EROS'S POV
"How? Pa'no ka nakaligtas? I thought you were dead," I said, with tears falling down my cheeks due to my extreme happiness.
"Sorry, baby, kung ngayon lang ako nakabalik. Na-comatose ako at nagkaroon ng amnesia. Paggising ko na lang nasa hospital na ako at hindi ko na maalala ang lahat. I even didn't know my name, Eros. Tumalon ako sa cruise ship. Hindi ko nga akalain na mabubuhay pa ako. Mabuti na lang at may nakakita sa'kin. Isang mag-asawang banyaga ang mismong nakakita sa'kin sa dalampasigan. Sila mismo ang nagdala sa'kin sa hospital pero agad din nila akong dinala sa Australia para do'n gamutin. I was very thankful to them for saving me and taking care of me. Itinuring ko na rin silang magulang. Kaya nang maalala kita, ay agad akong pumunta rito. Sorry, baby, kung natagalan ako. Sa totoo nga lang hindi ko pa lubusang maalala ang lahat," iyak na paliwanag niya.
I wiped her tears and hugged her tightly as I kissed her forehead.
"I'm happy that you're back. Don't worry, I'll help you to remember. I'm here, baby," I smiled at her before I pecked her lips.
God, I really missed her...
I missed her lips, her smile, her alluring face, all of her.
"Ya skuchal pau tebe, Eros. Ya tebya lublu," she whispered.
(I missed you. I love you)
She's back...
My Jheany is back...
The moment I had received the message from Venom na buhay daw si Jheany at nasa mansyon siya ay agad akong umalis sa building. I even canceled my meetings that day. Tatlong-taon kong inakala na patay na siya, and now she's back and alive! Sobrang saya ko. My heart was jumping with joy.
I smiled while caressing her sleeping face. We made love the whole night. She shivered at my touch. She was moaning and screaming. I missed hearing those. My eyes filled with lust, looking at her naked body. Her arms and legs wrapped around me. I kissed her forehead and her lips.
I missed devouring her. I ate her up until her legs were trembling and she was squirting all over my face and my dick! She told me how badly she missed and loved me, and the feeling was mutual. Last night was different. She acted differently—harsh and greedy. She was using me to fulfill her needs. Actually, I felt strange having her beside me, feeling against me.
Gelai..
Hindi ko alam kung bakit bigla na lang sumagi sa isipan ko si Gelai. That girl, haunting my brain. Kahit na nandito na si Jheany, hindi ko pa rin siya mawala-wala sa aking isipan. She told me that she loved me, and I hurt her. Alam kong nasasaktan siya ngayon. It was a mistake sleeping her, fucking her.
But why do I feel guilty right now? Some parts of me still feel emptiness, and something is not yet fulfilled.
Gelai, she's fuckin' bothering my head.
I ran my hands through my hair and let out a grunt.
Hopefully, babalik sa dati ang lahat. Gusto kong bumalik sa dati ang lahat.
I need to forget Gelai and focus on Jheany.
I sighed deeply and looked at Jheany.
Niyakap ko siya at ipinikit ang aking mga mata, nagbabakasakaling makatulog.
Damn! I couldn't sleep! I stared blankly at the ceiling, thinking of the girl fucking my brain, sleeping in one of the maid's quarters.
GELAI'S POV
1 week after...
All blissful memories are now gone. Simula nang bumalik si Jheany, hindi na ako kinakausap ni Don. Oo minsan, nararamdaman ko at nahuhuli ko siyang nakatitig sa'kin pero agad din siyang umiiwas. Hindi na ako pinapansin ni Don, hindi katulad no'ng dati. Palagi lang akong nasa kwarto, umiiyak kasi sobrang sakit eh. Sobrang sakit. Hanggang ngayon, hindi pa rin nahihilom ang sugat sa puso ko.
Palagi ko silang nakikitang magkasama, lumalabas, nagsusubuan, naghahalikan, nagyayakapan, habang ako naman ay nasasaktan at umiiyak na nakatitig sa kanila. Sobrang sweet ni Don kay Jheany. Putek, ang sakit sa mata!
Naiingit at nagseselos ako kay Jheany. He truly loves her, and he's crazy about her. Sino ba naman ako, 'di ba? Talo naman talaga ako sa umpisa pa lang. Bumalik na ang totoong mahal ni Don kaya wala na akong silbi sa kaniya.
Don loves her while me? I'm just his maid na nagmamahal sa kaniya. Umaasa na magkakatuluyan kami. Umaasa na mamahalin niya rin ako. Umaasa na maging akin siya panghabang-buhay.
Hindi ko mapigilan ang mga tanong na;
'Gusto kaya ako ni Don?'
'Pinaglalaruan niya lang ba ako?'
'May halaga pa ba ako sa kaniya?'
Ang dami kong mga tanong sa isipan ko. Hanggang ngayon, binabalikan ko pa rin ang mga araw na magkasama kami, yung mga matatamis na mga salitang binitawan niya, mga araw namin sa Cebu, at miss ko na rin ang yakap at halik niya. Pero ngayon, wala na, naglaho na, at hindi na mangyayari ang lahat ng 'yon dahil bumalik na ang babaeng magpapasaya sa kaniya.
My illusion shattered. My heart shattered.
"Hay naku, Gelai, umiiyak ka na naman."
