Το πρωί ξύπνησα πάλι από το κωλο κουδούνι.
Κ. Πω γαμώ την μάνα σου.
Μουρμουριζω και αναφέρομαι στο κουδούνι. Βγαίνω από το κελί και κατεβαίνω για πρωινό μαζί με τον Μολόχα. Αφού τελειώσαμε το πρωινό, που ήταν πάλι κρουασάν, ήρθε ο Βασίλης και μας είπε.
Β. Ήρθαν να σας πάρουν.
Κ. Καιρός ήταν.
Β. Ούτε μία μέρα δεν έκατσες.
Κ. Θες να κάτσεις εσύ?
Β. Εγώ σε αντίθεση με σένα ξέρω τι κάνω.
Φεύγει ο Βασίλης χωρίς να προλάβω να απαντήσω και ακούγονται κάτι "Ωωω" από τους τύπους πιο δίπλα. Το παίζω αδιάφορη ενώ βάζω τον μεταλλικό δίσκο στην άκρη του τραπεζιού. Τον χτυπάω στην άκρη με το χέρι μου και πετάγεται προς αυτούς. Γυρνάω το βλέμμα μου σε αυτούς με σατανικό χαμόγελο και τους λέω.
Κ. Μου πέσε.
Καλά να πάθετε.
Σκάσε εσύ!
Οκ εντάξει έχεις νεύρα σκάω.
Σηκώνομαι, βγάζω ένα τσιγάρο από την ζακέτα μου, το ανάβω και βγαίνω έξω. Στηρίζω την πλάτη μου στον τοίχο πίσω μου και ρουφάω τον καπνό. Έρχεται ο Μολόχα γελώντας δίπλα μου.
Μ. Καλά ε αυτό ήταν το καλύτερο αυτό το 2ημερο.
Κ. Χμ. Μπορεί και να έχεις δίκιο, είχε όντως πλάκα.
Μ. Μήπως παρεξήγησες το μέρος?
Κ. Όχι καθόλου.
Μ. Γιατί? Αυτό πλάκα είχε.
Κ. Κι εσύ το είπες, αυτό που έγινε τώρα είχε πλάκα, είναι φυλακή, δεν μπορείς να περνάς καλά εδώ.
Μ. Έχεις δίκιο. Εμ. Πάμε γιατί τα παιδιά περιμένουν.
Κ. Πάμε. Λέω και σβήνω το τσιγάρο.
Πηγαίνουμε στην πύλη και εκεί ήταν όλοι οι υπόλοιποι μαζί με τον Weiler. Με είδε και ήρθε τρέχοντας προς το μέρος μου. Τον αγκάλιασα και μετά τους άλλους.
Δ. Πως ήταν εκεί μέσα?
Κ. Μπες και δες.
Χ. Άστο άκυρο.
Κ. Μακριά από το φαγητό, κυρίως όταν το μαγειρεύουν αυτοί. Συσκευασμένα μόνο.
Μαρ. Γιατί ρε συ τόσο χάλια.
Κ. Αν κρίνω από το χθεσινό, ναι είναι πολύ χάλια.
V. Γιατί ρε? Τι είχατε?
Μ. Μακαρόνια.
L. Μια χαρά είναι τα μακαρόνια.
Μ. Ναι όταν κάνεις εμετό ή σε πιάνει κόψιμο καλά είναι.
X. Γιατί ρε ποίος τα έβγαλε?
Μ. Η Kay.
Ν. Ωχ κατάλαβα ακόμα να τα αλλάξουν.
Κ. Κι εσένα μακαρόνια σου είχαν δώσει?
Ν. Αν θες να πας από στομάχι το κρατητήριο είναι το κατάλληλο.
Κ. Το καταλάβαμε πάμε σπίτι να φάμε σαν άνθρωποι.
