Unicode
- သူ့ကိုကြည့်ပါအုံး ရှက်စရာပဲ
- သူ့မိသားစုကတော့ သူ့အတွက်နဲ့ ဂုဏ်သိက္ခာတွေကျဆင်းကုန်တော့မှာမြင်ယောင်နေသေးတယ်
- သူက Betaအယောင်ဆောင်ထားတဲ့ Omegaဆိုတာ အမှန်ပဲလား
- Mr,Kimတော့ သူ့လိုသားမျိုးရထားတာ တကယ်ကိုကံမကောင်းတာပဲ
- သူ့ဘဝကတော့ &%$~&#&%...$¥±¥€^¢~~..&&%$#~~...
လူတွေအားလုံးမျက်လုံးအကြည့်တွေက သူ့ဆီမှုအပုံအပင်ကျရောက်လို့နေသည်...တဖျတ်ဖျတ် ဓာတ်ပုံရိုက်သံတွေနဲ့အတူ တီးတိုးစကားသံတွေပါ ရောယှက်လျက် သူ့နားထဲဆူညံနေသည်...ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေဟာလည်း ရစရာမရှိအောင်ကို ဆုတ်ဖြဲခံထားရသည်...
ဒီတိုင်း ဒီလူတွေရှေ့ကနေ သူပြေးထွက်သွားရမလား...?
သူ့ကို လာကူညီမယ့်သူကို စောင့်နေရမလား...?
အတွေးတွေနဲ့ တွေဝေနေစဥ်မှာပဲ မျက်စိရှေ့လာရပ်တာ တောက်ပြောင်တဲ့ ရှူးဖိနပ်တစ်စုံ...မော့ကြည့်ဖို့ အချိန်မရလိုက်စဥ်မှာပဲ တစ်စုံတစ်ယောက်ရဲ့ ပွေ့ချီခြင်းကြောင့် သူ့ကိုယ်လုံးလေးဟာ လေထဲမှာစွေ့ခနဲ...သူ့တစ်ကိုယ်လုံး ထိုသူ့ရင်ခွင်ထဲ နစ်မြုပ်သွားရသည်...
သူတို့နှစ်ယောက်အား ကြည့်ကာဝေဖန်နေတဲ့ လူအုပ်ကြီးကို နောက်မှာချန်ခဲ့ပြီး တစ်နေရာသို့ဦးဆောင်၍ ထိုသူသည် သူ့အားပွေ့ချီခေါ်ဆောင်သွားလေသည်...
<<<<<<<<<<<<<
A few hour ago{လွန်ခဲ့သောနာရီအနည်းငယ်က}
- ကျစ် မသွားချင်ပါဘူးဆို စောက်လုပ်ရှုပ်နဲ့ ဟာတွေနဲ့အချိန်ကုန်ခိုင်းပြန်ပြီ..Appaတို့ကလေ လုပ်လိုက်ရင်#&$%#&$%#&#%&#%$#$
ကားနောက်ခုံက ဆူပုတ်ပုတ်မျက်နှာဘေးနဲ့ ထယ်ယောင်းတစ်ယောက်...ဟိုတယ်လာတဲ့ လမ်းတောက်လျှောက် ပါးစပ်ကိုအနားမပေးဘဲ အဖေဖြစ်သူအကြောင်း ပွစိပွစိရေရွတ်လာသည်...ပြောနေတဲ့သူတော့မသိဘူး သူ့စကားတွေကိုနားထောင်နေရတဲ့ ဒရိုင်ဘာတောင် သူ့အစားမောလာတယ်ထင်ပါ့...
- ရောက်ပါပြီ သခင်လေး
မကျေမနပ်နဲ့ ကားမှန်ထဲကနေတဆင့် သူဟိုတယ်ကိုကြည့်လိုက်တယ်...ပါတီတဲ့...လုပ်လည်းလုပ်နိုင်လွန်းတဲ့ ပါတီပွဲတွေ...စောက်လုပ်မလုပ်ချင်လို့ သက်သက်အချိန်ဖြုန်း ပိုက်တံဖြုန်းတီးနေတယ်လို့ပဲ ထယ်ကတော့ထင်သည်...
လုပ်ငန်းရှင်တွေလည်း လာမယ်ဆိုပဲ...ဖခင်ဖြစ်သူကတော့ အလုပ်ကိုစိတ်ဝင်စားလာအောင် အငယ်ဆုံးသားဖြစ်သူထယ်ယောင်းကိုလွှတ်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်...သူ့အကိုတွေကတော့ သူ့အလုပ်နဲ့သူ နေရာတကျရှိနေပြီ..
ထယ်ကတော့ အငယ်ဆုံးဆိုတဲ့အတိုင်း ဘယ်နေရာမှ ရေရေရာရာမရှိ အလေလိုက် အပေါင်းအသင်းတွေနဲ့ပျော်ပါး မိန်းမရှုပ်...အဲ့အလုပ်တွေနဲ့သာ သူ့နေ့စဥ်ဘဝကို ပတ်ချာလည်ရိုက်ကာ လမ်းပျောက်နေသည်ပင်...
ခုလို ဖခင်ဖြစ်သူရဲ့မလွန်ဆန်နိုင်တဲ့ အမိန့်ကြောင့် သူမလာချင်တဲ့ဒီနေရာကို လာခဲ့ရပြီ...စိတ်မပါတဲ့ခြေလှမ်းတွေနဲ့ ဟိုတယ်ထဲ ဝင်လာခဲ့လိုက်သည်...
ဂုဏ်သရေရှိ လူကြီးမင်းတွေများသည်မို့ ထယ်နည်းနည်းတော့ ပျင်းခြောက်ခြောက်ရှိလာသည်...လက်ထဲ ရှန်ပိန်တစ်ခွက်ကိုင်ကာ ပါတီပွဲကို တက်ရောက်လာတဲ့ လုပ်ငန်းရှင်တွေဆီ အကြည့်တွေဝေ့ဝဲကစားကာ လိုက်လံစပ်စုနေမိသည်...
tae pov : ဟမ်း လုပ်ငန်းရှင်တွေထဲမှာ Alphaတွေက ဘာလို့အဲ့လောက်များနေရတာလဲ...သူတို့ ပါတနာတွေကလည်း Omegaတွေချည်း...
