Εκεί που κοιμόμουν ένιωσα κάποιον να με σκουνταει.
Μ. Μωρό μου. Α τελικά ο Μολόχα ήταν.
Κ. Μμ.
Μ. Μωρό μου ξύπνα.
Κ. Δεν θέλω άσε με. Λέω και βάζω το μαξιλάρι στη μούρη μου.
Μ. Σήκω.
Κ. Νυστάζω.
Μ. 6 το απόγευμα πήγε ακόμα νυσταζεις? Λες και ήσουν έξω να πουλήσεις ναρκωτικά.
Κ. Περίπου αυτό έκανα.
Μ. Ε?
Κ. Έξεις και ξερός, νυστάζω είπα.
Μ. Για μισό, πρέπει να κοιμάσαι με τον Weiler για να τα φοράς αυτά?
Κ. Ε?
Μ. Γιατί όταν κοιμόμαστε μαζί δεν τα φοράς.
Κ. Οχου πρωί πρωί.
Μ. Απόγευμα είναι.
Κ. Στη π0υτσα μου, για μένα πρωί είναι.
Μ. Ποιά π0υτσα σου μωρέ.
Κ. Αυτή που ξέχασες μέσα μου.
Μ. Ναι, αλλά την γεύτηκες κιόλας.
Κ. Ναι, την ίδια λέμε.
Μ. Πες μας ότι δεν σου άρεσε.
Κ. Δεν είπα ότι δεν μ άρεσε.
Μ. Είπα μήπως, πάω να σου κάνω καφέ.
Κ. Μμ.
Ααα τώρα μου έφυγε ο ύπνος. Γαμησετα. Τι ώρα είναι? Καλά δεν τον άκουσες?! 6 το απόγευμα. Α καλά λες.
Σηκώνομαι από το κρεβάτι και αλλάζω. Έβαλα ένα μαύρο σορτσάκι, μία κοντή μπλούζα και τα παπούτσια που τώρα παρατήρησα ότι έχω.
Μπράβο Kay. Thank you. Να σου υπενθυμίσω ότι το ίδιο κεφάλι έχουμε.
Κατεβαίνω κάτω και πηγαίνω στην κουζίνα. Όλοι ήταν εκεί και έτρωγαν, πηγα στον πάγκο και πήρα τον καφέ μου, έκατσα στην μπάρα μαζί τους να τους κάνω παρέα.
G. Εχθές τι ώρα γύρισες?
Κ. 5 περίπου. Ήρθα στο 'πα.
G. Το θυμόμουν αλλά δεν είχα δει την ώρα.
Δ. Που ήσουν?
Κ. Είχα πάει, δίπλα από το τμήμα, ήρθε ο Βασίλης δεν έγινε τίποτα, ήρθε είπαμε 2 πράγματα κι έφυγε.
Χ. Τι είπατε?
Κ. Ούτε που θυμάμαι. Μετά έτσι όπως γυρνούσα είδα τον μπαμπά μου έξω από το νοσοκομείο και κατάλαβα ότι γέννησε η Μαρία, οταν έφυγε ο μπαμπάς μου ανέβηκα να την δω. Τα είπαμε και μετά έφεραν τον Χρήστο. Χάρη τον είδες?
Χ. Ναι είχα πάει το πρωί. Έχει τα μάτια σου.
Κ. Και η Μαρία αυτό είπε.
V. Δείξτε μας καμία φωτογραφία από το μωρό όμως. Λέει και ο Χάρης του δίνει την φωτογραφία που του άφησα εχθές. Κοιτάει μία την φωτογραφία, μια εμένα.
V. Όντως έχει τα μάτια σου.
L. Ο μπαμπάς σου τι ματιά έχει?
Κ. Γαλαζοπρασινα. Αλλά το πράσινο δεν φαίνεται πολύ σχεδόν καθόλου.
Μ. Και η Μαρία?
Χ. Καστανό σκούρο, σχεδόν μαύρο.
Ν. Τα δικά σου?
