Episode12: ខឹង
+សូមអភ័យទោសចំពោះពាក្យពេចន៍មិនសមរម្យ⚠️
បន្ទាប់ពីគិតលុយរួចរាល់ពួកគេក៏ជិះឡានត្រឡប់ទៅវិញគឺមើលទៅពួកគេក៏ចុះសម្រុងល្អណាស់ដែរតែគ្រាន់តែមាត់ដាចរៀងខ្លួននឹងខុសពីអ្នកដទៃដែលគេជិតរៀបការ តាមធម្មតាអ្នកដែលគេជិតរៀបការយ៉ាងក៏ហៅគ្នាអូនបងដែរតែនេះ និយាយដូចមិត្តភ័ក្តិធម្មតាព្រោះគេជាមហាមិត្តគ្មានពីរ។សង្ឃឹមថាតទៅពួកគេអាចនឹងប្តូរទម្លាប់មួយនេះចេញទៅចុះ។
ឈានចូលមកដល់ថ្ងៃថ្មីជុងហ្គុកគេងជាមួយថេយ៍ដដែលប៉ុន្តែយប់មិញ ថេយ៍មិនដឹងជាកើតអីទេគេចង់គេងឱបនាយទើបពួកគេគេងឱបគ្នាមួយយប់ពេញ។ម៉ោង៦:០០នាទីព្រឹកជុងហ្គុកបានភ្ញាក់មុនថេយ៉ុងទៀតហើយព្រោះគេទៅប្រញ៉ាប់ទៅក្រុមហ៊ុនព្រឹកនេះ។ នាយទាញដៃអ្នកដែលឱបខ្លួនយឺតៗរួចថ្នមៗវិញចំណែកខ្លួនរៀបចំខ្លួនឈ្លៀតរៀបសំលៀកបំពាក់ឲ្យថេយ៉ុងមួយសំរាប់ដាក់លើគ្រែឲ្យគេដូចគ្នា។
“ថ្ងៃនេះឯងភ្ញាក់លឿនម្ល៉េះ?” ថេយ៍ងើបពីគ្រែទាំងញីភ្នែកសួរទៅអ្នកដែលកំពុងពាក់ក្រវាត់ក។
“យើងត្រូវប្រជុំ ប៉ាថាថ្ងៃនេះយើងជាអ្នកឡើងបទបង្ហាញ”
“មិនជូនយើងទៅរៀនទេឬ?”
“ក្រោកមកងូតទឹកឲ្យលឿនទៅ” ថេយ៍ឮហើយក៏ប្រញ៉ាប់ចូលបន្ទប់ទឹក រួចទុក្ខធុរៈក៏ចេញមកវិញទាំងអាវឃ្លុំនៅនឹងខ្លួន។
“ខោអាវនៅគ្រែ” ជុងហ្គុកកំពុងអង្គុយគងទាក់ខ្លានៅកៅអីម្ខាង។ថេយ៍ឮហើយក៏យកមកផ្លាស់រៀបចំកាតាបទៅរៀន។
ជុងហ្គុកជូនថេយ៉ុងដល់សាលារួចទៅក្រុមហ៊ុន។នាយសង្ហាបោះជំហានចូលទៅខាងក្នុងអាយុទើបតែ២២ឆ្នាំប៉ុន្តែគេអាចយល់ពីការងារក្រុមហ៊ុនយ៉ាងងាយស្រួល។ នាយឡើងបទបង្ហាញលើកដំបូងធ្វើឲ្យដៃគូសហការរបស់ប៉ាគេពេញចិត្តគេយ៉ាងខ្លាំង ជុងហ្គុកបន្តធ្វើការរហូតដល់ម៉ោងថ្ងៃ១១ត្រង់ ក៏ឈ្លៀតទូរស័ព្ទទៅថេយ៉ុងសួរគេថាចង់ញ៉ាំបាយថ្ងៃត្រង់ជាមួយគ្នាឬអត់?ចម្លើយគឺអត់។ ដល់ម៉ោង៥ ជុងហ្គុកទៅទទួល ថេយ៉ុង ចេញពីសាលា។ ក៏ឈ្លៀតចូលទិញរបស់ខ្លះ
#មកដល់ផ្ទះ
«ឈប់សិនកូនៗ» អ្នកស្រីគីម ហៅកូនឲ្យផ្អាកដំណើរ។