စိတ်မပါသလို နှာခေါင်းကိုတစ်ချက်ရှုံ့လိုက်ပြီး သောက်လက်စရှန်ပိန်ကို တစ်ငုံမော့လိုက်သည်...အာရုံထဲ တိုးဝင်လာတဲ့ အနံပြင်းပြင်းတခု..ခေါင်းထဲမိုက်ခနဲ ဖြစ်သွားသည်..
tae pov : ကျစ် ဘယ်လိုအယုတ်တမာကောင်မျိုးက ဒီလိုသုံးစားမရတဲ့ ဟော်မုန်းတွေလွှတ်နေတာလဲ
- ဟိတ် ကောင်လေး
အနောက်ဘက်က ခေါ်သံတိုးတိုး..နီးကပ်လာတဲ့ ရင်အုပ်ကျယ်ကျယ်...နောက်ကို ဇပ်ခနဲလှည့်ကြည့်လိုက်တော့ စောက်ချိုးမပြေတဲ့ မျက်ခွက်နဲ့တည့်တိုးတယ်...
- မင်းလား စောက်ဖြစ်မရှိတဲ့ ဟော်မုန်းတွေကို တရစပ်လွှတ်နေတာ
- အိုး ထိုးစစ်ကပြင်းလှချည်လား...မင်းလေးစိတ်ပါရင် ကိုယ်တို့တစ်ညလောက် တူတူကုန်ဆုံးလို့ ရပါတယ်ကွာ
ရိတိတိမျက်နှာထားနဲ့ အရှက်ကင်းမဲ့စွာပြောလာတဲ့ ထိုကောင့်မျက်နှာကြောင့် ထယ့်ဒေါသတွေ ငယ်ထိပ်တက်ဆောင့်ကုန်သည်...
- ကျစ်! ခွေးမသား
ပြောလည်းပြော လက်သီးကလည်း ထိုလူးမျက်နှာတည့်တည့်ဆီ ဝဲပျံသွားသည်...
- ဟိုးထား စိတ်ချည်းပဲကွာ ဘာလဲ ငါ့ဟာက အရသာမရှိမှာဆိုးလို့လား..စိတ်မပူပါနဲ့ ဒီညအတွက် ငါd**kက မင်းပါးစပ်ပေါက်လေးနဲ့ဆို သိပ်ကြည့်ကောင်းနေမှာ ဟားဟား
- တောက်စ် -ီးးစကားမပြောနဲ့ ခွေးမျိုး
ဒီတခါတော့ ထယ့်လက်သီးကထိလူ့မျက်နှာထဲ အထိတိုးဝင်သွားသည်...ထိုလူလဲ ယိုင်ကာလဲကျသွားသည်...
- တောက်စ် ဘာမှဖြစ်ဖြစ်မြောက်မြောက်မရှိတဲ့ Omegaကောင်ကများ ငါ့ကိုလက်သီးနဲ့ထိုးရဲတယ်ပေါ့လေ
ထိုလူက ကြမ်းပြင်ပေါ်လဲနေရာကကုန်းထကာ ထယ့်ကိုလက်သီးနဲ့ ပြန်ထိုးသည်...
- ဒီလူတွေရှေ့မှာတင် မင်းအရှက်ကိုရစရာမရှိအောင်ခွဲပေးမယ် ဟက်
ဘာလုပ်မလို့လဲ...ကြောက်စရာကောင်းတဲ့အပြုံးနဲ့ အနားတိုးကပ်လာတဲ့လူ...အားလုံးရဲ့ အကြည့်တွေကာ သူတို့ဆီမှာ...စကားသံတို့ဟာမရှိ တိုးတိတ်နေသည်...လဲနေတဲ့ ထယ့်ကိုယ်လုံးလေးကို လူနှစ်ယောက်က ဆွဲထူကာ ရုန်းမရအောင်ချုပ်ကိုင်လာကြသည်...
- ဘာမဟုတ်တဲ့ Omegaကောင်..မင်းလိုကောင်တွေက ငါတို့လိုAlphaတွေအတွက် အသုံးတော်ခံသာသာပဲ
ထိုအချိန်မှာတင် ဖြိခနဲဆွဲဖြဲခံလိုက်ရတဲ့ ထယ့်အင်္ကျီ...မျက်လုံးတို့ပြူးကျယ်သွားရသည်...အတွေးတွေကို စပ်ဆက်မတွေးခေါ်ကြည့်မိလိုက်ချိန်မှာပဲ သူ့နှုတ်ခမ်းဟာ စတင်ဆုပ်ယူခံရတော့သည်...
- ဟင့်အင်း အွန့်!
လည်ပင်းသားတွေကို စတင်နမ်းရှိုက်လာချိနိမှာတော့ ထယ်ထိုလူ့လည်ပင်းကို သွားနဲ့အားကုန်ကိုက်ချပစ်လိုက်သည်...
- အား ခွေးလိုကိုက်ရလား ခွေးမသားရဲ့ဖြောင်း!
မျက်နှာတစ်ခုလုံးမီးပွင့်ထွက်မတတ်နာကျင်ကာ တစ်ပတ်လည်၍ကြမ်းပြင်ပေါ်ပုံယက်သားလေးလဲကျသွားသည်...ဘာဖြစ်သွားတာလဲ အတွေးတွေကိုဆက်စပ်တွေးခေါ်ကြည့်လို့မရလောက်အောင် ဦးနှောက်ကအလုပ်မလုပ်တော့ ချာချာလည်နေသည်....
တီးတိုးစကားသံတွေ..အဓိပ္ပာယ်အမျိုးမျိုးဆောင်တဲ့ အကြည့်တွေကြား ထွက်ပေါက်ပျောက်နေမိသည်...ကိုယ်ပေါ်ကအဝတ်အစားတွေကလည်း ဆုပ်ဖြဲခံထားရတာကြောင့် မလုံ့တလုံနဲ့ပင်...ထိုသို့ကူရာမဲ့နေချိန် တစ်စုံတစ်ယောက်ရဲ့ ရင်ခွင်ထဲရောက်မှန်းမသိရောက်သွားရတော့သည်...
>>>>>>>>>>>
သူ့ကို ကျောပေးကာလက်ပိုက်ရပ်နေတဲ့ ထိုလူ...ထိုဟိုတယ်က VIP roomတစ်ခုသို့ခေါ်ဆောင်လာခြင်းဖြစ်သည်...ရောက်ကတည်း ထယ့်ကိုဘာမှလည်းမပြော သူ့အပေါ်အင်္ကျီကို ထယ့်ကိုယ်လုံးလေးအားခြုံပေးထားသည်...သေချာတာတော့ သူဟာOmegaတစ်ယောက်မဖြစ်နိုင်ဘူး..သူ့ဟော်မုန်းနံ့ကို ထယ်ခံစားလို့ရတယ်...
- အမ်မ် ဟိုလေ ကျေး ကျေးဇူးတင်ပါတယ်
- ဟက်!