Κ. Κάστανο πράσινα είναι αλλά αλλάζουν με το φως.
Ν. Γαμησε.
Κ. Η Μαριαγαπη που είναι?
Ν. Κοιμάται.
Δ. Δεν σου είπε τίποτα ο μπαμπάς σου?
Κ. Όχι, απλά με είδε και μετά "έφυγα".
Χ. Ξες τι παρατήρησα, ο μικρός έχει ίδια μέρα γενέθλια με τον James.
Δ. Ωχ όντως.
Κ. Καλά που μου το θύμησες να τον πάρω τηλέφωνο. Λέω και βγάζω το κινητό καθώς βγαίνω στην αυλή.
J. Έλα.
Κ. Χρόνια πολλά ρε, ήρθε το δώρο σου? Λέω και κάθομαι σε ένα σαλόνι που ξαπλώνει ο Weiler.
J. Ναι μαλακά γαμαει, thanks. Πως ήξερες ότι ήθελα ένα?
Κ. Σε ξερω πόσα χρόνια, λες να μην ξέρω ότι έχεις κόλλημα με τέτοια σκουλαρίκια. Την φωτογραφία που σου έστειλα την είδες?
J. Ναι τώρα έχουμε κι εμείς κοινό σκουλαρίκι.
Κ. Χαχα.
J. Για πες ρε πως περνάς?
Κ. Καλά σπίτι, εχθές γέννησε η Μαρία και πήγα να την δω.
J. Ναι μας τα είπε ο Χάρης το πρωί. Ε πάρε και τους υπόλοιπους μετά. Τους είπε ο Χάρης οτι έλειπες όλο το βράδυ και τα κορίτσια ανησύχησαν.
Κ. Αφού πάντα βγαίνω βράδυ.
J. Ναι αλλά δεν γυρνούσες τόσο αργά.
Κ. Ναι ισχύει.
J. Αντε τα λεμε, πάω Αλλατίνη.
Κ. Τα φιλιά μου δωστου. Λέω αστεία.
J. Καλά. Κλείνω την κλήση και καλώ τους υπόλοιπους.
Ν. Kay!
Α. Που ήσουν εχθές ρε μπουφε?
Κ. Είχα πάει βόλτα με τον Weil και μετά πήγα από το νοσοκομείο, γέννησε η Μαρία.
Σ. Δεν σε είδε ο μπαμπάς σου?
Κ. Με είδε.
Π. Ωχ.
Κ. Καθόλου ωχ. Τίποτα δεν είπε. Με είδε κι έφυγε.
Είπαμε τα κουτσομπολιά μας και μετά κλείσαμε. Είχε νυχτώσει και καθόμουν ακόμα έξω.
Αλλατίνη ο James ε? Ναι... Λοιπόν?Μωρέ λες? Αν λέω, λέει? Γαμάτη ιδέα.
Μπαίνω μέσα και ψάχνω τον Gang.
Κ. Gang. Φωνάζω για να με ακούσει.
Μ. Στο γυμναστήριο είναι τι τον θέλεις?
Κ. Θα πάω να τρέξω.
V. Και δεν το λες τόση ώρα? Φύγαμε.
Ν. Γιατί δεν πήγες νωρίτερα?
V. Δεν ήθελα να πάω μόνος.
Κ. Θα έρθει κανένας άλλος?
G. Kay όχι! Πετάγεται ο Gang από τον πάνω όροφο.
Δ. Δεν θα σου συνιστούσα να της απαγορεύσεις κάτι.
Κ. Έλα ρε Gang, γιατί?
G. Δεν θα πας.
Κ. Και ποίος με σταματάει?
G. Kay, κάτι είπα.
Κ. Κι εγώ κάνω.
Τραβάω τον Vince από το χέρι και τρέχουμε κάτω στο γκαράζ, ανεβαίνουμε γρήγορα στα r8 και φύγαμε. Απομακρυνθήκαμε από το σπίτι και σταμάτησε, σταμάτησα πίσω του και γελούσα.
