ZAW
ေျဗာင္ဘတ္ဟြၽန္း အသက္၃၅နွစ္
ဘတ္ဟြၽန္းဟာငယ္စဥ္ကထဲက မိဘေတြရဲ႕စြန္႔ပစ္ျခင္းကိုခံခဲ့ရတယ္။သူအသက္ ၄နွစ္အ႐ြယ္မွာ သူ႔မိဘေတြက မိဘမဲ့ေဂဟာေရွ႕မွာ စြန္႔ပစ္သြားခဲ့ၿပီး သူ႔ဘ၀တစ္ေလ်ွာက္လံုး ေဂဟာမွာပဲ ႀကီးျပင္းလာခဲ့ရတယ္။
သူလူမွန္းသိတတ္စအ႐ြယ္မွာကတည္းက မိဘမဲ့ေဂဟာမွာပဲ ရွိေနတာမို႔ သူ႔ရဲ႕မိဘအရင္းေတြအေၾကာင္း သူတစ္ကယ္ဘာတစ္ခုမွမသိဘူး။အဆိုးဆံုး နာမည္ေတာင္မသိဘူး။ေျဗာင္မ်ိဳးရိုးကေတာ့ မိဘမဲ့ေဂဟာမွာပစ္ထားခဲ့တုန္းက စာ႐ြက္ေပၚမွာေရးထားတဲ့ နာမည္ေၾကာင့္သာ ေျဗာင္ဘတ္ဟြၽန္းဟု ဖာသာကေခၚခဲ့တာ။
ေဂဟာမွာေနတုန္းက သူေကာင္းေကာင္းမေနခဲ့ရဘူး။အၿမဲတမ္း တန္းတူကေလးေတြအျပင္ ေက်ာင္းသားႀကီးေတြဆီကပါ အၿမဲ နွိပ္စက္အနိုင္က်င့္ျခင္းကို သူခံခဲ့ရတယ္။စာသင္ခန္းထဲမွာ သူ႔စာအုပ္ေတြဆုတ္ၿဖဲျခင္းခံခဲ့ရသလို။သူစားရမယ့္ ထမင္းဟင္းပန္းကန္ေတြကိုလည္း ေမွာက္က်ေအာင္လုပ္ခံရတယ္။ထိုအခ်ိန္ဆို ေဂ်ာက္ခ်ခံရတဲ့ ဘတ္ဟြၽန္းက ဖာသာဆီမွ အၿမဲအဆူခံရစၿမဲပဲ။
သူ႔ဘ၀ေတြက ဒီတိုင္းပဲလည္ပတ္ေနတယ္။အထက္တန္းေအာင္ၿပီးေနာက္မွာ သူေဂဟာကေနထြက္လာခဲ့တယ္။အထက္တန္းတက္တုန္းက ႀကိဳးစားရွာေဖြခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္ဆီကရတဲ့ပိုက္ဆံအခ်ိဳ႕နဲ႔ တစ္ကိုယ္စာ၀င္ဆန္႔တဲ့ တိုက္ခန္းေလးကို၀ယ္ယူခဲ့တယ္။
သူ႔ရဲ႕ကံဆိုးမႈေတြက အရင္ကတည္းကဆိုေပမယ့္ သူ႔ဘ၀ႀကီးကိုေဇာက္ထိုးမိုးေမ်ွာ္ျဖစ္သြားေအာင္ လုပ္မိတာက တကၠသိုလ္မွာ လူတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္ႀကိဳက္မိသြားတာကစတာပဲ။
ထိုလူနာမည္က ပတ္ခ်န္းေယာလ္တဲ့
ဘတ္ဟြၽန္းက ထိုလူကို အရူးအမူးခ်စ္မိသြားခဲ့တယ္။သူနားမလည္တဲ့ ပုစာၦေတြထဲမွာ ေပ်ာ္ေမြ႕ေနမိတာက သူ႔စိတ္ထဲမွာခ်န္းေယာလ္ကလည္း သူ႔ကိုသေဘာက်ေနတယ္ဟုထင္မွတ္မိတယ္။
အခ်ိန္တိုင္းလိုလို သူ႔ကိုၾကည့္ေနတတ္တာေတြ။သူ႔အတြက္ မုန္႔ေလးေတြစားပြဲေပၚလာတင္ေပးထားတာေတြ သူ႔ကိုျမင္ေတာ့ ၿပံဳးျပေနတတ္တာေတြထဲမွာ ဘတ္ဟြၽန္းက ေကာင္းေကာင္းႀကီးက်ရွံုးသြားခဲ့တယ္။ဘတ္ဟြၽန္းက ခ်န္းေယာလ္ကိုဖြင့္ေျပာခဲ့တယ္။
သူမယံုနိုင္တာက ခ်န္းေယာလ္က ဘတ္ဟြၽန္းရဲ႕ ခ်စ္စကားကိုလက္ခံခဲ့တယ္။သူတို႔ ၂ပတ္ေလာက္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးတြဲခဲ့ၾကတယ္။ခ်န္းေယာလ္က သူ႔အေပၚအရမ္းေကာင္းေပးတယ္။မင္းကိုလက္ထပ္ပါ့မယ္လို႔လည္းအတန္တန္ေျပာေနတတ္တာေၾကာင့္ ဘတ္ဟြၽန္းက တစ္ခါမွမရဖူးတဲ့ ဂရုစိုက္ခံရမႈေတြဆီမွာ ေကာင္းေကာင္းႀကီးနစ္ေမ်ာခဲ့တယ္။
