គ្រាន់តែថេយ៉ុងដើរមកជិតខ្លួនគេភ្លាម រាងក្រាស់ក៏ទាញថេយ៉ុងឲ្យមកអង្គុយច្រកគៀវនៅលើភ្លៅរបស់ខ្លួនតែ ម្ដងមិនចាំយូរឡើយទាន់អោកាសមកដល់។
"អា៎យ...លោកធ្វើអីនិងលែងខ្ញុំទៅ" ថេយ៉ុងស្រែកឮៗហើយរើបម្រាស់ចេញពីរាងក្រាស់ខ្លាំងៗ ដៃចាប់ខ្វាច់មុខ ខ្វាច់មាត់រាងក្រាស់ពេញហ្នឹង។
"ថេ...ថេនៅឲ្យស្ងៀមសិនបានទេ" ជុងហ្គុកចាប់ដៃរាងតូចជាប់ឃាត់គេឲ្យឈប់រើ
"មិនឈប់ ឆាប់លែងខ្ញុំភ្លាមទៅ លែង អុ៎ប" ដោយសារតែថេមានេះរើខ្លាំងពេកចាប់មិនឈ្នះរាងក្រាស់អស់វិធីក៏ ចាប់កន្ទ្រប់មាត់គេភ្លាមៗតែម្ដង។ ចំណែកថេវិញក៏គាំងស្កុបមួយកន្លែងបបើកភ្នែកធំៗមើលមុខរាងក្រាស់ ទោះជាចង់ស្រែកក៏ស្រែកមិនរួចព្រោះរាងក្រាស់ថើបបំបិតមាត់គេជាប់ទៅហើយ។ បានបន្តិចរាងក្រាស់ក៏ប្រលែង មាត់គេឲ្យមានសេរីភាពវិញ រាងតូចក៏បានដៃជេរយកៗតែម្ដងតាមចិត្តខឹងដែលរាងក្រាស់ហ៊ានបំពានថើបមាត់ខ្លួន បែបនេះ។
"អា៎យ...អាឆ្កួត អាត្រេកកាម អារោគចិត្ត អាឡប់ អា..អុ៎ប អឹម" មាត់របស់រាងតូចក៏ត្រូវរាងក្រាស់ថើបបំបិតជា លើកទីពីរ។ រាងតូចចាប់ផ្ដើមទឹកភ្នែករលីងរលោងព្រោះតែខឹងនិងរាងក្រាស់ ហើយរើចេញពីគេមិនបាន។
"ជេរទៀតទៅ អាលនិងបងបានថើបមាត់អូនម្ដងទៀត" រាងក្រាស់និយាយគម្រាមពេលដែលខ្លួនដកមាត់ចេញ វិញហើយ ឃើញថេយ៉ុងបម្រុងនិងហាមាត់ជេរខ្លួនទៀត។ ថេយ៉ុងសម្លេងមុខគេអង្គុយខាំមាត់សម្រក់ទឹកភ្នែក នៅចំពោះមុខរបស់ជុងហ្គុក។
"អូ៎ៗ!!!មិចក៏យំបែបនេះ អ្នកណាធ្វើបាបអូនហ៎ា? គ្រាន់តែបងចាប់ថើបតិចតួចសោះក៏យំដែរ ធ្វើមើលតែមិនដែល ថើបគ្នាពីមុនមកចឹង"JK
"ហ៊ឹកៗៗៗ" Tae
"អា៎ៗកុំយំ បងសុំទោសបងលែងធ្វើចឹងទៀតហើយ សុំទោសណាឈប់យំទៅ" JK
"ហ៊ឹកៗ លែងអញទៅអាឆ្កួត ហ៉ឹកៗៗ"Tae
"នៅឈ្លើយទៀត??? អោបឲ្យងាប់តែម្ដងចាំមើលហ៎ា" JKនិយាយហើយក៏អោបរឹតរង្វង់ដៃខ្លួនអោបថេរឹតតែខ្លាំងលើស ដើម។
"លែងទៅ លែង ហ៉ឹក អាប្លោករៀច លែងទៅ" Tae
"ប្លោកបងអត់វៀតទេ អូនសម្លាញ់ ហើយបងមិនលែងអូនទេ បើអូនឈ្លើយម្លឹងៗនោះ អោបឲ្យងាប់តែម្ដងទៅ កុំឲ្យឈ្លើយបែបនេះទៀត" JK
"ហា ហ៊ឹកៗៗៗ" Tae
"គ្រាន់តែបងអោបប៉ុណ្នឹងសោះចាំបាច់ស្រែកយំខ្លាំងដល់ថ្នាក់នេះដែរឬ?" JK
"អោបប៉ុណ្នឹងលោកក្បាលឯងស្អី អោបរឹតខ្ញុំឡើងដកដង្ហើមមិនចង់រួចទៅហើយ លោកចង់សម្លាប់ខ្ញុំតើមែនទេ? ហ៊ឹកៗ" Tae
"មកពីបងមិនដឹង បងសុំទោសណា ឈប់យំទៅក្មេងល្អ" ជុងហ្គុកជូតទឹកភ្នែកឲ្យរាងតូច
