"FAKAAAA"
Wat doe ik mezelf aan.
Er staat een meisje voor de deur.
Ze draagt een croptop waaronder haar vel roze bh te zien is met een strak rokje.
Ik glimlach naar haar en loop dan de deur door.
Rook.
Veel rook.
Mensen aan de shisha, jongens zitten met meisjes & andersom.
Meisjes die op de beat met hun kont aan het schudden zijn.
Ik kijk vol ongeloof om me heen.
Alle ogen zijn op mij gericht.
"Whooooooop, jij bent wel welkom hoor!"
"Met je ass soooo fatt"
Ik hoor van alles door elkaar heen.
Herhaling; Wat doe ik mezelf aan.
Me vader en Safouane maken me af.
En als Yassir hier achter komt ben ik gegarandeerd dood.
"Saraaaaah!"
Nina bespringt me van achteren.
"Leuk he!"
Serieus? Kan je niet aan me gezicht zien dat ik bijna op jullie kots?
"Ik blijf maar eventjes dan ben ik weg, heb wat verkeerds gegeten" lieg ik.
Waarom.
Waaar zat ik met mijn hoofd waaar?
"Kom we gaan hier zitten" zegt ze en we ploffen op een hoekbank neer.
Ik hoor allerlei muziek.
Van Marokkaanse muziek tot aan Nederlandse rappers.
Als er hier nou gewoon meiden waren, had ik wel gewoon gedanst.
Maar kom op.
O mijn god.
Zie ik dit nou goed?
Ik staar met open mond naar wat meisjes met een hoofddoek die shisha aan het poffen zijn.
Ik heb de neiging om dat ding op haar hoofd te gooien.
"Wie zijn dat?!" Vraag ik aan Nina die mee aan het rappen is.
"Dat? Dat is Samira, ze zei tegen haar moeder dat ze naar dr nicht, die naast haar zit en die zei weer tegen haar moeder dat ze samen bij een vriendin slapen bij mij dus en nu zijn ze hier aaaan"
"Oh... oke"
Duidelijk, geen zelf respect.
Er komt een jongen naast me zitten met -alweer- een trainingspak.
"Ewa"
Ik doe alsof ik hem niet hoor en neem een slok van mijn Redbull.
"Ik hoef niks van je hoor"
"Wat doe je naast me dan?"
Ik hoef niks van je? Kom je voor de sier naast me zitten en me van top tot teen ankijken alsof je Kim K naast je hebt?
Serieus, ik begin echt kotsmisselijk te worden.
"Kifesh? Yeh onzin, mag ik geen praatje maken"
Ik zie hem vloekend opstaan.
"Ga je voor me twerken? Met je ass so fat"
Er komt een andere jongen naast me zitten.
Ik voel een arm om mijn schouder en loop dan snel de deur uit.
"Ze is sexy als ze boooos is"
Hoor ik nog achter me.
Dit is de laatste keer dat ik me nummer nog aan iemand geef die ik 2 seconde ken.
Ik gooi de deur dicht en loop dan naar de lift.
Nu snap ik waar Yassir en Safouane me voor gewaarschuwd hebben.
De liftdeuren gaan open en zie een jongen in de hoek staan met zijn muziek keihard.
Hij gaat met zijn hoofd langzaam heen en weer.
Ik denk weer aan het meisjes met hun hoofddoek.
Ik heb mezelf altijd belooft dat ik geen hoofddoek ga dragen als ik er een strakke broek onder zal dragen of nog steeds zondes maak die ik nu nog steeds doe.
Het past niet, als je een hoofddoek draagt moet je de mensen laten zien waarom je die draagt en het niet zien als een doek die je maar om je hoofd hebt zitten.
Maarja, wie ben ik om te oordelen? Hij daarboven is de enige die mag oordelen.
"Sorry, mijn oortjes stonden echt hard"
Ontbreekt die jongen mij.
Ik kijk naar links.
Hij is best mooi, hij heeft heeft een zwarte broek met een legerprint shirt dat strak om mijn lichaam valt.
Hij is best breed.
Who cares?
Ik lach en kijk dan weer weg.
Hij kijk echt eng naar me, net zoals die jongens van net.
Maar eigenlijk lijkt het net alsof ik er zelf om vraag.
Kijk hoe ik erbij loop? Mensen zien me vast als een "goedkope" meid.
Maar ik draag deze kleren echt alleen omdat ik het mooi vind.
Ik heb een jaar lang getraind voor dit figuur en dan moet ik dat voor mezelf laten?
Zo hoort het eigenlijk wel..
De liftdeur gaat open en ik loop naar buiten.
We moeten allebei in de lobby zijn.
Hij blijft me zo eng aankijken.
Moet ik voor je staan? Kan je me letterlijk scannen.
Soms maken jongens je echt psyco.
Gewoon gek.
"Hoelang ben je hier al"
Ik weet niet waar ik heen loop.
Ergens naar buiten ofzo.
"Vandaag pas, morgen weer weg" zeg ik.
Oohja, morgen weer weg.
Opgelucht haal ik adem.
Voor me vader was het gewoon een dagje "relax"
Nou heb me echt "relaxt" hoor, uhum.
"Aight, niks aan dit man. Ik hoorde iedereen altijd over dit hotel ik dacht ik ga ook met me vrienden. Blijkt het gewoon discotheek te zijn voor de schijnheilige dames"
Hij komt naast me lopen.