«បាទម៉ាក់??» ថេហ្យុងងាកសួរគាត់
«អង្គុយចុះសិនមកប៉ាម៉ាក់មានរឿងនិយាយជាមួយពួកកូន» ជុងហ្គុក និងថេហ្យុងក៏ដាក់ខ្លួនអង្គុយលើសាឡុង។
«សល់តែប៉ុន្មានថ្ងៃទៀតពួកកូនរៀបការហើយរៀបឮកឲ្យសមបន្ទិច ពួកឯងនេះហៅគ្នាមិនចេះផ្អែមសោះឡើយ!!» អ្នកស្រីគីម ដកដង្ហើមធំហួសចិត្តនឹងកូនៗរបស់គាត់ណាស់ គាត់ស្តាប់ពួកគេនិយាយគ្នា យើងឯង លោកពិបាកស្តាប់ខ្លាំងណាស់ ប្តីប្រពន្ធឯណាទៅហៅគ្នាចឹងនោះ?។
«ហ្ហើយ!!អ្នកម៉ាក់ក៏កូនទម្លាប់ហើយឲ្យកូនហៅវាបងសម្លាញ់អីណាស់...កូនមិនលេងជាមួយទេ» ថេហ្យុងក្រញែញខ្លួនដាក់អ្នកម៉ាក់លោកប៉ារបស់គេធ្វើឲ្យពួកគាត់យកដៃទៅខ្ទប់ក្បាលមើលទៅកែមិនឡើងឡើយ។
«គិតតែឯងទៅដេកចាំតែយើងហៅស្លាប់ហើយ» ជុងហ្គុក បន្ទោពីរាងតូច
«អា៎..អា៎..ឈប់ៗទៅម៉ាក់ហត់ណាស់ប្រាប់មិនចេះស្តាប់សោះ»អ្នកស្រីគីម
«បាទម៉ាក់ អញ្ចឹងកូនសុំទៅខាងលើហើយ»
«អឹមទៅចុះ»អ្នកស្រីគីម
ជុងហ្គុក និងថេហ្យុងក៏នាំគ្នាឡើងទៅបន្ទប់ខាងលើ មួយរយៈនេះម៉ាក់ប៉ានាយមិនសូវមកលេងសោះប្រហែលជាចង់ឲ្យពួកគេនៅជាមួយគ្នាឲ្យបានច្រើនហើយមើលទៅ។ ជុងហ្គុក ថេហ្យុង ក៏ដាក់ខ្លួនលើពួកទាំងពីរនាក់ព្រោះអស់កម្លាំងដើរមួយថ្ងៃហើយ។
«អាថេ!!!ទិញស្អីខ្លះហ្នឹង??» ជុងហ្គុកទាញ ថង់ដាក់ឥវ៉ាន់របស់រាងតូចយកមកមើលទាំងខ្លួនកំពុងតែគេងគឺខ្ជិលងើប!!
«យកមើលខ្លួនឯងទៅយើងដើរមួយថ្ងៃហើយអស់កម្លាំងណាស់...» ថេហ្យុងនិយាយទាំងគេងផ្កាប់លើពូក។
«យើងដើរតាមឯងផងនៅយួរអីវ៉ានឲ្យទៀតមិនថាយើងហត់ទេឬ???ហើយមួយទៀតពេលធ្វើរាប់ម៉ោងមិនស្រែកថាហត់ចឹងផង??? អួយ!!!» និយាយមិនទាន់ផុតពីមាត់ផង ជុងហ្គុកក៏ត្រូវរាងតូចគប់ខ្នោយមួយទំហឹងៗ ព្រោះមាត់បេះពិនណាស់ខាងញ៉ោះគេនិងវាសមហើយ។
«សមមុខ» ថេហ្យុង មុខក្រញូវដាក់បាយរួចក៏ងើបសំដៅរទៅបន្ទប់ទឹក។
«យ៉ា!!!ហ៊ានទៀត ត្រូវរបស់អាគុកមិនខានទេ» ជុងហ្គុក ដើរត្រុកៗតាមពីក្រោយរាតូច មិញនេះគ្រាន់តែញ៉ោះសោះគេ.ងរខ្ទើតទៀតហើយ។
«អាថេ.....»
