Καθόμασταν κάτω και απολαμβάναμε το κρασί μας αγκαλιά.
Κάποια στιγμή παίρνει το χέρι του και γυρνάει προς το μέρος μου για να με βλέπει.
Bruno: Άνοιξε το καπό.
Εγώ: Του αυτοκινήτου;
Bruno: Ναι.
Από περιέργεια δεν είπα τίποτα και σηκώθηκα. Άνοιξα το καπό του αυτοκινήτου και είδα πάνω στον κινητήρα ένα κόκκινο κουτάκι. Το πήρα στα χέρια μου και το κοίταγα. Γύρισα προς τον Bruno και τον κοίταξα. Άνοιξα το κουτάκι και είδα ένα μονόπετρο.
Bruno: Θα μου κάνεις την τιμή να γίνεις γυναίκα μου;
Εγώ έμεινα να κοιτάω το δαχτυλίδι. Όλο αυτό με έπιασε απροετοίμαστη.
Εγώ: Bruno... ευχαριστώ.
Είπα και δάκρυσα.
Του κούνησα πάνω κάτω το κεφάλι μου και τον αγκάλιασα.
Bruno: Να το πάρω σαν ναι;
Εγώ: Φυσικά! Δεν υπήρχε περίπτωση να σου πω όχι.
Bruno: Θα είμαι ο καλύτερος σύζυγος! Είπε και μου έδωσε ένα παθιασμένο φιλί.
Με ξάπλωσε πάνω στην άμμο και ανέβηκε πάνω μου και συνεχίσαμε το φιλί.
Mina's Pov:
Είμαι πολύ περίεργη τι ήθελε ο Bruno και μας χάλασε την βόλτα..
Είναι στο σπίτι και τα παιδία. Αυτή τι φορά ήρθε και ο Luke. Έχω παρατηρήσει ότι αποφεύγει το ζευγαράκι. Είμαι στην κουζίνα για να πάρω πιάτα και να τα πάω μέσα. Έχουμε παραγγείλει πίτσες για να φάμε βραδινό. Ενώ έβγαινα από την κουζίνα άκουσα την συζήτηση των παιδιών.
Antonio: Δεν γίνετε να τους αποφεύγεις συνέχεια. Κάτι πρέπει να κάνεις. Πάρε θέση!
Luke: Το ξέρω, όσο απομακρύνομαι τόσο πιο πολύ ενδίδει στον άλλο, αλλά ακόμα δεν μπορώ να την δω.
Paul: Δεν έπρεπε να πιστεύεις τόσο πολύ ότι θα διάλεγε εσένα. Κοίτα τώρα πως είσαι..
Luke: Πίστεψα ότι θα διάλεγε εμένα γιατί φαινόταν ότι δεν θέλει τον άλλο. Είπε κάπως έντονα.
Antonio: Καλά μην σε νοιάζει, κάτι θα σκεφτώ.
Luke: Και εγώ έχω σκεφτεί αλλά μετά θα μισήσει οπότε χέστο.
Δεν πίστευα σε αυτά που άκουγα. Γιατί δεν μου έχει πει τίποτα η Evelyn ή ο Paul;
Πάντως δεν θα αφήσω αυτούς τους δύο να χαλάσουν την σχέση των παιδιών.
Έκανα σαν να μην συνέβη τίποτα και πήγα κοντά τους.
Εγώ: Να και τα πιάτα. Άντε, ορμάτε!
Είπα και γελάσαμε όλοι.
Εγώ: Εσύ που ήσουν όλο το απόγευμα;
Antonio: Ωραία ερώτηση. Και εγώ σου είπα για καφέ και μου είπες ότι έχεις δουλεία.
Είπε και κοιτάξαμε τον Paul.
Paul: Βοηθούσα τον Bruno.
Luke: Σε τι;
Paul: Αααα εεε......
Εγώ: Άντε καλέ πες μας..
Paul:ΘέλεινακάνειπρότασηγάμουστηνEvelynκαιτονβοηθησαγιατίκάποιοςέπρεπεναπροσέχειτοαμάξιπουτηςαγόρεσεόσοτοείχεστηνπαραλία.
Είπε πολύ γρήγορα, που δεν καταλάβαμε τίποτα.
Antonio: Πας καλά; Δεν κατάλαβα χριστό.
