ក្រោយពីមកដល់ផ្ទះហើយ ពួកគេក៏ចម្អិនគ្រឿងសមុទ្យដែរហូស៊ុកបានទិញមកនោះដើម្បីញ៉ំាជាមួយគ្នា ។ ណាអស់ការងារធ្វើផងទើបអ្នកកម្លោះម្នាក់នេះនៅអង្គុយលេងដល់យប់ជ្រៅព្រោះខានជួបគ្នាមកយូរផង ណាខ្លាចនាងអប្សុកផងក៏ចេះតែនៅកំដរទៅ ថ្មារនេះមិនទាន់បានស្គាល់ជាតិទឹកប៉ះខ្លួនអីបន្តិចទេ។
«និយាយអញ្ចឹងអ៊ីលមានគិតចង់ប្ដូរការងារដែរទេ? គឺប្ដូរទៅSeoul ណាក្រែងស្រួលបាននៅជាមួយប៉ាម៉ាក់នោះអី»ហូស៊ុកនឹកគិតឃើញយ៉ាងមិចក៏បបួលនាងនិយាយរឿងនេះឡើង គ្នាធ្វើការសុខៗក៏បបួលអោយប្ដូរ ក៏ធ្វើអោយនាងអត់មិនបាននិងសួរត្រឡប់ទៅវិញ។
«ហេតុអី? » ហេប៊្យុល
«ខ្ញុំខ្លាចថាអ៊ីលនៅទីនេះអប្សុកម្នាក់ឯង នឹកប៉ាម៉ាក់អីបែបនេះ បើនៅទីនោះខ្ញុំក៏ស្រួលទៅលេងអីបែបនេះ» ហូស៊ុក
«ឆឹសស ទោះរើទៅនៅដល់ផ្ទះ ក៏ជុងរវល់ចេញចូលក្រៅប្រទេសមិនជួបមុខគ្នាដដែរនិង មិនបាច់យកលេសនេះមកនិយាយក៏បាន តែបើរឿងនឹកប៉ាម៉ាក់ខ្ញុំប្រាកដជានឹកហើយ »ហេប៊្យុល
«រួចគិតយ៉ាងមិច?» ហូស៊ុក
«គ្មានអីទេ នៅធ្វើការទីនេះល្អបំផុតហើយ ខ្ញុំក៏ទម្លាប់ស្រាប់ ការងារក៏ដើរមកដល់ត្រឹមនេះហើយមិនចង់ប្ដូរទេ»ហេប៊្យុល
«មានហេតុផលផ្សេងដែរទេ? មើលតែទឹកមុខក៏ដឹងថាហេតុផលមិនមែនត្រឹមតែការងារនេះ»ហូស៊ុកលើកចញ្ចើមសួរបណ្ដើរ ឯដៃក៏កំពុងបកក្ដាមឆ្កិះយកសាច់ទៅដាក់នៅក្នុងចានរបស់នាងខ្លះបណ្ដើរ គេសម្លឹងមុខនាងបន្តិចក៏ដឹងទៅហើយតែនៅឡើងចង់សួរបន្ថែម។
«ហាសហា ខ្ញុំលាក់មិនជិតពិតមែន ។ កុំប្រាប់ម៉ាក់ប៉ាខ្ញុំអោយសោះដឹងទេ? តាមពិតទៅខ្ញុំនឹកពួកគាត់ខ្លាំងណាស់ តែពេលមកធ្វើការដាច់ឆ្ងាយនៅទីនេះយល់ថាខ្លួនឯងមានសេរីភាពច្រើនជាងនៅជាមួយពួកគាត់ ខ្ញុំគ្មានគំនាប ចង់ធ្វើអ្វីក៏បានតាមចិត្ត ហើយប្រាក់ខែនៅទីនេះខ្ពស់ល្អល្មមអោយខ្ញុំចាយគ្រប់ សល់ដល់ម៉ាក់ប៉ានៅឯសេអ៊ូលបានច្រើនថែមទៀត ។តើគិតថាខ្ញុំចង់ប្ដូរដែរទេ?» ហេប៊្យុល