ေနာက္ပိုင္း ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ခ်န္းေယာလ္ကေျပာင္းလဲလာတယ္။သူ႔ကိုဂရုမစိုက္ေတာ့သလို ေနမေကာင္းလို႔သတိလစ္မတတ္ျဖစ္ေနတာမို႔ဖုန္းဆက္ေခၚတုန္းကေတာင္ ဆက္သြယ္၍မရနိုင္ပါဟုဆိုတဲ့ အသံပဲ သူၾကားရတယ္။
သူေကာင္းေကာင္းႀကီးသတိလစ္သြားခဲ့တာေပါ့။
အိမ္နီးခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕အကူအညီေၾကာင့္သာ သူဟာေဆးရံုကိုအခ်ိန္မလြန္ခင္ေလးေရာက္ခဲ့တယ္။သူေဆးရံုမွာ ၄ရက္ေလာက္ေနၿပီးေတာ့ သူရဲ႕တိုက္ခန္းဆီျပန္လာခဲ့တယ္။သူေဆးရံုမွာရွိတဲ့ရက္ေတြအတြင္း ခ်န္းေယာလ္ဆီက ဖုန္းအဆက္အသြယ္မရခဲ့ဘူး။
ေနာက္ပိုင္းခ်န္းေယာလ္က သူ႔ဆီမလာေတာ့ဘူး။ဘတ္ဟြၽန္းက ၁လေလာက္ေနၿပီးတဲ့အခါ ခ်န္းေယာလ္ဆီက ဖုန္းအ၀င္ရရွိခဲ့တယ္။သူထင္ထားသလို မဟုတ္ခဲ့တဲ့ လမ္းခြဲမယ္ဆိုတဲ့ စကားနွင့္အတူ သူ႔ကိုကစားခဲ့ပါတယ္ဟု ေျပာၿပီးၿပီးခ်င္းဖုန္းခ်သြားခဲ့တယ္။
ေနာက္ပိုင္းဘတ္ဟြၽန္းသိလိုက္ရတာက ခ်န္းေယာလ္ရဲ႕အခ်စ္ဦးနွင့္တူတဲ့ သူက အေ၀းေရာက္ေနတဲ့ ခ်န္းေယာလ္ခ်စ္သူေနရာမွာ အစားထိုးခံခဲ့ရတာဆိုတာပဲ။
ဘတ္ဟြၽန္းက ထို႔ေနာက္မွာ ၁ပတ္တိတိ အခန္းေအာင္းခဲ့တယ္။ငိုရလြန္းလို႔ အားအင္ေတြ ကုန္ခမ္းသြားမတတ္ပဲ။ေနာက္ေတာ့ ဘတ္ဟြၽန္းက သူ႔ေန႔ရက္ေတြပံုမွန္တိုင္းျပန္လည္ပတ္ခဲ့တယ္။ေနာက္ဆံုး သူၾကားလိုက္တာက ခ်န္းေယာလ္က အေမရိကကို ထြက္သြားခဲ့တယ္ဆိုတာပဲ။ထို႔ေနာက္ ခ်န္းေယာလ္သတင္းေတြလည္း သူမရေတာ့ပါ။
ေက်ာင္းၿပီးလို႔ အလုပ္ခြင္၀င္တဲ့အခါ သူက ပတ္ကုမၸဏီမွာ အလုပ္ရခဲ့တယ္။သူ႔ရဲ႕ပထမဆံုး အလုပ္၀င္တဲ့ေန႔ဟာ မလွပခဲ့ဘူး။လုက္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြရဲ႕ ခိုင္းေစသာသာအေနနဲ႔ပဲ သူ႔ေန႔ရက္ေတြျဖတ္သန္းခဲ့တယ္။သူ႔ရဲ႕လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ေၾကာင့္ မထင္မွတ္ပဲ သူဟာProjectတစ္ခုလက္ခံရရွိခဲ့တယ္။
မနာလိုေနတဲ့ လူတစ္စုကိုလ်စ္လ်ဴရႈၿပီး သူဒီprojectကို အေကာင္းဆံုးေန႔ေန႔ညညအိပ္ပ်က္ခံၿပီး ႀကိဳးစားလုပ္ခဲ့တယ္။သူအတြက္ေတာ့ ျပန္ရခဲ့တာက ကုမၸဏီရဲ႕ ထုတ္ကုန္အသစ္ ဒီဖိုင္းေတြခိုးခံရတယ္ဆိုတဲ့ တရားခံနဲ႔ ၀င္ေငြအလြဲသံုးစားလုပ္မႈ။ဘာလို႔လဲ သူျဖစ္ခ်င္ခဲ့တာ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားတဲ့ ဒီဇိုင္းပညာရွင္တစ္ေယာက္ပါ။