Μπαίνουμε στα τζιπ και ξεκινάμε για το σπίτι. Φτάσαμε κι εγώ ανέβηκα στο δωμάτιό μου να κάνω μπάνιο. Βγάζω το ρούχα μου και μπαίνω κάτω από την ντουζιέρα. Το νερό τρέχει πάνω μου σαν να παίρνει την μυρωδιά της φυλακής. Αφού τελείωσα βγαίνω και τυλίγομαι με την πετσέτα. Βγαίνω από το μπάνιο και πηγαίνω στη ντουλάπα μου. Βάζω εσώρουχα, μια μαύρη φόρμα και μία μαύρη μπλούζα. Αφήνω τα μαλλιά μου ανακάτεμα χωρίς να τα στεγνωσω και κατεβαίνω κάτω. Βλέπω τα αγόρια στο σαλόνι και πηγαίνω κάθομαι στην κούνια.
V. Πες μου ότι ήσουν όλη την μέρα με την ζακέτα? Γνέφω θετικά και με κοιτάει περίεργα.
L. Δεν έσκασες?
Κ. Έσκασα αλλά ο άλλος θα έσκαγε περισσότερο αν δεν την φορούσα. Αναφέρομαι με αστείο ύφος στον Μολόχα.
G. Κοιτούσαν πολύ?
Κ. Ε όσο να πεις, τόσο καιρό εκεί μέσα, έχει να τους σηκωθεί χρόνια.
N. Αυτά είναι.
G. Το απόγευμα έχω κλείσει για το τατουάζ σου.
Κ. Οκ.
Δ. Πόσα ακόμα θα κάνεις?
Κ. Δεν ξέρω, όσα χρειαστεί μέχρι να καλύψω τα σημάδια μου.
Χ. Kay… Πάει να πει κάτι αλλά δεν το λέει.
Κ. Χάρη, θέλω να φύγουν από πάνω μου, δεν μπορώ να τα κάνω αφαίρεση, μπορώ όμως να τα καλύψω.
Χ. Εντάξει συγνώμη.
Μαρ. Το φαγητό έτοιμο. Λέει και βγαίνει από την κουζίνα.
Πηγαίνουμε όλοι στην κουζίνα και ξεκινάμε να τρώμε το παστίτσιο.
Κ. Κανονικό φαγητό.
Μ. Κόλλημα έφαγες.
Δ. Καλά σου λέει.
Κ. Δεν πειράζει.
Ν. Αφήστε την ρε, καλά λέει.
Μαρ. Kay, πότε φεύγετε?
Κ. Δευτέρα.
Μαρ. Σήμερα είναι Πέμπτη, όποτε το Σάββατο θα πάμε για ψώνια.
Μ. Τι ψώνια?
Μαρ. Δεν σε αφορά. Του λέει ξερά.
Τι έχει στο μυαλό της?
Τελικά καλά την λέει ο Ντάφης διαβολάκι.
Πες το ψέματα.
Συνεχίζουμε το φαγητό και αφού τελειώσαμε βοήθησα την Μαριαγαπη να μαζέψει την κουζίνα. Ανέβηκα πάνω στο δωμάτιό μου για να πάρω τα μπαλάκια του Weiler, κατέβηκα στην αυλή και τον βρήκα να ξαπλώνει ανάσκελα με την γλώσσα έξω πάνω στο γρασίδι. Έχει πολύ πλάκα έτσι.
Κ. Weiler.
Τον φωνάζω και έρχεται. Του πετάω το μπαλάκι και μου το φέρνει πίσω. Παίζαμε για αρκετή ώρα μέχρι που άρχισε να με κυνηγάει. Έπεσα στο έδαφος και ήρθε ξάπλωσε πάνω μου.
Κ. Σήκω. Λέω με το ζόρι. Δεν μπορούσα να πάρω ανάσα.
Πόσα κιλά έφτασε θεέ μου? Μπαίνουμε μέσα και τον ανεβάζω στην ζυγαριά. Περιμένω να δω πόσα δείχνει. Πόσα!? 47 κιλά! Τόσο πολύ τρώει? Από ότι φαίνεται. Τέλος πάντων χεστο πάμε για ύπνο, νύσταξα. Συμφωνώ.