Εγώ: Καλά λέει..
Luke: Φοβάσαι να πεις επειδή ακούω εγώ;
Έγνεψε.
Luke: Πες το. Αντέχω..
Πήρε μια βαθιά ανάσα και επανέλαβε.
Paul: Θέλει να κάνει πρόταση γάμου στην Evelyn και τον βοήθησα γιατί κάποιος έπρεπε να προσέχει το αμάξι που της αγόρασε όσο το είχε στην παραλία.
Όλοι(εκτός Paul): ΤΙ ΠΡΑΓΜΑ!!
Paul: Ναι. Είπε με ένα χαμόγελο.
Εγώ: Αυτό είναι τέλειο! Είπα και άρχισα να χοροπηδάω πάνω κάτω από την χαρά μου.
Antonio: Όπα-όπα, μπάστα λίγο. Είναι μαζί μόνο 2 μήνες και της κάνει πρόταση;
Paul: Έχει τους λόγους του και σίγα μωρέ... Γνωρίζουν ο ένας τον άλλο από τότε που ήταν στην κούνια.
Ο Luke είχε μείνει και κοιτούσε σαν χάνος στο υπέρ πέραν...
Του έπεσε βαρύ....
Σηκώθηκε από την θέση του.
Luke: Δεν κάνεις πλάκα έτσι;
Paul: Όχι..
Είπε σοβαρός.
Luke: Πάμε.. είπε του Antonio.
Antonio: Που πάμε;
Luke: Έλα που σου λέω.
Σηκώθηκε και αυτός και φύγανε.
Εγώ: Καλά αυτόν γιατί τον πείραξε τώρα;
Paul: Έχει και αυτός τους λόγους του.
Εγώ: Λοιπόν, έχω χάσει πολλά. Για αυτό ΜΙΛΑ.
Μου είπε τα πάντα που έχει κάνει ο Luke απ΄την πρώτη στιγμή που γνώρισε την Evelyn. Αν και στην αρχή την έβλεπε σαν παιχνίδι τελικά... κατέλεξε να την έχει πατήσει άσχημα μαζί της.
Luke Pov:
Όχι, όχι, όχι, όχι, όχι, όχι, όχι, όχι!
Αυτό πάει πολύ!
Εγώ: Την χάνω κάθε μέρα που περνάει όλο και πιο πολύ..
Antonio: Δεν μπορεί να θέλουν να παντρευτούν ενώ δεν είναι ούτε χρόνο μαζί..
Εγώ: Να που γίνεται..
Antonio: Ρε ξύπνα, δεν σε κάνει περίεργο αυτό;
Εγώ: Προς το παρόν με θλίβει.
Antonio: Για να θέλουν να παντρευτούν κάτι τρέχει..
Εγώ: Σαν τι δηλαδή;
Antonio: Εμένα το μυαλό μου πάει σε εγκυμοσύνη.
Εγώ: Μην μου λες τέτοια τώρα! Αυτό μας έλειπε να έχουμε και έναν mini Bruno τώρα. Εκεί είναι που θα την χάσω τελείως.
Antonio: Δεν ξέρω, πολύ περίεργο όλο αυτό...
Εγώ: Πρέπει να μάθουμε...
Antonio: Θα πάω αύριο κιόλας να του μιλήσω..
Luke: Ωραία, εγώ ωστόσο θα πάω να αγοράσω σφαίρες για να τον σκοτώσω τον μαλάκα.
Antonio: Σύνελθε. Δεν θα τον πειράξεις.. Μπορείς να τον κάνεις να υποφέρει.. Γιατί να του δώσεις γλυκό θάνατο;
Εγώ: Γιατί θέλω να τελειώνω μια και έξω με αυτόν!
Antonio: Όχι, τότε είναι που δεν θα μπορέσεις να πλησιάσεις την Evelyn ποτέ ξανά.... Θα βρούμε τρόπο να έρθει σε εσένα. Έχω ήδη έναν ωραίο τρόπο στο μυαλό μου.
Εγώ: Τι;
Antonio: Άσε με λίγο να το επεξεργαστώ κι άλλο. Θέλει καλό σχεδιασμό. Αν δεν πιάσει θα προσπαθήσουμε σιγά-σιγά να τον βγάλουμε από την μέση.