«អញ្ចឹងក៏ចង់បានន័យថាស្ដាយប្រាក់ខែនៅទីនេះ? ហើយចង់រស់នៅម្នាក់ឯង?»ហូស៊ុក
«មែនហើយ ។ សាកស្រមៃទៅប្រសិនពេលនេះខ្ញុំនៅជាមួយពួកគាត់ គិតថាពេលនេះជុងបានមកអង្គុយក្បែរខ្ញុំទេ?»ហេប្យុល កាន់ស្លាបព្រានិងដួសបាយមកដាក់ក្នុងមាត់ណែនក្រោយពេលនិយាយចប់ ។ មិនមែននាងមិនចង់នៅជាមួុយប៉ាម៉ាក់ តែឆ្លៀតឱកាសបានរកលុយហើយនាងចង់នៅទីនេះច្រើនជាង មានទេសភាពស្អាត ស្ងប់ស្ងាត់ល្អ និងមានការងារសមរម្យដែរគេអោយតម្លៃថែមទៀត។
«មែនហើយ ឯងនិយាយក៏ត្រូវ។ តែដឹងថានៅម្នាក់ឯងបែបនេះគ្រោះថ្នាក់ប៉ុណ្ណាទេ? ទីនេះស្រស់ស្អាតតែចិត្តមនុស្សមិនស្រស់ស្អាតទាំងអស់នោះទេ» ហូស៊ុក
«ខ្ញុំក៏នៅមកជិត2ឆ្នាំហើយ មិនឃើញកើតអីទេ» ហេប្យុល
(ហេតិផលនេះព្រោះតែខ្ញុំដាក់កូនចៅអោយយាមតំបន់នេះ និងការពារនាងពីចម្ងាយទេស្រីល្ងង់) ហូស៊ុកគិតនៅក្នុងចិត្ត តែមិននិយាយចេញមកព្រោះខ្លាចប៉ះពាល់អារម្មណ៍នាង តែបើគេមិនធ្វើបែបនោះ មិនដឹងជានាងចប់របស់ពួកអន្ធពាលទាំងនោះតាំងពីពេលណាទៅហើយទេ ។
«ស្រេចតែចិត្ត ខ្ញុំគ្រាន់តែផ្ដល់យោបល់» ហូស៊ុក
«និយាយរឿងការរបស់ប្អូនលោក សុំទោសណាដែរមិនបានចូលរួម ខ្ញុំពិតជារវល់ពិតមែន ជុងក៏ដឹងហើយថាថ្ងៃនោះនៅសណ្ឋាគារបុគ្គលិកឈប់ច្រើន ខ្ញុំចាត់ចែងម្នាក់ឯងស្ទើរឆ្កួតទៅហើយ» ហេប៊្យុល
«ដឹងហើយ រឿងតែប៉ុណ្ណឹងគ្មានបញ្ហាទេ។ ពួកគេក៏ជិតមកលេងទីនេះហើយចាំរាក់ទាក់ពេលនិងក៏បាន» ហូស៊ុកនិយាយឡើងព្រោះមិនចង់អោយនាងរអៀសចិត្តកាលបើគេក៏ដឹងថាបញ្ហាបន្ទាន់នាងដកខ្លួនមកមិនរួចពិតមែន ។
«បែបនេះក៏បាន ខ្ញុំគ្រាន់តែខ្លាចពួកគេប្រកាន់»ហេប៊្យុល
«ឈប់សិន!! ខ្ញុំដូចជាធំក្លិនឈ្ងាម អ៊ីលមានធ្វើអីចោលនៅផ្ទះបាយឬអត់?»ហូស៊ុកជ្រួញចុងចញ្ចើមពេលក្លិនខ្លោចអ្វីម្យ៉ាងហោះរសាត់មកកាត់ច្រមុះរបស់ខ្លួន ឯនាក់ដែេត្រូវគេរំលឹកក៏ភ្ញាក់បាសក្រញ៉ាងមុននិងរត់ទៅផ្ទះបាយយ៉ាងលឿន ព្រោះកម្ដៅសម្លរចោល ពេលនេះវាពុះឡើងហ៊ៀរឆ្នាំងចេញមកប្រឡាល់លើចង្ក្រានហ្គាសទៅហើយ។
