ព្រឹកព្រលឹមថ្ងៃថ្មីចូលមកដល់ ទម្រាំអ្នកកម្លោះភ្ញាក់បានរៀបខ្លួនរៀបប្រាណអោយស្អាតបាត ថ្ងៃក៏ជិតចាំងដល់គូទទៅហើយ គេចុះពីបន្ទប់មកទាំងទ្រនិចនាឡិកាចង្អុលប្រាប់ថានេះជាម៉ោង10ហើយ ទើបរហ័សទៅoffice ហើយខលរកឌីលអោយមកជួបបន្តិច ។
តុក តុក តុក
«ចូលមក»
«ចាហ្វាយរកខ្ញុំមែនទេ?»ឌីលបើកទ្វារបន្ទប់ចូលមកដោយឱនលំទោន ឯអ្នកដែរបញ្ជារហៅគេមកក៏រហ័សនិយាយសាច់ការ។
«1ម៉ោងទៀតរៀបទូកចេញទៅ យើងចង់ទៅមើលផ្ទះលោកយាយឈីគូ»ហូស៊ុក
«បាទទាន ខ្ញុំនិងរៀបចំជូន»ឌីល
«ទៅរកអ៊ី ហើយប្រាប់នាងថាមួយម៉ោងទៀតខ្ញុំចេញទៅហើយ នាងបានចម្លើយយ៉ាងណាអោយប្រាប់យើងផង» ហូស៊ុក និយាយទាំងភ្នែកមិនដកចេញពីឯកសារដែរនៅក្នុងដៃឡើយ ណាសួរនាងដឹងចម្លើយពេលណាគេនិងទៅពេលនោះឯង។
«បាទទាន អញ្ចឹងខ្ញុំទៅសិនហើយ»ឌីល
«ហឹមមម» ហូស៊ុក
ក្រោយពីឌីលចេញទៅបាត់អ្នកកម្លោះក៏ធ្វើការងារខ្លួនបន្តរ តែមិនទាន់បានកាន់ប៊ិចសញ្ញេស្រួលបួលផងសម្លេងទូរស័ព្ទគេក៏បន្លឺឡើង គិតស្មានថាជាហេប្យុលទើបលើកយកមកមើលយ៉ាងលឿនតែមិនមែនទេ អ្នកតេមកគឺជារ៉េហ៊ី ។
«រំខានណាស់» ហូស៊ុកជ្រួញចញ្ចើមមួរម៉ៅហើយក៏ទុកទូរស័ព្ទទៅលើតុចោលវិញដោយគេមិនខ្ចីលើកឡើយ ។គ្មានប្រយោជន៍ ឥតបានការ រំខាន គួរអោយធុញ!!!!!
តុក តុក តុក
«ចូលមក» ហូស៊ុកកាន់តែជ្រួញចញ្ចើមម៉ួម៉ៅនេះមករកអីទៀតហើយ? គេបានធ្វើការឬអត់ថ្ងៃនេះ?
