Chapter Thirteen
CALIA BURST into laughter with what she just heard from Philip. Sapo-sapo niya ang kanyang tiyan dahil tawang-tawa talaga siya sa binata. At nang makita niya ang pagkunot ng noo ni Philip at ang pagsalubong ng makakapal na kilay nito ay mas lalo pa siyang natawa rito.
Nang maramdaman niyang maayos na siya ay saka pa lang siya huminto sa pagtawa.
"My, my. That was an intense joke you got there kuya. So funny." She laughed again.
Bumuntong-hininga naman si Philip at ngumiti. Isang ngiti na nagsasabing umayos siya sa kanyang isasagot. "Natawa ka dahil nahuli kita?"
Huminto naman na siya sa pagtawa at nakangiting tumingin kay Philip. "No. It's just so funny kasi. I mean— what made you think that I was the one who kidnapped you? Do you have a single evidence, huh?"
Philip didn't reply to her. He went silent, and heaved a desperate sighed. But after a few seconds, he looked up to her, "I felt it." Napatikom ng bibig si Calia at naririnig niya ang malakas na pagpintig ng kanyang puso. "I don't have any evidence. And even though your voice was different to hers. My mind and my heart, tells me, that it's you. It's you Calia..."
Napasabunot tuloy ang binata sa buhok nito. Her heart ached at that scene. Parang gusto niya tuloy sabihin sa binata ang katotohanan. Gusto niyang umamin. Akmang hahawakan niya ito ay saka naman nila narinig ang pagtunog ng doorbell. She knows that it's not Dana. Maybe Tadd.
Alam niyang mahihirapan siyang tumayo at baka mabuking siya ni Philip ng tuluyan ngunit kailangan niyang pagbuksan ang kung sinumang nasa labas lang ng pintuan.
Tatayo na sana siya nang pigilan siya ni Philip sa kamay. "Ako na. Just stay still." She nod her head at him. Hinayaan niyang ang binata ang magbukas ng pintuan.
Hindi niya tiyak kung sino ang nasa labas. And she's hoping that it's not his arrogant cousin Tadd. I'm doomed. At natitiyak niya na sa oras na ma-diskurbre ni Tadd na siya ang suspect sa pagkidnap kay Philip, hinding-hindi siya makakawala. Para sa binatang imbestigador ay walang kamag-a-kamag-anak, basta ang batas ang kinalaban. But I didn't hurt Philip. Kabaliktaran ang nangyari dahil sa imbes na ito ang masaktan, ay siya pa itong di makalakad ngayon.
"Calia, you have a visitor." Naantala ni Philip ang mga iniisip niya.
Nilingon niya ang sinasabi nitong bisita at napatda siya saglit dahil hindi niya inaasahang dadalaw ito sa kanya.
"Mr. Kim. Ikaw pala. What brought you here?" Magiliw niyang bati sa binata.
Mr. Kim smiled at her. Mas umaaliwalas at lumitaw masyado ang kagwapohan nito dahil sa pagngiti sa kanya. And Calia can't deny the fact that Lee Stephen Kim is one of a hell hot and handsome guy in the world. Walang duda na agaw-pansin ang kagwapohan nito lalo na kapag ngingiti na ang binata. Hmm.. Lucky is the woman who can have him.
But she's a faithful and loyal woman. Para sa kanya, si Philip lang ang pinakagwapong nilalang na nakita at nakilala niya. No one can defeat Philip in her heart. Gano'n siya kabaliw sa binata. Nah, this 'thing' is called love.
Years had passed but Philip is still the man that she wants. That she desires. And yes, that desires turned into love. A part of her put the blame on him. Pa'no ba naman niya kasi makakalimutan ito kung halos linggo-linggo ay palagi itong may pa-rosas at pa-prutas sa kanya. May kasama pang card. Ang problema lang, ay hindi niya ito mapaamin kahit na halatang-halata naman na ito ang lalaking nakita niya noon sa condo unit nila ni Dana sa Boston.
"We have the same place. Yon lang ay nasa pinakatuktok ng building na 'to ang unit ko. And here," inabot nito sa kanya ang isang pouch. Kaagad niya rin iyong nakilala dahil naka-engraved sa pouch na 'yon ang pangalan niya. It's her make-up pouch kaya naman napangiti siya. "naiwan mo sa Baguio no'ng ginaganap ang convention natin."
Oh? Hindi alam ni Calia kung paanong napunta ang pouch na 'yon kay Lee. But she's thankful to him now. He just saved her ass from revealing herself to Philip.
"Jeez, thanks. Kahapon ko pa actually hinahanap ang pouch na 'to. Thank you talaga Mr. Kim. I owe you one." Nakangiting turan niya sa binata.