"Ik weet 't" zeg ik en loop de parkeerplaats af.
Richting het park.
"Ik ben trouwens Imaddine"
"Oke" zeg ik en loop de andere kant op.
No one cares man, blijf niet plakken.
"Laat maar, wens jou veel succes eh" zegt hij en loopt het park snel uit.
Hij stapt in een auto en rijd dan de parkeerplaats af.
Ik zucht diep en kijk dan omhoog.
Allemaal sterren.
Ik wou dat ik een ster was..
Je was weg van alle shit, alle rotzooi.
Je hebt alleen dezelfde figuren als jij om je heen.
Niemand die anders is dan jij.
Soms wil ik het liefst dood zijn, dat ik nooit geboren was.
Een ster in de hemel.
Het liefst een droom.
Waarom loop ik er eigenlijk zo bij?
Waarom draag ik zoveel merk?
Voor wie doe ik het? Wat is er mooi aan?
Als ik nu binnen deze zin zal overlijden.
Zal ik doodgaan zonder een enkele gebed te hebben vericht.
Zonder geen een keer naar een recitatie te hebben geluisterd.
Dit leven sloopt mij.
Ik wil niet meer broke zijn.
Ik wil alles mee kunnen maken met een glimlach.
"Sarah?"
Ik kijk geschrokken om me heen.
Niemand?
Zal vast weer eens een van die duizenden stemmen in mijn hoofd zijn.
Langzaam ga ik kapot van binnen.
Stuk voor stuk, maar wanneer het echt gebroken is.
Ben ik klaar met alles, ik weet het zeker.
Ik wil het meisje zijn die lacht.
Ik weet dat alles een rede heeft, ik geloof dat Allah swt alles heeft voorgeschreven.
Maar waarom zit mijn broer vast? Waarom overleid mijn moeder?
Waarom is er ingebroken?
Wat gaat er nog meer gebeuren?
Echt, je kan gelukkig zijn met je uiterlijk, met de mensen om je heen, met de liefde die je hebt.
Maar als je vanbinnen niet gelukkig bent.
wat heeft het dan voor een zin?
Soms dan kijk ik in de spiegel en sla ik mezelf het liefst op mijn bek.
Ik ben boos op mezelf, ik kan er niks aandoen.
Ik heb zelf dit leven gekozen.
Wie is de persoon die heeft gestreden tot de persoon die ik nu ben? Ik.
Niemand anders, je doet het allemaal zelf.
Ik hou mezelf alleen voor de gek.
Veel om voor te leven maar ik voel me levenloos.
Ik verlies alleen mezelf.
Een traan rolt langs mijn wangen.
Ik veeg hem weg en kijk dan weer naar boven.
Ik pak mijn telefoon en bel Safouane op.
Hij gaat een paar keer over en neemt dan eindelijk op.
"Hey" zeg ik zachtjes.
"So het is stil op de achtergrond, hebben ze je meegenomen naar hun kamer ofniet? Vinden ze lekker die kleren die je aanhebt lekker uitdagend"
Wauw.
Ik heb het gevoel dat mijn hart breekt, alsof er een steen op mijn hart valt.
"Dankjewel" zeg ik en hang met tranen in mijn ogen op.
Dit heeft nog nooit iemand tegen mij gezegd.
Niemand.
Snappen jullie nu waarom je, je beter aan niemand kan hechten?
Want hechtingen, worden littekens.
Waarom bepalen andere mensen je geluk.
Waarom zit het leven zo in elkaar?
Als iemand je een keer wat aandoet lijkt het net in je gestempeld.
Het zal niet meer weggaan.
Ik ben er klaar mee, ik heb niemand meer nodig.
Geen Inaya meer & geen Safouane meer.
Het doet pijn.
Heel veel pijn.
Ik loop langzaam naar het hotel toe en ga in de lobby zitten.
Elke seconde rollen tranen langs mijn wangen maar ik blijf ze snel weg vegen.
Het liefst ren in nu naar buiten en schreeuw alles eruit.
Opgekropte gevoels moeten naar buiten.
Ik loop traag en een bleek gezicht naar de lift.
Er zitten wat meisjes in maar het kan me geen ene moer meer schelen.
Ik kijk in de spiegel en kijk mezelf diep aan.
"Je hebt het jezelf allemaal zelf aangedaan, je moeder heeft je altijd gewaarschuwt. Je maakt je leven zelf kapot. Je doet het allemaal lekker zelf. Je bent gewoon een hoer" hoor ik in mijn hoofd.
De meisjes stappen uit en de deuren sluiten.
Ik zak in elkaar en begin te huilen.
Hard.
Ik wil weg, een plek hier ver vandaan.
Een plek waar alles wit of zwart is.
Waar niemand is om mijn onzin te vertellen.
De deur gaat open en ik verrek geen spier.
We zijn nog niet op 14e etalage.
De meisjes stapte uit bij 3.
Er loopt iemand naar binnen.
Ik verberg mijn gezicht in mijn handen.
De persoon stopt met lopen precies voor mij.
De deuren sluiten weer en ik loer via een kiertje tussen mijn vingers.
Ik zie duidelijk dat het een jongen is, hij heeft zwarte Balenciaga's aan.
"Waarom zei je gewoon niet dat je kapot gaat van binnen?" Zegt hij.