Chapter 27
Snow
Allistair's P.O.V
I kissed the back of Rain's hand as I stare at her.
"Baby wife, when will you wake up, hmm? I miss staring at your eyes. I miss being amazed at your smile. I miss hearing your laugh. I miss everything about you." I murmured with pain in my voice.
It's been three days and she hasn't waking up yet. The Weston's are already looking for me but I chose not to show up especially knowing her condition.
A tear escaped from my eyes while still continue kissing the back of her hand.
"I don't know what to do anymore, wife." I murmured and close my eyes. "If I won't marry her, Yoshin and Aster's relationship will be in a mess and if I will marry her, our relationship will be in chaos. If I won't chose, the Weston's might kill some of us and give us threats just like what happened to us back then with the Morte Organization, and I don't want it to happen again, wife. I don't want to see our family dying one by one. She can't marry Eros because he ain't the oldest and as if we would allow that. It was the eldest who will inherit all of the money and business of their parents and Eros was just second to the eldest. They have to kill Yosin first if Angeline will marry Eros and I can't let it happen." I continued murmuring.
"I'm tired, wife. I can't fight alone anymore. I need you. So please fight hmm? Fight for me, fight for us, please." I open my eyes and stare at her again. Tears are still flowing down to my cheeks but I didn't bother wiping it.
"After this, I'll marry you again. We'll start a new life again, wife. Do you want that, hmm? Then please wake up."
"I love you, wife. Forever and always." I murmured and kiss her forehead.
"I love you too, Allistair. More than anything and anyone."
My eyes widened when I heard a familiar voice. Lumayo ako sa kaniya para makumpirma kung siya nga talaga ang nagsalita. My heart start beating so fast when I see her eyes that full of tears and her lips that has a smile on it.
Pinilit niyang bumangon kaya agad ko siyang inalalayan. Napasandal siya sa kama dahil nanghihina pa rin siya pagkatapos makaupo. I sit beside her on the bed when she signalled me to sit. She hold my hand and smiled at me.
"If you don't know what to do, I'm here to help you. If you can't fight anymore, then let us help you to stand up again. You don't have to fight alone, because in every situation, you have us." she said and her eyes immediately filled with tears. She raise her hands and made a contact with my cheeks. I close my eyes to feel her warmth and open my eyes again to stare at her beautiful and lovely face.
"Asking for the help of others doesn't mean you're weak, it means that you have already been fighting alone for so long." she continued cheering me up with her sweet talks.
"We've married each other not only to be together in times of happiness. We married each other to also pass the burden with one another and both of us will endure it no matter how painful it is. The moment we said our bows together, we are already moving and thinking as one." she added and smile at me.
"Wife." I emotionally murmured while tears are continue flowing down to my cheeks. She wiped it slowly while still have the small smile on her lips.
'What did I do to deserve her? I don't even know if I deserve her. She's more than enough. With her, I feel safe and loved. Zahara Rain Kingston Lim, my own version of an angel.'
"I love you." she murmured, full of emotions and love.
Until I can't take it anymore. I close the distance between us and kiss her slowly, making her feel how much I love and missed her. She encircle her hands around my nape and pull me closer as I continued on kissing her.
"I love you, baby." I murmured when I broke the kiss for us to gasp for an air.
"I love you even more, Allistair." she murmured.
"Don't let go of us until we finished this game, hmm? I promise that after this, I'll marry you again." I whispered and I felt her smile because of our distance.
"I won't. I won't let go, Allistair. I promise." she answered.
And with that, I kissed her again.
***
Zahara Rain's P.O.V
"Kumusta sila Zianara? Eh si Kenelm?" agad na tanong ko kay Kuyang Holdaper.
Nandito si Kuyang Holdaper ngayon sa kwarto ko. Si Allistair ay lumabas saglit dahil may tumawag sa kaniya.
"They are fine. Eros is taking a good care of them. You don't need to worry." sabi ni Kuyang Holdaper at napatango naman ako.
"Thank you, Kuyang Holdaper." bulong ko at nagsalubong naman ang kilay niya sa pagtataka. "Thank you for everything." pagpapatuloy ko sa sinabi ko. Ngumiti naman siya ng makuha ang gusto kong iparating.
"It's nothing when it comes to you, Rain. You have us. You don't have to carry all the burdens alone." nakangiting sabi niya at tumango naman ako habang nakangiti.
Pumasok na sa loob ng kwarto si Allistair kaya tumayo na si Kuyang Holdaper ng makita ang seryosong ekspresyon ng mukha ni Allistair.
