35. Bölüm
__ Saat dörtte ki toplantıya yetişmek zorundayım. Ama sen ye biraz daha… Az yedin, farkındayım.
Gülümsedi Selen ama o da Korhan’la beraber kalkmıştı masadan.
__ Olmaz, benim de yetişmem gereken bir dersim var.
__ Ne, ders mi?
Korhan kendisine hızla dönünce Selen de olduğu yer de kalmak zorunda kalmıştı.
__ Evet… Neden şaşırdın ki? Azra’dan ders programını almıştım ve iki hafta sonra sınavlar başlayacak.
__ Doğru ve sen de arkadaşından ders notlarını almıştın.
__ Ama yeterli olmadı, emin olmadığım bazı şeyler var. O yüzden gideceğim.
Bu kesin bir cevaptı ve Korhan ona evde kalması için bir emir cümlesi kurmamak için kendisiyle mücadele ediyordu. Selense onun bu tepkisine bir anlam verememişti. Belki sadece susup odasına çıkmalı ve hazırlanmalıydı çünkü Korhan’ın nasıl sahiplenen, korumacı bir karaktere sahip olduğunu biliyordu ama dayanamamıştı tabii ki!
__ Korhan, okula gitmek istememin nesi yanlış söyler misin?
__ Hala pek çok şeyi hatırlamıyorsun.
__ Kaybolmayacağım merak etme, okulunda evin de yolunu bulabilirim.
Korhan derin bir nefes alırken Selen yanından geçip merdivenlere doğru yürümeye başlamıştı bile… Zaten sebep olarak ne söyleyecekti ki ona?
“Ozan’la karşılaşma ihtimalin bile beni delirtiyor!” Evet, bu çok doğru bir cümle olurdu ama kendisine hâkim olacaktı. Normal ve kıskanç olmayan bir erkek olarak odasına gidip dosyalarını almalıydı.
Korhan kendisine bu sözleri tekrarlayarak hızlı adımlarla merdivenlerden çıktı ve aynı an da Selen’in odasının kapısı açıldı. Selen üzerine bir ceket almış çantasını da çapraz olarak takarak öğrenci görüntüsünü tamamlamıştı. Korhan onu öyle görünce gülümsemişti kendini tutamayarak… Bu küçük kızdı değil mi onu bin bir şekle sokan?
__ Bana mı gülüyorsun sen?
Korhan yüzünde gülümseme ona başını sallayınca Selen de gülümseyerek elleri belinde yaklaştı ona. Kısa bir an göz göze kaldıktan sonra Selen kollarını Korhan’ın boynuna doladı ve ayak parmaklarında yükselerek dudaklarından küçücük, tatlı bir öpücük çaldı. Korhan’ın şaşkınlığı hoşuna gitmişti Selen’in…
__ Güzel, gül bakalım… Biraz evvel ki o öfkeli halini hiç sevmemiştim zaten.
__ İyi, bende öfkelenmeyi sevmiyorum.
Selen Korhan’dan ayrılıp çantasını düzeltirken Korhan söylemeden yapamadı aldığı kararlara rağmen.
__ O yüzden sen okulda çok oyalanma, dersinden sonra eve dön… Hatta şoföre…
İşte bu kadarı biraz fazlaydı. O yüzden parmaklarını Korhan’ın dudaklarına yaslayarak susturdu onu.
__ Çok konuşuyorsun sen, yeter.
Korhan tam dudaklarını aralıyordu ki Selen derin bir nefes alarak bayılmış bir halde gülümsedi hafifçe.
__ Okulda hiç etrafıma bakmayacağım. Azra’yla çok gerekmedikçe konuşmayacağım. Zaten öyle bir niyetim yok. Ozansa… Ne hali varsa görsün! Ben ders dinlemeye gidiyorum. Tamam mı?
Tüm hislerinin anlaşılmış olmasına bir kez daha şaşırırken Selen uzanarak bu sefer onu yanağından öptü ve içindeki karanlığı içine hapsetmiş bir halde uzaklaştı kendisinden hızlı adımlarla… O sırada Korhan arkasından yüzünde gülümsemeyle bakıyordu.