"ហ៉ឹកៗ ហឹម ល្មមលែងខ្ញុំបានហើយ? ហៅខ្ញុំមកធ្វើអី?" Tae
"ក៏បងនឹកអូននិងណា គេចបងមួយថ្ងៃហើយ បងនឹកអើយសែននឹក" JK
"គ្រាន់តែប៉ុណ្នឹងក៏លោកហៅមកធ្វើឲ្យខាតការងារខ្ញុំដែឬតើមែនទេ? មនុស្សចង្រៃ លែងទៅខ្ញុំទៅធ្វើការវិញ លែង" Tae
"មិនលែងទេនៅទីនេះសិនហើយ បងនឹកអូនសឹងស្លាប់ទៅហើយ អោបមិនទាន់ឆ្អែតផង" JK
"ខ្ញុំមិនត្រូវជាអីនិងលោកទេ លែងទៅ" Tae
"ចឹងក៏ធ្វើឲ្យត្រូចជាអីនិងគ្នាទៅ" JK
"........." Tae
"ត្រូវគ្នានិងបងវិញបានទេ? យើងបំភ្លេចរឿងចាស់ៗដែលឈឺចាប់ដែលធ្វើឲ្យយើងបែកបាក់ចោលឲ្យអស់ទៅ ហើយមកចាប់ផ្ដើមជីវិតគូរជាមួយគ្នាសារជាថ្មីតើបានទេ? ថេ" JK
"ខ្ញុំ......" Tae តបមិនចេញថ្ពាល់របស់គេក៏ឡើងក្រហមតិចៗព្រោះមានអារម្មណ៍ថាអៀន
"បងដឹងថាពីមុនបងខុសៗដែលមិនដែលចេះយល់អារម្មណ៍អូន ឆេវឆាវធ្វើតាមតែអារម្មណ៍ខ្លួនឯង មិនចេះគិត ឲ្យបានវែងឆ្ដងាយមុននិងនិយាយមុននិងធ្វើអ្វីមួយ បងសុំទោសរាល់កំហុសគ្រប់យ៉ាង បងនៅតែស្រឡាញ់អូន ដូចដើមមិនដែេរប្រែប្រួលម្ដងណាឡើយ យល់ព្រមនិងបងមកផ្ដើមជីវិតគូររបស់យើងសារជាថ្មីណា" JK
"........." Tae
"បងយល់ចិត្តអូនហើយ ភ្លាមៗអូនអាចនិងសម្រេចចិត្តមិនទាន់ទេ អូនមិនឆ្លើយពេលនេះក៏បានអូនយកទៅគិត សិនចុះណាចាំមកប្រាប់បងតាមក្រោយក៏បាន ជុ៎ប ថ្ពាល់អូននៅតែក្រអូបដូចកាលបីមុនអញ្ចឹង" JK
"អា...អាមនុស្សឈ្លៀតអោកាស ចាំមើលខ្ញុំនិងទះលោកឯងឲ្យវៀចថ្គាមម្ដង" Tae
"អូនសាកទៅមួយដៃមួយខ្សឺត បើអូនទះបងមួយដៃបងថើមអូនមួយខ្សឺតព្រមទេ?" JK
"លោកឯង បានហើយលែងទៅខ្ញុំទៅធ្វើការ" Tae
"បងប្រាប់ហើយថាមិនឲ្យទៅទេ បងមិនលែង" JK
"មិនលែងខ្ញុំនិងស្រែកថាលោកចាប់រំលោភខ្ញុំឲ្យគេគ្រប់គ្នាបានដឹងពីចរិកអាក្រក់របស់លោក" Tae
"អ៎ាបែបនេះក៏ល្អនិងបានប្រាប់គេថាអូនជារបស់បងជាអតីតប្រពន្ធរបស់បង ឲ្យគេគ្រប់គ្នាបានដឹងថាបងកំពុងតែ ថើបគ្នាជាមួយប្រពន្ធនៅក្នុងបន្ទប់ធ្វើការពេលនោះនិងលែងមានអ្នកណាមករញ៉េរញ៉ៃនិងអូន ព្រោះតែដឹងថាបង ជាប្ដីអូន ហើយពេលនោះព័ត៌មាននិងល្បីសុះសាយជាមិនខាននោះទេ គិតទៅសប្បាយចិត្តដល់ហើយ" គ្រាន់តែ ឮសម្ដីរបស់ជុងហ្គុកនិយាយចប់ភ្លាមថេយ៉ុងក៏ស្ងាត់មាត់ដូចគេចុក។ បើគេស្រែកមែនហើយមានមនុស្សចូលមក ឃើញដូចរាងក្រាស់និយាយពិតមែនប្រាកដជាខ្មាសគេស្លាប់ហើយ គេមិនដឹងជាយកមុខទៅទុកឯណានោះទេ?
