"Sevda Karan?", dedi arkamdan bir erkek sesi yanlış duyup duymadığımı kontrol etmek için omzundan arkama doğru baktım. Bir adam bana doğru tebessüm etti.
"E..Evet benim..", dedim çekinerek çünkü bu adamı hatırlayamadım. Bir tanıdık mıydı?
Adam elindeki kimliği bana uzattı.
"Düşürdünüz daha demin ama fark etmediniz.", dedi bakışlarımı eline çevirdim.
Elindeki kimliğimi alarak kimlik kartının ön yüzüne baktım benim kimliğimdi dalgın olmanın kötü yanlarıydı. Yüzüme yerleştirdiğim yapay gülümseme il kimliğimi çantama koyarak adama teşekkür ettim.
"Aah..Şey teşekkür ederim. Sağ olun."
Kafamı tekrar kaldırıp etrafıma baktığım zaman adam yoktu, nereye gitmişti hemen?
Bu mahalle nasıl bir yerdi? Tekrar yoluma dönerek yürümeye devam ettim.
Sevmemiştim bu şehri.
Bir aydır bu bulunduğum şehir bu mahalle bana bir garip gelmişti.
Sanki..
Sanki birileri hep beni izliyor hissiyatı sarıvermişti ruhumu.
Ah bilseydi Sevda yer altı Kralı'nın eski eşine benzediğini bilirdi de o zaman izlendiğini. Bilseydi bazı şeyleri gitmekte isterdi. Bilmek gitmenin biletiydi.