V. Έμπλεξες άσχημα, θα τα ακούσεις όταν γυρίσουμε.
Κ. Δεν πειράζει. Το έχω ξανά κάνει.
V. Ξέρεις ότι σε κυνηγάνε.
Κ. Αν με θέλουν τόσο ας προσπαθήσουν με πιάσουν.
V. Δεν τον ξέρεις τον Άρη.
Κ. Ούτε αυτός εμένα. Με έχει στριμώξει πολλές φορές και ξέφυγα.
V. Όχι όμως την τελευταία φορά.
Κ. Μην ανησυχείς και γι αυτήν έχω γλυτώσει. Έχω πολύ πιο βρόμικη καρδιά από όλους τους αναρχικούς της Αθήνας.
V. Μυαλό λένε συνήθως.
Κ. Ακριβώς. Το να ηγησε με το μυαλό σου είναι απόφαση της στιγμής και συχνά κάνεις λάθη, όμως το ηγησε με την καρδιά σου δεν θα βγει ποτέ σε λάθος. Και σε μαλάκια να καταλήξει σκέψου ότι το ήθελε η καρδιά σου.
V. Μάλιστα.
Κ. Πάμε γιατί θα χάσουμε όλη την πλάκα?
V. Ναι.
Βάλαμε μπρος και ξεκινήσαμε. Φτάσαμε στο Σανατοριο. Τα παιδιά είχαν ήδη ετοιμάσει πάγκο με ποτά, τα ηχεία, κάμερες και τα σχετικά. Άφησα την μηχανή και μπήκα μέσα, ανέβηκα από τα γκρέμισμα σκαλιά στην ταράτσα και είδα τον Fred με τον Adrian να κοιτάνε τις κάμερες και να ετοιμάζουν τα ματσαρισματα.
V. Γειά.
Α. Hey.
F. Πως πάει?
Κ. Καλά, ήρθαμε να τρέξουμε.
F. Γαμησε. Σου έχω πολλούς. Περιμένε να βρω ποίος θα τρέξει πρώτος.
Κ. Οκ.
Πλησιάζω την άκρη της ταράτσας και κοιτάω κάτω.
Ουωου. Καλέ θα πέσεις! Θα ήταν το καλύτερο πράγμα στην ζωη μου. Πας καλά αυτοκτονία είναι! Λες να μην το ξέρω? Ξέρεις ότι μ αρέσει η αίσθηση του να πέφτεις στο κενό. Αν υπήρχε τρόπος να πέσω από εδώ χωρίς να σκοτωθώ θα το είχα κάνει ήδη. Ουφ επανήλθε.
Ακουμπάω τα χέρια μου στα κάγκελα και τα κουνάω για να δω αν είναι σταθερά. Και ναι για κάποιον περίεργο λόγο είναι σταθερά.
Πες μου ότι θα κάνεις αυτό που κατάλαβα!? Πολύ καλά κατάλαβες.
Vince!!!! Fred!!! Adrian!!! Κάποιος γαμώ! Αυτή θα κρεμάστει με τα πόδια από τα κάγκελα. Οχου σκάσε αφού δεν σε ακούνε, και την τελική το έχω ξανά κάνει στο Αλλατίνη. Θυμάσαι όμως τι έγινε? Όχι, για θυμησε μου εσύ που τα θυμάσαι όλα. Πηγές να πέσεις και σηκώθηκε την τελευταία στιγμή. Εκείνα δεν ήταν γερά κάγκελα. Αυτά δες πως είναι. Kay! Οχου γαμησε μας εγώ θα το κάνω.
Δένω γερά τα πόδια μου στα κάγκελα και αφήνω τα χέρια μου και το σώμα μου να κρεμάσει προς τα πίσω.
Στέκεσαι ανάποδα πάνω από 15 μέτρα γης συνελθε επιτέλους! Και γιατί να συνελθω? Να ξανά γίνει η ζωή μου βαρετή χωρίς νόημα. Να είμαι ίδια με όλους, να είμαι φισιολογικη με βάση τους υπόλοιπους? Αυτό εννοείς συνελθε? Οκ εντάξει, τουλάχιστον ελα πάνω στην ταράτσα. Οχου.
