Sapphire
I slowly open my eyes. My entire body feels light, but my chest weighs so heavy. Sa hindi inaasahang pangyayari, sunod-sunod na naglandas ang aking luha.
Sinubukan kong bumangon at napagtanto ko na naririto pa rin ako sa kapatagan kung saan naganap ang digmaan na hindi ko malilimutan. Lahat ng kasamahan ko ay nakahimlay pa rin sa lupa, at mukhang ako pa lang ang nagising.
Agad akong napalingon sa huling kinaroonan ni Astan. Sa wakas, wala na siya. Tuluyan na siyang naglaho.
Kahit nanghihina ang aking mga tuhod ay sinubukan ko pa ring tumayo. Ilang araw na ba ang nagdaan?
"Gising ka na."
Napalingon ako sa nagsalita at napasinghap ako nang maramdaman ko ang umaalon niyang kapangyarihan. Naramdaman ko na ito dati. Pero ang ikinagulat ko ngayon ay ang mukha ng isang napakagandang diyosa na nakangiti sa akin.
"Diyosa Cronalia," bulong ko. Hindi ako maaaring magkamali. Siya ang Diyosa ng Oras at Kapalaran.
"Ako nga. Napakatagal mong nagising."
"Bakit nakikita kita? Bakit nakikita ko ang iyong mukha?" taka kong tanong. Wala kasi kaming kakayahang makita ang mga mukha ng tagalikha hanggang nabubuhay kami sa ibaba.
"Dahil ikaw ay pumanaw na, Sapphire. Ang iyong kaluluwa ay hindi na nabibilang sa mundong nilikha namin. Maglalakbay ka na patungo sa Sagradong Lupain."
Hindi ako makpagsalita dahil sa pagkagulat. Nanginig ang aking katawan.
"P-patay na ba talaga ako?"
"Ang Sapphyrius Stone ay ang iyong buhay, at tuluyan itong nabasag."
Ang dami ko pang gustong gawin. Ang dami ko pang pangarap. Gusto ko pang mahalin si Clyde nang walang pag-aalinlangan. Gusto ko pang gabayang ang bagong henerasyon. Pero lahat nang iyon ay wala nang saysay dahil wala na ako.
"Kung ganon, paano ako maglalakbay papuntan sa paroroonan ko?"
Napangiti siya sa akin. "Si Vlandesia, ang iyong ina, ay ang pinakamatalik kong kaibigan. Sa hinaba-haba ng pagkakaibigan namin ay isang beses lang siya humiling sa akin. Ngayon lang."
Napakurap ako. Hindi ko alam na best friend niya pala si mama.
"Kaya hindi ko iyon matatanggihan, Sapphire. Bilang nag-iisang diyosa na may karapatang makialam sa mundong nilkha, papahintulutan pa kitang mabuhay. Huwag kang mangamba dahil may basbas din ito ni Lunaesia."
"A-ano?" naguguluhan kong tanong. Mas lalo pa akong naguluhan nang biglang sumulpot ang mga pamilyar na pigura sa aming paligid.
"Cronalia, I already made my decision a year ago. So, let her go," sambit ni Caldrix. Nasa tabi niya ngayon sina Gresha at Cassiopeia. Kapwa sila nakangiti sa akin.
"Laurent?" Nanlaki ang mga mata ko nang bigla siyang sumulpot. Napangiti siya sa akin at napakaway. Kasama niya si Queen Cleo na nakasuot ng kumikinang na kasuotan. Pati kutis niya ay kumikinang din.
"Hello, dear," bati ni Queen Cleo. "Nagandahan ka ba sa akin?"
"Anong nangyayari?" taka kong tanong.
"My child, hail your new goddess. I am now... the Goddess of Love."
"Can somebody tell me what's happening?" pangungulit ko na ikinatawa lang nila.
"Samahan mo akong maglakad, Sapphire."
Wala na akong nagawa nang hilahin ako ni Cronalia palayo sa kanila. Nang lumingon ako sa pinanggalingan ko ay wala na sila roon.
"Alam kong isa ka rin sa napapatanong kung bakit masyadong biniyayaan ng diyosa ang pamilyang Dark, hindi ba?" tanong niya.
Napatango ako.
"Nangyari ito mahabang panahon na ang nakalipas. Si Wardim ay nakagawa ng mabibigat na pagkakasala kaya napatawan siya ng kaparusahan. Natanggal siya sa Sagradong Lupon at naging bakanti ang naiwan niyang puwesto. Isang napakadakilang bampira ang nabuhay nang mga panahong iyon, at nang alukin siya ni Lunaesia na maging Diyos ng Digmaan ay tinanggihan niya iyon. Bagkus, hiniling niya na gabayan ng Diyosa ang mga susunod na bunga ng kanyang angkan. At iyon nga ang ginawa ng Diyosa ng Buwan."
