin ol! Ona söylersen hayatı tehlikeye girer!
__ Belki de artık yoktur, dedi Selen birdenbire umutla…
Bir yıldır filan sesi çıkmıyor değil mi?
Gediz derin bir nefes alarak bırakmıştı kolunu, o da çökmüş görünüyordu.
__ Ay da bir kez hala hayatınız da olduğunu belirten telefonlar alıyorsun ve…
__ Tamam söyleme! … Ne yapacağız şimdi, ya ona zarar verirse?
__ Bunu öğrenirse arayacak, ilk önce arayacak ki… Bir daha sözünden çıkma…
Selen mantıklı düşünemiyordu artık, gerçek miydi bunlar? Gerçekten ona zarar vermişler miydi daha önce? O kadar yakınındalarsa… O her an tehlikede demekti!
__ Selen… Seni üzmek istemiyorum ama bunu arkadaşımın iyiliği için yapıyorum. Hem… Sen de ondan uzak dururken hiç zorlanmamıştın.
__ B-bu da ne demek?
__ Sen ondan uzak durduktan sonra… Sadece bir hafta sonra Korhan bir sevgili buldu kendine. Ve sonra yeniden, yeniden… Sen bunları biliyordun ve… Bir zaman sonra bu tehdit olayı önemsiz bir hale gelmeye başladı senin için çünkü zaten onunla birlikte olmayacaktın. Vazgeçmiştin ondan…
Başını sallarken son kez yeniden sildi gözlerini Selen ve derin bir nefes aldı yavaşça.
__ Hayır… Sana inanmıyorum.
__ Korhan gibi birinin sadık kalması zaten zor Selen… Hele karısı kendisini istemediğini söylüyorsa! Hatta… Şu anda da bir sevgilisi var, adı Hülya… Bunu herkes biliyor, Alper ve Çağla bile!
Gülümsedi Selen… İnanmamakta direnmeye çalışsa da aslında gerçekleri biliyordu. Bunu Korhan kendisi açıkça ima etmişti. Sonra Ozan… O da söylemişti, bunu herkes biliyor demişti! Acı çekmemek için gözlerini kapatmıştı ama şimdi apaçık önündeydi işte. Hülya… Bu isim tanıdık gelmişti nedense, belki onu da tanıyordu. Belki kendisiyle birlikte olurken, birbirimize karşı sorumluluğumuz olmayacak derken ona gitmeye devam ediyordu. Midesi bulandı bir an Selen’in ama tepkisizdi, donmuştu sanki. O an kolunu kesseler kan akmazdı, emindi bundan!
__ Bunu ona da sorabilirsin. Korhan yalan söylemez, ne olursa olsun…
Selen gururunu elinde tutarak başını salladı ona ve ardından derin bir nefesi içine çekerken hemen çantasını aldı eline.
__ Eğer bu tehdit devam ederse… Daha fazla bunu saklayamayız. Ben ne yapacağımı bilemiyorum.
__ Selen sakın, dedi Gediz ona kaşlarını kaldırırken.
En azından telefon gelirse ilk önce beni arayacağına söz ver.
Söz vermiş ve ardından evine giderek kendisini odasına kapamıştı. İşte yine o karanlık çıkmazındaydı. Ne düşünmeli, ne yapmalıydı? Bilmiyordu… Kaybetme korkusu ve sessiz öfkesi kalbinin derinliklerine sinmişti sanki bir an da. Bunlar çok fazlaydı, sadece iki gün de hatırladıkları ve öğrendikleri ezici bir güç gibi çökmüştü omuzlarına. Ama kendini bırakmayacaktı, korkuyordu belki evet, fakat bu onun korkak olduğu anlamına gelmiyordu. Sadece bunları da içine sindirmesi gerekiyordu, zamana ihtiyacı vardı. Düşünmeden geçireceği, ona yeniden sağlıklı düşünme yetisini kazandıracak zamana…
Bu yüzden ders kitaplarını açmıştı hemen önüne, en güzel yöntemdi bu. Yine dış dünyaya kendini kapatıp o sayfalara gömülebileceğini ummuştu ama yanılmıştı. Ne zamandır aynı sayfaya hatta aynı kelimeye baktığının farkında değildi.
Elinde kalemi gözleri dolmuş… Öylece tek bir noktaya bakarken arkasından kapının açılma sesini duyunca hiçbir tepki vermeden gözlerini nihayet ayırdı kitabından ve aynı an da bakışları pencereye takıldı. Hava kararmıştı.
__ Merhaba…
Korhan’ın o hafif sert, çekici sesini duymak tüylerini ürpertmişti Selen’in. Selen sadece bir an gözlerini kapatarak derin bir nefes çekti içine. Ardındansa donuk halini korumaya çalışarak oturduğu sandalyede arkasına doğru döndü yavaşça. Korhan kapının girişine yaslanmış, elleri ceplerinde kendisine bakıyordu. Her zamankinden daha sıcaktı sanki o hali, hepsi o güzel gözlerinde ki küçük parıltıların suçuydu. Ve bu öyle tatlı bir suçtu ki Selen kalkıp ona koşmak, sımsıkı sarılmak istiyordu. Her şeyden, bu şehirden çekip gidebilelim diyebilseydi keşke! Her şeyi, geçmişi arkamızda bırakalım, unutalım diyebilseydi… Bir işe yarar mıydı acaba?
