Episode 5: អកស្រា🔞
អភ័យទោសទុកជាមុនចំពោះពាក្យពេចន៍មិនសមរម្យ។
បន្ទាប់ពីធ្វើដំណើរអស់រយៈពេល10នាទី ជុងហ្គុក ក៏មកដល់ផ្ទះ ថេយ៉ុង ទាំងមុខមើលគ្នាមិនចំ មើលចំតែចេះតែសម្លក់គ្នាដូចចង់សុីសាច់ហុតឈាមគ្នាយ៉ាងចឹង។
ម៉ាកៗនេះមិនដឹងថានៅជាមួយគ្នាកើតអត់ទេបើពូកែឈ្លោះគ្នាយ៉ាងនឹងៗ។
ងឺត!!!សំឡេងឡានបានបញ្ឈប់ដំណើរការ។
«ចុះទៅ» ជុងហ្គុកឲ្យរាងតូចចុះមុនសឹមខ្លួនចុះតាមក្រោយ។
«.......» ថេយ៉ុង សម្លក់មុខរាងក្រាស់ហើយក៏ចុះ
......
«ម៉ាក់!!កូនមកដល់ហើយ!!»
«មកហើយហេ្អសកូនសម្លាញ់» អ្នកស្រីគីម និងលោកគីម រាក់ទាក់កូនដោយស្នាមញញឹមពួកគាត់បេះមិនចេញទាល់តែសោះ។
«បាទ!!ចុះលោកពូអ្នកមីង??» ថេយ៉ុង
«ពួកគាត់នៅខាងក្នុង»
«ជម្រាបសួរអ្នកមីងលោកពូ» ជុងហ្គុក លើកដៃសំពះពួកគាត់យ៉ាងសមរម្យបែបនេះទើបសមជាអនាគតកូនប្រសាពួកគាត់។
«ចូលទៅខាងក្នុងសិនមកកូន» អ្នកស្រីគីម
«បាទម៉ាក់» គេថាគាត់ចូលទៅខាងក្នុង
«បាទ!!ថ្ងៃនេះមានកម្មពិធីអីមែន» ថេយ៉ុង សួរទាំងចម្ងល់ ព្រោះហៅទាំង ជុងហ្គុកមកដែរ
«បើមិនមានម៉ាក់ចាំបាច់ឯងមកធ្វើអី» គាត់តបទៅវិញយ៉ាងហីៗ
«ម៉ាក់ហ៎» ថេយ៉ុងមុខស្អុយដាក់ម៉ាក់របស់គេ។
មកដល់ខាងក្នុង
«មកដល់ហើយ ហ្អេស៎??កូន» អ្នកស្រីចន
«ម៉ាក់មកបានយ៉ាងម៉េច» ជុងហ្គុក
«ម៉ាក់មកលេងមិត្តភក្តិម៉ាក់មិនបានហ្អេស??»
«អរ!!!»
....
«ម៉ាក់ប៉ា?លោកពូអ្នកមីង?នេះប្រុងឲ្យខ្ញុំអក Wine ទាំងនេះឬ??» ថេយ៉ុង ចង្អុលទៅលើតុ ស្លាប់ហើយបើស្រាមិនដឹងប៉ុនា្មនដងផងនោះ មានតែ ម៉ាក់ប៉ាគេមួយគត់ដែលទិញស្រាឲ្យកូនផឹក។
ថេយ៉ុង និង ជុងហ្គុក អង្គុយធ្វើមុខស្អុយ ព្រោះពួកគាត់មិនមាត់ (កំពុងរៀបចំគម្រោង) មិនដឹងធ្វើយ៉ាងម៉េចទេលោកអើយ!!!! ។
«ថេយ៉ុង??កូនមិនឆាប់ញ៉ាំ??» ដោយឃើញកូនអង្គុយធ្មឹងក៏សួរ។
«មានតែស្រា កូនចេះញ៉ាំ!!»
«អ្នកណាថានោះ!!ម៉ាក់ធ្វើម្ហូបច្រើនណាស់ !!» អ្នកស្រីគីមថាហើយក៏ដើរទៅយកម្ហូបដែរធ្វើរួច។ អ្នកណាឲ្យកូនអកតែស្រានោះ?? ។
«ញ៉ាំទៅកូន ញ៉ាំឲ្យច្រើនៗទៅ»
«ស្មានតែកម្មពិធីអីធំដុំ គ្រាន់តែញ៉ាំអាហារល្ងាចជាមួយគ្នាសោះ» ថេយ៉ុងថាហើយក៏ញ៉ាំយកៗ ចំណែកឯរាងក្រាស់ក៏ដូចគ្នា តែម៉ាក់ប៉ាពួកគេបង្ខំឲ្យអកស្រាទាំងដបៗ។ ស្លាប់មិនខានទេ
«ម៉ាក់បានហើយកូនមិនជំនាញចេះញ៉ាំស្រាទេ» ថេយ៉ុង
«តែមួយកែវនឹ
ងទេ»
«បានបាន» ថេយ៉ុង ទទួលយកទាំងមិនចង់ហ្ហើយពិតជាមិនចង់ពិតមែន។
..........
