The evening breeze touches my skin. Nakasuot lamang ako ng kulay puting summer dress habang pababa ng restaurant para kumain.
Hindi ko pa naman namamataan ang dalawa and they should be thankful for that. Sinabi ko sa sarili kong magmamanman lamang muna ako but I can't promise especially when I see her damn face!
Papasok pa lamang ko ng restaurant nang mamataan ko ang babaeng kahit malayo ay hindi napigilan ng dugo kong kumulo. I fucking hate her!
My husband is nowhere to be found. Iginala ko pa ang paningin ko para hanapin siya dahil baka nasa paligid lang siya pero wala. I smirked. Sinong magtatanggol sayo ngayon, hm?
Hindi ko na napigilan pa ang sarili kong lumapit sakanya.
"At last, babe." agad nawala ang ngiti niya na imbis ang asawa ko ay ang asawa nito ang nakita niya. I gave her my poker face. Kita ko ang biglang paglunok niya kaya hindi ko napigilang magtaas ng kilay. Nakakaramdam pa ba siya ng takot?
"I just want to share table with you. Gusto ko kasi ang pwestong napili mo." I said void of emotion and sit down, making us face to face before I look at the menu.
"Can you recommend me their best selling food? Mukhang matagal ka nang dito kumakain." I said and look straight into her eyes. Bahagya pa siyang umiwas ng tingin kaya hindi ko na napigilan pang magsalita.
"Para ka namang inaapi. Gusto ko lang naman ng recommendations mo. Tutal pareho tayo ng taste." para siyang napipi at hindi na magawang magsalita. Napailing na lamang ako at nagtawag ng waiter.
I ordered what I think is delicious at tuluyan nang binigay ang buong atensiyon kay Ardelle pagkaalis ng waiter. Nakatitig lamang ako sakanya at matatalim na titig ang isinasagot niya. The cat got her tongue, huh? Hindi ako mapapatay ng mga titig niya. Tsk.
"Wala ata ang asawa ko." puna ko.
"He's showering. Katatapos lang kasi namin." sabi niya na may himig pang pang-iinggit. Biglang may sumilay na ngisi sa mga labi niya. Parang kanina lang hindi halos makatingin ng diretso sakin. Malandi nga naman.
Kalmado akong napatango at nagcross arms.
"Ginalingan mo ba?" I calmly asked. Mukhang hindi niya inaasahan ang pagiging kalmado ko kaya napakurap-kurap siya. Oo, Ardelle, kaya kong maging kalmado kahit 'yung galit ko sayo nag-uumapaw na.
"Of course. Late na nga para sa dinner. Pinagod ko ata ng sobra." she then smirked at me. The audacity of this bitch! I am itching to pull her hair and drag the hell out of her outside.
Kanina pako nanggagalaiti sa pagmumukha ng malanding nilalang na 'to.
"Dapat lang. Kasi kung mangangabit na lang din naman, dapat doon na sa magaling sa kama. Tutal iyon naman ang role nila." sinadya kong lakasan ang boses ko kaya may mga napasulyap sa table namin. I saw her slightly bow. I smirked. Tinatamaan din pala ng hiya ang babaeng ito. That is a news!
"Sinusundan mo ba kami?" tila napipikong tanong niya. Pagak akong tumawa. Kapal!
"You're so full of yourself, Ardelle. Masama bang mag-unwind dahil sa panloloko ng asawa?" parang kasalanan ko pang sinundan ko ang asawa ko, ah. Hindi ko alam kung saan siya kumukuha ng lakas ng loob na awayin ako, e, kabit nga siya? Hindi ata talaga nailulugar ang selos.
"Alam mo ba kung bakit ka iniwan ni Tage? Kasi makasarili ka! Hindi mo inisip ang nararamdaman niya! You even threatened him just for him to marry you. What a desperate bitch!" she spat. Nanatili akong kalmado kahit nanggagalaiti na siya. Gusto ko siyang mas pikunin pa at mukhang nagtatagumpay ako.
"He had a choice, Ardelle. Ang palubugin ang kompanya niya o ang pakasalan ako. He chose the latter at walang pamimilit don. At hindi ko kasalanang wala kang share sa kompanya niya kaya hindi ka piniling pakasalan. Bili ka muna ng share bago mo kwestyunin ang pagpapakasal sa akin ng asawa ko." I emphasize the asawa ko dahil mukhang makakalimutin ang babaeng ito.
I want to commend myself for being calm even with the rage I am feeling inside. Gusto ko na siyang bugahan ng apoy dahil kanina pa nagliliyab ang kalooban ko.
"Ikaw nga ang pinakasalan, ako naman ang mahal." nang-uuyam na sabi niya. Agad na tumalim ang titig ko sakanya. That made her smile pero panandalian lamang iyon dahil agad kong sinaboy sakanya ang kakalapag palang na inorder ko. Umuusok pa iyon kaya talagang napahiyaw siya sa init.
"Serves you right." sabi ko at tumayo na. "Para mahimasmasan ka." I poured the cold water on her. Maarteng nagtititili siya. Umirap ako at tinalikuran na siya.