Ανεβαίνουμε στο δωμάτιο μου και ξαπλώνω στο κρεβάτι μου αγκαλιά με τον Weil. Ακούω την πόρτα να ανοίγει και μπαίνει μέσα ο Μολόχα. Έρχεται ξαπλώνει δίπλα μου και με παίρνει αγκαλιά. Μετά από λίγο κοιμηθηκαμε.
Το απογευμα ξύπνησα επειδή με εγλυφε ο Weil στο πρόσωπο. Σηκώνομαι από το κρεβάτι χωρίς να ξυπνήσω τον Μολόχα πηγαίνω στο μπάνιο και κάνω ένα γρήγορο ντουζ για να ξυπνήσω. Ντυνομαι, βγαίνω από το μπάνιο και βλέπω ότι έχει ξυπνήσει. Πηγαίνω προς το μέρος του και ανεβαίνω πάνω του.
Κ. Τσύπνησε το μωλό μου?
Μ. Ναι το μωλό σου. Λέει και γελάω ενώ με χαϊδεύει στην πλάτη.
Μ. Τι ώρα είναι?
Κ. 6.30
Μ. Αυτά είναι. Σκύβω και τον φιλάω πεταχτά.
Σηκώνομαι από πάνω του και κάθομαι δίπλα του. Με χαϊδεύει στο μάγουλο και χαμογελάω.
Μ. Κατεβαίνουμε?
Κ. Αντε πάμε.
Κατεβαίνουμε κάτω και πηγαίνουμε στον Στράτο.
Σ. Γειά παιδιά. Εχθές δεν ήτανε να έρθετε?
G. Ναι.
Κ. Αλλά μπήκαμε κρατητήριο.
Σ. Κατάλαβα. Έλα μέσα. Πηγαίνουμε μέσα και κάθεται στην υπολογιστή του.
Σ. Λοιπόν ο Gang είπε στην πλάτη έτσι?
Κ. Ναι.
Σ. Ωραία βρήκα αυτά δες ποιο σου αρέσει, βγάλε την μπλούζα σου και κάτσε.
Κοιτάω τα σχέδιο, είχε βρει πολλά είναι η αλήθεια. Αλλά με φτερά, αλλά με ζώα, τελικά κατέληξα σε ένα ανάποδο κλαδί από τριαντάφυλλο.
Σ. Βρήκες?
Κ. Ναι. Αυτό με το τριαντάφυλλο.
Σ. Οκ κάτσε και έρχομαι.
Κάθομαι ανάποδα στην καρέκλα σηκώνω την μπλούζα μου και λύνω το σουτιέν μου. Έρχεται αφού έχει ετοιμάσει τις βελόνες και ξεκινάει να χτυπάει.
Σ. Να ξέρεις δεν είναι σαν τα άλλα μέρη, πονάει λίγο.
Κ. Οκ.
Όση ώρα χτυπούσε ρωτούσε πως πέρασα στο κρατητήριο.
Σ. Τόσο ωραία δηλαδή? Να ξανά πας αφού σου άρεσε.
Κ. Σκάσε, θα σου γυρίσω μπουνιά.
Σ. Καλά σκάω.
Κ. Ιιιχ. Αου.
Σ. Στο 'πα, πονάει.
Κ. Πες μου μια βελόνα που δεν πονάει.
Σ. Εμ… Δεν ξέρω.
Κ. Θα σου πω εγώ που ξέρω. Δεν υπάρχει βελόνα που δεν πονάει.
Σ. Να σου θυμήσω ότι ήταν επιλογή σου να κάνεις τατουάζ.
Κ. Άλλο αυτό. Λέω αστεία.
Σ. Σαν την αδερφή μου κι εσύ.
Μετά από 3.30 ώρες τελειώσαμε. Έρχονται τα παιδιά μέσα και με κοιτάνε.
V. Τέλος?
Σ. Ναι.
Μ. Ωραίο.
Δένω το σουτιέν μου και φοράω κανονικά την μπλούζα μου, σηκώνομαι, πληρώνουμε και φεύγουμε. Είχαν έρθει και οι υπόλοιποι μαζί με την Αποστολια και τον Weiler, πήραμε μπύρες και κάναμε βόλτες. Καθίσαμε σε ένα πάρκο και έκατσα σε μια κούνια. Ακούω τον Χάρη να μου λέει.
