Flashback
Selamlaştılar ve nasıl oldukları hakkında konuştular ama Namjoon artık dayanamıyordu bir an önce her şeyi anlatıp ortada ki yanlış anlaşılmanın çözülmesini istiyordu. Böylece Jin ile de arasını düzeltecekti.
"Artık bir şeylerin son bulmasının vakti geldi."
"Evet hyung, dinliyoruz."
Derin bir iç çekti ve anlatmaya başladı.
Comeback
"Bir yaz akşamıydı. Küçük birer çocuktuk ve Hoseok ile parkta oynuyorduk. Çocuktuk işte saf, temiz bilemedik. O sırada bankta oturan 25-30 yaş civarında bir adam bizi yanına çağırdı ve bizde gittik. İlk önce bize adımızı ve yaşımızı sordu bizde söyledik. O kadar iyi niyetli birine benziyordu ki hatta parkın köşesinde pamuk şeker satan bir amca vardı ve bizi oraya götürdü pamuk şeker aldı. Sonra ise pamuk şeker karşılığında bizden bir iyilik istemişti cebinden bir kutu çıkardı ve bize uzattı. Her pazartesi ve çarşamba günleri aynı saatte burda olmamız gerektiğini ve bu kutuyu iki sokak ötede ki bir binanın köşesinde bizi bekleyen bir abiye vermemiz gerektiğini söyledi. Bizde kabul ettik en fazla ne olabilirdi ki. Artık her pazartesi ve çarşamba günleri aynı saatte buluşuyorduk ve kutuyu teslim ediyorduk. Günler, aylar hatta yıllar geçti ve biz bu işe devam ettik. Tabii artık büyümüştük ve birer genç olmuştuk. Olayların farkına varmaya başlamıştık bizi uyuşturucu ticareti için kullanıyorlardı. Bu işten vazgeçmek istedik bazı günler buluşmaya gitmedik ama onlar bizim evimizin önüne kadar gelmişlerdi ve bize her zaman kendilerini hatırlatmışlardı. Bir gün Hoseok ile karar verdik artık bu işi yapmak istemeyeceğimizi onlara söyleyecektik. Her zaman ki gibi aynı saatte buluştuk ve durumu anlattık artık bizi dondurma ya da pamuk şeker ile kandıramayacağını biliyordu. Hiç unutmam bizi tehdit etti. Ailelerimiz ve sevdiğimiz insanları öldürmekle tehdit etti. Çok korkmuştuk ve yapacak hiçbir şeyimiz olmadığı için bu işe devam etmiştik."
Namjoon'un gözleri dolmuştu ve devam edememişti. İkisi de o kadar üzgündü ki sanki anlatırken o günleri tekrardan yaşıyorlardı. Araya Hoseok girdi.
"Namjoon üniversiteden tanıştığı bir genç ile ilişkisini sürdürüyordu hepinizin bildiği üzere Jin hyung birbirlerini çok seviyorlardı ve hala da öyle neyse ikisi evlenmeye karar verdi ve çok güzel bir düğün töreni ile evlendiler. Aslında Namjoon'un anlattığını sanıyordum ama Jin hyung üzülmesin diye söylememiş. Biz üçümüz de baş başa verip didindik ve birer şirket sahibi olduk ama hala bu işe de devam ediyorduk. Bir gün düşündük biz artık zengindik ve bize bir şey yapamazlardı. Bu sefer bizim şirketimize leke sürmeye, itibarımızı zedelemeye kalktılar. Yine kurtulamadık. Tabii Jungkookta böyle bir şey yapınca olanlar oldu."
Jungkook ve Taehyung ağızları açık bir şekilde dinlemişlerdi. İkisi de böyle bir şey beklemiyorlardı. Namjoon devam etti.
"Bakın ben bu acıyla yaşayamam. Ben onsuz yapamam buraya sizi çağırmamızın sebebi de aramızda ki sorunu çözmek ve Jin ile barışmak. Eğer bütün bunları düzeltmezsem bir daha yüzünü bile göremeyeceğimi söyledi. Jungkook biz sana güzellikle söyledik ama dinlemedin bizde böyle bir yönteme başvurmaya karar verdik. Bize ne kadar kızsan haklısın ama bizimde başımız belaya girerdi. Üzgünüm."
Jungkook birden ağlamaya başladı ve kendisini suçlu hissetti. Taehyung ise onun göz yaşlarını sildi.
"Şşşt güzelim ağlama kıyamam."
Hoseok samimi yaklaşmaya çalışıyordu çünkü onu gerçekten öldürmeyi istememişti zaten yapamazdı da o çok yufka yürekliydi.
"Jungkook yapma lütfen sen nereden bilebilirdin ki senin bir suçun yok."
Jungkook biraz daha kendini toparladı ve konuşmaya başladı.
"B-ben çok üzgünüm."
Ortamda bir suskunluk oldu ama Jungkook devam etti.
"Bütün bu olanlar yüzünden çok özür dilerim lütfen beni affedin olur mu ?"
"Jungkook affedilmesi gereken kişiler varsa onlar biziz sen aksine doğru olanı yaptın artık uzatmayalım tamam mı ?"
"Teşekkürler hyung ben sizi elbette affettim böyle bir durumda ne yapabilirdiniz ki "
Taehyung her şeyi daha iyi anlamıştı ve konuşmaya başladı.
"Hyung ben de sizden özür dilerim. Sizi yarı yolda bırakmak istemezdim ama gördüğünüz gibi biz sevgiliyiz. Aslında ben size ilk başta söyleyecektim ama geri dönüşü olmadığını da biliyordum. Bu yüzden o gün öldürmedim ve kaçtık. Ama artık aramızda bir sorun kalmadığına göre her şekilde size yardım etmeye hazırız bu işin üstesinden beraber geleceğiz."