သူဟာကုမၸဏိကေန ေခြးလိုေမာင္းထုတ္ခံခဲ့ရၿပီး သူရရွိခဲ့တဲ့ projectကို လက္လႊတ္လိုက္ရတယ္။ေနာက္ပိုင္း အိမ္ေျခရာမဲ့ တစ္ေယာက္လိုေလ်ွာက္သြားရင္း ခ်န္းေယာလ္နဲျပန္ဆံုေတြ႕ခဲ့တယ္။ဒါေပမယ့္ ႀကီးမားတဲ့ ပစ္ဒဏ္အေနနဲ႔ေပါ့။
ကလပ္ကို မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ေကာင္းမႈေၾကာင့္ ေရာက္လာခဲ့ၿပီး ေဆးခပ္ထားတဲ့ အရက္ခြက္ကိုေသာက္မိရာမွ ခ်န္းေယာလ္နဲ႔ တစ္ညတာမွားယြင္းခဲ့တယ္။
အဲ့ကေနခ်န္းေယာလ္ရဲ႕ ရစရာမရွိေအာင္ေျပာဆိုခံရတာေတြ သာအဖက္တင္တာပဲ။အျပင္ဘက္မီဒီယာေတြဆီကိုေပါက္ၾကားသြားတဲ့သတင္းေတြကို ခ်န္းေယာလ္က ဘတ္ဟြၽန္းလုပ္တာလို႔ထင္ေနခဲ့တယ္။ေနာက္ပိုင္းေတာ့ မတတ္သာတဲ့ အေျခအေနမွာ သူတို႔နွစ္ေယာက္ယူခဲ့ရတယ္။သူေသမတတ္ေပ်ာ္ခဲ့ရတာေပါ့။သိပ္ေတာ့မၾကာပါ
အမုန္းဆံုးဆိုတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္နဲ႔ ခ်န္းေယာလ္ဆီမွာ သူေန႔ေန႔ညညနွိပ္စက္ခံေနရတယ္။တစ္ေယာက္တည္းအားမရလို႔ အခ်စ္ဦးဆိုသူမဆီကပါ သူအနွိပ္စက္ခံေနရတယ္။
သူဟာကြၽန္သာသာပဲ။
ေနာက္ပိုင္း သူ႔ဆီကိုလက္ေဆာင္တစ္ခုေရာက္လာခဲ့တယ္။ကိုယ္၀န္ဟုတ္တယ္။ခ်န္းေယာလ္နဲ႔သူနဲ႔ရတဲ့ကိုယ္၀န္။သူကိုယ္၀န္ရွိတယ္ဟုသိသိျခင္း၀မ္းသာမတတ္ျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ ခ်န္းေယာလ္ရဲ႕အမုန္းခံတစ္ေယာက္ဆိုတာသိသိျခင္း၀မ္းနည္းခဲ့မိသြားတယ္။ဒီကေလးကို ဖ်က္ခ်ခိုင္းၾကမွာသိတဲ့ ဘတ္ဟြၽန္းက ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေျပာခဲ့ဘူး။
ကံဆိုးစြာပဲ အခ်စ္ဦး မိန္းကေလးဟာထိုကိစၥကိုသိသိၿပီးခ်င္း ဘတ္ဟြၽန္းကို စတင္နွိပ္စက္လာေတာ့တယ္။သူကာကြယ္ခဲ့တယ္။သူ႔ကေလးကို ထိခိုက္မခံရေအာင္ ဒါေပမယ့္ အခ်င္းနွီး ။မရည္႐ြယ္ပါပဲ အခ်စ္ဦးဟုဆိုသည့္သူမကို ထိခိုက္သြားတယ္။
တိုက္ဆိုင္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ခ်န္းေယာလ္ျပန္ေရာက္လာခဲ့ၿပီး အျဖစ္အပ်က္ေတြျမင္ကာ ဘတ္ဟြၽန္းကိုရိုက္နွပ္ခဲ့တယ္။ေျဖရွင္းခြင့္ေတာင္မရခဲ့ပါပဲေပါ့။ထိုးကန္ခ်က္ေတြက သူ႔ရဲ႕ဗိုက္ကိုထိခိုက္သြားတယ္။ေသြးေတြယိုစီးလာတဲ့ ေအာက္ပိုင္းကို သူေၾကာင္အစြာေငးၾကည့္ေနမွာပဲ ကြာရွင္းစာခ်ဳပ္နွင့္အတူ အိမ္ေပၚကနွင္ခ်ခံခဲ့ရတယ္။သူ က မူးေ၀လာတဲ့ ေခါင္းကိုလ်စ္လ်ွဴရႈကာ မာနကိုတင္းလ်က္ထြက္လာခဲ့တယ္။မိုးေတြ႐ြာသြန္းတဲ့ ေကာင္းကင္ေအာက္မွာ သူသတိေမ့ေမ်ာသြားတယ္။ေနာက္ေတာ့ သူ႔ရဲ႕ကိုယ္၀န္ပ်က္က်သြားခဲ့တယ္။ဒါသူဒီလူသားကိုခ်စ္မိလို႔ရခဲ့တဲ့ အဆံုးသတ္တဲ့လား။သူ႔ကေလးကိုေတာင္ မျမင္ေတြ႕ခဲ့ရပါပဲနဲ႔။