«ស្លាប់ហើយ តិចខូចចង្ក្រានបាត់ទៅ» ហេប៊្យុលស្លេស្លន់និងភ័យខ្លាំងពេក ទើបរត់ទៅក្បែរដើម្បីលើកឆ្នាំងដែរពុះកខុលនោះចេញ ពីចង្ក្រានកុំអោយហៀរប្រឡាក់។
«អាយយយយ» សម្លេងស្រែករបស់នាងធ្វើអោយរាងក្រាស់ដែរនៅបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវរហ័សរត់មកមើលស្ទើរបាក់ករស្លាប់ ដោយសារភ្លេចគិតថាឆ្នាំងក្ដៅទើបលូកទៅកាន់ដោយមិនបានយកអីមកទ្រាប់ ពេលនេះមិនត្រឹមក្ដៅទេនៅរលាកទឹកដែរហ៊ារចេញពីឆ្នាំងនោះមកប៉ះដៃទៀត ។
«កើតអី អ៊ីល?»ហូស៊ុកចូលមកត្រកងដៃរបស់នាងឡើងមកមើលពេលដឹងថាមកពីអីហើយក៏ស្ទុះទៅបិទហ្គាសយ៉ាងលឿន តែមិនចាំចម្លើយយូរទេក៏អូសនាងទៅរកកន្លែងក្បាលរ៉ូមីនេទឹក និងត្រដុះសើរៗលើដៃនាងតិចៗទាំងបារម្ភ ព្រោះខ្លាចថារលាកធ្វើអោយពងដៃដ៏ទន់រលោងរបស់នាង។
«មិនអីទេ ខ្ញុំគ្រាន់តែភ្លេចថាឆ្នាំងក្ដៅទើបលូកទៅកាន់ដោយមិនបានមើល»ហេប្យ៊ល
«មិនប្រយ័ត្នឃើញទេ ដៃក្រហមអស់ហើយ។ ទៅអង្គុយទៅ ប្រអប់ថ្នាំនៅឯណា?» ហូស៊ុកនាំនាងមកអង្គុយនៅកន្លែងដើមវិញ មុននិងសួររកកន្លែងដាក់ប្រអប់ថ្នាំ ហើយពេលនាងចង្អុលប្រាប់ក៏រហ័សយកមកកាន់និងដៃដើរចូលមកអង្គុយទន្ទឹមនាងលើឥដ្ឋក្បែរតុទាបរាបស្មើរយ៉ាងលឿន។
«ឈឺខ្លាំងឬអត់?» ហូស៊ុកលើកទីបថ្នាំមកកាន់និងដៃ ហើយមូលគម្របនិងច្របាច់តិចៗយកមកលាបនៅលើដៃរបស់នាងយ៉ាងថ្នមបំផុត គេភ័យឡើងប្រលឹងស្ទើរហោះបុកចូលដំបូលផ្ទះទៅហើយពេលដែរឮនាងស្រែកមុននេះ សំណាងហើយមិនត្រូវស្រោចលើខ្លួន។
«មិនខ្លាំងទេ» ហេប៊្យុលសង្ងំនៅស្ងៀមៗអោយគេលាបថ្នាំអោយ ព្រោះទោះលាបខ្លួនឯងក៏មិនកើតបើរលាកទាំងពីរបែបនេះ មាត់ថាមិនខ្លាំងតែទាំងក្រហាយ ទាំងផ្សារ ទាំងក្ដៅ នាងចង់ចេញយំមកទៅហើយតែព្រោះនាងមិនចូលចិត្តប្រាប់អោយគេបារម្ភទើបនិយាយប្រាប់បែបនេះ។