ခနဲ့တဲ့တဲ့ရယ်သံတစ်ခုကြောင့် ထယ်ကြောင်သွားသည်...
- မင်းက ငါ့ကိုကျေးဇူးတင်တယ်ပေါ့
- အမ် ဟုတ်ကဲ့
လက်ပိုက်လျက်နဲ့ပင် ကျောပေးထားရာမှ ထယ့်ဘက် မျက်နှာချင်းဆိုင်လှည့်လာသည်...အပြစ်ဆိုဖွယ်ရာမရှိတဲ့ မျက်နှာကြောင့် ထယ်သတိလက်လွတ်ငေးမောမိသွားသည်...
tae pov : သူ့ သူ့ကိုငါတနေရာရာမှာ မြင်ဖူးတယ်ထင်တယ်...
ဦးနှောက်ကို အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့အလုပ်ပေးလိုက်တော့...သူ့ရှေ့ရပ်နေတဲ့လူဟာ Alohaလောကမှာ ပြိုင်ဘက်မရှိတဲ့ ဘုရင်တစ်ဆူ...Jeon groupရဲ့ CEOဖြစ်သူ Jeon jungkook...
jungkookအနားကပ်လာသော်လည်း ထယ်သူ့ခြေလှမ်းတွေမရွေ့မိ...မျက်နှာနှစ်ခုဟာ နီးကပ်သည်ထက်နီးကပ်လာသည်...နှာခေါင်းကနေ မှုတ်ထုတ်လိုက်တဲ့ လေနွေးနွေးက ပါးနုနုပေါ်ဖြတ်ပြေးပွတ်တိုက်သွားသည်...
နှုတ်ခမ်းနှစ်ခု ထိကပ်လုနီးနီးအချိန် ဦးတည်ချက်ပြောင်းကာ လည်ပင်းနုနုဆီသို့ အနမ်းတစ်ခုအခြေချချိန်မှာတော့ ကျောရိုးတခုလုံး စိမ့်တက်သွားပြီး ကြက်သီးထကုန်ရသည်...ဆစ်ခနဲ ခံစားချက်နဲ့အတူ နာကျင်မှုတခု အရိုးထဲထိစိမ့်ဝင်သွားသည်...
အနားကဖယ်ခွာသွားချိန်မှာတော့ မျက်နှာထက် ဘာသာပြန်ခို့မရတဲ့ မဲ့ပြုံးတခုကိုဖျတ်ခနဲမြငိလိုက်ရသည်...
နေပါအုံး...အခုငါက အမှတ်အသားပေးခံလိုက်ရတာလား
ကိုယ့်လည်ပင်းကိုပြန်စမ်းရင်း တောင့်တောင့်ကြီးရပ်နေမိတဲ့ထယ်ယောင်း..jungkookကတော့ အေးတိအေးစက်နဲ့ပင် ဆိုဖာခုံတခုပေါ်ခြေချိတ်ထိုင်ကာ စူးရှသောအကြည့်တို့ဖြင့်စိုက်ကြည့်ကာ နှုတ်ခမ်းတို့ဟာလှုပ်ခါသွားမှန်မသိ
- ကိုယ့်အပိုင်ဖြစ်လာပေးနိုင်မလား
- ဟမ်?
ဒီAlphaက ငါ့ကိုစိတ်ဝင်စားနေတာလား..တခြားသူလည်းမဟုတ် jeon jungkookဆိုတဲ့သူကမှ ငါ့ကိုလာစိတ်ဝင်စားတယ်တဲ့လား
အတွေးတွေနောက်ထား ခုလောလောဆယ်တော့ jungkookရဲ့ ပြင်းရှရှဟော်မုန်းနံကြောင့် ထယ်မူးဝေလာသည်..ကိုယ်လည်းပူလာသလိုရှိသည်...
ဘုရားရေ..Heat circleလား...အခုတော့ မဖြစ်ပါနဲ့...
တစ်ကိုယ်လုံးလည်း နုံးခွေပြီးယိုင်တိုင်တိုင်ဖြစ်လာရသည်...
- အနားလာခဲ့
ခပ်ပြတ်ပြတ်ထွက်ပေါ်လာတဲ့အသံဟာ မာထန်မနေသလို နူးညံ့လို့လည်းမနေပါ..တစ်ချက်လွှတ်အမိန့်သံလိုသာ ပြတ်သားသည်...
ထယ် သူ့စိတ်ကမသိလိုက်ပါပဲ ဒယိမ်းဒယိုင်ခြေလှမ်းတို့ Jungkookနား ရောက်မှန်းမသိရောက်သွားသည်...ဆိုဖာပေါ်ထိုင်နေရာက ထကာ ထယ့်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်နေရာကနေ နောက်ကျောပေးအနေအထားဖြစ်အောင် လှည့်လိုက်သည့်...
jungkookရဲ့ရင်ဘက်နဲ့ ထယ့်နောက်ကျောပြင်ဟာ ကပ်လျက်ဖြစ်သွားသည်...အနောက်ကနေ သိုင်းဖက်လာတဲ့ လက်တွေ...ခြုံရုံသာခြုံထားတဲ့ ကုတ်အင်္ကျီကိုကိုယ်ပေါ်ကခွာချလိုက်ပြီး ဘောင်းဘီကခါးပတ်ကို ချွတ်နေသည်အထိ ထယ်ဘာမှမတုန့်ပြန်နိုင်သေး...
ကိုယ်ပေါ်မှာအဝတ်မရှိတော့တာကို မသိတော့သည့်တိုင် ထယ့်စိတ်ဝိဉာဥ်တို့ လွင့်မြောနေသည်...
- ဒီတိုင်း ထိုင်ချလိုက်
လေသံတိုးတိုးက နားနားကပ်ကာကျီစယ်သွားသည်...သူ့စကားအတိုင်း ထိုင်ချလိုက်တော့
- အာ့!
ဝမ်းဗိုက်တခုလုံးပြည့်တင်းသွားသလိုခံစားချက်နှင့် နာကျင်မှုအရသာ...
- အင့်မ် အဟင့်!အား
အထက်အောက်ပွတ်ဆွဲခံနေရတဲ့သူ့အရာလေးက jungkookရဲ့လက်ထဲမှာတင် တင်းမာလာရသည်...ထယ့်ချိုင်းအောက်ကနေလက်ထိုးထည့်ကာ ထိုအနေအထားအတိုင်းအိပ်ယာပေါ်ရောက်အောင်ခေါ်သွားကာ ထယ့်ကိုယ်လုံးလေးကိုမှောက်ချလိုက်သည်...