Ngumiti din naman ito sa kanya ulit. "A cup of coffee will do. My coffee shop sa first floor."
"Okay. We can have a coffee tomorrow after my work, Mr. Kim." She smiled.
Mr. Kim chuckled, "so formal, just call me Lee. I'm not actually used to being called Mr. Kim, especially if it's a beautiful woman like you Miss Ariti." He even winked at her.
She secretly rolled her eyes and looked at Philip's direction. Pero mukhang hindi dapat siya tumingin sa gawi nito. She can see a dark aura on him.
"O-okay. By the way, this is my cousin, Philip." Pagpapakilala niya.
"I knew him."
"We knew each other."
Magkasabay pang banggit ng mga ito kaya mahina siyang tumawa.
"I better go. May kailangan pa akong puntahan. See you tomorrow, doktora." Mr. Kim smiled at her.
"See yah."
Sumingit naman si Philip sa kanila. "Ako na ang maghahatid palabas kay Mr. Kim." Ipinagdiinan pa nito ang huling dalawang salita bago tumalikod sa kanya.
Calia shrugged. Mukhang hindi maganda ang mood ng binata.
Nagtataka siya dahil ilang minuto na ang lumipas ay hindi pa rin bumabalik si Philip. Ano kayang pinag-uusapan ng mga 'yon? She asked her self.
Gusto niya sanang tumayo para silipin sina Philip at Lee. Pero di niya na ginawa at alam niyang di niya magagawa. Mahirap na at kwestyunin din siya ni Philip kung anong nangyari sa kanya.
Di katagalan ay bumalik din ang binatang isinisinta. Mukha itong pinagbagsakan ng bagyo dahil sa madilim na aura nito.
"Is he courting you?" Pambungad nito.
Nabigla siya sa itinanong ng kuya niya. "What? No." Kaagad na sagot niya.
Madilim pa rin ang mukha ni Philip habang nakatitig sa kanya. "He said he likes you. So I assumed that he's courting you." Hindi siya umimik. "Kapag manligaw sayo yon ay wag na wag mong bibigyan ng chance. Babaero yon. Sasaktan ka lang ng isang yon." Pahabol pa nito.
Gusto niyang matawa kay Philip lalong-lalo na sa mga pinagsasasabi nito patungkol kay Mr. Kim. Pero hindi niya ginawa dahil nakikinikita niyang mas magiging madilim pa ang tabas ng gwapong mukha ng binata.
"I'll better get going. Bibisitahin na lang kita ulit." Pagpapaalam nito.
Lumapit ito sa kanya at masuyo siyang niyakap. Ngunit hindi ito nagsalita. Basta nakayakap lang ito sa kanya kaya't dinig na dinig niya ang malakas na pagpintig ng mga puso nila.
"I-ingat ka." Anas niya.
Bahagyang humiwalay ito ng yakap sa kanya at mataman siya nitong tinitigan. At hindi niya inaasahan ang mga sumunod na galaw nito.
Masuyo siya nitong hinalikan sa mga labi. At kahit ayaw na ayaw niyang tumugon dito ay hindi niya kayang labanan ang sarili. Para siyang bata na nangunyapit sa leeg nito, at nang dahil sa ginawa niya ay mas lalo pang lumalim anh mainit na paghahalikan nila.
Hindi rin naman masyadong matagal ang pagsasalo nila ng mainit na halik, at bahagyang humiwalay si Philip sa kanya, at idinikit nito ang noo sa kanyang noo.
"Calia..."
"Philip..." Bigkas nila sa pagitan ng mga malalalim na paghinga.
Philip closed his eyes, "the forbidden fruit that I shouldn't eat..."
MALAKAS NA TUGTUGIN ang sumalubong sa kanila nang makapasok silang muli sa loob ng La Maximo.
"Max!" Tawag ni Dana sa kaibigang may ari ng club na iyon.
Kaagad namang lumapit sa kanila si Maximo at iginiya sila sa isang vip room kung saan hindi nila masyadong naririnig ang ingay.
Nakahanda na rin sa pabilog na mesa ang mga alak at pulutan nila. Mukhang mapapainom talaga ako ngayon. Sa isip niya.
"Wow, Max. Iba ka talaga! Pinaghandaan mo talaga ang pagdating namin." Natutuwa pang sabi ni Dana.
Tinaasan lang sila ng kilay ni Maximo. "Hoy mga beks, wag kayong assuming dahil hindi yan libre. Babayaran niyo yan. Che!" Malanding pagsusungit nito. Kaya naman mahina silang natawa ni Dana.
Marahan niyang hinimas ang kanang braso ni Maximo at napahagalpak siya ng tawa dahil sa nakitang paninigas nito. Impit itong humiyaw sa kanila.
