Το πρωί ξυπνάω κατα τις 10 επειδή ο Weiler δεν με αφήνει στην ησυχία μου. Με γλύφει συνέχεια. Σηκώνομαι και πήγα να ντυθώ, ο Μολόχα ακόμα κοιμάται. Έβαλα ένα μαύρο τζιν σορτσάκι και ένα μαύρο τοπ.
Κατέβηκα κάτω στην κουζίνα να κάνω καφέ και βλέπω την Μαριαγαπη να κάθεται στη μπάρα.
Κ. Καλημέρα.
Μαρ. Μέρα. Πως κοιμήθηκες?
Κ. Καλά. Λέω και χτυπάω τον καφέ.
Μαρ. Σοβαρά εχθές γιατί αργησατε τόσο?
Κ. Κάναμε graffiti και ξεχαστηκαμε.
Μαρ. Που?
Κ. Δίπλα στο τμήμα. Εκεί που καθόμουν όταν ήμουν κρατητήριο.
Μαρ. Σιγά τι κρατητήριο πέρασες.
Κ. Ναι ισχύει, αλλά κατάλαβα ότι είναι το μόνο που μπορεί να με πάρει από κάτω σε λιγότερο από μία μέρα.
Μαρ. Καταλαβαίνω. Τι ζώδιο είσαι?
Κ. Τοξότης. Γιατί ρωτάς?
Μαρ. Ε είναι στο ζώδιο σου, δεν μπορείς χωρίς ελευθερία.
Κ. Αυτό ισχύει. Τι ώρα θα φύγουμε?
Μαρ. Πάμε και τώρα άμα θες.
Κ. Και δεν πάμε.
Κατεβαίνουμε κάτω στο γκαράζ και μπαίνουμε στο γκαράζ του Ντάφη, εκεί έχει και το δικό της, ένα μπλε audi. Μπαίνουμε μέσα και ξεκινάμε για το εμπορικό. Μπήκαμε μέσα και αρχίσαμε να κάνουμε βόλτες στα μαγαζιά, μπαίναμε στο ένα μου έδειχνε 150 ρούχα, τα δοκίμαζα όλα και αν μου άρεσε κάποιο το έπαιρνα τα περισσότερα είναι μαύρο. Καθόμαστε λίγο να σε κάτι παγκάκια με τις σακούλες στα χέρια.
Μαρ. Πάμε να δεις και τα ιδιαίτερα?
Κ. Πάμε και στα ιδιαίτερα.
Μπαίνουμε σε ένα μαγαζί με εσώρουχα αρχίζει ψάχνει. Αρχίζει βράζει κατι δαντελωτά. Αχ και πως δεν την μπορώ την δαντέλα.
Μαρ. Αυτά θα πάρεις.
Κ. Όχι, με τίποτα, την σιχαίνομαι την δαντέλα.
Μαρ. Τον Μολόχα τον ρώτησες?
Κ. Ωραία, δεν έχει κάτι άλλο με λιγότερη δαντέλα, κανένα κανονικό ύφασμα?
Μαρ. Τι γυναίκα είσαι εσύ Παναγία μου? Μισό. Αρχίζει ψάχνει και μου βγάζει κάποια άλλα με σκοινιά και δαντέλα.
Κ. Αυτά μάλιστα.
Μαρ. Πήγαινε δοκίμασε και όταν είσαι έτοιμη πες να μπω.
Πηγαίνω, τα δοκιμάζω, τα βλέπει πήραμε κάποια και από τα δαντελωτά για εκείνη και βγήκαμε από το μαγαζί. Κατεβήκαμε στο πάρκινγκ και αφήσαμε τις σακούλες.
Μαρ. Θέλουμε τίποτα άλλο. Δώρο για τον James!
Κ. Πάμε στο κοσμηματοπωλείο.
Φεύγουμε από το εμπορικό και πηγαίνουμε σε ένα κοσμηματοπωλείο. Μπαίνουμε μέσα και μας ρωταει η πωλήτρια.
Πωλ. Καλησπέρα, τι θα θέλατε.
Κ. Σκουλαρίκια ψάχνω, αντρικά.
Πωλ. Χρύσα, ασημένια ή μαύρα?
Κ. Μαύρα. Η πωλήτρια πηγαίνει να ψάξει.
Μαρ. Ο Μολόχα δεν φοράει σκουλαρίκια.
Κ. Δεν τα θέλω για τον Μολόχα. Ένας φίλος μου από Θεσσαλονίκη έχει γενέθλια την άλλη βδομάδα γι αυτόν τα θέλω.
Μαρ. Αα οκ. Εκείνος ο…
Κ. James.
Μαρ. Αυτός.
