🧸បង្ខំការប៉ះមហាមិត្ត💗[Complete✓]

🧸បង្ខំការប៉ះមហាមិត្ត💗_4_

Episode 4 :មិត្តចេះប្រច័ណ្ឌ

"ម៉ាក់!!ជួយកូនផង ខៀវហើយ! ខៀវហើយម៉ាក់អើយ" ជុងហ្គុក ស្រែកយកៗធ្វើមើលតែគេយកទៅអារកចំណែករាងតូចសើចឡើងចង់ដួលខ្លួនព្រោះឃើញនាយឆ្លេឆ្លាបែបនេះគួរឲ្យសំណើចណាស់។

"កូនយ៉ាងម៉េច?កើតអីហា??" អ្នកស្រីចន

"ម៉ាក់!! ហ្ហឹក!!ម៉ាក់ខៀវហើយ ម៉ាក់ខៀវហើយ" ជុងហ្គុក និយាយផងយកដៃខ្ទប់ភ្នែកផងមើលទៅទំនងសើចខ្លាំងណាស់។

"ខៀវអីកូន"

"ខៀវភ្នែក ម៉ាក់" ជុងហ្គុក បើកដៃឲ្យម្តាយជាទីស្រឡាញ់មើល។

"ពុទ្ធោ កូនទៅត្រូវនឹងស្អីមកហា"

"ថេយ៉ុង ដាល់ម៉ាក់"

"ម៉ាកៗនេះនៅជាមួយគ្នាកើតអត់ទេស៎" អ្នកស្រីចន និយាយតិចៗទាំងហួសចិត្តមិនស្ទើ បើនាយតូចវិញមាត់សើចមិឈប់។

"ម៉ាក់ថាម៉េច?"

"គ្មានទេ កូនទៅស្អំភ្នែកសិនទៅខាតម៉ោងទៅរៀនឥឡូវហើយ" ជុងហ្គុក ឮហើយក៏ដើរទ្រេតទ្រោតទៅយកអីមកស្អំ។

"អ្នកម៉ាក់ ខ្ញុំសុំទោសផងណា រៀងជ្រុងដៃបន្តិច ហិហិ" ថេយ៉ុង និយាយយ៉ាងស្ញេញ ក្រែងចិត្តគាត់ថាឲ្យព្រោះវាយកូនគេនៅផ្ទះគេតែម្តងអ្នកណាមិនខឹងនោះ ខុសប្លែកតែគាត់មិនថាអ្វីឲ្យរាងតូចបន្តិចសោះ។

"មិនអីទេកូន បន្តិចទៀតកូនគង់តែមកនៅទីនេះដដែល ម៉ាក់មិនថាអ្វីឲ្យកូនទេ"

"ថាមិចអ្នកម៉ាក់?" គេស្តាប់មិនសូវបានទើបសួរម្តងទៀត ។

"គ្មានអ្វីទេ ម៉ាក់ចង់ឲ្យកូនទៅមើល ជុងហ្គុក ទៅគេយ៉ាងមិចហើយ"

"បាទ" ថេយ៉ុង ថាហើយក៏ទៅមើល ជុងហ្គុក

"ងាប់ឬនៅចន ជុងហ្គុក" ថេយ៉ុង

"នៅមានមុខសួរយើងទៀត" ជុងហ្គុក ដៃម្ខាងកាន់ស្អំភ្នែកទាំងមុខមិនបាច់មើល

"ថីខឹង ក៏មកពីឯងមុនធ្វីអី"

"ឯងជាអ្នកមកខ្លាំងជាមួយយើងមុនធ្វើអី

(ធ្វើឯងខ្លាំងដល់គេលេងមែនទែនមកវាយគេ)" ប្រយោគចុងក្រោយគេនិយាយក្នុងចិត្តព្រោះវាពិតមែន ខ្លាំងដាក់នាយ សុទ្ធតែមួយស្មើរតែចុងក្រោយមកវាយគេពិតជាអយុតិ្តធម៌ណាស់សម្រាប់នាយ។