«ខ្ញុំ ..អឺ...ជុងច្បាស់ហើយមែនទេ?»ហេប្យុល សួរទាំងអារម្មណ៍ច្របូកច្របល់ នៅសុខៗគេស្រាប់តែបែបនេះនាងក៏ធ្វើខ្លួនមិនត្រូវដែរ ទើបសួរគេបញ្ជាក់ខ្លាចថាគេច្រឡំ។
«មើលមកខ្ញុំនិយាយលេង ឬគេងមមើរដែរទេ?»ហូស៊ុកក៏សួរបកទៅវិញ នេះទឹកមុខគេមិនជាក់លាក់ត្រង់ណា។
«មិនមែនទេ ខ្ញុំខ្លាចថាខ្ញុំស្ដាប់ច្រឡំ »ហេប្យុល
« យើងមិនបាច់មើលចិត្តគ្នាច្រើន ក៏គ្រាន់តែសាកទាក់ទងគ្នាបែបស្នេហា 4-5ឆ្នាំមកនេះទុកចិត្តគ្នាបានហើយពិតទេ?»ហូស៊ុក អង្គុយសម្លឹងមុខនាងចំតែនាងបែរជាឱនមុខចុះមិនហ៊ានប្រឈមភ្នែកជាមួយគេទៅវិញ។
«ខ្ញុំគ្រាន់តែធ្វើខ្លួនមិនត្រូវ »ហេប្យុល ក៏និយាយការពិត បរិយាកាសនៅទីនេះល្អណាស់ និងរងាចម្លែកព្រោះតែនៅកណ្ដាលផ្ទៃសមុទ្យតែមួយពព្រិចភ្នែកសោះកម្ដៅមុខនាងក៏ក្ដៅឡើយភាយៗ។
« មិនបាច់តានតឹងទេ ខ្ញុំមិនបានបង្ខំ»គេលូកដៃទៅវាសសក់ដែរត្រូវខ្យល់បក់របស់នាងយកទៅសៀតនៅក្រោយត្រចៀក ធ្វើដូចជាធម្មតាតែអ្នកណាទៅដឹងថាគេក៏ភ័យមិនស្ទើរដែរនោះ។
«ហឹមម ខ្ញំក៏គ្មានអ្នកផ្សេងក្នុងចិត្តស្រាប់ទៅហើយ» »ហេប្យុលឱនមុខចុះលាក់ភាពអៀនប្រៀនរបស់ខ្លួនទាំងប្រអប់ដៃត្រូវគេកាន់ជាប់នៅឡើយ។
«សម្រេចមកថាយើងគ្មានបន្ទាត់ខណ្ឌនិងគ្នាទៀតទេ ខ្ញុំរងចាំថ្ងៃនេះមកយូរហើយ» ហូស៊ុក បញ្ចេញស្នាមញញឹមមកដាក់នាងយ៉ាងស្រទន់ស្រាល ជាស្នាមញញឹមដែរគ្មានអ្នកណានិងបានឃើញក្នុងមួយជីវិតនេះក្រៅពីនាងឡើយ។
«តែរឿងកាលនោះខ្ញុំមិនដឹងគួរប្រាប់ប៉ាម៉ាក់យ៉ាងមិចទេ ពួកគាត់ច្បាស់ជាស្រឡាញ់កាំង»ហេប្យុល ក៏រំលឹកទៅដល់ប៉ាម៉ាក់របស់នាងដែរនៅឯកូរ៉េ នាងមានអារម្មណ៍ថាខុសនិងចង់ប្រាប់គាត់ដែរតែមិនដឹងគួរចាប់ផ្ដើមពីណាទៅណាមុន។
«ខ្ញុំប្រាប់រួចហើយ» ហូស៊ុកបន្លឺប្រយោគនេះឡើងដូចទះនាងមួយកណ្ដាលថ្ងាសយ៉ាងអញ្ចឹង ។ គេប្រាប់រួចហើយ? ដោយនាងមិនទាន់បានប្រាប់ ហើយក៏មិនទាន់បានទាក់ទងទៅផងនេះហេហ?
