*Note:បើអាចអ្នកទាំងអស់គ្នាអាចទៅអានភាគចាស់ៗសិនព្រោះខ្ញុំខានផុសយូរហើយអ្នកទាំងអស់គ្នាអាចនិងភ្លេចសាច់រឿង
5/5
បន្ទាប់ពីរឿងរ៉ាវយប់នោះមកជីមីនក៏ជាអ្នកនៅមើលថែជុងគុករាល់ថ្ងៃរហូតមកដល់ថ្ងៃនេះក៏ជាថ្ងៃដែលជុងគុកត្រូវចេញពីពេទ្យហើយ។បើនិយាយពីទំនាក់ទំនងពួកគេទាំងពីរវិញគឺធម្មតាតែជីមីនក៏លែងហ៊ានហៅជុងគុកថាប្ដីអីទៀតបន្ទាប់ពីឃើញប្រតិកម្មនិងទឹកមុខរបស់ជុងគុកដូចមិនសូវជាពេញចិត្តនិងពាក្យសម្ដីរបស់ខ្លួនគ្រាន់តែពេលខ្លះញោះជុងគុកលេងបន្ដិចបន្ដួចទោះត្រូវជុងគុកignoreក៏ដោយក៏គេមិនខ្វល់ដោយសារតែគិតថាជុងគុកអាចខឹងឫអន់ចិត្តនិងគេណាមួយគេគិតរួចហើយថានិងធ្វើតាមបេះដូងខ្លួនឯងហើយប៉ាម៉ាក់ក៏គាត់មិនបានហាមមិនដឹងជាចិត្តរឹងដល់ណាទៀត។តែបើប្រុសគុកវិញបានគេយកចិត្តទុកដាក់ចឹងនិយាយពីថាខ្មឺតសាហាវ🥱តែមកពីគេខ្លាចថាជីមីនធ្វើនេះមិនចេញពីចិត្តអ្នកណាទៅស្មានដឹងទៅគេសន្លប់តែប៉ុន្មានម៉ោងក្រោកមកវិញជីមីនក៏ចេញកាយវិការប្លែកៗដាក់គេនោះ..សង្ស័យត្រូវបា៉ម៉ាក់បង្ខំអោយមកមើលថែធ្វើល្អដាក់គេក៏ថាបាន!!!!(រៀបរាប់យូរៗទៅដូចវល់ទៅៗមិចទេ😑)
ជីមីនដើរចេញកន្លែងបើកថ្នាំនិងបង់ប្រាក់រួចរាល់ក៏ដើរត្រឡប់ទៅរករាងក្រាសជុងគុកដែលនៅក្នុងបន្ទប់សម្រាកវិញ!!!!
ក្រាក.....
"AwwលោកDen....."
"បាទ..លោកប្រុសជីមីន...."
"លោកមកដល់យូរហើយឫនៅ??...."
"គឺមកដល់ពេលលោកប្រុសចេញទៅបានបន្ដិច....បាទ.."
"អ៎រ....ចឹង....."
"នៅនិយាយគ្នាយូរទៀតទេ??ខ្ញុំចង់ទៅផ្ទះ...."សម្ដីនិយាយបែបធុញទ្រាន់បន្លឺធ្វើអោយ
កម្លោះពីរអ្នកដែលកំពុងឈរនិយាយគ្នាបែរទៅរកក៏ប្រទះឃើញកម្លោះសង្ហាអង្គុយលើរទះរុញទាំងមុខដូចគេយកទៅបាញ់ចោល😓
"ឈប់និយាយហើយតែចាំបន្ដិចខ្ញុំរៀបចំឥវ៉ាន់របស់ខ្ញុំសិន...."កម្លោះមាឌតូចនិយាយហើយក៏ប្រញាប់ប្រញាល់ដើរទៅរៀបចំរបស់របរខ្លួនដាក់ក្នុងកាបូបបន្ទាប់ពីរួចរាល់ហើយក៏ដើរទៅក្រោយកាន់រទះរុញរបស់ជុងគុក
"លោកDen...ជួយយកឥវ៉ាន់ជុងគុកមកផង..."
"បាទ..."ជីមីនញញឹមស្រាលដាក់Denមុននិងរុញរទះចេញមកហើយនៅតាមផ្លូវដែលចេញមកជីមីនក៏ចេញតែងតែនាំជុងគុកនិយាយជារឿយៗ
"ជុងគុកត្រូវការញាំអីទេចាំពេលទៅផ្ទះខ្ញុំឈាងចូលទៅទិញមកអោយ...."