သူ႔ရဲ႕အဆံုးသတ္က ေမြးတည္းကအတိုင္း မလွပခဲ့ဘူး။သြားစရာမရွိေတာ့တဲ့သူဟာ လမ္းေဘးက အရိပ္ရေနရာမွာပဲ ျဖစ္သလိုအိပ္ခဲ့ရၿပီး အေအးဓာဏ္ကိုအံတုကာ တစ္ရက္လံုးလံုး မစားမေသာက္ပဲနဲ႔ပင္ ေနခဲ့ရသည္။
ေနာက္... ေနာက္သူဟာ ေရာင္းစားခံလိုက္ရတယ္။
သံႀကိဳးေတြအထပ္ထပ္ ငရဲလို အက်င္းခန္းထဲမွာ နွိပ္စက္ခံခဲ့ရၿပီး ကြၽန္တစ္ေယာက္ကို အလုပ္ လုပ္ခဲ့ရတယ္။ၾကာပြတ္နဲ႔ရိုက္ခံရတဲ့ ဒဏ္ေတြက အသည္းခိုက္မတတ္ပဲ။ခ်ဥ္သိုးသိုးထမင္းေတြ။ေအးစက္စက္ၾကမ္းျပင္ေတြေပၚအိပ္စက္ခဲ့ရတာေတြ။ဒီလိုမ်ိဳး သူနွစ္ေတြအၾကာႀကီးဒုကၡခံခဲ့ရတယ္။
သူဟာလံုး၀ကို အရံႈးေပးခ်င္ေနၿပီ။ဒါေပမယ့္ အားတင္းကာ သူထြက္ေျပးခဲ့တယ္။သူကံေကာင္းသြားတယ္။ သူဟာ လူတစ္ေယာက္အကူအညီနွင့္ ကြၽန္းတစ္ကြၽန္းေပၚမွာပဲ ေသာင္တင္ကာ အသက္ဆက္ရွင္ခဲ့တယ္။ေနာက္ပိုင္းေတာ့ သူဟာ ေရလိႈင္းဒဏ္ေၾကာင့္ပဲ သူ ပင္လယ္ထဲ ေမ်ာပါသြားခဲ့တယ္။ေနာက္သူဘာမွမသိေတာ့ဘူး။
သူနိုးလာေတာ့ သူဟာ မရင္းနွီးတဲ့ ေနရာမွာ။ဒါေပမယ့္ သူထိုေနရာေတြကို ေသခ်ာေပါက္ေကာင္းေကာင္းသိတယ္။သူဦးေနွာက္ကိုအလုပ္ေပးခဲ့တယ္။သူေနာက္ဆံုးသိလိုက္တာ သူျပန္လည္ေမြးဖြားလာခဲ့တယ္ဆိုတာပဲ။
သူအတြက္ ဒုတိယအခြင့္အေရးကို လက္လႊတ္ဆံုးရွံုးလို႔မျဖစ္ဘူး။ဒါေၾကာင့္ သူဟာတစ္ခ်က္ၿပံဳးလိုက္တယ္။သူေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္က သူ႔နွင့္ခ်န္းေယာလ္လက္ထပ္ၿပီးကာ ကိုယ္၀န္တစ္ပတ္ရွိေနၿပီ။ကံဆိုးစြာပဲ သူေရာက္လာခဲ့တဲ့အခ်ိန္ဟာ ေနာက္က်လို႔ေနတယ္။သူေဘးနားက စာ႐ြက္တစ္႐ြက္နဲ႔ ေဘာပင္ကိုယူလိုက္တယ္။
နံပါတ္စဥ္၁၀ခုနွင့္ နာမည္၁၀ခုကိုခ်ေရးလိုက္တယ္။ဒါေတြက သူလက္စားေခ်ရမယ့္လူေတြပဲ။ဘတ္ဟြၽန္းက မဲ့ၿပံဳးၿပံဳးလိုက္တယ္။
သူ႔ရဲ႕အလွည့္လာၿပီ။ဒီကစားပြဲမွာ သူသည္သာဘုရင္ပဲ။သားေကာင္ေတြကိုခ်နင္းၿပီး အနိုင္ယူမယ့္လူ။Demolition ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္က ၿဖိဳလွဲျခင္းတဲ့။ဒီတစ္ခါမွာ ငါက အားလံုးကိုခ်နင္းသြားမွာ။ငါလိုခ်င္တဲ့ပန္းတိုင္ေရာက္ဖို႔အတြက္ မင္းတို႔က စေတးေပးရမယ္။လက္စားေခ်မယ္။လက္စားေခ်တယ္ဆိုတာ ငါ့ရာဇ၀င္မွာေတာ့ တစ္ခါတည္း အေသသတ္ဖို႔ စီစဥ္ၿပီးသားပဲ။
သနားတယ္ဆိုတာ ငါ့အတြက္ဟာသတစ္ပုဒ္လိုပဲ။မင္းတို႔အလွည့္ေတာင္မညႇာတာငါကဘာကိစၥ ေစာက္ေရးမပါတာေတြ ထည့္တြက္ရမွာလဲ?