«តាំងពីពេលណា?ហេតុអីខ្ញុំមិនដឹង? គាត់ថាយ៉ាងមិច? ខឹងខ្ញុំខ្លាំងដែរទេ?»ហេប្យុល
«មុនមកទីនេះបន្តិច។ ចាំនិយាយជាមួយគាត់ពេលក្រោយទៅដំបូងក៏ខឹងខ្លាំងណាស់តែក្រោយមកគាត់ក៏រងចាំអោយអ៊ីលជាអ្នកខលទៅនិយាយប្រាប់ខ្លួនឯងម្ដងទៀត កុំបារម្ភអីខ្ញុំចេញមុខធានាទៅហើយ»ហូស៊ុក ក៏និយាយប្រាប់ទៅតាមដែរនាងសួរ តែគេនិយាយអ្វីច្រើនជាងនេះឆ្ងាយណាស់ ជាមួយប៉ាម៉ាក់របស់នាង។
«ស្លាប់ហើយ ខ្ញុំស្លាប់របស់ពួកគាត់មិនខានទេ»ហេប្យុល
«មិនអីទេ ខ្ញុំក៏និយាយបានច្រើនហើយ សំណាងហើយម្នាក់នោះជាខ្ញុំ បើមិនមែនវិញស្មារនេះប្រហែលគាត់ហោះមកយកអ៊ីលទៅវិញបាត់ហើយ»ហូស៊ុក
«គាត់មានស្ដីអោយជុងដែរទេ?» ហេប្យុលក៏គិតដល់ចំណុចនេះ ត្រូវហើយគេឧស្សាហ៍ទៅជួបប៉ាម៉ាក់នាងជាងនាងទៅទៀតព្រោះតែពួកគេនៅសេអ៊ូលដូចគ្នា សន្ទនារវាងគេនិងប៉ាម៉ាក់នាងមិនដឹងមានអ្វីកើតឡើងខ្លះទេ តែគេមកនាំនាងដើរលេងបានបែបនេះប្រហែលមិនក្ដៅគគុកទេ ។
«អត់ទេ ព្រោះខ្ញុំក៏ជាអ្នកចាត់ការអាចង្រៃយ៍នោះ និងនាំអ៊ីលមកដល់ទីនេះ ។ យ៉ាងណាខ្ញុំក៏ជាអ្នកទទួលខុសត្រូវស្រាប់ទៅហើយ គាត់ក៏បានតែផ្ដាំថាអោយមើលថែអ៊ីលកុំអោយមានរឿងបែបនោះកើតឡើងទៀត គាត់បារម្ភ» ហូស៊ុក
«ហ៊ើយយ ខ្ញុំនិងខលទៅពួកគាត់ ពេលមានភាពក្លាហានគ្រប់គ្រាន់ហើយ ព្រោះមិនមែនពេលនេះខ្ញុំខ្លាចណាស់»
«តាមសម្រួលទៅគាត់និងយល់ហើយ ពេលនេះកុំទាន់ពិបាកចិត្តអី» ហូស៊ុក
«ហឹមមមែនហើយ ទីនេះស្អាតណាស់ មិនគួរមកអង្គុយពិបាកចិត្តទេ តែហេតុអីលែងសូវភ្លឺហើយ? យើងមកយូរពេកមែនទេ ទើបវាទៅនៅកន្លែងផ្សេង?»ហេប្យុល
«មិនមែនមកពីយើងមកទេ តែព្រោះពពកដែរខ្មួរនៅទីនេះចាប់ផ្ដើមរសាត់ទៅហើយ ពន្លឺព្រះចន្ទក៏ភ្លឺទើបយើងមើលមិនសូវឃើញ មិនប៉ុន្មាននាទីទៀតក៏មើលលែងឃើញហើយ »ហូស៊ុក
«គួរអោយស្ដាយណាស់មើលមិនទាន់អស់ចិត្តផង»ហេប្យុលទម្លាក់ទឹកមុខព្រោះស្ដាយពិតមែន នេះមកអង្គុយមើលមិនទាន់បានពីរម៉ោងស្រួលបួលផង។