Σηκώνομαι και πλησιάζω τα παιδιά.
F. Που ήσουν ρε μαλακά θα στέλναμε ομάδα να σε βρει.
Κ. Εδώ ήμουν.
Α. Που εδώ?
V. Κρεμόταν σαν τη νυχτερίδα στα κάγκελα. Λέει αυστηρά σαν με μαλώνει.
Α. Τέλος πάντων τελειώνουν αυτοί και μετά μπαίνεις εσύ, με... Μακρή τον μικρό. Και ναι όλη η συμμορία ξέρει ότι με βίασε Τζόνι.
Κ. Shit. Έχει ξανά τρέξει εδώ?
F. Όχι.
Κ. Μπορείς τουλάχιστον να με αποκαλέσεις Erika και όχι Kay.
Α. Για ποιο λόγο?
V. Για να στο ζητάει κάτι ξέρει.
F. Εσύ ξέρεις? Ρωτάει τον Vince.
K. Στο ίδιο σπίτι μένουμε, λογικό το βρίσκω να ξέρει.
F. Οκ δεν είπα τίποτα.
Κ. Καλώς.
Κατεβαίνω κάτω και ανεβαίνω στη μηχανή, φοράω κράνος και αφού τελείωσαν οι προηγούμενοι πήρα θέση στην εκκίνηση. Βλέπω τον Τάσο να έρχεται δίπλα μου. Νιώθω να με σκανάρει από πάνω μέχρι κάτω, βλέπω έναν τύπο να τον πλησιάζει, κοιτάω καλύτερα και ταρατατα! Ο Τζόνι.
Ε ρε για πότε θα σε θάψει χαμπάρι δεν θα πάρεις. Χαχα. Συμφωνώ.
Ακούγονται ο Fred και ο Adrian από τα μεγάφωνα.
F. Λοιπόν μάγκες, 5ος αγώνας για απόψε κι έχουμε δύο νέους αγωνιστές. Στην μία μεριά ο Τάσος Μακρής.
Α. Και στην άλλη μεριά έχουμε μία νέα κοπέλα. Την Erika Μαυρίδου. Δεν ακούγεται κανένας πανηγυρισμός.
Έννοια σου και θα φωνάζουν όλοι όταν τερματίσεις.
F. 3
Α. 2
F. 1
Α. Φύγετε.
Ξεκινάει να μαρσάρει και φεύγεις βολίδα.
Όπα ρε fake bad boy.
Τρέχω πίσω του αλλά κερδίζει αρκετό έδαφος.
Και τι σε νοιάζει? Λες και οδηγας δική σου μηχανή. Μπορεί να μην την πλήρωσα εγώ αλλά την κέρδισα με την αξία μου.
Λίγο πριν την ευθεία για τον τερματισμό, βλέπω τη ράμπα και θυμήθηκα αυτό που είχα κάνει. Υποτίθεται είμαι καινούρια εδώ, ας τους δείξω λοιπόν ποια είμαι.
Ανεβαίνω στη ράμπα και γκαζώνω, φτάνω την άκρη και πηδαω στον αέρα. Σηκώνω τα πόδια μου από την μηχανή και κρατάω το τιμόνι. Αρχίζω να προσγειώνομαι και κάθομαι κανονικά στην μηχανή. Προσγειώθηκα μπροστά του και έφυγα τρέχοντας μπροστά. Φτάνω στον τερματισμό και κάνω drift. Αρχίζουν όλοι να φωνάζουν "Erika" στην αρχή χάθηκα ήμουν σε φάση "Μα Kay με λένε" αλλά μετά θυμήθηκα ότι είναι για το σχέδιο. Oh God. Ακόμα δεν άρχισε και αρχίζω να το σιχαίνομαι.