ပတ္ခ်န္းေယာလ္!ငါတို႔ ျပန္ေတြ႕ၾကတာေပါ့။
UNI
ဗြောင်ဘတ်ဟျွန်း အသက်၃၅နှစ်
ဘတ်ဟျွန်းဟာငယ်စဉ်ကထဲက မိဘတွေရဲ့စွန့်ပစ်ခြင်းကိုခံခဲ့ရတယ်။သူအသက် ၄နှစ်အရွယ်မှာ သူ့မိဘတွေက မိဘမဲ့ဂေဟာရှေ့မှာ စွန့်ပစ်သွားခဲ့ပြီး သူ့ဘ၀တစ်လျှောက်လုံး ဂေဟာမှာပဲ ကြီးပြင်းလာခဲ့ရတယ်။
သူလူမှန်းသိတတ်စအရွယ်မှာကတည်းက မိဘမဲ့ဂေဟာမှာပဲ ရှိနေတာမို့ သူ့ရဲ့မိဘအရင်းတွေအကြောင်း သူတစ်ကယ်ဘာတစ်ခုမှမသိဘူး။အဆိုးဆုံး နာမည်တောင်မသိဘူး။ဗြောင်မျိုးရိုးကတော့ မိဘမဲ့ဂေဟာမှာပစ်ထားခဲ့တုန်းက စာရွက်ပေါ်မှာရေးထားတဲ့ နာမည်ကြောင့်သာ ဗြောင်ဘတ်ဟျွန်းဟု ဖာသာကခေါ်ခဲ့တာ။
ဂေဟာမှာနေတုန်းက သူကောင်းကောင်းမနေခဲ့ရဘူး။အမြဲတမ်း တန်းတူကလေးတွေအပြင် ကျောင်းသားကြီးတွေဆီကပါ အမြဲ နှိပ်စက်အနိုင်ကျင့်ခြင်းကို သူခံခဲ့ရတယ်။စာသင်ခန်းထဲမှာ သူ့စာအုပ်တွေဆုတ်ဖြဲခြင်းခံခဲ့ရသလို။သူစားရမယ့် ထမင်းဟင်းပန်းကန်တွေကိုလည်း မှောက်ကျအောင်လုပ်ခံရတယ်။ထိုအချိန်ဆို ဂျောက်ချခံရတဲ့ ဘတ်ဟျွန်းက ဖာသာဆီမှ အမြဲအဆူခံရစမြဲပဲ။
သူ့ဘ၀တွေက ဒီတိုင်းပဲလည်ပတ်နေတယ်။အထက်တန်းအောင်ပြီးနောက်မှာ သူဂေဟာကနေထွက်လာခဲ့တယ်။အထက်တန်းတက်တုန်းက ကြိုးစားရှာဖွေခဲ့တဲ့ အချိန်ပိုင်းအလုပ်ဆီကရတဲ့ပိုက်ဆံအချို့နဲ့ တစ်ကိုယ်စာဝင်ဆန့်တဲ့ တိုက်ခန်းလေးကိုဝယ်ယူခဲ့တယ်။
သူ့ရဲ့ကံဆိုးမှုတွေက အရင်ကတည်းကဆိုပေမယ့် သူ့ဘ၀ကြီးကိုဇောက်ထိုးမိုးမျှော်ဖြစ်သွားအောင် လုပ်မိတာက တက္ကသိုလ်မှာ လူတစ်ယောက်ကို ချစ်ကြိုက်မိသွားတာကစတာပဲ။
ထိုလူနာမည်က ပတ်ချန်းယောလ်တဲ့
ဘတ်ဟျွန်းက ထိုလူကို အရူးအမူးချစ်မိသွားခဲ့တယ်။သူနားမလည်တဲ့ ပုစ္ဆာတွေထဲမှာ ပျော်မွေ့နေမိတာက သူ့စိတ်ထဲမှာချန်းယောလ်ကလည်း သူ့ကိုသဘောကျနေတယ်ဟုထင်မှတ်မိတယ်။
အချိန်တိုင်းလိုလို သူ့ကိုကြည့်နေတတ်တာတွေ။သူ့အတွက် မုန့်လေးတွေစားပွဲပေါ်လာတင်ပေးထားတာတွေ သူ့ကိုမြင်တော့ ပြုံးပြနေတတ်တာတွေထဲမှာ ဘတ်ဟျွန်းက ကောင်းကောင်းကြီးကျရှုံးသွားခဲ့တယ်။ဘတ်ဟျွန်းက ချန်းယောလ်ကိုဖွင့်ပြောခဲ့တယ်။
သူမယုံနိုင်တာက ချန်းယောလ်က ဘတ်ဟျွန်းရဲ့ ချစ်စကားကိုလက်ခံခဲ့တယ်။သူတို့ ၂ပတ်လောက်ပျော်ပျော်ကြီးတွဲခဲ့ကြတယ်။ချန်းယောလ်က သူ့အပေါ်အရမ်းကောင်းပေးတယ်။မင်းကိုလက်ထပ်ပါ့မယ်လို့လည်းအတန်တန်ပြောနေတတ်တာကြောင့် ဘတ်ဟျွန်းက တစ်ခါမှမရဖူးတဲ့ ဂရုစိုက်ခံရမှုတွေဆီမှာ ကောင်းကောင်းကြီးနစ်မျောခဲ့တယ်။