Πωλ. Λοιπόν για αγόρι είναι ωραία και αυτά. Λεει και μας βγάζει κάτι κρεμαστά με σταυρούς.
Πωλ. Όπως και αυτά. Μας δείχνει κάτι αλλά με φτερά.
Κ. Τους σταυρούς.
Πωλ. Καλή επιλογή. Λέει και μας τα βάζει σε μια σακούλα.
Κ. Ευχαριστώ. Λέω και την πληρώνω.
Βγαίνουμε από το κατάστημα και μπαίνουμε στο αμάξι.
Μαρ. Πιστεύεις θα του αρέσουν?
Κ. Έχει κόλλημα με τέτοια σκουλαρίκια. Αν τον δεις θα το καταλάβεις και μόνη σου.
Μαρ. Οκ.
Κ. Αλλά επειδή μου άρεσαν το ένα θα το κρατήσω εγώ.
Μαρ. Μόνο το ένα θα έχει?
Κ. Γενικά σαν παρέα το έχουμε αυτό, να έχουμε ίδια τατουάζ, σκουλαρίκια, μπλούζες. Γενικά να έχουμε κοινά πράγματα.
Μαρ. Αυτές οι παρέες είναι οι καλύτερες.
Κ. Χαχα. Μου λείπουν ρε γαμώ το.
Μαρ. Λογικό.
Φτάσαμε σπίτι και ανέβηκα στο δωμάτιό μου να αφήσω τις σακούλες στην ντουλάπα μου. Ακούω την φωνή του Μολόχα πίσω μου και τρομαξα.
Μ. Μωρό μου.
Κ. Αααϊ στο καλό σου τρομαξα. Λέω και πετάγομαι από την ντουλάπα μου.
Μ. Σόρυ δεν ήταν αυτός ο σκοπός μου. Με πλησιάζει.
Κ. Δεν πειράζει. Λέω και τον αγκαλιάζω.
Μ. Μα καλά τι πήρατε?
Κ. Ε κυρίως ρούχα.
Μ. Τόσες σακούλες ρούχα έχει?
Κ. Όχι μόνο.
Μ. Να δω?
Κ. Αφού θα τα δεις πάνω μου.
Μ. Ε δεν πειράζει. Λέει και πηγαίνει προς την ντουλάπα μου.
Κ. Περίμενε. Λέω και αρπάζω τις σακούλες με τα εσώρουχα.
Κ. Αυτά δεν κάνει να τα δεις. Είναι έκπληξη για το νησί.
Μ. Να ανησυχήσω?
Κ. Όχι όχι. Πηγαίνω στο μπάνιο και τα βάζω στο πλυντήριο, τον ακούω να λέει.
Μ. Σκουλαρίκια για ποιον πήρες?
Κ. Για τον James την άλλη βδομάδα έχει γενέθλια και θα του τα στείλω.
Μ. Μάλιστα. Λέει κάπως νευριασμενος. Άχου μωλε νομίζει ότι ξέχασα τα δικά του.
Κ. Εμ να τα πάρω να βάλω πλυντήριο?
Μ. Ναι έλα.
Βάζω τα ρούχα στο πλυντήριο και έρχεται στο μπάνιο.
Μ. Γιατί του πήρες κρεμαστά σκουλαρίκια?
Κ. Γιατί έχει κόλλημα με αυτά.
Μ. Ναι αλλά 2 κρεμαστά σε άντρα τον κάνουν να φαίνεται gay.
Κ. Γι αυτό θα του στείλω το ένα. Λέω και ανοίγω το κουτί.
Μ. Και το άλλο?
Κ. Το κρατάω εγώ.
Μ. Γιατί?
Κ. Γενικά η παρέα μας το έχει να παίρνουμε κοινά πράγματα.
Μ. Κάτι έχω παρατηρήσει. Λέει και μου δείχνει το κολιέ στο λαιμό μου που έχω με τον Δημήτρη.
Κ. Ναι. Πάμε κάτω?
Μ. Πάμε.
Κατεβαίνουμε κάτω και καθόμαστε στην μπάρα της κουζίνας. Τα παιδιά είχαν πάρει γύρους. Φάγαμε και ανέβηκα στο δωμάτιο του Μολόχα. Τον βλέπω να στέκεται στο μπαλκόνι με τα χέρια στα κάγκελα. Πηγαίνω πίσω του δένω τα χέρια μου στην μέση του.
Μ. Συνήθως εγώ σε κρατάω έτσι.
Κ. Δεν πειράζει. Γυρνάει και με αγκαλιάζει κανονικά.