"មិចមិនស្រែកទៅថាទៅប្រពន្ធសម្លាញ់ស្ងាត់ធ្វើអី?" JKសួរឌឺគេ
"លែងស្រែកហើយឈឺក ខ្ញុំមិនទៅក៏បាន តែលែងខ្ញុំទៅខ្ញុំទៅអង្គុយនៅលើសាឡុងក៏បាន" ថេយ៉ុ។ង
"មិនបានអូនត្រូវតែអង្គុយនៅទីនេះ?" JK
"នែ៎លោកវាមិនដូចជាជ្រុះពេកទេឬ?" Tae
"មិនជ្រុលទេ បានហើយស្ងាត់ទៅ កុំរំខានបងធ្វើការ" JK
"ហើយបើខ្ញុំអង្គុយបែបនេះលោកធ្វើការកើតដែរឬ? លែងខ្ញុំទៅ" Tae
"បើអូននៅតែនិយាយដដែលៗទៀតបងនិងប្ដូរចិត្តពីធ្វើការមករំលោភអូនវិញហើយ ណាស្ងាត់ទៅ" គ្រាន់តែចឹង ភ្លាមថេយ៉ុងក៏យកដៃខ្ទប់មាត់ខ្លួនឯងលែងហ៊ាននិយាយ។ រាងក្រាស់ឃើញបែបនេះក៏សើចតិចៗអស់សំណើចនិង រាងតូចមិនដែលថាចេះធ្វើតាមគេម្ដងណាទេ ទាល់តែគម្រាមទើបធ្វើតាម។
ប្រហែលជា៥នាទីក្រោយមករាងតូចក៏ស្ងាត់មាត់គេងលក់នៅលើទ្រូងរបស់រាងក្រាស់បាត់។ ជងុហ្គុកក៏អោន មកមើលរាងតូចបន្តិចទំនងដូចជាគេងលក់ស្រួលដល់ហើយ។ អាគេងមធ្យមងំអាដៃលើកមកអោបចង្កេះរាង ក្រាស់ជាប់មាតក៏ញញឹមទំនងគិតថាគេជាខ្នើយអោបហើយ។ ជុងហ្គុកញញឹមតិចៗនិងភាពគួរឲ្យស្រឡាញ់របស់ អតីតប្រពន្ធពេលដែលគេត្រសុលខ្លួនតិចៗមករកទ្រូងរបស់គេ។ ជុងហ្គុកក៏ៅបទៅថើបសក់ក្បាលគេថ្នមៗ ពោរពេញទៅដោយក្ដីស្រលាញ់ចំពោះរាងតូចជាខ្លាំង។
"ហាមមិនឲ្យអ្នកណាចូលមករំខានខ្ញុំនៅក្នុងបន្ទប់ជាដាច់ខាត បើអ្នកណាមិនស្ដាប់ដេញចេញទៅ" ជុងហ្គុកយកទូរស័ព្ទខលទៅប្រាប់ជំនិតដែលធ្វើការនៅខាងក្រៅ ហាមមិនឲ្យមនុស្សចូលមកក្នុងបន្ទប់ធ្វើ ការរបស់ខ្លួនព្រោះតែខ្លាចរំខានដំណេករបស់រាងតូច។
"បាទBoss" ជុងហ្គុកក៏ដាក់ទូរស័ព្ទចុះអង្គុយសម្លឹងរាងតូចបន្តិចទើបងាកមកធ្វើការរបស់ខ្លួនវិញ។
#Evening
_Time 5:00pm_
