Enjoy Reading!!!
CHAPTER 61
Zouie's POV
Napatingin ako sa paligid ko at nakita kong puro puno ang nasa paligid ko.
Nasaan ako?
Tila ba'y napakapayapa ng lugar na ito at ang tanging maririnig mo lang ay ang ihip ng hangin at huni ng mga ibon.
"Zouie!" napatingin ako sa tumawag sa akin at nakakita ako ng isang grupo ng mga kalalakihan.
Ang mga kaklase ko.
Napangiti naman ako at agad na lumapit sa kanila pero agad ding nawala ang ngiti ko ng mapansin ko ang kanilang kabuuan.
Namayani ang pag-aalala ko ng makita kong puro sila galos at may mga dugo pang nasa katawan nila.
"Anong nangyari sa inyo?" alalang tanong ko at ngumiti naman ang isa sa kanila.
"Huwag kang mag-alala, Zouie. Ayos lang kami. Malayo 'to sa bituka." sabi niya at sumang-ayon naman ang iba.
Magsasalita pa sana ako ng bigla akong akbayan ng dalawang lalaki at agad akong hinatak paalis.
"Tara na."
Agad naman kaming naglakad paalis kahit na hindi ko alam kung saan kami pupunta.
Pero nagulat na lang ako ng biglang may mga sumulpot na... zombie.
Tangina. Bakit may zombie?
Napatingin sa akin ang nasa harap na na siyang kakaiba dahil parang normal siyang tao pero may hawak siyang baril kaya ganun na lang ang takot ko at halos manginig na ako sa takot.
Pero mas natakot ako ng bigla niyang itutok sa akin ang hawak niyang baril at kinalabit ang gatilyo. Pero bago pa iyon tumama sa akin ay may biglang dalawang yumakap sa akin kaya natakot ako.
"Huwag!" sigaw ko pero huli na dahil may natumba sa kanilang dalawa na siyang natamaan.
Agad naman akong napadilat at napakurap ako ng makita kong puting kisame ang bumungad sa akin.
Panaginip lang pala pero parang totoong totoo.
"Zouie..." napatingin naman ako sa nagsalita at nakita ko si KN na mangiyak-iyak na nakatingin sa akin.
"Zouie!" sigaw niya at agad akong yinapos ng yakap.
"My little sister..." sabi niya kaya naman nagtaka ako.
What? Little sister?
Agad naman akong humiwalay sa yakap dahil sa sinabi niya. Pero agad din akong natigilan ng maalala ko yung tinawag niya sa akin bago ako mawalan ng malay.
Tinignan ko siya at nararamdaman kong naiiyak ako.
"L-little s--sister?" tanong ko at tumango naman siya.
"Yes. You're my little sister. At ikaw talaga ang totoo kong kapatid dahil sa tattoo sa likod mo. Gayang gaya ng tattoo mo sa likod ang tattoo natin. I'm so stupid para hindi man lang tignan ang batok mo, in the first place." sabi niya kaya bigla na lang ako napahawak sa ulo ko ng bigla itong kumirot.
"Little sister, I love you." sabi ng isang tinig kaya naman mas sumakit ang ulo ko.
"Hey, are you okay?"
Napabitaw naman ako sa ulo ko ng mawala ang sakit at tinignan si KN... I mean si Kuya KN.
Nag-aalala niya akong tinignan kaya tumango ako bilang pagsabi na okay lang ako.
Nagulat naman ako ng bigla niya akong yakapin ng mahigpit kaya naman napayakap na rin ako sa kanya.
"I'm sorry, little sis. I'm sorry for what I did to you earlier. I'm sorry for throttling you. I'm so sorry. It's just... I didn't know that you're my real little sister. I'm sorry... please forgive me." sabi niya kaya naman hindi ko maiwasang hindi mapahagulgol sa dibdib niya.
"K----uya..." naiiyak kong sabi at mas lalo niyang hinigpitan ang yakap sa akin.
"Ang sarap pakinggan na tinatawag mo akong Kuya. I've been longing to hear my little sister calling me Kuya. That's why, it feels like, calling me kuya is like a music in my ears." sabi niya at napangiti naman ako.
"You're my real kuya. Finally..." sabi ko at hinigpitan ang yakap ko.
"Kuya's here. Babawi si Kuya sa'yo. Hindi na kita papabayaan. I'm just here and I will protect you. Kuya loves you." sabi niya at mas lalo akong napaiyak.
Ang sarap sa pakiramdam na may kuya na talaga akong matatawag na talagang kadugo ko. And this time, it's real.
Ang daming nangyari bago kami talaga magkasama dahil ilang beses kaming nagkamali dahil sa paghahanap sa tunay naming kapatid pero heto, at nalaman na namin ang totoo.
Humiwalay naman ako sa kanya ng yakap at nagtatakang tinanong siya.
"P-pero bakit hindi man lang kita naalala?" tanong ko sa kanya at napatiim bagang naman siya.
"I don't know. Maybe, they did something to you to forget everything. That evil family." galit niyang sabi kaya naman napaisip ako.
Ibig sabihin ay siya ang nandun sa malabong memorya ko at hindi talaga si Kuya Kurt.
Inakala ko pa tuloy na siya ang kuya ko dahil sa tuwing may sasabihin siya at may biglang pumipitik na alaala sa isip ko pero si Kuya KN lang pala yun.
"Pero nasaan na si Kylie?" tanong ko ng bigla ko siyang maalala pero agad namang napatiim bagang si Kuya.
"Stop calling her Kylie. It's your name."
I just stucked my tongue inside and looked at him.
"Pero komportable na ako sa pangalan kong Zouie. Ayaw ko na 'tong palitan." sabi ko at bumuntong hininga naman siya.
"It's okay. Hindi naman natin papalitan e. It's just that, don't call her that name cause it's your real name. That conniving lying bitch." galit niyang sabi.
Naalala kong siya ang dahilan para sakalin ako ni Kuya dahil sa mga kasinungalingan niya.
Bakit kaya niya ginawa yun?
"I want to strangle her neck for what she did. Gumawa siya ng sariling kwento para lang masaktan kita. I'm so stupid dahil siya dapat ang nakatanggap niyon at hindi ikaw. I'm sorry." sinsero niyang sabi at nginitian ko naman siya.
"Ayos lang iyon kuya. Ang importante ay nalaman na natin ang totoo. Hindi pa rin talaga ako makapaniwalang ikaw ang totoo kong Kuya." sabi ko kaya naman napangiti na rin siya.
Agad na akong niyakap ulit pero agad din kaming naghiwalay ng may magsalita.
"Tama na 'yan. Kailangan na nating lumabas dito bago pa sila dumating." sabi ni Vin at doon ko lang napansin na kumpleto sila kasama si Kuya Kurt.
"Tara na." sabi ni Kuya sa akin at agad na tinanggap ang kamay niya at inalalayan akong tumayo. Medyo nanghihina pa kasi ako.
"Tara na." sabi ko at nagngitian kami.
Ngayon ay haharapin na namin ang mala-impyernong nag-aabang sa amin.
To be continued...