နောက်ပိုင်း နောက်ပိုင်းတော့ ချန်းယောလ်ကပြောင်းလဲလာတယ်။သူ့ကိုဂရုမစိုက်တော့သလို နေမကောင်းလို့သတိလစ်မတတ်ဖြစ်နေတာမို့ဖုန်းဆက်ခေါ်တုန်းကတောင် ဆက်သွယ်၍မရနိုင်ပါဟုဆိုတဲ့ အသံပဲ သူကြားရတယ်။
သူကောင်းကောင်းကြီးသတိလစ်သွားခဲ့တာပေါ့။
အိမ်နီးချင်းတစ်ယောက်ရဲ့အကူအညီကြောင့်သာ သူဟာဆေးရုံကိုအချိန်မလွန်ခင်လေးရောက်ခဲ့တယ်။သူဆေးရုံမှာ ၄ရက်လောက်နေပြီးတော့ သူရဲ့တိုက်ခန်းဆီပြန်လာခဲ့တယ်။သူဆေးရုံမှာရှိတဲ့ရက်တွေအတွင်း ချန်းယောလ်ဆီက ဖုန်းအဆက်အသွယ်မရခဲ့ဘူး။
နောက်ပိုင်းချန်းယောလ်က သူ့ဆီမလာတော့ဘူး။ဘတ်ဟျွန်းက ၁လလောက်နေပြီးတဲ့အခါ ချန်းယောလ်ဆီက ဖုန်းအ၀င်ရရှိခဲ့တယ်။သူထင်ထားသလို မဟုတ်ခဲ့တဲ့ လမ်းခွဲမယ်ဆိုတဲ့ စကားနှင့်အတူ သူ့ကိုကစားခဲ့ပါတယ်ဟု ပြောပြီးပြီးချင်းဖုန်းချသွားခဲ့တယ်။
နောက်ပိုင်းဘတ်ဟျွန်းသိလိုက်ရတာက ချန်းယောလ်ရဲ့အချစ်ဦးနှင့်တူတဲ့ သူက အဝေးရောက်နေတဲ့ ချန်းယောလ်ချစ်သူနေရာမှာ အစားထိုးခံခဲ့ရတာဆိုတာပဲ။
ဘတ်ဟျွန်းက ထို့နောက်မှာ ၁ပတ်တိတိ အခန်းအောင်းခဲ့တယ်။ငိုရလွန်းလို့ အားအင်တွေ ကုန်ခမ်းသွားမတတ်ပဲ။နောက်တော့ ဘတ်ဟျွန်းက သူ့နေ့ရက်တွေပုံမှန်တိုင်းပြန်လည်ပတ်ခဲ့တယ်။နောက်ဆုံး သူကြားလိုက်တာက ချန်းယောလ်က အမေရိကကို ထွက်သွားခဲ့တယ်ဆိုတာပဲ။ထို့နောက် ချန်းယောလ်သတင်းတွေလည်း သူမရတော့ပါ။
ကျောင်းပြီးလို့ အလုပ်ခွင်ဝင်တဲ့အခါ သူက ပတ်ကုမ္ပဏီမှာ အလုပ်ရခဲ့တယ်။သူ့ရဲ့ပထမဆုံး အလုပ်ဝင်တဲ့နေ့ဟာ မလှပခဲ့ဘူး။လုက်ဖော်ကိုင်ဖက်တွေရဲ့ ခိုင်းစေသာသာအနေနဲ့ပဲ သူ့နေ့ရက်တွေဖြတ်သန်းခဲ့တယ်။သူ့ရဲ့လုပ်ရည်ကိုင်ရည်ကြောင့် မထင်မှတ်ပဲ သူဟာProjectတစ်ခုလက်ခံရရှိခဲ့တယ်။
မနာလိုနေတဲ့ လူတစ်စုကိုလျစ်လျူရှုပြီး သူဒီprojectကို အကောင်းဆုံးနေ့နေ့ညညအိပ်ပျက်ခံပြီး ကြိုးစားလုပ်ခဲ့တယ်။သူအတွက်တော့ ပြန်ရခဲ့တာက ကုမ္ပဏီရဲ့ ထုတ်ကုန်အသစ် ဒီဖိုင်းတွေခိုးခံရတယ်ဆိုတဲ့ တရားခံနဲ့ ၀င်ငွေအလွဲသုံးစားလုပ်မှု။ဘာလို့လဲ သူဖြစ်ချင်ခဲ့တာ အောင်မြင်ကျော်ကြားတဲ့ ဒီဇိုင်းပညာရှင်တစ်ယောက်ပါ။
