Episode 3 : មួយស្មើ!!!!!
“ចឹងពួកកូនរៀបចំខ្លួនឯងម៉ាក់ទៅបន្ទប់វិញហើយ”
“បាទម៉ាក់”
“ឯង! មកតាមយើងមក” ជុងហ្គុកដើរនាំមុខជូនថេយ៉ុងទៅបន្ទប់ ផ្ទះធំយ៉ាងនេះបែជាមានបន្ទប់តែបី?
“អូ បន្ទប់ឯងធំណាស់”
“ទុកឲ្យឯងមកដេកជាមួយទេដឹង?”
“ឡប់”
“យើងងូតទឹកមុនឯងចាំងូតតាមក្រោយចុះ យើងដើរពេញមួយថ្ងៃហើយហត់ណាស់”ជុងហ្គុកក៏យកកន្សែងរៀបនឹងទៅងូតទឹកតែ...
“យើងងូតទឹកមុនវិញ” ថេយ៉ុង កញ្ឆក់កន្សែងពីជុងហ្គុក ទាំងភ្នែកសម្លក់សម្លឹងមិនឈប់។
“យីហុី!!បានចរិតណាស់ឯង ធ្វើមើលតែម្ចាស់ផ្ទះមកដេកផ្ទះគេសោះ”
“បិទមាត់ឯង ចន ជុងហ្គុក ម៉ាក់ឯងជាអ្នកឲ្យយើងមកដេកជាមួយឯងទេ” ថេយ៉ុង ថាហើយក៏ចូលបន្ទប់ទឹកបាត់ទៅ។ថេយ៉ុងចំណាយពេល២០នាទីដើម្បីលាងសម្អាតខ្លួនឲ្យសប់ប្រាណ។
ក្រាក!!!!
“យ៉ាងម៉េចល្មមចេញមកបានហើយឬ?”
ជុងហ្គុកនិយាយទាំងមិនបានបែមុខមកគេគ្រាន់តែឮសំឡេងបើកទ្វារក៏និយាយតែម្តង។
រាងតូចចេញមកទាំងអាវឃ្លុំត្រឹមជង្គង់ពណ៌សនិងខោជើងខ្លីជាមួយផង បូករួមជាមួយនិងជើងដ៏ស្រឡូនស្រឡៅសាច់ស
ដូចបន្តូចេក។ ធ្វើឲ្យអ្នកអង្គុយលើសាឡុងស្ទើរតែឈាមច្រមុះស្រក់តក់ៗទៅហើយ។
“ជុងគុក!!ច្រមុះឯង??” ដោយឃើញរាងក្រាស់អង្គុយភ្លឹកព្រមជាមួយឈាមច្រមុះទៀតក៏ស្រែកមួយទំហេងទាំងភ័យខ្លាចថានាយកើតអី។
“អឺ!!!អឺ យើង!!យើងអត់អីទេយើងទៅងូតទឹកហើយ”ជុងហ្គុក និយាយរដាក់រដុបឆ្លេឆ្លារកបន្ទប់ទឹក បើនៅទៀតប្រាកដណាស់ថាច្រមុះឈាមហូរដូចទឹកចឹង ក្នុងចិត្តត្រូវតែទន្ទេញពាក្យថា ទប់អារម្មណ៍។
“ចង្រៃយ៎អើយអាគុក” ជុងហ្គុក ជូតឈាមចេញព្រមទាំងជេរប្រទិចខ្លួនឯង យ៉ាប់មែនចេះមកឲ្យឈាមច្រមុះទៅកើត។អស់១០នាទីដែលនាយងូតទឹកចេញមកពីក្នុងបន្ទប់ដោយស្លៀកកន្សែងត្រឹមចង្កេះនិងមានកូនកន្សែងសម្រាប់ជូតសក់។នាយងូតទឹកមិនមែនយូដូចជាអ្នកខ្លះទេងូតៗមិនដឹងអ្នកចាំមានអារម្មណ៍ថាយូប៉ុណ្ណា។
“អូម៉ាយកត ជុងគុក ចន!!!ហាប់ណែនណាស់” ថេយ៉ុង អង្គុយលើសាឡុងសុខៗក៏ចំហមាត់ដោយសារ ជុងហ្គុក ចេញមកត្រឹមកន្សែងត្រឹមចង្កេះ អូ!! មិនចង់គិតទេមានទាំង៦កង់ទៀតផងតែមិនបាច់មកមើលក្បាលពោះខ្លួនឯងទេរៀបឲ្យស្មើរ។
“ចំហមាត់ស្អី? បិទមាត់ហើយទៅដេកទៅ”