ថេយ៉ុងក៏ភ្ញាក់ពីដំណេកបន្ទាប់ពីគេងអស់ជាច្រើនម៉ោងដោយមានទ្រូងរាងក្រាស់ជាខ្នើយ។ គេងើបមកពត់ពែន ខ្លួនដូចជាមានក្ដីសុខដល់កហើយ។ គេញញឹមចេញមកតិចៗតែក៏ត្រូេះបាត់ភ្ញាក់ភ្អើលនិងវត្តមានរបស់រាង ក្រាស់។
"ភ្ញាក់ហើយឬ? គេងឆ្អែតហើយឬនៅ?ហឹម" JK
"គឺហឹម ខ្ញុំគេងលើលោកបែបនេះយូរប៉ុណ្ណាហើយ?" Tae
"៣ម៉ោងហើយ យ៉ាងមិចឃ្លានហើយមែនទេ?" JK
"អត់ទេ សុំទោសផងដែលគេងលើលោកយូរយ៉ាងនេះ ប្រហែលជាធ្វើឲ្យលោកលំបាកខ្លាំងហើយ សុំទោស" Tae
"សុំទោសធ្វើអីគ្រាន់តែឲ្យប្រពន្ធគេងតែប៉ុណ្នឹងគ្មានទៅលំបាកស្អីទេ តោះ" JK
"ទៅណា???" Tae
"ដល់ម៉ោងេចេញទៅផ្ទះហើយ គេគ្រប់គ្នាក៏ទៅអស់ដែរនៅធ្វើអីទៀត ឆាប់មក" JK
"បាទ តែខ្ញុំទៅយកកាបូបរបស់ខ្ញុំសិន" Tae
"ហឹម តោះ" JK
បន្ទាប់ពីយកកាបូបរបស់ខ្លួនរួចហើយថេដយ៉ុងនិងជុងហ្គុក៏បណ្ដើរគ្នាចេញពីក្រុមហ៊ុនតែបីនាក់ជាមួយជំនិតរបស់រាងក្រាស់ម្នាក់ទៀត ព្រោះបុគ្គលិកចេញទៅឡើងស្ងាត់អស់ហើយ។ ដើរៗសុខៗរាងតូចក៏ឈប់ព្រោះតែឃើញ វត្តមានរបស់មនុស្សម្នាក់ឈរនៅចំពោះមុខរបស់គេ។
"Jiminie!!!!!" ថេយ៉ុងបន្លឺឡើងយ៉ាងភ្ញាក់ផ្អើលមុននិងរត់ទៅអោបគេ។ ផាក ជីមីនជាមិត្តដែលថេស្រឡាញ់ជាង គេពេលដែលគេទៅរស់នៅស្វីស។ ជីមីនជាមនុស្សតែម្នាក់ដែលចាំជួយគេគ្រប់ពេល និងជាអ្នកដែលណែនាំថេ ឲ្យរកបានការងារធ្វើផងដែរ។ ថេយ៉ុងគោរពស្រឡាញ់ថេទុកគេដូចជាបងប្រុសអញ្ចឹង តែជីមីនមិនបានគិតដូចថេ នោះទេ។ គេស្រឡាញ់ថេលើសបីពាក្យថាបងប្អូន តែមិនសារភាពប្រាប់ថេព្រោះខ្លាចថេខឹងទើបគេលាក់មកដល់ សព្វថ្ងៃនេះ។ ពាក្យសម្ដីរបស់ពួគគេដែលនិយាយជាមួយគ្នាអ្នកក្រៅអាចស្ដាប់មកថាពួកគេជាសង្សារនិងគ្នា តែតាមពិតគ្មាននោះទេ។ គ្រាន់តែពួកគេនិយាយគ្នារាងជិតស្និទ្ធខ្លាំងដូចសង្សារអីបែបនេះ។
"Surprise !!!!!" ជីមីនក៏អោបតបនិងគេវិញយ៉ាងណែន ដោយមិនបានចាប់អារម្មណ៍ពីក្រសែរភ្នែកភ្លើងរបស់ មនុស្សម្នាក់ដែលឈរសម្លែងមកពួកគេដូចចង់ចាប់សាច់ទាំងរស់អញ្ចឹង។
