Medya: 💔
Oy Sınırı: +21
Yorum Sınırı: +100
--------------------------------------
Benim anlattıklarımdan hemen sonra Jirou'da her şeyi anlatmıştı. Ne yani? Bakugo'nun krizleri şu anda bile devam ediyor muydu?
Başımı hissettiğim suçluluk duygusu ile tekrar cama çevirmiştim.
Onların gözünden olaya bakınca, sadece benim değil, onlarında zor zamanlardan geçtiğini anlamıştım.
"Şimdi ne olacak?" Bakışlarım bana bakan Uraraka'ya dönmüştü.
Derin bir nefes almış ve ayağa kalkarak kızlara bakmıştım. "Bakın, bu soru benim için çok önemli; şimdi siz bana güveniyor musunuz, güvenmiyor musunuz?"
Hepsi ilk önce birbirlerine bakmış ve sonrasında ise karasız bakışlarını yere çevirmişlerdi.
"Yani güvenmek zaman alır Yuna. Sen ortadan kaybolduğunda kurmuş olduğumuz ilişki kökünden ve derin bir şekilde sarsılmıştı.."
Momo konuştuğunda ben çoktan ayaklanmaya başlamıştım.
"Pekâlâ. En iyisi siz bana acımadan ben kendimi buradan çıkarayım." Başımı usulca sallamıştım. Dış kapıya ilerlerken hepsinin arkamdan baktıklarını biliyordum.
Dış kapıyı açtığımda omzuma konulan el ile durmuştum.
"Benim evime gel Yuna-chan. Hem yoldada konuşmuş oluruz."
Bana gülümseyen Mina'ya baktım. Onu onaylayarak tebessüm etmiştim. Ben ayakkabılarımı giymek için kapının önüne çıktığımda Mina hemen içeri gitmişti.
"Bu konu hakkında daha sonra konuşacağız. Gerçekten, size inanamıyorum."
"Ona nasıl güveneceğiz? Bakugo bile onu bir villian sanmış ve yakalamaya çalışmış. Ya gerçekten bir villiansa?"
Uraraka'nın kurmuş olduğu bu cümle taşmakta olan sabrımı zorlamıştı.
Duyduğum şey bütün hareketlerimin durmasına sebep olmuştu. Villian ha? Anlattıklarım çok basitti herhalde.
Ayağa kalkıp hızla ilerlemeye başladım. Mina arkamdan sesleniyordu ama durmamış ve kendimle başbaşa kalabileceğim bir yere ilerlemeye başlamıştım.
Her şey zaten mahvolmuştu ve ben bunun devam etmesine izin veremezdim. Olayları kendimi affettirmekle uğraşmak yerine, kökünden halletmeliydim. Şimdilik tek çıkış yolu bu gibi gözüküyordu.
.....
'Bakugo'dan'
"Bak, sakin kalmak için çok uğraşıyorum ama cidden haddini aşmaya başladın. BÜYÜK PATRON KİM LAN?"
Masada oturan ve bana hâlâ mal mal sırıtan adama sinirle bakıyordum. Büyük patron diye tutturmuş hiç bir halt söylemiyordu. Yanımdaki komiser derin bir nefes almış ve karşımızdaki adama bakmıştı.
"Bak, Makato. Eğer sana sorduğumuz sorulara cevap vermezsen ailene bakmak için seçtiğin bu kötü yolu onlara söylemek zorunda kalırız. Seni, şehir dışında işinin başında olduğunu sanıyorlar, değil mi?"
Adamın yüzündeki sırıtma yerini korku dolu bir ifadeye bırakmıştı.
Bu beni tatmin ederken gülümsemiş ve kollarımı göğsümde çapraz bir şekilde bağlamıştım.
"Şimdi sana soracağımız her şeye cevap vereceksin. Aksi hâlde ailen perişan olur."
Başını hızla olumlu anlamda sallamıştı. Yanımda sap gibi duran komisere dönmüş ve çıkması için başımla kapıyı işaret etmiştim. Komiser dışarı çıkınca adının Makato olarak bildiğim şahısın karşısına oturmuştum.
"Beni çok uğraştırma ve düzgün cevap ver. Aksi hâlde sonuçlarına katlanırsın." Adamın yüz ifadesine bakıp devam ettim. "İlk soru; büyük patron kim?"
"Ben gerçekten bilmiyorum, sadece ben değil, kimse bilmiyor. Bu işi yapıyoruz çünkü paraya ihtiyacımız var.
Onun himayesinde çalışan kişilerin %90'ı verdiği paradan ötürü ona çalışıyor."
"Yani bir şey olsa, para karşılığında büyük patronu satabilecekleri için kendini kimseye göstermedi. Zeki bir pi-" bulunduğumuz küçük odanın siyah camına bakıp boğazımı temizledim. "devam edelim. İkinci soru; büyük patron ne yapıyor? Nasıl bu kadar para kazanıyor?"