__ Ooo Korhan! Hoş geldin… Ben de tam masana toplantı raporunu bırakıyordum.
__ Beni idare ettiğin için sağ ol dostum.
__ Valla gözlerimiz aslında seni aradı, dedi Alper yüzünde gülümsemeyle Korhan’ın masasına geçişini izlerken.
Her an içeri girip yine kükremeye başlayacakmışsın gibi hissettik. Gerçi… Bu gün melek gibi görünüyorsun ama. Selen iyi mi?
Korhan eline aldığı dosyayı masaya geri bırakırken koltuğunda arkasına yaslanmıştı.
__ Babasının gözlerinin önünde öldüğünü hatırladı, çok kötü oldu… Tam olarak neleri hatırladı onu da bilmiyorum, sorarak onu iyice üzmek istemedim.
__ Gerçekten çok zor bir durum. Sanırım aynı olayı ikinci kez gibi yaşamış gibi oluyordur. Zaten bir an da hafızasını kaybetmesi yeterince güçtü. Belki de bu durumda… Eğer gerçekten çok kötüyse bir psikologla konuşmasını düşünmelisin. Sen ona ne kadar yardımcı olabilirsin ki?
__ Bu sabah çok iyiydi, neşeliydi ama… İçten içe öyle olmadığını biliyorum. Bir şekilde kendini koruma altına alıyor, belli etmemeye çalışıyor. Ama bu kaçışının bir faydası olacağını sanmıyorum.
Alper haklı olabilirdi, profesyonel birinin Selen’e faydası olabilirdi ama bunu o nasıl karşılardı işte ondan çok emin değildi. Belki de en iyisi biraz Selen’in ruh halini incelemekti. Ona göre karara varabilirdi nasıl olsa…
__ Bu gün Çağla Selen’e uğrayacaktı.
__ Selen okulda şimdi…
__ Peşinden birini göndermedin değil mi?
Alper çok iyi tanıyordu arkadaşını ama bu sefer yanılıyordu.
__ İstedim ama… Sonra vazgeçtim.
Bu kelimelerin anlamı gerçekten büyüktü. O yüzden Alper gülümseyerek oturduğu koltuktan kalktı.
__ En doğrusunu yapmışsın. Güvenmek bir ilişki de çok önemlidir öyle değil mi?
__ Evet öyle… Ve şimdi karşımda sırıtıp durma Alper! Toplantıya girmem gerekiyor.
Korhan ciddi olmaya çalışsa da yüzünde ki gülümsemenin farkında mıydı acaba?
Sonunda, nihayet her şey yoluna giriyordu, evet Selen’in bazı sorunları vardı ama bunu atlatacaklardı. Beraber atlatacaklardı. Korhan’ın gözlerinde ki yumuşak endişe her şeyi anlatıyordu. Selen’e bir kez daha kalbini açmıştı, bir şekilde yeniden güvenmişti ona… Ve Alper emindi, Selen de onu seviyordu. Bu sefer mutlu olacaklardı.
__ Selen!
Kantinde oturmuş ders çalışırken ismini duyarak kaldırdı başını ders notlarından.
__ Azra…
__ Buradasın, Zeynep’ler söyleyince çok şaşırdım. Şey, Zeynep’i hatırlıyor musun?
__ Biz hiç oralara girmeyelim en iyisi.
Selen’in soğuk sesi karşısında Azra da ister istemez biraz geri çekmişti kendisini.
__ Bundan sonra ki derse de kalacak mısın?
__ Evet, öyle planlıyorum. Sınavlara az kaldı…
Azra küçük bir gülümsemeyle yine tam dudaklarını aralıyordu ki Selen’in telefonu çalmaya başladı. Selen derin bir nefes alırken hemen baktı telefonuna ama Gediz ismini kesinlikle beklemiyordu.
__ Neyse, ben gideyim. Görüşürüz yine…
Selen Azra’ya sadece başını salladıktan sonra ısrarla çalan telefonuna huzursuz bir şekilde cevap verdi.