“មើលតិចមិនបាន មិញឈាមច្រមុះដោយសារយើងតើហី??” ថេយ៉ុង ពេបមាត់រួចយកខ្នើយឱបឃាំងពាក់កណ្តាល ក៏ដាក់ខ្លួនគេងបាត់ទៅ។ ចំណែកឯជុងហ្គុក ក្រោយពីពាក់ខោអាវហើយក៏ដាក់ខ្លួនគេងមួយចំហៀង ប៉ុន្តែក្នុងខ្លួនចេះតែរសាប់រសល់ មិននៅក្នុងខ្លួនទាល់តែសោះ ព្រោះដោយសារភ្នែកនាយចេះតែក្រឡេកឃើញរាងស្រឡូនស្រឡៅរបស់រាងតូច ក៏ខាំមាត់សង្កត់ចឹត្តគេងបាត់ទៅ។
យប់ដ៏សែនតឹងទ្រូងរបស់នាយក៏បានកន្លងផុតទៅបង្ហាញនូវពន្លឺព្រះអាទិត្យដ៏ចាំងចែងខ្ពស់ស្រឡះមកធ្វើឲ្យអ្នកកំពុងគេងរញ៉េរញ៉ៃពេញពូក មិនដឹងក្បាលមិនដឹងកន្ទុយរបាត់របាយពេញបន្ទប់។
“ស្អី?” ជុងហ្គុកក្រោកពីគេងមករញ៉រញ៉ៃពេកនឹកគិតឆ្ងល់កាលពីយប់មិញមានរឿងអីកើតឡើងឬ?ប្រហែលមកពីថេយ៉ុងគេង
បម្រើសខ្លួនក៏ថាបានព្រោះគេមិនចេះគេងប្លែកកន្លែង។
“ហ៊ើយនេះ!!”នាយបន្លាស់ខ្លួនបន្តិចតែក៏ត្រូវប៉ះនឹងរបស់រឹងៗស្អីជាងជើងឬ?
“អើយ ថេយ៉ុង ថេ ភ្ញាក់មកទៅរៀនដល់ម៉ោងហើយ” ជុងហ្គុក ទាញជើងរបស់រាងតូចមួយចេញពីលើក្បាលនាយ មិនដឹងថាគេអាចមកគេងបញ្ចាស់ខ្លួនដោយរបៀបណាទេគេមិនទេ។
“មិនចង់ក្រោកទេ ងងុយគេងណាស់”សំឡេងងុលៗក្រោមខ្នោយរបស់ជុងហ្គុកនៅតែបន្ត
“យើងចង់គេង ពូករបស់ឯងទន់ស្រួលគេងណាស់ ហ្ហឹម”
“ថេយ៍!!ឲ្យលឿនមកនេះម៉ោងជិត៧ព្រឹកហើយណា ប្រយ័ត្នទៅរៀនមិនទាន់”
“អើយ អើយ ជាងម៉ាក់របស់យើងទៀត ងើបក៏បាន” ថេយ៉ុងងើបដើរជាន់ខ្នើយដែលជ្រុសកាលពីយប់មិញនោះរួចសំដៅទៅបន្ទប់ទឹក។
“យ៉ាប់មែនឯងនេះ” ជុងហ្គុករើសដាក់ខ្នើយទាំងនោះរួចក៏រៀបចំគ្រែឲ្យស្អាតបាតពេលមើលមក នាយចូលចិត្តស្អាតមិនរញ៉េរញ៉ៃ។នាយរៀបចំរួចរាល់ក៏ចូលបន្ទប់ទឹកទាំងដែលថេយ៉ុងមិនទាន់ចេញ។ចូលមកដល់ឃើញថេយ៉ុងចេញពីបន្គន់រួចហើយពេលនេះគេកំពុង់លុបមុខ។
“ថេយ៍ ឯងដុះច្រាស់ដុះធ្មេញរបស់អ្នកណា?” ជុងហ្គុក លើកច្រាស់នោះមកមើលព្រោះវានៅសើមៗ ដឹងស្រាប់ហើយថាគេមិនចេះប្រើរបស់រួម។
“ក៏ របស់ឯងនឹងហើយ បើមិនដុះរបស់ឯងយើងបានអីដុះ??” ថេយ៉ុង ឆ្លើយហីៗទាំងដឹងថានាយមិនចេះប្រើរបស់រួមតាំងពីដើមមកប៉ុន្តែគេមានតែផ្គើននាយថែម។
“ឯង!!នេះហ្ហើយ” ជុងហ្គុក យកច្រាសឮនោះមកមើលទាំងហួសចិត្ត ដឹងទេថាគេមិនចេះប្រើរួម។
“យើងនៅយកខោអាវឯងពាក់ទៀត កុំធ្វើមុខចឹងអីសម្លាញ់ ព្រោះខោអាវយើងប្រលាក់ហើយ” ថេយ៉ុង និយាយទាំងទម្លាក់ទឹកមុខចុះតែទឹកមុខបញ្ជាក់ច្បាស់ណាស់ថាកំពុងតែឌឺរាងក្រាស់។