Εγώ: Το δεύτερο!
Antonio: Πάψε! Πετάς την σκούφια σου για σκοτωμούς και αίματα. Κάτσε να δοκιμάσουμε πρώτα αυτό που σκέφτηκα τώρα και βλέπουμε..
Θεέ μου, ποτέ δεν φαντάστηκα ότι θα γινόμουν έτσι για μία κοπέλα.
Antonio: Λοιπόν, πρέπει με κάποιο τρόπο να τον κάνουμε να δείχνει άπιστος.
Εγώ: Δηλαδή;
Antonio: Ότι απατάει την Evelyn ρε βλάκα.
Εγώ: Ναι είδαμε και εσένα.. Πως θα το κάνεις, αφού αυτός δεν ξεκολλάει από πάνω της.
Antonio: Με ένα ωραίο edit, ή με μηνύματα στο κινητό του.
Εγώ: Καλύτερα το δεύτερο. Θα είναι πιο πιστικό από το να της δώσουμε μια φωτογραφία με αυτόν και κάποια άλλη.
Antonio: Ναι καλά λες...
Εγώ: Εγώ πάντως είμαι υπέρ του να τον εξοντώσουμε!
Antonio: Καλά σκάσε θα το κάνουμε και αυτό παράλληλα.
Εγώ: Σε ευχαριστώ που με βοηθάς..
Antonio: Σε νιώθω, και εγώ κάποτε ήθελα κάποια αλλά..
Εγώ: Αλλά..;;
Antonio: Ήμασταν έτοιμοι να παντρευτούμε αλλά έπρεπε να φύγω επειγόντως ένα μήνα από Ιταλία και να έρθω εδώ. Όταν γύρισα η κυρία ήταν ήδη παντρεμένη με κάποιον άλλο. Υποψιάζομαι ότι τον είχε από πριν τον γκόμενο. Δεν μπορεί σε ένα μήνα να γνώρισε κάποιον και αμέσως να τον παντρεύτηκε. Άρα τον είχε γκαβάτζα.
Εγώ: Κάτσε ρε, πότε έγιναν όλα αυτά; Αφού τώρα είσαι 28.
Antonio: Πριν ενάμιση χρόνο.
Εγώ: Τι έχεις περάσει και εσύ....
Τελικά δεν είμαι ο μόνος που περνάει δύσκολα.
Αρχίσαμε και σκεφτόμασταν τρόπους να τους χωρίσουμε. Εγώ από αύριο θα ξεκινήσω την προσπάθεια μου να τον βγάλω μια και καλή από την μέση. Δεν μπορώ να περιμένω άλλο.
Ειδικά τώρα που έμαθα ότι της έκανε πρόταση γάμου. Δεν το πιστεύω ότι αυτός ο μπάσταρδος ίσως και να μου την πάρει μια για πάντα..
Bruno Pov:
Χαίρομαι τόσο πολύ που είπε ναι. Ακόμα να το πιστέψω!
Σήμερα δεν δουλεύω... Χα! Δυστυχώς όμως η Evelyn δουλεύει.
Έκατσα στον καναπέ και άνοιξα την τηλεόραση. Άκουσα κουδούνι να χτυπάει. Μα ποιος να είναι τόσο πρωί; Σηκώθηκα και πήγα στην πόρτα. Κοίταξα από το ματάκι της πόρτας και είδα τον Antonio.
Χαμογέλασα μιας και έχω μέρες να τον δω και να τα πούμε οπότε του άνοιξα.
Antonio: Φιλαράκι! Τι έγινε ρε σε έχασα της τελευταίες μέρες.
Εγώ: Καλημέρα, πέρνα μέσα. Έχεις δίκαιο αλλά είχα δουλειές..
Antonio: Ναι εε; Τι δουλειές;; Τρεχάματα με την εταιρία εε; Είπε και μπήκε μέσα.
Πήγαμε στο σαλόνι και κάτσαμε στον καναπέ.
Εγώ: Μπα όχι.. Με την Evelyn..
Antonio: Τι έπαθε;;
Εγώ: Όχι καλά είναι... απλά έτρεχα γιατί της ετοίμαζα να της κάνω πρόταση γάμου..
Antonio: Έλα ρε! Και για λέγε...
Εγώ: Δέχτηκε.