ထိုအချိန်ထိ သံချောင်းတခုလို မာတောင်နေတဲ့ Jungkookရဲ့လက်နက်ကြီးက ထယ့်ကိုယ်ထဲနေရာယူဆဲဖြစ်သည်...ဖင်ထောင်လျက်သားဖြစ်နေတဲ့ ထယ့်ကိုယ်လုံးလေးကို ခါးလေးကနေကိုင်ကာ ပိုနက်သည်အထိ တိုးဝင်တော့သည်...
- အား ရှီးးးကျစ်
- အဲ့ အဲ့တာက အရမ်းနာ အင့်မ့်
အိပ်အခင်းကို ဆုပ်ကိုင်ကာအော်နေတဲ့ ထယ်...ယခုအချိန်မှာ ထယ့်ညီးသံလေးတွေကတွေဟာ jungkookနားထဲမှာ ပျားရည်အလားချိုနေလိမ့်မည်...ခပ်သြသြညီးသံလေးက သူ့အရိုင်းစိတ်ကို ပိုကာမာန်ကြွစေသည်...အပီအပြင်ဆောင့်နေရာက အားပါကာ အိပ်ယာထဲမျက်နှာအပ်ညီးနေတဲ့ထယ့်ဆံပင်တွေကို ဆောင့်ဆွဲလိုက်ပြီး
- ညီးစမ်း
ဖြောင်း!
ထယ့်မက်မွန်သီးလုံးလုံးလေးကို သူ့ရဲ့လက်ဖဝါးနဲ့ ပထမဆုံးအကြိမ် ခပ်ကြမ်းကြမ်းမိတ်ဆက်ပေးလိုက်သည်...
- အာ့! အား နာတယ်! အဟင့် ဟား အ!
- အဟား တော်တယ်
ဟုဆိုကာ ထယ့်လည်ပင်းက သူပေးထားတဲ့အမှတ်ရဲရဲလေးကို ငုံ့နမ်းရင်း အဆက်မပြတ်ဆောင့်နေသည်...
- အာ့ နာ~တယ် အရမ်း ဟင့်မ် မြန်တယ် ဟာ့ အား!!
- အား f**k $ရမ်း-ိုးလို့ကောင်းတယ်ကွာ တောက်စ်!
အလျော့မပေးဘဲ အသေအကြေဆောင့်သွင်းနေတဲ့ jungkookကြောင့် ထယ့်ခြေချောင်းတွေလည်း အိပ်အခင်းအားထိုးဖွချေမွှနေမိပြီး ဖင်ကိုအသေကော့ပေးထားမိသည်..jungkookရဲ့ သံချောင်းသဖွယ် အရာကြီးကတော့ ထယ့်ကိုယ်လုံးထေဲ မွှေနောက်ကာ အတွင်းဘက်တခုလုံးကို ကြမ်းတမ်းစွာတိုက်စားနေသည်...
- အာ့ အာ့ အာ့ ဖြေးဖြေး ဆောင့်ပါ ကွဲကုန်ပြီ ထင်တယ် အဟင့်!
- အဟမ်း မင်းကိုငါအပိုင်ယူမယ် ဟက်!မင်းက ငါ့အပိုင်ဖြစ်လာတော့မှာ အဟား!
jungkookဘာကိုဆိုလိုမှန်းထယ်မသိ...လောလောဆယ် ထယ်သိတာတခုကတော့ သူ့အပေါက်တခုလုံး ရစရာမရှိအာင်ပြဲကွဲနေလိမ့်နည်ဆိုတာပင်...
ဖောင်း!ဖောင်း! ဖောင်း!
- အား အရမ်းမရိုက်နဲ့ နာတယ်လို့ အဟင့် အီးဟီး
- အဟား ငိုတာလားကွ ငိုရင်ပိုရိုက်မယ်
ပြောရင်းဆိုရင်း ထယ့်ဖင်လုံးလုံးလေးဆီ jungkookရဲ့လက်ဝါးမိုးတို့ရွာသွန်းဖြိုးလာလေသည်...တဖောင်းဖောင်းအသံတွေနဲ့ဆူညံနေသလို အားရကျေနပ်စွာညီးညူသံနဲ့ နာကျင်စွာညီးညူသံနှစ်သံဟာလည်း ရောယှက်လျက်နဲ့ပင် တစ်ခန်းလုံးဆူညံနေသည်...
- အား တော်ပါတော့!အဟင့် မ ခံနိုင်တော့ဘူး
ငါအပေါက်လေးတော့ ပြဲကွဲကုန်ပြီလား...အတွင်းသားတွေကော ကြေမွကုန်ပြီလား...သူကကော မရပ်သေးဘူးလား..ဘယ်အချိန်ထိ ငါ့ကိုဘုနေမှာလဲ...ညကကလည်း ဘာလိုအဲ့လောက်ကြာနေရတာလဲ...
- မင်းကို မနက်နေထွက်တဲ့အထိဘုမယ်
ဆိုတဲ့jungkookရဲ့ ခပ်ပြတ်ပြတ်အမိန့်ပေးသံကို ကြားပြီးနောက်မှာတော့ ထယ့်အတွေးတွေဟာ ကြိုးစဓားမနဲ့ ဖြတ်သလို တခနဲပြတ်ထွက်ကုန်ရတော့သည်...တစ်ချက်ရှိတာကတော့ တစ်ရက်နှစ်ရက်အတွင်း အိမ်သာတက်တဲ့အချိန်တွေမှာဆိုရင် ထယ်ငရဲလိုခံရတော့မှာသေချာသည်...
>>>>>>>>>>>>
ခုတလော စာရေးတဲ့ဘက်သိပ်အာရုံစိုက်မရလို့ဗျာ☹️☝️
ကျနော်ကAlphaတေOmegaတေ သိပ်နားမလည်ပေမယ့် ရေးချင်လာလို့ရယ်...
ဒါကြောင့် အမှားရှိရင်လည်း ခွေးလွှတ်ပေးကြပါဗျာ☹️
>>>>>>>>>>>>>Z
Zawgyi
- သူ႕ကိုၾကည့္ပါအုံး ရွက္စရာပဲ
- သူ႕မိသားစုကေတာ့ သူ႕အတြက္နဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာေတြက်ဆင္းကုန္ေတာ့မွာျမင္ေယာင္ေနေသးတယ္
- သူက Betaအေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့ Omegaဆိုတာ အမွန္ပဲလား
- Mr,Kimေတာ့ သူ႕လိုသားမ်ိဳးရထားတာ တကယ္ကိုကံမေကာင္းတာပဲ
- သူ႕ဘဝကေတာ့ &%$~&#&%...$^~~..&&%$#~~...
