"ဟမ့္...အဲ့ဒါက ဒီအတိုင္း ကစား႐ုံပဲကို...သူေကာင္းေကာင္း မလုပ္ႏိုင္တဲ့အရာတစ္ခုကို လုပ္ႏိုင္မွာမလို႔လား? အေဖရယ္"
အသံလားရာကို လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ဦးေလး ဂီေယာင္းဝူးကိုေတြ႕လိုက္တယ္။ဂီေယာင္းဝူးက ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ အၾကည့္ခ်င္းဆုံေအာင္ ၾကည့္လိုက္ၿပီးေနာက္ ကြၽန္ေတာ္ ဘာျပန္ေျပာမလဲ သိခ်င္ေနရွာတယ္။
"သူက သေႏၶေျပာင္းသတၱဝါေတြ စုေဆာင္းၿပီး စစ္တိုက္တဲ့ဂိမ္းေလးေတြ ေဆာ့႐ုံပဲမလား? ဘာကိစၥသူက ဒီအဖြဲ႕ကို ဖြဲ႕ခ်င္ရတာလဲ?"
"အမ္ဟမ္! ေစာင့္လိုက္အုန္း"
ဂီေယာင္းဝူးက သူမထင္မွတ္ထားတဲ့အခ်ိန္မွာ ဂီဂ်ယ္မူရဲ႕ ဆူပူတာ ခံလိုက္ရေတာ့ သူ႔တူကို မေက်မနပ္ျဖစ္သြားတယ္။
"ကြၽန္ေတာ္ ေလာသြားတာလား? ကြၽန္ေတာ္က ဒီအတိုင္း သူေဆာ့တဲ့ေနရာ ပိုက္ဆံေတြ ေတာ္ေတာ္သုံးမိမွာ စိုးရိမ္လို႔ပါ။ ယြန္းဂ်ယ္ေရ ဦးေလး ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္!"
ဂီေယာင္းဝူးက ေတာင္းပန္တယ္သာ ေျပာတာ သူ႔မ်က္ႏွာက တကယ္စိတ္ရင္းမဟုတ္မွန္း အသိသာႀကီးကို။
'ဘယ္လိုေတာင္ စိတ္မမွန္တာလဲဟ? ဂီယြန္းဂ်ယ္ရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြက အနာဂတ္မွာ ဘယ္လိုအက်ိဳးသက္ေရာက္မလဲဆိုတာ မသိပဲနဲ႔မ်ား!'
ဂီယြန္းဂ်ယ္က ကိုယ္က်င့္တရားမေကာင္းတဲ့အျပင္ အဓိက ဗီလိန္ဇာတ္ေကာင္ျဖစ္ေနေပမဲ့ သူ႔ရဲ႕ စီးပြားေရးအျမင္က အင္မတန္စူးရွတာေနာ္။
'သူတည္ေထာင္ခဲ့တဲ့အသင္းႀကီးက ကမာၻ႔အေကာင္းဆုံး ပုဂၢလိကအသင္းအဖြဲ႕ႀကီးလို႔ေတာင္ ေျပာလို႔ရတာကို...
အဲ့အသင္းႀကီးက စည္းလုံးမႈခ်င္း ယွဥ္ရင္ အေမရိကန္ရဲ႕ Gloryအဖြဲ႕ကိုေတာင္ ေက်ာ္တာေနာ္။ အေနာက္ႏိုင္ငံသားေတြက အခ်င္းခ်င္းမွီခိုမႈ ကင္းၾကေပမဲ့ ကိုးရီးယားေတြကက် အဖြဲ႕လိုက္ ေနၾကတယ္ေလ။'
လက္ေတြ႕မွာ တစ္ကိုယ္ေတာ္ သူရဲေကာင္းဆိုတာမွ မရွိတာ... အဓိက ဇာတ္လိုက္ကေတာ့ ခြၽင္းခ်က္ေပါ့။
ဒါေပမဲ့ ဘယ္သူဘာေျပာေျပာ ဂ႐ုမစိုက္ပဲ ပူးေပါင္းလိုက္တဲ့ ရလာဒ္က တကယ္ကို မိုက္တယ္။
အခုခ်ိန္မွာေတာ့ စြမ္းအားရွင္ေတြအေပၚ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံလိုက္တာက ပိုက္ဆံေတြ ျဖဳန္းလိုက္တာနဲ႔ တူေပမဲ့ အနာဂတ္မွာ သူတို႔က ေဆာင္း၀န္းအဖြဲ႕အစည္းႀကီးရဲ႕ ကိုယ္စားျပဳ စီးပြားေရးေတာင္ ျဖစ္လာအုန္းမယ္။
'အဲ့ဒါေတာင္... မသိပဲနဲ႔...'