Σηκώνω το κεφάλι μου για να τον βλέπω, ενώνει απαλά τα χείλη μας χωρίς να κάνει κάτι άλλο. Σταματάω το φιλί μας και ακουμπάω το κεφάλι μου στον ώμο του. Αρχίζω να τον φιλάω στο λαιμό και του αφήνω ένα σημάδι. Εκείνος με χαϊδεύει στην μέση.
Μ. Πάμε το βράδυ καμία βόλτα οι δυο μας?
Κ. Όχι πάλι anarchy.
Μ. Το βαρέθηκες ε?
Κ. Όχι τέλειο είναι το anarchy, απλά δεν θέλω πολύ κόσμο, πάμε κάπου μόνοι μας.
Μ. Εκεί που καθόμασταν στο τμήμα?
Κ. Πάμε.
Καθόμαστε στον καναπέ και κοιτάμε ο ένας τον άλλο. Θα μπορούσα να το κάνω για ώρες. Ακούω όμως το κινητό μου να χτυπάει και ήταν τα παιδιά από Θεσσαλονίκη. Δεν κάνω κίνηση να απαντήσω.
Μ. Δεν θα απαντήσεις?
Κ. Πρέπει?
Μ. Έλα ρε συ. Δεν λέω κάτι και απαντάω στην κλήση, δεν είναι ότι δεν θέλω να τους μιλήσω, αλλά μου άρεσε που τον κοιτούσα.
Κ. Γειά παιδιά.
Ν. Γειά σου Kay.
J. Hey.
Π. Τι κάνετε?
Κ. Εμείς καθόμαστε στον καναπέ. Γυρνάω την κάμερα προς τον Μολόχα.
Μ. Γειά.
J. Σαντορίνη δεν είστε?
Κ. Την Δευτέρα.
J. Αα οκ.
Α. Ελάτε και από εδώ καμία μέρα.
Δ. Θα προσπαθήσουμε.
Σ. Οκ. Νιώθω το χέρι του Μολόχα να με σκουνταει ελαφρά, γυρνάω το κεφάλι μου και μου λέει.
Μ. Πάω κάτω.
Κ. Εντάξει. Κατεβαίνει κάτω χωρίς να πει ή να κάνει τίποτα.
Ν. Τι έπαθε αυτός.
Κ. Λοιπόν τώρα που δεν ακούει. Σήμερα πήγα με την Μαριαγαπη για ψώνια, πήραμε κάτι πράγματα για το σπίτι και τα υπόλοιπα ήταν ρούχα για το νησί.
Π. Πήρες και ιδιαίτερα?
Κ. Ναι, επίσης επειδή πήρα δώρο και για σένα James, θα στο στείλω μέχρι την Παρασκευή θα έχει έρθει, Επίσης ο Μολόχα στράβωσε γιατί πιστεύει ότι ξέχασα τα δικά του γενέθλια που είναι την Τετάρτη.
J. Τι πήρες?
Δ. Άμα σου πει ρε βλάκα τι δώρο θα είναι?
J. Καλά σκάω.
Χ. Γι αυτό είναι με κατεβασμένο το κεφάλι ο δικός σου.
K. Ναι. Τουλάχιστον το απόγευμα είπαμε να πάμε βόλτα μόνοι μας.
Δ. Κοίτα ρε συ τον πειράζει λίγο που την μία θα βγεις μαζί μ, την άλλη με τον Gang, την άλλη θα είσαι με τον Weil, μετά όλη αυτή η βδομάδα με τα τατουάζ, στο κρατητήριο δεν πολύ μιλουσατε, από όσο μου είπε.
Κ. Ναι ισχύει. Μπορούμε να μην μιλάμε άλλο για το κρατητήριο? Κουραστικό καταντάει.
Δ. Καλά σόρυ.
Κ. Τα λέμε πάω κάτω να παίξω με τον Weiler.
Ν. Bye.
Σ. Χαιρετίσματα δώσε.
Κ. Έγινε.
Π. Δεν θα μας λείψεις.
K. Το ξέρω.
Κλείνω το κινητό μου και το βάζω στην τσέπη μου. Κατεβαίνω κάτω και βλέπω τα αγόρια στο σαλόνι, ο Ντάφη και η Μαριαγαπη λείπουν, μάλλον θα είναι στο δωμάτιο. Πηγαίνω προς την μπαλκονοπορτα και πριν βγω έξω ρωτάω.
Κ. Θα έρθει κανείς έξω?
V. Μπα. Λέει και γνέφουν και υπόλοιποι.
Βγαίνω στην αυλή και το Weiler έρχεται προς το μέρος μου με ένα μπαλάκι στο στόμα του. Το αφήνει μπροστά μου και το πετάω για να το φέρει. Παίζαμε μέχρι που άκουσα τον Gang να με φωνάζει για να παω στο γραφείο του. Μπαίνω μέσα και πηγαίνω στο γραφείο τους βλέπω όλους να κάθονται και κάθομαι στη θέση μου.