Τι σιχαίνεσαι? Το ψέμα. Εσύ το επέλεξες. Λες να μην το ξέρω? Αν είχες καμία καλύτερη ιδέα ας την έλεγες νωρίτερα. Μπήκες στο χορό θα χορέψεις. Το ξέρω!
Έρχεται δίπλα μου με κατεβασμένο το κεφάλι και βγάζει το κράνος του. Με κοιτάει και μου λέει.
Τ. Αυτά είναι δικά σου. Λέει και μου δίνει τα κλειδιά του με θλιμμένο ύφος.
Κ. Κράτα τα.
Τ. Όχι κέρδισες. Είναι δικά σου.
Κ. Έχω αλλά 2. Δεν χρειάζομαι τα δικά σου.
Αφήνω την μηχανή στο πάρκινγκ και ανεβαίνω πάνω κρατώντας το κράνος.
F. Γιατί τον άφησες να κρατήσει τη μηχανή?
Κ. Έχω 2 τι να την κάνω? Επίσης είναι και ένας άλλος λόγος.
F. Ok.
Α. Vince, σειρά σου.
Κατεβαίνει κάτω κι εγώ τον βλέπω από την ταράτσα. Ακούω μία φωνή πίσω μου και γυρνάω.
F. Erik. Σε ζητάνε. Λέει και μου δείχνει τον Τάσο. Του κάνω νόημα να με ακολουθήσει κάτω στα τοτέμ.
Κ. Τι με ήθελες? Δεν λέει κάτι και με κολλάει πάνω σε ένα τοτέμ.
Τ. Εμένα δεν θα μου flexαρεις τις μηχανές σου εντάξει?!
Κ. Οκ. Αποχαιρετά την τότε. Λέω και χωρίς να το καταλάβει πήρα τα κλειδιά της μηχανής από την τσέπη του.
Τ. Με εμένα δεν θα παίζεις το κατάλαβες.
Κ. Και γιατί παρακαλώ? Ψιθυρίζω στο αυτί του.
Αααα μαλακά ανατρίχιασε!!! Θετικό, μωρέ λες να είναι πιο εύκολο από όσο φαίνεται?
Ακουμπάω πάλι στο τοτέμ και περιμένω την απάντηση του. Αλλά δεν πήρα καμία απάντηση, γύρισε κι έφυγε.
Σε αυτό το game εγώ θα είμαι το bad boy κι εσύ το girly.
Τρέξαμε μερικούς ακόμα αγώνες και κατά τις 3.30 γυρίσαμε σπίτι. Όταν φτάσαμε περίμενα να ακούσω κατσαδα αλλά τελικά δεν έγινε τίποτα. Ανέβηκα στο δωμάτιο του Gang για να δω αν κοιμάται, καθόταν στο pc του.
Κ. Ήρθαμε.
G. Πως περάσατε? Έμαθα ότι ήτανε κι ο Τάσος εκεί.
Κ. Ναι ισχύει. Μάλλον θα τον βγάλω πιο γρήγορα από την μέση.
G. Μακάρι.
Κ. Ο Μολόχα κοιμάται?
G. Δεν ξέρω. Λέει και σηκώνεται.
Κ. Α οκ. Λέω και πάω να βγω απ το δωμάτιό του.
G. Μία χάρη.
Κ. Αν μπορώ, ναι.
G. Απλά μην ξαναφύγεις έτσι, εντάξει? Ανησυχούσα ρε γαμώ το. Το μόνο που με καθησύχαζε ήταν πως έφυγες με τον Vince και ότι ήταν ο Fred με τον Adrian. Με πλησιάζει και μου λέει σαν μεγάλος αδερφός.
Κ. Εντάξει.
G. Στο λέω γιατί από Σεπτέμβρη θα μένουμε μαζί. Καλά, όχι τελείως μόνοι μας αλλά θα παίρναμε πολλές ώρες σε εκείνο το σπίτι.
Κ. Εντάξει. Λέω και τον αγκαλιάζω, ανταποκρίνεται και με αγκαλιάζει κι εκείνος.