"អត់ទេ......."
"ចឹងចង់ចូលលេងសួនកំសាន្តសិនទេ??.."
" ខ្ញុំមិនមែនកូនក្មេង.. "
" ចឹង--- "
" ខ្ញុំចង់ទៅផ្ទះទៅសម្រាក... "
" អឹម..អូខេ... "ជីមីនឈប់មាត់ហើយក៏បន្ដរុញរទះចូលក្នុងជណ្ដើរយន្តទាំងអន់ចិត្ត។ប្រើរយះពេល3នាទីពួកគេទាំងពីរក៏បានមកដល់ជាន់ក្រោមជីមីនរុញរទះចេញសម្ដៅទៅរកឡានដែលចតចាំស្រាប់ពេលទៅដល់ពួកអង្គរក្សក៏នាំគ្នាគ្រាជុងគុកដាក់ក្នុងឡានដោយមានរាងតូចអង្គុយក្បែរបន្ទាប់មកឡានក៏បើកចេញទៅ។
នៅតាមផ្លូវធ្វើដំណើរទៅផ្ទះគ្មានអ្នកណា
និយាយសម្បីមួយម៉ាត់លឺតែសម្លេងដកដង្ហើមឆ្លាស់គ្នារបស់មនុស្សប៉ុន្មានអ្នកដែលនៅក្នុងឡាន។រាងតូចជីមីនចេះតែក្រឡេកមើលទៅមុខសង្ហាដែលអង្គុយសម្លឹងមើលទៅក្រៅកញ្ជក់ឡានទាំងស្ងៀមស្ងាត់ជីមីនដកដង្ហើមធំមុននិងលូកដៃទៅចាប់ដៃម្ខាងរបស់គេដែលដាក់នៅភ្លៅនិងអង្អែលតិចៗ តែម្ចាស់ដៃគ្មានប្រតិកម្មសម្បីបន្ដិច។។
ជុងគុកបន្ទាប់ពីដឹងដល់ដៃដែលបានដៃរបស់ខ្លួនក៏រាងភ្ងាក់ផ្អើលបន្ដិចបន្ដួចតែក៏ខំប្រឹងធ្វើធម្មតាហើយក៏បិទភ្នែកសង្ងំគេងខំទឹកភ្នែកដែលកំពុងចង់ស្រក់ដោយគ្មានមូលហេតុ??
ចំណាយពេលយូរល្មមពួកគេក៏បានមកដល់វីឡាដល់ស្ដុកស្ដម្ភរបស់ត្រកូលចន ជុងគុកព្យាយាមចុះមកអង្គុយលើរទះរុញដោយមានជំនួយពីអង្គរក្សពីរនាក់បន្ទាប់ពីរួចរាល់ជីមីនក៏រុញជុងគុកចូលទៅក្នុងផ្ទះដែលមានអ្នកស្រីផាកឈរចាំរួចជាស្រាច់។។
« ម៉ាក់........ » ជីមីនញញឹមស្រាលៗដាក់គាត់លោកស្រីផាកក៏ញញឹមតបវិញមុននិងសម្លឹងមើលទៅអ្នកដែលអង្គុយលើរទះទាំងមុខស្មើរថេងហើយក៏សួរឡើង
« ជុងគុក...កូនចង់ញាំអ្វីសិនទេ??ចាំម៉ាក់អោយគេរៀបចំអោយ »
« អត់ទេ...... »
« ជុងគុក...តែឯងត្រូវលេបថ្នាំ-- »ជីមីន
« តែខ្ញុំចង់សម្រាក ..... » រាងតូចនិយាយមិនទាន់ចប់ផងគេក៏និយាយកាត់ទាំងសម្លេងរឹងកម្រឹស
« អឹម...ម៉ាក់ថាអោយជុងគុកគេសម្រាកសិនទៅកូន » គាត់ប្រញាប់កាត់សម្ដីពួកគេពេលឃើញស្ថានការមិនស្រួល
« បាទម៉ាក់.... » ជីមីនក៏ចាប់កាន់រទះរុញជុងគុកបម្រុងនិងរុញទៅតែលោកស្រីផាកក៏ហាម
« ជីមីនម៉ាក់ថាអោយក្មេងបម្រើជាអ្នកធ្វើទៅ ម៉ាក់មានរឿងចង់និយាយជាមួយកូន » ជីមីនសម្លឹងមើលមុខគាត់បន្ដិចមុននិងងក់ក្បាលហើយអោយក្មេងបម្រើចូលមកធ្វើជំនួស ភ្នែកកូនឆ្មាតាមមើលជុងគុករហូតដល់ផុតក្រសែភ្នែកទើបនាំម៉ាក់របស់ខ្លួនទៅអង្គុយលើសាឡុងក្នុងបន្ទប់ទទួលភ្ងៀវ។។
« ម៉ាក់មានការអី?? »បន្ទាប់ពីអង្គុយដល់សាឡុងរាងតូចក៏ឆោតសួរភ្លាមៗមិនអោយខាតពេល...!!!