ဒါေပါ့... ဂီယြန္းဂ်ယ္က ဒါကို မသိပဲနဲ႔ ဒီအတိုင္းပဲ လုပ္လိုက္တာပဲ။
ၾကည့္ရတာ သူ႔မွာ အဲ့လိုစြမ္းအားမရွိလို႔ စြမ္းအားရွင္ေတြ စုေဆာင္းၿပီး သူ႔ကိုယ္သူ ထူးျခားလာေအာင္ လုပ္တယ္ထင္ပါရဲ႕။ ဒါက မူရင္းဝတၳဳဇာတ္ေၾကာင္းမွာေတာ့ မပါဘူးေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္က ဒီအတိုင္းပဲ မွန္းၾကည့္တာပါ။
ကြၽန္ေတာ္ ဂီဂ်ယ္မူကို တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္စြမ္းအားရွင္ေတြကို စတင္ၿပီး စုေဆာင္းမယ္ဆိုတာ သိသိခ်င္းမွာပဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အဖြဲ႕အစည္းထဲက စြမ္းအားႏိုးထလာၿပီးသား ဂီဟြၽန္ဂ်ဴးကို ကြၽန္ေတာ့္ဆီ ပို႔ေပးလိုက္တယ္။
'သူ႔စိတ္ထဲမွာ ဒါကို ေအာင္ျမင္မဲ့ စီးပြားေရးလို႔ ထင္ေနတာလား'
"ကြၽန္ေတာ္က ငယ္ပါေသးတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လုပ္ေနသမွ်က အႀကီးအကဲတို႔ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ကစားသလိုျမင္ေနမွာပါပဲ။"
"ေကာင္းၿပီေလ..."
"ဒါေပမဲ့ ဒီအဖြဲ႕အစည္းႀကီးက အေျပာင္းအလဲႀကီးတစ္ခု ေပၚလာတာနဲ႔ သူတို႔က အရမ္းကို ေကာင္းမြန္တဲ့ ေျခလွမ္းစတင္ႏိုင္မွာပါ"
"အေျပာင္းအလဲႀကီးတစ္ခု? ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲ?"
"ဒါက...အခုေတာ့ မသိႏိုင္ေသးပါဘူး။ ဘယ္လိုပဲေျပာေျပာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ လူသားေတြပဲ သေႏၥေျပာင္းတာမ်ိဳး ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား?"
အကုန္လုံးက ကြၽန္ေတာ့္အေမးကို ၾကားၿပီးတဲ့ေနာက္ အေတြးကိုယ္စီ ျဖစ္ကုန္ၾကတယ္။
လူသားေတြပဲ ေျပာင္းလဲတာလား? အပင္ေတြနဲ႔ တိရစာၦန္ေတြကေကာ? ဒါက မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုရင္ေတာင္ လူသားေတြ စြမ္းအားရွင္ ျဖစ္လာတယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္က အမွန္ပဲေလ။
သူတို႔ေတြက စြမ္းအားရွင္ေတြကို လိုအပ္မွ ေခၚသုံးတာထက္ တစ္ခုခုျဖစ္မလာႏိုင္ခင္ အရင္စုေဆာင္းတာက ပိုေကာင္းတယ္လို႔ ေတြးမိလာတယ္။
'ငါလည္း ဒီလိုေတာ့ မလုပ္ခ်င္ပါဘူး။'
ဒါက ကြၽန္ေတာ့္အေတြးထဲကို ကြၽန္ေတာ္ပဲ ၾကားႏိုင္မဲ့ သတိေပးသံေလးနဲ႔အတူ အခ်က္အလက္အခ်ိဳ႕ ေရာက္လာလို႔သာ။
'အာဟား ဟုတ္ၿပီ...!'