«លើកក្រោយខ្ញុំនិងនាំមកមើលទៀត ទៅប្រទេសផ្សេងល្អដែរទេ?»ហូស៊ុក
«ប្រាកដជាល្អហើយ »ហេប្យុលឆ្លើយទាំងកំពុងគិតនៅក្នុងចិត្ត នេះនៅជាមួយគេនាងក៏យល់ថាពេល មានលុយអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងហេតុអីស្រួលនិយាយស្រួលធ្វើដល់ថ្នាក់នេះ ។ គេចង់មកដើរលេងក៏ដើរលេង គេចង់បានខោអាវ ខោអាវក៏មកដល់ផ្ទះ គេនិយាយថានិងនាំនាងទៅគេក៏នាំទៅមិនថាកន្លែងណានោះទេ។ មិនមែនមើលឃើញលុយរបស់គេនោះទេ តែវាក៏ធ្វើអោយនាងមានក្ដីសុខណា នេះមិនយ៉ាប់យឺនដូចពេលនាងប្រើជីវិតបែបរបស់នាងនោះទេ ។
«ឃើញម្ដងនេះហើយអស់ចិត្តឬនៅ និងបានត្រឡប់ទៅវិញ»ហូស៊ុកផ្អៀងករសួរទៅអ្នកដែរមិនដាច់អាល័យជាមួយនិងទីនេះ ទាំងដែរពេលនេះសត្វplankton ទាំងនោះក៏បាត់ទៅអស់ហើយ នៅសល់តែរលកតូចៗនិងទឹកសមុទ្យខ្មៅងងឹតក្រោមពន្លឺដួងចន្ទ។
«ហឹមម មិនអស់ចិត្តទេតែត្រឡប់ទៅវិញបាន»ហេប្យុលងក់ក្បាលព្រមខ្លួនថានិងទៅវិញនៅពេលនេះហើយ ទើបហូស៊ុកក៏ងើបទៅបញ្ឆេះម៉ាស៊ីនទូក ជិះត្រឡប់ទៅផ្ទះនៅក្បែរឆ្នេរសមុទ្យវិញតែម្ដង។
✨✨✨
[10:30នាទីយប់]
ក្រោយពីដើរលេងនិងញ៉ំាអាហារពេលល្ងាចជាមួយគ្នាចប់ទីបំផុតពួកគេក៏បានត្រឡប់មកបន្ទប់សម្រាកវិញ តែទម្រាំសម្អាតខ្លួនហើយស្អាតបាត បានឡើងមកគេងក៏យប់ជ្រៅណាស់ទៅហើយ។
«អស់កម្លាំងខ្លាំងណាស់»
មាឌតូចៗរបស់ម្ចាស់សម្លេងក៏ហក់ឡើងទៅលើពូក ធ្វើអោយអ្នកដែរអង្គុយផ្អែកខ្នងនិងក្បាលគ្រែអត់មើលនាងមិនបាន គឺមើលបែបអស់សំណើចនេះឯង។
« ក៏ឆាប់គេងទៅប្រយ័ត្នស្អែកក្រោកមិនរួច» ហូស៊ុកបិទទូរស័ព្ទនៅក្នុងដៃទុក នាងក៏ឡើងមករកខ្នើយនិងយកភួយមកដណ្ដប់អោយខ្លួនឯង ឯគេក៏ឈោងដៃទៅបិទកុងតាក់ភ្លើងអោយងងឹតសល់តែពន្លឺភ្លើងអំពូលក្បាលគ្រែមួយរឹមៗតែប៉ុណ្ណោះ មិនមែនថាគេងងុយតែព្រោះចង់អោយនាងបានឆាប់គេងច្រើនជាង។
«ស្រួលខ្លួនខ្លាំងណាស់» ហេប្យុលដាក់ក្បាលកើយលើប្រអប់ដៃខ្លួនឯងនិងជ្រួញចុងច្រមុះបន្តិច ព្រោះត្រជាក់ខ្លួនស្រួលខ្លាំង បានគេងលើពូកទន់ៗនេះភ្នែកក៏ទន់ទៅដោយខ្លួនឯងបាត់ទៅហើយ។
