Chapter 24
Earthquake
Devin's P.O.V
"Devin! Tawagan mo nga si Rain! Iyak ng iyak si Helios! May sakit! Hindi natin 'to pwedeng dalhin sa hospital kung ayaw nating mabuko!" natatarantang sabi ni Eros na ikinataranta ko.
Kinuha ko ang cellphone ko at natatarantang tinipa ang number ni Rain.
"Rain! Where are you? Helios is sick!" natatarantang sabi ko.
[I'm with her.] isang boses na nagpatigil sa'kin.
Dahan dahan akong napatingin kay Eros na nakatingin din sa'kin habang nag-aabang ng sasabihin ko.
"Anong sabi?" tanong niya na walang boses at hindi ko naman siya pinansin.
Doble ang kaba ko ng tignan ko sa ang cellphone ko. Pangalan naman ni Rain ang nakalagay doon pero bakit si Lucas ang sumagot?
'Magkasama ba sila? Anong oras na ah? Bebe time na ba? Bakit hindi ako na infrom?'
Muli kong itinapat ang cellphone sa tenga ko at napalunok dahil sa kaba.
"Lu-Lucas? Is this Allistair Lucas Lim?" nauutal na tanong ko habang nanlalaki ang mga mata. Napansin kong napaawang ang mga labi ni Eros ng marinig ang sinabi ko. Mukhang nahulaan niya na kung anong nangyayari.
[Who's Helios?] tanong niya, hindi pinapansin ang tanong ko pero sapat na ang marinig muli ang boses niya para masabi kong siya si Lucas.
"Ah a-ano... Hoy, tulungan niyo 'ko! Pucha! A-Ano haha! Boyfriend! Oo! Boyfriend nga! Haha! Takte! R.I.P selp." natatarantang sabi ko saka napasapo ng noo ng matauhan sa sinabi ko.
'Petengeneee! Patay ako kay Rain!'
[What?] hindi makapaniwalang tanong niya. Agad naman akong nag-isip ng palusot para makatakas. Baka kung ano pa ang masabi ko.
"Grabe! My sexytary is calling! Ano ulit? May meeting? Ah oo! Kanina pang alas otso naghihintay?! Papunta na ako! Haha! Sige, Lucas! Take care of her! Bye bye! Susunduin nalang namin siya next, next year!" natatarantang sabi ko at pinatay ang tawag.
Nanghihinang napaupo ako sa sofa habang si Eros ay tawa lang ng tawa at nakahawak pa nga sa tyan ang gago.
'Hindi manlang ako tinulungan!'
"Hahaha! Kyon must know this!" hagalpak pa rin siya ng tawa at kinuha ang cellphone habang nanginginig ang mga kamay dahil sa pagtawa. Tinignan niya ang cellphone niya at napapunas ng luha para mas makita 'yon ng maayos. Tinipa niya ang numero ni Kyon at saka tinawagan. Hindi ko naman siya pinansin at napasabunot ng buhok.
Ilang saglit pa ng dumating na rin si Kyon. Siya ang nag-asikaso kay Helios habang si Eros naman ay nagkukwento ng kung anong nangyari kanina. Napatawa rin si Kyon at inasar ako kaya mas lalo akong napanguso.
Buong gabi ay inasikaso namin si Helios at Selene. Hindi na kami pumasok dahil mataas pa rin ang lagnat ni Helios kaya ayaw naming iwan. Hapon na ng mapaupo kami sa sofa para makapagpahinga.
"Devin, what do you prefer? Silver, gold or just plain white?" tanong ni Eros kaya nagsalubong ang kilay ko.
"For what?" nagtatakang tanong ko.
'May date ba 'to?'
"For your funeral of course. So what do you like to be your coffin's color?" tanong ni Eros na parang excited pa na ilibing ako. Mas lalong nagsalubong ang kilay ko saka siya binato ng bagay na unang nahawakan ko. Agad siyang umiwas saka humalakhak na naman.
Napatalon ako sa kinauupuan ko ng mag ring ang cellphone ko. Dahan dahan akong napatingin dito at mas lalong gusto nalang maglaho ng malaman kung sino ang tumatawag.
Labidabs calling...
Napatingin ako kila Eros at Kyon ng sabay nilang tanggalin ang kaniya kaniyang sumbrero at ilagay sa dibdib saka yumuko. Hindi ko nga alam kung saan nila nakuha yung sombrero.
'Aba't...'
Napatingin ako muli sa cellphone ko dahil wala akong oras para sa kalokohan nila. Nagsimulang manginig ang mga kamay ko at mamawis ang mga kamay ko.
'Anong gagawin ko?! Wahhh! A killer is after meee! Mommyyy! Helppp!'
Zahara Rain's P.O.V
Nakahinga ako ng maluwag ng makaalis na si Allistair. Inabot ko ang cellphone ko at tinipa ang numero ni Devin para magtanong kung paano nakilala ni Allistair si Kenelm.