Hepsi de ayağa kalktı ve birbirlerine sarıldılar. Namjoon ve Hoseok az da olsa rahatlamışlardı. Kafeden ayrıldılar ve arabaya bindiler.
Artık evlerine gidebilirlerdi ama ilk önce Yoongi ve Jimin'e her şeyi anlatmaları gerekti. Bu yüzden onların evine doğru yola çıktılar. Biraz sonra eve vardılar ve siteye giriş yaptılar.
Asansöre binip 5. Kata ulaştıklarında zile bastılar. Sanki kapının arkasında hazır bekliyorlarmış gibi kapı anında açıldı.
"Sonunda gelebildiniz artık şüphelenmeye başlamıştık."
"Ne bu hâliniz yüzünüzden düşen bin parça hayırdır ?"
"Yoongi çocukları bir rahat bırak aşkım az soluklansınlar belli ki bir şey olmuş"
"Bir de bana der sen değil miydin polise mi haber versek diyen"
Jungkook ve Taehyung içeri girdiler. Koridordan ilerleyerek salona geçtiler. Yoongi Jimin'in kolunu tuttu ve ağır adımlarla gidiyorlardı.
En sonunda Yoongi Jimin'i bir köşeye sıkıştırmış ve onu sorguya çekiyordu. Birbirlerine oldukça yakınlardı. Jimin kapıya yaslanmıştı ve hemen üstünde Yoongi duruyordu.
"Yoongi"
"Hm ?"
"Sen var ya !"
"Evet ben varım ya nolmuş ?"
Bu sırada Taehyung onları merak etmiş ve koridora doğru bakmıştı. Gördüğü manzara yanlış zamanda geldiğinin kanıtıydı.
Arkadan bakıldığında yanlış anlaşılıyordu ama ikili sadece yakın mesafe de konuşuyorlardı. Kendi kendine güldü ve hafifçe öksürdü. Bunun üzerine Jimin Yoongi'yi üzerinden itti.
"Yoongi napıyorsun senin yüzünden rezil olduk !"
"Sevgilim değil misin ne olacak"
Taehyung içeri geçti ve koltuğa oturdu peşinden de diğer ikisi geldi.
"Öncelikle Taehyung gördüğün şeyi çok yanlış anladın biz sadece konuşuyorduk."
"Tabii canım sadece konuşuyordunuz."
Taehyung kahkaha attı. İkisi de çok utandı ve üstüne üstlük Taehyung gülünce Yoongi daha da çok sinirlendi.
"Taehyung sana şuradan bir çarparım bir de duvar çarpar ona göre"
"Tamam tamam gülmüyorum."
"Eee ne oldu anlatın bakalım."
İkisi de olan biteni anlattılar. Yoongi ve Jimin şok olmuştu onlarda böyle bir şey beklemiyorlardı. Artık hepsinin de içi rahattı.
Geç saatlere kadar sohbet ettiler kahkahalar attılar. Her şey çok güzeldi. Bu gece evlerine gideceklerdi ve saat gece yarısını geçiyordu. Ayağa kalktılar.
"Hyung biz artık kalkalım geç oldu."
"Nereye gidiyorsunuz beraber kalıyorduk işte "
"Her şey için çok teşekkür ederiz biz daha fazla rahatsızlık vermeyelim nasıl olsa her şey yolunda."
"Peki o zaman siz bilirsiniz ama kendinize çok dikkat edin sizi seviyoruz."
Jungkook hyunglarına sarıldı uzun bir süre öylece kaldılar en sonunda ayrıldı ve minnettar bir şekilde onlara bakıyordu.
"Sizin hakkınızı nasıl ödeyeceğim ben iyi ki varsınız bize evinizi açtınız tekrardan çok teşekkür ederiz artık gidelim."
"Ne demek minik tavşan her zaman"
Ertesi gün kahvaltı yapmak için sözleştiler ve vedalaşarak ayrıldılar. Otoparka inip arabaya bindikten sonra yola çıktılar. Jungkook'un evine doğru gidiyorlardı.
"Taehyung bak sana ne diyeceğim."
"Efendim güzelim"
"Bende kalsana bu gece ben korkarım."
Taehyung güldü. Jungkook'un yanında kalması için bahane ürettiğini biliyordu.
"Hatta sen bana taşınsana neden ayrı ayrı yaşıyoruz ki "
"Emin misin ?"
"Evet eminim neden ki ?"
"Peki sen istersen benim için sorun yok"
Jungkook ellerini çırptı. Çok sevinmişti aşık olduğu adamla beraber aynı evin içinde mutlu bir şekilde yaşayacaklardı. Eve vardılar Taehyung arabayı park etti ve indiler.
Binaya girdiler ve Jungkook anahtarını çıkardı kapının önüne gelince durdu ve kapıyı açtı içeri geçtiler. Jungkook çok yorulmuştu. Kendini koltuğa attı.
Taehyung ise ikisine de kahve yapmak için mutfağa gitti. Elinde iki fincanla beraber salona geçti ama Jungkook çoktan uyumuştu bile yüzünde bir tebessüm oluştu.
Başucuna oturdu ve Jungkook'un saçlarını elleriyle geriye doğru taradı. Alnına ufak bir öpücük kondurdu.
"Benim güzel sevgilim..."
Aklına dağ evinde ki anıları gelmişti. Fincanları bir köşeye bıraktı ve Jungkook'un yanına kıvrıldı. İkisi de birbirine sımsıkı sarılarak uykuya daldılar.
BÖLÜM SONU