သူဟာကုမ္ပဏိကနေ ခွေးလိုမောင်းထုတ်ခံခဲ့ရပြီး သူရရှိခဲ့တဲ့ projectကို လက်လွှတ်လိုက်ရတယ်။နောက်ပိုင်း အိမ်ခြေရာမဲ့ တစ်ယောက်လိုလျှောက်သွားရင်း ချန်းယောလ်နဲပြန်ဆုံတွေ့ခဲ့တယ်။ဒါပေမယ့် ကြီးမားတဲ့ ပစ်ဒဏ်အနေနဲ့ပေါ့။
ကလပ်ကို မိတ်ဆွေတစ်ယောက်ကောင်းမှုကြောင့် ရောက်လာခဲ့ပြီး ဆေးခပ်ထားတဲ့ အရက်ခွက်ကိုသောက်မိရာမှ ချန်းယောလ်နဲ့ တစ်ညတာမှားယွင်းခဲ့တယ်။
အဲ့ကနေချန်းယောလ်ရဲ့ ရစရာမရှိအောင်ပြောဆိုခံရတာတွေ သာအဖက်တင်တာပဲ။အပြင်ဘက်မီဒီယာတွေဆီကိုပေါက်ကြားသွားတဲ့သတင်းတွေကို ချန်းယောလ်က ဘတ်ဟျွန်းလုပ်တာလို့ထင်နေခဲ့တယ်။နောက်ပိုင်းတော့ မတတ်သာတဲ့ အခြေအနေမှာ သူတို့နှစ်ယောက်ယူခဲ့ရတယ်။သူသေမတတ်ပျော်ခဲ့ရတာပေါ့။သိပ်တော့မကြာပါ
အမုန်းဆုံးဆိုတဲ့ ဂုဏ်ပုဒ်နဲ့ ချန်းယောလ်ဆီမှာ သူနေ့နေ့ညညနှိပ်စက်ခံနေရတယ်။တစ်ယောက်တည်းအားမရလို့ အချစ်ဦးဆိုသူမဆီကပါ သူအနှိပ်စက်ခံနေရတယ်။
သူဟာကျွန်သာသာပဲ။
နောက်ပိုင်း သူ့ဆီကိုလက်ဆောင်တစ်ခုရောက်လာခဲ့တယ်။ကိုယ်ဝန်ဟုတ်တယ်။ချန်းယောလ်နဲ့သူနဲ့ရတဲ့ကိုယ်ဝန်။သူကိုယ်ဝန်ရှိတယ်ဟုသိသိခြင်းဝမ်းသာမတတ်ဖြစ်ခဲ့ပေမယ့် ချန်းယောလ်ရဲ့အမုန်းခံတစ်ယောက်ဆိုတာသိသိခြင်းဝမ်းနည်းခဲ့မိသွားတယ်။ဒီကလေးကို ဖျက်ချခိုင်းကြမှာသိတဲ့ ဘတ်ဟျွန်းက ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောခဲ့ဘူး။
ကံဆိုးစွာပဲ အချစ်ဦး မိန်းကလေးဟာထိုကိစ္စကိုသိသိပြီးချင်း ဘတ်ဟျွန်းကို စတင်နှိပ်စက်လာတော့တယ်။သူကာကွယ်ခဲ့တယ်။သူ့ကလေးကို ထိခိုက်မခံရအောင် ဒါပေမယ့် အချင်းနှီး ။မရည်ရွယ်ပါပဲ အချစ်ဦးဟုဆိုသည့်သူမကို ထိခိုက်သွားတယ်။
တိုက်ဆိုင်သွားတဲ့အချိန်မှာ ချန်းယောလ်ပြန်ရောက်လာခဲ့ပြီး အဖြစ်အပျက်တွေမြင်ကာ ဘတ်ဟျွန်းကိုရိုက်နှပ်ခဲ့တယ်။ဖြေရှင်းခွင့်တောင်မရခဲ့ပါပဲပေါ့။ထိုးကန်ချက်တွေက သူ့ရဲ့ဗိုက်ကိုထိခိုက်သွားတယ်။သွေးတွေယိုစီးလာတဲ့ အောက်ပိုင်းကို သူကြောင်အစွာငေးကြည့်နေမှာပဲ ကွာရှင်းစာချုပ်နှင့်အတူ အိမ်ပေါ်ကနှင်ချခံခဲ့ရတယ်။သူ က မူးဝေလာတဲ့ ခေါင်းကိုလျစ်လျှူရှုကာ မာနကိုတင်းလျက်ထွက်လာခဲ့တယ်။မိုးတွေရွာသွန်းတဲ့ ကောင်းကင်အောက်မှာ သူသတိမေ့မျောသွားတယ်။နောက်တော့ သူ့ရဲ့ကိုယ်ဝန်ပျက်ကျသွားခဲ့တယ်။ဒါသူဒီလူသားကိုချစ်မိလို့ရခဲ့တဲ့ အဆုံးသတ်တဲ့လား။သူ့ကလေးကိုတောင် မမြင်တွေ့ခဲ့ရပါပဲနဲ့။