"មិចក៏បងមកមិនឲ្យដំណឹងអូនបែបនេះហ៎ាស?" Tae
"ក៏តាំងចិត្តថាមកSurpriseអូននោះអី?" ជីមីននិយាយទាំងយកដៃមកញីសក់រាងតូចលេងតិចៗធ្វើឲ្យអ្នកដែល មើលសឹងតែហក់មកដាល់គេឲ្យបែបមាត់នោះទេ ដែលថ្លើមធំហា៊ានប៉ះពាល់មនុស្សរបស់គេបែបនេះ។ ជុងហ្គុក រាងឆ្ងាយពីពួកគេទើបស្ដាប់មិនដឹងថាពួកគេកំពុងតែនិយាយពីអីនោះទេ។
"ហិហិ ចុះបងមកដល់តាំងពីស្មានម៉ាន?" Tae
"បងមកដល់ម៉ោង៤ក៏ជិះមកទីនេះតែម្ដងតាំងចិត្តមកឈរចាំថេនៅទីនេះដម្បីSurpriseថេព្រោះបងបានសួរមិត្ត របស់ថេហើយថាថេធ្វើការនៅទីនេះ" JM
"ចឹងបងមកចាំខ្ញុំតាំងពីម៉ោង៤?? ហេតុអីក៏មិនចូលទៅក្នុងក្រុមហ៊ុនតែម្ដងទៅ" Tae
"បងខ្លាចថាថេមិនភ្ញាក់ផ្អើលនោះអីក៏សុខចិត្តឈរចាំនៅខាងក្រៅតែម្ដងទៅ នេះផ្កាដែលថេចូលចិត្តណាបងទិញ យកមកផ្ញើរថេ" JM
"អា៎ស្អាតណាស់អរគុណបងមីន" Tae
"អរគុណតែប៉ុណ្នឹងទេឬ?" JM
"ជុ៎បបានហើយឬនៅ" Tae
"បានហើយ គួរឲ្យស្រឡាញ់ណាស់" JM
"ទ្រាំលែងបានហើយវ៉ើយ" ដោយសារតែឃើញថេយ៉ុងអោបថើបជីមីនមុននេះធ្វើឲ្យភ្លើងប្រចណ្ឌនៅក្នុងខ្លួនរបស់ រាងក្រាស់កាន់តែកើនឡើងទ្រាំលែងបានក៏ដើរយ៉ាងលឿនមករកពួកគេទាំងពីរនាក់។
"Boss" Ilex
"អាចង្រៃ ដឹប" ជុងហ្គុកដាល់ជីមីនមួយដៃធ្វើឲ្យអ្នកដែលមិនបានត្រៀមខ្លួនមុនក៏ដួលទៅនិងដីមាត់ក៏បែកចេញឈាមមករឹមៗ
"Bossកុំអី" អ៊ីលឡិចប្រញាប់ឃាត់ព្រោះឃើញរាងក្រាស់រកដាលជីមីនថែមទៀត
"បងមីន....បងមីនយ៉ាងមិចហើយ?" ថេយ៉ុងរត់មកជួយលើកគេ
"បងមិនអីទេ" JM
"លោកឯងឆ្កួតទេឬ? បានជានៅសុខៗមកដាល់គេបែបនេះហ៎ាស" Tae
"ចុះអ្នកណាប្រើថេឲ្យថើបវា ឲ្យវាប៉ះពាល់ថេបានធ្វើអី?" JK