ဝင္ေရာက္လာတဲ့ အခ်က္အလက္အခ်ိဳ႕ကို ေပါင္းစပ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ကြၽန္ေတာ္ မဲ့ၿပဳံး ၿပဳံးလိုက္ၿပီး ထိုးက်လာတဲ့ ေလထုအေျခအေနမွာ ထပ္ေျပာလိုက္တယ္။
"ၿပီးေတာ့ သူတို႔ကိုသာ အသုံးမခ်ရင္ သူတို႔ရဲ႕ စြမ္းအားေတြက ဘာအက်ိဳးရွိေတာ့မလဲ။ ဒါက တကယ္အဆင္မေျပခဲ့ရင္ေတာင္ သူတို႔ေတြကို လုံၿခဳံေရး ကုမၸဏီေတြမွာ သုံးလို႔ ရႏိုင္ေသးတာပဲ။ စြမ္းအားရွိေနေတာ့ နာမည္ႀကီးအႏုပညာရွင္ေတြကိုေတာင္ ကာကြယ္ေပးလို႔ ပိုအဆင္ေျပတာပဲ။"
ကြၽန္ေတာ္ ဂီေယာင္းဝူးကို ၿပဳံးၿပီး ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူက ႏွာေခါင္းရႈံ႕ၿပီး အံႀကိတ္လိုက္တာကို ျမင္လိုက္တယ္။
အမွန္က ကြၽန္ေတာ္ လုံၿခဳံေရးကုမၸဏီဖြင့္ဖို႔စိတ္ကူးမရွိပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္စကားေျပာေနတုန္း ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထဲ ေရာက္လာတဲ့ အခ်က္အလက္စကားလုံးေတြအရ 'ေဆာင္း၀န္းအဖြဲ႕အစည္း လုံၿခဳံေရးကုမၸဏီ'ရဲ႕ ကိုယ္စားလွယ္ျဖစ္တဲ့ သူ႔ကို ကဲ့ရဲ႕သလိုျဖစ္မွာမလို႔သာ ေျပာလိုက္တာ။
ဂီေယာင္းဝူး ကြၽန္ေတာ့္ကို ဘာမွ မေျပာႏိုင္ခင္မွာပဲ ဂီဂ်ယ္မူကို ကြၽန္ေတာ္ ၿပဳံးျပလိုက္တယ္။
"အဲ့ဒါတင္မကေသးပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ လက္ထဲမွာပဲ ဟန္ေဆာင္ကစားတာက အဆုံးသတ္သြားရင္ေတာင္ 'ေဆာင္း၀န္း'ဆိုတဲ့ နာမည္ပါေနမွေတာ့ အေကာင္းဆုံး ဟန္ေဆာင္ကစားတာပဲ ျဖစ္မေနဘူးလား"
"ဟားဟား! ဟုတ္တယ္! ေျမးေလးမွန္တယ္!"