G. Πήγαινε δίπλα να κοιμηθείς.
Κ. Καληνύχτα. Λέω και βγαίνω από την αγκαλιά του.
G. Καληνύχτα.
Πηγαίνω στο δωμάτιο του Μολόχα, τον βλέπω να ξαπλώνει και ο Weiler καθόταν στον καναπέ. Σηκώνεται κι έρχεται προς το μέρος μου.
Μ. Πως πήγε το μωρό μου? Λέει και με φιλάει.
Κ. Καλά.
Μ. Κέρδισες?
Κ. Ναι. Λέω και του δείχνω τα κλειδιά του Τάσου.
Μ. Αυτό είναι το κορίτσι μου. Ήταν και ο μικρός έτσι?
Κ. Μικρός?
Μ. Από ποιόν πήρες τα κλειδιά βρε? Λέει με αστεία ειρωνεία.
Κ. Ααα ο Τάσος. Ναι ήταν. Αλλά πως ξέρεις με ποιόν έτρεξα?
Μ. Εμ μπορείς να πεις ότι ήταν λίγο στημένο να τρέξει μαζί σου.
Κ. Ε?
Μ. Εγώ είπα στον Adrian να σας βάλει μαζί, για να τον πλησιάσεις. Λέει όση ώρα αλλάζω και βάζω το μπουστάκι με το σορτσάκι που του αρέσουν.
Μ. Λοιπόν τον πλησίασες?
Τι λέμε τώρα? Έλα ντε, αν ζηλέψει... μπα δεν ζηλεύει εύκολα.
Μ. Τον πλησίασες?
Κ. Εε σόρυ αφέθηκα. Ναι μιλήσαμε.
Μ. Και? Πες δεν ζηλεύω και το ξέρεις. Εδώ έχει 1 point.
Κ. Όταν έχασε και του είπα να κρατήσει την μηχανή επειδή ήρθε με κατεβασμένα μούτρα, μετά ήρθε με στριμωξε και μου λέει να μην του φλεξαρω μηχανές και μετά μου λέει το γνωστό "με εμένα δεν θα παίζεις το κατάλαβες" και του λεω ψιθυριστά στο αυτί "και γιατί παρακαλώ" και εκείνη την ώρα ανατρίχιασε σαν κοριτσάκι. Ο Μολόχα κρατουσε την κοιλιά του από τα γέλια.
Μ. Μαλακά σ' το κάνει ακόμα πιο εύκολο. Λέει μέσα στα γέλια του.
Κ. Ναι ισχύει, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω κάτι.
Μ. Ποιό πράγμα?
Κ. Δεν ζηλεύεις και μου φαίνεται περίεργο.
Μ. Κοίταξε, με στεναχωρεί λίγο που το Σεπτέμβριο θα φύγεις και θα μείνεις με τον Gang, δηλαδή δεν θα βρισκόμαστε συχνά γιατί θα έχεις διαβασματα, επίσης όπως σου έχω πει θα ξανά πάω σχολείο και το ότι θα πρέπει να περνάς χρόνο μαζί του για να σε ερωτευτεί.
Κ. Χαλάρωσε θα έρχεσαι και θα έρχομαι.
Μ. Οκ. Αλλά θέλω μία χάρη.
Κ. Τι?
Μ. Αν αρχίσεις να νιώθεις κάτι, οτιδήποτε γι αυτόν θέλω να μου το πεις. Λέει και χαϊδεύει απαλά τα χέρια μου με τους αντίχειρες του.
Κ. Τι λες μωρέ που θα βρω καλύτερο από εσένα. Λέω και τον ξαπλώνω πίσω ενώ ανεβαίνω πάνω του.
Μ. Λέω, μήπως, αν, τύχει, μία στο εκατομμύριο και αρχίσεις να νιώθεις κάτι, θέλω να μου το πεις.
Κ. Εντάξει.
Τον φιλάω τρυφερά στα χείλη και ξαπλώνω δίπλα του. Μετά από λίγο μας πήρε ο ύπνος.
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
______________________________________
Hey!