လူေတြအားလုံးမ်က္လုံးအၾကည့္ေတြက သူ႕ဆီမႈအပုံအပင္က်ေရာက္လို႔ေနသည္...တဖ်တ္ဖ်တ္ ဓာတ္ပုံရိုက္သံေတြနဲ႕အတူ တီးတိုးစကားသံေတြပါ ေရာယွက္လ်က္ သူ႕နားထဲဆူညံေနသည္...ကိုယ္ေပၚက အဝတ္အစားေတြဟာလည္း ရစရာမရွိေအာင္ကို ဆုတ္ၿဖဲခံထားရသည္...
ဒီတိုင္း ဒီလူေတြေရွ႕ကေန သူေျပးထြက္သြားရမလား...?
သူ႕ကို လာကူညီမယ့္သူကို ေစာင့္ေနရမလား...?
အေတြးေတြနဲ႕ ေတြေဝေနစဥ္မွာပဲ မ်က္စိေရွ႕လာရပ္တာ ေတာက္ေျပာင္တဲ့ ရႉးဖိနပ္တစ္စုံ...ေမာ့ၾကည့္ဖို႔ အခ်ိန္မရလိုက္စဥ္မွာပဲ တစ္စုံတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေပြ႕ခ်ီျခင္းေၾကာင့္ သူ႕ကိုယ္လုံးေလးဟာ ေလထဲမွာေစြ႕ခနဲ...သူ႕တစ္ကိုယ္လုံး ထိုသူ႕ရင္ခြင္ထဲ နစ္ျမဳပ္သြားရသည္...
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အား ၾကည့္ကာေဝဖန္ေနတဲ့ လူအုပ္ႀကီးကို ေနာက္မွာခ်န္ခဲ့ၿပီး တစ္ေနရာသို႔ဦးေဆာင္၍ ထိုသူသည္ သူ႕အားေပြ႕ခ်ီေခၚေဆာင္သြားေလသည္...
<<<<<<<<<<<<<
A few hour ago{လြန္ခဲ့ေသာနာရီအနည္းငယ္က}
- က်စ္ မသြားခ်င္ပါဘူးဆို ေစာက္လုပ္ရႈပ္နဲ႕ ဟာေတြနဲ႕အခ်ိန္ကုန္ခိုင္းျပန္ၿပီ..Appaတို႔ကေလ လုပ္လိုက္ရင္#&$%#&$%#&#%&#%$#$
ကားေနာက္ခုံက ဆူပုတ္ပုတ္မ်က္ႏွာေဘးနဲ႕ ထယ္ေယာင္းတစ္ေယာက္...ဟိုတယ္လာတဲ့ လမ္းေတာက္ေလွ်ာက္ ပါးစပ္ကိုအနားမေပးဘဲ အေဖျဖစ္သူအေၾကာင္း ပြစိပြစိေရ႐ြတ္လာသည္...ေျပာေနတဲ့သူေတာ့မသိဘူး သူ႕စကားေတြကိုနားေထာင္ေနရတဲ့ ဒရိုင္ဘာေတာင္ သူ႕အစားေမာလာတယ္ထင္ပါ့...
- ေရာက္ပါၿပီ သခင္ေလး
မေက်မနပ္နဲ႕ ကားမွန္ထဲကေနတဆင့္ သူဟိုတယ္ကိုၾကည့္လိုက္တယ္...ပါတီတဲ့...လုပ္လည္းလုပ္နိုင္လြန္းတဲ့ ပါတီပြဲေတြ...ေစာက္လုပ္မလုပ္ခ်င္လို႔ သက္သက္အခ်ိန္ျဖဳန္း ပိုက္တံျဖဳန္းတီးေနတယ္လို႔ပဲ ထယ္ကေတာ့ထင္သည္...
လုပ္ငန္းရွင္ေတြလည္း လာမယ္ဆိုပဲ...ဖခင္ျဖစ္သူကေတာ့ အလုပ္ကိုစိတ္ဝင္စားလာေအာင္ အငယ္ဆုံးသားျဖစ္သူထယ္ေယာင္းကိုလႊတ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္...သူ႕အကိုေတြကေတာ့ သူ႕အလုပ္နဲ႕သူ ေနရာတက်ရွိေနၿပီ..
ထယ္ကေတာ့ အငယ္ဆုံးဆိုတဲ့အတိုင္း ဘယ္ေနရာမွ ေရေရရာရာမရွိ အေလလိုက္ အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႕ေပ်ာ္ပါး မိန္းမရႈပ္...အဲ့အလုပ္ေတြနဲ႕သာ သူ႕ေန႕စဥ္ဘဝကို ပတ္ခ်ာလည္ရိုက္ကာ လမ္းေပ်ာက္ေနသည္ပင္...
ခုလို ဖခင္ျဖစ္သူရဲ႕မလြန္ဆန္နိုင္တဲ့ အမိန့္ေၾကာင့္ သူမလာခ်င္တဲ့ဒီေနရာကို လာခဲ့ရၿပီ...စိတ္မပါတဲ့ေျခလွမ္းေတြနဲ႕ ဟိုတယ္ထဲ ဝင္လာခဲ့လိုက္သည္...
ဂုဏ္သေရရွိ လူႀကီးမင္းေတြမ်ားသည္မို႔ ထယ္နည္းနည္းေတာ့ ပ်င္းေျခာက္ေျခာက္ရွိလာသည္...လက္ထဲ ရွန္ပိန္တစ္ခြက္ကိုင္ကာ ပါတီပြဲကို တက္ေရာက္လာတဲ့ လုပ္ငန္းရွင္ေတြဆီ အၾကည့္ေတြေဝ့ဝဲကစားကာ လိုက္လံစပ္စုေနမိသည္...
tae pov : ဟမ္း လုပ္ငန္းရွင္ေတြထဲမွာ Alphaေတြက ဘာလို႔အဲ့ေလာက္မ်ားေနရတာလဲ...သူတို႔ ပါတနာေတြကလည္း Omegaေတြခ်ည္း...
စိတ္မပါသလို ႏွာေခါင္းကိုတစ္ခ်က္ရႈံ႕လိုက္ၿပီး ေသာက္လက္စရွန္ပိန္ကို တစ္ငုံေမာ့လိုက္သည္...အာ႐ုံထဲ တိုးဝင္လာတဲ့ အနံျပင္းျပင္းတခု..ေခါင္းထဲမိုက္ခနဲ ျဖစ္သြားသည္..
tae pov : က်စ္ ဘယ္လိုအယုတ္တမာေကာင္မ်ိဳးက ဒီလိုသုံးစားမရတဲ့ ေဟာ္မုန္းေတြလႊတ္ေနတာလဲ
- ဟိတ္ ေကာင္ေလး
အေနာက္ဘက္က ေခၚသံတိုးတိုး..နီးကပ္လာတဲ့ ရင္အုပ္က်ယ္က်ယ္...ေနာက္ကို ဇပ္ခနဲလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေစာက္ခ်ိဳးမေျပတဲ့ မ်က္ခြက္နဲ႕တည့္တိုးတယ္...