G. Η δουλειά που ήταν να γίνει εχθές θα γίνει σήμερα.
Ν. Η δουλειά ήταν να γίνει εχθές γιατί θα έλειπαν.
V. Και σήμερα θα λείπουν τους στείλαμε πιο μακριά.
G. Την δουλειά σας την ξέρετε από εχθές, οπότε σε μισή ώρα φεύγουμε.
Χ. Πως είπες τον λένε.
L. Ψάλτη.
Δ. Kay, Ψάλτης δεν είναι και ο Αντρέας?
Μ. Ναι Αντρέα λένε τον γιο του, γιατί?
Κ. Θυμάστε με ποίους έπαιξα μποξ πριν μπω στο σύλλογο?
G. Ναι 2 κωλομωρα.
Κ. Ναι. Μολόχα θυμάσαι με ποια κωλομωρα μιλούσα μία μέρα που είχες έρθει να με πάρεις από το σχολείο?
Μ. Ναι με αυτά που έπαιξες μποξ.
Κ. Vince έχεις φωτογραφία του γιου του?
V. Ναι. Έλα. Λέει και ανοίγει μια φωτογραφία στον υπολογιστή.
Δ. Χ. Αυτός είναι.
G. Ναι αυτός είναι ο γιος του και… για μισό, καλά λες με αυτόν είχες πλακωθεί.
Κ. Πιστεύεις θα είναι εύκολο να μπω σπίτι του?
V. Εμ. Σχετικά ναι. Γιατί μιλούσα μαζί του από ενα fake profil οπότε του το ακυρώνω και του στέλνεις εσύ.
Κ. Να του πω τι?
Χ. Δεν σου είχαν πει να κάνετε καινούρια αρχή?
Κ. Αυτό ήταν πριν ενα 4μηνο.
Δ. Ενταξει και?
Κ. Καλά. Ανοίγω το κινητό μου και τον ψάχνω στο instagram. Τον βρίσκω και του στέλνω μήνυμα.
k.skar_
Hey
_adreas_ps.
Έλα.
k.skar_
Τι κάνεις?
_adreas_ps.
Καλά, εσύ πως μας θυμήθηκες?
k.skar_
Καλά αν δεν θες να γνωριστούμε εγώ δεν έχω θέμα. Τι λες για σήμερα?
_adreas_ps.
Έχω κανονίσει με άλλη για σήμερα.
k.skar_
Καλά αν αλλάξει κάτι στείλε.
Δεν απαντάει και λέω στον Vince.
Κ. Vince στείλε.
V. Σε λίγο.
Κ. Τώρα που είναι μέσα. Μετά αν βγει άιντε βρε τον.
M. Έχει δίκιο.
Ο Vince του στέλνει μύνημα και του ακυρώνει το υποτιθέμενο ραντεβού που είχαν, βασικά εγώ είχα αλλά δεν πειράζει. Περιμένουμε λίγη ώρα και το κινητό μου χτυπάει. Ανοίγω το μύνημα του και διαβάζω.
_adreas_ps.
Εμ… Τελικά μου το ακύρωσε, όπως κι εχθές, οπότε αν θες έλα και τώρα.
k.skar_
Σε 15 ξεκινάω.
Αφήνω το κινητό μου και με κοιτάνε.
Κ. Τι? Σε 15 ξεκινάω.
Μ. Άιντε να γίνει και αυτό.
Δ. Για πόσα διαμάντια μιλάμε?
G. 15 αξίας 100εκ. Το ένα.
Κ. Καλά έχουν τόσα λεφτά και πάει σε δημόσιο?!
V. Από όσο ξέρω ήταν επιλογή του γιατί δεν του άρεσε το δημόσιο.
Κ. Οκ.
G. Σε 15 του είπες?
Κ. Ναι.
G. Προλαβαίνουμε, πάμε στην αποθήκη.
[°°°]
Φτάσαμε στην αποθήκη και είχε παντού σακούλες με χόρτο.
G. Λοιπόν δεν ανοίγετε τίποτα, έχουν πάνω κάτι αυτοκόλλητα με σχέδια από φυτά, απλά θα τα ξεχωρίσουμε.
Ξεκινάμε και χωρίζουμε τα ναρκωτικά, αλλού το χασίς, η κανναβη και ό,τι άλλο έχουμε. Τελειώσαμε και φύγαμε για το σπίτι του Ψάλτη. Βγαίνω απ το τζιπ και πηγαίνω προς το σπίτι του. Εντάξει αυτό δεν ήταν στάδιο. Πηγαίνω προς την πόρτα και χτυπάω κουδούνι. Τι φάση ούτε φυλακές, ούτε σκυλιά. Ανοίγει μία κυρία με ένα μαύρο φορέμα και μια άσπρη ποδιά στη μέση της.