သူ့ရဲ့အဆုံးသတ်က မွေးတည်းကအတိုင်း မလှပခဲ့ဘူး။သွားစရာမရှိတော့တဲ့သူဟာ လမ်းဘေးက အရိပ်ရနေရာမှာပဲ ဖြစ်သလိုအိပ်ခဲ့ရပြီး အအေးဓာဏ်ကိုအံတုကာ တစ်ရက်လုံးလုံး မစားမသောက်ပဲနဲ့ပင် နေခဲ့ရသည်။
နောက်... နောက်သူဟာ ရောင်းစားခံလိုက်ရတယ်။
သံကြိုးတွေအထပ်ထပ် ငရဲလို အကျင်းခန်းထဲမှာ နှိပ်စက်ခံခဲ့ရပြီး ကျွန်တစ်ယောက်ကို အလုပ် လုပ်ခဲ့ရတယ်။ကြာပွတ်နဲ့ရိုက်ခံရတဲ့ ဒဏ်တွေက အသည်းခိုက်မတတ်ပဲ။ချဉ်သိုးသိုးထမင်းတွေ။အေးစက်စက်ကြမ်းပြင်တွေပေါ်အိပ်စက်ခဲ့ရတာတွေ။ဒီလိုမျိုး သူနှစ်တွေအကြာကြီးဒုက္ခခံခဲ့ရတယ်။
သူဟာလုံးဝကို အရှုံးပေးချင်နေပြီ။ဒါပေမယ့် အားတင်းကာ သူထွက်ပြေးခဲ့တယ်။သူကံကောင်းသွားတယ်။ သူဟာ လူတစ်ယောက်အကူအညီနှင့် ကျွန်းတစ်ကျွန်းပေါ်မှာပဲ သောင်တင်ကာ အသက်ဆက်ရှင်ခဲ့တယ်။နောက်ပိုင်းတော့ သူဟာ ရေလှိုင်းဒဏ်ကြောင့်ပဲ သူ ပင်လယ်ထဲ မျောပါသွားခဲ့တယ်။နောက်သူဘာမှမသိတော့ဘူး။
သူနိုးလာတော့ သူဟာ မရင်းနှီးတဲ့ နေရာမှာ။ဒါပေမယ့် သူထိုနေရာတွေကို သေချာပေါက်ကောင်းကောင်းသိတယ်။သူဦးနှောက်ကိုအလုပ်ပေးခဲ့တယ်။သူနောက်ဆုံးသိလိုက်တာ သူပြန်လည်မွေးဖွားလာခဲ့တယ်ဆိုတာပဲ။
သူအတွက် ဒုတိယအခွင့်အရေးကို လက်လွှတ်ဆုံးရှုံးလို့မဖြစ်ဘူး။ဒါကြောင့် သူဟာတစ်ချက်ပြုံးလိုက်တယ်။သူရောက်လာတဲ့အချိန်က သူ့နှင့်ချန်းယောလ်လက်ထပ်ပြီးကာ ကိုယ်ဝန်တစ်ပတ်ရှိနေပြီ။ကံဆိုးစွာပဲ သူရောက်လာခဲ့တဲ့အချိန်ဟာ နောက်ကျလို့နေတယ်။သူဘေးနားက စာရွက်တစ်ရွက်နဲ့ ဘောပင်ကိုယူလိုက်တယ်။
နံပါတ်စဉ်၁၀ခုနှင့် နာမည်၁၀ခုကိုချရေးလိုက်တယ်။ဒါတွေက သူလက်စားချေရမယ့်လူတွေပဲ။ဘတ်ဟျွန်းက မဲ့ပြုံးပြုံးလိုက်တယ်။
သူ့ရဲ့အလှည့်လာပြီ။ဒီကစားပွဲမှာ သူသည်သာဘုရင်ပဲ။သားကောင်တွေကိုချနင်းပြီး အနိုင်ယူမယ့်လူ။Demolition ဆိုတဲ့ အဓိပ္ပါယ်က ဖြိုလှဲခြင်းတဲ့။ဒီတစ်ခါမှာ ငါက အားလုံးကိုချနင်းသွားမှာ။ငါလိုချင်တဲ့ပန်းတိုင်ရောက်ဖို့အတွက် မင်းတို့က စတေးပေးရမယ်။လက်စားချေမယ်။လက်စားချေတယ်ဆိုတာ ငါ့ရာဇ၀င်မှာတော့ တစ်ခါတည်း အသေသတ်ဖို့ စီစဉ်ပြီးသားပဲ။
သနားတယ်ဆိုတာ ငါ့အတွက်ဟာသတစ်ပုဒ်လိုပဲ။မင်းတို့အလှည့်တောင်မညှာတာငါကဘာကိစ္စ စောက်ရေးမပါတာတွေ ထည့်တွက်ရမှာလဲ?
ပတ်ချန်းယောလ်!ငါတို့ ပြန်တွေ့ကြတာပေါ့။