ကြၽန္ေတာ္ေျပာလိုက္တာကို ဂီဂ်ယ္မူက သေဘာက်ၿပီး ရယ္ေနတယ္။
ကြၽန္ေတာ့္မ်က္စိေရွ႕တင္ အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုထပ္တိုးလာတဲ့ ဇာတ္ေကာင္အထုပၸတၱိတစ္ခု ျပန္ေပၚလာတယ္။
[ဇာတ္ေကာင္ အထုပၸတၱိ]
[ဂီဂ်ယ္မူ: ေဆာင္း၀န္းအဖြဲ႕အစည္းႀကီး၏ ဥကၠဌ။ ေဆာင္း၀န္းအဖြဲ႕အစည္းႀကီး ပိုၿပီး ႀကီးမားက်ယ္ျပန႔္လာေစရန္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ေသာ ဒုတိယမ်ိဳးဆက္။ ေဆာင္၀န္းအဖြဲ႕အစည္းႀကီးရဲ႕ ဂုဏ္ထူးေဆာင္]
[ဂီေယာင္းဝူး: ဂီဂ်ယ္မူရဲ႕ ဒုတိယေျမာက္သား။ ပထမဆုံးသားျဖစ္သူ ဂီဆန္းဝူးထက္ေတာ့ အရည္အခ်င္းနိမ့္တယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ပဲ သူက ဂီယြန္းဂ်ယ္ကိုလည္း သေဘာမေတြ႕ဘူး။ သူ႔မွာ လက္ရွိေတာ့ အသက္20ရွိၿပီျဖစ္တဲ့ သားတစ္ေယာက္ေတာ့ ရွိတယ္။ ေဆာင္း၀န္းအဖြဲ႕အစည္း လုံၿခဳံေရးကုမၸဏီရဲ႕ ကိုယ္စားလွယ္]
ဂီဂ်ယ္မူနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ရယ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဂီေယာင္းဝူး တစ္ေယာက္ထဲကပဲ မ်က္ႏွာႀကီး ပုပ္သိုးေနတယ္။ သူ႔ခမ်ာ ဂီဂ်ယ္မူေရွ႕ ၾကည့္ေကာင္းေအာင္ ခ်ီးက်ဴးစကားတစ္ခြန္းေတာင္ မေျပာႏိုင္ေတာ့ဘူး။
'အိုး...'
သူ႔မွာ ကြၽန္ေတာ့္ထက္ႀကီးတဲ့ သားတစ္ေယာက္ရွိေနမွေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို ဆိုးဆိုးဝါးဝါးဆက္ဆံတာ မထူးဆန္းေတာ့ပါဘူး။
စဥ္းစားၾကည့္မွပဲ သူ႔သားက ဆက္ခံသူျဖစ္သင့္တာပဲ။
'ဒါေပမဲ့ ဂီယြန္းဂ်ယ္အေဖက ပထမဆုံးသားေလ'
သူကအခု ဒီအခန္းထဲ မရွိေပမဲ့ ဂီယြန္းဂ်ယ္ရဲ႕ မွတ္ဉာဏ္အရဆို လြန္ခဲ့တဲ့ 3ႏွစ္ကတည္းက ကိုးရီးယားကေန အေမရိကန္ကို ထြက္သြားၿပီး အလုပ္လုပ္ေနတာပဲ။
ဂီေယာင္းဝူးက ဂီယြန္းဂ်ယ္အေဖထက္ အရင္အိမ္ေထာင္ျပဳၿပီး ကေလးျမန္ျမန္ယူခဲ့တာပဲ။ ဘယ္လိုပဲေျပာေျပာ အရင္ဆုံးေမြးတဲ့ကေလးက ဆက္ခံသူေနရာရမယ္လို႔ သူထင္ေနတာေနမယ္။အဓိပၸါယ္မရွိလိုက္တာ။ သူဘယ္လိုေမြးဖြားလာတယ္ဆိုတာမွ ဆုံးျဖတ္မရတာကို ကြၽန္ေတာ္ငယ္ငယ္ေလးရွိေသးတာကိုက် လိုက္တိုက္ခိုက္တယ္ေပါ့။
သူ႔ရဲ႕ အသက္ႀကီးသေယာင္ထင္ရတဲ့ မ်က္ႏွာပုပ္ႀကီးကို ၾကည့္ရင္း ကြၽန္ေတာ္ ၿပဳံးလိုက္တယ္။ အဲ့တာက သူ႔မ်က္ႏွာကို ပိုေတာင္ ႐ုပ္ဆိုးသြားေစေသးတယ္။ ေက်နပ္စရာပဲ!