«ជាខ្ញុំ ឃើញថាតេទៅជាប់រវល់ទើបមករកដោយផ្ទាល់»ហេប្យុលបើកទ្វារចូលមកដោយបន្លឺប្រាប់គេ ព្រោះឃើញទឹកមុខមិនល្អទើបបញ្ជាក់ប្រាប់។
«យ៉ាងមិចហើយអ៊ីលទៅបានដែរទេ?»ហូស៊ុក
«ការងារនៅទីនេះច្រើនណាស់ ខ្ញុំខ្លាចថាមិនបានទៅទេ មិនចង់អោយសុខៗក៏បាត់អ្នកគ្រប់គ្រង ខ្លាចអ្នកផ្សេងគេឆ្ងល់»ហេប្យុល
«ប្រាកដហើយឬថាមិនទៅ?»ហូស៊ុក
«សុំទោសពិតមែនណា បើទំនេរដូចលើកមុនខ្ញុំនិងទៅជាមួយជុងមិនខាន តែនេះជាប់ដៃពិតមែន»ហេប្យុល និយាយសម្ដីទន់លួងគេ ព្រោះខ្លាចគេអន់ចិត្តនិងនាងដែរអោយគេទៅម្នាក់ឯងបែបនេះ តែយល់ថាបើនៅសុខៗស្រាប់តែបាត់វត្តមាននាងនិងគេ គ្រប់គ្នាច្បាស់ជាឆ្ងល់និងជីកកកាយវែកញ៉ែកមិនខាន ប៉ះចំបុគ្គលិកពូកែនាំរឿងនិយាយផង ។
«មិនអីទេ ខ្ញុំទៅម្នាក់ឯងបានបើអ៊ីលមិនទំនេរ»ហូស៊ុក
«ធានាថាលើកក្រោយខ្ញុំនិងទៅ»ហេប្យុលមើលទឹកមុខគេដឹង នាងដឹងធ្លុះដល់ពោះវៀនពោះតាំងរបស់គេទៀតឯណោះថាគេមិនសូវជាសប្បាយចិត្ត។
«មិនអីទេចាំលើកក្រោយទៅ ខ្ញុំអោយកូនចៅរៀបអូប័ររួចហើយ អ៊ីលទៅធ្វើការវិញចុះ»ហូស៊ុកងើបឈរយកដៃជ្រែកហោប៉ៅ មុននិងប្រាប់នាងអោយទៅធ្វើការខ្លួនបន្តរ ឯគេក៏ដើរទៅរកឆ្នេរដែរមានឌីលនៅរងចាំទីនោះស្រាប់។
«អ្នកនាងអ៊ីលមិនមកទេឬចាហ្វាយ»ឌីល
«ក៏ឃើញថាយើងដើរមកម្នាក់ឯង ឆាប់ចេញដំណើរទៅ»ហូស៊ុក ឡើងមកអង្គុយលើអូប័រដោយមានឌីលនិងកូនចៅប៉ុន្មានអ្នកមកជាមួយ គេគ្រាន់តែចង់ទៅមើល
ព្រោះលោកយាយឈីគូជាម្នាក់ចាស់ម្នាក់ដែរគេគោរព ទៅឃើញនិងភ្នែកហើយគេនិងបានសាងសង់ផ្ទះអោយគាត់ថ្មីតែម្ដង ។
......
ជិះមិនប៉ុន្មានម៉ោងទេក៏ដល់ហើយ គេក៏ទម្លាប់ក្នុងការធ្វើដំណើរបែបនេះ ពេលទៅដល់ទីនោះភ្លាមគេក៏ទៅរកលោកយាយឈីគូភ្លាម មើលទៅពួកគេដូចជាមាននិស្ស័យនិងគ្នាណាស់ ម្នាក់គ្មានកូនចៅ ឯគេក៏គ្មានលោកយាយ ទើបគេចង់មើលថែគាត់អោយល្អតាមដែរអាចធ្វើទៅបាន ។ គ្រប់យ៉ាងរៀបរយ គេក៏ត្រឡប់មកសណ្ឋាគារវិញទាំងម៉ោង5ទៅហើយ នេះជាម៉ោងដែរហេប្យុលចេញពីធ្វើការល្មមទើបគេរហ័សដើររកមើលនិងបានជូននាងទៅផ្ទះ។
«អគ្គនាយកមានការអ្វីអោយខ្ញុំជួយដែរទេ?»បុគ្គលិកដែរឃើញគេទំនងដូចជារកអ្វីក៏ចូលខ្លួនមកសួរឡើង ក្រែងរកមិនឃើញធ្វើអោយទាស់ចិត្ត។
«អ្នកគ្រប់គ្រងចេញពីធ្វើការឬនៅ?ខ្ញុំមានការជាមួយបន្តិច»ហូស៊ុក
«គឺនៅជាន់ទី17 គាត់ទៅមើលការខុសត្រូវដល់ភ្ញៀវvipមុននិងចេញពីធ្វើការ»បុគ្គលិក
«ហឹមម» រាងក្រាស់មាំងក់ក្បាលបម្រុងនិងបោះជំហ៊ានដើរទៅតាមទៅហើយ តែសម្លេងស្រេសស្រួយធ្វើអោយរំខានប្រសាទរបស់គេក៏បន្លឺឡើងមក គេអាក់ដំណើរបន្តិចមិនទាន់ងាកទៅមើលទាំងក្នុងចិត្តគិតថា គេស្ដាប់ច្រឡំ?ឬច្រឡំស្ដាប់ឮ?