"ហើយវាទើសស្អីលោកឯងដែរ? សិទ្ធិខ្ញុំៗចង់ថើបអ្នកណាក៏បានវាមិនទើសក្បាលលោកនោះទេយល់ទេ?" Tae
"តែអូនជាប្រពន្ធបងណាថេ ជាមនុស្សដែលបងស្រលាញ់អូនធ្វើបែបនេះមិនបានទេ ស្ដាប់បានទេ?" JK
"ឲ្យខ្ញុំប្រាប់លោកប៉ុន្មានដងទៀត ថាខ្ញុំមិនមែនប្រពន្ធលោកទេ វាគ្រាន់តែដជារឿងអតីតប៉ុណ្នោះមិចក៏លោក ចូលចិត្តយកវាមករំលឹកបែបនេះ ខួរក្បាលលោកមិនចេះចាំទេឬយ៉ាងមិច?" Tae
"...." ជុងហ្គុកឈរធ្មឹងក្រោយស្ដាប់សម្ដីរបស់រាងតូចនិយាយហើយ គេស្ទើរតែស្រក់ទឹកភ្នែកចេញមកទៅហើយ។ បេះដូងគេក៏លោតកន្ទ្រាក់ស្ទើរតែផ្ទេះចេញមកក្រៅទៅហើយ វាឈឺចុកឆ្អល់ៗពេលដែលឭរាងតូចប្រើពាក្យ សម្ដីដែលចាក់ដោតធ្លុះដល់បេះដូងរបស់គេធ្វើឲ្យវាសឹងតែប្រេះបែកអស់ទៅហើយ។ ពីមុនទោះជាថេ ខឹងគេយ៉ាងណាក៏មិនដែលនិយាយដល់ថ្នាក់នេះនោះទេ តែនេះដោយសារតែអាប្រុសដែលឈរជិតគេនោះ ធ្វើឲ្យថេនិយាយបែបនេះថាឲ្យគេ។ មើលទៅថេប្រហែលជាឈប់ស្រឡាញ់កេទៀតហើយ គ្រប់យ៉ាងប្រហែលជា គេគិតតែម្នាក់ឯងនោះទេ។
"តោះបងយើងឆាប់ទៅ កុំនៅទីនេះទៀតអីខ្លាចមនុស្សរោគចិត្តខ្លះវាហក់មកខាំយើងទៀត" ថេយ៉ុងអោបដៃជីមីន និយាយដៀងកន្ទុយភ្នែកមករាងក្រាស់ដៀមដាមថាឲ្យគេ រួចហើយក៏បណ្ដើរជីមីនឡើងលានបើកចេញទៅបាត់ ទៅ។ ជុងហ្គុកឈរក្ដាប់ដៃសម្លឹងមើលឡានរបស់គេបើកចេញទោរហូតដល់ផុតបាត់ទាំងឈឺចិត្តស្អិតទ្រូងជាខ្លាំង ពេលដែលឃើញបែបនេះ។
"Boss" Ilex
"បើកទៅក្លឹបទៅ" ជុងហ្គុកប្រាប់ទៅជំនិតពេលដែលឡើងដល់លើឡាន។ គេបិទភ្នែកសម្ងំរម្ងាប់អារម្មណ៍មិនឲ្យគិត រឿងមុននេះទៀត។ ថ្ងៃនេះគេបានសារភាពប្រាប់រាងតូចគ្រប់បែបយ៉ាងអស់ហើយ ហើយក៏សង្ឃឹមថារាងតូចនិង ព្រមផ្ដល់អោកាសឲ្យខ្លួន តែគ្រប់យ់ាងវាមិនដូចជាការគិតរបស់គេឡើយ។ គេយល់ហើយថារាងតូចមិនដែល មានចិត្តចង់ផ្ដល់អោកាសដល់គេម្ដងទៀតនោះទេ។ គេយល់ច្បាស់ណាស់!