«ហឹមមម » ហូស៊ុកក៏ដាក់ខ្លួនគេងដល់ខ្នើយនិងគេងបែរមុខទៅរកនាង ពេលឃើញនាងងងុយឡើងបើកភ្នែកមិនរួចបែបនេះ គេក៏លូកដៃទៅអង្អែលសក់ទន់រលោងរបស់នាងសើរៗ មើលនាងដោយពន្លឺភ្នែកស្រទន់រហូតដល់គេងលង់លក់ខ្លួនឯង ។
——
:ថ្ងៃថ្មី✨🌷
ប្ដូរមកមើលគូរគងស្នេហារបស់កម្លោះ គីមណាមជុន របស់យើងឯណេះវិញ ។ ស្នេហាក៏ល្អូកល្អើនដូចស្ករតាំងម៉ែ ស្នេហាគ្រាដំបូងស្រស់បំព្រងខ្លាំងណាស់រហូតថ្នាក់ពួកគេគិតច្បាស់លាស់និងគ្នាថានិងរកឱកាសបានឈានជើងចូលរោងការជាមួយគ្នាទៀតផង ។
តុក តុក តុក តុក
«ចូលមក» ភ្នែកនិងដៃជាប់រវល់និងឯកសារហើយ ទើបមិនបានចាប់អារម្មណ៍និងអ្នកដែរចូលមកនោះទេ។ គេអាចមានអារម្មណ៍ដឹងដល់ក្លិនដែរធ្លាប់ស្គាល់ គឺក្លិនទឹកអប់របស់មនុស្សស្រីដែរគេស្រឡាញ់ប្រើ មិនបាច់បង្ហើរសំនាងរបស់នាងនោះទេគ្រាន់តែស្រង់ក្លិនស្នាមញញឹមគេក៏បង្ហាញឡើងមកឡើងចេញថ្ពាល់ខួចអស់ទៅហើយ ។
«សុំទោសណា បងរវល់ពេកទើបមិនបានចាប់អារម្មណ៍ថាជាអូន» ណាមជុនក៏បិទឯកសារទុកភ្លែត ទោះសំខាន់ប៉ុណ្ណាអ្នកខាងមុខនេះក៏សំខាន់ជាងស្រាប់ទៅហើយ។
«មិនមែនកំហុសបងទេ ហេតុអីក៏ចូលចិត្តសុំទោស។ មកនេះមកអូនខំធ្វើម្ហូបយកមកអោយបងណា» លីយ៉ាដាក់ប្រអប់បាយនៅលើតុទើបគេក៏រហ័សដើរចូលមកអង្គុយក្បែរ ។ ត្រូវហើយបុរសម្នាក់នេះពិតជាចូលចិត្តសុំទោសនាងណាស់ទោះជារឿងតូចតាចប៉ុណ្ណាក៏ដោយ ព្រោះគេមិនចង់អោយនាងមានអារម្មណ៍មិនល្អ ពាក្យសុំទោសប៉ុណ្ណេះគ្មានអ្វីគួរអោយខ្មាសពេលនិយាយទៅកាន់នាងនោះទេ។
«ឈ្ងុយខ្លាំងណាស់ បើបានអូនធ្វើអោយញ៉ំានៅផ្ទះរាល់ថ្ងៃមិនដឹងបងស្រឡាញ់ផ្ទះប៉ុណ្ណាទេ»ណាមជុន
«ទ្រាំបន្តិចទៅមិនមែនពេលនេះទេ បន្តិចទៀតនិងបានដូចបំណងរបស់បងហើយ»លីយ៉ាញញឹមស្រស់មុននិងដកបាយ ម្ហូបយកមករៀបនៅលើតុអោយគេញ៉ំា គ្រាន់តែឃើញវត្តមានរបស់នាងនេះកង្វល់ស្រ្តេសនិងការងារទាំងប៉ុន្មានក៏រសាយបាត់ទៅតាមខ្យល់អស់ទៅហើយ ។
To be continued 🌷✨