"Kadiri ka Calia!"
They just laughed at his reaction. "Grabe ka naman Max. Di mo ba naiisip mag-iba ng gender? I mean, maging straight guy na ba?" Ani Calia kay Maximo.
Maximo rolled his green eyes. "Duh, it will never happen! Yuck!"
"Di mo naisip tumikim ng bulaklak?" Mapaglarong tanong ni Dana.
Kumunot naman ang noo ni Maximo, "bulaklak?"
Nagsalin muna ng alak sa kopita si Dana bago sinagot si Maximo, "duh, bulaklak, as in vagina."
Kunyaring nasuka si Maximo dahil sa sinabi ng kaibigan nila. "Yucks. Never." Umiiling-iling pa ito sa kanila habang sinasabi nito ang mariing pagtanggi.
Ibinigay na ni Dana sa kanya ang isang shot ng tequila ngunit bago niya iyon ininom ay tinanong niyang muli si Maximo. "So, anong feeling ng titi?"
"My god!" Tumayo pa si Maximo na parang napapaso sa mga pinagtatanong nila. Kaya't nagtawanan sila. "Anong klaseng mga tanong meron kayo? That's just, gross!"
"So... Virgin ka pa?" Napapantiskuhang tanong niya.
Maximo touch his self from head to toe at iginiling pa nito ang balakang sa kanilang dalawa ni Dana. "Of course! I'm saving my body, my mind, my heart, and soul for the one who truly deserve me." Malanding anito sa kanila.
"No gender requirement?" Tanong ni Dana.
Di naman nakaimik si Maximo sa kanila. It's like he's doubting his gender. Pakiramdam nga niya, pwede pang matibag ang pagkabakla nito kung darating ang isang babaeng makakabihag sa lalaking puso nitong natutulog lang sa sulok.
"Let's just drink to that, Max. Wag mong masyadong dibdibin ang mga pinagsasabi namin dahil in the first place, wala ka namang dibdib." Pang-aasar pa ni Dana kay Maximo. Binato naman ni Maximo ng mani ang dalaga kaya't mas natawa pa ito. "Max, try mong kumain ng mani. Masherep."
Tumawa na naman si Dana at nahawa na rin siya rito kaya nakitawa na lang din siya habang pulang-pula ang mukha ni Maximo dahil sa pang-aasar ni Dana.
Nagsimula na rin sila sa kanilang inuman at alam niya na kahit malasing siya ay hinding-hindi sila pababayaan ni Maximo. One thing about him that she likes is that, Maximo is just so caring. Kaya't maswerte rin ang babaeng makakapagpaibig rito.
Ayaw niyang isiping mahulog ito sa kapwa nito lalaki. Para kasing hindi bagay. But she's not against the same gender relationship. It's just that, for her, Maximo deserves to be loved, by a woman.
Lumipas pa ang mga oras at nararamdaman niya na rin ang pag-ikot ng kanyang paningin. Hindi niya na rin mabilang kung nakailang shots na sila ng tequila. At mas nagiging madaldal na rin si Dana. Kanina pa nito ikinikwento ang nangyaring pakikipagtalo nito kay Tadd nang lumabas ito ng condo unit niya nung isang linggo. Iyon ang araw na dumalaw sa kanya sina Philip at Tadd.
One week. Ang sabi ni Philip ay dadalaw ito sa kanyang muli ngunit ni anino nito ay hindi niya nakita. At hinding-hindi rin naman siya pupunta ng MD University para lang makita ito. Wala na rin naman ito sa kanilang bahay dahil ang sabi ng Mommy Camille niya no'ng minsang tumawag ito sa kanya, ay lumipat na raw ng tirahan si Philip at Tadd. Hindi niya lang alam kung magkasama ang mga ito. At ingat na ingat siyang hindi makasalamuha si Tadd. Hindi niya alam kung anong iniisip nito o ang takbo ng isipan nito. Mahirap basahin.
Tumunog ang cellphone niyang nasa ibabaw ng mesa at nakitang si Mr. Kim ang tumatawag.
"Mr. Kim." Bungad niya.
She heard him chuckled on the other line. "So formal, C. Nakakailang."
Umangat ang isang kilay niya, "well then, let's drop the formality. Why did you call— Draco?"
"Oh, you will be surprised, C." Biglang kumabog ang dibdib niya.
"Shoot."
She can hear from the other line that he smirked. "You and Philip are now living on the same condominium building."
Parang namingi siya sa sinabi nito. "What?!"
"Yes. And he's unit is just beside yours. So goodluck, C." Then the line died.
Yeah, the question is... Is it a good— luck?
ℒℴ𝓋ℯ 𝒟ℯ𝒾