Skip_______
6 : 30នាទីល្ងាច
ជុងគុកអង្គុយលើរទះមុខរានហាលក្នុងបន្ទប់របស់គេសម្លឹងមើលទៅមេឃទាំងស្ងៀមស្ងាត់។ពេលនេះគេក្លាយជាមនុស្សពិការហើយការងារក្រុមហ៊ុនក៏គេមិនអាចជួយបានចង់ធ្វើអ្វីទាល់តែមានជំនួសពីមនុស្សជុំវិញខ្លួន ពេលនេះខ្លួនគេលែងមានប្រយោជន៍អ្វីហើយមែនទេ??គេអស់តម្លៃហើយមែនទេ??ជុងគុកដកដង្ហើមធំមុននិងលឺសម្លេងទ្វារបើកឡើង
រាងតូចដើរមកដោយមានថាសអាហារនៅក្នុងដៃ រាងតូចញញឹមស្រាលបន្ទាប់ពីឃើញមនុស្សដែលខ្លួនកំពុងរកកំពុងអង្គុយនៅរានហាល
« ជុងគុក?? »ជីមីនហៅអ្នកជាប្អូនដោយសម្លេងស្រទន់មុននិងដាក់ថាសអាហារនៅលើតុមុខជុងគុកហើយក៏ទាញកៅអីអង្គុយក្បែររាងក្រាស
« ឃ្លានទេ??ឯងមិនទាន់ញាំអីតាំងពីព្រឹកមក
ម្លេះ » ជីមីនសួរតែរាងក្រាសមិនបានតបគិតតែអង្គុយសម្លឹងមើលមុខស្រទន់
« មុខខ្ញុំប្រលាក់អីមែនទេបានជាឯងមើលមិនដាក់ភ្នែកបែបនេះ?? »រាងតួចបង្ហើបសំនៀងបែបលេងសើចចេញមក
« ធ្វើបែបនេះដើម្បីអី?? »រាងតូចប្ដូរទឹកមុខមកជាស្ងួតវិញបន្ទាប់ពីលឺសំនួររបស់រាងក្រាស
« ឯងចង់និយាយពីអ្វី??ខ្ញុំមិនយល់ »
« មកធ្វើល្អនិងខ្ញុំដើម្បីអី??ក្រែងចង់ទៅបារាំងណាស់មុនចឹងហេតុអ្វីមិនទៅ?? » ជុងគុកសួរទាំងសម្លេងឈឺចាប់ហើយសើចចំអកអោយខ្លួនបន្ទាប់ពីនឹកឃើញរឿងដែលកើតឡើងកន្លងមក
រាងតូចដកដង្ហើមធំហើយចុះពីកៅអីមកលន់ជង្គង់ទល់មុខនិងរាងក្រាសតែងមិនភ្លេចនិងកាន់ដៃជុងគុកជាប់
« ជុងគុកខ្ញុំសុំទោស..រឿងកន្លងមកខ្ញុំសោកស្ដាយខ្លាំងណាស់ »ជីមីនដកដង្ហើមធំមុននិងនិយាយបន្ដ « ខ្ញុំសោកស្ដាយដែលខ្ញុំមិនបានគិតដិតដល់ សោកស្ដាយដែលចង់បោះបង់ឯងចោលក្បត់និងបេះដូងខ្លួនឯង មកពីខ្ញុំគិតថាខ្ញុំមិនល្អសម្រាប់ឯងណាមួយពួកយើងទាំងពីជាបងប្អូននិងគ្នាខ្ញុំខ្លាចប៉ាម៉ាក់មិនពេញចិត្ត បំបែកបំបាក់ស្នេហាយើងខ្ញុំខ្លាចឯងមិនប្រាកត់ប្រជាជាមួយខ្ញុំទើបខ្ញុំចង់ទៅបារាំងដើម្បីកាត់ចិត្តពីឯង ហិហិ... » និយាយចប់ទឹកភ្នែកជីមីនក៏ហូរចុះមកដូចទឹកភ្លៀងគេក៏ឈឺដែលមិនមែនអត់ឯណា??ជុងគុកដកដង្ហើមធំមុននិងលូកដៃទៅក្រលោបមុខតូចហើយប្រើមេដៃជូតទឹកភ្នែកអោយជីមីនទាំងមិននិយាយស្ដី