*****
'ပင္ပန္းလိုက္တာ...'
ဂီေယာင္းဝူးကိုေတာ့ ေကာင္းေကာင္းကိုင္တြယ္လိုက္ႏိုင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ စိတ္မခ်ရဲေသးဘူးေလ။ အဲ့ေတာ့ ထမင္းကိုေတာင္ ပါးစပ္ထဲ ထည့္မိသလား ႏွာေခါင္းထဲပဲ ထည့္မိသလားေတာင္ မသိပဲ ဆက္စားေနမိတယ္။
အားလုံးထက္ ကြၽန္ေတာ္က ဂီယြန္းဂ်ယ္မဟုတ္မွန္း သူရိပ္မိသြားမွာ ပိုစိုးရိမ္တယ္။
ဂုဏ္သိကၡာမရွိ ဘာမွမရွိတဲ့ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ယွဥ္ရင္ ဂီယြန္းဂ်ယ္က ဘယ္သြားသြား ဂုဏ္ယူဖို႔ေကာင္းတဲ့သူကိုး။ ဇီဇာေၾကာင္သလို ဟန္ေဆာင္ရတာကလည္း ပင္ပန္းလိုက္တာ။
ဒါက မိသားစုေတြ႕ဆုံစားပြဲပဲ ရွိေနေသးတာဆိုေတာ့ ဒုတိယအစည္းအေဝးၿပီးတဲ့အခါမွသာ ဂီဟြၽန္ဂ်ဴးကို ရွာဖို႔ ထြက္လာလိုက္တယ္။ ဒါေပါ့ ကြၽန္ေတာ္ပဲေတာ့ ဘယ္ဟုတ္မလဲ။ အျခားအတြင္းေရးမႉးေတြလို႔ ထင္ရတဲ့လူေတြလည္း မတ္တပ္ရပ္ေစာင့္ေနၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္ေခၚလာတဲ့ စြမ္းအားရွင္ေတြနဲ႔ ေနာက္လိုက္ေတြေတာ့ မရွိဘူး။
'သူမ သြားမစားဘူးလား?'
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ?"
သူမ မစားရေသးဘဲ ေစာင့္ေနတာလားဆိုၿပီး ေတြးရင္းနဲ႔ သူမကို ၾကည့္ေနမိေတာ့ ဂီဟြၽန္ဂ်ဴးက ေမးလာတယ္။
ကြၽန္ေတာ္ ေခါင္းရမ္းရင္းပဲ "ဘာမွမဟုတ္ဘူး"လို႔ ေျဖလိုက္တယ္။ "သြားရေအာင္"ဆိုၿပီးေတာ့ သူမကပဲ ဦးေဆာင္ထြက္သြားတယ္။ သူမေနာက္ ကြၽန္ေတာ္ လိုက္ထြက္လာေတာ့ အျခားသူေတြကိုပါ ေတြ႕ရတယ္။
"F***... ထမင္းစားတာ အဲ့ေလာက္ၾကာရလား!"
"ေဂ်ာင္ရီဂြၽန္း!"