"Büyük patron özgünlükleri bir laboratuarda sürekli test eder. Ve testlerinden sonra kopyasını yapmaya çalışır. Sonucunda ise bunları villianlara veya zenginlere yüklü bir miktar para karşılığında satar. Ama bu test edip sattığı özgünlükler sıradan özgünlükler değil, nadir bulunanlar. Yani ben bu kadarını biliyorum."
Çenem ağrımaya başladığında dişlerimi sıktığımı sonradan fark etmiştim.
"O ara sokakta ne oluyordu?"
"Şey... Büyük patron onun öldürülmesini istemişti."
"'O' kim?"
"Büyük patronun uzun bir süredir özgünlüğünü test ettiği biri. Patron yaklaşık 7 yıldır onun özgünlüğünü test ediyor ama istediği sonuca varamıyordu. En sonunda onu öldürmemizi istedi."
"Dur bir dakika. Özgünlüğünde bir sonuca varamadan öylece ölmesini mi istedi?" Kesinlikle burada eksik bir şeyler vardı. Ve sakin kalmak oldukça zordu.
"Hayır, öylece değil. Sürekli kolyeler hakkında konuşup duruyor.. Ve," hafifçe titremişti. "O kızın özgünlüğünün diğer yanı korkunçtu. Patron onun gücünün karanlık tarafını bir türlü alamıyordu. İstese alırdı ama kızın kendi özgünlüğü hakkında söylemediği şeyler vardı ve bu büyük bir tehlike oluşturuyordu."
Aklıma gelen kişi ile kalbime adeta bir ok saplanmıştı. Lanet olsun olabilir miydi?
Elimi yumruk yapıp masaya vurmuş ve ayağa kalkarak adamın yakasını tutmuştum. "O KIZ NEREDE!?"
"B-ben ci-cidden bilmiyorum."
Elimdeki patlamayı onun yüzüne doğru götürürken koluma batırılan bir şey ile adamı bırakmıştım. Bu 'şey' lanet bir sakinleştiriciydi. İğne etkisini kısa bir sürede gösterirken beni odadan çıkarmışlardı.
Hafızamın bir oyunu olarak düşünmek istediğim lanet şeyler kafamın içinde yankılanıyordu. 7 yıl. Ama kızın kendi özgünlüğü hakkında söylemediği şeyler vardı. Gücünün diğer yanı korkunçtu. Sürekli kolyeler hakkında konuşup duruyor.
#Flashback#
Elimdeki kağıda anlamsız bir şekilde bakıyordum. Bu öğrenci formu Yuna'nındı. Özgünlüğü ruh mu? Melek değil miydi?
"Hey ho kirpi kafa, selam!"
"Selam." Bankta hemen yanıma oturmuştu. Elimdeki kağıdı görünce kaşlarını çatmış ve kağıdı almıştı.
"Çantamı niye karıştırıyorsun?"
"Erkek arkadaşınım." Sırıtarak söylediğim şey üzerine gözlerini devirmişti.
"Geçerli bir sebep değil Bakugo. Ben senin aşk mangalarını karıştırıyor muyum?"
"Aşk mangalarım...? LAN BEN SANA ODAMI KARIŞTIRMA DEMEDİM Mİ?"
"Kız arkadaşınım."
Bu sefer göz deviren bendim. O bu hâlime güldükten sonra merakıma yenik düşüp sormuştum. "Özgünlüğün nasıl bir ruh? Yani bu ruh Melek değil mi?"
"Aslında hayır," oturduğu yerde bana doğru dönerken ben de aynı şekilde ona dönmüştüm. "Ruh özgünlüğüm Melek ve Şeytan olarak ikiye ayrılıyor. Şu an kullandığım ruh Melek ve bu nasıl Şeytana dönüşür bilmiyorum. Sadece birkaç kez aktif olmuştu ve korkunçtu. Bilincimi kolay kolay kontrol edemiyordum."
Boşluğa bakıp konuşmuştu. Demek ki özgünlüğünün özelliklerini kendi bile tam olarak bilmiyordu. Ona sarıldığımda bunu bekliyormuş gibi o da bana sarılmıştı. Ondan biraz uzaklaşıp parmaklarımı yanağında gezdirip burnuna küçük bir buse kondurmuştum. Yuna buna gülümserken bankta düzgün bir şekilde oturup onun başını omzuma yaslamıştım.
"İlaçlarını alıyor musun?"
"Benden daha boktan bir romantik olduğun için bu anı bozdun... Şimdi defol buradan çarpık kanat."
"Tamam! Sormadım say."
#Flashback End#
Lanet olsun. Neler oluyordu böyle?
------------------------------
Hellöğ! Şimdi ben de size bir soru soracağımm; olaylar nasıl gidiyor sizce?
Fikrinizi belirtirseniz gerçekten çok mutlu olurum. Çünkü sizin de düşüncelerinize göre yazdığım/yazacağım şeyleri düzeltmek istiyorum.
Şimdiden Arigatō!
Sayonora <3