« ជុង-ជុងគុក »ជីមីនពេបមាត់យំលើសដើមនិងចាប់ដៃជុងគុកដែលដាក់លើថ្ពាល់របស់ខ្លួនមកថើប
« ហឹម?? »ជុងគុកក្រហឹម
« ផ្ដល់ឱកាសអោយខ្ញុំម្ដងបានទេ?? »
« បងមិនខ្លាចប៉ាម៉ាក់ជំទាស់ទេហេស?? »
« អត់ទេគាត់ដឹងអស់ហើយ »
« ហុឹម...ខ្ញុំប្រាប់បងតាំងពីដំបូងហើយថាពួកគាត់មិនថាអីតែបងមិនស្ដាប់!! »
« មកពីពេលនោះខ្ញុំខ្លាចខ្ញុំមិនហ៊ានប្រថុយ!! »
« .......... »
« ជុងគុកស្ងាត់ធ្វើអី??ឯងមិនព្រមផ្ដល់ឱកាសដល់ខ្ញុំមែនទេ?? » រាងតូចទឹកភ្នែករលីងរលោងចង់ហូរមកម្ដងទៀតពេលឃើញអ្នកខាងនោះមិនតបសម្ដីរបស់ខ្លួន
ជុងគុកក្រវីក្បាលលើកដៃមាំឡើងវែកសក់ដែលរញេរញៃចេញពីមុខស្អាតមុននិងនិយាយ « ខ្ញុំអាចបដិសេធបានទេ??ខណះពេលដែលខ្ញុំស្រលាញ់បងលើសជីវិតខ្ញុំទៀតនោះ?? » ជុងគុកប្រាប់ដោយសម្លេងស្រទន់កែវភ្នែកទាំងពីក៏សម្លឹងមើលគ្នាទាំងស្រទន់មុននិងជុងគុកអោនយឺតៗទៅលេបត្របាក់បបូរមាត់ដែលគេនឹកនាសឹងតែរាល់ថ្ងៃ។។រាងតូចងើបឡើងតិចៗតាមការទាញរបស់រាងក្រាសទាំងមាត់នៅជាប់គ្នារហូតដល់ត្រូវអង្គុយលើភ្លៅរបស់រាងក្រាស ការថើបពោលពេញទៅដោយភាពផ្អែមល្អែមរហូតធ្វើអោយអ្នកទាំងពីលង់កាន់តែជ្រៅនិងការថើបមួយនេះរហូតដល់រាងតូចលើកដៃវាយទ្រូងមាំតិចៗបញ្ជាក់ថាជិតអស់ខ្យល់ហើយទើបជុងគុកព្រមដកមាត់ចេញ ហើយក៏ប្ដូរមកទល់ថ្ងាស់គ្នាវិញ។។
« ជុងគុក..??? »
« បាទ...... »
« អូនស្រលាញ់បង »រាងតូចខាំមាត់ទប់ភាពខ្មាសអៀនមុននិងអោនលាក់មុខក្រហមនិងប្រលោះ.ក.រាងក្រាស
« ហិហិ...បងក៏ស្រលាញ់អូនដែលកូនឆ្មា »ជុងគុកអស់សំណើចនិងរាងតូចមុននិងឆ្លើយតបទៅវិញហើយអោបរាងតូចណែនជាប់និងទ្រូងរបស់ខ្លួននិងសង្ងំស្ដាប់បេះដូងដែលលោតញាប់របស់រាងតូច។។ទីបំផុតគេក៏មានថ្ងៃនេះថ្ងៃដែលបានមនុស្សជាទីស្រលាញ់មកអោបជាប់ក្នុងទ្រូង បានមនុស្សដែលគេស្រលាញ់ក្លាយជាកម្មសិទ្ធផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គេ...។។។។។