- မင္းလား ေစာက္ျဖစ္မရွိတဲ့ ေဟာ္မုန္းေတြကို တရစပ္လႊတ္ေနတာ
- အိုး ထိုးစစ္ကျပင္းလွခ်ည္လား...မင္းေလးစိတ္ပါရင္ ကိုယ္တို႔တစ္ညေလာက္ တူတူကုန္ဆုံးလို႔ ရပါတယ္ကြာ
ရိတိတိမ်က္ႏွာထားနဲ႕ အရွက္ကင္းမဲ့စြာေျပာလာတဲ့ ထိုေကာင့္မ်က္ႏွာေၾကာင့္ ထယ့္ေဒါသေတြ ငယ္ထိပ္တက္ေဆာင့္ကုန္သည္...
- က်စ္! ေခြးမသား
ေျပာလည္းေျပာ လက္သီးကလည္း ထိုလူးမ်က္ႏွာတည့္တည့္ဆီ ဝဲပ်ံသြားသည္...
- ဟိုးထား စိတ္ခ်ည္းပဲကြာ ဘာလဲ ငါ့ဟာက အရသာမရွိမွာဆိုးလို႔လား..စိတ္မပူပါနဲ႕ ဒီညအတြက္ ငါd**kက မင္းပါးစပ္ေပါက္ေလးနဲ႕ဆို သိပ္ၾကည့္ေကာင္းေနမွာ ဟားဟား
- ေတာက္စ္ -ီးးစကားမေျပာနဲ႕ ေခြးမ်ိဳး
ဒီတခါေတာ့ ထယ့္လက္သီးကထိလူ႕မ်က္ႏွာထဲ အထိတိုးဝင္သြားသည္...ထိုလူလဲ ယိုင္ကာလဲက်သြားသည္...
- ေတာက္စ္ ဘာမွျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္မရွိတဲ့ Omegaေကာင္ကမ်ား ငါ့ကိုလက္သီးနဲ႕ထိုးရဲတယ္ေပါ့ေလ
ထိုလူက ၾကမ္းျပင္ေပၚလဲေနရာကကုန္းထကာ ထယ့္ကိုလက္သီးနဲ႕ ျပန္ထိုးသည္...
- ဒီလူေတြေရွ႕မွာတင္ မင္းအရွက္ကိုရစရာမရွိေအာင္ခြဲေပးမယ္ ဟက္
ဘာလုပ္မလို႔လဲ...ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့အၿပဳံးနဲ႕ အနားတိုးကပ္လာတဲ့လူ...အားလုံးရဲ႕ အၾကည့္ေတြကာ သူတို႔ဆီမွာ...စကားသံတို႔ဟာမရွိ တိုးတိတ္ေနသည္...လဲေနတဲ့ ထယ့္ကိုယ္လုံးေလးကို လူႏွစ္ေယာက္က ဆြဲထူကာ ႐ုန္းမရေအာင္ခ်ဳပ္ကိုင္လာၾကသည္...
- ဘာမဟုတ္တဲ့ Omegaေကာင္..မင္းလိုေကာင္ေတြက ငါတို႔လိုAlphaေတြအတြက္ အသုံးေတာ္ခံသာသာပဲ
ထိုအခ်ိန္မွာတင္ ၿဖိခနဲဆြဲၿဖဲခံလိုက္ရတဲ့ ထယ့္အကၤ်ီ...မ်က္လုံးတို႔ျပဴးက်ယ္သြားရသည္...အေတြးေတြကို စပ္ဆက္မေတြးေခၚၾကည့္မိလိုက္ခ်ိန္မွာပဲ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းဟာ စတင္ဆုပ္ယူခံရေတာ့သည္...
- ဟင့္အင္း အြန့္!
လည္ပင္းသားေတြကို စတင္နမ္းရွိုက္လာခ်ိနိမွာေတာ့ ထယ္ထိုလူ႕လည္ပင္းကို သြားနဲ႕အားကုန္ကိုက္ခ်ပစ္လိုက္သည္...
- အား ေခြးလိုကိုက္ရလား ေခြးမသားရဲ႕ေျဖာင္း!
မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးမီးပြင့္ထြက္မတတ္နာက်င္ကာ တစ္ပတ္လည္၍ၾကမ္းျပင္ေပၚပုံယက္သားေလးလဲက်သြားသည္...ဘာျဖစ္သြားတာလဲ အေတြးေတြကိုဆက္စပ္ေတြးေခၚၾကည့္လို႔မရေလာက္ေအာင္ ဦးႏွောက္ကအလုပ္မလုပ္ေတာ့ ခ်ာခ်ာလည္ေနသည္....
တီးတိုးစကားသံေတြ..အဓိပၸာယ္အမ်ိဳးမ်ိဳးေဆာင္တဲ့ အၾကည့္ေတြၾကား ထြက္ေပါက္ေပ်ာက္ေနမိသည္...ကိုယ္ေပၚကအဝတ္အစားေတြကလည္း ဆုပ္ၿဖဲခံထားရတာေၾကာင့္ မလုံ႕တလုံနဲ႕ပင္...ထိုသို႔ကူရာမဲ့ေနခ်ိန္ တစ္စုံတစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲေရာက္မွန္းမသိေရာက္သြားရေတာ့သည္...
>>>>>>>>>>>
သူ႕ကို ေက်ာေပးကာလက္ပိုက္ရပ္ေနတဲ့ ထိုလူ...ထိုဟိုတယ္က VIP roomတစ္ခုသို႔ေခၚေဆာင္လာျခင္းျဖစ္သည္...ေရာက္ကတည္း ထယ့္ကိုဘာမွလည္းမေျပာ သူ႕အေပၚအကၤ်ီကို ထယ့္ကိုယ္လုံးေလးအားၿခဳံေပးထားသည္...ေသခ်ာတာေတာ့ သူဟာOmegaတစ္ေယာက္မျဖစ္နိုင္ဘူး..သူ႕ေဟာ္မုန္းနံ႕ကို ထယ္ခံစားလို႔ရတယ္...
- အမ္မ္ ဟိုေလ ေက်း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္
- ဟက္!
ခနဲ႕တဲ့တဲ့ရယ္သံတစ္ခုေၾကာင့္ ထယ္ေၾကာင္သြားသည္...