'Isang araw palang ang nakakalipas ng makabalik kami tapos bisto na agad kami? Yung totoo?'
Doble ang kaba ko ng itinapat sa tenga ko ang tawag.
'Kilala niya na ba si Kenelm at Zianara? Paano niya nakilala si Kenelm? May ideya na ba siya? Nasayang ba ang mga sakripisyo namin?'
Ngunit nagsalubong ang kilay ko ng walang sumagot. Hindi makapaniwalang napatingin ako sa cellphone ko.
'Is he busy? Is everything alright? What happened when I was gone?'
Napatingin ako sa cellphone ko ng biglang may tumawag. Agad kong sinagot ang tawag ng makitang si Narouje ito.
"What?" tanong ko.
[The fourth building of Kingston Company here in the Philippines is being attacked, Zahara!] natatarantang sigaw niya at nanlaki naman ang mga mata ko.
Kahit nanghihina ay pilit akong tumayo at kinuha ang wallet ko saka ang coat. Lumabas ako ng kwarto habang nagmamadaling isuot ang coat. Napatigil ako ng makita si Allistair sa tapat ko na may hawak na plangganang may tubig at bimpo. Nagsalubong ang kilay niya ng makita ako.
"I'm coming." bulong ko at pinatay ang tawag.
"Where are you going?" nagtatakang tanong niya. "You're sick, wife. You can't leave." dagdag niya habang magkasalubong ang kilay.
"Please, Allistair. This is an emergency." pakikiusap ko kasabay ng pag ring ng cellphone niya. Tumingin naman siya sa'kin bago sinagot ang tawag.
Kinuha ko ang tiyansang 'yon para tumakbo at tumakas. Agad akong pumara ng taxi at sinabi kung saan ako pupunta. Dali dali kong isinara ang pinto ng taxi ng makitang palabas na si Allistair ng bahay.
Napahinga ako ng malalim at napasabunot ng buhok sa sobrang inis.
'It was surely Angeline's plan!'
Agad akong nagbayad sa taxi driver ng makapagpark na siya malayo sa building. Lumabas ako ng taxi at tumakbo habang nakapaa.
Agad kong naramdaman ang galit ng makita ang building na halos sira sira na. Pumasok ako sa loob at nakita ang maraming taong sugatan.
"Our medic are already on this way." sabi ng hinihingal na si Narouje na kararating lang.
"Our medic are already on their way here. Please stay alive. That's an order from the CEO and you can't do anything about it." matigas ang tonong sabi ko, pinipigilan ang sariling hindi mautal at maluha dahil sa sitwasyon nila.
Tinignan ko sila isa isa na nakatingin din sa'kin. Sa kada taong madadaanan ko ng tingin ay parang gusto kong maiyak sa kinatatayuan ko ng isa isa silang tumango at ngumiti sa'kin.
Dumating ang medic ng Kingston Company at agad silang inilagay sa stretcher upang dalhin sa hospital. Maglalakad na sana ako ng biglang hawakan ng isa sa mga pasyente ang kamay ko habang nakasakay siya sa stretcher.
"Ms. Martinez... Missing..." putol putol na sabi niya. Hinawakan ko ang kamay niya at mahinang pinisil ito saka siya nginitian para iparating na nakuha ko ang sinabi niya.
"I'll look for her. I'll bring her back. I promise." bulong ko sapat na para marinig niya. Tumango siya saka tipid na ngumiti at binitawan na ang kamay ko.
Napahinga ako ng malalim para pigilan ang mga luhang gustong kumawala sa mga mata ko. Seeing my people in a situation like this makes me weak.
Nakalabas na ang lahat ng pasyente ng matapos kong kausapin si Narouje para bigyan ng mga utos. Maglalakad na saka ako ng biglang gumalaw ang paligid. Mabibigat ang mga hiningang napatingin ako sa paligid ko.
"Zahara! Zahara, there's an earthquake! Let's go out!" nag-aalalang sabi ni Narouje at hahatakin na sana ako ng magmatigas ako dahil naalala ko ang taong kailangan kong hanapin.
"No! Ms. Martinez is still here! I promised that I will look for her!" pagmamatigas ko at tinitigan siya sa mga mata.
"Zahara! Your safety is my top priority!" pagmamatigas niya.
"Narouje! You swore to the company to listen on everything that I will say and follow everything that I will order whatever happens and whatever it takes! Now, I need you to listen and do what I say! Get out of this building and stay alive! You are a man of words so do what you promised! This is an order from your boss and you can't do anything about it!" utos ko at pansin kong natigilan siya.
"Lead the team. No one must be hurt and no one must die. Babalik ako. Iisa lang ako at marami sila. They need you more than I do." sabi ko. Naluluha man ay tumango siya sa'kin saka sumaludo. Ngumiti ako sa kaniya saka tinapik ang balikat niya.