Χ. Πηδα. Μου φωνάζει και παίρνω φόρα για να πηδήξω.
G. Όχι!! Πετάγεται ο Gang αλλά πολύ αργά, είμαι ήδη στον αέρα και κάνω τούμπα.
Προσγειώθηκα στα πόδια μου, ευτυχώς, βλέπω τον Μολόχα να με κοιτάει χαμογελαστός. Πηγαίνω προς το μέρος του και τον τραβάω από τα χέρια.
Μ. Που με πας.
Κ. Θα δεις.
Τον βάζω να κάτσει πάνω στην κούνια. Βάζω τα πόδια μου γύρω του και κάθομαι πάνω του.
Μ. Δεν είμαι μωρό.
Κ. Για μένα είσαι.
Μου σηκώνει το φρύδι του και με κοιτάει πονηρά. Πηγαίνω τα μαλλιά μου σε μια μεριά και κοιτάω τα χείλη του, ενώ δαγκώνω τα δικά μου.
Μ. Τι σε πιάνει και θες να με τρελάνεις συνέχεια?
Δεν απαντάω και ενώνω τα κεφάλια μας, με πλησιάζει και σβήνει την απόσταση που είχαν τα χείλη μας. Το φιλί του είχε γεύση μπύρα με λεμόνι. I like it. Δαγκώνει το χείλος μου και του δίνω πρόσβαση, η γλώσσα του ψάχνει την δική μου, όταν βρέθηκαν άρχισε το δικό τους παιχνίδι. Μετά από λίγα λεπτά ακούγονται μόνο τα χείλη μας. Σταματάει πρώτος το φιλί μας για να βρούμε τις ανάσες μας.
Μ. Πάμε? Λέει και μου χαϊδεύει το μπούτι.
Κ. Πάμε.
Μ. Σήκω.
Κ. Αν μπορούσα.
Μ. Καλά.
Κ. Οοοοπα.
Λέω καθώς σηκώνεται από την κούνια ενώ με είχε αγκαλιά. Δεν με κατεβάζει από πάνω του και πηγαίνουμε, αν δεν κάνω λάθος, προς τα παιδιά.
Δ. Κατέβα ρε, τον καβαλησες κανονικά.
Κ. Δεν πειράζει.
V. Άρα σ αρέσει. Λέει πονηρά.
Κ. Γιατί είπα εγώ ότι δεν μ αρέσει?
L. Σωστό κι αυτό.
Χ. Ναι οκ κατέβα όμως.
Μ. Ρε εμένα με ρωτήσατε αν θέλω να την κατεβάσω?
G. Μας κοιτάνε.
Μ. Χεστηκα.
N. Σκουπισου, βρωμισε.
Μ. Η μούρη σου βρωμάει γιατί σκουπίστηκα με αυτήν.
Κ. Ωωωω.
Ν. Ωμέγα.
Κ. Εμ λογικό να είσαι ο ωμέγα εγώ είμαι η άλφα.
X. Ωωω.
Δ. Χαχαχαχαχα.
Α. Καλή φάση η παρέα σας.
N. Ναι τι να πω.
Κ. Αχουτο μωλε θίχτηκε.
Μαρ. Χαχαχα.
Ν. Κι εσύ ρε διάολε? Λέει και καλά ενοχλημένος.
Μαρ. Αφού είμαι.
Ν. Καλά θα δεις στο σπίτι.
Κ. Κατάλαβα. Μολόχα στο δικό μου δωμάτιο θα κοιμηθούμε.
Μαρ. Γιατί ρε τόσο πολύ φωνάζω? Ρωτάει περίεργη.
Κ. Μπα ιδέα σου. Της λέω ειρωνικά.
G. Θα έρθει και η δική σου ώρα, μην ξεχνάς ότι από την άλλη μεριά του Μολόχα είμαι εγώ.
Κ. Οκ τότε θα πάμε στο δικό μου δωμάτιο. Οι άλλοι 2 συνηθισμένοι είναι.