Nasa pintuan na ako ng restaurant nang makasalubong ko ang asawa ko. Nakitaan ko ng gulat ang mga mata niya nang makita ako. Instinct na rin ata ang agad niyang pagtingin sa likuran ko. Why do we always have a restaurant encounter?
Tumiim ang bagang niya at agad akong hinawakan sa braso ko at halos kaladkarin na palabas ng restaurant.
"Ynessa!!" he angrily let go of me. Nakapameywang na tumingala siya na para bang pinipigilan ang sariling sumabog.
"What the hell was that?!" nawawalan ng pasensiyang tanong niya. I calmed myself kahit ang totoo ay naiiyak na ako. Ako na naman ang may kasalanan! Dammit! In a battle between me and Ardelle, I always lost it kapag kay Tage na. He's always on his mistress' side.
"Tinuturuan ko lang ng leksiyon ang kabit mo."
"For once, Ynessa, stop acting like a child! You're getting cheaper and cheaper!" he said with disgust.
"Pasensiya kana, ah." sigaw ko sakanya.
"Mahal lang kita, e." I added. Tumitig lang siya sakin habang ako naman ay tuluyan ng naiyak. "Ang hirap naman maging asawa mo." pagod na sabi ko.
"Kaya nga maghiwalay na tayo." umiling ako at pursigido siyang tinitigan.
"Hindi ang isang Arjente ang magkakapagpahiwalay satin. You love her, right? Watch me as I turn your love for her as a love for me." determinadong sabi ko. He heave a sigh and hold me on my shoulders. Ramdam ko sa mga hawak niya ang determinasyong kumawala na sakin.
"Stop being selfish and let me go. You're just hurting yourself, Ynessa."
"Who are you to say that? Kung ikaw ang dahilan ng bawat sakit, saktan mo lang ako. As long as, at the end of the day, asawa pa rin kita. Sa akin ka pa rin. Ako pa rin ang may karapatan sayo. Hindi kita isusuko nalang, Tage. We've been into this marriage for five years. Hindi ko itatapon nalang ang limang taon na 'yon dahil sa isang Arjente!"
"Mahal na mahal kita para isuko ka nalang." punong-puno ng pagmamahal na sabi ko. Hindi ko na napigilan pang yakapin siya. Fuck, I missed his comfort.
"Please, Tage. Let's work on this. I'll be good this time. Just give us another chance." pakiusap ko. Sumiksik ako sa dibdib niya habang humahagulhol at nakikiusap sakanya, na sana sa pagkakataong ito ay ako naman.
"A-Ako nalang." I begged. You know what pains me the most? It's when he slowly removed me from the hug and looked at me straight in the eyes and said the most heartbreaking words he can ever say.
"It's Ardelle." sa tono ng pananalita niya, alam kong totoo, he meant it. He's choosing her. For the nth time, I lost again.
"Why h-her?"
"Because I love her." para akong kandilang nauupos sa mga oras na 'to. Hindi ko maramdaman ang mga tuhod ko kaya unti-unti akong napaluhod sa buhangin.
Tiningala ko siya habang bumubuhos ang walang humpay na luha galing sa mga mata ko.
"Bakit hindi maging a-ako?" I almost couldn't say the words right.
"Because you are not her." Fuck! I never envy someone, but right at this moment, I want to be that fucking bitch! Gusto kong maging si Ardelle para mahalin ako ng lalaking mahal ko.
Ibang klaseng sakit 'tong nararamdaman ko ngayon. Hindi ganito 'yung sakit noong iniwan ako ng mga magulang ko. Hindi iyon ganito kasakit. Muli ko siyang tiningala pero hindi na siya nakatingin sa akin.
"Anong kailangan kong gawin para mahalin mo ako?" I'm so damn desperate! Call me cheap for begging him to love me but I love this man. I fucking do! And I'm willing to go lower than low for him.
Tumingin siya sa akin kaya mas lalo akong naluha. Nandidiri ang ekspresiyong pinapakita niya habang nakayuko sa akin.
"Tumayo ka dahil hinding-hindi kita mamahalin, Ynessa." he easily said those words. But his words break me into pieces.
I smiled bitterly.
"Even for a second?" nagbabakasakaling tanong ko. Dahil alam ko at naramdaman kong may oras sa pagsasama naming dalawa na mahal niya ako.
"Not even a millisecond." and there you have it, Ynessa! Wasn't all his words enough to get into your senses? Umiling ako. Hindi ako naniniwala. He's lying. Mouth can lie but actions can't. Those times that he cares, I know he felt something. May laman ang mga pag-aarugang iyon.
"How about those times when you were blow drying my h-hair? Pamimili ng mga gagamitin ko?" aasa at aasa pa rin akong meron.
"Don't hope too much. I can do it to anyone." malalim akong bumuntong-hininga sa naging sagot niya.
Sobra ang paninikip ng dibdib ko. Hindi na naman ako makahinga. Tumango ako ng ilang ulit na para bang naproseso ko na ang mga sinabi niya.
I look up to him and give him a weak smile.
"Okay. You can l-leave me." I said. And just like it was the only cue he's waiting, he turned his back on me while I punch my chest repeatedly because of the extreme pain I am feeling, kasabay ng panlalabo ng mga mata ko.
Pilit kong hinahabol ang paghinga ko pero unti-unti na akong nilalamon ng dilim.