Biz geldiiik. Keyifli okumalar dileriiim.
532 bin için sonsuz teşekkürler! Birlikte çok güzel bir aileyiz.💙
Yıldıza basmayı ve satır arası yorum yapmayı unutmayın Çevikçi'nin Güzelleri!💖💖
"O zaman baba kız günü başlasın diyebilir miyiz?"
Yönünü tamamen babasından tarafa döndürüp sevinçle bağırdığında arabayı çalıştıran adam gülümsedi. Kızını neşeli görmek şüphesiz en sevdiği manzaralardan biriydi.
"Önce eğitim birliğine uğrayacağız sonra başlasın olur mu?"
Eğitim birliği?
Babasının çalıştığı yer?
Hani babasının imalarından Yusuf'un orada olduğunu düşündüğü yer?
Dokuz gündür iletişim kuramadığı Yusuf...
Kızından tepki alamayan adam Güneş'in düşüncelerinden bir haber "Yarım saatlik bir işim var zaten güzelim seni çok bekletmem," diye ekledi.
İstersen birkaç saat takıl babacığım ben aradığımı bulayım da...
"Sorun yok baba sen işini hallet de. Ben de bahçede bekleyebilirim seni değil mi?"
Hevesi ve heyecanı sesine yansırken bunun farkında bile değildi. Tek düşündüğü Yusuf'u uzaktan da olsa görmekti.
"Tabii ki gezersin hem sıkılmamış olursun."
Yol boyu içi içine sığmamıştı. Birliğin yerini bilmediği için ne kadar kaldığını da bir türlü hesaplayamamış fazla dikkat çekmesin diye de babasına sormamıştı. Umuyordu ki Yusuf'u görürdü. Elini kalbine koyarak yol boyu bunun için dua etti.
-
"İşim bittiğinde seni arayacağım güzelim, Faruk abin sana eşlik edecek şimdilik tamam mı?"
"Ya ben takılırdım aslında kendi kendime baba adamı niye yoruyoruz ki şimdi?" diye nazlı bir ifadeyle konuştuğunda Kemal Bey gözlerini kısarak baktı.
Kızına bilerek yarattığı bu fırsatı şimdiden sorgulamaya başlamıştı. Hiç arabadan indirmese miydi?
"Faruk abin beş dakika içinde gelir Güneş." Bakışlarını büyük bahçenin içinde gezdirip yüksek binalardan birini işaret etti.
"Şu taraf eğitim bölgesi. Eğitim saatinde olabilirler çok yaklaşma."
Babasının gösterdiği yere hipnoz olmuş gibi bakakalırken kafa sallayarak onu onayladı. Adam yanından uzaklaşmaya başlar başlamaz depar atarcasına oraya koştu.
Lütfen göreyim lütfen!
Binanın kenarından dönüp ön bahçesine geldiğinde gözleriyle etrafı taradı. İleride bir grup gerçekten eğitimdeydi ama Yusuf'a dair en ufak iz yoktu. Homurdanarak ilerlemeye başladı. Belki ağaçların olduğu yerdeki kamelyalardan birinde oturuyordu?
Eh arayan bulurdu. Belasını mı mevlasını mı yoksa sevdasını mı orası muallak...
Kaç dakika geçmişti fikri yoktu. Faruk abisi kendini arıyorsa eğer daha çok arardı. Aylak aylak ortalıkta gezmeyi sürdürürken bazı bakışlar kendisinin kim olduğunu sorgular şekilde yüzüne değiyordu. Hayır biri de ağzını açıp siz kimsiniz diye sormuyordu. Ulan ülke size emanet alooo?
"Bakar mısınız?" diyen sesle dediğini yapıp adama baktı.
Üstünde polis üniforması olan sarışın adam otuzlarının başında gibi duruyordu. Aralarındaki mesafeyi kat edip tek kaşını havaya kaldırarak "Kime bakmıştınız hanım efendi?" diye sordu.
Güneş Yusuf'a ziyarete geldiğini söylese ne olurdu ki?
Aynen knk 10 gün iletişim yasak ama ziyaretçi var okey.
"Babamı bekliyordum," dediğinde adamın daha açık cevap beklediği fark etmesiyle "Mustafa Kemal," diye ekledi.
Karşısındaki adamın sorgulayıcı ifadesi yerini şaşkınlığa bıraktığında az önceki sert ifadesinin aksine yüzüne hafif bir tebessüm yayılmıştı.