«ចេញយើងមិននិយាយជាមួយឯងទេ» ថេហ្យុងរុញនាយចេញតែទោះរុញយ៉ាងម៉េចក៏នាយចេញណាមួយមាឌនាយធំចឹងរុញយ៉ាងណាក៏មិនកម្រើក។
«ថីឯងទៀតហើយ បែរមុខនិយាយជាមួយយើង» ជុងហ្គុក ចាប់មុខរាងតូចរួចសម្លឹងមុខគ្នា។
«ចេញយើងត្រូវងូតទឹក» ថេហ្យុង
«ថីវាចេះ??» ជុងហ្គុកគិតក្នុងចិត្ត
«ថេហ្យុងហា៎...» ជុងហ្គុកទៅខឹតកាន់តែជិតព្រោះឈរមុខកញ្ចក់ចឹងងាយស្រូលខឹងចូល
« .............» ស្ងាត់!!
«អាថេ......» ជុងហ្គុកហៅទៀតនៅតែមិនឆ្លើយនេះគេខឹងមែនទែនហើយឬ??
«...»
«អា ថ!!!!!អឹម!!!» ជុងហ្គុកនាយប្រុងនឹងហៅតែក៏ត្រូវបបូមាត់ដ៏ទន់លោលោងរបស់រាងតូចសង្តត់លើមាត់នាយ។
«យើងមិនខឹងនឹងឯងទេអាឆ្គួត ចេញទៅយើងត្រូវងូតទឹក» ថេហ្យុង ដកមាត់ចេញរួចនិយាយរួចក៏ប្រុងចូលអាងទឹកហើយតែក៏ត្រូវនាយចាប់ដៃជាប់។។
«តែយើងវាខឹងនឹងឯងហើយ» ជុងហ្គុក
«ខឹង??ខឹងយ៉ាងម៉េច??» ថេហ្យុង ងើបមុខសួរនាយទាំងចម្ងល់ខឹងរឿងអីបើគេមិនដឹងផងនោះ។
«ឯងធ្វើឲ្យវាខឹង» ជុងហ្គុកចង្អុលទៅខាងក្រោមរបស់នាយ អា៎!!!!វាទល់នឹងខោតែម្តងហើយនាក៎។
«ដល់ម្លឹងផង??» ថេហ្យុងសួរចាក់បណ្តោយចង់ធ្វើបាបនាយលេងហ្នឹងហា៎។
«ឆាប់ស្វាគមន៍វាបន្តិចទៅ» ជុងហ្គុក
«ចាប់ផ្តើមយ៉ាងម៉េច??» ថេហ្យុងមិនជំទាស់???ទៀតហើយដែលគេមិនជំទាស់។
«ហ្អឹម!!!» ជុងហ្គុកឆាប់ករាងតូចរួចបឺតជញ្ជក់មាត់គ្នាយ៉ាងសុីចង្វាក់មាត់ចេះតែប្រលែងលេងគ្នាទៅវិញទៅមកមិនចង់ឈប់ទាល់តែសោះ។
«ឆាប់ឡើង» ជុងហ្គុកដកមាត់ចេញរួចទើបរាងតូចឲ្យឆាប់ចេញប្រតិបត្តិការបើមិនចឹងផ្ទុះស្លាប់មិនខាន។
ថេហ្យុងលត់ចង្គង់ចុះរួចដោះខ្សែក្រវាត់នាយចេញទើបចាប់ខោររាងក្រាស់ចេញមកឲ្យឃើញកូនប្រុសរបស់នាយបាស់ឆ្កើតតែម្តង (សាម្មាសាម្ពុទ្ធ🧘)
ដៃស្រលូនៗចាប់កាន់របស់នោះពេញដៃតែមើលទៅកាន់ធំជាងមុនម៉េចមិនដឹង ។ ថេហ្យុងធ្វើចលនាដៃលើវាតិចៗរហូតធ្វើឲ្យម្ចាស់សាមីខ្លួន......