«ពួកកូនស្រវឹងហើយ ចាំម៉ាក់ជូនទៅសម្រាក» អ្នកស្រីគីមថាហើយក៏គ្រា ថេយ៉ុង ចំណែកអ្នកស្រីចន គ្រា ជុងហ្គុក ។ ទាំងមុខរីកដូចគ្រាប់ជីត្រូវទឹកទាំង
ប៉ោតយ៉ាងចឹង។
«អឹប!!!»
«ថេយ៉ុង ជុងហ្គុក ពួកកូនទៅរួចទេ» គាត់គ្រឆមកដល់បន្ទប់ ថេយ៉ុង នៅប្រូងដាក់ឲ្យនៅជាមួយគ្នាឬ???។
«ធម្មតាទេម៉ាក់ តែ!!!ដូចជាក្តៅៗហើយ...ប្រាប់មិនត្រូវទេម៉ាក់» ថេយ៉ុងមិនសូវផឹកទេតែដោរសារ......
«ជុងហ្គុក កូនវិញ???»
«អត់អីទេម៉ាក់ កូនស្អុះណាស់សុំទៅងូតទឹកហើយ»
«ចឹងម៉ាក់ទៅហើយ» ពួកគាត់និយាយទាំងញញឹមរួចទះដៃគ្នាក៏ចេញបាត់ទៅ (គម្រោងជោគជ័យ)
ចំណែកឯ ជុងហ្គុកចូលបន្ទប់ងូតទឹក កាន់តែកាន់តែក្តៅ តើហេតុអី?? ហ្អើយមិនបានទេឈប់ងូតបើនៅតែងូតប្រាកដណាស់ថាសន្លប់ក្នុងបន្ទប់ទឹកនិងមិនខានទេ។
ក្រាក!!!
ជុងហ្គុក ចេញមកទាំងកន្សែងជាប់ចង្គេះទាំងមុខក្រហមងាំ។
«ចេញមកហើយហ្អេស៎?? យើងចូលម្តង ក្តៅណាស់» ថេយ៉ុង
«ថេយ៉ុង!!!ឈប់ៗ សិន...ជួយ....ជួយយើង ក្តៅណាស់ ថេយើងក្តៅ» ជុងហ្គុក បង្អាក់ដំណើររបស់រាងតូច ទាំងខ្លួនពិបាកក្នុងខ្លួន
«ជួយ???យើងកំពុងក្តៅឯងមកឲ្យយើងជួយយ៉ាងម៉េច អឹប!!! អឹម» ដោយសារត្រូវការខ្លាំងពេករាងក្រាស់ក៏ប្រញ៉ាប់ទាញ ថេយ៉ុងឲ្យមកជិតខ្លួន រួចសង្កត់បបូរមាត់លើគ្នាតែម្តង ចំណែកឯនាយតូចក៏ទៅតាមនិងដែរទៅ។
ងាកមកខាងក្រៅឯនេស៎វិញ
«អ្នកបងសាហាវពិតមែនហើយ សំណាងហើយថ្នាំកំរិតស្រាលមិនឆាប់ដំណើរការ» អ្នកស្រីគីម លើកមេដៃសរសើរអ្នកស្រីចន ចំណែកឯ លោកគីម លោកចន អង្គុយហួសចិត្តមិនស្ទើរ នេះគាត់ខំលួចដាក់ថ្នាំសម្រើបក្នុងស្រាហា៎ ។ ងាប់!!! ស្រាផងថ្មាំផង ចេះសំណាងថ្នាំសម្រើបកំរឹតស្រាល🌚
«អ្នកអូនក៏ដូចគ្នា ហាហាហា» ពួកគាត់សើចលេងយ៉ាងសប្បាយដិយទុកឲ្យកូនពួកគាត់.........