“ថេយ៉ុង គីម យើងប្រាប់ឯងប៉ុន្មានដងទៀតថាយើងមិនចេះប្រើរបស់រួមទេ!!” ជុងហ្គុក
“បិទមាត់របស់ឯង ថាយើងពាក់ គឺយកហើយ បើឯងមកឲ្យយើមានអីពាក់ទៅរៀន?ហ្ហើយ ខ្ជិលនិយាយជាមួយនឹងឯងណាស់ យើងទៅដូរខោអាវហើយបាយ!!” ថេយ៉ុង និយាយទាំងមានភាពជាអ្នកឈ្នះ ឃើញទេថា ថេយ៉ុងម្នាក់នេះអាចធ្វើឲ្យ ជុងហ្គុក ចាញ់ដោយងាយបាន។
“គីម ថេយ៉ុង ឯងចាំមើលថ្ងែណាមួយយើងនឹងរំលោភឯងឲ្យដើរលែងរួចតែម្តង!!”ជុងហ្គុក
“មួយស្មើ?” ថេយ៉ុង តបមកវិញទាំងញ៉ាក់ចិញ្ចើមដាក់នាយនៅមានក្តាប់មាត់ឌឺនាយទៀតផង។
“យើស ឯងចង់ខ្លាំងមួយយើងហើយតើនៀក”ជុងហ្គុក ក៏ដើរទៅជិតរាងតូច ឯគេក៏ចេះតែថយទៅៗទាំងក្នុងខ្លួនភ័យបន្តិចដែរ។
“អាយ អ្នកមីងជួយផង ជួយផងអ្នកមីង! អ្នកណាណាក៏បានដែរជួយផង!!” ថេយ៉ុងស្រែកស្ទើតែបែកផ្ទះមិនដឹងថាជាសំឡេងស្អីនោះទេឈឺក្បាលជាមួយគេណាស់។
“យើស ឯងចង់ខ្លាំងមួយយើងហើយតើនៀក “ ជុងហ្គុក ក៏ដើរទៅជិតរាងតូច ឯគេក៏ចេះតែថយទៅៗទាំងក្នុងខ្លួនភ័យបន្តិចដែរ។
“អាយ អ្នកមីងជួយផង ជួយផងអ្នកមីង! អ្នកណាណាក៏បានដែរជួយផង!!” ថេយ៉ុងស្រែកស្ទើតែបែកផ្ទះមិនដឹងថាជាសំឡេងស្អីនោះទេឈឺក្បាលជាមួយគេណាស់។
ក្រាក!!
“កើតអីកូនទាំងពីរ”ដោយសារតែសំឡេងនៃការស្រែករបស់ថេយ៉ុងបាមធ្វើឲ្យអ្នកស្រីចនស្លន់ស្លោរត់មកមើលខ្លាចកូនគាត់វាយគ្នាក្នុងបន្ទប់។
“អឺ!!!អឺបន្តចុះណាកូន ម៉ាក់សុំទោសដែលរំខាន កូន”អ្នកស្រីចន ចូលមកឃើញជុងហ្គុកកំពុងតែឱនមុខទៅផ្ទប់នឹងមុខរបស់ថេយ៍សឹងតែដល់មាត់ចំណែកដៃរបស់នាយខ្ទប់ជញ្ជាំង។ ដោយសភាពការមិនស្រួលក៏អ្នកស្រីចេញទៅវិញទាំងញញឹមញញែមប្រហែលជាទៅប្រាប់អ្នកដន្លងទើបបាន។
“យ៉ាងម៉េច?” ជុងហ្គុក ងើយក្បាលសួនាយតូចដូចចង់សុីសាច់គេទាំងរស់ ក្រែងមួយស្មើហី?មួយស្មើយ៉ាងម៉េច?ម៉េចមិនខ្លាំងទៀតទៅ?
“អឺ យើង និយាយលេងទេជុងហ្គុក ជុងសង្ហា ហិហិ” ថេយ៉ុង និយាយទាំងភ័យៗមិននិយាយលេងទេគេភ័យស្ទើតែញ័រជើងទៅហើយ។
“មិន!” ជុងហ្គុក
“មិនហែ្អស ដឹប!!” ដោយរាងក្រាស់នៅតែមិនចេញ ថេយ៉ុងទាល់គំនិត នាយតូចក៏ដាល់គេចំកណ្តាលភ្នែកមួយដៃធ្វើឲ្យភ្នែកគេខៀវលឿនតែម្តង។
“អួយ!!ថេយ៉ុងងងង ឯងដៃធ្ងន់ម្លេះ!!ហើម!ឮ ហើមភ្នែកយើងអស់ហើយ ម៉ាក់អើយ ជួយកូនផង កូនខៀវ ខៀវភ្នែកហើយម៉ាក់ ជួយកូនផង”
“មកពីឯងមិនចេញមុនទេហ្ហឹស!!សមមុខ ហាសហាស” ថេយ៉ុង
To be continued