Antonio: Μπράβο, χαίρομαι πολύ για εσάς... Δεν είναι όμως κάπως νωρίς;;
Εγώ: Εντάξει δεν τον κανονίζουμε τώρα τον γάμο. Θα αργήσει, απλά μας έλεγαν ότι καλό θα ήταν. Και να σου πω την αλήθεια, δεν με νοιάζει. Μου αρκεί που τώρα θα είναι δίκια μου.
Antonio: Είσαι σίγουρος;
Εγώ: Έλα μου; Γιατί να μην είμαι;
Antonio: Ρε, μου κρύβεις κάτι;; Λέγε εγώ είμαι τάφος.. Μήπως είναι έγκυος και βιάζεστε να παντρευτείτε πριν φανεί η κοιλία;
Εγώ: Τι λες μωρέ! Όχι βέβαια! Δεν είναι έγκυος, θεός φυλάξει.
Antonio: Δεν θες παιδάκι;;
Εγώ: Ε καλά όχι από τώρα.. Άσε να χαρώ και εγώ λίγο την Evelyn σαν κοπέλα μου. Άμα έχουμε παιδί θα είμαστε σαν τα γερόδια. Δεν έχουν ζωή..
Antonio: Καλά υπερβολές δεν είναι κακό να έχεις παιδία.
Εγώ: Κακό δεν είναι... αλλά δεν θέλω από τώρα..
Antonio: Καλά, έχεις δίκαιο. Παρά είναι νωρίς...
Μιλήσαμε αρκετή ώρα... Λέγαμε διάφορα.. Με ρωτούσε τι θα κάνω σήμερα, αύριο, μεθαύριο... Τι τον έπιασε, δεν έχω ιδέα!
Έφυγε και πήγα για μπάνιο γιατί θα πάμε με την Evelyn για φαγητό στους δικούς μου. Να τους πούμε τα ευχάριστα βλέπετε, αλλά και να τους αποχαιρετήσουμε γιατί αύριο φεύγουν μόνιμα για Μπραζίλια λόγο της νέας θέσης του μπαμπά.
Μετά από ώρα πήγα από την εταιρία να πάρω την Evelyn και να πάμε στους δικούς μου. Δεν ανέβηκα πάνω, την περίμενα έξω από το αμάξι.
Κάποια στιγμή ένοιωσα ένα έντονο τσούξιμο χαμηλά στο πόδι. Ο πόνος όλο και μεγάλωνε. Κοίταξα και είδα αίμα. Ήθελα να πάω μέσα στο ιατρείο της εταιρίας αλλά δεν μπορούσα να το κουνήσω..
Καλέ! Αυτό έχε σφαίρα. Μα ποιος με πυροβόλησε. Άρχισα να κοιτάω τριγύρω αλλά κούνησα το πόδι μου και με πόνεσε πολύ κάνοντας με να πέσω κάτω. Το έσφιξα με τα χέρια μου για να σταματήσω το αίμα. Τότε βγήκε η Evelyn. Κοίταξε προς το μέρος μου και με το που με είδε πεσμένο κάτω έτρεξε σε εμένα.
Evelyn: Αγάπη μου τι έπαθες; Είπε τρομαγμένη.
Εγώ: Ααα, κάποιος με πυροβόλησε.
Evelyn: Μπορείς να το κουνήσεις;
Εγώ: όχι.
Evelyn: Περίμενε.... Φώναξε γρήγορα τους φύλακες και με πήραν για να με πάνε στο ιατρείο.
Γιατρός: Λοιπόν, πρέπει να βγάλω την σφαίρα. Θα πονέσεις αλλά κάνε κουράγιο.
Από δίπλα μου ήταν η Evelyn και της κρατούσα το χέρι.
Έβγαλε ένα εργαλείο σαν κοφτάκι και με έσκισε. Από τον πόνο έκλισα τα μάτια μου σφιχτά. Χωρίς να το καταλάβω έσφιξα και το χέρι της Evelyn αλλά δεν είπε τίποτα. Μετά πήρε ένα μεγάλο τσιμπίδι και έβγαλε την σφαίρα και την έβαλε σε ένα μεταλλικό δοχείο.
Μου περιποιήθηκε την πληγή και μας άφησε μόνους μας στο δωμάτιο.