.....ក្នុងបន្ទប់
«ជុងហ្គុក!!!យើង យើងត្រូវការ ឯង» ថេយ៉ុង និយាយដាច់ៗ។
«យើងដូចគ្នា អឹម!» ជុងហ្គុក ថាហើយក៏លេបត្របាក់បបូមាត់នាយតូចសាជាថ្នីម្តងទៀត។ ពួកគេបន្ត ផ្តោះផ្តងទឹកមាត់គ្នាទៅវិញទៅមក អណ្តាតចេះតែប្រគាវគ្នាមិនឈប់ទាល់តែសោះ មិនដាច់ចិត្តលែងទេតែឃើញរបស់ផ្សេងហាមមិនបាន
ដៃមាំក្រាស់លូកសើយអាវនាយតូចចេញសំយេះត្រឹមស្មាគួឲ្យចង់ខាំនាយក៏ខាំក្រញេចកន្លែងស្មានោះជាខ្លាំង។
«អ្អឹស!!!!ឈឺអាឡប់ តិចៗ»
«ឯងទាក់ទាញពិតមែន» និយាយចប់នាយក៏ចាប់ផ្តើមប្រតិបត្តិការលើខោអាវនាយតូចខ្ទិចគ្មានសល់ ចំណែកឯគេគ្រាន់តែទាញកន្សែងចេញរួចជាស្រាច់។ ក្រោយពីដោះខោអាវរាងតូចគេក៏លេបត្របាក់លើវិចស្រូវទាំងសងខាងគួឲ្យចង់បឺតជញ្ជក់ពិតមែន ( ស្មាទោស🌚)
«ជុង!!យើង យើងស្រៀវណាស់»
«យើង!!!យើងទ្រាំមិនបានទេ អ្អឹស!!»
ជុងហ្គុក ទាញនាយតូចឲ្យខឹតមកក្រោមបន្តិចរួចដាក់ភាពរឹងមាំចូលតែម្តង ជាតិថ្នាំវាចេះតែរើឡើងមកមិនឈប់ អារម្មណ៍ប្រាប់ថាត្រូវតែធ្វើ ទោះយ៉ាងម៉េចក៏ដោយ។
«អាយ!!ជុង ឈឺអាឡប់ ដក....ឆាប់ដកចេញទៅ» ថេយ៉ុង
«មិនកើតទេ ហ្អឹស!!បើមិនចឹងស្លាប់យើងមិនខាន» ថេយ៉ុងបានត្រឹមឈឺអួលចំហមាត់តែ ប៉ុណ្ណោះព្រោះគេក៏ត្រូវការអារម្មណ៍មួយនិងដូចគ្នា។
ចង្គេះចេះតែរលាក់ទៅតាមកម្លាំងបុករបស់រាងក្រាស់ សំឡេងថ្ងួចថ្ងូរក៏កាន់តែបន្លឺឡើងមិនឈប់។
«អឹស!!!ឯងតឹងណែនល្អណាស់ ហ្អា!!
ស្រួលណាស់» ជុងហ្គុក
«មួយៗ!!!យើងអួលណាស់ អ្អឹស~អ្អាស៎~ ឯងចង់សម្លាប់យើងមែនទេ»
«មួយៗក៏មិនបាន~តិចៗក៏មិនបាន!!អ្អឹស~» ជុងហ្គុកនៅតែបន្តការសម្រុកចេញសម្រុកចូលអត់ឈប់ថែមទាំងខ្លាំងៗទៀតផង ព្រះអើយព្រៃផ្សៃណាស់ លឿនហើយខ្លាំងទៀត។
«អឹម!!!!» ថេយ៉ុងចាប់មុខរបស់នាយរួចសង្កត់បបូរមាត់ដើម្បីបន្លប់ការឈឺចាប់ក្រែងល៎បានខ្លះ។
«អ្អឹស_អាស៎»
«សឺត!!!ស្រួលណាស់» ជុងហ្គុក កាន់តែសម្រុក ស្រ្គៀតជើងធ្មេញ សឺត ស៊តមិនឈប់ ។
«អាស៎ សឺត!!!!ស្រួលណាស់» ភាពឈឺចាប់បានរលាយបាត់ទៅបន្សល់ទុកនៅសេចក្តីសុខចេះតែកើនមានឡើងជារើយៗ។
ចង្គេះតូចស្តើងចេះតែរលាក់តាមកម្លាំបុករបស់នាយមើលទៅយ៉ាងសុីចង្វាក់ ចំណែកឯសំឡេងថ្ងូរ និងសំឡេងប៉ះសាច់គ្នា ដ៏ពិរោះរណ្ដំក៏កាន់តែលឺងំពេញបន្ទប់ វាប្រៀបដូចជាតន្ត្រីមួយយ៉ាងចឹងសម្រាប់ពួកគេ ជុងហ្គុក បន្តធ្វើរហូតដល់អស់ជាតិថ្នាក់ តែទម្រាំតែអស់ ថេយ៉ុង ក៏បន្លប់បាត់ទៅហើយ ហើយណាមួយម៉ងក៏ជិតទៀបភ្នឺទៅទៀត គេដកកូនតូចរបស់គេចេញមកទាំហូរទឹកសៗមកជាមួយយ៉ាងច្រើន គេដាក់ឲ្យនាយតូចគេងលើដៃគេរួចក៏សង្ងំគេងដែរបាត់ទៅ។
៊
To be continued......