Κυρ. Γειά σου κοπέλα μου, πέρασε, τον Αντρέα ήρθες να δεις. Μπαίνω μέσα και της απαντάω.
Κ. Ναι.
Κυρ. Έρχεται λογικά.
Α. Ελπινικη, ποίος ήρθε? Ακούγεται ο Αντρέας καθώς κατεβαίνει τις σκάλες.
Κυρ. Μια φίλη σου. Κατεβαίνει κάτω και με βλέπει.
Α. Α οκ. Εντάξει πήγαινε μέσα. Όση ώρα ερχόταν κοιτούσα τον χώρο γύρω μου τεράστιο σαλόνι, μεγάλοι χώροι τοίχοι αντί για τζαμαρίες.
Α. Εε μην καρφώνεις έτσι. Λέει και πηγαίνει προς το σαλόνι.
Κ. Δεν καρφώνω, κοιτάω που είναι το κακό? Κι εσύ αν ερχόσουν σπίτι μου θα κοιτούσες τι υπάρχει γύρω σου. Τον ακολουθώ και κάθεται σε έναν καναπέ με τα πόδια στο τραπέζι.
Α. Δεν χρειάζεται το έχω δει απ' έξω.
Κ. Γιατί ρε δεν σ άρεσε? Λέω και κάθομαι σε έναν άλλο με σταυρωμένα τα χέρια.
Α. Προτιμώ αυτό. Σαν στάδιο είναι το δικό σου.
Κ. Πόσα άτομα μαίνεται εδώ?
Α. Εγώ και οι γονείς μου.
Κ. Μόνο?!
Α. Ναι, το προσωπικό έχει δικό του σπίτι.
Κ. Μάλιστα.
Α. Εσύ?
Κ. Τι εγώ?
Α. Σπίτι, πόσα άτομα μαίνεται?
Κ. Εε.. Καμία δεκαριά είμαστε.
Α. Τι φάση?!
Κ. Φίλοι είμαστε και μένουμε μαζί για την πλάκα μας.
Α. Και το αγόρι σου μαζί.
Κ. Ναι.
Α. Του είπες πως θα έρθεις?
Κ. Ναι, γιατί?
Α. Α τίποτα ρωτάω, έγω στη θέση του δεν θα σε άφηνα να βγεις.
Κ. Έλλειψη εμπιστοσύνης λέγεται αυτό στο χωριό μου.
Α. Ναι ισχύει αλλα… δεν συνεχίζει.
Κ. Αλλά…
Α. Τίποτα άστο. Πάμε κατά πάνω? Σηκώνεται και βλέπω το τσιπ μου να αναβοσβήνει. Άνοιξα την κάμερα για να βλέπουν τα παιδιά.
Α. Ωραίο βραχιόλι.
Κ. Α thanks.
Α. Από που το πήρες?
Κ. Δεν ξέρω ο αδερφός μου το αγόρασε.
Α. Καλή φάση αλλά γιατί μπλε και όχι χρυσό?
Κ. Δεν μαρεσει το χρυσό. Δεν μου πάει βασικά.
Α. Οκ. Ανεβαίνουμε τα σκαλιά και πηγαίνουμε στο πάνω πάτωμα. Πάλι τα ίδια με κάτω.
Α. Δεν θα κάτσουμε στο σαλόνι, πάμε στο δωμάτιο μου. Τον ακολουθαω στο δωμάτιο του. Άσπροι τοίχοι, μεγάλος χώρος, κλασικό PC στο γραφείο, ερυθρόλευκη κουβέρτα και άφησες.
Α. Ναι είσαι λίγο στο δωμάτιο του εχθρού αλλά δεν πειράζει. Λέει και κάθεται στο κρεβάτι του κι εγώ οκλαδον στην καρέκλα του γραφείου του.
Κ. Εχθρού?
Α. Από Θεσσαλονίκη δεν ήρθες?
Κ. Ναι.
Α. Στη Θεσσαλονίκη ο ΠΑΟΚ δεν είναι?
Κ. Ναι αλλά εκεί πήγαινα μόνο για να παίξω αγώνες δεν υποστηρίζω κάτι.
Α. Καλώς.
Α. Αχ τι καλά τον Σεπτέμβριο δεν θα σε έχω στην τάξη.
Κ. Ακόμα καλύτερα ούτε στο σχολείο.
Α. Γιατί?
Κ. Θα πάω σε ιδιωτικό.
Α. Και θα σε βάλουν στην Γ'?