«ធ្វើអ្វីកើតឬអត់នេះ បើដៃបែបនេះ?» ហូស៊ុកក៏សួរឡើងក្រោយរុំបង់អោយនាងហើយ មើលទៅសូម្បីតែមូជទឹកក៏មូជមិនកើតដែរ។
«មិនអីទេ ធ្វើបានតើហ»ហេប៊្យុល
«ចាំ ខ្ញុំជួយរៀបនៅត្រង់នេះ ។ យល់ល្អទៅផ្លាស់ខោអាវសម្អាតខ្លួនចេញទៅ ទាន់ខ្ញុំនៅអាចជួយរៀបចំនៅត្រង់នេះបាន ខ្លាចក្រែងត្រូវការជំនួសក៏មានអ្នកជួយ» ហូស៊ុកមិននិយាយតែមាត់ តែក៏ងើបខ្លួនប្រមូលចាននៅលើតុដែរប្រឡាក់យកទៅដាក់នៅឡាបូ លាងចាន ហើយនាងក៏ងក់ក្បាលយល់ស្របទើបការងារទាំងប៉ុន្មានហូស៊ុកក៏ធ្វើជំនួសទាំងអស់។ ទទួលស្គាល់ថាគេមិនដែរធ្វើពីមុនមក ក៏មិនធ្លាប់គិតថានិងធ្វើដែរ តែនេះគឺតាំងចិត្តថាធ្វើហើយទើបលាងចាន ទុកដាក់របស់មើលទៅត្រឹមត្រូវដូចជាអ្នកចំណាប់ខាងរៀបចង្ក្រានតែម្ដង។
«រួចហើយ» ហូស៊ុកយកកន្សែងស្អាតមកជូតដៃដែរសើមចេញ មុននិងដកទូរស័ព្ទយកមកចុចនិងដើរទៅអង្គុយលើសាឡុង ឯអ្នកខាងក្នុងដែរទើបមូជទឹកហើយក៏ចេញមកល្មម។
ក្រាកកកកក—-
«រួចអស់ហើយ????»ហេប្យុលអត់ភ្ញាក់ផ្អើលមិនតិចដែរពេលចេញមកផ្ទះក៏រៀបរយបែបនេះ ស្មានថាគេមិនចេញធ្វើអ្វីហើយតើ។
«ក៏ឃើញថាស្អាតបាត មានអ្វីនៅធ្វើបន្តរទៀតទេ?»ហូស៊ុក
«អត់ទេ អស់ហើយ។ ជុងប្រហែលជាហត់ហើយឆាប់ទៅសម្រាកទៅ ។ អរគុណខ្លាំងណាស់ ហើយក៏រំខានលោកណាស់ដែរ » ហេប៊្យុលបន្លឺឡើងទាំងសើចបែបរអៀសចិត្ត ព្រោះថ្ងៃនេះគេហត់និងរឿងនៅរីសតហើយក៏ត្រូវហត់និងនាងមួយតង់ទៀត។
«មិនរំខានទេ ត្រូវការអីក៏ខលមក ។ អញ្ចឹងខ្ញុំទៅសិនហើយចូលគេង ហើយបិទទ្វារចាក់គន្លិះអោយស្រួលបួលផង អ្នកនាងអ៊ីល»ហូស៊ុក
«ចាស លោកប្រុសជុង សុវត្ថិភាពតាមផ្លូវ» ហេប៊្យុលសើចនិងសព្វនាមដែរគេហៅខ្លួន ហើយក៏ជូនដំណើរគេមកក្រៅនិងមើលគេបើកឡានចេញទៅដល់ផុតកន្ទុយភ្នែកទើបនាំខ្លួនចូលមកក្និងផ្ទះវិញ ។ នាងបិទគន្លិះទ្វារ បិទភ្លើងត្រឹមត្រូវទើបចូលទៅក្នុងបន្ទប់ដើម្បីសង្ងំគេងខ្លាចក្រែងព្រឹកឡើងទៅធ្វើការមិនទាន់។
To be continued ✨😭🌷