Agad kong pinunasan ang mga luha sa aking pisngi. Tumabi sa'kin si Jenjen at Mae.
"Tignan mo nga ang sarili mo, Gelai, ang tamlay mo na, at grabe pa ang eye bags mo! Isang linggo mo ng iniiyakan si Don."
"Ang sakit, ang sakit, Jen," hikbi ko at niyakap naman ako ni Mae, "Hindi ko mapigilan. Kahit anong gawin ko, kalimutan siya, kalimutan ang pagsasama namin, pero ang hirap. Nandito kasi siya sa puso at isipan ko."
"Gelai, alam namin na mahirap, p--pero kailangan mo ng kalimutan ang nararamdaman mo para sa kaniya. Bumalik na siya eh, kaya tanggapin mo na lang na kailan man ay hindi siya maging sa'yo at hindi maging kayo," wika ni Jenjen kaya mas lalong napaiyak ako.
Tama nga si Jenjen. Kailan man ay hindi maging kami.
I choked on a sob, and my chin quivered at the painful truth.
"Gelai, makakaya mo 'to, at maging matatag ka, okay?" dagdag naman ni Mae habang patuloy na hinahaplos ang aking likuran.
"Kasalan ko naman kasi, nagmahal ako sa isang taong hindi ako kayang mahalin," I laughed bitterly.
"Magiging okay ka rin, Gelai. Makakalimutan mo rin siya. Maybe, hindi talaga si Don para sa'yo. You deserve someone better than him. Just forget him and your feelings for him. Kapag nakamoved-on ka na talaga sa kaniya, promise, ililibre kita sa Mang Inasal hahaha..."
"Ako, Jen, hindi mo rin ba ako ililibre?" Ngumuso si Mae.
"Ikaw ba ang nasaktan, ha?" Tinaasan naman siya ng kilay ni Jenjen.
"Hmmmp!"
"Gaga talaga kayo!" Tumawa ako ng mahina. Pinunasan ko ang mga luha at inakbayan silang dalawa, "Salamat sa inyo, Jen, Mae. Salamat sa lahat, for comforting and cheering me up. What will I do without both of you?"
"Siyempre kaibigan mo kami! Alangan namang pababayaan ka lang namin. Kaya, tigilan na natin ang drama na 'to, at kumain na tayo dahil nagugutom na talaga ako as in!"
"Mae, alam mo, palagi ka na lang gutom at kumakain pero hanggang ngayon, hindi ka pa rin tumataba!" tukso ni Jenjen at tumawa pati na rin ako.
"Aray ha! Sakto lang naman ang katawan ko. Ang sexy ko ngang tignan eh."
"Asa ka, Mae!"
➖✴️➖
10:45 PM
Bumaba ako sa hagdan at naglalakad papunta sa kusina. Nauuhaw kasi ako, at gusto kong kumain ng ice cream. Hindi rin kasi ako makatulog.
Binuksan ko ang refrigerator. Napanguso ako bigla, wala ng ice cream huhuhu. Kinuha ko ang pitsel ng tubig at sinara ang ref. Kumuha ako ng baso at nilagyan ito ng tubig at saka ininom ito.
"Gelai..."
Napatalon ako at napahawak sa aking dibdib.
Humarap ako, at nakita ko si Don, wearing a grey sweat shorts while he's shirtless.
*Gulp*
"How are you?" biglang tanong niya.
Napahawak ako ng mahigpit sa baso at bumilis din ang kabog ng puso ko.
"Okay lang," bulong ko at ngumiti ng matamlay.
Brain: Talaga, Gelai? Niloloko mo ba ang sarili mo?
"Ikaw? Kumusta ka na?"
"Fine and happy."
Of course, happy ka talaga kasi buhay at bumalik na siya habang ako naman ay nagluluksa sa puso ko.
Bigla kaming napatahimik. I felt awkward and uncomfortable.
"Gelai, ummm... Tungkol pala sa mga nangyari sa'tin noon, lalo na sa Cebu, kalimutan mo na lahat 'yon."
Kalimutan mo na lahat 'yon
Kalimutan mo na lahat 'yon
Kalimutan mo na lahat 'yon...
Nagsimulang mamuo ang mga luha sa aking mga mata.
Gano'n na lang kadali 'yon?! Gano'n na lang kadali sa'yo ang kalimutan ang nangyari sa'tin?
Sumikip ang aking dibdib at napakagat-labi.
'Wag kang iiyak Gelai. 'Wag kang iiyak sa harapan niya. You're strong Gelai. Magpakatatag ka.
"S--sure, Don, w-walang problema," nahihirapan kong wika habang nakatitig sa kaniya.
Ngumiti ako.
Ngumit ako kahit ang sakit-sakit na.
"Gelai, I'm sorry for hurting you..... I admit, I do like you.... but.."
"Ano?" I choked.
"I like you, but I don't love you. I'm still in love with her."
Nang sabihin niya 'yon ay bumagsak na talaga ang mga luha sa aking pisngi. I broke down in tears. I felt numb. Yumuko at napahagulgol ako.
I don't love you..
I don't love you..
Those words stabbed my heart.
Patuloy na bumabagsak ang mga luha sa aking pisngi. I choked on a sob when I felt his arms embrace me.
Akala ko malakas ako, pero isa akong mahina. Ang hinahina ko. Ang hina mo Gelai.
"I'm sorry, kotehok," he whispered into my ears, caressing my back.