Κ. Δεν με απασχολεί, είτε στην Β' είτε στη Γ' πάλι στο γραφείο θα είμαι.
Α. Γιατί όμως έτσι?
Κ. Έτσι. Λέω και σηκώνω τους ώμους μου.
Α. Τα ιδιωτικά είναι ζόρικα.
Κ. Και εσύ πού το ξέρεις?
Α. Ήμουν στο γυμνάσιο. Σε ποίο θα πας?
Κ. ADC.
Α. Πω μαλακά ο διευθυντής τους. Ό,τι χειρότερο.
Κ. Ε μωρέ όπως μπήκατε στη θέση σας θα μπει κι αυτός, δεν θέλει κόπο θέλει τρόπο.
Α. Χαχα αστείο. Λέει ειρωνικά.
Κ. Για πες λίγο πως είναι.
Α. Γράφεις διαγωνισματα κάθε 2 βδομάδες, έχει εργαστήρια, έχει κλειστό και ανοιχτό γυμναστήριο, αποδυτήρια, πριν την γυμναστική αλλάζεις και αφού τελειώσει ξανά αλλάζεις, σαν τις προπονήσεις ένα πράγμα.
Κ. Καλή φάση.
Α. Να σε δω στα διαγωνισματα.
Κ. Έννοια σου και ξέρω τι θα κάνω.
Α. Αν σε πιάσουν με σκονάκι στο τετράμηνο σε βάζουν κάτω από την βάση.
Κ. 1ον τα δικά μου σκονάκια δεν τα βρίσκουν και στο πρώτο θρανίο στην έδρα να είμαι. 2ον συνήθως δεν κάνω σκονάκια.
Α. Οκ. Μετά σιωπή. Ακούω τι κινητό μου να χτυπάει και βλέπω μήνυμα από τον Gang.
Gang
Να έρθω να σε πάρω?
k.skar_
Έλα.
Α. Τι έγινε?
Κ. Α τίποτα ένας φίλος μου, έρχεται να με πάρει.
Α. Α τόσο γρήγορα?
Κ. Δύο ώρες πέρασαν. Λίγο ήταν?
Α. Έχασα την ώρα.
Βγαίνω από το δωμάτιο του και κατεβαίνω κάτω χωρίς να έχει έρθει πίσω μου. Βλέπω την κυρία με την ποδιά και με χαιρετάει. Ανοίγω την πόρτα και βλέπω τον Gang με την μηχανή έξω από το σπίτι. Πήγαμε στην αποθήκη για κάποιο λόγο που δεν ξέρω εκεί ήταν και οι υπόλοιποι μαζί με τον Weil και την τσάντα μου.
K. Γιατί ήρθαμε εδώ?
Δ. Πήγαινε άλλαξε και έλα.
Χωρίς να πω τίποτα παίρνω την τσάντα από τα χέρια του Δημήτρη και πηγαίνω στο μπάνιο, φοράω την γκρι φόρμα και το μαύρο μπουστάκι που μου έφερε και βγαίνω.
Κ. Ήρθα. Δεν λέει κανένας τίποτα και πηγαίνω προς τον Μολόχα και τον αγκαλιάζω.
Κ. Γιατί είπαμε ότι ήρθαμε εδώ?
Μ. Θα πάμε να τα πουλήσουμε.
Κ. Τώρα?
Μ. Το βράδυ.
G. Kay εσύ έχεις αυτά. Λεει και μου φέρνει κάτι σακούλες από χασίς.
Κ. Εντάξει. Για που?
G. Θα τα δώσεις σε αυτήν την κοπέλα. Την λένε Εύη. Λέει και μου δίνει μια φωτογραφία που έγραφε και μία οδό πάνω.
V. Θα πας από ταράτσες.
Δ. Αφού θα βγούμε βράδυ.
G. Η Kay θα πάει τώρα.
Κ. Οκ. Παίρνω τις σακούλες και τις βάζω στην τσάντα μου.
G. Τα λεφτά θα μας τα δώσει αργότερα.
Βγαίνω από την αποθήκη και ξεκινάω προς την άγνωστη κοπέλα. Ανεβαίνω στις ταράτσες και ξεκινάω να πηδαω απο την μια στην άλλη. Φτάνω στην οδό που μου είπαν και μπαίνω στην πολυκατοικία. Στην φωτογραφία πάνω έγραφε 2ος όροφος. Κατεβαίνω μέχρι τον 2ο και χτυπάω το κουδούνι με το όνομα Εύη. Ανοίγει την πόρτα ένα ψιλό μελαχρινό αγόρι και με ρωτάει.
Αγρ. Ψάχνεις κάποιον?