Μ. Μήπως καλύτερα να πάμε Σαντορίνη?
Κ. Πάμε σπίτι τώρα και Σαντορίνη από Δευτέρα.
Με κατεβάζει από πάνω του και πηγαίνουμε στα τζιπ. Αφήσαμε την Αποστολια στο σπίτι της και πήγαμε στο δικό μας. Καθόμαστε στο σαλόνι και βλέπουμε στην τηλεόραση το karate kid. Ο Δημήτρης ήταν στο δωμάτιο του, όταν έβαλε διαφημίσεις ανέβηκα πάνω να δω τι κάνει. Χτυπάω πόρτα και μπαίνω στο δωμάτιό του. Είδα την μπαλκονόπορτα ανοιχτή και βγήκα έξω. Τον είδα να κάθεται σε μία καρέκλα με τα πόδια του απλωμένα στα κάγκελα.
Κ. Hey. Λέω και κάθομαι στην καρέκλα δίπλα του.
Δ. Ωχ, σόρυ δεν σε είδα, ποτέ ήρθες?
Κ. Τώρα. Λέω και κάθομαι όπως κάθεται κι εκείνος.
Δ. Α οκ.
Κ. Τι σκέφτεσαι?
Δ. Τελικά είχες δίκιο.
Κ. Για ποιο από όλα?
Δ. Την Αποστολια.
Κ. Τα φτιάξατε? Λέω χαρούμενη και κατεβάζω τα πόδια μου από τα κάγκελα ενώ γυρνάω προ το μέρος του.
Δ. Όχι.
Κ. Αα.
Δ. Αλλά σκέφτομαι να της το πω.
Κ. Αντε τι περιμένεις?
Δ. Θέλω να είμαστε μόνοι μας. Έχεις στο κεφάλι σου κανένα καλό μέρος?
Κ. Εμ… Τις αρέσει η ησυχία της ταράτσας το βράδυ?
Δ. Πωω το λατρεύει.
Κ. Σου έχω γαματο μέρος.
Δ. Όχι εκεί που καθόσουν στην φυλακή!
Κ. Ε οχι εκείνο είναι δικό μου στέκι.
Δ. Πάλι καλά.
Κ. Επίσης εκείνο είναι εκτός συνόρων της φυλακής, απλά με άφηνε ο θείος μου να κάθομαι εκεί.
Δ. Οκ τότε που?
Κ. Είχα πάει με τον Vince πριν την πορεία.
Δ. Όχι εκεί! Έχουν όπλα ηλίθια!
Κ. Έλα ρε κάτι καινούριο, εδώ ο Vince δεν είχε ιδέα ότι ήξερα για τα όπλα προχθές το έμαθε όταν άνοιξα την πόρτα.
Δ. Τότε που?
Κ. Είναι λίγο πιο πέρα από την ταράτσα που ήμουν με τον Vince. Θα πάμε αύριο να σου δείξω.
Δ. Οκ.
Κ. Πως σε φωνάζει?
Δ. Τι εννοείς?
Κ. Από εδώ μέσα μόνο εγώ και ο Χάρης σε φωνάζουμε Δημήτρη, για τους υπόλοιπους είσαι ο Jay. Η Αποστολια πως σε φωνάζει?
Δ. Α, αυτό εννοείς. Jay.
Κ. Οκ.
Δ. Επίσης μην την λες έτσι της αρέσει το Λία.
Κ. Καλά εσύ "μωρό μου" θα την λες.
Δ. Δεν είναι εύκολη και ανησυχώ λίγο.
Κ. Καλά κάνει και δεν είναι εύκολη.
Δ. Δεν εννοώ στο σεξ, στις σχέσεις εννοώ. Σαν εσένα ένα πράγμα. Την μια θα με βρίζει την άλλη θα είναι κολλημένη δίπλα μου.
Κ. Ναι ισχύει αυτό όντως το κάνω. Αλλά δεν χάνεις κάτι να προσπαθήσεις.
Δ. Ναι μωρέ το πολύ πολύ να μείνω στο friend zone.