«អ្អារ!!!!!ញ៉ាប់ជាងនឹងទៀត» ជុងហ្គុក
លឺដូចេ្នះរាងតូចក៏បន្ថែមល្បឿនដៃកាន់តែញ៉ាបើរហូតដល់សម្រេចទឹកទីមួយ។ ទឹកសៗបានហូមកលើដៃរាងតូចមិនចេះតិចយ៉ាងមិច។
«ដាក់វាចូលមាត់ម្តងទៅ baby»
(babyខ្មោចយ៎ស្អី)
«អឹម!!!ខិះ ខិះ របស់ឯងធំណាស់គឺវាពេញមាត់យើង អឹម» ថេហ្យុង
«ធំចឹងហើយទើបស្រួល បន្តទៅ» ជុងហ្គុកចាប់ក្បាលរាងតូចអុកបន្ថែមកាន់តែញ៉ាប់ថ្វេដង។
«អា!!!កុំប្រើធ្មេញ ថេ!!!!» ជុងហ្គុក
មិនយូរប៉ុន្មានខោអាវក៏ត្រូវខ្ទាតចេញពីដងខ្លួនទាំងពីរនាក់គឺស្ថិតនៅភាពទទេស្អាតតែម្តង
«បែរខ្នងទៅ» ជុងហ្គុក ឲ្យរាងតូចបែកខ្នងទប់មុខនឹងកញ្ចក់គឺគេឃើញសកម្មភាពរបស់គេពេញភ្នែកតែម្តងអួយអៀនណាស់លោក។
«អា៎.....សឺត~~ឯងនៅតែតឹងណែនដដែល»
ជុងហ្គុក ពិតណាស់ថាធ្វើវាជាមួយ ថេហ្យុង គឺម្តងណាវាតឹងមិនធូររលង់ទាល់តែសោះ ។
«អាក៎...ឈឺអាឡប់ កុំទាន់កម្រើកចាំបន្តិចទៀត» ថេហ្យុង
«ok » ជុងហ្គុក
5នាទីក្រោយមក
«បានឬនៅ??» ជុងហ្គុក
«អាស៎~ជុងមួយៗយើងខ្លាចឯងលេងធ្ងន់» ថេហ្យុង
«អឹស៎~~យើងមិនធា..នាអាស៎ នោះទេ អឹស៎» ជុងហ្គុក និយាយដាច់ៗព្រោះគេកំពុងធ្វើចលនា។ដៃមាំក្រាស់ចាប់ចង្គេះរាងតូចពីក្រោយរួចធ្វើចលនាដកចេញដាក់ចូលមួយៗរហូតដល់កាន់តែលឿនកាន់តែញ៉ាប់។
«អាស៎~~សឺត!!!ញ៉ាប់ជាងនឹងមកជុង» ថេហ្យុង
«អឹស~~បាន» ជុងហ្គុក
«ហ្អាស~ ហឹស អឹស៎» សំឡេងស្រែកថ្ងូររបស់ពួកគេទាំងពីររងំពេញបន្ទប់ទឹកព្រមទាំងសម្លេងប៉ះសាច់គ្នាទៀតគឺកាន់តែពិរោះរណ្ដំ🌚
«អា៎» ជុងហ្គុកបញ្ចូលទឹកក្តៅអ៊ុនៗចូលទៅក្នុងរាងកាយតូច។
«ឯងទៀតហើយ អាស៎!!!» ថេហ្យុង
«ឆាប់មានកូននោះអី!!!» ជុងហ្គុក ឆ្លើយទាំងធ្វើមិនដឹង
«បានហើយយើងហត់ទៅលែងរួចហើយ»
«ក៏បាន» ជុងហ្គុក បីរាងកាយតូចច្រឡឹងចូលទៅក្នុងអាងទឹករួចងូតទឹករួចក៏បីរាងតូចទៅលើគ្រែគេងទាំងពីរនាក់ទាំងអក្រាតកាយ...។
To be continued.....