"Başkomiserimin kızıydınız demek," diyen adama boş bakışlarından biri atıp etrafı tarafı. Ay o daha Yusuf'u bulacaktı bir salar mısınız kızı ya?
"Evet babamın kızıydım," diye umursamaz bir cevap verdiğinde dediği şeyi sonradan fark etmişti. Bunlar hep bitse de gitsek kafasında olduğu içindi.
Adam onun haline güldüğünde derin gamzeleri gözler önüne serilmişti. Güneş o an Yusuf'un gamzelerinden öpmeyi ne kadar özlediğini hatırladı.
"Ben Komiser Atalay."
Güneş önce adama sonra uzattığı eline baktı. Elini hafifçe sıkıp geri çektiğinde "Güneş," diye cevap verdi. Adamla sırf ayıp olmasın diye konuşması daha büyük ayıp değildi de neydi?
"İsterseniz babanızı beklerken size içecek bir şeyler ikram edelim."
Adamın teklifi nazikçe reddetmek için dudaklarını aralamıştı ki bakış açısına giren bedenle gözleri kocaman oldu.
Yusuf hemen birkaç metre ötesinde yanındaki Levent ve Alphan ile konuşarak geliyordu. Henüz kendisini fark etmemişti. Üzerinde çevik kuvvet üniformasıyla alakası olmayan bir üniforma vardı ve Güneş bunu ilk kez görüyordu. Alnına dökülen saçlarını, yeni tıraş olduğu belli eden yüzünü kısaca her zerresini fazlaca özlemişti.
"Uyanıkken rüya görüyorum oğlum galiba," dedi kızla göz göze geldiği saniye.
"Levent beni bir silkelesene kardeşim."
Güneş onun bu haline gülerken kalbinin günlerdir zikrettiği ismi seslice söyledi.
"Yusuf!"
Koşarak boynuna atladığında Levent ve Alphan'ın şaşkınca verdikleri tepkiyi duymuştu.
"Kokun rüya olamayacak kadar gerçek Güneş'im."
Yusuf şaşkınlığına son verip kıza sıkıca sarıldığında birkaç tur etrafında döndürüp saçlarına öpücükler bıraktı.
"Güneş sen buradasın!"
"Yusuf ben buradayım," dedi kafasını kaldırıp gözlerinin içine bakarak gülerken. "Sendeyim."
Parmak uçlarına yükselip yanağına birkaç öpücük bıraktıktan hemen sonra kafasını göğsüne koydu.
"Seni çok özledim."
"Ben de güzelim ben de ama," diyerek kafasını eğip kızla göz teması kurdu. "Senin burada ne işin var Güneş'im? Eğitim birliğini nereden buldun? İçeri nasıl girdin?"
"Aramıza mesafeler girdiğinde onları sıfıra indireceğimi söylerken ciddiydim."
Yusuf gamzelerini göstererek güldüğünde Güneş vakit kaybetmeden onlara da birer öpücük bıraktı. Şu an nerede olduğunu zerre umursamıyordu. Ne çevresinde onlara bakanlar ne de gelmesi an meselesi olan babası düşündüğü şeylerden biriydi. Tek odağı Yusuf'tu.
"Oha yengeme bak lan üstün güçleriyle eğitim yerini bulup ışınlanmış!"
Levent'in Alphan'a şaşkınlık içinde söylediği şeyler Güneş'i güldürürken Yusuf'a sokularak onlara döndü.
Alphan "Aynen kardeşim hatta birazdan uzay mekiği de gelecek," diyerek göz devirdi.
"Güneş sen burada ne arıyorsun cidden?"
"Yusuf'u?"
Alphan'a verdiği cevapla göğsüne sıkıca sarıldığı adamın güldüğünü işitti.
"Güzelim lütfen ciddi bir cevap verir misin?"
Ciddi cevap vermek için hazırlanırken "Güneş," diye seslenen bu defa Faruk abisi olmuştu. Adam kendini aradığını belli eden ifadesiyle yanlarına geldiğinde önce Yusuf'a ters bir bakış attı. Ardından kıza dönerek "Baban yani Mustafa Başkomiserim seni çağırıyor," diyerek baskılı bir tonlamayla konuştu.
Tamam reis raat ol ya herkes anladı babası olduğunu çok da şey yapma.
"Hassss-"
Levent küfrü son anda çevirdi. "Hasta olacaksın galiba sen kardeşim geçmiş olsun." Yusuf'un omzuna yavaşça vururken gözlerinde Geçmiş olsun sana baya geçecek ifadesi vardı.