"You mean, ang dakilang bampira na 'yon ay isang Dark?" tanong ko na tinanguan niya.
"His name si Dracula Dark."
"That name is quite familiar. Madalas ko 'yang marinig," pag-amin ko.
"Isang Dark na naman ang muling kinausap ni Lunaesia, si Caldrix Darius Dark. Inalok niya itong maging Diyos ng Digmaan kapalit ang buhay ni Clysha... at ng sa iyo. At tinanggap niya ang tungkulin."
Hindi ako makapaniwala sa narinig. Si Caldrix na ang bagong Diyos ng Digmaan? Kung ganon, totoo rin ba ang sinabi ni Queen Cleo na siya na ang Diyosa ng Pag-ibig?
"Kung ganon ay muli akong babalik sa lupa? Hindi pa ako mamamatay?"
"Ganon na nga," sagot niya. "Kaya ilang taon na namang maghihintay si Vlandesia sa iyo. Pero huwag kang mag-alala. Masaya siya sa kinaroroonan niya ngayon." Napangiti ako.
Napapikit ako at nagpadala ng mensahe kay mama. Alam kong maririnig niya ako. Masaya ako dahil kahit papaano ay alam kong ginagabayan niya ako.
Kunting hintay pa ma, magsasama rin tayo. Pero sa ngayon, magpapatuloy muna ako sa naiwan kong buhay. Tutuparin ko muna ang mga pangarap ko. Ma, mahal na ko kayo, kayo ni papa.
Napamulat ako ng mata nang makarinig ako ng malakas na pagaspas ng pakpak. Napatingala ako sa kalangitan at isang dragon na mabilis na lumilipad ang nakita ko. Habang papalapit ito sa akin ay nagiging pamilyar siya sa akin. Ilang sandali lang ay naglaho siya bigla.
Hindi ako maaaring magkamali. Kilala ko ang dragon na 'yon.
"Cronalia, anong ginagawa ni Dreikon dito?"
Paglingon ko kay Cronalia ay wala na siya. Napakurap din ako ng ilang beses nang malaman kong nag-iba bigla ang lugar na kinaroroonan ko. Mula sa isang mala-paraisong gubat ay napunta ako sa mabatong bundok na ito.
Sa Mount Mystic.
I feel a sudden wave of presence behind me, so I automatically turn around. And there, I see those eyes. That face. That body.
"S-saphhire?" para siyang nakakita ng multo. "Ikaw ba talaga 'yan?" tanong niya.
Pero ilang sandali lang ay napahalakhak siya at napailing. Ginulo niya ang kanyang buhok na ngayon ay medyo humaba na. Pansin ko rin ang napabayaan niyang balbas at bigote.
"Kailan ko ba matatanggap na wala na talaga siya?" kausap niya sa kanyang sarili. "These hallucinations are killing me."
Gaano ba ako katagal na nawala?
Tumalikod siya sa akin at umupo sa malapad na bato. Napatingin siya sa malawak na tanawin sa harap. Ilang sandali lang ay nagtaas-baba ang kanyang balikat. Then, I hear his sobs.
And it's breaking me.
"Alam kong imposible, pero bumalik ka na sa akin, Saph. Nang mabuhay noon si Clysha ay nagkaroon ako ng pag-asa na baka babalik ka pa. Pero isang taon na ang nakalipas... at wala ka pa rin."
Pinahid ko ang aking luhang walang humpay sa pagpatak. Nadudurog ako sa sakit na hatid ng bawat salitang lumalabas kay Clyde. He's been this broke and miserable for a long time. And I have no idea at all.
I close my eyes and reconnect with my power. I instantly feel the sudden intensifying jolt of magic. Pinagana ko ang aking kapangyarihan at sinubukan kong magsulat ng mga letra sa tinatanaw niyang kalangitan.
"I love you with every beat of my heart, Clyde Caldrix Iris Dark," pagbasa niya sa katagang isinulat ko sa ere.
"Kapag lumingon ka, akin ka," bulong ko.
At lumingon nga siya.
Sa isang iglap. Sa isang kurap. Sa isang pintig. Naramdaman ko ulit ang tanging pagmamahal na makapagpupuno sa akin. Naramdaman ko ulit si Clyde, ang nag-iisang nilalang na mamahalin ko nang ganito. Ngayon, mamahalin ko na siya nang walang pag-aalinlangan pa.
From the very beginning, I am already his. My heart belongs to him, it his possession.