Selen zorla yutkunarak bakışlarını kaçırdı yavaşça ondan, bir taraftan da gülümsemeye çalışıyordu.
__ Hoş geldin!
En iyisi hemen dersine geri dönmekti. Selen de onu yaptı ama kalbi deli gibi çarpıyordu. Neden hemen odasından çıkıp gitmiyordu ki!
__ Dersin daha çok var mı?
İşte bu… Sesi çok daha yakından geliyordu, hatta hemen yanı başından. Selen elinde ki kalemi çalışma kâğıdına sertçe bastırırken ondan güç almaya çalışıyordu.
__ Biliyorsun… Derslere girmediğim için çok zaman kaybettim.
Korhan hafif endişeli bakışlarına rağmen hafifçe gülümseyerek elini uzattı Selen’in saçlarına… Selen onun dokunuşu karşısında kendine engel olamayarak başını çekmişti hemen ondan yoksa dayanamayacaktı ve tepkisi nasıl olurdu bilemiyordu! Ona mı bağırmaya başlayacaktı yoksa ağlayacak mıydı emin değildi. Elinden geldiğince o halini örtbas etmek için gülümseyerek baktı Korhan’ın kısılmış bakışlarına…
__ Sen bir şey mi söyleyecektin?
__ Evet… Aslında Alper bu gün hep beraber dışarıda yemek yememizi önermişti. Ben bundan hoşlanacağını düşündüm.
__ Kısaca onlara söz verdin!
Korktuğu başına gelmek üzereydi! Kendiliğinden dudaklarından dökülen bu kelimeler oldukça sert çıkmıştı dudaklarından. İstediği bu şekilde dikkat çekmek değildi, sadece… Yalnız kalmak istiyordu ama belli ki o akşam için buna sahip olamayacaktı.
__ Selen… Neyin var, konuşmak ister misin?
__ Hayır, dedi Selen hızla kendini toparlayıp ayağa kalkarken…
Yani iyiyim ben, sadece bu gün biraz yoruldum. Başımda ağrıyor… Ama dışarı çıkmak iyi fikir. Bence de gidelim!
Selen hemen dolabına doğru gidecekti ama Korhan kolundan yakalamıştı. İnanmamıştı işte kendisine, her zaman açık bir kitap gibi okurdu zaten düşüncelerini! O yüzden hemen gelebilecek bir soruya daha karşı kendini hazırlayarak baktı Korhan’ın gözlerine… Ama Korhan bir şey söylemedi! Gözlerine bakarken gülümsedi en çekici haliyle ve ardından usulca dudaklarına doğru eğildi.
Selen kaçmak istiyordu ama yapamadı. Çünkü içinde bir yerler inanamıyordu hala Gediz’in sözlerine… Nasıl inanabilirdi! Daha bir gece evvel aralarında ki duvarı yıktıklarından emindi. Emindi çünkü bunu Korhan’ın gözlerinde görmüştü, hala görüyordu. Nasıl… Nasıl başka bir kadın daha olabilirdi hayatında?
Yine de Korhan’ın yumuşacık öpüşüne içi gitse bile öpemedi onu.
En doğrusu gece eve döndüklerinde Korhan’a bunu açıkça sormaktı, o da biliyordu. Korhan yalan söylemeyecekti ve yine de umutluydu. Çünkü tehdit eden her kimse hala kendisini aramamıştı. Belki de artık kendilerini izlemiyordu, belki de bu saçmalıktan vazgeçmişti. Böyle düşünmek istiyordu. En azından o gece…
__ Buraya daha önce gelmiş gibiyim.
__ Evet, bir kez gelmiştik…
__ Bu harika Selen, zaten Korhan hafızanın hızla yerine geldiğinden bahsetmişti.
Selen Gediz’e hafifçe gülümserken zoraki bir yudum aldı içeceğinden. Neyse ki o akşam herkes çok keyifliydi, bu saye de arada kendi durgunluğu kaynıyor gibiydi. Gerçi arada Gediz’le bazı anlamlı bakışmalar yaşıyordu ama onun orada oluşu ilk kez onu rahatsız etmiyordu.
__ Dostum! Geçen gün esmer bir bayanla oldukça yakın bir şekilde görülmüşsün. Neden bizim bundan hiç haberimiz yok?
__ Esmer bayan mı, valla benim de haberim yok.
__ Yalana bak, dedi Korhan yüzünde gülümseme Selen’in oturduğu sandalyeye kolunu yaslarken…
Sen ne zaman bizi sevgilinle tanıştırdın ki zaten? Bu gidişle evde kalacaksın!
__ Erken evlenmek marifet sanki… Önemli olan doğru kadınla evlenmesi ve o da onu bulur bulmaz bizimle tanıştıracak.
__ Hay, yaşa Selen! Duydunuz mu?
__ İyi akşamlar…
Yabancı, kibar bir kadın sesinin sohbeti bölmesiyle garip bir sessizlik çökmüştü bir an da masaya. Selen omzuna dokunan parmakların donduğunu hissedebiliyordu. Tıpkı o kadının bir içgüdüyle kim olduğunu bilmesi gibi…
Canlarm, bu hafta vardiyam nedeniyle akşam saat 11 civarında bölüm ekleyebileceğim bilginiz olsun...
Ve sanırım beklediğimiz bölüme geldi sıra... Keyifli okumalarr:))