Κ. Εδώ μένει η Εύη? Ακούγεται μια φωνή από μέσα μάλλον δική της .
Φων. Ένα λεπτό έρχομαι.
Αγρ. Ναι όπως κατάλαβες. Ξανά ακούω την κοπέλα να λέει
Φων. Μωρό μου πήγαινε λίγο μέσα και έρχομαι. Το παιδί πηγαίνει μέσα και εμφανίζεται μία κοπέλα στην ηλικία μου περίπου. Όταν με είδε παραξενευτηκε.
Φων. Ψάχνεις κάποιον?
Κ. Εσύ είσαι η Εύη?
Ε. Ναι από που με ξέρεις?
Κ. Ο Gang με έστειλε.
Ε. Αα ο Gangster.
Κ. Ναι. Είχε κάτι δουλειές και έστειλε εμένα να στα φέρω. Ανοίγω την τσάντα μου και της δίνω τις σακούλες.
Ε. Αχ επιτέλους.
Κ. Είσαι σίγουρη τι πας να κάνεις?
Ε. Δουλειά σου. Λέει και ανοίγει μία σακούλα.
Κ. Οκ, φεύγω.
Κλείνει την πόρτα και ανεβαινω στην ταράτσα. Φτάνω στην αποθήκη και εκεί ήταν μόνο ο Gang.
G. Ήρθες κιόλας?
Κ. Για να με βλέπει εδώ, ναι. Τι κάνεις? Πηγαίνω προς το μέρος του και βλέπω μπροστά του σύριγγες και κάτι τσιγάρα σαν πούρα.
G. Κάποια τα στέλνουμε σε σακούλες αλλά τα στέλνουμε σε σύριγγα και άλλα σε τσιγάρα. Αναλόγως πως τα θέλει ο κάθε ένας. Λέει και τα μαζεύει σε σακούλες.
Κ. Μάλιστα.
G. Λοιπόν αυτά είναι δικά σου. Λέει και μου δίνει 2 σε μορφή τσιγάρου.
Κ. Που τα πάω?
G. Για εσένα είναι. Δοκίμασε.
Κ. Δεν θέλω.
G. Δεν θα εθιστείς, στα δίνω να δοκιμάσεις για να ξέρεις πως είναι.
Κ. Και πως είσαι σίγουρος ότι δεν θα κολλήσω.
G. Συγκεκριμένα εσύ δεν κολλας εύκολα, τουλάχιστον σε ναρκωτικό. Το είδα τότε που εκπαιδευες τον Weiler.
Κ. Πως?
G. Μπήκες στο θερμοκήπιο χωρίς μάσκα και όταν βγήκες ήσουν μία χαρά.
Κ. Ναι ισχύει αυτό.
G. Άρα το αντέχεις, δεν εθίζεσαι.
Κ. Δεν είναι όλα ίδια όμως.
G. Οκ το ξέρω. Δοκίμασε τουλάχιστον να ξέρεις τι είναι. Λέει και βγαίνει από την αποθήκη.
Μένω μόνη μου μέσα μαζί με τα δύο "τσιγάρα". Να το κάνω ή όχι? Βλέπω τον Weiler που ξαπλώνει στον καναπέ να με κοιτάει. Απλώνω το χέρι μου και παίρνω ένα τσιγάρο. Το βάζω στα χείλη μου και παίρνω έναν αναπτήρα που βρισκόταν στο τραπέζι. Ανάβω το τσιγάρο και ρουφάω τον καπνό. Αρχίζω να βήχω. Έρχεται ο Gang μέσα και με κοιτάει.
Κ. Μπλιαχ.
G. Καλύτερα να μην σου αρεσει.
Κ. Παρτο. Λέω και απλώνω το χέρι μου προς αυτόν.
G. Το άναψες, το τελείωσες.
Κ. Δική σου ιδέα ήταν.
G. Καλά φερτο, αν σε πλησιάσουν με αυτά μην έρθεις μου πεις ότι σου έδωσαν μπαφο χωρίς να το ξέρεις. Λέει και απλώνει το χέρι του για να το πάρει.
Κ. Μπαφο κιόλας?
G. Τέλος πάντων τελείωσε το να πάμε σπίτι. Νυχτώνει.
Κ. Καλά.
Τραβάω μία γερή τζούρα και χαλαρώνω, σα να μπαίνω σε ένα ροζουλι συννεφάκι.
Τελειώνω τον μπαφο και το άλλο το βάζω στην τσέπη μου. Βγαίνω από την αποθήκη με τον Weil και κλειδώνω. Ο Gang στεκόταν λίγο πιο πέρα με τα χέρια στις τσέπες της φόρμας του και κοιτούσε την Αθήνα μπροστά του. Πηγαίνω δίπλα του και τον κοιτάω. Τι μπορεί να σκέφτεται τώρα?