"Tch"
ကြၽန္ေတာ္ ေဂ်ာင္ရီဂြၽန္းရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ျမင္ျမင္ခ်င္းမွာပဲ သူ႔မ်က္ႏွာကို ရႈံ႕တြလိုက္ၿပီး စတင္ေဝဖန္ပါေတာ့တယ္။ ဂြမ္ဂ်ယ္ေဟာ့က သူ႔နာမည္ေခၚၿပီး ဟန႔္လိုက္မွ သူပဲ ကံမေကာင္းသလို စုတ္သပ္ၿပီး အျခားဖက္လွည့္သြားပါေတာ့တယ္။
အဲ့အခ်ိန္မွာပဲ အသင္းဖြဲ႕ထဲက လူေကာင္ေသးေသးေလး ကြၽန္ေတာ့္ဆီ ေျပးဝင္လာတယ္။ ဟဟြၽန္ဆိုးေလ။ သူ႔အမျဖစ္တဲ့ ဟအြန္ဆိုးက တားမလို႔ လက္လွမ္းဆြဲလိုက္ေပမဲ့ သူက ပိုျမန္ေနတယ္။
"ကိုကို...ထမင္းစားလို႔ အဆင္ေျပရဲ႕လား?"(T/N : E-Tranေကာ မူရင္း ကိုးရီးယားမွာေကာ Hyungလို႔ ေရးေပမဲ့ အစ္ကိုအစား ကိုကိုလို႔ သုံးလိုက္တာက ကိုယ္ေတြဟြၽန္ဆိုးေလးက cute-typeမလို႔ပါ...only in human formေနာ္ဗ် >.<)
"အြန္း"
...ဘာလို႔ သူက ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းရတာလဲ?
ဟဟြၽန္ဆိုးက သူ႔ေခါင္းေလး မဆိုသေလာက္ေလး ငုံ႔ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကို လွန္ၾကည့္လိုက္တယ္။ဟဟြၽန္ဆိုးက ၾကည့္ေကာင္းၿပီး လူေကာင္ေသးတဲ့အျပင္ ဆံပင္ဖြာဖြာ ေကာက္ေကာက္ေလးေကာ မ်က္လုံး႐ြဲ႐ြဲႀကီးႀကီးေတြေကာ ရွိတယ္။
သူက တစ္မ်ိဳးတစ္ဖုံ မိန္းကေလးဆန္ေနေတာ့ အသြင္အျပင္က ေယာက်ၤားေလးလိုလို မိန္းကေလးလိုလိုပဲ။
'...သူက ေခြးေလးက်ေနတာပဲ'
'ငါသူ႔ကို ေစာ္ကားတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္! ငါေျပာခ်င္တာက သူက ပါပီေလးလို ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္လို႔ ေျပာခ်င္တာ'
ကြၽန္ေတာ္အသိစိတ္ဝင္လာေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္လက္က မသိလိုက္ခင္မွာပဲ သူ႔ေခါင္းေပၚ ေရာက္သြားၿပီ။ ဟဟြၽန္ဆိုးကလည္း ေရွာင္ရမဲ့အစား သူကေတာင္ ေခါင္းေလးပိုငုံ႔လိုက္ေသးတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္လက္ေတြ သူ႔ဆံပင္ေတြကို ကိုင္ဖို႔ ပိုအဆင္ေျပေအာင္လို႔ေပါ့။
'ငါဒီလိုလုပ္လို႔ ရလို႔လား...? ဂီယြန္းဂ်ယ္က သူမ်ားေခါင္းကို သြားပုတ္ေပးမဲ့ သူမလို႔လား?'
အဲ့တာနဲ႔ပဲ သူ႔ဆံပင္ကို စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ မဖြရဲေတာ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ ဆံပင္ကိုင္တာကို ရပ္လိုက္ေတာ့ ဟဟြၽန္ဆိုးက သူ႔မ်က္လုံး႐ြဲႀကီးေတြနဲ႔ ေမာ့ၾကည့္လာတယ္။
"...သြားၾကရေအာင္!"
ဒီေန႔ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ သူမ်ားအၾကည့္ေတြ မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္ တစ္ဘဝစာလုံးနီးပါး အၾကည့္ေတြ ခံရၿပီးၿပီေလ။ အခုက အခန္းျမန္ျမန္ျပန္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္သိသေလာက္ မူလဇာတ္ေၾကာင္းကို ျပန္စီစဥ္ရမဲ့ အခ်ိန္ပဲ။
ကြၽန္ေတာ့္စကားဆုံးတာနဲ႔ အားလုံးလိုလို ကားေတြေပၚ တက္သြားၾကတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ေဂ်ာင္ရီဂြၽန္ေဘးမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး ေနာက္မွီေပၚကို အားရပါးရ မွီခ်လိုက္တယ္။
'ဟမ္...အဲ့ဒါႀကီးက ဘာလို႔မသြားေသးတာလဲ?'