"I'll leave both of you now. I think you need to talk." sabi niya at tumingin sa'kin. Ngumiti naman ako at tumango sa kaniya. Naglakad na siya para lumabas ng kwarto at ng madaanan niya si Allistair ay tinapik niya ang balikat nito bago tuluyang lumabas.
"Bakit, Allistair? May problema ba?" nag-aalalang tanong ko dahil hindi nagbago ang ekspresyon ng mukha ni Allistair pagkaalis ni Kuyang Holdaper. Napabuntong hininga siya saka lumapit sa'kin at niyakap ako. Nagtataka man ay niyakap ko pa rin siya pabalik.
"Baby wife, I love you." bulong niya at ramdam ko ang paghigpit ng yakap niya sa'kin.
"I want to runaway with you pero hindi pwede kasi hindi lang relasyon natin ang nakasalalay dito kung hindi maging ang relasyon at buhay ng pamilya natin. I'm afraid that we might lose another member of the family again, baby wife." he murmured. Pain was evident in his voice. Parang nadurog ang puso ko sa tinuran niya.
"Allistair..." ang tanging naibulong ko nalang at hinigpitan ang yakap sa kaniya para iparamdam na hindi siya nag-iisa. Ramdam ko ang pagbasa ng kanang balikat ko at doon ko nalamang umiiyak siya.
"I don't want to hurt your feelings, wife." bulong niya at mas lalong ibinaon ang mukha niya sa leeg ko.
"Hindi lang ako ang nasasaktan, Allistair. Nasasaktan ka rin. Nasasaktan tayong lahat." bulong ko saka kumalas sa yakapan namin. Hinawakan ko ang dalawang pisngi niya saka hinarap sa'kin. Nakanguso siya at malungkot ang mga mata habang nakatingin sa'kin. Ngumiti ako at saka pinahid ang mga luha niyang nasa pisngi niya.
'Such a baby... A cute baby...'
"We are crying because we are hurt. We are hurt because we care. Allistair, don't carry all the burdens alone. Let us help you." kalmadong sabi ko.
"Hurt me if you need to. Marry her if you don't have a choice. Sa huli ay sa'kin pa rin naman ang bagsak mo di'ba? Tayo pa rin naman sa huli di'ba?" umaasang tanong ko at sinubukang ngumiti. Kitang kita ko ang sakit na dumaan sa mga mata niya dahil sa sinabi ko bago siya dahan dahang tumango.
"I will be forever yours, wife. Only yours." he murmured and kiss the tip of my nose that made me smile.
"Kaya kong tiniisin lahat ng sakit, Allistair. Kaya ko basta alam kong sa'kin pa rin ang bagsak mo. Kakayanin ko dahil panghahawakan ko ang mga pangako mong sa'kin ka lang."
'Kakayanin ko dahil may mga anak pa tayo. Kakayanin ko para sa'yo, para sa kanila at para sa mga anak natin Allistair.'
Agad nagbadya ang mga luha sa mga mata ko ng ituloy ang kasunod ng linya ko sa isip ko.
"I..." panimulang sabi ni Allistair. Ramdam ko ang sakit dito. "I have to marry her." dugtong niya sa sinabi niya. Ngumiti ako kahit nasasaktan na.
"I know that the pain will be worth it, Allistair. After the rain there's a rainbow right? And behind the clouds... There's a plane." sinubukan kong magbiro at parehas naman kaming natawa kahit na lumuluha.
Muli niya akong niyakap at ibinaon ang mukha sa leeg ko.
"I love you, wife. Forever and always."
"I love you too, Allistair. More than anything and anyone."
***
"What?!" gulat na sigaw ko at napatayo pa sa hospital bed ng marinig ang sinabi ni Narouje. Napasuklay sa buhok si Narouje, na-i-stress na rin sa mga nangyayari.
Halatang halata ang eyebags nito, hindi rin maayos ang pagkakaayos ang buhok niya at gusot gusot ang polo ngunit hindi 'yon nakabawas sa kagwapuhan niya.
Umalis na rin si Allistair dahil pinaalis ko na. Alam kong hinahanap na siya ng mga Weston. Kailangan namin silang paniwalaing panig na talaga si Allistair sa kanila.
Ngunit may iba akong nararamdaman. May mali. Ngunit hindi ko pa 'yon sinasabi sa kaniya. Kailangan ko munang makisiguro sa naiisip ko.
"They are moving really fast, Zahara." nababahalang sabi niya.
"Tell them that I'll be back after a week. I just have to heal my wounds before I get back." seryosong sabi ko at tumango naman siya.