____________________
មកដល់ក្លឹបហើយរាងក្រាស់ក៏ប្រាប់ឲ្យជំនិតរកឡានជិះទៅផ្ទះវិញដោយទុកឲ្យខ្លួនឯងនៅផ្ទះតែម្នាក់ឯង។ គេអង្គុយផឹកស្រាអកយកៗអស់ចិត្តដប់ដប ព្រោះឈឺចិត្តនិងសម្ដីរបស់រាងតូច។
"បងសម្លាញ់" សម្លេងស្រួចស្រេះរបស់នារីស៉ិចស៊ីស្លៀកពាក់លិចលើលិចក្រោមដើរមកជិតរាងក្រាស់ដាក់ដៃ លើស្មារបស់រាងក្រាស់។ ់ជុងហ្គុកក៏ងាកមករកប្រភពសម្លេងទាំងស្រវឹងតិចៗ។
"ឈូអ៉ី!!!" ជុងហ្គុកញញឹមព្រានដាក់នាងរួចទាញកញ្ឆក់ដៃរបស់នាងឲ្យមកអង្គុយលើភ្លៅទាំងសងរបស់ខ្លួន។
Choi ChuEi ជាស្រីកណ្ដាន់របស់រាងក្រាស់ដែលគេទាក់ទងបានយូរជាងគេ។ ឈូអ៉ីនាងជាតារាម៉ូដែលស្រីដែល ធ្លាប់មកថតស្ពតសម្លៀកបំពាក់ឲ្យរាងក្រាស់ហើយក៏ប្រើអន្ទាក់ទាក់ស្នេហ៍រាងក្រាស់បានរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ។ ហេតុផលដែលរាងក្រាស់ទាក់ទងបាននាងយូរជាងគេដោយសារតែជាប់ចិត្តនិងក្បាច់លើគ្រែរបស់នាង។ ឲ្យតែមានសិចជាមួយនាងម្ដងណាគេក៏មិនដែលខកពំនងឡើយនាងបម្រើគេគ្រប់បែបយ៉ាងតែម្ដង។
"បងបាត់ទៅណាប៉ុន្មានថ្ងៃនេះ មិនឃើញមករកអូនសោះ? ឬមួយបងមានអ្នកថ្មីភ្លេចអូន ឈប់ស្រឡាញ់ អូនហើយមែនទេ?" ស្រិស្រស់ធ្វើម្ញិកម្ញ៉ក់ដាក់រាងក្រាស់ ហើយផ្ដេកក្បាលលើទ្រូងគេតិច។ ពីមុនរាងក្រាស់ តែងតែឆ្លៀតពេលទៅរកនាងរាល់ថ្ងៃទើបតែប៉ុន្មានថ្ងៃនេះបាត់ស្រមោលមិនឃើញគេទៅរកនាងដល់កន្លែងទៀត សោះធ្វើឲ្យនាងនៅមិនសុខឡើយ តែក៏មិនហ៊ានទៅរកដោយផ្ទាល់ព្រោះរាងក្រាស់បានប្រាប់ថាមិនឲ្យនាងទៅរក គេដល់កន្លែងទេ ដល់ពេលដែលគេត្រូវមកគេមកហើយមិនបាច់ទៅរកទេ។ រាងក្រាស់មិនបានមករកនាងក៏ ដោយសារតែតាមយកចិត្តអតីតប្រពន្ធនេះឯង។
"អ្នកណាថា? បងមិនបានមានអ្នកថ្មីភ្លេចអូននោះទេ គ្រាន់តែបងរវល់ធ្វើការនិងណា" ជុងហ្គុកអង្អែលក្បាលនាង ថ្នមៗ
"ចុះថ្ងៃនេះបងនៅកំដរអូនទេ? អូននឹកបងខ្លាំងណាស់ដឹងទេ អូននឹកខ្លួនប្រាណរបស់បង នឹកពេលដែលបងធ្វើឲ្យ អូនឡើងឋានសួគ៌ខ្លាំងណាស់" ដៃរវាមៗរបស់ស្រីស្រស់ដាក់អង្អែលទ្រូងរបស់រាងក្រាស់តិចៗអូសទៅអូសម៉ោ ហាក់ចង់ដាស់អារម្មណ៍តណ្ហារបស់រាងក្រាស់។
"បងក៏នឹកអូនដូចគ្នាដែលអូនសម្លាញ់" ជុងហ្គុកក៏មិនណយដៃក៏លូកទៅច្របាច់គូទសុទ្ធតែសាច់របស់នាងក្រមុំ ពេញៗដៃហើយមុខក៏លើមកថើបមាត់នាងតិចៗ។
"បើចឹងចាំកាលទៀត ទៅបន្ទប់របស់យើងទៅបងសម្លាញ់ អូនឃ្លានបងខ្លាំងណាស់" នាងនិយាយទាំងធ្វើមុខស៉ិច ស៊ីដាក់គេ
"បានតោះ" ថាហើយជុងហ្គុកក៏បណ្ដើរនាងក្រមុំទៅបន្ទប់ខាងលើដើម្បីធ្វើភារកិច្ចឡើងឋានសួគ៌ជាមួយគ្នាមិនដឹង ជាប៉ុន្មានដងនោះទេរហូតដល់រាងក្រាស់ឆ្អែតឆ្អន់។
____________________________
To be continue
@NFá☘