- မင္းက ငါ့ကိုေက်းဇူးတင္တယ္ေပါ့
- အမ္ ဟုတ္ကဲ့
လက္ပိုက္လ်က္နဲ႕ပင္ ေက်ာေပးထားရာမွ ထယ့္ဘက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လွည့္လာသည္...အျပစ္ဆိုဖြယ္ရာမရွိတဲ့ မ်က္ႏွာေၾကာင့္ ထယ္သတိလက္လြတ္ေငးေမာမိသြားသည္...
tae pov : သူ႕ သူ႕ကိုငါတေနရာရာမွာ ျမင္ဖူးတယ္ထင္တယ္...
ဦးႏွောက္ကို အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႕အလုပ္ေပးလိုက္ေတာ့...သူ႕ေရွ႕ရပ္ေနတဲ့လူဟာ Alohaေလာကမွာ ၿပိဳင္ဘက္မရွိတဲ့ ဘုရင္တစ္ဆူ...Jeon groupရဲ႕ CEOျဖစ္သူ Jeon jungkook...
jungkookအနားကပ္လာေသာ္လည္း ထယ္သူ႕ေျခလွမ္းေတြမေ႐ြ႕မိ...မ်က္ႏွာႏွစ္ခုဟာ နီးကပ္သည္ထက္နီးကပ္လာသည္...ႏွာေခါင္းကေန မႈတ္ထုတ္လိုက္တဲ့ ေလႏြေးႏြေးက ပါးႏုႏုေပၚျဖတ္ေျပးပြတ္တိုက္သြားသည္...
ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခု ထိကပ္လုနီးနီးအခ်ိန္ ဦးတည္ခ်က္ေျပာင္းကာ လည္ပင္းႏုႏုဆီသို႔ အနမ္းတစ္ခုအေျခခ်ခ်ိန္မွာေတာ့ ေက်ာရိုးတခုလုံး စိမ့္တက္သြားၿပီး ၾကက္သီးထကုန္ရသည္...ဆစ္ခနဲ ခံစားခ်က္နဲ႕အတူ နာက်င္မႈတခု အရိုးထဲထိစိမ့္ဝင္သြားသည္...
အနားကဖယ္ခြာသြားခ်ိန္မွာေတာ့ မ်က္ႏွာထက္ ဘာသာျပန္ခို႔မရတဲ့ မဲ့ၿပဳံးတခုကိုဖ်တ္ခနဲျမငိလိုက္ရသည္...
ေနပါအုံး...အခုငါက အမွတ္အသားေပးခံလိုက္ရတာလား
ကိုယ့္လည္ပင္းကိုျပန္စမ္းရင္း ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးရပ္ေနမိတဲ့ထယ္ေယာင္း..jungkookကေတာ့ ေအးတိေအးစက္နဲ႕ပင္ ဆိုဖာခုံတခုေပၚေျခခ်ိတ္ထိုင္ကာ စူးရွေသာအၾကည့္တို႔ျဖင့္စိုက္ၾကည့္ကာ ႏႈတ္ခမ္းတို႔ဟာလႈပ္ခါသြားမွန္မသိ
- ကိုယ့္အပိုင္ျဖစ္လာေပးနိုင္မလား
- ဟမ္?
ဒီAlphaက ငါ့ကိုစိတ္ဝင္စားေနတာလား..တျခားသူလည္းမဟုတ္ jeon jungkookဆိုတဲ့သူကမွ ငါ့ကိုလာစိတ္ဝင္စားတယ္တဲ့လား
အေတြးေတြေနာက္ထား ခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ jungkookရဲ႕ ျပင္းရွရွေဟာ္မုန္းနံေၾကာင့္ ထယ္မူးေဝလာသည္..ကိုယ္လည္းပူလာသလိုရွိသည္...
ဘုရားေရ..Heat circleလား...အခုေတာ့ မျဖစ္ပါနဲ႕...
တစ္ကိုယ္လုံးလည္း ႏုံးေခြၿပီးယိုင္တိုင္တိုင္ျဖစ္လာရသည္...
- အနားလာခဲ့
ခပ္ျပတ္ျပတ္ထြက္ေပၚလာတဲ့အသံဟာ မာထန္မေနသလို ႏူးညံ့လို႔လည္းမေနပါ..တစ္ခ်က္လႊတ္အမိန့္သံလိုသာ ျပတ္သားသည္...
ထယ္ သူ႕စိတ္ကမသိလိုက္ပါပဲ ဒယိမ္းဒယိုင္ေျခလွမ္းတို႔ Jungkookနား ေရာက္မွန္းမသိေရာက္သြားသည္...ဆိုဖာေပၚထိုင္ေနရာက ထကာ ထယ့္ကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေနရာကေန ေနာက္ေက်ာေပးအေနအထားျဖစ္ေအာင္ လွည့္လိုက္သည့္...
jungkookရဲ႕ရင္ဘက္နဲ႕ ထယ့္ေနာက္ေက်ာျပင္ဟာ ကပ္လ်က္ျဖစ္သြားသည္...အေနာက္ကေန သိုင္းဖက္လာတဲ့ လက္ေတြ...ၿခဳံ႐ုံသာၿခဳံထားတဲ့ ကုတ္အကၤ်ီကိုကိုယ္ေပၚကခြာခ်လိဳက္ၿပီး ေဘာင္းဘီကခါးပတ္ကို ခြၽတ္ေနသည္အထိ ထယ္ဘာမွမတုန့္ျပန္နိုင္ေသး...
ကိုယ္ေပၚမွာအဝတ္မရွိေတာ့တာကို မသိေတာ့သည့္တိုင္ ထယ့္စိတ္ဝိဉာဥ္တို႔ လြင့္ေျမာေနသည္...
- ဒီတိုင္း ထိုင္ခ်လိဳက္
ေလသံတိုးတိုးက နားနားကပ္ကာက်ီစယ္သြားသည္...သူ႕စကားအတိုင္း ထိုင္ခ်လိဳက္ေတာ့
- အာ့!
ဝမ္းဗိုက္တခုလုံးျပည့္တင္းသြားသလိုခံစားခ်က္ႏွင့္ နာက်င္မႈအရသာ...
- အင့္မ္ အဟင့္!အား
အထက္ေအာက္ပြတ္ဆြဲခံေနရတဲ့သူ႕အရာေလးက jungkookရဲ႕လက္ထဲမွာတင္ တင္းမာလာရသည္...ထယ့္ခ်ိဳင္းေအာက္ကေနလက္ထိုးထည့္ကာ ထိုအေနအထားအတိုင္းအိပ္ယာေပၚေရာက္ေအာင္ေခၚသြားကာ ထယ့္ကိုယ္လုံးေလးကိုေမွာက္ခ်လိဳက္သည္...