"Tight the security system. Put some guards on every place na sakop ng mga Kingston." utos ko at tumango naman siya. "Also put some guards on Allistair's wedding. I want them to guard Allistair, hindi para tignan kung niloloko niya ako, kung hindi para siguraduhin ang kaligtasan niya." dagdag ko at ramdam ko ang gulat niya dahil sa sinabi ko.
"Kakahiwalay niyo lang ah?" hindi makapaniwalang sabi niya. Nginitian ko lang siya at hindi na nagsalita pa.
"Gusto mo tayo nalang?" tanong niya pagkalipas ng ilang minuto at napailing nalang ako.
"Malala na ang tama mo sa ulo." nakangiwing sabi ko at natawa naman siya.
"Akin 'yan, uy!" sabi ng kakapasok na si Hunter.
"Hunter!" nakangiting bati ko. Ngumiti naman siya sa'kin saka nilapag ang dala dala niyang basket na may lamang mga prutas sa lamesa na katabi ng kama ko.
"How are you feeling?" tanong ni Hunter.
"I'm good." nakangiting sagot ko.
"Hoy! Ang daya ah! Ipagpapalit mo lang ako sa taong wala pang taon mong nakikilala?!" hindi makapaniwalang reklamo ni Narouje. Napangiwi naman ako at pansin kong gano'n din si Hunter.
"Ako sunod sa pila pagkatapos ni Lucas. Pila kayo sa likod." sabi naman ng kakapasok na si Kuyang Holdaper.
"Ako nauna! Handsome first!" angal ng kakapasok na si Devin.
"I guess it's not too late para pumila di'ba?" natatawang tanong ni Ian na kakapasok lang din.
Napasapo ako sa noo sa mga pinagsasabi nila.
"Sana all!"
"Sana lahat!"
"All sana!"
"Hope langis!"
"Pahiram naman ng buhok, Rain!"
"Hahaha!"
Napangiti nalang ako dahil kahit sa kabila ng mga nangyari ay nakukuha pa rin naming ngumiti at tumawa.
"Ang dami ko palang karibal." pabulong na sabi ni Hunter, sapat na para marinig nila.
"Oo! Wala ka ng space! Sa iba ka nalang pumila!" angal ni Luke at napadaing ng piningot siya ni Arra.
"So nakapila ka rin sa kaniya?" hindi maipinta ang mukha ni Arra ng tanungin niya 'yon. Natawa naman ako at napasandal sa headboard ng kama ng nagsimula na namang kumirot ang mga sugat ko.
"Hi-Hindi ah! Sinabi ko lang 'yon on behalf of Devin!" agad na dipensa ni Luke sa sarili. Mas lalo namang hinigpitan ni Arra ang pagkakapingot sa tenga niya kaya mas lalo siyang namilipit sa sakit.
"Grabe! Pumila kamo 'yan!" sigaw ni Devin na tinuro pa si Luke. Nanlaki naman ang mga mata ni Luke.
"Sinungaling!" hindi makapaniwalang sigaw niya.
"Totoo kamo 'yon, Arra!" gatong naman ni Kuyang Holdaper kaya mas lalong nanlaki ang mga mata ni Luke.
"Ho-Hoy! Mga walang utang na loob!" sigaw niya habang nanlalaki ang mga mata.
Inis na binitawan ni Arra ang tenga niya at humarap kay Andrew.
"Andrew, papila!" inis na sabi niya at nanlaki naman ang mga mata ni Andrew ng bigla siyang masingit sa usapan. Nang ma realize niya ang nangyayari at napangisi nalang siya para mas lalong asarin si Luke.
"Sure." kaswal na sabi niya. "Come here, Arra." dagdag pa nito.
"Tara rito, Arra. Bestfriend goals." nakangising sabi ni Melissa.
Tatayo na sana si Arra ngunit nanlaki ang mga mata niya sa gulat ng bigla siyang hilahin ni Luke at niyakap. Bale nakaupo na ngayon sa hita ni Luke si Arra na kasalukuyang namumula at nakayuko dahil sa hiya.
"You're only mine, Mrs. Nion. Baka gusto mong sundan agad natin si Snow?" nakangising tanong ni Luke. Mas lalo namang namula si Arra.
Nanganak na si Arra at babae ang anak nila. Snow Heil Nion ang pangalan ng anak nila.
Napangiti nalang ako habang pinagmamasdan silang magtalo talo. Napatingin naman ako kay Kuya ng bigla niyang hawakan ang kamay ko.
"Everything will be alright." he mouthed and I just smiled.
'Sana... Sana nga...'