Third's Person POV
Days has pass by lahat sila alam na ang mga bagay sa makikipag laban, from combat to guns they also did some mission galing sa HQ nila. Ang HQ nila ng si-silbi parang pulis pag hindi kaya nag mga pulis sa kanila sila lumalapit para hihingi ng tulong.
Even thought that the pulis envolve to their work hindi naman minsan pinapakialam sila dahil business is their business as long as hindi lumalabag ang pamilya KOH, KOH is expanding to much HQ habang ng e-expand sila every under their family may iilan pamilya rin ang bumabantay para walang daya at lumalabag.
“What your plan?”
“Just enjoy the show butler.”
Mahina usal nag tao, hindi makapaniwala ang tao tinawag niya butler dahil sa sinabi nang amo niya. Who have thought that mabait siya? No, she more than an evil in with two mask on.
Hinihingal ang tatlong bata matapos sila makikipag laban sa isang daan ka-tao mag mula sa ibang angkan dahil sa banta ginawa nag kalaban nila.
“Let’s go, we better move guys baka may makakahuli sa’tin dito,” usal niya sa dalawa kapatid kanina pa siya nina tignan.
“Yeah, this mission is so suck! Akala ko ba aral lang gagawin na’tin dito? Bakit nasama ang pagiging bodyguard na’tin sa kanila. They’re grown up guys.” Inis wika ni Fitzgerald sa nakakatanda kapatid niya. Tinalikuran lang siya at ng simula na mag lakad palabas sa building kung nasaan sinugod nila ang kampo ng kalaban.
“Just shut up, kung ayaw mo bumalik agad.” bulyaw agad ni Fabian. Tahimik pinagmamasdan ni Franz ang nasusunog na bulding kung nasaan halos patay na tao na lang ang na susunog.
Nakangiti si Franz habang tanaw na tanaw niya ang iilan mga tao sinusubokan makakalabas may iilan sugatan dahil kagagawan ni Fitzgerald ang iilan na man halos hindi na makilala dahil sa pagkakapatay sa kanila.
They were know brutal in underground kahit saan bansa sumisigaw ang pangalan nila tatlo at lalo na ang group name nila na Wabi-sabi. Mean the discovery of beauty in imperfection the acceptance of the cycle of life and death.
Sa murang edad nila marami na sila natutunan makikipag laban dahil sa ginawa ng master nila, who have think that silang tatlo ay mamabait? Nope, they were evil mabait lang sila sa labas nang mundo ginagawalan nila.
Masaya lumalakad papalabas si Atiyah Bree sa loob nang coffee shop na una na kasi pumasok ang mga kasamahan niya habang siya dumaan sa isang sikat na coffee shop. Hindi naman niya ma-iwasan mapapahinto at bibili.
Dahil malayo pa ang oras ng next subject niya dumaan siya sa elementary division para icheck ang pinag-gagawa nila, elementary building full of rich people and also halos anjan lahat ng nursery to high scholl students kaya medyo malaki at malawak ang lugar nila.
May sarili cr each room hindi katulad sa senior at collage nasa labas ang cr nila. They also have two canteen at masa-sarap rin ang mga luto nila, kaya may iilan mga senior tumakas at ng susulpot sa lugar nila.
“A-ano ba!”
“Bitawan ninyo ako!”
Napahinto agad si Atiyah Bree sa naririnig niya tawanan at sigawan sa kabila dulo nang corridor, wala pag alilagin siya dumalo papunta doon para alamin ano nangyayari. Hindi na man halata nakikichismis lang si Atiyah Bree sa away bata.
“Nababagay lang yan sa’yo! Hahaha!”
“Mahina!”
“Pangit!”
Atiyah Twyla Bree Koh-Marte POV
“Nababagay lang yan sa’yo! Hahaha!”
“Mahina!”
“Pangit!”
Rinig ko sigawan sa banda dulo kaya dali-dali rin ako lumapit papapunta ron sa pwesto nag sigawan.
“Hoy!” inis ko bulyaw sa limang bata kinakawawa ang kapwa nila classmate naka suot ng salamin.
“Aba sino ka ‘ba ah! Wag ka makikialam dito!” sigaw sa gitna noong lima, itong tabachichiing na’to walang modo!
“Aba hoy bata! Nakakatanda ako sa’yo matuto ka gumalang sa nakakatanda atsaka isa pa pwede ang liit-liit mo ang ingay mo pa.” irita ko wika sabay tulak sa balikat niya para tulogin ang bata naka upo parin hanggang ngayon.