3ខែក្រោយមក(កាត់ៗO_o)
3ខែមកនេះជើងរបស់ជុងគុកក៏ជាសះស្បើយហើយពេលនេះគេក៏កំពុងនៅក្នុងofficeរបស់គេ។ចំណែកទំនាក់ទំនងគេជាមួយជីមីនក៏រិតតែល្អិតរមួលប៉ះមិនចេញ
តុក...តុក
« ចូលមក..... » បន្ទាប់ពីលឺសម្លេងគោះទ្វារហើយជុងគុកក៏អនុញាតទាំងមិនបានងើបមុខមើល។។សម្លេងទ្វារបើកឡើងក៏បិទទៅវិញតែបែរជាមិនលឺសម្លេងអ្វីទើបជុងគុកត្រូវងើបមុខមើលហើយក៏បិះនិងជេរបើម្នាក់នោះមិនមែនជារាងតូចសង្សាររបស់ខ្លួន
« ជីមីន??កូនមានការអីមែនទេ?? »ជុងគុកជ្រួញចញ្ចើមពេលឃើញរាងតូចគិតតែពីឈរធ្មឹងមិននិយាយអ្វី
« ទាល់តែអូនមានការមែនទេទើបមកបាន?? » ជុងគុកលើកចញ្ចើមម្ខាងហើយក្រវីក្បាលមុននិងបក់ដៃហៅរាងតូចអោយមកជិតហើតទះភ្លៅខ្លួនឯងអោយរាងតូចអង្គុយ មុខនេះគេទាយច្បាស់ណាស់ប្រាដកជាខឹងរឿងអ្វីទៀតមិនខានទេ។។
« អូនកើតអី?? »ជុងគុកលើកដៃអោបចង្គេះរាងតូចពេលគេចូលមកអង្គុយច្រកគៀវទល់មុខខ្លួនហើយអោប.ក.ជ្រប់មុខនិងប្រលោះ.ក.គេជាប់
« គ្មានអីទេ!!! »
« គួរជឿទេ ហុឹម?? »
« រឿងរបស់បងជឿមិនជឿអត់!!! » ជុងគុកអស់សំណើចនិងពាក្យរបស់ជីមីនេះដល់ថ្នាក់នេះហើយនៅថាគ្មានរឿងអីទៀតមែនទេ??
« អូនមានរឿងអីប្រាប់បងមក »ជុងគុកសួរទាំងដៃកំពុងបន្លំច្របាច់គូទមានសាច់របស់រាងតូចពេញៗដៃ
« បើអូនប្រាប់បងធ្វើតាមទេ?? » ជីមីនងើបមុខមកវិញហើយក្រសោបមុខសង្ហាជាប់និងដៃ
« បងដែលបដិសេធនិងអូនទេ?? »
« ប្រាកដ?? »ជីមីន
« ហុឹម...តែត្រូវមានសំណង!! » ជុងគុកអស់សំណើចនិងទឹកមុខពេបមាត់របស់រាងតូចពេលលឺថាមានសំណងមើលចុះគួរអោយស្រលាញ់ណាស់
« សំណងរហូត »រាងតូចដកដង្ហើមធំធ្វើមុខបែបងក់ង៉រហើយក៏បែរទៅអង្គុយធម្មតាដោយខ្នងប៉ះនិងដើមទ្រូងរាងក្រាស់
« Aww.ត្រូវតែចឹងហើយ--- »
តុកតុក...