ထိုအခ်ိန္ထိ သံေခ်ာင္းတခုလို မာေတာင္ေနတဲ့ Jungkookရဲ႕လက္နက္ႀကီးက ထယ့္ကိုယ္ထဲေနရာယူဆဲျဖစ္သည္...ဖင္ေထာင္လ်က္သားျဖစ္ေနတဲ့ ထယ့္ကိုယ္လုံးေလးကို ခါးေလးကေနကိုင္ကာ ပိုနက္သည္အထိ တိုးဝင္ေတာ့သည္...
- အား ရွီးးးက်စ္
- အဲ့ အဲ့တာက အရမ္းနာ အင့္မ့္
အိပ္အခင္းကို ဆုပ္ကိုင္ကာေအာ္ေနတဲ့ ထယ္...ယခုအခ်ိန္မွာ ထယ့္ညီးသံေလးေတြကေတြဟာ jungkookနားထဲမွာ ပ်ားရည္အလားခ်ိဳေနလိမ့္မည္...ခပ္ၾသၾသညီးသံေလးက သူ႕အရိုင္းစိတ္ကို ပိုကာမာန္ႂကြေစသည္...အပီအျပင္ေဆာင့္ေနရာက အားပါကာ အိပ္ယာထဲမ်က္ႏွာအပ္ညီးေနတဲ့ထယ့္ဆံပင္ေတြကို ေဆာင့္ဆြဲလိုက္ၿပီး
- ညီးစမ္း
ေျဖာင္း!
ထယ့္မက္မြန္သီးလုံးလုံးေလးကို သူ႕ရဲ႕လက္ဖဝါးနဲ႕ ပထမဆုံးအႀကိမ္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းမိတ္ဆက္ေပးလိုက္သည္...
- အာ့! အား နာတယ္! အဟင့္ ဟား အ!
- အဟား ေတာ္တယ္
ဟုဆိုကာ ထယ့္လည္ပင္းက သူေပးထားတဲ့အမွတ္ရဲရဲေလးကို ငုံ႕နမ္းရင္း အဆက္မျပတ္ေဆာင့္ေနသည္...
- အာ့ နာ~တယ္ အရမ္း ဟင့္မ္ ျမန္တယ္ ဟာ့ အား!!
- အား f**k $ရမ္း-ိုးလို႔ေကာင္းတယ္ကြာ ေတာက္စ္!
အေလ်ာ့မေပးဘဲ အေသအေၾကေဆာင့္သြင္းေနတဲ့ jungkookေၾကာင့္ ထယ့္ေျခေခ်ာင္းေတြလည္း အိပ္အခင္းအားထိုးဖြေခ်မႊေနမိၿပီး ဖင္ကိုအေသေကာ့ေပးထားမိသည္..jungkookရဲ႕ သံေခ်ာင္းသဖြယ္ အရာႀကီးကေတာ့ ထယ့္ကိုယ္လုံးေထဲ ေမႊေနာက္ကာ အတြင္းဘက္တခုလုံးကို ၾကမ္းတမ္းစြာတိုက္စားေနသည္...
- အာ့ အာ့ အာ့ ေျဖးေျဖး ေဆာင့္ပါ ကြဲကုန္ၿပီ ထင္တယ္ အဟင့္!
- အဟမ္း မင္းကိုငါအပိုင္ယူမယ္ ဟက္!မင္းက ငါ့အပိုင္ျဖစ္လာေတာ့မွာ အဟား!
jungkookဘာကိုဆိုလိုမွန္းထယ္မသိ...ေလာေလာဆယ္ ထယ္သိတာတခုကေတာ့ သူ႕အေပါက္တခုလုံး ရစရာမရွိအာင္ၿပဲကြဲေနလိမ့္နည္ဆိုတာပင္...
ေဖာင္း!ေဖာင္း! ေဖာင္း!
- အား အရမ္းမရိုက္နဲ႕ နာတယ္လို႔ အဟင့္ အီးဟီး
- အဟား ငိုတာလားကြ ငိုရင္ပိုရိုက္မယ္
ေျပာရင္းဆိုရင္း ထယ့္ဖင္လုံးလုံးေလးဆီ jungkookရဲ႕လက္ဝါးမိုးတို႔႐ြာသြန္းၿဖိဳးလာေလသည္...တေဖာင္းေဖာင္းအသံေတြနဲ႕ဆူညံေနသလို အားရေက်နပ္စြာညီးၫူသံနဲ႕ နာက်င္စြာညီးၫူသံႏွစ္သံဟာလည္း ေရာယွက္လ်က္နဲ႕ပင္ တစ္ခန္းလုံးဆူညံေနသည္...
- အား ေတာ္ပါေတာ့!အဟင့္ မ ခံနိုင္ေတာ့ဘူး
ငါအေပါက္ေလးေတာ့ ၿပဲကြဲကုန္ၿပီလား...အတြင္းသားေတြေကာ ေၾကမြကုန္ၿပီလား...သူကေကာ မရပ္ေသးဘူးလား..ဘယ္အခ်ိန္ထိ ငါ့ကိုဘုေနမွာလဲ...ညကကလည္း ဘာလိုအဲ့ေလာက္ၾကာေနရတာလဲ...
- မင္းကို မနက္ေနထြက္တဲ့အထိဘုမယ္
ဆိုတဲ့jungkookရဲ႕ ခပ္ျပတ္ျပတ္အမိန့္ေပးသံကို ၾကားၿပီးေနာက္မွာေတာ့ ထယ့္အေတြးေတြဟာ ႀကိဳးစဓားမနဲ႕ ျဖတ္သလို တခနဲျပတ္ထြက္ကုန္ရေတာ့သည္...တစ္ခ်က္ရွိတာကေတာ့ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္အတြင္း အိမ္သာတက္တဲ့အခ်ိန္ေတြမွာဆိုရင္ ထယ္ငရဲလိုခံရေတာ့မွာေသခ်ာသည္...
>>>>>>>>>>>>
ခုတေလာ စာေရးတဲ့ဘက္သိပ္အာ႐ုံစိုက္မရလို႔ဗ်ာ☹️☝️
က်ေနာ္ကAlphaေတOmegaေတ သိပ္နားမလည္ေပမယ့္ ေရးခ်င္လာလို႔ရယ္...
ဒါေၾကာင့္ အမွားရွိရင္လည္း ေခြးလႊတ္ေပးၾကပါဗ်ာ☹️
>>>>>>>>>>>>>