****SPECIAL CHAPTER****
DECEMBER 2019
It was a very memorable Christmas for Olivia. She was grateful for all the blessings she got. It was both a strange and magical year for her. She went through a rough time but the pain was worth it.
Seeing Erin laughing and bonding with her family on a Christmas morning was the most wonderful present she could ever get.
Even without her Lola and Lolo, Olivia knew they were both happy and proud of her.
There was a storm coming and every little moment she could spend with them was very precious. The future was uncertain and scary. With Erin beside her, she's confident to face whatever was coming head on.
"Bakit hindi ko maperfect ang Strawberry Shortcake kagaya ng sa'yo," Victoria complained after eating a forkful of the cake Olivia personally baked.
Pareho sila nitong kumukuha ng dessert mula sa isang separate table. "Well, I could never replicate your Mango Orchestra and your other cakes." Strawberry Shortcake lang naman ang kaya nyang i-bake to perfection. "Let's trade secrets?"
"Deal," sang-ayon nito bago sya iwan para ipatikim ang cake kay Rayanne, na abala sa pagkain ng ensaymada.
Nakaguhit ang galak sa bawat mukha ng pamilya at mga kaibigan nya. Newly-wed Dominique and Pris seemed to be having eating contest over chicken wings. Keithia, who surprised everyone by arriving at the last minute, was having fun talking to Olivia's parents. Erin was in deep conversation with Kristine and Devon.
The garden of the San Victores' Victorian house had never been this joyous. Olivia wished it would always be this peaceful. She'd work hard to keep it that way.
"Merry Christmas." Jessica hugged her. "I'm glad you've found the one. Nakilala na rin namin si Babe." College friend ang pakilala nya kay Erin sa mga ito.
"Ikaw din naman." Tumingin si Olivia sa magkatabing sina Athena at Gabrielle. Palihim ng mga itong inaabutan ng pagkain sina Max at Muning. "Masaya ako para sa'yo, Jess. Hindi man kayo nagkatuluyan ni Pris, masaya akong pareho nyong nahanap ang pag-ibig na para sa inyo."
"Kami ang pinagtagpo pero hindi itinadhana," biro nito. "I used to think that Pris was the one destined for me. I had this dream when I was young. That I've looked into this Mirror of Love at twelve midnight." Napatitig si Olivia rito. "Kung sino raw ang makikita mo sa salamin ay syang nakatakda para sayo." Natatawang napailing ito. "I saw your sister."
Natigilan noong una si Olivia. "Naniniwala ka pa ba sa tadhana?
"May mga bagay na wala kang kontrol o kaya naman may mga sitwasyong hindi inaasahan. Like a force majeure. I guess that's destiny," sagot ni Jess. Nagsalin ito ng tubig saka uminom. "You know what's more powerful? Choice. There's always a choice. Like you are destined to meet this person and fall inlove. Kung itinakda si Pris para sa'kin, dahil sa mga naging desisyon ko, nasaktan ko sya. I chose to break her heart. And because of that, I lost her. I still love your sister. She's my bestfriend. It's our choice to stay friends and put everything that happened behind us."
Nakatitig si Jessica sa anak nito at kay Gabrielle. Kita sa mga mata nito ang pag-ibig para sa nobya. "Akala ko hindi na ako magmamahal ulit then Gabbie came," pagtutuloy ni Jessica. "Umibig ako sa kanya and this time I'm choosing to be brave, be proud of who I am and be with her. For me, she's the one. Ang mahalaga ay kung sino o ano ang pipiliin mo."
Habang pinapanood na bumalik sa upuan nito si Jessica, sumagi sa isipan nya ang sinabi ng Minokawa noon. "Ang buhay ay kumplikado...paiba- iba. Minsan ang kapalaran kahit nakaguhit na'y maaari pa ring magbago. Nakasalalay pa rin ang kinabukasan sa iyong pipiliin."
Kagaya rin ng sinabi ni Greda, sya pa rin ang guguhit ng sariling tadhana..
SUMMER OF 1995
ILOCOS NORTE
Suot ang kanyang pajama, dahan- dahang bumangon sa kama nya si Olivia para hindi magising ang katabing si Kristine, na himbing na himbing sa pagtulog dahil napagod kakalangoy at kakalaro sa parang kanina. Hindi sya nagsuot ng tsinelas para walang makarinig sa kanya.
Kontrolado ang bawat hakbang nya sa hagdanan. Siniguro muna nyang wala ng ibang taong gising sa buong kabahayan. Sinilip nya ang kwarto ni Ate Rhoda para tiyaking hindi sya nito makikita.
Palihim nyang tinahak ang kwarto kung saan naroon ang tinatawag na Mirror of Love ni Ate Rhoda. Kumbinsido si Olivia na totoo ito, na hindi lamang guni- guni ang liwanag na nakita nyang nagmula rito kagabi.
Napakapayapa ng gabi. Tanging ang huni ng kuliglig at tunog ng mga alon sa dagat ang naririnig nya.
Kinakabahan ngunit lakas- loob pa ring binuksan ni Olivia ang pinto. Inilabas nya ang posporo mula sa bulsa at sinindihan ang kanina pa nyang dalang kandila.
Walang bintana ang kwartong iyon, hindi sapat ang ilaw niya para lumiwanag ang lugar. Isinara nya ang pinto saka lumapit sa lifesize mirror.
Dalawang minuto bago maghating- gabi ayon sa suot nyang relo. Wala siyang ibang naririnig kundi ang hininga nya at ang malakas na kabog ng puso nya.