"Beş dakikaya geliyorum Faruk abi."
Adamın gitmesini beklerken kendine bakmayı sürdürmesiyle "Lütfen sadece beş dakika," diye mızmızlandı.
Eh be adam git de vedalaşalım değil mi?
"Baban ikinci kattaki odada." Adamın gösterdiği yerdeki pencerede babasını gördüğünde en iyi yaptığı şeyi yaptı.
Görmemiş gibi davranmak.
"Teşekkür ederim hemen geliyorum abi."
Faruk abisinin gitmesiyle Yusuf'a baktığında renginin birkaç ton atmış olması onu güldürdü.
"Ben bunu nasıl fark edemedim?" diyen Yusuf'un şapşal halleri çok tatlıydı. Eğer yanlarında kimse olmasaydı yanaklarını mıncırırdı.
"Dedem eski emniyet müdürü ve babam onun gölgesinde kalmak istemediği için soyadını kullanmaz. O yüzden sevgilim fark etmemen çok normal."
Babasının polis olduğunu biliyordu bilmesine de burada karşılaşacaklarını hiç düşünmemişti. Geçen gün Leventlerle yaptığı konuşmaya şahit olduğunu anımsadığında küfretti. Ulan salak Levent ulan embesil!
"Ben Ankara'da annemlerin yanındayım. İlk izninde seni kaçırıyorum ona göre."
Yusuf hâlâ gerçeği hazmetmeye çalışırken "Eğil biraz," diyerek ensesinden çekti. Saçlarını öpüp ardından yüzünün her zerresine küçük küçük öpücükler bıraktı.
"Diğer buluşmamızda bu gerçeği hazmetmiş ol Allah aşkına. Senin donuk halini çekemem Çevikçi'm." Çapkın bir edayla göz kırptı ve omzuna birkaç kez vurdu.
"Hadi bakalım Angara bebesi kaçar. Dikkat edin kendinize la."
Levent kahkaha atarak "La mı? Kızın içinden Ankara bebesi çıktı," dedi.
"Ankara değil Angara diyeceksin bu bir. İkincisi de birkaç hafta sonra sizi de görürüm Levent Bey."
"Sonra şaşırmaya devam edersin Yusuf sarıl da gideyim."
Gülerek kızın istediğini yaptı. Kollarının arasında kaybolan bedenini, sağ tarafına denk gelen ve hızlı hızlı atan kalbini de çok özlemişti.
"Allah'a emanet ol Çevikçi'm."
"Sen de Güneş güzelim sen de."
Güneş istemeye istemeye yürümeye başladığında ayakları gitmemek için direniyor gibiydi. Kalbinin bu kadar ağrıması normal miydi?
Geriye baka baka giderken elini yüz hizasına kaldırıp el salladı. İçi öylesine buruktu ki...
"Güneş."
Yusuf'un kendine koşar adım geldiğini görmesiyle durdu. Adam ellerini yanaklarına yerleştirip alnına derince bir öpücük koydu ve Güneş'in içini sıcacık eden sesiyle mırıldandı.
"Sen vazgeçemeyeceğim yasaklım
Sen adını koyamadığım
Senin adın kavuşmak olsun."
*Sabahattin Ali diye görmüştüm bir yerde araştırdım ama Sebahattin Abi diye birine aitmiş kesin değil.
-
Bölüm sonuuu.
💘Bebeklerim kavuştu mutlu ve gururluyum hğahsh çok aşk annecim.
💘Güneş güzel kızımmm. Hiçbir şeyi umursamayan haline hastayım. İyi ki sen!
💘Mustafa Kemal amcacığım hakkında ne düşünüyorsunuz? Kıyak adam vesselam...Bakalım gördüğü manzara sonrası nasıl bir adam olacak 😈👿
💘Bölüm hakkında ve gidişat hakkındaki yorumlarınızı merakla bekliyorum.
Son olarak arkiler ben yine mezuna kalıyorum galiba ya :(( ağlıycam niye devlet hukuk dışı her şey geliyor da o gelmiyor. Çok saçma ulan çok saçmaaaa.
Neyse bir sene daha çalışacağım bakalım umarım seneye buraya KAZANDIM yazabilirim. Sizlerin sıralaması nasıl? Neler yazacaksınız? Biraz sohbet edelimm.
Diğer hikayelerime ozodlx_ yani profilimden ulaşabilirsiniz. Yeni bölümde görüşmek üzere öpüldünüzzz. 😻😻😻