«អគ្គនាយកជុង» ReHee ហោះពីគន្លាតជញ្ជាំងណា មកក៏មិនដឹងក៏ដើរសម្ដៅមករកគេទាំងស្រែកហៅស្ទើរផ្អើលអស់បុគ្គលិកមួយសណ្ឋាគារ នេះគេជាប្ដីនាងឬយ៉ាងមិច????
«អ្នកនាងReHee?»ហូស៊ុកធ្វើជាភ្ញាក់ផ្អើលដែរឃើញនាងមក តែគេក្នុងចិត្តក៏គិតតាំងពីដំបូង។
«ខ្ញុំមកសម្រាកកម្សាន្តនៅទីនេះ ចង់ដឹងថាសណ្ឋាគារលោកពិតជាអស្ចារ្យដូចដែរគេគ្រប់គ្នានិយាយឬអត់»ReHee ធ្វើជានិយាយទាំងដែរកាយវិការប្រឹងបញ្ចេញភាពទាក់ទាញនៅនិងមុខគេ ទទួលស្គាល់ថានាងស្អាតប៉ុន្តែ ៖(ផាត់ម្សៅក្រាស់ពេកហើយ , ពាក់ខោអាវលិចលើលិចក្រោមណាស់ ,មានជំនាញតែគ្មានសិល៍ធម៍ , អោយតម្លៃការងារតែមិនចេះអោយតម្លៃឲខ្លួនឯង)
«ក៏សាកមើលសិនទៅ ។ ឆាប់រៀបបន្ទប់VIPអោយគេទៅ»ហូស៊ុកតបនិងនាងហើយក៏ងាកទៅប្រាប់បុគ្គលិកដែរឈរក្បែរ មុននិងសុំដកខ្លួនព្រោះមានមនុស្សដែរគេត្រូវរក។
«បើអស់ការហើយ ខ្ញុំសុំទៅធ្វើការងាររបស់ខ្លួនសិនហើយ »ហូស៊ុកមិនបាច់ចាំនាងឆ្លើយតបទាន់ ក៏បង្វែខ្លួនទៅរកជណ្ដើរយន្ដតែម្ដង តែស្មានថានាងព្រមអោយគេទៅងាយៗឬ?
«ឈប់សិនអគ្គនាយកជុង .....អាយយយយយ» នាងស្រាប់តែរត់តាមគេហើយក៏ក្រលេចជើងដួលទៅលើឥដ្ឋធ្វើអោយគេផ្អាកដំណើរនិងងាកមកសួរតាមការគួរ ។
«កើតអ្វីឬអត់?» ហូស៊ុកបន្ទាបជង្គុងចុះហើយអង្គុយលើកែងជើងខ្លួនម្ខាងដោយសួរទៅអ្នកដែរនៅអង្គុយជាប់និងឥដ្ឋស្ទើរននៀលនៅលើនិងទៅហើយ។ គេមិនចង់ខ្វល់ទេតែបើដើរទៅធ្វើជាមិនឮអ្នកនៅទីនេះនិងយល់ថាគេជាមនុស្សអត់ចិត្ត។
«គឺអម្បិញមិញរត់លឿនពេកទើបរអិល» ReHee លើកដៃទៅតោងគេរួចជាស្រេចដោយមិនបាច់សុំអនុញ្ញាត ឃើញបែបនេះហើយគេក៏មិនចង់សាំញ៉ំាច្រើនទើបរហ័សគ្រានាងអោយក្រោកឈរធម្មតាវិញ ។
តឹងងង