Κ. Τι έχεις?
G. Δεν... Δεν ξέρω. Μα καλά ούτε ο ίδιος δεν ξέρει τι έχει? Νταξει η τρέλα πάει με την κληρονομιά από ότι φαίνεται.
G. Εδώ και καιρό νιώθω ότι κάτι μου λείπει. Πίστευα ότι αυτό που μου έλειπε ήταν η αδερφή μου αλλά πάλι δεν νιώθω ολοκληρωμένος.
Κ. Μήπως είναι θέμα σχέσης? Ίσως να θέλεις μία κοπέλα για σύντροφο, και να μην την έχεις βρει ακόμα. Ή ίσως να θες να γνωρίσεις και τις άλλες σου αδερφές.
G. Εννοείς αδερφές μας.
Κ. Ναι κατάλαβες.
G. Δεν παίζει να με θέλουν. Λέει και κάθεται κάτω.
Κ. Πας καλά?! Αν σε γνωρίσουν θα σε λατρέψουν. Κάθομαι κάτω δίπλα του και του χαϊδεύω τα μαλλιά.
G. Δεν θα με αφήσει να τις δω.
Κ. Ε και? Ούτε εμένα με άφησε αλλά πήγα.
G. Θα ξανά πας?
Κ. Ίσως τον άλλο μήνα, είναι τα γενέθλια της μικρότερης.
G. Η Έφη?
Κ. Ναι. Εύκαιρα να δεις και την γιαγιά, τον παππού, τα ξαδέρφια μας.
G. Και πως είσαι τόσο σίγουρη ότι θα με θέλουν.
Κ. Όσο κι ας μην το παραδεχομαστε με τα αδέρφια μας είμαστε ίδιοι. Και οι τρεις θέλουμε αδερφό, μηχανές, τρέλες. Θα το δεις και μόνος σου ότι δεν έχουμε πολλές διαφορές.
G. Λες ε? Πότε έχει γενέθλια?
Κ. 16 Αυγούστου. Θα πάμε για το πανηγύρι στο χωριό και όταν αλλάξει η μέρα της βγάζουμε και μια τούρτα. Βέβαια υπάρχει και ένα πρόβλημα.
G. Η Μαγδα.
Κ. Ναι. Εντάξει με εμένα θα έχει τα νεύρα της συνέχεια, με εσένα μετά από 24 χρόνια δεν ξέρω τι αντίδραση θα έχει.
G. Ελπίζω τουλάχιστον να μην με περάσει για το αγόρι σου.
Κ. Χαχα. Δεν παίζει.
G. Τέλος πάντων, πάμε σπίτι πρέπει να βγω μετά.
Σηκωνομαστε και μπαίνουμε στο τζιπ, πηγαίνουμε σπίτι και όλοι ετοιμάζονται για να βγουν. Φοράνε όλοι μαύρα, μαύρες μπαντανες, μαύρες τσάντες, μαύρα παπούτσια, μόνο η Μαριαγαπη δεν φοράει μαύρα. Κάθομαι στον καναπέ και τους βλέπω να ετοιμάζονται. Θέλω να του πω να βγω κι εγώ αλλά δεν θέλω να τους ενοχλήσω. Αφού ετοιμάστηκαν έρχεται ο Μολόχα προς το μέρος μου.
Κ. Πρόσεχε.
Μ. Έγινε.
Αφήνει ένα φιλί στα χείλη μου και φεύγει. Μένω σπίτι με την Μαριαγαπη και τον Weiler.
Κ. Θες να δούμε καμιά ταινία?
Μαρ. Έχεις καμιά προτίμηση?
Κ. Καμία αστυνομική ή εγκληματική. Το ίδιο πράγμα είναι.
Μαρ. Οκ για πες.
Κ. Mile 22.
Μαρ. Οκ.
Κ. Πάω να πάρω πατατάκια απ' την κουζίνα.
[°°°]
Ξαπλώνω στο κρεβάτι του και περιμένω να βγει από το μπάνιο. Η ώρα έχει πάει 2 ο Weil ξαπλώνει δίπλα στο χαλάκι δίπλα από το κρεβάτι του. Ακούω την πόρτα του μπάνιου να ανοίγει και τον Μολόχα να βγαίνει από μέσα. Έρχεται και ξαπλώνει δίπλα μου. Γυρνάω πλευρό προς το μέρος του. Τον αγκαλιάζω και κοιμάμαι στην αγκαλιά του.
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
______________________________________
Heeeeey!
Παιδία γράψτε μου ένα όνομα να σας φωνάζω βαρέθηκα να γράφω "hey" συνέχεια...