“I-isusumbong kita!” maiyak-iyak niya sambit sa’kin.
“Go! Samahan pa kita nang makita mo kung paano kami gagalaw mga SSG officer!”
Dahil yata sa takot habol magka bungo-bungo na silang lima kakatakbo papalayo sa’kin. Hindi ko naman sila masisi masyado yata katakot-takot pinag sasabi ko para doon sa kanila, ayaw ko makaka-stress! Bawas kagandahan yun!
“S-salamat po.” gulat ako napaligon sa kilid ko dahil sa biglaan pagkakasalita nitong bata ni ligtas ko.
“Nako! Walang ano man, if ever you want help here call me anytime.” masaya siya napapaligon sa’kin gulat ako napahinto at mas lalo tumitig sa mga mata niya.
“Wow! Ang ganda naman pala ng mga mata mo, parang pusa magka-iba ang kulay.” mahina ko usal sa kanya at tumitig lalo.
“Ahm… it was our mom dahil po sa ginawa sa kanya. But anyway thank you po ulit ate Atiyah Twyla.” He said sabay alis sa harapan ko ngumi-ngiti ako nag wa-wave sa kanya.
I got curios sa huling sinabi niya kabit balikat ako papunta sa building namin dahil malapit na ang time for the subject. Hindi na ako ng tataka bakit wala na mga kapwa ko mag-aaral ng iikot ngayon sa school, they must be afraid of us lalo na kay kuya sabi noon kuya is like mom mabagis pag na gagalit.
Dito sa school namin meron mga cabinet for achievement sa mga dating mag-aaral lalo na doon sa picture halos sila mom ang na kikita ko. Somehow mom must be so popular during her year here.
Kaya pala inlove na inlove si dad kay mom hanggang ngayon, mom is not just pretty face infact she have the power to control people yun nga lang hindi niya gaano na gamit dito sa school noon. Marami ng sasabi that mom ineeded a perfect student in this school.
“Bree you coming right?” tanong ni Harriet nasa likod niya sila kuya.
“Ahm. Hindi eh I have to finish something sa squad dahil papalapit na rin ang laban namin,”Sabi ko at lumapit sa kanila to give my girls a kiss.
“Ow! That sad pero ma uuna na kami ah sa HQ beb.” Sunod agad ni Leonora tumago lang ako sa kanila. They even escort me sa gym kung nasaan ang mga kasamahan ko ng hihintay.
The meeting last for 6 pm in the evening, I text dad na mala-late ako nang uwi sabi niya rin agad sa’kin that they’re still in the HQ kaya doon na lang ako pupunta. Good thing I brought my car dahil minsan our service lage busy for HQ purpose.
Habang ng lalakad ako papalabas sa school iba ang nararamdaman ko kaya lumigon muna ako sa likod kung meron ng su-sunod. I should active my body kung sakali merong kalaban susulpot mahirap na lalo parang kami na lang nila kuya guard ang tao sa school. Wala rin ang mga bodyguard namin due to my grandparents kaylagan nila malalakas na tauhan.
Napahinto na ako banda sa parking area dahil sa kaluskos naririnig ko dahan-dahan ako papunta sa lugar kung nasaan ang na ririnig ko. Kinakabahan ako papunta sa pwesto na medyo madalim.
Kahit na we learn how to fight takot parin ako sa mga tao tumatangka sa buhay namin mag pamilya. Dahil sa kinakabahan ako napaligon na man ako sa banda likod dahil lumipat yata ang tunog na rinig ko.
Sa sobra takot ko umaatras ako pa-punta kung nasaan naka pwesto ang kotse na bigay nila Tito. Dad wont me have a car baka raw kasi ma accidente kami but too late Tito have power over my dad kaya lage taklop yun pag nakakaharap sa mga pinsan ni mom.
Na ngingining kinukuha ko ang susi galing sa bag ko dahil sa sobra taranta ko na hulog halos lahat laman sa bag ko napamura ako nang malutong sabay dampot sa susi bahala na! May pang bili na man ako bago gamit basta ang mahalaga buhay at safe ako.
Dahil siguro sa pag tataranta ko hindi ko naramdaman may tao sa banda likod ko isisiko ko na sana ang taong yun kundi lang ako nakakaramdam nang hilo galing sa panyo, pilit ko makawala sa hawak niya kahit hina-hina na ako. Bago mang dilim ang panigin ko akay-akay na nila ako papunta sa van.
“H-help.” Bulong ko sabay pray for someone who see me or save me.