Tutorialဆိုတဲ့ စာလုံးက ကြၽန္ေတာ့္ျမင္ကြင္းရဲ႕ ေထာင့္နားမွာ ေပၚေနတုန္းပဲ။ အရင္က အဲ့ထဲမွာ ကိစၥတစ္ခုခုျပခဲ့မွာေပမဲ့ Tutorialက ၿပီးသြားၿပီ မဟုတ္လား။
ကားက စထြက္ေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ ေမးခြန္းက အေျဖမရေသးဘူး။ အား...မသိေတာ့ဘူး။ တစ္ခုခုျဖစ္ႏိုင္ေပမဲ့ ျပႆနာ မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး။
ကြၽန္ေတာ္မ်က္စိမွိတ္ၿပီး ဘာမွမဟုတ္သလို သေဘာထားလိုက္တယ္။
ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ မသိ။
သတိေပးသံၾကားလိုက္တယ္။
'သတိေပးသံ...'
ၾကည့္ရတာ ကြၽန္ေတာ္ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္ထင္တယ္။ ပင္ပန္းတာေပ်ာက္သြားေအာင္နဲ႔ ႏွစ္ထပ္ျဖစ္ေနတဲ့ ျမင္ကြင္းေတြ ၾကည္သြားေအာင္ ကြၽန္ေတာ္ မ်က္ေတာင္ အနည္းငယ္ ခတ္လိုက္တယ္။နည္းနည္းၾကာၿပီးတဲ့ေနာက္ ကြၽန္ေတာ့္ေရွ႕မွာ စာလုံးေတြ ေမ်ာေနတာ ေတြ႕လိုက္တယ္။
[Tutorial 2. ပထမဆုံးအႀကိမ္ တိုက္ခိုက္ခံရျခင္း>ဝင္ေရာက္ရန္။]
...ဘာႀကီး? Systemက ကြၽန္ေတာ္ေမးတာကို ဂ႐ုမစိုက္ပဲ စာေတြကို ဆက္ျပေနတယ္။[တစ္စုံတစ္ေယာက္က သင္ဟာ သူတို႔အတြက္ ဆူးခလုတ္ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ သင့္ကို သတ္ျဖတ္ဖို႔အတြက္ လုပ္ႀကံသူေတြကို ငွားထားပါတယ္။]
"ဘာရယ္!?"
"ဘာ-ဘာျဖစ္တာလဲ?"
သတိေပးစာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ ေအာ္လိုက္မိတဲ့အခ်ိန္ ေဘးမွာရွိတဲ့ ေဂ်ာင္ရီဂြၽန္းပါ လန႔္သြားတယ္။ Systemကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ျဖစ္ေနတာေတြ ေမးေနတာေတြကို မသိသလိုနဲ႔ စာေတြ ဆက္တိုက္ျပေနတယ္။
[တိုက္ခိုက္မႈမွာ အသက္ရွင္က်န္ရစ္ပါ။ လုပ္ႀကံသူေတြက စြမ္းအားရွင္ေတြပါပဲ။ သူတို႔ေတြ ဒီကို စကၠန႔္သုံးဆယ္အတြင္း ေရာက္လာပါမယ္။]
အပိုင္း - 3 The End~
July 7, 2021
Edit - August 12, 2021
T/N : အခ်ိဳ႕ေနရာေတြေတာ့ သင့္ေတာ္သလို ဘာသာျပန္ထားပါတယ္ဗ်။ Part 4သာၿပီးရင္ E-Tran on goingကို မွီပါၿပီ။ Koreaစာကိုေတာ့ တီးမိေခါက္မိတာေလာက္ပဲ ရွိတာမလို႔ သည္းခံေတာ္ မူၾကပါဗ် >.<
Thanks for reading ~
By Ophelia ♡｡