__ Efendim?
__ Selen, merhaba… Çok önemli bir konu hakkında konuşmamız gerek. Ben okulunun karşısında ki cafedeyim.
Bu sözler karşısında şaşkınlıktan dudakları aralanmıştı Selen’in, evet biliyordu zaten! Bu adam da bir şeyler olduğunu daha en başından hissetmişti!
__ Bu da ne demek, sen beni takip mi ettin?
__ Sakin ol, öyle değil…
__ Nasıl peki, ne istiyorsun benden?
__ Bazı şeyleri yanlış hatırlıyorsun, biz seninle düşman değiliz Selen. Tersine bizim ortak bir sırrımız bile var.
“Sır” Hem de Gediz’le paylaştıkları… Bunun imkânı yoktu. Yoksa var mıydı?
__ Bak, seni anlıyorum, dedi Gediz o sırada sabırsızlanan ses tonuyla.
Bu yüzden çok önemli olmasa hatırlamanı beklerdim ama bir an önce konuşmazsak Korhan zarar görebilir.
__ A-anlamıyorum.
__ Biliyorum, o yüzden gel hadi… Bekliyorum.
“Korhan zarar görebilir.” Bu cümleden sonra bir saniye bile zaman kaybetmemişti Selen. Neler olduğuna dair hiçbir fikri yoktu, dahası Gediz’e de güvenmiyordu. Ama o an bunların bir önemi yoktu. O yüzden hızla eşyalarını toparlayarak koşar adımlarla okulundan çıkmıştı ve neyse ki Gediz pencerenin önünde ki bir masayı tercih etmişti. Böylece onu aramak zorunda da kalmamıştı.
Selen kalbi hızla atarken cafeye girerek doğrudan Gediz’in masasına yürüdü. Gediz onu görür görmez hemen ayağa kalkmıştı.
__ Seni böyle çağırdığım için üzgünüm.
Selen Gediz’in karşısında ki sandalyeye çöker gibi oturdu.
__ Korhan neden tehlikede?
__ Bir yıl önce… Sana bir telefon gelmişti. İstediğini yapmazsan Korhan’a zarar vereceğini söyleyen bir telefon… Hiç hatırlamıyor musun?
Kanının donması böyle bir şeydi demek! Doğruydu, lanet olsun ki hatırladıkları doğruydu. Gerçekten Korhan tehdit edilmişti! Ve Selen bir paniğin eşiğinde sakinliğini korumaya çalışıyordu. Bu bir yıl önce yaşanmıştı işte… Geçmiş ve gitmişti! Ama o zaman Gediz neden bunu hatırlatmaya çalışıyordu?
__ Selen… İyi misin?
__ E-vet. Yani ben biraz hatırlıyorum ama tam olarak değil. Bunu Korhan’a da sordum ama o… Beni rahatlatmak istemiş olmalı.
__ O bunu hiç bilmedi!
__ Ne? Ama neden? Anlamıyorum, ne istiyorlardı bizden?
Karmakarışıktı Selen, Gediz hissettiklerinin farkında onu rahatlamak istercesine uzanıp masa da elini tuttu Selen’in.
__ Her şeyi anlatacağım ama önce kimse zarar görmeyecek Selen, söz veriyorum sana.
__ Bu da ne demek? Tehdit hala devam mı ediyor?
__ Devam edebilir… Bilmiyorum, yeniden seni ararsa eğer şaşırmamalısın.
__ Tanrım, diye inledi bir an Selen. Belki titriyordu sesi ama yine de duyduklarını kaldırmaya ve mantıklı düşünmeye çabalıyordu.
A-ama sen de emin değilsin, belki de aramayacak. Hem ne istiyordu benden, şimdi neden yeniden arayabileceğini düşünüyorsun?
__ Çünkü… Yeniden Korhan’la berabersin.
Canlarım, bazı gerçekler sonunda açıklığa kavuşuyor... Tabii gelecek bölüm ayrıntılarını iyice öğreneceğiz.
Keyifi okumalar...