Tumakbo na kami, ako para hanapin si Ms. Martinez at siya palabas ng building para i-lead ang team.
Inilibot ko ang tingin sa paligid kahit nahihilo na ako dahil patuloy pa rin ang paglindol. Malakas ito at hindi pwedeng gawing biro.
Umakyat ako sa fire exit hangang sa makarating ako sa fifth floor kung nasaan ang office niya. Binuksan ko ito at nanlaki ang mga mata ng makita siyang nakahiga sa gitna at walang malay. Dumudugo ang ulo niya.
Agad ko siyang dinaluhan at napapikit sa sakit ng may tumamang bakal sa likod ko. Napahugot ako ng hininga saka inilagay ang braso ni Ms. Martinez sa balikat ko at hinawakan ang bewang niya para makatayo kami.
Naglakad kami palabas habang patuloy ang paglindol.
"Ahhh!" sigaw ko ng muli na naman akong mabagsakan ng kung ano at parehas kaming natumba ni Ms. Martinez. Pinilit ko ang tumayo at muli siyang inakay.
Dumaan kami sa fire exit ay mas lalo akong nahirapan dahil sa mga hagdan. Muli akong napapikit sa sakit bago napatingin sa hita kong dumudugo na dahil sa bakal na nakausli. Doon ko nakuha ang sugat. Pinigilan ko ang sarili kong maiyak sa sakit at nagpatuloy sa paglalakad habang akay akay si Ms. Martinez.
Nakarating kami sa fourth floor at muli na naman akong bumagsak ng may bumagsak sa aking isang kahoy. Pinilit kong pinanatiling mulat ang mga mata ko at sinubukang muling tumayo saka inakay si Ms. Martinez.
'I will fulfill my promise whatever it takes. I will get her out of this building.'
Nakarating kami sa third floor ng tuluyan na akong napaiyak sa sakit ng makatapak ng mga bubog. Tinignan ko ang sahig at nakita ang maraming bubog.
Muli akong napahugot ng hininga at tiniis ang sakit habang tinatapakan sila upang makadaan. Hindi naman nasusugatan si Ms. Martinez dahil nakaheels siya.
Nakarating kami sa second floor ng tuluyan ng bumigay ang katawan ko kasabay ng paggalaw ng cabinet pabagsak sa'min dahil sa lakas ng lindol. Agad kong iniharang ang sarili ko kay Ms. Martinez at napapikit ng maramdaman ang sakit ng pagtama no'n sa likod ko.
Napaiyak nalang ako sa kawalan ng magawa. Alam kong ilang segundo nalang ay bibigay na ang katawan ko.
Pinilit kong i-straight ang pag-upo ko saka hinawakan ang cabinet at ibinagsak ito sa gilid ko. Napahinga ako ng malalim at muling inalalayan si Ms. Martinez patayo.
Susubukan ko na sanang maglakad ng muling bumagsak ang katawan ko dahil sa panghihina. Nanlalabo na ang mga paningin ko at unti unti na ring nawawala ang pandinig ko.
Napangiti ako ng mapait ngunit nawala 'yon ng mag ring ang cellphone ko. Nanlalaki ang mga matang napatingin ako rito at naluha ng makita ang pangalan ni Allistair na tumatawag.
Allistair calling...
Nanghihina man ay pilit ko itong inabot at sinagot ang tawag. Ni-loud speaker ko ito at nanginginig na itinapat ko ito sa tenga ko.
'Gusto kong marinig ang boses niya... Kahit... Kahit sandali lang...'
"Alli-Allistair..." naiiyak na bulong ko.
[Wife! Wife, where are you? Please tell me where you are. Baby, please.] pagmamakaawa niya.
Napapikit ako ng marinig ang boses niya. Para iyong musika na ang sarap pakinggan.
"Take care of them, Alli-Allistair..." mahinang bulong ko na ang tinutukoy ang mga anak namin na hindi ko na yata makikitang lumaki.
[Wife! Don't say those words! Baby, please. Where are you? Are you okay? Please, tell me.] dinig ko ang desperasyon sa boses niya.
"I lo-love you, Alli-Allistair." mahinang bulong ko.
[I love you more, wife. Now tell me where you are. Baby, please.] pagmaakaawa niya ngunit napangiti nalang ako at hindi na nakasagot dahil wala na akong lakas.
'Zianara, Kenelm, mga anak, I tried to fight pero sa tingin ko ito na nga talaga ang katapusan ko. Take care of your father. I love you both.'
'I'm glad that we saw each other in my last day here on Earth, Allistair. I hope that you will take care of our childs. I hope that you can meet them as soon as possible. They will surely need a father and I am sure that you will be a good father to our childs. I love you, Allistair.'
I smiled and closed my eyes as darkness swallowed me.