Pagpatak ng alas dose impunto, nagliwanag ang disenyong bulaklak at dahon na parang bahag- hari. Ang pinakasalamin ay naglabas nang puting liwanag.
Pumikit nang bahagya si Olivia sa pagkasilaw. Dumilat sya nang mawala ang liwanag. Umiilaw pa rin ang bahag-hari sa frame pero iba na ang nasa salamin.
Manghang napatitig si Olivia sa imaheng nakita nya. Isang babaing nakatalikod sa kanya ang nakaupo sa tuktok ng burol habang pinapanood ang pagsikat ng araw. Sumusunod sa hangin ang mahabang buhok nito. May mahabang espada ang nakatarak sa lupa katabi ng babae.
"May hinihintay siya." Narinig ni Olivia ang boses ni Ate Rhoda. Tumayo ito sa likuran nya at pinagmasdan din ang babaing nakaupo.
"Anong hinihintay nya?" Tanong nya nang makarecover sa biglaang pagsulpot ng kasam-bahay.
"Baka mas tamang itanong kung sinong hinihintay nya." Marahang ginulo ni Ate Rhoda ang buhok ni Olivia. "Malay natin, baka ikaw ang hinihintay nya."
"Siya po ba ang nakatakda para sa akin?" Curious nyang tanong. Hinihiling nyang sana humarap ang babaing iyon para makita ang mukha nito.
"Ikaw lang ang makakapagsabi nyan, Olivia." Ngumiti ito sa kanya sa repleksyon ng salamin dahil nawala na ang imahe. Medyo nadismaya si Olivia na hindi man lang nasino ang babae sa salamin. "Kukunin na ito para madala sa mas ligtas na lugar."
Bumaha ng liwanag sa silid nang bumukas ang ilaw. Nakangiting pumasok si Sandrea. "Natagpuan mo ang Aklat ng Tadhana."
Aklat?
Magkakilala ang mga ito?
Mukhang guilty si Ate Rhoda dahil ito ang dahilan kung bakit nalaman nina Olivia ang tungkol sa salamin.
"Itinago ang mahalagang bagay na ito dahil maraming masasamang nilalang ang gustong umangkin at gumamit," paliwanag ni Sandrea. Isang kumpas ng kamay nito'y lumitaw at nagliwanag ang guhit ng isang malaking bilog sa kinatatayuan nila. May mga tila lumang sulatin sa gitna niyon na hindi maintindihan ni Olivia. Nakapagitna roon ang salamin. "Ang nakikita mo'y proteksyon na nakapaloob sa silid na ito. Ang sinumang nilalang na may masamang hangarin, ay hindi makakalabas ng buhay. Tanging mga may ginintuang puso ang siyang may kakayahang sumilip sa salamin ng hinaharap."
Nilapitan ni Sandrea ang salamin. Marahan nitong hinaplos ang frame. Nagliwanag muli ang bahag- hari hanggang sa unti- unting lumiit ang salamin at naging isang makapal at malaking libro, na may pabalat na ginto at pilak na kulay. Nasilip ni Olivia na may imahe ng timbangan sa harap nito. "Nakapili na ng bagong Tagabantay ang Aklat ng Tadhana. Maraming salamat sa pagprotekta rito, Rhoda."
"Walang anuman. Ikinalulugod kong nagawa ang aking misyon." Buong paggalang na yumukod si Ate Rhoda.
Ngumiting muli si Sandrea sa mangha pa ring si Olivia. "Ikaw na ang bahala sa kanya, Rhoda," sambit nito bago tuluyang lumabas ng silid at naglaho.
Pagkaalis nito'y, naglaho na rin ang nagliliwanag na proteksyon.
"Manganganib ang buhay mo kapag nanatili sa ala-ala mo ang mga nakita mo. Isang masamang nilalang ang maaaring bumasa ng isipan mo. Marahil sa tamang panahon, manunumbalik din ang mga ala-ala mo." Humihingi ng paumanhin ang tono nito. "Sa ngayon, buburahin ko muna."
Bago pa makapagprotesta si Olivia, hinawakan na ni Ate Rhoda ang magkabilang sintido nya habang nakatitig sa mga mata nya ang kulay berdeng mata nito.
Olivia smiled. She was glad that the woman on the mirror destined for her was also her choice. In another lifetime, she'd still choose to be with Erin.
Kahit may kaabikat na sakripisyo o maghahatid ng peligro sa buhay nya, pipiliin pa rin nya si Erin.
Sumagi sa isipan nya ang nakadisplay sa opisina nyang bronze sculpture ng isang anghel na putol ang pakpak. Binili nya ito sa isang art exhibit. Ang katatagan at katapangan ng anghel na iyon ay maihahalintulad sa kanila ni Erin. Kahit sugatan na ay hindi pa rin sumusuko.
Kagaya ng pag-iibigan nila ni Erin, marami man silang pinagdaanan, pinaghiwalay man sila nang maraming taon, pinili pa rin nilang ipaglaban ang isa't- isa. Pinili nila ang isa't- isa hanggang sa huli.
"Babe?" Untag sa kanya ni Erin. Kinikilig talaga sya kapag tinatawag sya nito sa endearment nila. "We have an emergency. Kontaminados are reported to be flocking in Antartica. They are melting the ice. Warriors around the globe are on their way there. They are sending us for back-up."
Olivia's green eyes met Erin's ocean blue ones. "Okay, let's go."
***********