Nie Huaisang ile konuşmanın tam ortasındayken Wei Wuxian, Lan Wangji'nin ziyafet salonundan dışarı çıktığını gördü. Kimse fark etmemiş görünüyordu, bu yüzden Wei Wuxian arkadaşlarından istediği acele bir izinle onu takip etmişti.
Koridora tam vaktinde adımını atıp; saf, beyaz bir kumaşın köşede kaybolduğunu gördüğünde, Wei Wuxian sırıtarak çabucak peşine düştü. Lan Wangji onu bir dizi koridordan geçirdi, yolları Wei Wuxian tamamen kaybolana kadar kıvrılıyor ve dönüyordu. Jinlin Tai, tanrıları barındıran bir ev olsa bile, herhangi bir binanın olması gerektiğinden çok daha büyüktü.
Wei Wuxian başka bir koridora daha girdi ve durakladı. Ne beyaz bir parıltı, ne de adım seslerinin fısıltısı vardı. Sanki Lan Wangji ortadan kaybolmuş gibiydi.
Meraklı ancak biraz kafası karışmış olan Wei Wuxian, yavaşça ileri doğru yürüdü. Gözleri ve kulakları avının nereye gittiğine dair bir ipucu bulabilmek için açıktı ancak sağında bir kapı aniden açılmış ve güçlü bir el onu içeri çekmişti.
Wei Wuxian şaşkınlık içinde ciyaklamadan önce kapı arkasından çarparak kapanmış ve bedeni kapıya yaslanmış, bilekleri demir kadar sıkı bir tutuşla hızla başının üzerinde tutulmuştu. Wei Wuxian, dikkati dudaklarına çarpan başka bir dudakla çalınmadan önce yoğun, soluk altın gözleri görebilmişti.
Ölüm tanrısı boğuk bir ses çıkarsa da, bereket tanrısının sessiz talebine boğup eğip Lan Wangji'nin öpücüğü derinleştirebilmesi için dudaklarını araladı. Lan Wangji kararlı bir odaklanmayla Wei Wuxian'ın ağzını gaspediyor, Wei Wuxian ise Lan Wangji boğazından sızlanma ve inleme senfonisi çıkarırken yalnızca itaat ediyordu.
Ayak parmaklarının kıvrılmasını sağlayacak son bir yalamayla, Lan Wangji nihayet geri çekildi. Belli belirsiz nefessiz kalmış gibi görünüyordu ancak Wei Wuxian'ın muhtemelen tamamen harap olduğunu, yüzünün kızardığını ve nefes nefese kalmış olduğunu düşünürsek bu son derece adaletsizdi. Bacaklarının erişte gibi olduğunu hissediyordu, eğer Lan Wangji bileklerini hala yukarıda tutmuyor olsa yaslandığı kapıdan aşağı kayacağından emindi.
Wei Wuxian konuşma kabiliyetini tekrar geri kazandığında, "Lan Zhan," dedi. "Ne..."
"Ceza."
Wei Wuxian donmuş, genişlemiş gözleriyle Lan Wangji'ye bakmıştı. En nihayetinde kontrolü ele geçiren yüzünün kızarıklığı her zamankinden daha parlak bir şekilde geri döndü ve Wei Wuxian yüzünü ellerinin arasına saklamak istese de yapamadı çünkü bilekleri hala Lan Wangji tarafından tutuluyordu. Lan Wangji ise Wei Wuxian'a dünyanın en büyüleyici şeyiymiş gibi bakıyordu, ki bu, her şeyi daha da kötü yapıyordu.
Wei Wuxian kısmen boğuk bir sesle kıkırdayarak zayıf bir özgürlük girişimiyle bileklerini büktü ancak Lan Wangji henüz bırakmaya meyilli gibi görünmüyordu. Hatta tam tersi, tutuşu sıkılaşmıştı. İncitecek kadar sıkı olmasa da, Wei Wuxian'a bu durumdan yakın zamanda kurtulamayacağını aktarıp, ölüm tanrısının omurgasından aşağı küçük, lezzetli bir ürperti gönderecek kadar sıkıydı.
Buna rağmen, Wei Wuxian içinde bulunduğu durumdan hoşlandığını şaşırtıcı bir durulukla fark etse de, o hala Wei Wuxian'dı ve en azından Lan Wangji'yi sinirlendirmek için ne kadar ileriye gitmesi gerektiğini görmeden vazgeçmek istemiyordu.
"Aiya, Lan Zhan," diye dudak büktü. "Bu zavallı ruha merhamet et. Dersimi aldım, sen de öyle düşünmüyor musun? Lütfen gitmeme izin ver."
