Keith Trepp, 1985
De zon begint al onder te gaan als ik als een van de weinige nog op de grote weg rijd. Ik werp snel een blik in mijn spiegel. Niks achter me. Ik geef nog meer gas. Ik moet hier weg komen, zo snel mogelijk... Ik knijp in het stuur om mijn stress te verminderen. Bijna... Bijna hadden ze me. Ik werp een korte blik naar de achterbank, waar de tas ligt. Mooie buit... Maar daar gaat het niet om. Wat daarnaast ligt is een grotere schat dan al het geld bij elkaar. Een verzameling van al mijn werk en onderzoek... En eindelijk is het tijd. Ik mag Mister A nu eindelijk terecht stellen. Ik glimlach bij het idee van slagen, en geef nog meer gas. Eindelijk kom ik aan bij de bewoonde wereld, in Sydney. Ik rijd nog steeds veel te hard, maar dat maakt me niets uit. Ze mogen me niet te pakken krijgen. Daar in de verte staat een klein gebouw, met een bord erop.
Freddy Fazbear's pizza.
Daar moet ik zijn, dat is het! Eindelijk! Ik slaak een klein kreetje van vreugde. Na al die jaren... Ik werp nog een blik in mijn spiegel, en als ik heb geconcludeerd dat er niemand achter mij zit rijd ik er recht op af. Parkeren? Ach ja, wat boeit het. Ik dump de auto voor de deur en loop richting de ingang.
"He, jij bent die boef!"
Ik draai me verstijft om. Daar, voor de ingang van Freddy Fazbear's pizza, zit een kind van een jaar of 7, wijzend naar mij. "Jij bent toch een slechterik?" Ik weet niet wat ik moet antwoorden. Ik probeer langs het kind te lopen, maar die begint steeds harder te schreeuwen. "Jij bent de slechterik! Jij bent de boef! Jij moet naar de gevangenis!" Ik kijk angstig om mij heen. "Houd je mond!" Sis ik, maar het kind begint nog harder te roepen. Ik zoek naar een oplossing, bedenk een verstop plek, maar... Waarom zou ik. Ik ben toch al de meestgezochte crimineel van Australië. Misschien... Misschien zou ik maar eens moeten beginnen met mijn plan. Ja, dat zou Mister A ook gedaan hebben. Ik grinnik. Langzaam pak ik mijn mes uit mijn borstzak, en ga voor het kind zitten. "Wat doe je?" Vraagt hij met een bang stemmetje.
"Geen zorgen, kleine man. Mister A had dit altijd al gewild. Eindelijk zal zijn verhaal voortleven, en ik ben degene die het gaat doen... Allemaal opnieuw".
Ik lach gemeen, en in een flits is het overal rood.