ទ្វារជណ្ដើរយន្តបើកឡើង រាងកាយមនុស្សស្រីក្នុងឯកសណ្ឋានធ្វើការក៏បង្ហាញឡើងមកច្បាស់ ហេប្យុលឆ្ងល់នៅក្នុងចិត្តបន្តិច ទាំងក្រសែភ្នែកសម្លឹងមើលទៅកាយវិការរបស់ហូស៊ុកដែរត្រូវស្រីស្លៀកពាក់ស៊ិចស៊ីម្នាក់នោះឱបជាប់ គេក៏គ្រានាងស្និតស្នាលអោយទៅអង្គុយនៅលើកៅអីទើបនាងតូចដកដង្ហើមបន្តិចមុននិងសម្រេចចិត្តបោះជំហ៊ានដើរចូលទៅ ។
«កើតអ្វីមែនទេអគ្គនាយក?»ហេប្យុលបំពេញនាទីជាអ្នកគ្រប់គ្រងនៅទីនេះមើលទៅប្រហែលស្គាល់គ្នានិងហូស៊ុកហើយទើបនាងត្រូវមកសួរនាំជាពិសេស ក្រែងល៎រជួយអ្វីបាន។
«មិនឃើញថាឈឺជើងទេហេហ?»Rehee តម្លើងសរសៃរករដាក់អ្នកដែរសួរភ្លែត នេះឃើញនាងដើរមិនបានបែបនិងហើយចេះមកសួរថាកើតអីទៅកើត ជាបុគ្គលិកអន់ៗ។
«ខ្ញុំសួរបញ្ជាក់ក្រែងល៎អ្នកនាងត្រូវការអ្វីអោយជួយបន្ថែម»ហេប្យុលខាំមាត់សង្កត់ចិត្ត នេះនាងសួរស្រួលៗ ឆ្លើយស្រួលៗស្លាប់ដែរទេ?
«ឆាប់ទៅយកថ្នាំមកលាបអោយនាងទៅ ហើយនាំទៅបន្ទប់របស់នាងទៅ»ហូស៊ុកច្រត់ចង្កេះបាញ់ក្រសែភ្នែកកាចដាក់អ្នកដែរឆ្លើយសម្ដីយ៉ាប់មើលទៅនាងតូច ហើយឃើញបែបនេះទើបនាងសុំអនុញ្ញាតគេចេញទៅផ្ទះតែម្ដង ។
«បើគ្មានអ្វីទេខ្ញុំសុំទៅផ្ទះសិនហើយ» ហេប្យុលថាហើយក៏ដើរចេញទៅ ឯបុគ្គលិកប៉ុន្មានអ្នកក៏មកជួយគ្រានាងឡើងម្ដងទៀត។
«អត់ទេខ្ញុំមិនទៅទេ អគ្គនាយកជុងជូនខ្ញុំទៅបន្តិចទៅ » ReHee កាន់តែបានចិត្តពេលឃើញគេយកចិត្តទុកដាក់បែបនេះតែមិនព្រមដាច់ខាតថានាងនិងអោយគេទៅ ហេតុផលអីត្រូវបុគ្គលិកទាំងនេះជាអ្នកនាំនាងទៅ?នាងជាភ្ញៀវVIP ផង។
«ខ្ញុំរវល់ មានការងារត្រូវធ្វើបន្តរបើចង់ចាំក៏ចាំនៅទីនេះរហូតដល់ពេលខ្ញុំមកវិញទៅ តែថាខ្ញុំអាចនិងមិនមកក៏ថាបាន»ហូស៊ុក គ្មានអ្វីត្រូវធ្វើតាមនាងទេ ក៏រហ័សទៅរកហេប្យុលដែរដើរចេញអម្បិញមិញនេះ តែអ្វីដែរគេមិនចង់ឃើញក៏ឃើញទាល់តែបាន ។