Κ. Friends who like to do this.
Δ. Αϊ βρε, με σένα ήταν αλλιώς.
Κ. Κι εσένα ποιος σου είπε ότι μιλούσα για εμάς τους δύο και όχι για εσάς τους δύο?
Δ. Α για την Λία έλεγες?
Κ. Όι για την γειτόνισσα.
Δ. Έχουμε γειτόνισσα?
Κ. Που να ξέρω γω.
Δ. Είσαι έτοιμη για Σαντορίνη?
Κ. Αύριο θα κάνω το τελευταίο τατουάζ και μεθαύριο θα πάω με την Μαριαγαπη να πάρω πράγματα.
Δ. Προφυλακτικά πάρε.
Κ. Καλά αυτά ήταν σίγουρα.
Δ. Είσαι σίγουρη ότι μπορείς?
Κ. Έτσι πιστεύω. Λέω και ξαπλώνω στον ώμο του και περνάει το χέρι του από πάνω μου και με αγκαλιάζει.
Δ. Θυμάσαι που πάντα καθόμασταν έτσι?
Κ. Ναι. Λέω και χαμογελάω.
Κ. Το θυμάσαι αυτό? Λέω και του δείχνω ένα περιδέραιο που είχα πάντα στο λαιμό μου.
Δ. Δεν το έχω βγάλει από τότε. Λέει και μου το δείχνει.
Ήταν ένα σχέδιο σαν δόντι λύκου σε μπλε φωσφορουχο χρώμα. Μας τα είχαν πάρει οι γονείς μας όταν τελειώσαμε το δημοτικό, μας είπαν να μην τα βγάλουμε ποτέ γιατί θα σπάσει η φιλία μας και ότι θα μας φέρνουν τύχη.
Δ. Θυμάσαι πως κάναμε όταν μας τα πέραν?
Κ. Ξεχνιέται? Ή όταν τσακωνομασταν.
Δ. Πω ρε πουστη μου, αναμνήσεις.
Κ. Ναι.
Δ. Ε την άλλη Παρασκευή έχει γενέθλια ο James μην το ξεχάσεις.
Κ. Ναι ξέρω θα βγω με την Μαριαγαπη και θα πάω να του παρω δώρο. Σαν αυτά τα σκουλαρίκια που φοράει συνήθως, αυτά τα μαύρα κρεμαστά που έχει κόλλημα.
Δ. Ωραίο.
Κ. Εσύ τι σκέφτεσαι?
Δ. Κανένα φούτερ σκέφτομαι.
Κ. Πάλι φούτερ? Κάθε χρόνο φούτερ του παίρνεις, πάρε κάτι άλλο.
Δ. Αυτό ακούστηκε κάπως.
Κ. Μία φορά που δεν σκέφτηκα σαρκαστικά σκέφτηκε αυτός, ωχ τι άλλο θα ζήσω.
Δ. Πολλά.
Κ. Και διάφορα.
Δ. Ακριβώς. Σοβαρά όμως δεν ξέρω τι να του παρω. Για δώρο μιλάμε.
Κ. Καλά εντάξει το κατάλαβα.
Δ. Βρήκα!
Κ. Ωχ.
Δ. Θα του παρω chain.
Κ. Μαύρο.
Δ. Χρυσό ρε.
Κ. Χρυσό και ασημένιο έχει ήδη. Επίσης πάρε μαύρο για να ταιριάζει με το σκουλαρίκι που θα του παρω.
Δ. Καλά λες.
Σταματήσαμε την κουβέντα μας και κοιτούσαμε την θέα μπροστά μας. Χωρίς να το καταλάβω με πήρε ο ύπνος.
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
______________________________________
Hey!
Εντάξει παιδιά δεν ξέρω γιατί αλλα κι εμένα με ειχε πάρει από κάτω (ψυχολογικά εννοώ) όταν έγραφα για το κρατητήριο.
Μάλλον φταίει ότι τα σκέφτομαι σαν να ήμουν εγώ στη θέση της... Idk 😐
Εμείς τα λέμε λογικά αύριο.