ជុងគុកងើយមើលទ្វារបន្ទប់ពេលលឺសម្លេងគោះទ្វារហើយក៏ព្រមអនុញាតអោយចូលមកដោយមានរាងតូចអង្គុយលើភ្លៅដដែល។។លេខាមុខហោះស្លៀកកំពត់កប់ក្រលៀនដើរកាន់ឯកសារចូលមកដោយទឹកមុខញឹមៗ
« ឯកសារដែលលោកប្រធានត្រូវសញ្ញេចាស!! » នាងដាក់ឯកសារលើតុទាំងទឹកមុខញញឹមពព្រាយតាមទម្លាប់របស់នាង
« នេះ !! » បន្ទាប់ពីសញ្ញារួចជុងគុកក៏ហុចអោយនាងវិញបន្ទាប់មកនាងក៏ដើរចេញទៅក្រោមកែវភ្នែកសម្លក់របស់រាងតូច ជីមីនក្ដាប់មាត់សម្លក់រាងស្ដើងដែលដើរចេញទៅទាំងមិនពេញចិត្តមកធ្វើការឫទាក់ប្រុសបានស្លៀកពាក់បែបនិង??😒
« យ៉ាងមិចនិយាយបានហើយឫនៅថាមានរឿងអី?? » ជុងគុកផ្ងើយចង្កាជីមីនអោយបែរមករកខ្លួនហើយក៏ថើបមាត់ប៉ោងៗមួយខ្សឹត
« បងត្រូវដេញនាងចេញ!! »
« នាង??នាងណា?? »
« គឺលេខាបងនោះអី?? »
« Awwហេតុអ្វី?? »
« គឺអូនមិនចូលចិត្តនាង យ៉ាងមិចបងព្រមទេ?? »
« អឹម..តែបងត្រូវការសំណង »
« ចាំយប់-- »
« អត់ទេកូនបងវាភ្ញាក់ហើយចាំយប់មិនបានទេ »
« បើមិនបានមិនបាច់ធ្វើទេ »រាងតូចនិយាយទាំងសម្លក់មុខសង្ហាថ្មែ
« អូខេក៏បាន...ងើបទៅចឹង!! » ជុងគុកនិយាយទាំងសម្លេងស្មើហើយប្រុងនិងលើកចង្កេះតូចចេញតែដៃតូចចាប់ជាប់
« ប្រុងទៅណា?? »
« ទៅរកមនុស្សដែលអាចលួងកូនបងបាន »
« អូននិងសម្លាប់ស្រីម្នាក់នោះចោល » រាងតូចខាំមាត់ខាំ.ក.ខឹងនិងពាក្យសម្ដីរបស់រាងក្រាស
« អ្នកណាថាបងទៅដេកជាមួយស្រី?? »
« ប្រុសក៏ដោយអូននិងសម្លាប់ចោលអោយអស់!!! » និយាយភ្លាមជីមីនក៏អោនទៅខាំ
ជញ្ជាក់.ក.ជុងគុកមួយទំហឹងរបស់ដល់បង្គើតបានជាស្នាមក្រហមជុំ ជុងគុកលើកដៃអង្អែលក្បាលរាងតូចតិចទាំងមិនហ៊ានរុញចេញទោះឈឺប៉ុណ្នាក៏ដោយ « Jeon Jungkookជាកម្មសិទ្ធរបស់Jeon Jiminតែម្នាក់គត់អ្នកណាហ៊ានមកពាក់ពន្ធនិងបងខ្ញុំនិងមិនលើកលែងអោយដាច់ខាត!!!!! »ជីមីននិយាយនៅពេលដកមាត់ចេញមកវិញជុងគុកក្រវីក្បាលហួសចិត្តមុននិងអោនទៅមាត់រាងតូចមួយខ្សឹតស្រាល
« បងស្រលាញ់អូនខ្លាំងណាស់កូនឆ្មារបស់បង » ជុងគុកទាញជីមីនអោយចូលជ្រោកក្នុងដើមទ្រូងកក់ក្ដៅរបស់ខ្លួននិងបិទភ្នែកទទួលយកភាពកក់ក្ដៅពីរាងតូចបើអាចគេចង់អោយពេលវេលាឈប់ត្រឹមនេះណាស់គេមិនចង់អោយវាដើរទៅមុខទៀតទេព្រោះគេដឹងថាថ្ងៃណាមួយគេនិងបាត់បង់មនុស្សដែលគេកំពុងក្រសោបអោបជាប់ក្នុងនេះមិនខាន!!!!ជុងគុកស្រក់ទឹកភ្នែកមួយដំណក់ចេញជាទឹកភ្នែកដែលពោលពេញទៅដោយក្ដីសុខ ជាទឹកភ្នែកដែលពោលពេញទៅដោយភាពភ័យខ្លាចៗបាត់បង់មនុស្សតែម្នាក់ដែលគេស្រលាញ់គឺ Park Jimin !!!💜
កើតចាស់ឈឺស្លាប់ជារឿងធម្មតាទាន់នៅមានពេលបើស្រលាញ់អ្នកណាហើយធ្វើតាមបេះដូងរបស់ខ្លួនឯងទៅកុំប្រឆាំងអី😊
The end!!!!!
អរគុណសម្រាប់ការអានរឿងមួយនេះដែលមានត្រឹមតែ5ភាគតែប្រើរយះពេលសរសេរកន្លះឆ្នាំXd
បើអាចខ្ញុំនិងសរសេររឿងនេះជាប្រភេទLong Novel!!!😺💜