Lan Wangji'nin kaşlarının arasında bir çatlak belirdi ve Wei Wuxian'ın ne kadar ciddi olduğunu belirlemeye çalışıyormuş gibi ölüm tanrısının yüzünü inceledi. Wei Wuxian'ın göğsünde, eğer isterse Lan Wangji'nin onu bırakacağını bilmek sıcacık bir şeyler yeşertmişti ancak oynadıkları bu minik oyunu henüz bırakmaya hazır değildi, bu yüzden Lan Wangji'ye doğru kirpiklerini huysuz bir genç kız gibi kırpıştırarak tavrını açıkça belli etti.
Onun bu gülünç görüntüsünü görünce Lan Wangji'nin kaş çatması yumuşamış ve "Hayır," diye cevap vermişti.
Lan Wangji, Wei Wuxian'ın bileklerini tek eliyle tutabilmek için bir araya getirdi; ki bu da, Wei Wuxian'ı bir şekilde daha da heyecanlandırdı. Sonra Lan Wangji, Wei Wuxian'ın cüppesinin yakasını çekiştirmek için boştaki elini kullandı.
"Hanguang-jun çok cüretkar!" Wei Wuxian sızlandı, Lan Wangji cüppesini tek omzundan iterken yalandan mücadele ediyordu. "Başkaları görseydi ne derdi-ah!"
Lan Wangji köprücük kemiğini ısırdığında Wei Wuxian'ın nefesi kesilmiş, zihni boşalmıştı. Olduğu yere sertçe bastırılmış Wei Wuxian diğer tanrı cildini sertçe emerken sadece kısık sesli bir sızlanmayla kıvranıyor, sonra nazik bir dil morlukların üstünden geçip acıyı da yanında götürürken ürperiyordu.
Lan Wangji kendi kendine başını sallayıp Wei Wuxian'ın cüppesini yerine koymadan önce, ölüm tanrısının cildine yaptıklarına düşünceli bir bakış atmıştı. Nihayet Wei Wuxian'ın ellerini serbest bırakıp geri çekildiğinde, ölüm tanrısının cildindeki izleri incelemek için kumaşı kaldırıp altına bakmasını izledi.
Küçük çürük kesinlikle bir aşk ısırığıydı ve hatta çevresinde bir dizi diş izi bile vardı. Gerçekten, Lan Wangji çok ileri gitmişti! Wei Wuxian buna bayıldı.
"Şimdi tatmin oldun mu?" diye sordu. "İntikamının benim zavallı, narin vücuduma ne yaptığına bir bak."
"İntikam değil," diye yanıtladı Lan Wangji. "Zarar karşılığı. Ve," Wei Wuxian oflayıp puflarmış gibi davranırken ekledi. "Wei Ying narin olmaktan çok uzak."
"İyi, tamam. Sanırım bunu hak ettim," dedi Wei Wuxian. "Ama cezalandırma yöntemini yeniden düşünmen gerekebilir Lan Zhan. Eğer bu kadar keyifli hale getirirsen, sadece daha fazlasını isterim."
"Mn." Lan Wangji düz bir yüzle onayladı. "Wei Ying'i istediği zaman terbiye etmekten mutlu olacağım."
Bir anlık şaşkınlık dolu sessizlik anından sonra Wei Wuxian kafasını geriye atıp gülmüştü.
"Lan Zhan, Lan Zhan," diye mırladı Lan Wangji'nin kollarının arasına girmek için ileri doğru bir adım atarken. "Sen gerçekten en iyisisin."
*******
Kısa süre sonra Wei Wuxian, Jiang Cheng'in onu beklediğini gördüğü ziyafet salonuna geri döndü.
"Hangi sikimdeydin?" Jiang Cheng cevap talep etti. Wei Wuxian'ın darmadağınık görüntüsüne bakıyordu. "Kavgaya mı karıştın?"
Wei Wuxian umursamaz bir tavırla elini savurdu. "Etrafta dikilmekten yorulduğum için yürüyüşe çıktım ama kayboldum. Bu yer aşırı büyük."
Hilesi işe yaramış, Jiang Cheng'in şüpheli bakışı Jin Sarayı hakkında şikayet etme lehine unutulmuştu. Kardeşi, saatlerce bu kadar altına bakmak zorunda kaldıkları için gecenin sonunda nasıl da kör kalacakları hakkında söylenirken Wei Wuxian, Lan Wangji'nin bakışlarını gözünün kenarıyla yakalamıştı.
Lan Wangji, elbette, her zamanki gibi tertemiz görünüyordu ve Wei Wuxian, eline geçen bir sonraki fırsatta bereket tanrısının görünüşünü mümkün olduğunca darmadağın edeceğine yemin etti.
Şimdilik, Lan Wangji'ye sadece küçük ama ateşli bir sırıtış göndermekle yetindi ve o sevimli kulakların pembeye dönmesini memnuniyetle izledi.