Evelyn: Είσαι καλά τώρα;
Εγώ: Πονάω λίγο αλλά ναι..
Evelyn: Κάτσε λίγο να ξεκουραστείς. Μετά θα έρθω και θα πάμε στους γονείς σου.
Είπε και σηκώθηκε.
Εγώ: Που πας;
Evelyn: Να πω στην ασφάλεια να ελέγξει της κάμερες και να κάνω και εγώ το ίδιο από το γραφείο μου. Άσε που πρέπει να πάρω την μαμά σου και να της πω ότι θα αργήσουμε..
Της έγνεψα και έφυγε από το δωμάτιο.
Back to Evelyn's Pov:
Δεν το πιστεύω αυτό που έπαθε ο Bruno. Πήγα στο γραφείο μου και κοίταξα της κάμερες. Βρήκα κάτι. Κάποιος ήταν κριμένος στους θάμνους. Εστίασα στο πρόσωπο. Έκανα καθορισμό εικόνας αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω ποιος ήταν. Φορούσε μάσκα και κουκούλα. Να πάρει! Κατέβηκα κάτω και επέστρεψα στο δωμάτιο του Bruno.
Εγώ: Για δοκίμασε μπορείς να το πατήσεις;
Έκανε μια δοκιμή. Μπορούσε να το πατήσει ευτυχώς αλλά κούτσαινε λίγο. Τον έβαλα να κρατιέται πάνω μου και πήγαμε στο αμάξι του. Έκατσε συνοδηγός και εγώ οδηγούσα. Φτάσαμε στο σπίτι των γονιών του. Θα είναι εκεί και ο πατέρας μου. Τους ενημέρωσα και αγχώθηκαν αρκετά.
Χτυπήσαμε το κουδούνι και άνοιξαν αμέσως. Τι στο καλό πίσω από την πόρτα στέκοντουσαν!
Αγκάλιασαν τον Bruno και τον βοήθησαν να πάει στην τραπεζαρία. Έκατσα και εγώ δίπλα του. Είχαν ήδη στρωμένο το τραπέζι. Αρχίσαμε λοιπόν το φαγητό.
Συζητούσαμε για το ποιος θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο.
Εμένα για κάποιο λόγο κάπου πάει το μυαλό μου αλλά δεν θέλω να το πιστέψω...
Time skip:
Έχουν περάσει 5 ημέρες από τότε που τραυμάτισαν τον Bruno.
Κάθετε στο κρεβάτι για να μην κουράζει το πόδι του.
Τώρα ευτυχώς μπορεί και περπατάει κανονικά..
Κάθομαι με τα παιδία στην καφετέρια και τον περιμένουμε. Τελείωσε από την εταιρία, οπότε είπαμε να συναντηθούμε για έναν καφέ όλοι μαζί. Αν και λείπει ο Antonio.. είχε λέει δουλειά..
Περιέργως είναι εδώ και ο Luke. Έχω να τον δω από τότε που με έβαλε να επιλέξω. Βέβαια δεν φαίνεται και πολύ καλά.. Σαν να είναι μισοκοιμισμένος. Κάποια στιγμή πήγε να γελάσει αλλά του βγήκε σε κλάμα. Νομίζω αρχίζει να τα χάνει..
Paul: Έχει αργήσει λίγο ο Bruno ή μου φαίνεται;
Εγώ: Όντως έχει αργήσει... είπα ανήσυχη.
Mina: Μπορεί να είχε έκτακτη δουλειά στην εταιρία..
Εγώ: Ναι.. ίσως..
Συνεχίσαμε να μιλάμε...
Κάποια στιγμή δονήθηκε το κινητό μου.
Το κοίταξα και ήταν ένας άγνωστος αριθμός.. Παρόλα αυτά το σήκωσα.
Εγώ: Παρακαλώ; ΤΙ!!!
Όχι.....
Γεια σας, το κόβω εδώ για να σας αφήσω με την απορία. Συγνώμη αλλά πρέπει να κρατήσω υλικό για το επόμενο κεφάλαιο, το οποίο θα ανέβει σύντομα..
Τι λέτε να έχει γίνει;;;
Γιατί αργεί να έρθει ο Bruno;;;
Πείτε μου στα σχόλια..
Αστεράκι και Byeeeee!!! :) :)<3
See you..