«ល្ងាចនេះទៅញ៉ំាបាយជាមួយគ្នាទេ? ខ្ញុំខានជួបនាងប៉ុន្មានថ្ងៃហើយ »កម្លោះសង្ហារមុខប្រៀនរបស់Heehwaដែរឈរផ្អែកនៅលើឡានទំនើបរបស់ខ្លួនក៏បន្លឺឡើងទៅកាន់រាងតូចដែរឈរមិនឆ្ងាយប៉ុន្មានពីគេ ហូស៊ុកឈរស្ដាប់ការសន្ទនារបស់ពួកគេទាំងពីររហូតសម្រេចចិត្តឈានជើងដើរចូលទៅជ្រែកវង់សន្ទនាតែម្ដង។
«ខ្ញុំស្មានថាទៅផ្ទះបាត់ទៅហើយ» ហូស៊ុកជ្រែកហោប៉ៅខោជះរាងសង្ហាររបស់ខ្លួនមិនអោយចាញ់អ្នកនៅចំពោះមុខឡើយ គ្រាន់តែឃើញគ្នាភ្លែតក្រសែភ្នែកមិនប្រក្រតីក៏តម្រង់ទើសរកគ្នាភ្លាមតែម្ដង។
«គឺចៃដន្យជួបនិងHeehwa »
«បែកគ្នាយូរហើយ តែឯងមើលទៅមិនផ្លាស់ប្ដូរទេ» Heehwa រហ័សនិយាយរាក់ទាក់និងរាងក្រាស់ ពាក្យថាមិនផ្លាស់ប្ដូរគេមិនមែនសម្ដៅលើរូបសម្រស់គេទេ គឺសម្ដៅទៅលើចារិក គ្រាន់តែមើលក៏ដឹងថាហូស៊ុកនៅក្អេងក្អាងដដែរ តែរូបសម្បត្តិផ្លាស់ប្ដូរអស់ស្ទើរ180ដឺក្រេ។
«តែមើលតាមរឹកពារខាងក្រៅរបស់ឯង យើងថាឯងដូចជាលើសមុនទៅទៀតណា »ហូស៊ុក
«បែកគ្នាយូរហើយ ឯងស្មានចិត្តយើងមិនដឹងទេ»Heehwa
«ហឹសស សាកមើលដែរទេ? វានិងFun តែមិនមែនជាមួយមនុស្សរបស់យើងទេ»ហូស៊ុក
«នេះជាសិទ្ធយើង »HeeHwaនិងហូស៊ុកនិយាយអីនិងគ្នាក៏មិនដឹង ធ្វើអោយរាងតូចដែរប្រឹងស្ដាប់ជ្រួញចញ្ចើមអត់ឆ្ងល់មិនបាន ស្ដាប់ដំបូងដូចជារាក់ទាក់តែស្ដាប់យូរទៅដូចជាមិនមែនទេ ។
«និយាយគ្នាពីរឿងអី?»ហេប្យុល
«គ្មានទេ តោះយើងទៅញ៉ំាបាយទៅ»Heehwa រហ័សប្ដូរប្រធានបទ និងបបួលនាងទៅជាមួយអោយបានព្រោះដឹងថាហូស៊ុកនិងមិនសុខចិត្តឡើយដែរនាងមកជាមួយគេបែបនេះ ។
«ឈប់សិន ចុះជុងរកខ្ញុំមានការអីមែនទេ?»ហេប្យុល
«ក៏រកនិងមកបបួលទៅញ៉ំាបាយដូចគ្នា»ហូស៊ុក
«អញ្ចឹងក៏ទៅជាមួយគ្នាទៅ បានពិតទេ?»ហេប្យុលបបួលរាងក្រាស់ទៅជាមួយ ក៏មិនភ្លេចងាកមកសួរអ្នកបបួល ដោយមិនចង់អោយវែងឆ្ងាយច្រើនគេក៏ងក់ក្បាលយល់ព្រមហើយទៅញ៉ំាអាហារជាមួយគ្នាទាំងបីអ្នកតែម្ដង។✨🌷
To be continued 🌷